Hei gestolen Kind. 18e Jaargang. Vrijdag 4 Maart 1927. No. 18. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR iËpS WIERINGEN EN OMSTREKEN HËERËN BAA P0RT0R1CD J. E. K fi S S BLANKE BAAL WIERINGER COURANT» inied BOO) JOHN J. BOSKER, WIERINGEN UITGEVER VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden ƒ1.— D-y E NT 1 ft-N l^ö^regels 0.50. Iedere regel meer 0.10. BUREAU: Htppolytushoef Wlerinflci Telei. lntercomm. No. lt. Tabalïsfn bi-iek „De Wakende Leeuw'' .HHntT rrl fin 'r I.aat LSö - ALKMAAR 30. 7r 100, 120, 140,150, 160. 180, 200, 225, 250 350, 400, 450 en 50U cent per pond. BINNENL. NIEUWS. AUTO MET VEE te WATER GERAAKT. Een grouU' iriet vee geladen aüto geraakte op de Baambrugsche Zuvve te Vinkevcen te water. De inzittenden wisten zich te redden eenige kalveren echter, zoomede een aantal kippen, verdronken. Met giv>ote niocilc wist men den auto weer op het droge te halen. EEN MOOIE BESOMMING. De stoomtrawler „Aziinuth" kwam Maandag aan den afslag te IJmuiden, na een reis van 12 dagen tnet een vangst van 750 manden v.isch. De trawler maakte een besomihing van 6600. OPGEVOUWEN BANKBILJET. Een winkelier te Amsterdam kreeg bezoek van een klant, die iets kocht voor 20 cent en betaal de met een opgevouwen bankbiljet, dat de win kelier voor een tientje aanzag. 11ij gal' dan ook 9.80 terug. De kooper zeide niets, doch streek doodkalm liet wisselgeld op. Later, toen de klant al uit liet gezicht was, vouwde de winkelier het biljet; open. Het bleek te zijn.een oud, en nu waardeloos, biljet van 100.000 mark HOLLENDE PAARDEN SPRINGEN OVER EEN OVERWEGBOOM. Maandagmiddag geraakten twee paarden van den landbouwer H. Derks bij de halte Linderte onder Raalte op hol. De afsluitboom en van den overweg waren gesloten, maar de dieren spron gen over de boomen heen, juist op het. oogen- bük, dat een trein uit. de richting Almelo nader de Door bet sein op onveilig te zetten, slaagde men er in de trein tot stilstand te brengen, waai door een ongeluk werd voorkomen. DE ZOMERTIJD. De heer Braat stelt vragen. Het lid der Tweede Kamer de beer Braat beeft tot den Minister van Binnenlandscbe Zaken cn Landbouw do volgende vragen gericht Is de Minister bereid mee te deelon om welke redenen bij reeds zoo vroeg f82 dagen vóór den aanvang) den tijdsduur van den zomertijd vast stelde Wist de Minister, dat er een wersvoorstel om lot afschaffing te geraken aanhangig is, hetwelk 18 Nov. j.1. is ingediend en 18 Febr. daaraan Vol pond is de nfdeelingen dei' Kamer is besproken Is Z.E. niet van oordeel. dn,t deze daad aanlei FEUILLETON. OO No. 22. Toen zij den shawl, waarin bet gewikkeld vvas, losmaakte, dacht zij eerst dat liet kleine wezen tje dood was. Eerst toen zij de verkleumde ledematen van bet kind bij het, vuur gewarmd had, uitte liet een zwakke kreet. Een ongekend gevoel van teederhoid kwam in het hart van het a^me verlaten meisje op, toen liet kleine weesje hel hoofd .tégen baar boezem legde en insüep. Martha nam het kind mede naar haar slaap kamer en ontkleedde hot zoo voorzichtig dat het niet eens wakker wérd. Toen lij het jurkje losmaakte bemerkte, zij eer. lint om den bals van het kind, waaraan vel schillende kostbaarheden bevestigd waren. Ee,n voor een beschouwde, zij die voorwerpen, in de hóóp daaruit het x?en of ander te vernemen, dat haai in staat kon stellen het kind aan zijn opA ders terug te geven. Een van die klein nood ion wr.s een amethyst in den vorm van een rochet. Het beeld, van een hond was er in gegraveerd, mei dit onderschrift „Houdt u aan de waar beid." Na oen oogonblik nadenkens vipl haar eens klaps in, dat zich onder een verzameling klcin- noodiën, die haar grootvader bezat, een horloge bevond, waarop hetzelfde devies gegraveerd w as, Het was een van van de talrijke voorwer pen, 'Re h;i van den kapitein gekocht ban' «n Martha had meer dan eens den ouden Quinii hooren verzekeren, dat hij met dat horloge in staat was, den man aan den galg te brengen. Heit was hetzelfde sprak zij huiverend, ik be gin nu te begrijpen, waar al die dingen vandaan komen. Welk een geluk, dat de snoodaard dil kleinood niet bemerkt heeft. Na den dood van haar zuster had Theresa dit ding geven kan tqt verdenking dat dit gebeurd is om de goede cn spoedige bebandelipg van gé- jloemd w etsvoorstel zeer fe bemoeilijken Acht de Minister deze regeeripgsc^ad in het Ijelang van den land- en ituinbauw DE WINST VAN SLAGERS. Naar aanleiding van vele ingekojpep. klachten lieefi liet Kon. Nederil. Landbouw-Comtité- zicli lot de aangesloten organisaiiesigewend met hei verzoek, een onderzoek in te stellen naar de t. inst, w elke de slagers in ons land maken. Vol gens de ingekomen klachten moet de winst veel al overmatig zijn. ZANDZUIGERS VOOR DE Z.-ZEEWERKEN. Thans zijn, naar de Telgr. meldt, ook de groo- tc zandzuigers te Ilarlingen gearriveerdéén daarvan is naar Zuricli vertrokken. Eveneens kwam daar ter plaatse een twecial nieuwe trans porten rs aan. Buitendijks bij Zuricli worden zinksitukken van meer dan 1200 M. lengte gemaakt. Tw ee in cle Nieuwe Willemshaven te Ilarlingen gereed gemaakte zinkstokken zullen dezer dagen in de Micldelgronden neergelaten worden. Voorts is men te Ilarlingen bezig met het vlechten in mas sa van z.g.„wiepcn." SCHAAP MET 5 LAMMEREN. Bij mej. Janna Hoorweg le Spijkenisse heeft een schaap 5 gezonde lammeren ,tor wereld ge bracht. ZIJN EDELACHTBARE OP STRAAT GEZET. Hij neemt het stadhuis in. 't Is er dan toch van gekomen. Dinsdagmorgen is Zijn Edelachtbare, het Rotierdamsche Ge meenteraadslid (Bepalje partij) de heer L. C. A. (".oremans uit zijn woning aan de Gouelsche- dwarsstraat gezet. Er was natuurlijk heel wat belangstelling, de ramen in de buurt, werden ctftra hoog opgeschoven om vrij uitzicht fe bic- den. Maar de op sensatie belusten werden ta melijk teleurgesteld, want- er gebeurde eigenlijk niéts bijzonders. Oorzaak de ziel van het spul, de baas zelf, had dit terrein reeds tijdig veria ten om in zijn café de „Buik van Parijs" af te v achten, wat er voor fijdiingen uit de Goudsche dwarsstraat zouden komen. Achter zijn toonbank stond hij, daar onheil spellend-zwijgend, dan weer plotseling in een woest en woordcnvloek uitbarstend, bier ie schenken voor de bezoekers. Toen bracht hem iemand een lange houten balk. Zijn Edelachtbare nam' spijkers en een ha mer, en vestigde er een groot kartonnen schild op Hij gaf vrouw en kinderen een wenk om mee te gaan, trok z'ri jas aan, greep z'n hoed, én verliet met de zijnen „De Buik van Parijs." Het, was bijzonder druk hij hét: Stadhuis. De stoet, begaf zich naar de inrijpoort aan de Raad huisstraat'. Men drong om binnen te komen en te zien Met langzamen en waardigen tred wandelde hel. gezin Coremans de wenteltrappen van het Raadhuis op. De nieuwsgierigen werden door de portiers tegengehouden. Het kleine gezelschap, dat zijn weg voortzette nam den koristen weg naar de burgemeesters kamer. Trappen en gangen werden zonder eeni- gon tegenstand doorwandeld. De boiden kam er tond open De kamer van den burgemeester stond oo.k open. Maar zie, do wandeling scheen ten einde te zijn. De heer Smiers, hoofdbode clichet in haar lessenaar gevonden maar zon der eenige waarde aan deze vondst ie hechten had zij hel aan een lint. gebonden, en op dén morgen van haar huwelijk het kind als speel goed om den hals gedaan. Martha wist sedert lang de geheime plaats, waar Pipter Quinn gewoon was zijn sleutels te beu aren. Hij had haar zoodanig aan zich onderworpen en ter nedergeslagen, dat hij er op het laatst toe gekomen was, haar tegenwoordigheid voor niets je rekenen en zich in het minst niet voor haar in acht te nemen. Zij ging naar benéden, lichlte een plank uit den vloer op en nam de sleutels. Haar hand beefde zoo geweldig, toen zij de sleu tel in het slot wilde steken, dat het haar bijna niet mogelijk was het te openen. - Ja, 't is w-el zoo, dacht zij, toen zij het hor loge in de hand genomen had. De zelfde woor - den, dezelfde teekeningAMaar daar ligt nog een papier onder het horloge. Buiten op het papier sitond het woord belang- Jijk geschreven. Zij vouwde het open. Het was evenmin een testament als een akte of een kwi tantie. maar bevatte eenfoudig de beschrijving van een jorgen officier, die plotseling tot. groóte verwondering en droefheid zijner familie, op on verklaarbare wijze verdwenen was. Een ruime holooning werd uitgeloofd aan hem die. tijding in de o'fjricr kon geven. Zij moesten zich in •Kt geval ndres«eeren aan mijnheer Poster, procureur te Londen. Martha schreef nauwkeurig woord voor woord don inhoud van het papier na,, en naaide, vervc.1- ueiis de copie met-het. lint en de kostbaarheden in Ion stroozak van haar bed. Daarna legde zij het horloge en het papier weder op hun plaats, borg de sleutels weder op en begaf zich dood moe ter ruste. Maar de slaap kwam haar brandnd hoofd geen verlichting schenken en de zon schoot haar ■uc<e stralen reeds door de ramen, eer zij kon inslapen^ Haar eerste zorg was den volgenden more-en voor haar en de kleine vreemdelinge het ontbijt Tereed te maken. Als ik haar bij mij kon houden, herhaalde zij gedurig bij haai- zelve, dan zou mijn leven trad den heeT Gorctfiahs tegemoet om hem ie overreden,, terug te'gaan. Docli Zijn Edelachtbare begaf zicli, vlug naar een deur, opende die, trad een vertrek binnen en werd gevolgd door zijn vrouw en kinderen. Meteen stond hij voor de vergadering van bur- g meester en wethouders. Achter de groene ta fel bevonden zich, behalve de Burgemeester en de gemeentesecretaris, de heeren J. Schouten, A. B. de Zeeuw en mr. 'A. de Jong. Oogenblikkelijk gebood burgemeester Wyte- ma den heer Coremans het vertrek te verlaten, waaraan deze spoedig gevolg gaf. In de gang moest het gezin Coremans ongeveer een uur lang wachten. In dien tijd verschenen de inspec teurs bij de centrale recherche, en eenige recher theurs. Een deur werd afgesloten, zoodat de in dringers feitelijk gevangen zaten. De kleine Co- remannetjes begonnen van verveling wat te knikkeren. Het Raadslid, de neer Van Burink, kwam op dagen. Deze heeft opgeheld naar Maatschappe lijk Hulpbetoon. Weldra verscheen ook de heer Ü5miers weer ten toon le, die aan het daklooze gezin mede deelde dat Burgemeester en Weihouders aan den heer Coremans voorstelden naai- Maatschap Lelijk Hulpbetoon te gaan. Langdurige aarze ling van de zijde van het gezin ~óoremans. Ten slotte bleek dat Maatschappelijk Hulpbetoon een voorl-oopige woning vóór het gezin had. De, lieer Coremans weigerde daarheen te gaan en verliet, het Raadhuis. Óp de treden' aan den voorgevel liét. hij zich fotografeeren. In verhand met het' feit, dat de lieer Core mans met .een bord, waarop, zijn grieven waren .vermeld, vóór he,t Raadhuis op den Coolsingel bleef demoTistreeren, wat uit dén aard tier zaak veel publieke belangstelling trok, is hij door een inspecteur van politie; gearresteerd en overgë- b acht naar den politiepost Raadhuis. Toen dit geschiedde, werd de Raadhuisstraat afgezet. In den politiepost is hij voor de keus gesteld om of op te houden met zijn demonstralie en rustig met vrouw en kinderen naar zijn café aan de Pannekoekstraat te gaan óf opgesloten te wor- jden. Hij koos het eerste trouwde gelden stegen met twee milliocn 300 dui iend gulden tot een gezamelljk bedrag van 81 mijlioeii 800 duizend gulden, terwijl het bedrag der uitstaande gelden bedroef ruin'i 75 niillióen gulden. De nettowinst, bedroeg 1 millioèn 600 gul den waaraan volgende bestemming werd gege ten: Afschrijving op gebouwen 200,duizend 'gul den Toevoeging aan de reserve 10Ó,duizend gul den Toevoeging aan de speciale reserve 500,000 Mildert. Zoodat de helft der netto winst tot ver-' sterking van het bedrijf wordt aangewend en za/ h orden uitgekeerd een dividend van P/a wat, èen bedrag van 450.000 gulden zal vorderen. Het geheel maakt alzoo een bevredigende in druk en toont aan dat het. bedrijf op solide grond slag zicli regelmatig ontwikkelt en is de Instel ling- thans gevestigd op 174 plaatsen. KROMMENIE. Gevaarlijk kachel aanmaken. Toen de dochter van den lieer S. G. te Krom menie de kachel wilde aanmaken, goot zij daar in wat petroleum. Blijkbaar was de kachel niet geheel uit er ontstond althans een soort ont ploffing, waardoor hét meisje in brand geraak te. Hevig gillend liep zij de straat op. In zeer zorgelijken toestand is zij in hét' verpleeghuis opgenomen. ALKMAAR. Geen zegels geplakt. Een winkelier alhier is héden bij vonnis van den kantonrechter terzake het verzuim van het lakken van rentezegels, 185 maal gepleegd, vel* oordeel'd tot 185 geldboeten a 0.50, subsidair 185 maal 1 dag hechtenis. PROVINCIAAL NIEUWS NATIONALE BANKVEREENIGING. Aan het jaarverslag der Nationale Bankver- eeniging over 1926 ontleenen wij het navolgende. Niettegenstaande de daling in den reivte-stan- jrtard en de mindere levendigheid in het effecten bedrijf, konden wij onze netto winst ongeveer •ndhaven en stemt het ,tot tevredenheid dat •t aantal relaties zich regelmatig uitbreid]. De algémeené kosten konden dit jaar worden verlaagd en kenmerkte 'hij ónze Instelling het bcheele jaar zich door ruime kasmiddelen. Waar wij bij de uitzetting der gelden een zeer oorzichitigé politiek volgen was het. niet moge lijk voor alles een' ïoonohd enipiooi te vinden en onderhielden wij o.a.'ëon tegoed bij bevriende in Stellingen,dagelijks opvraagbaar, van 15 milli- pen 400 duizend gulden en bedroog de kas der erschillende,katitoren pér 1 Jan. 1927 3 millioen *200 duizend gulden. Vhn dé hulp dér Nederl. Jank werd het geheelo jaar dóór zoo goed als teélt gebruik gemaakt. Dé clóor hét publiek aan 'ónze' instelling toever zou verdrietig en eenzaam niet zijn. Nauwelijks'had zij haar ontbijt geëindigd, ot r werd aan de deur geklopt. De bezoeker was iemand anders dan mrs. Gapten, haar vriendin an den vorigen delg. die de kleeren, welke zij Martha geleend luid, terug kwam vragen. Ik moest hiér voorbij gaan, zeide zij ik wil- e miss Quinn gaarne de moeite van uitgaan hesparen. Niets is nog veranderd zie ik, antwoordde de vrouw, nog dezelfde tafel, dezelfde stoelen. Ik zou haast beginnen te gelooven, dat hel nog dezelfde spinnewebben daar tegen het pla ónd en de muren waren en de pendule ook. Martha verwondert zich natuurlijk niet wei nig over deze opmerking, die bewees dat juf frouw Marten mecmiailn in hüjs nudest zij»"» gé- weest. Zij herinnerde zich, dat dé wever zijn vrouw den vorigen dag in haar gesprek'had ge stuit, eoen zij over de ouders van Martha begon te spreken. Zijt gij meer hier geweest? vroeg zij. Dat zou ik denken, antwoordde juffrouw Garten met een beteekenisvol glimlachje. Ik ver u ed er mijn Zondagscli kleed onder, dat ik alles opnoemen kan, wat zich in de kalmers duarbo ven bevindt, van de Japansche verlakte stoelen af, tot aan de oude kast van uw grootvader, waarin hij naar men zegt Imeer goud ver bergt, dan er in de Bank van Engeland lig:. Hebt gij mijnheer Quinn nooit van.Marie Balen hooren spreken - Neen nooit. - En dat verwondert mij niet, sprak de vrouw van den wever op bitsen toon, men ^preekt nooit gaarne van degenen, die men slechj. behandeld heelt. Pieter Quinn heeft nog jen geweten, denk ik, niettegenstaande den el- jendigen toestand waarin ik u zie. Ik bid u, verklaar u duidelijker, sprak Mnr- ha en vatte haar bij de hand. Gisteren hebt. gij [*an mijn moeder gesproken. Helaas ik weet ;elfs haar naam niet. Ik weet zelfs niet of ik nog ;en enkel bloedverwant in de wereld beziit, be - ialve mijn grootvader; Gij hebt er velen en die er trotscli Qp zou-' len zijn, u te kennen, want Pieter Quinn heeft, zoo ik meen, uw hart nog niet bedorven. WIERINGEN. De eerste Christenen in de Kapel te Stroe XIV. W ij treden liet pad -op naar den ingang der kapel. Daarbij hebt ge reeds gezien da,t zij ge heel van hout opgehaald, en met vierkante plankjes,, bij .wijze van pannen, gedekt is. Binnen getreden, schemert het u voor de oo- gvn, zoo sober is hier de verlichting, hoewel een paar waskaarsen op 't altaar met hare bleeke glansen de laa,tste zonnestralen, die hier uit de kleine ramen binnen vallen, trachten ter hulp 'te komen. Zijt ge een weinig met die bescherming ver trouwd geworden, dan ontwaart ge ook hier van binnen, gelijk van hui ten, een v louien samenstel, van de meest mogelijke eenvoudig heid. Geen schilderwerk, geen heelden -of ande re sieraden dan alleen een matige tooi van lie;t altaar, dat zich ook hier 'Op de gewone plaats binnen het sanctuarium bevinclt.- r Maar wa,t dit 'kleine, onaanzienlijke kerkje ecne belangrijkheid voor ons geeft, grooter zelfs dan de prachtige Sint-Salvator hebben kon, is dat ge daar den pastoor ziet zinen, offnringd van een aandachtig groepje knapen en meis jes, die godsdienstig onderwijs ontvangen, dat thans nog hoofdzakelijk bestaat in hei opzeg gen van aangeleerde antwoorden op voorafge gane vragen Het christendom, hoewel hier nu sedert, onge veer een halve eeuw voor goed gevestigd, heeft met dat al de gemoederen niet zoo geheel en onverdeeld ingenomen, of het wel ten omderge- 1.achte maar nog geenszins gedoode heidendom komt nog onophoudelijk tusschen de ploóien kan den nieuw omgeslagen mantel door gluren. Pr ijverige Bonifacius stelde daarom op het. con cilie van Estines, in 743, een afzvveriïigsformu- 1('r QP- dat onze pastoor, evenals zijne geeste- myn wist Hebt gij mijn moeder gekend >k lieh haar in haar ziekte opgepast en op liet doodsbed haar verzorgd-, antwoordde de we- ersvrouw. Ik was toen nog heel jong. Haar eclpt genoot, de zoön van Pieter Quinn, was kor(t te voren gestorven. Het verlies van uw vader brak laar het hart, heeft men mij gezegd, maar ik icb er altijd het mijne van gedacht. Tevergeefs trachtte Martha een nadere ver- Haring van die woorden uit te lokken. Neen, neen, sprak juffrouw Garjten, hian zou het. mij nooit vergeven, zoo hij wat ik nu al gezegd heb. Wat gij echter moet w eten is ditPieter Quinn en zijn zoon waren Jeelgenooten in dezelfde zaak 't waren heel andere zaken dan hij nu doet. Toen uw vader stierf, liet hij alles aan zijn weduwe en zijn kind na, dat weet ik zeker. Ik herinner mij de woede van uw grootvader, toen hij kennis kreeg van den inhoud, van het testament, vervolgde juffrouw Garten. Dan behoef ik ook niet van hem af te han- ïen, sprak Martha levendig. Van hem afhangen Weineen, evenmin ils ik. Gij zijt rijk, tenminste gij behoordet het e zijn. Het overige is spoedig gezegd. Van den lag af, waarop zij kw^dé vrienden met Pieiter Juinn geworden was, verzwakte zij al meer en neer. De dokters, die niets van haar ziekte ho epen, zeiden, dat zij aan een hartkwaal leed. idereen geloofde dat. En hebt gij dat geloofd, gij vroeg de klein iochler van den woekeraar, de hand op den arm van juffrouw Garten leggende en haar angstig aanziende. Wat ik er van geclacht heb, doet er niet joe, sprak de vrouw aarzelend. Toen uw moeder stierf, heeft zij mij in tegenwoordigheid van Pie ter Quinn gezegd, dat zij mij niet vergeten had, Want ik had haar trouw gediend, maar ik heb nooit een stuiver ontvangen. Hoe kwam dat Het testament was nergens te vinden. Zon der twijfel w as het in de handen van uw groot veder gevallen, die goede redenen gehad zal heb écu om het te verduisteren. En nu, lieve juf rouw, weet u alles wat ik u te zeggen had. Wordt Vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1927 | | pagina 1