WOUDA's
e Wenteltrap.
47e Jaargang.
Vrijdag 4 Juni 1926.
No. 45.
Kalwermeel
HMEMNGER COURANT*
IBP nieuws- en jsl^ver^ntieblad VOOR HijjB
WIERINGEN EN OMSTREKEN
JOHN J. BOSKER, WIERINGEN
UITGEVER
VERSCHIJNT E L K E N
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.—
AD VERTE NT IëN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hippolytushoef Wlerlngta.
Telei. Intercomm. Na. II.
ALLEEN VERKRIJGBAAR
bij JANNES J. BOSKER
Telefoon 22 II.HOEF
EEN MATROZENPAKJE VOOR JONGENS.
Er bestaat geen aardiger en doelmatiger
dracht voor kleine jongens dan een matrozen
pakje, hetgeen moeders met kleine zoons tus-
schen vier en acht jaar zeker zullen bevestigen.
Het hierbij afgebeelde pakje kan worden na
gemaakt van wit linnen of flanelook wel van
donkerblauwe serge. Een aardige combinatie
bijvoorbeeld ook een broekje van donkerbla r
we serge en een buisje van wit drilt. Het vest
J moet, in elk geval, wit zijn. De kraag wordt ge
maakt van donkerblauw linnen (er bestaat een
rpeciaal soort linnen voor matrozenkragen,
dat naar verkiezing gesteven of ongestevcn
kan worden), versierd met banden van wit
JD M. C. of veterband. De manchetten zijn
2 iveneens van blauw linnen.
Het patroon bestaat uit elf stukken en naar
nd 'erkiezing gewijzigd worden. Wil men bijvoor
beeld de broekpijpen niet naar onderen uitloo-
lend maken, dan verlengt men eenvoudig hst
malste gedeelte van iedere pijp. Desgewensclit
an er dan nog een omslag aangeknipt wor-
vt .en, hetgeen tegenwoordig heel veel gedragen
jtordt.
De blouse kan ook op twee manieren gedre-
'(j en worden als buisje en als rechte blouse.
y foor het buisje haalt men door den zoom een
ct lastTek op heupwijdte. Het geheel wordt afge-
,te laakt met een stropdas van zwarte zijde,
rei Het patroon kan worden bestelt voor jon-
ens van vier tot acht jaar tegen 55 cents aan
i bureau dezer Courant.
FEUILLETON.
Naar het Amerikaansch
van
MARY ROBERTS RINEHART.
)0(
No. 2.
tiet huis was een typisch zomerverblijf op
t Joote schaal. Waar liet maai cenigszins nio-
liijk was beneden, had de architect de tus-
henmuren weggelaten en in plaats daarvan
gen en pilaren gebruikt. Het was daardoor
ïl ruim en koel maar niet direct gezellig,
irwijl Liddy en ik van het eene raam naar
t andere gingen, kaatsten onee stemmen
eral terug, en tenslotte voelde ik dat ik hard
weg was om even bang te worden als Liddy
4an het eind van den rechtervleugel, was
n soort van speelzaaltje, met een kleine hal
op de oostelijke veranda uitkwam ,en van
aruit ging er een smalle wenteltrap naar bo-
n. Halsey had er mij op gewezen.
Kijk eens, tante", zei hij, „de architect die
huis gebouwd heeft, was nog zoo dom niet.
■nold Aimstrong en zijn vrienden konden
er den geheelen nacht zitten kaarten en dan
en den ochtend naar bed gaan, zonder dut,
familie er iets van merkte.
Liddy cn ik kwamen aan het speelzaaltje en
raaiden alle lichten uit. Ik probeeroe <'e deur
ie op de veranda uitkwam, en onderzocht de
iRen. Alles was in orde, en Liddy, die nu een
etje minder zenuwachtig was, had mij ei
st op gewezen hoe schandalig stoffig de
i'ketvlper was, toen plotseling de lichten uit
ngen. Wij wachtten een oogenblik en ik denk
ft Liddy verstomd was van schrik, anders
U ze wel gegil.' hebben. En toen greep ik haar
J den arm en wees op een van de ramen, :e
de veranda i ltzagen.
In het donker was het raam een grijs vlak
daarachter zagen we iemand staan, die naar
men keek. Toen ik er naar keek liep de ge-
ante de veranda over en verdween in de
isternis.
HOOFDSTUK II.
ALGEMEEN HOOFDARTIKEL.
„ONZE KEURINGSWETTEN.
„ABB—EL—KRIM VERDWENEN."
Binnenland. De vraag „hoe werken onze keu-
ringswetlen in de praktijk" is reeds eenige ma
len gesteld, maar het antwoord schijnt minde'-
gemakkelijk gegeven te kunnen worden. Geen
wonder, ook men heeft hier zooals in zoo
vele gevallen, weer met twee groepen belang
hebbenden te doen. Ten eerste de groiote groép
„bevolking" en ten tweede de kleinere maar
toch ook belangrijke-groep „de boeren"
De boeren meenen in vele gevallen dat zij in
de uiloclenlng van hun bedrijf, door de nieuwe
wetten danig geschaad worden. Echter, verge
ten zij maar al te dikwijls, dat de wetten i nnet
leven geroepen worden ter bescherming der
volksgezondheid. Dat die volksgezondheid be
scherming noodig had, was een gevolg van de
praktijken van welhaast gewetenlooze hande
laren en verkoopers, die er zich niet om bekom
merden of hun waren al dan niet ziekte onder
de menschen brachten.
Lang niet elke boer of koopman is geneesheer
scheikundige of veearts. Als op een of andeie
boerderij een rund sterft, gebeurt het heel vaak
dat de boer precies weet te vertellen, wat de
oorzaak van dezen dood is, maar later komt
uit, dat hij slechts gegist heeft en zijn conclusie
kant noch wal raakte. In zoo'n geval handelt
de man indien hij het vleesch van zijn dood
stuk vee gaat verkoopen geheel ter goeder
trouw, maar toch kan. hij de gezondheid van
vele menschen in gevaar brengen.
Dit bewijst, dat de keuringswetten niet alleen
heilzaam voor de bevolking in het algemeei
zijn, maar wel degelijk ook voor de betrokke
nen zelf.
Buitenland.
Schreef een poosje geleden 'n Fi'ansch blad
met kluchtige openhartigheid: „We eijn doch,
maar uit met onze heerlijke koloniën, na
komt er allengs reden om tevreden te zijn, zij
het dan ook maar alleen om niet altijd hoos te
blijven. Want wat Frankrijk en Spanje nu ei
genlijk gewonnen hebben en waar zij zich zoo
lik voor hebben gemaakt, blijft ten eenemaie
een raadsel.
Abd-el-Krim was de boeman, d.w.z. in de
oogen der Franschen en Spanjaarden. In de
andere landen zal menig rondborstig soldaat
stil geglimlacht hebben en stikum een oogje ge
knipt hebben in de richting van den gebruin-
den krijgsman. Krim heeft het op den duur
echter niet vol kunnen houden, alhoewel hij
ettelijke maanden lang heeft laten zien, dat zijn
legertje het Spaansche „moderne" leger zond-
vorm van proces in de Middellandsche Zee had
kunnen jagen. Hij zal nu wel spijt hebben zoo
lang te hebben geaarzeld, maar ach, deze Afri-
icaansche krijger en staatsman tegelijk, kon
ook niet vermoeden, dat Frankrijk een handje
ging medehelpen.
Men had het nu zoo ver, dat Krim in de on
derhandelingen toestemde en natuurlijk waren
de programma's van wat hij wel en wat hij
niet mocht doen keurig opgesteld. Men eischte
Een manchetknoop.
Liddys knieën gaven het op. Zonder een ge
luid te geven zakte ze op den grond en ik stond
nis verlamd van verbazing naar het raam te
kijken. Liddy begon zachtjes te kreunen en in
mijn opwinding bukte jk me en schudde haar
door elkaar.
„Schei uit, fluisterde ik „het is maar een
vrouw misschien een dienstmeisje van de
Armstrongs. Sta op, en help mij om de deur
te vinden." Ze kreunde weer. „Goed" zei ik,
dan zal ik je hier moeten laten. Ik ga."
Toen kwam ze overeind, pakte mijn mouw
beet, en samen vonden we na vele botsingen
op het gevoel den weg naar de salon. Toen gin
gen de lichten weer op en daar er geen luiken
waren voor de openslaande deuren, had ik het
griezeUge gevoel dat er overal iemand te glu -
ten stond. En in verband met wat er later ge
beurde ben ik er vrij zeker van dat we den hee
len avond begluurd zijn. Haastig sloten we dë
rest van 't huis en gingen zoo gauw mogelijK
naar boven.
In weerwil van mijn voorgewende onverschil
ligheid deed ik de deur in de hal op slot en
toen ik merkte dat het slot niet goed pakte, zet
te Ik voorzichtig een stoel voor de deur, en na
dat ik er opgeklommen was legde ik op den
rand van het bovenraam een klein handspie
geltje, zoodat dit bij elke beweging van de deur
naar beneden moest vallen. Toen gingen we
naar bed.
Opeens klonk oen ratelend metaalachtig ge-
uid en hel weerklonk ontzettend in de leege
ruimten. Ilct was net of er iets zwaars, mis
schien een stuk staal rammelend en ratelend
de trap al naar het speelzaaltje was afgerold.
In de stilte, die hierop volgde, bewoog Liddy
ieh en snurkte weer.
„Sta op", zei ik als je niet in je bed ver
moord wilt worden."
„Wat Hoe gilde ze ontzet, en sprong over
eind.
,Er is iemand in huis." '/ri ik. „Sta op. We
moeten probeeren om Dij de telefoon te komen.
Ik luisterde en toén ik niets hoorde deed ik
de deur een eindje open en keek in de hal. Hét
was er pikdonker en door het schijnsel van
mijn kaars maakte de duisternis nog meer in
druk. Liddy gaf een gil cn trok mij weer terug,
en toen do deur dicht sloeg viel het spiegeltje
dat ik op het bovenraam had gelegd naar be-
dadeiijk „ja", maar dit vlugge antwoord wek
te juist het wantrouwen en men ging tenslotte
heel voorzichtig met Krim in zee. Men geloof
de hom niet en stil bleef de vrees bestaan, dat
hij zich in'het geheel niet zou onderwerpen,
maar veel meer zou trachten de vroeger afge
broken vi edesonderhandelingen wederom op
te vatten. Daarvoor bedankte men in Frankrijk
echter hartelijk en bij voorbaat werd dan ook
al medegedeeld, dat de vijandelijkheden tegén
de Rif-kabilen, niet zouden worden gestaakt,
alvorens zij zich geheel zouden onderworpen
hebben.
Abd-el-Krim is intussehèn ook het slachto"-
ler geworden van verraad. Een zijner legei-
aanvoerders, met name Amar Ahmido, is naai
den vijand overgeloopen en heeft heel „dapper"
van zijn terreinkennis gebruik gemaakt om
het vertrouwen van zijn vroegeren chef te be
schamen en het plaatsje Targoeist in te nemen
Thans heeft men zijn troepen extra versterkt
met een divisie van het Marokkaansche leger.
Le Fransche regeering speelt hem dus wel uit
cn blijkbaar wordt hij torenhoog verheven, om
zooveel mogelijk van nut te kunnen zijn
De onverkwikkelijkheden van den oorlog
Het is nu eenmaal niet anders.
Abd-el-Krim heeft zich overgegeven. Spanje
wilde hem als gewoon rebel laten behandelen
dus lalen ophangen of doodschieten. Frank
rijk is hoffelijker en zal den dapperen kerel
met zijn harem een mooi plekje aanwijzen waar
hij rustig over zijn verloren strijd kan naden
ken.
PROVINCIAAL NIEUWS.
UIT SCHERMERHORN. De heer P. L. van
Schermerhorn, per rijwiel op weg zijnde naar
I urmerend, wilde aan den Middenweg in Beem
ster even den weg oversteken om bij een be
woner een fietspomp te vragen. Niet bemerken
de dat achter hem een auto kwam aanrijden,
terwijl de bestuurder niet meer kon uitwijken,
was een aanrijding onvermijdelijk. Met een ge
broken sleutelbeen, terwijl ook zijn hoofd lang
niet in orde was, werd hij, na door dr. Veening
vaorloopig te zijn geholpen, door deze per auto
naar familie te Schermerhorn gebracht, alwaar
verder de hulp werd ingeroepen van Dr. He
ringa. Het rijwiel was geheel vernield.
UIT HEEMSKERK. Op de rijksweg te Wijk
aan Duin is Maandagmiddag het 7-jarig doch
tertje van Meurs te Heemskerk door een auto
overreden en met een gebroken beentje naar
het Ziekenhuis vervoerd.
UIT HEILOO. Een treffend bewijs van ver
draagzaamheid in de dierenwereld is te zien
aan hel Slempad. Bij den heer Hoefnagel heeft
een roodborstje eieren gelegd ineen bijen
korf en zit daar rustig te broeden, terwijl on
der de korf de bijen rustig haar arbeid verrich
ten. Het roodborstje heeft deze ongewone broed
plaats gekozen door het gat waar de bijen gere
geld in- en uitvliegen.
De heer H. heeft nu de bijen afgesloten om
d6 beide partijen niet te verontrusten.
UIT ZIJPE. De gemeeenterand alhier stelde
lieden, boven op haar hoofd. Toen was het hed-
lemaal mis. Het duurde een heelen tijd voor ik
er haar van kon overtuigen dat ze niet van ach
teren was aangevallen door een inbreker, en
toen ze den spiegel kapot op den grond zag lig
gen maakte dat het al niet veel beter.
„Dat geelt een dooie',, jammerde ze. „O, juf
rouw, nu gaat er iemand dood
„Ongetwijfeld", zei ik streng, „als jij je mond
met houdt, Liddy allen."
En zoo bleven we tot den ochtend zitten, ho
pond dat de kaars het zou uithouden tot liet
dag werd, en we bespraken niet welken trein
we naar de stad terug zouden gaan. Als we
maar bij dat besluit waren gebleven en terug
gegaan waren voor het te laat was
Tenslotte ging de zon op en van mijn raam
uit zag ik de boomen in de oprijlaan langzaam
zichtbaar worden, eerst grijs en toen groen
Aan den anderen kant van het dal werd de
Greenwood Clbu een witte vlek tegen een heu
gel aan en een paar vroege roodborstjes trip
pelden rond in de dauw. Pas toen de melkboer
en de zon kwamen, ongeveer om denzellden
tijd, durfde ik de deur naar de hal open te doen
en rond te kijken. Alles was nog precies zooab
wij het gelaten hadden. Hier en daar standen
koffers, die naar den kofferzolder gebracht
moesten worden en door een raam van gebrand
%|as scheen het daglicht opgewekt nood en geel
naar binnen. De melkboer liep ergens beneden
tond en de dag was begonnen.
Ongeveer om half zeven kwam Thomas John
son de oprijlaan af en wij hoorden hem bene
den rondscharrelen en luiken open zetten. Ik
moest met Liddy meegaan naar haar kamer
boven ze was er van overtuigd dat ze daar
iets griezeligs zou vinden. En toen er niets bij
zonders was, voelde ze zich zoo moedig in het
daglicht, dat ze heuseh een beetje teleurgesteld
was.
En we gingen dien dag niet naar de stad te-
mg.
Toen we ontdekten dat er in den salon oen
klein schilderijtje van den muur gevallen was
was Liddy er van overtuigd dat we ons moode-
loos bezorgd hadden gemaakt, maar ik dacht
er anders over. In aanmerking nemend dat ik
zenuwachtig was, en dat kleine geluiden
's nachts altijd erger lijken, was het toch niet
mogelijk dat het schilderijtje die serie geluiden
had gemaakt, die ik gehoord had Maa om het
Voor Winkeliers verkrijg
baar bij Jn. J. BOSKEL
Telefoon 22 H.HOEF
het, vierpnenigvuldigingscijfer voor den hoofdb
alken omslag vast op 1.2 (vorig jaar 1.4).
UIT KOEDIJK. Woensdagmiddag circa 4 uur
is zekere D., uit Bergen, met een groote snel
heid mét zijn motor teegn de gesloten afsluit-
boomen van de Vlotbrug gereden. De boomen
knapten als rietjes doormidden.
En motorrijwiel én bestuurder tuimelden ie
water. De jonge man werd gered. Zijn motor
fiets, die zwaar beschadigd werd, werd later
opgevischt en per vrachtauto naar Bergen ver
voerd.
Van de aanrijding is proces-verbaal opge
maakt. -i
BINNENL. NIEUWS.
KIND UIT DEN TREIN GEVALLEN.
Nabij den spooroverweg bij „De Vink" onder
'loerden, is Maandagavond een pl.m. 7-jarig
knaapje uit dén trein, welke uit Rotterdam
kwam, gevallen. Onmiddellijk werd aan de
noodrem getrokken en de trein tot stilstaan
gebracht. Toen men het kind opnam, bleek het
ernstig aan het gelaat gewond. Een in don
trein aanwezig geneesheer hielp het kind en
met denzelfden trein werd het medegenomen
uaar Utrecht naar de Rijkskliniek. Het knaap
je reisde met zijn grootmoeder en weg naar U-
trecht.
TREIN EN AUTOBUS.
De concurrentiestrijd tusschen trein en auto
lus op het traject IJmuidenHaarlem wordt
met den dag verscherpt. Aan de onlangs opge
richte halte IJmuiden Oost stoppen thans da
gelijks reedsongeveer 70 treinen. Met ingang
van 1 Juli a.s. worden door de Nederlandseho
Spoorwegen dagretours op dit traject uitgege
ven, die belangrijk onder het tarief der auto -
ibusfjïn zijn. De verschillende autobusonderne
mers zullen hun thans reeds zoo kostbaar ma
teriaal wederom met een vijftal nieuwe wagens
uitbreiden. Voor deze verschillende diensten
zijn dan, behalve de reservewagens, een 14-tal
moderne autobussen, die elk 7 maal het traject
alleggen. Als deze wagens in dienst zijn, kan
men ongeveer 140 maal in beide richtingen ver
trekken.
BUITENLAND.
EEN ZIEKE VAN 153 JAAR.
De oudste man der wereld Zaro Agha, een
'lurk, die den respectabelen leeftijd van 153 jaar
bezit, is de vorige week ziek geworden en in een
zijn aigeheele onderwerping en de leukert zei
te bewijzen, liet ik het nog eens vallen. Het viel
met een dof gekraak van de houten lijst en was
meteen hopeloos beschadigd. Ik suste mijn ge
weten met de gedachte dat d eArmstrongs zelf
verantwoordelijk waren, en niet ik, als ze hun
schilderijen op minder veilige wijze ophingen
en een huis hadden waar het spookte.
Ik waarschuwde Liddy dat ze tegen niemand
mocht zeggen wat er gebeurd was. Na het ont
bijt ging ik op onderzoek uit. Het lawaai was
uit den Oostelijke vleugel gekomen en niet
zonder angst begon ik daar. In het eerst vond
ik niets. Sedert dien heb ik mijn opmerkings
gave geoefend, maar toen ter ttjd was zoo iets
nog nieuw voor me. In het speelzaaltje zag
alles er normaal uit.
Bovenaan de trap was een groote mand neer
gezet, vol linnengoed dat uit de stad gestuurd
was. Het stond op de rand van de bovenste
tree en versperde bijna den weg cn op de treé
daaronder zag ik een lange kras. Op nog drie
andere treden was een kras zichtbaar, maar tel
kens iets minder, alfof er een ol ander voor
werp afgerold was. Toen vier treden niets en
eindelijk op de vijfde een ronde deuk in het
harde hout. Dat was alles en het was niet erg
veel bijzonders, behalve dat ik er van overtuigd
was, dat die krassen er den vorigen dag niet
geweest waren.
Het klopte met mijn theorie over het lawaai,
dat het was of er een metalen voorwerp de
trap was afgerold. Die vier treden waren over
geslagen en het leélt mij dat bijvoorbeeld een
ijzeren staaf zoo zou vallen twee of drie tre
den raken met het eene eind, dan omdraaien,
een paar treden overspringen cn met een slag
neerkomen.
Maar ijzeren staven vallen midden in den
nacht maar niet vanzelf naar beneden. Ik pro
beerde het geval in verband te brengen met de
gedaante op de veranda.
Het leek mij tenslotte het allerwaarschijn
lijkste dat het een poging tot inbraak was ge
weest en dat de inbreker gestoord was door
het vallen van dat voorwerp wat het ook ge
weest was waardoor ik wakker was gewor
den. Twee dingen kon ik niet begrijpen hoe
de indringer ontsnapt was, terwijl alles op slot
was en waarom hij het kleine zilver niet had
meegenomen, dat, omdat we geen botteli-r
hadden, s nachts benden was gebleven.
(Wordt vervolgd.)