Het gestolen Kind.
17e Jaargang;.
Dinsdag 14 December 1926.
No. 99
8®!K NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WBS
WIERINGEN 01 OMSTREKEN
■WIERINGER COURANTa
GORN. J. BOSKER, WIERINGEN
UITGEVER
MODE.
DE POPULARITEIT VAN TWEED.
Nooit is tweed meer populair geweest, dan ge
durende dit seizoen. Tweed wordt overal gedra-
$gcn, in de stad, buiten, overalmen kan het krij
gen in alle mogelijke kleuren, tinten, patronen
en dessins en het is zachter en soepeler, dan het
ooit te voren geweest is. Tweed met een aange-
weven rand ziet men ook veel en dit staat bizon
der goed, als mgn het gebruikt om mantels van
te maken, en er zijn ook vele nieuwe soorten
tweed met een gespikkeld oppervlak. Men kan
nu met tweed dingen doen, waarvan men vroe
ger niet had kunnen droomen. Men kan het gar-
nceren met bont, men kan het versieren met lich
tere stof, men kan cachet aan een tweed mantel
geven door een bloem in het knoopsgat te steken
en niemand verwondert zich erover. Inderdaad,
de mode is wel veranderd op dit gebied.
Voor beide modellen, welke hierboven zijn af
gebeeld, is tweed gebruikt. De mentel, afgebeeld
ónder No. 1215 wordt gemaakt van effen cham
pagne-kleurig tweed en wordt ,op aardige wijze
gegarneerd met een kraagje van zwarte mus
kus. Het is een model, dat van de schouders af
i recht doorloopt, met dien verstande, dat hij een
beetje uitstaat aan de onderzijde. Zoowel mou
wen, als zakken zijn gegarneerd met een enkelen
donkeren knoop.
Knippatronen zijn verkrijgbaar onder opgave
van No. 1215 in de maten 42, 44, 46 en 48. Kosten
55 cents.
Gespikkeld tweed in een zacht donkerblaiuw is
de stof, waarvan mantel en rok, afgebeeld onder
No. 1256 gemaakt worden. Deze zijn gesneden
volgens het vlotte, gladde model, dat dit seizoen
voor dergelijke pakjes zoo op den voorgrond
treedt, en het is ontbloot van alle garneering. Het
tamelijk korte rokje is op zij geplooid, zioódat
men vrijheid van beweging heeft, terwijl het rech
te manteltje een ceintuurtje heeft om het mid
del en voorzien is van twee diepe zakken.
Knippatronen zijn verkrijgbaar in de maten
12. 44, 46 en 48 'onder opgave van No. 1216 aan bet
bureau van dit blad. Kosten 55 cen,ts.
FEUILLETON.
O—O
No. 1.
I.
Een raadselachtige bijeenkomst.
Het kleine gehucht Pachtveld is een van de
weinige dorpen in Engeland, waar de schand
paal en de Meiboom, de twee overblijfsels uit
vroegere tijden, nog in wezen zijn de eerst i
w as, dit kunnen wij tot ons genoegen mededeelei
op den tijd, waarin ons verbaal aanvangt, name
lijk in het jaar 1806, gaandeweg al meer en meer
in verval geraakt. Niemand dacht er aan het na
derend einde van dit strafwerktuig te betreuren,
behalve zekere Herman Sabelbont, gewoonlijk in
de wandeling de oude Manus genaamd ,die in
zich de drie waardigheden van scherprechter,
doodgraver en veldwachter vereenigde. Zoo
groot was de gehechtheid van den ouden man
aan lang vergoten gewoonten en gebruiken, dat
hij tegen ieder die hem slechts wilde aanhooren,
met veel omhaal van woorden getuigde, dat men
nir-t eerder van de Franschen en de revolutie ver
lept zou worden, voordat de schandpaal weder in
gebruik gekomen zou zijn. In zijn oogen was dit
het eenige algemeene middel tegen het toene
mend zedenbedrijf van dien tijd.
De oude Manus, zooals wij hem voorjtaan noe
men zullen noemen, was een grijsaard van tus-
schen de zestig en zeventig jaren.
De tijd evenwel was hem goedgunstig geweest.
Zijn hooge gestalte was nog niet door den ou
derdom gebogen, zijn groote grijze oogen hadden
een uitdrukking, zooal niet van list, dan toch van
slimheid behouden, eenige sneeuwwitte haarlok
ken, die langs zijn slapen hingen, gaven iets acht
baars aan zijn door de zon gébruind gelaat. Zoo
dat gelaat slechts een weinig bleeker geweest wa
re, had de cude Manus zeer goed aan een schil
der tot model voor de afbeelding van dezen of ge
nen heilige kunnen dienen.
Het was op een schoonen avond in September
VERSCHIJNT ELK EN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
wat pennen in beweging en kost menjig geleerde
uren van ernstig onderzoek. De Zuid-Holland-
sche melkveevereeniging, wil den invoer van be
vroren vleesch afschaffen, omdat dit een haard
kan zijn van besmetting. Bij «onderzoek moet gs-
bb'kcn zijn, dat de mond- en klauwzeer-bacil niet
door een ondernulsche temperatuur gedoiod. zijn.
Een paar Noorsche geleefden zijn er achter geko
men, dat vele menschen dragers zijn van de be
smetting, waarmee zij dan ook vele onverwach
te gevallen verklaren. Vogels, insecten en vis-
schen hebben dus voorloopig weer afgedaan.
Op de markt hoort men van al dat nieuws
weinig. Daar heeft men het te druk met den han
del van den dag. En die handel staajt tegenwoor
dig in het teeken van het schaap. Elke maand
beeft zoo zijn overwegenden aanvoer van vee.
En dat is in December het geval met schapen.
Vette schapen wegens opruiming van de weide
overhouders voor een nieuw beslag, 't Ging Don
di rdag in SCHAGEN nog al. Oude schapen met
oen nog al goede aanvoer liepen tot f 42.Jon
ge vette schapen voor den uitvoer toi f 38.
Vette lammeren, sedert October overhouders
werden bij honderden voor den doiod verkocht
orijzen f 24.a 26.50; magere overhoaidesr voor
de weide f 18 a 22.50; De schapen komen te Scha
gen van heinde en ver. Wij zagen er van Groote
broek tot Peilen; van Koegras toi St. Pancras en
verder uit alle gemeenten die tusschen de armen
vnn dit kruis inliggen. Duizenden bij duizenden
zijn in dezen herfst op de Schager markt ge
weest. Vette koeien hielden de kleine prijsverhoo-
Tïng vol De beste tot f 1.05 per KG en verder af
dalend tot f 0.60. De laatste graskalverren waren
iels duurder, ook nuchtere kalveren waren vast.
Vette varkens met grooten aanvoer, waren stug;
prijs 69 a 71 cent per Kilo.
LEELIJKE HANDEN.
Werken in de huishouding bij koud weer is
vreeselijk voor teere handen. De vrouwen, die lij
den aan het euvel van een te kort aan dienstbo-
d«m, zuchten dikwijls, als zij zien wat er is over
gebleven van haar handen, die eens waren
blanke handen met rose nagels."
„Doe dan handschoenen aan zeggen de man
nen, doch ei' zijn zooveel verschillende bezighe
den, die niet met handschoenen aan gedaan kun
nen worden, dat die raad slecfyts in enkele ge
vallen, zooals het schillen van aardappelen, op
gaat. Het meeste ongemak veroorzaken natte
handen in den winter.
Vuile handen, die droog zijn, doen weinig
kwaad, want als zij flink gewasschen zijn, zijn
zij weder schoon. Doch als de poriën door het
heete water opengaan en het vuil kruipt naar
binnen, dan is dat er niet meer uit te krijgen, zon
«Ier veel ongemak en zelfs pijn. De handen flink
niet vet inwrijven, vóór men begint te wasschen,
wil nog wel eens helpen. Doch wanneer men b.v.
kleeren moet wasschen, kan men de handen niet
invetten. Voor dergelijke gevallen kan men ze
het best inwrijven met een mengsel van citroen
en glycerine, Terstond, nadat het wasschen ge
daan is, moet men de handen weder wasschen en
'3 daarna inwrijven met creme of nog een beetje
Hycerine. Al lijken zii schoon, toch worden zij
gauw hard en ruw, als de lucht er op gaat in
werken. Het is en blijft een euvel, waaraan in
don regel niet veel te verhelpen is.
dat Manus, niets anders te doen hebbende, zich
naar het heuveltje voor de kerk begaf, waar zich
het voorwerp zijner zorgen bevond.
Hij had zijn gereedschappen meegenomen,
wt nt de oude schandpaal had den vorigen dag
door een windvlaag nieuwe wonden ontvangen
en het zou wel twee uren arbeid vereischen om
de schade te herstellen.
De gouden stralen der ondergaande zon ver
lichtten het grasperk met purperen gloed in dat
licht teekende de kerk zich af als een sombere
warte massa, wier schaduw zich over den ou
den schandboom en den grijsaard, die er werkto
uitstrekte.
Ongeveer een uur lang kon de oude Manus al
Jus bezig geweest zijn, toen hij driftig het ho'.M
ophief:
De hoefslag van een snel dravend paard had
zijn oor bereikt. Met een enkelen oogopslag zap
'Janus, die lederen man, vrouw of kind uit den
>mtrck kende, dat de aankomende ruiter ean
vreemdeling was.
Iemand die naar het kasteel gaat, dacht Mn-
aus
Zie, dat is nu toch vreemd, dat zij nu bezoek
uit vangen, op het oogenblik. dat de zoon var
ien huize op sterven ligt. Evenwel, alles ,in aan
merking genomen, zal graaf Richard niet heel
bedroefd zijn over den dood van zijn eerstgebo
rene. Hii heeft hem nooit lief gehad. Arme jon
gelui Zoo goed, zoo welwillend en zoo rijk. 't T?
treurig het leven te moeten verlaten met zulk eer
<ehoon voor uitzichten en dat juist op het oogen -
blik, dat hij zijn eigen meester zou worden, nu
1 nr»t ons eens zien..den eersten September. Ja
het is juist heden dat hij meerderjarig wordt.
De ruiter hield stil, hij zag *om zich heen als
zocht hij de richting, die hij moest inslaan. Toen
hij den grijsaard bemerkte, naderde hij hem.
Dat is een militair, dacht. Manus.
Men behoefde niet heel slim te ziin om dat te
raden de houding en het krijgshaftig uiterliik
van den vreemdeling zoowel als ziin kleedinp
gaven duidelijk genoeg een stand te kennen. Hii
was groot van gestalte, zijn regelmatige en fraaie
gelaatstrekken waren in de schoonste overeen
stemming met ziin schitterende «oogen en zwarte
ongepoederde haren.
ADVERTENTIéN:
Van 1—5 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BINNENL. NIEUWS.
ONWEER BOVEN 't GOOI.
Een korte, doch hevige onweersbui heeft bo
ven 't Gooi gewoed. Verschillende gemeenten
v erden dor storingen in het electrisch net in 't
donker gezet Op enkele plaatsen veroorzaakte
de bliksem schade. Bij den landbouwer Kroon te
oosdrecht zijn twee zoons, die reeds te bed la
gen, door den bliksem getroffeneen hunner
bleef geruimen tijd bewusteloos, terwijl van bei
den de voeten blauw waren.
Bij de familie Hamming te Loosdrecht werd
de kachel door de kamer geslingerd.
EEN GEVAARLIJK GRAPJE.
Een stokei van de Zuider Stoomtramwegmaa.
schappij, die op de locomotief stond van de tram,
cli.' -over de rolbrug te, Raamsdonkveer reed, wil
de klaarblijkelijk een grapje uithalen met een
kennis, zekere De W., die op de brugleuning za.t.
Toen hij hem genaderd was, greep hij een kolen
schop, om daarmede De W.'s hoed af et slaan.
Ongelukkigerwijs echter raakte hij niet den hoed
doch wel het hoofd van De W. en wel dermate,
dat De W. bewusteloos neerzeeg. Onmiddellijk
werd de jongeman per aut-o naar zijn woning ver
voerd, waar de geneesheer een hersenschudding
constateerde.
De stoker werd aanstonds d-ooir de marechaus
see in verhoor genomen, doch toen kwam vast
te staan, dat geen opzet in het spel was, werd hii
wederom vrijgelaten. De toestand van De W. is
ernstig, doch niet levensgevaarlijk.
BLOEDVERGIFTIGING.
Ongeveer drie weken geleden kreeg de mon
teur J. S. te Budel een klein wondje aan een zij
ner vihgers Aanvankelijk werd geen acht op 't
wondje geslagen, totdat hij voor eenige dagen
zijn werk moest staken. Thans is de man tenge
volge van bloedvergiftiging overleden.
DE OVERHEID DIE FABRIKANT SPEELT.
Over de steenfabriek der gemeente Kerkrade
d e een groot verlies heeft geleden, hetwelk het
Rijk voor 9/10 of 325.000 zal dekken, schrijft De
Ned. Werkgever o.m.
Voor de gemeente is dit natuurlijk een mee
vallertje. Maar wij vragen ons toch af, dat het
Rijk hier uit de schatkist, d.w.z. uit de gelden,
door de belastingbetalers, waaronder ooik de
steenfabrikanten, opgebracht, het grootste deel
gaat dekken van het verlies op een exploitatie
die bedoeld was om de overbodigheid en schade
lijkheid van het particuliere bedrijf te demon-
streeren. Ware deze fabriek niet opgericht en wa
ren de steenen besteld bij de particuliere indus
trie, dan zou deze schade niet lontstaan zijn en
het particulier bedrijf had niet het nadeel gele -
den, dat daaraan thans door deze gemeentelijke
fabriek is toegebracht. Thans heeft de Ned. steen
industrie, die zich de bestelling van 23 millioen
steenen zag ontgaan, een belangrijke winstder
ving te boeken en wordt de schatkist bovendien
benadeeld. Het ware rationeel en billijk'geweest
indien de gemeente de straf voor het begane
vergrijp zelf had moeten dragen.
VAN AI.LES WAT.
STOF EN JAS IN ééN DAG GEMAAKT!
Een blad te Toronto is on het origineele denk
beeld gekomen, een wedstrijd uit te schrijven in
Dit is immers het dorp Pachtveld, vriend
vroeg hij den doodgraver, die opgestaan was en
hem, met de hand tegen de boom leunende,
stond aan te staren.
Ja, ja, mijnheer, sprak de grijsaard, laat uw
paard zijn gang maar gaan hqt zal u regelrecht
iiaar het. posthuis brengen. Het beest kent- den
weg van Nieuwendorp naar Pachtveld, reken
daarop. Hij heeft dien weg al zeven jaren lanj,
t»<gaan met den brievenzak op zijn rug, dat kan
ik u verzekeren.
De vreemdeling scheen een weinig teleurge
steld. Misschien had hij liever gezien, dat men
niet wist, vanwaar hij kwam.
Het is een lief plaatsje, dit dorp, merkte hij
cp om het gesprek een andere wending te geven.
Dat was het, mijnheer, antwoordde Manus,
de wenkbrauwen fronsende. Dat was hejt in den
tijd van rechter Ouwslot. Hij zou al die nieuwig
heid hier niet geduld hebben bij voorbeeld, zoo
als zij thans zeggen, dat de schandboom de mis
dadigers verhardt en nog honderd andere zot
tigheden. Ik, mijnheer, die hier tot u spreek, heb
met mijn eigen oogen geziien, dat er meer dan vijf
in de week ingezet werden, mijnheer, in den tijd
van rechter Ouwslot.
De vreemdeling glimlachte.
Maar gij keurt de nieuwerwetsche ideeën
misschien goed, mijnheer hervatte Manus op
drogen toon.
-- Neen, waarlijk niet, antwoordde de vreem
deling levendig, want hij bemerkte duidelijk, dat
bij van den ouden man geen de minste inlichting
zou verkrijgen indien hij hem tegensprak, ik ben
zelf een groot gedeelte van mijn leven aan de
tucht en orde onderworpen geweest en ik keur
die heel goed.
De man, die aoo sprak, maakte gewis bij ziich
'/elven de noodige uitzonderingen op zijn mee
ning, maar, zooals wij zeiden, hij verlangde bo
venal den oude in een goede luim te brengen.
Wat ik zeggen wilde, vroeg hij, wat beduidt
dat gedenkteeken
En hij wees op een soort van graftombe, waar
van het dak ver hoven den muur van het kerk-
ho' uitstak en welks bouw veel ouder scheen dan
die van de kerk zelve.
Er bestond evenwel een klein verschil drie
BUREAU
Hippolytushoef W lering om.
Telef. lntercomm. No. II.
het vervaardigen van een overjas, die aangebo
den zou worden aan den vice-gouverneur van
Quebec. Als voorwaarde gold echter, dat ook de
grondstof speciaal en uitsluitend voor deze jas
aangemaakt moest worden.
Tn één dag werd door den winnaar aan deze
voorwaarden voldaan. Des morgens zeer vroeg
werden vier schapen per auto «over een afstand
van 12 mijl vervoerd naar een fabriek te Brant-
ford, waar zij direct, om uur in den ochtend,
geschoren werden. In een half uur tijd was de
wol ontvet en gereinigd en gereed om te worden
geverfd. Het kaarden en de verdere bewerkingen
geschiedden zoo vlug, dat de kleermaker na eeni
ge uren zich op zijn tafel kon neerzetten om do
laatste hand aan het kleedingstuk te leggen. De
as werd vei volgens per vliegmachiné naar Tot-
ron,to gebracht, waar hij om kwart voor zeven in
den vroegen avond van denzelfden dag, aan den
/ice-gouverneur werd aangeboden
ROET - PRAATJE.
Mist is menigmaal onaangenaam, maar mist
met roet is nog veel onaangenamer. Als de mist
in een groote stad gelijk Londen 100 a 130 meter
dik is, hangt er wel 200 k 250 ton roet in, uit de
talrijke schoorsteenen gekomen. Op iederen vier
kanten kilometer zet zich 370 ton roet per jaar
vast, en als het veel mist, meer. Maar men moet
ook niet vergeten, dat een stad als Londen per
laar 17 millioen ton kolen verstookt, dus dat
geeft heel wat rook en smook.
Van middernacht ,tot ongeveer 5 uur 's mor
gens kan de wind de atmosfeer tamelijk rein
houden. Maar o«m 7 uur 's morgens is heit al mis,
én om 10 uur 's morgens op z'n ergst. Dan klaart
de atmosfeer op en «om 6 uur 's namiddags wordt
het weer even vuiler.
LAWAAI EN SUCCES.
Een thea.ter-explodtant in Londen heeft on-
langs een origineel reclame-idee toegepast. Do
daverende lachsalvo's van het publiek werden
«liet gesmoord door de wanden van het theater,
maar deden als het ware de muziek barsten op
hun weg naar de straat, waar dij voorbijgangers
♦e hoop liepen op het gerucht van de schallende
uitbarstingen van vreugde. Men had eenvoudig
microfoons in de zaal aangebracht en via ver -
borgen looidspeakers werden de „lach-golven"
aaar buiten in verhevigde mate afgevoerd.
GEMEENTE WIERINGEN.
Naar aanleiding van het door het gemeente-
testuur tot den Minister van Binnenlandsche
Zaken en Landbouw gericht adres inzake steun-
verleening aan arbeiders van de Zuiderzeewer
ken, heeft de Minister geantwoord, dat hij over
deze aangelegenheid het oordeel heeft ingewon
nen van de Commissie van advies voor werkloo-
zensteun. Met de opvatting van die commissie
kan hij zich geheel vereenigen.
Genoemde commissie onderscheidt de hulp,
die door het gemeentebestuur wordt gevraagd in:
a. voor wat betreft de bestrijding van de werk
loosheid in den komenden winter
b. voor wat betreft de moeilijkheden, welke
worden verwacht in de toekomst., wanneer de
Zuiderzeewerken van grooten omvang zullen zijn
Wa.t betreft het verzoek onder a.. vestigt de
commissie de aandacht op den brief van den
'Huister van Waterstaat, waarin wordt medege
deeld, dat den komenden winter verschillende
van de bogen waren met blokken graniet zooda
nig bemetseld, dat zij een sooiit van gewelf vorm
den, terwijl ijzeren deuren, aan weerszijden ver
sierd met een bronzen standbeeld, dat een rui
ter te paard in de wapenrusting der twaalfde
eeuw voorstelde, den vierden boog sloten. De
standbeelden droegen een wapenschild, waarop
drie hamers en een lelie uitgebeiteld waren.
Ja, dat is een vreemd ding dat monument,
sprak de oude man met welgevallen, en het doet
jr ij genoegen te zien. dat gij het opmerkthet
behoort aan een zonderlinge familie, graaf van
Hertenstein, een der oude mannen van het land.
Is dat de grafkelder der Van Hertensteins
vroeg de vreemdeling met een zucht.
Ja, en hij zal spoedig weder geopend moe -
ten worden, want de oudste znon, Eduard, is
stervende naar men zegt. Een braaf jongeling,
mijnheer, een brave jongen, de armen zullen hem
betreuren als hij weg gaat. Maar gij kent de fa
milie misschien, mijnheer
Neen, sprak de vreemdeling na een oogen-
hlik zwijgens Ik heb maar een man gekend, die
Van Hertenstein heette en dat was ver van hier.
In het buitenland, mijnheer
Dit dorp bevalt mij. sprak de vreemdeling
zonder op de vraag van den ouden Manus te ant
woorden. Men heeft mij gezegd, dat er hier in
den omtrek vele merkwaardige kasteelen te zien
•varen en ik heb besloten hier eenige dagen te
blijven. Kunt gij mij zeggen, waar ik de herberg
.Het Wapen van Hertenstein" vinden kan Mijn
hospes te Nieuwendorp heeft mij dat huis aan
bevolen.
„Het Wapen van Hertenstein"! herhaalde
Ma nats verwonderd, maar dat is niets dan een
klein herbergje.
Dat is mij om het even.
De officier wachtte niet om het einde der ver
taling te hooren, maar den ouden man danken
de, verwilderde hii zich haastig in de aangewe
zen richting, nadat hij eerst Manus het geldstuk
?n de hand gestopt had.
Een rare logeergast voor Bot Panders, mom
melde Manus, beurtelings het geld beschouwende
on den ruiter naziende maar da,t gaat mii niet
-mn, daar zal ik mij het hoofd niet. mee breken.
(Wordt vervolgd.)
MARKTOVERZICHT.
Het mond en klauwzeer houdt geregeld heel
