Hei gestolen Kind.
18e Jaargang.
Vrijdag 4 Maart 1927.
No. 18.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR iËpS
WIERINGEN EN OMSTREKEN
HËERËN BAA
P0RT0R1CD
J. E. K fi S S
BLANKE BAAL
WIERINGER COURANT»
inied
BOO)
JOHN J. BOSKER, WIERINGEN
UITGEVER
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden ƒ1.—
D-y E NT 1 ft-N
l^ö^regels 0.50.
Iedere regel meer
0.10.
BUREAU:
Htppolytushoef Wlerinflci
Telei. lntercomm. No. lt.
Tabalïsfn bi-iek
„De Wakende Leeuw''
.HHntT rrl fin 'r
I.aat LSö - ALKMAAR
30. 7r 100, 120, 140,150, 160. 180, 200, 225, 250
350, 400, 450 en 50U cent per pond.
BINNENL. NIEUWS.
AUTO MET VEE te WATER GERAAKT.
Een grouU' iriet vee geladen aüto geraakte op
de Baambrugsche Zuvve te Vinkevcen te water.
De inzittenden wisten zich te redden eenige
kalveren echter, zoomede een aantal kippen,
verdronken.
Met giv>ote niocilc wist men den auto weer op
het droge te halen.
EEN MOOIE BESOMMING.
De stoomtrawler „Aziinuth" kwam Maandag
aan den afslag te IJmuiden, na een reis van 12
dagen tnet een vangst van 750 manden v.isch. De
trawler maakte een besomihing van 6600.
OPGEVOUWEN BANKBILJET.
Een winkelier te Amsterdam kreeg bezoek van
een klant, die iets kocht voor 20 cent en betaal
de met een opgevouwen bankbiljet, dat de win
kelier voor een tientje aanzag. 11ij gal' dan ook
9.80 terug.
De kooper zeide niets, doch streek doodkalm
liet wisselgeld op.
Later, toen de klant al uit liet gezicht was,
vouwde de winkelier het biljet; open. Het bleek
te zijn.een oud, en nu waardeloos, biljet van
100.000 mark
HOLLENDE PAARDEN SPRINGEN OVER
EEN OVERWEGBOOM.
Maandagmiddag geraakten twee paarden van
den landbouwer H. Derks bij de halte Linderte
onder Raalte op hol. De afsluitboom en van den
overweg waren gesloten, maar de dieren spron
gen over de boomen heen, juist op het. oogen-
bük, dat een trein uit. de richting Almelo nader
de Door bet sein op onveilig te zetten, slaagde
men er in de trein tot stilstand te brengen, waai
door een ongeluk werd voorkomen.
DE ZOMERTIJD.
De heer Braat stelt vragen.
Het lid der Tweede Kamer de beer Braat beeft
tot den Minister van Binnenlandscbe Zaken cn
Landbouw do volgende vragen gericht
Is de Minister bereid mee te deelon om welke
redenen bij reeds zoo vroeg f82 dagen vóór den
aanvang) den tijdsduur van den zomertijd vast
stelde
Wist de Minister, dat er een wersvoorstel om
lot afschaffing te geraken aanhangig is, hetwelk
18 Nov. j.1. is ingediend en 18 Febr. daaraan Vol
pond is de nfdeelingen dei' Kamer is besproken
Is Z.E. niet van oordeel. dn,t deze daad aanlei
FEUILLETON.
OO
No. 22.
Toen zij den shawl, waarin bet gewikkeld vvas,
losmaakte, dacht zij eerst dat liet kleine wezen
tje dood was.
Eerst toen zij de verkleumde ledematen van
bet kind bij het, vuur gewarmd had, uitte liet
een zwakke kreet.
Een ongekend gevoel van teederhoid kwam in
het hart van het a^me verlaten meisje op, toen
liet kleine weesje hel hoofd .tégen baar boezem
legde en insüep.
Martha nam het kind mede naar haar slaap
kamer en ontkleedde hot zoo voorzichtig dat
het niet eens wakker wérd.
Toen lij het jurkje losmaakte bemerkte, zij
eer. lint om den bals van het kind, waaraan vel
schillende kostbaarheden bevestigd waren. Ee,n
voor een beschouwde, zij die voorwerpen, in de
hóóp daaruit het x?en of ander te vernemen, dat
haai in staat kon stellen het kind aan zijn opA
ders terug te geven. Een van die klein nood ion
wr.s een amethyst in den vorm van een rochet.
Het beeld, van een hond was er in gegraveerd,
mei dit onderschrift „Houdt u aan de waar
beid."
Na oen oogonblik nadenkens vipl haar eens
klaps in, dat zich onder een verzameling klcin-
noodiën, die haar grootvader bezat, een horloge
bevond, waarop hetzelfde devies gegraveerd
w as, Het was een van van de talrijke voorwer
pen, 'Re h;i van den kapitein gekocht ban' «n
Martha had meer dan eens den ouden Quinii
hooren verzekeren, dat hij met dat horloge in
staat was, den man aan den galg te brengen.
Heit was hetzelfde sprak zij huiverend, ik be
gin nu te begrijpen, waar al die dingen vandaan
komen. Welk een geluk, dat de snoodaard dil
kleinood niet bemerkt heeft.
Na den dood van haar zuster had Theresa dit
ding geven kan tqt verdenking dat dit gebeurd
is om de goede cn spoedige bebandelipg van gé-
jloemd w etsvoorstel zeer fe bemoeilijken
Acht de Minister deze regeeripgsc^ad in het
Ijelang van den land- en ituinbauw
DE WINST VAN SLAGERS.
Naar aanleiding van vele ingekojpep. klachten
lieefi liet Kon. Nederil. Landbouw-Comtité- zicli
lot de aangesloten organisaiiesigewend met hei
verzoek, een onderzoek in te stellen naar de
t. inst, w elke de slagers in ons land maken. Vol
gens de ingekomen klachten moet de winst veel
al overmatig zijn.
ZANDZUIGERS VOOR DE Z.-ZEEWERKEN.
Thans zijn, naar de Telgr. meldt, ook de groo-
tc zandzuigers te Ilarlingen gearriveerdéén
daarvan is naar Zuricli vertrokken. Eveneens
kwam daar ter plaatse een twecial nieuwe trans
porten rs aan.
Buitendijks bij Zuricli worden zinksitukken
van meer dan 1200 M. lengte gemaakt. Tw ee in
cle Nieuwe Willemshaven te Ilarlingen gereed
gemaakte zinkstokken zullen dezer dagen in de
Micldelgronden neergelaten worden. Voorts is
men te Ilarlingen bezig met het vlechten in mas
sa van z.g.„wiepcn."
SCHAAP MET 5 LAMMEREN.
Bij mej. Janna Hoorweg le Spijkenisse heeft
een schaap 5 gezonde lammeren ,tor wereld ge
bracht.
ZIJN EDELACHTBARE OP STRAAT GEZET.
Hij neemt het stadhuis in.
't Is er dan toch van gekomen. Dinsdagmorgen
is Zijn Edelachtbare, het Rotierdamsche Ge
meenteraadslid (Bepalje partij) de heer L. C. A.
(".oremans uit zijn woning aan de Gouelsche-
dwarsstraat gezet. Er was natuurlijk heel wat
belangstelling, de ramen in de buurt, werden
ctftra hoog opgeschoven om vrij uitzicht fe bic-
den. Maar de op sensatie belusten werden ta
melijk teleurgesteld, want- er gebeurde eigenlijk
niéts bijzonders. Oorzaak de ziel van het spul,
de baas zelf, had dit terrein reeds tijdig veria
ten om in zijn café de „Buik van Parijs" af te
v achten, wat er voor fijdiingen uit de Goudsche
dwarsstraat zouden komen.
Achter zijn toonbank stond hij, daar onheil
spellend-zwijgend, dan weer plotseling in een
woest en woordcnvloek uitbarstend, bier ie
schenken voor de bezoekers.
Toen bracht hem iemand een lange houten
balk. Zijn Edelachtbare nam' spijkers en een ha
mer, en vestigde er een groot kartonnen schild
op Hij gaf vrouw en kinderen een wenk om
mee te gaan, trok z'ri jas aan, greep z'n hoed, én
verliet met de zijnen „De Buik van Parijs."
Het, was bijzonder druk hij hét: Stadhuis. De
stoet, begaf zich naar de inrijpoort aan de Raad
huisstraat'. Men drong om binnen te komen en
te zien
Met langzamen en waardigen tred wandelde
hel. gezin Coremans de wenteltrappen van het
Raadhuis op. De nieuwsgierigen werden door
de portiers tegengehouden.
Het kleine gezelschap, dat zijn weg voortzette
nam den koristen weg naar de burgemeesters
kamer. Trappen en gangen werden zonder eeni-
gon tegenstand doorwandeld. De boiden kam er
tond open De kamer van den burgemeester
stond oo.k open. Maar zie, do wandeling scheen
ten einde te zijn. De heer Smiers, hoofdbode
clichet in haar lessenaar gevonden maar zon
der eenige waarde aan deze vondst ie hechten
had zij hel aan een lint. gebonden, en op dén
morgen van haar huwelijk het kind als speel
goed om den hals gedaan.
Martha wist sedert lang de geheime plaats,
waar Pipter Quinn gewoon was zijn sleutels te
beu aren.
Hij had haar zoodanig aan zich onderworpen
en ter nedergeslagen, dat hij er op het laatst toe
gekomen was, haar tegenwoordigheid voor niets
je rekenen en zich in het minst niet voor haar in
acht te nemen. Zij ging naar benéden, lichlte
een plank uit den vloer op en nam de sleutels.
Haar hand beefde zoo geweldig, toen zij de sleu
tel in het slot wilde steken, dat het haar bijna
niet mogelijk was het te openen.
- Ja, 't is w-el zoo, dacht zij, toen zij het hor
loge in de hand genomen had. De zelfde woor -
den, dezelfde teekeningAMaar daar ligt nog een
papier onder het horloge.
Buiten op het papier sitond het woord belang-
Jijk geschreven. Zij vouwde het open. Het was
evenmin een testament als een akte of een kwi
tantie. maar bevatte eenfoudig de beschrijving
van een jorgen officier, die plotseling tot. groóte
verwondering en droefheid zijner familie, op on
verklaarbare wijze verdwenen was. Een ruime
holooning werd uitgeloofd aan hem die. tijding
in de o'fjricr kon geven. Zij moesten zich in
•Kt geval ndres«eeren aan mijnheer Poster,
procureur te Londen.
Martha schreef nauwkeurig woord voor woord
don inhoud van het papier na,, en naaide, vervc.1-
ueiis de copie met-het. lint en de kostbaarheden
in Ion stroozak van haar bed. Daarna legde zij
het horloge en het papier weder op hun plaats,
borg de sleutels weder op en begaf zich dood
moe ter ruste.
Maar de slaap kwam haar brandnd hoofd
geen verlichting schenken en de zon schoot haar
■uc<e stralen reeds door de ramen, eer zij kon
inslapen^
Haar eerste zorg was den volgenden more-en
voor haar en de kleine vreemdelinge het ontbijt
Tereed te maken.
Als ik haar bij mij kon houden, herhaalde
zij gedurig bij haai- zelve, dan zou mijn leven
trad den heeT Gorctfiahs tegemoet om hem ie
overreden,, terug te'gaan.
Docli Zijn Edelachtbare begaf zicli, vlug naar
een deur, opende die, trad een vertrek binnen
en werd gevolgd door zijn vrouw en kinderen.
Meteen stond hij voor de vergadering van bur-
g meester en wethouders. Achter de groene ta
fel bevonden zich, behalve de Burgemeester en
de gemeentesecretaris, de heeren J. Schouten,
A. B. de Zeeuw en mr. 'A. de Jong.
Oogenblikkelijk gebood burgemeester Wyte-
ma den heer Coremans het vertrek te verlaten,
waaraan deze spoedig gevolg gaf. In de gang
moest het gezin Coremans ongeveer een uur
lang wachten. In dien tijd verschenen de inspec
teurs bij de centrale recherche, en eenige recher
theurs. Een deur werd afgesloten, zoodat de in
dringers feitelijk gevangen zaten. De kleine Co-
remannetjes begonnen van verveling wat te
knikkeren.
Het Raadslid, de neer Van Burink, kwam op
dagen. Deze heeft opgeheld naar Maatschappe
lijk Hulpbetoon.
Weldra verscheen ook de heer Ü5miers weer
ten toon le, die aan het daklooze gezin mede
deelde dat Burgemeester en Weihouders aan
den heer Coremans voorstelden naai- Maatschap
Lelijk Hulpbetoon te gaan. Langdurige aarze
ling van de zijde van het gezin ~óoremans. Ten
slotte bleek dat Maatschappelijk Hulpbetoon
een voorl-oopige woning vóór het gezin had.
De, lieer Coremans weigerde daarheen te gaan
en verliet, het Raadhuis.
Óp de treden' aan den voorgevel liét. hij zich
fotografeeren.
In verhand met het' feit, dat de lieer Core
mans met .een bord, waarop, zijn grieven waren
.vermeld, vóór he,t Raadhuis op den Coolsingel
bleef demoTistreeren, wat uit dén aard tier zaak
veel publieke belangstelling trok, is hij door een
inspecteur van politie; gearresteerd en overgë-
b acht naar den politiepost Raadhuis. Toen dit
geschiedde, werd de Raadhuisstraat afgezet. In
den politiepost is hij voor de keus gesteld om
of op te houden met zijn demonstralie en rustig
met vrouw en kinderen naar zijn café aan de
Pannekoekstraat te gaan óf opgesloten te wor-
jden. Hij koos het eerste
trouwde gelden stegen met twee milliocn 300 dui
iend gulden tot een gezamelljk bedrag van 81
mijlioeii 800 duizend gulden, terwijl het bedrag
der uitstaande gelden bedroef ruin'i 75 niillióen
gulden. De nettowinst, bedroeg 1 millioèn 600 gul
den waaraan volgende bestemming werd gege
ten: Afschrijving op gebouwen 200,duizend 'gul
den Toevoeging aan de reserve 10Ó,duizend gul
den Toevoeging aan de speciale reserve 500,000
Mildert. Zoodat de helft der netto winst tot ver-'
sterking van het bedrijf wordt aangewend en za/
h orden uitgekeerd een dividend van P/a wat,
èen bedrag van 450.000 gulden zal vorderen.
Het geheel maakt alzoo een bevredigende in
druk en toont aan dat het. bedrijf op solide grond
slag zicli regelmatig ontwikkelt en is de Instel
ling- thans gevestigd op 174 plaatsen.
KROMMENIE. Gevaarlijk kachel aanmaken.
Toen de dochter van den lieer S. G. te Krom
menie de kachel wilde aanmaken, goot zij daar
in wat petroleum. Blijkbaar was de kachel niet
geheel uit er ontstond althans een soort ont
ploffing, waardoor hét meisje in brand geraak
te. Hevig gillend liep zij de straat op. In zeer
zorgelijken toestand is zij in hét' verpleeghuis
opgenomen.
ALKMAAR. Geen zegels geplakt.
Een winkelier alhier is héden bij vonnis van
den kantonrechter terzake het verzuim van het
lakken van rentezegels, 185 maal gepleegd, vel*
oordeel'd tot 185 geldboeten a 0.50, subsidair
185 maal 1 dag hechtenis.
PROVINCIAAL NIEUWS
NATIONALE BANKVEREENIGING.
Aan het jaarverslag der Nationale Bankver-
eeniging over 1926 ontleenen wij het navolgende.
Niettegenstaande de daling in den reivte-stan-
jrtard en de mindere levendigheid in het effecten
bedrijf, konden wij onze netto winst ongeveer
•ndhaven en stemt het ,tot tevredenheid dat
•t aantal relaties zich regelmatig uitbreid].
De algémeené kosten konden dit jaar worden
verlaagd en kenmerkte 'hij ónze Instelling het
bcheele jaar zich door ruime kasmiddelen.
Waar wij bij de uitzetting der gelden een zeer
oorzichitigé politiek volgen was het. niet moge
lijk voor alles een' ïoonohd enipiooi te vinden en
onderhielden wij o.a.'ëon tegoed bij bevriende in
Stellingen,dagelijks opvraagbaar, van 15 milli-
pen 400 duizend gulden en bedroog de kas der
erschillende,katitoren pér 1 Jan. 1927 3 millioen
*200 duizend gulden. Vhn dé hulp dér Nederl.
Jank werd het geheelo jaar dóór zoo goed als
teélt gebruik gemaakt.
Dé clóor hét publiek aan 'ónze' instelling toever
zou verdrietig en eenzaam niet zijn.
Nauwelijks'had zij haar ontbijt geëindigd, ot
r werd aan de deur geklopt. De bezoeker was
iemand anders dan mrs. Gapten, haar vriendin
an den vorigen delg. die de kleeren, welke zij
Martha geleend luid, terug kwam vragen.
Ik moest hiér voorbij gaan, zeide zij ik wil-
e miss Quinn gaarne de moeite van uitgaan
hesparen.
Niets is nog veranderd zie ik, antwoordde
de vrouw, nog dezelfde tafel, dezelfde stoelen.
Ik zou haast beginnen te gelooven, dat hel nog
dezelfde spinnewebben daar tegen het pla ónd
en de muren waren en de pendule ook.
Martha verwondert zich natuurlijk niet wei
nig over deze opmerking, die bewees dat juf
frouw Marten mecmiailn in hüjs nudest zij»"» gé-
weest. Zij herinnerde zich, dat dé wever zijn
vrouw den vorigen dag in haar gesprek'had ge
stuit, eoen zij over de ouders van Martha begon
te spreken.
Zijt gij meer hier geweest? vroeg zij.
Dat zou ik denken, antwoordde juffrouw
Garten met een beteekenisvol glimlachje. Ik ver
u ed er mijn Zondagscli kleed onder, dat ik alles
opnoemen kan, wat zich in de kalmers duarbo
ven bevindt, van de Japansche verlakte stoelen
af, tot aan de oude kast van uw grootvader,
waarin hij naar men zegt Imeer goud ver
bergt, dan er in de Bank van Engeland lig:.
Hebt gij mijnheer Quinn nooit van.Marie Balen
hooren spreken
- Neen nooit.
- En dat verwondert mij niet, sprak de
vrouw van den wever op bitsen toon, men
^preekt nooit gaarne van degenen, die men
slechj. behandeld heelt. Pieter Quinn heeft nog
jen geweten, denk ik, niettegenstaande den el-
jendigen toestand waarin ik u zie.
Ik bid u, verklaar u duidelijker, sprak Mnr-
ha en vatte haar bij de hand. Gisteren hebt. gij
[*an mijn moeder gesproken. Helaas ik weet
;elfs haar naam niet. Ik weet zelfs niet of ik nog
;en enkel bloedverwant in de wereld beziit, be -
ialve mijn grootvader;
Gij hebt er velen en die er trotscli Qp zou-'
len zijn, u te kennen, want Pieter Quinn heeft,
zoo ik meen, uw hart nog niet bedorven.
WIERINGEN.
De eerste Christenen in de Kapel te Stroe
XIV.
W ij treden liet pad -op naar den ingang der
kapel. Daarbij hebt ge reeds gezien da,t zij ge
heel van hout opgehaald, en met vierkante
plankjes,, bij .wijze van pannen, gedekt is.
Binnen getreden, schemert het u voor de oo-
gvn, zoo sober is hier de verlichting, hoewel een
paar waskaarsen op 't altaar met hare bleeke
glansen de laa,tste zonnestralen, die hier uit de
kleine ramen binnen vallen, trachten ter hulp
'te komen.
Zijt ge een weinig met die bescherming ver
trouwd geworden, dan ontwaart ge ook hier
van binnen, gelijk van hui ten, een v louien
samenstel, van de meest mogelijke eenvoudig
heid. Geen schilderwerk, geen heelden -of ande
re sieraden dan alleen een matige tooi van lie;t
altaar, dat zich ook hier 'Op de gewone plaats
binnen het sanctuarium bevinclt.- r
Maar wa,t dit 'kleine, onaanzienlijke kerkje
ecne belangrijkheid voor ons geeft, grooter zelfs
dan de prachtige Sint-Salvator hebben kon, is
dat ge daar den pastoor ziet zinen, offnringd
van een aandachtig groepje knapen en meis
jes, die godsdienstig onderwijs ontvangen, dat
thans nog hoofdzakelijk bestaat in hei opzeg
gen van aangeleerde antwoorden op voorafge
gane vragen
Het christendom, hoewel hier nu sedert, onge
veer een halve eeuw voor goed gevestigd, heeft
met dat al de gemoederen niet zoo geheel en
onverdeeld ingenomen, of het wel ten omderge-
1.achte maar nog geenszins gedoode heidendom
komt nog onophoudelijk tusschen de ploóien
kan den nieuw omgeslagen mantel door gluren.
Pr ijverige Bonifacius stelde daarom op het. con
cilie van Estines, in 743, een afzvveriïigsformu-
1('r QP- dat onze pastoor, evenals zijne geeste-
myn
wist
Hebt gij mijn moeder gekend
>k lieh haar in haar ziekte opgepast en op
liet doodsbed haar verzorgd-, antwoordde de we-
ersvrouw. Ik was toen nog heel jong. Haar eclpt
genoot, de zoön van Pieter Quinn, was kor(t te
voren gestorven. Het verlies van uw vader brak
laar het hart, heeft men mij gezegd, maar ik
icb er altijd het mijne van gedacht.
Tevergeefs trachtte Martha een nadere ver-
Haring van die woorden uit te lokken.
Neen, neen, sprak juffrouw Garjten,
hian zou het. mij nooit vergeven, zoo hij
wat ik nu al gezegd heb. Wat gij echter moet
w eten is ditPieter Quinn en zijn zoon waren
Jeelgenooten in dezelfde zaak 't waren heel
andere zaken dan hij nu doet. Toen uw vader
stierf, liet hij alles aan zijn weduwe en zijn kind
na, dat weet ik zeker.
Ik herinner mij de woede van uw grootvader,
toen hij kennis kreeg van den inhoud, van het
testament, vervolgde juffrouw Garten.
Dan behoef ik ook niet van hem af te han-
ïen, sprak Martha levendig.
Van hem afhangen Weineen, evenmin
ils ik. Gij zijt rijk, tenminste gij behoordet het
e zijn. Het overige is spoedig gezegd. Van den
lag af, waarop zij kw^dé vrienden met Pieiter
Juinn geworden was, verzwakte zij al meer en
neer. De dokters, die niets van haar ziekte ho
epen, zeiden, dat zij aan een hartkwaal leed.
idereen geloofde dat.
En hebt gij dat geloofd, gij vroeg de klein
iochler van den woekeraar, de hand op den arm
van juffrouw Garten leggende en haar angstig
aanziende.
Wat ik er van geclacht heb, doet er niet
joe, sprak de vrouw aarzelend. Toen uw moeder
stierf, heeft zij mij in tegenwoordigheid van Pie
ter Quinn gezegd, dat zij mij niet vergeten had,
Want ik had haar trouw gediend, maar ik heb
nooit een stuiver ontvangen.
Hoe kwam dat
Het testament was nergens te vinden. Zon
der twijfel w as het in de handen van uw groot
veder gevallen, die goede redenen gehad zal heb
écu om het te verduisteren. En nu, lieve juf
rouw, weet u alles wat ik u te zeggen had.
Wordt Vervolgd.