Het gestolen Kind.
RB i
flEEREN BAAI
J. E. KBUSS
18e Jaargang.
Vrijdag 25 Februari 1927.
No. 16.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
W1ERINGEN EN OMSTREKEN
WIERINGER COURANTtt
JOHN J. BOSKER, WIERINGEM
UITGEVER
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.—
ADVEHTENTIéN:
Van 1—5 regels 0.50.
Iedere regel meer
0.10.
BUREAUi
Hlppolytnshoei Wleringsa.
Telei. Intercomm. No. IA
,.D«
Ta ba kssf abri ek
Wakende Leeuw"
I^aat 12B - ALKMAAR
30,70 100,120, 140,150, 160, 180, 200, 225, 250
350,400, 450 en 500 cent per pond.
THOMAS EDISON 80 JAAR.
De beroemde uitvinder Thomas Alva Edison
\ierde vorige week zijn 80sten verjaardag. TO|t
zijn belangrijkste uitvindingen behooren de kool-
draadlamp, de fonograaf de kinetoscoop, de me
gafoon en andere belangrijke dingen, welke wij
thans als heel gewone dagelijkschc gebruiks
voorwerpen beschouwen.
BUITENLAND.
GESTRAFT OMDAT HIJ ZICH HET LEVEN
REDDE. Op een der laatste dagen van Januari
laakte bij Créteil in de buurt van Parijs bij een
vlucht een vliegtuig van het 34ste luchivaartj-
regiment van Le Bourget in brand. De bestuur
der, de sergeant-vlieger Boivent, kon zich door
middel van zijn parachute het leven redden, .ter
wijl de waarnemer, ltn. Cayron, die geen val
scherm bezat, in he,t toestel bleef en het leven
verloor.
Naar aanleiding van dit ongeluk werd de vlie
ger Boivent uit zijn regiment ontzet, omdat
hij niet met zijn waarnemer aan boord van het
vliegtuig was gebleven. Den man werd dus ver
weten, dat hij thans niet dood is. Sergeant Boi
vent heeft zich verdedigd door te verklaren, dat
FEUILLETON.
OO
No. 20.
En waar dan vroeg de vreemdeling en
vestigde zijn doordringende oogen strak op den
doodgraver, die zijn blikken onwillekeurig op de
graftombe der Van Hertensteins had gericht.
Hij was op zichzelf ontevreden, dat hij na al
zijn voornemens oim zich in acht te nemen, zoo
onvoorzichtig geweest was, dit onderwerp aai.
te roeren.
Niettegenstaande al zijn geslepenheid, was Ilij
toch blijkbaar niet tegen dien man opgewassen.
Ongetwijfeld had deze echter geen belang bij
de vragen, die hij gedaan had, want hij verander
de terstond het onderwerp van gesprek, door
aan te merken dat Pachtveld een allerliefst
plaatsje scheen te zijn, dat hij een klein huisje
gezien had, waar kort geleden een officier ge
woond had en dat hij wel lust gevoelde het te
huren
Gij bedoelt het huisje van mijnheer tvfoore,
antwoordde Manus, die er in de verste verte geen
vermoeden van had, dat fen hem juist daarover
aan het spreken wilde brengen.
Eenmaal zoover gekomen, begon de oude bab
belaar te verhalen, dat de vader van Theresa
slechts huurder en geen eigenaar van liet huisje
was. van daar af was het slechts een schrede
tot de geheele geschiedenis van Fanny en There
sa en Manüs deed dien stap ongemerkt. Zoo de
vreemdeling werkelijk iets verlangde te hooren,
kon hij tevreden zijn, want zijn nieuwsgierigheid
werd ruimschoots voldaan.
Zijn cicerone dankende voor de mededeelingen
en het aangename onderhoud, wenschte hij den
ouden doodgraver goeden dag, want voegde hij
er bij, en haalde een zeer fraai oiuderwetsch hor
loge uit zijn zak, het wordt tijd dat ik naar mijn
logement teiugkeer.
Op het zien van dit horloge verdween bij Ma
nus terstond alle twijfel en de hand op den arm
van den vreemde leggende, riep hij uit met een
hij zelfs niet eens vrijwillig uit het vliegtuig is
gesprongen, doch er uit is geslagen, toen nij, na
tevergeefs gepoogd te hebben het vuur te blus-
cshen, zich voor de vlammen trachtte fe beschui
ten.
Geheel afgezien echter van de verklaring, of
de vlieger vrijwillig of «ongewild het vliegtuig
verliet, heeft de maatregel, dien 'men tegen ser
geant Boivent genomen heeft, zoowel in als bui
ten de kringen der Fransche luchtvaart groote
bevreemding verwekt. Het meenemen van para
chutes door de bemanning van leger- en marine
vliegtuigen in Frankrijk is niet verplichtend,
doch vrijwillig gesteld. Bij het regiment van Le
Bourget blijkt men echter, door een volkomen
vorkeerde en immoreele opvatting van het be
grip kameraadschap, van oordeel te zijn, dat het
gebruik maken van zijn parachute in geval van
nood den vlieger moreel verboden is, wanneer
een dergelijk reddingsmiddel ook niet zijn waar
nemer ten dienste staat, die bovendien nog zijn
meerdere is
Zeer terecht heeft men dit staaltje van mili
tair beleid kadaver-dril genoemd. Door mee in
dood te gaan, had de sergeant niemand een
dienst bewezen. Integendeel, wanneer ook de
bestuurder hejt leven had verloren, zou men ge
heel onjuist tot conclusies zijn gekomen ten na-
deele van de practische bruikbaarheid van de
parachute als reddingsmiddel. Door zich echter
het leven te redden, heeft sergeant Boivent niet
alleen de oorzaak van het ontstaan van den
brand kunnen mededeelen, (het als gevolg van
onoordeelkundige montage losraken van een
deel van den carburateur), doch heeft hij vooral
de noodlottige fout in het licht gesteld, die zijn
waarnemer beging, door het valscherm steeds
als een overbodig uitrustingsstuk te beschou-
v\ en. -
WEDLOOP MET DEN DOOD.
Zulk een wedloop is dezer dagen gehouden
door den multi-millionnair C. M. Post van Bat,tle
eek in Michigan. De man was doodziek, de
beste dokters hadden hem opgegeven. Eén kans
je was er nog, een operatie, verricht doo<r den
beroemdsten chirurg des lands, in de Mayo-kli-
niek vap. Rochester, in Minnesota. Drie uur bleef
den armen rijkaard nog tijd. Had dan de opera
tie niet plaats gehad, dan was hij reddeloos ver
loren.
Maar Rochester ligt op een 800 K.M. van Battle
Cieek! Geen nood. Waar heeft een millionnair
geld voor, dan dat alles op zijn wenken vliegen
zou. Voor 25 000 dollar brengt een vliegtuig, van
de uiterste luxe voorzien, hem met een snelheid,
driemaal van den snelsten expresstrein naar Ro
chester. Cabines voor doktoren en verpleegsters
zijn er in aanwezig. De dolle rit wordt afgelegd
in een tijd, dien anders een vliegtuig twee maal
noodig heeft. Maar men arriveert er binnen de
toegemeten drie uur. Wel heeft de ziekte in dien
tijd schrikbarende vorderingen gemaakt. Maar
ais een gereedstaande auto den millionnair in
enkele minuten naar de kliniek van den chirurg
brengt, hopen de dokters nog weer tegen alle
hoop in. En de operatie slaagt. De millionnair
heeft aan den piloot naast den chirurg' zijn leven
te danken.
HELDHAFTIG.
Vijf-en-twintjg visschersvrouwen uit het. dorp
je Newbiggin, aan de kust van Northumberland,
hebben een medaille en een geschenk ontvan-
?egevierend lachje
Ik wist wel, dat <ik. u kende.
Hoe gij kent mij riep de ander, gedwon -
gen lachende.
Ik heb u herkend, Piet Quinn, evengoed als
gij mij herkend hebt. De jaren hebben ons bei
der gelaat gerimpeld, maar ziehier iets, voegde
hij er bij en wees op het horloge, dat de ander
nog steeds in de hand hield, ziiehier iets, dat dooi
den tijd nog niet veranderd is. Gij weet niet, hoe
dikwijls ik dat uurwerk opgewonden heb.
De woekeraar1, want hij was het inderdaad.,
stak haastig het horloge in den zak en gaf Ma
nus de verzekering dat hij zich bedroog.
Bah bah! riep Manus uit, ik laat mij niets
vijs maken. Ik zou het uit duizenden herkent
hebben, 't Is nog hetzelfde koude grijze oog, var.
mede gij Marf Beacham aanzaagt, toen graaf Her
tenstein met haar op de dorpskermis danste, *t
Ifi wat schoons mij te vragen van wien dat g^a:
ist ging hij hartelijk lachende voort, alsof gij dat
iet evengoed wist als ik, die het gegraven heb.
Lange jaren geleden had de vader van den
zaakwaarnemer te Pachtveld de betrekking van
klerk der gemeente vervuld. Hij was een oud
man, toen Manus nog jong was en niets was na
tuurlijker dan dat deze het horloge herkende,
dat hij als kind zoo dikwijls bewonderd had. Wei
hig tijds na den dood van Mary Beacham had de
io-ïge Quinn plotseling Pachtveld verlaten. Se-
deri dien tijd had men nooit meer van Pieter
Quinn hooren spreken. Zijn vader noemde nooit
den naam van zijn zoon, zelfs niet tegen zijn ver
trouwdste vrienden, en vermaakte bij zijn over-
ijden zijn geheele vermogen aan een neef.
Welnu, sprak de oude woekeraar, die zag
dat het onmogelijk was zich langer te verbergen
op eenigzins spijtigen toon, ik ben Pieter Quinn,
uw oude kennis. Gij begrijpt toch wel, dat ik u
niet om den tuin wilde leiden.
Hm, hm moimpelde de oude Manus.
Gij zijt mij voor geweest, ging Pieter Quinn
voort door mijn naam het eerst te noemen. Even;
el, om openhartig met u te spreken, gij zijt de
eenige door wien ik hier gekend wil wezen iets.
dat u niet moet verwonderen, denk maar eens
an het testament van mijn ontaarden vader.
Hij heeft u geen penning nagelaten
Geen enkelen, antwoordde de woekeraar
gen wegens haar heldhaftig gedrag bij het te wa
ter laten van een reddingboot in December. Haar
mannen waren op zee ter vischvangst en toen
een boot noodseinen gaf, waren er slechts twee
oude schippers aan den wal, die met een red
dingsboot wisten om te gaan. De rest van de be
manning werd gevormd door jonge mijnwerkers,
■Jie van hun werk uit de nachtploeg terugkeer -
den en zich onmiddellijk als vrijwilligers aanbo
den.Maar daarmee had men de reddingboot nog
niet in zee en na ettelijke mislukte pogingen bo
den zich 25 vrouwen van visschers aan om de
boot in zee te trekken, terwijl de mannen aan de
ri» men konden blijven zitten. Ook deze poging
mislukte aanvankelijk en de boqt werd tiot twee
maal toe op het strand geworpen. Toen gingen
de vrouwen nog dieper het ijskoude water in en
de voorsten moesten tot de borst door de golven
waden, maar nu kwam de boot dan ook over de
zandbanken en in open water. De schepelingen
van de visscherspink, die in nood verkeerden,
zijn later allen behouden aan den wal gebracht.
DE ZOMERTIJD.
Naar „Belga" uit Parijs meldt, zijn er onder
handelingen gaande tusschen de Fransche, de
Belgische en de Nederlandsche regeering inzake
een gelijktijdige invoering en eindiging van den
zomertijd in de drie landen. In Frankrijk gaat
volgens een regeeringsbesluit de zomertijd in
op den laatsten Zaterdag in Maar,t.
DRIE KOUSEN IN EEN PAAR
In Amerika verkoopt men tegenwoordig de da
mes-kousen niet meer per paar, maar bij de drie.
De bedoeling ds, dat de dames de derde kous
meenemen, om in geval van nood aan te trek
ken. Het gebeurt n.1. nogal eens, dat in de ragfij
ne kousen een steekje los raakt en dan is het
gemakkelijk een extra-kous in dezelfde kleur bij
zich te hebben. Bevendien behoeft men, als men
een reserve-kous bezit, niet dadelijk beide kou
sen af te danken als er een in het ongereede ge
raakt. Men verwacht, dat deze nieuwe mode ook
wel spoedig in Engeland ingang zal vinden en
vandaar wel naar het vasteland zal overwaaien.
DE ERFENIS VAN ZIJN WEDUWE.
Dezer dagen meldde zich een man bij het
„Amtsgericht" te Celle (bij Hannover) om stap
pen voor de „opvordering van de erfenis van
zijn weduwe" te doen.
Stomme verbazing bij den ambtenaar, die ein
delijk den man aan het loket eiop wijst, dat hij
dan dood moet zijn. Waarop het lakonieke ant
woord volgt
„Dat klopt precies ik bén ook dood Waar
op de „doode" een dokument uit zijn zak haalt,
waarin hij dood en zijn huwelijk ontbonden
wordt verklaard.
De man was jaren geleden naar Amerika ge
ëmigreerd en had nooit meer iets van zich laten
hooren Waarop zijn doodsverklaring was ge
volgd.
Terug gekomen was zijn eerste gang naar de
rechtbank geweest oma stappen te doen teneinde
in het bezit te komen van de nalatenschap van
zijn inmiddels gestorven echtgenioote.
EEN BLAUWVOS ONTSNAPT.
Uit de pelsdierenfarm van den heer Paul Tren
sol te Westervoort is een blauwvos ontsnapt. De
eigenaar die er prijs opstelt om, het kostbare
[dier, dat een waarde heeft van 600, levend te-
rug te krijgen, heeft tot de bewoners van Wes
tervoort en omgeving het verzoek gericht om
niet oin niet op den blauwvos te schieten.
voor fijne pijptabak
ZACHT. GEURlG
GOEDBRANDEND
Aan deze eischen
ópeciaal aanbevolen
Neeren-Baai
BINNENL. NIEUWS.
met een vloek, maar zijn geld heeft geen geluk
aangebracht voor hem, die het gehad heeft.
Dat is waar, sprak Manus en sidderde on
willekeurig, uw neef is arm gestorven.
En zonder kinderen.
Weineen, riep de onverbeterlijke babbelaar
uit. Hij heeft een zoon nagelaten, die daar orga
nist is geweest en die nu een veel betere plaats te
Mansburg heeft, 't Was zijn bruilofststoet, dien
gij de kerk moet hebben zien verlaten.
De woorden waren nog nauwelijks van zijn
lippen of Manus had ze wel terug willen riemen.
Waarom Dat wist hij zelf niet. Het onheil spel -
lende lachje, dat oiver het gelaat van den ouden
man vloog, was er misschien de oorzaak van.
Eer hij vertrok deed Pieter Quinn nog zijn
bost om iets meer van den ouden Manus te ver-
nemen. Hij vroeg of zijn vader na zijn vertrek
ooit over hem gesproken had.
Neen, antwoordde Manus, uw naam is nooit
meer over zijn lippen gekomen en dat vond ie
dereen vreemd. Gij waart toch zeer wel toen gij
vertrokken zijt, anders zou hij u dit horloge niet
gegeven hebben, waaraan hij zooveel waarde
hechtte. Waarom ziou hij u toch onterfd hebben
De ander mompelde eenige woorden omtrent
Iwaze grillen van oude lieden.
De fortuin is mijn gunstiger geweest, sprak
hij. Ik kom uit Indië, het land van belofte, waar
alles wat ik aanraakte in goud veranderd is. Ik
zou heel Paehtveld kunnen koopen als het te
koop was. Maar kom aan, ik moet gaan vaar-
•a elGij moet mij te Mansburg eens komen op
zoeken, in den „Schutsengel", daar blijf ik eeni
ge dagen logeeren.
Manus beloofde dienzelfden avond nog te zul
len komen.
Kom wat' vroeg, riep de ander hem nog toe
on vraag naar mijnheer Quinn.
Een uur later was de woekeraar op weg naar
Londen hij lachte bij zichzelf over de vergeef-
rche reis, die hij den doodgraver liet doen en
verheugde zich bij de gedachte, hoe deze moede
en slecht gehumeurd te Pachtveld terug zou ko
men.
Ik kan het mij mog niet begrijpen, sprak Ma
nus bij zichzelven, toen hij alleen gebleven was.
Ik had even goed kunnen denken dat een doode
uit zijn graf zou verrijden, als dat ik aan den
TASCHJESDIEFSTAL TE ZEIST.
De taschjesdief, die te Zeist eenigen tijd ver
schillende damestaschjes op straat buitmaakte,
waarbij hem zelfs eenmaal 800 in handen viel,
is thans opnieuw gesignaleerd. Zaterdag j.1. ont
rukte hij aan een dame een handtasch, waarin
oen portemonnaie met ruim 12. De man doet
dat al fietsende. Onder het voorbijrijden rukt hij
zijnt hij zijn slachtoffers het taschje uit de hand
on gaat er dan zoo vlug mogelijk mee van door.
VERVROEGDE AFSCHAFFING
SPEELKAARTENBELASTING.
De „N. Crt." verneemt, dat de belasting op
speelkaarten niet met 1 Juli, doch meti 1 April
a.s. zal worden afgeschaft.
EEN SNUGGERE BOER.
Een niet al .te bijdehanden boerenknecht in
de buurtschap Kallenbroek, onder Barneveld,
die door griep was aangetast, en tevens door
oorpijn werd gekweld, raadde men aan v, arme
cognac te drinken. Aanstonds schafte de man
rich dezen drank aan, maakte hem flink heet,
doch gebruikte dat middel niet overeenkomstig
het voorschrift. In zijn onnoozelheid dacht hij
natuurlijk, dat deze „medicijn" voor oorpijn veel
vlugger zou helpen, wanneer hij ze in het oor
goot, dan wenneer hij ze innam. Niet zonder
terugkeer van Pieter Quinn had kunnen geloo-
ven. Indië Hij zou naar Indië geweest zijn Ik
geloof er geen woord van. Er zullen vreemde
dingen gebeuren, mompelde hij, ja vreemde din
gen, reken daarop. De tijd zal het leeren.
Toen hij weder naar het dorp terugkeerde
v- as het eei*9te wat hij hoorde de tijding van het
stolen der kleine Fanny. Eerst kwam de gedach
te bij hem op, dat er eenig verband bestond tus
schen di,t voorval en de tegenwoordigheid van
Pieter Quinn. Maar de onmogelijkheid om de
.•en of andere gegronde reden voor zulk een mis
daad te bedenken, was de .oorzaak dat hij die ge-
chte spoedig liet waren. Toen hij later de ge
heimzinnige wijze ontdekte waarop de oude
voekeraar vertrokken was en den slechten
streek, dien hij gespeeld had, kwamen dezelfde
vermoedens weder bij hem «op. Maar als hij die
openbaarde zou hij moeten erkennen, dat hij
hom beet genomen had, hem den ouden Manus,
neen dat nooit.
Deze geheel persoonlijke «overwegingen maak
ten, dat de oude doodgraver zweeg, juist in het
enige geval, waarin zijn spreken nuttig had
kunnen zijn.
Bij den woekeraar.
Alvorens zijn huis te verlaten, om naar Pacht
veld te vertrekken, had de oude woekeraar zijn
orders aan Martha gegeven. Tegen sommige zij-
er klanten, want zoo noemde hij de lieden waar
mede hij in betrekking stond, moest zij zeggen,
«Jat hij niet thuis was tegen anderen eenvoudig
weg, dat hij bezigheden had.
Met haar gewone zachtzinnigheid ontving het
meisje al die bevelen.
Het was een verlichting voor haar zich eeni-
on tijd alleen te bevinden de eenzaamheid was
haar verkieselijk boven het gezelschap van haar
grootvader, want zoo zij he,t al niet met zekerheid
wist, raadde zij tenminste den aard van de za
ken, die hij deed.
Het was heerlijk weder en voor het eerst van
haar leven bekroop Martha de lust om een wan
deling te doen.
Het land, de velden, de boomen, alles had voor
haar het aantrekkelijke der nieuwheid.
W oi dt Vervolgd.
