X
BBERBN 6A4
PORTORICB
J. E. K E S S
ME Uil.
FRUllTiMI.
(en Eistet! se ten «rjenis
18e Jaargang.
Vrijdag 30 September 1927.
No. 75.
fMSm
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
WIERINGER COURALT*
jOBN J. B08KEH, WIEEINCKM
UITQEVU* x
VERSCHIJNT ELKBN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per S maanden 1.
ADVEllTENTIéN:
Van 15 regels 0.50.
ieder*» regel meer
0.10.
BUIEAU
Hlppolytasnoei Wiarlngei
TeleL lntorcomm. No. li.
i
Tabiikslabi-it^k
,.L>« Wakende Leiuw'
Ijaat I2ö - ALK MA AH
30,70 100, 120, 140,150, 160. 180, 200, 225, 258
350,400, 450 en 500 cent per pond.
EINNENL. NIEUWS.
EEN STORMBUI OP DE ZUIDERZEE.
Maandagavond is in De Lemmer binnengeko
men het motorschip „Deus Gabarnator", van de
lirma Roebert en Slot, gedomicilieerd te Zwart
sluis, op reis met een lading steen van Kampen
naar Leeuwarden. Tusschen Schokland en Urk
was dit schip Maandagmiddag door een storm
bui overvallen, waarbij de zeilen scheurden en
door de overkomende golven alles wat los op het
dek lag wegspoelde, o.m. een paar vaten olie. De
dckkleeden scheurden, waardoor het schip veel
water in kreeg. Op motorkracht kon de Lemmer
worden bereikt.
IN EEN STORM.
Maandagmiddag is tusschen Lemmer en Urk
het ijzeren zeil-motorschip „Vreda", schipper J.
Kamps, van Groningen, door een stormbui over
vallen, waarbij de zeilen verloren gingen. De»
avonds kon het schip met behulp van den motor
de haven van Lemmer bereiken. Het schip wa.\
op reis van Amsterdam naar Groningen.
MEN WAS HEM VOOR GEWEEST.
Een ingenieur, die op het Singel te Amsterdam
had gewoond, maar eenigen tijd geleden was
verhuisd, had in zijn oude woning nog goederen
staan. ,Toen hij Maandag in die woning kwam,
bleek hem dat er ook nog ander bezoek was ge
weest. Dit ongewenscht bezoek had een deel van
die goederen meegenomen. Hij vermiste, behal
ve een aantal huishoudelijke artikelen, ook klee
dingstukken en een electrische koffiemolen. De
waarde van het een en ander werd door hem ge
schat op ruim 3500.
GESTRUIKELD OVER DEN INBREKER.
Zondagnacht heeft een inbreker zich toegang
verschaft tot een woning in de Kaapstraat te Den
Iltvg. Dat de bewoner de gewoonte had, in zijn
slaapkamer onder zijn bed een geldkistje te
plaatsen, was klaarblijkelijk den inbreker be
kend. ;Toon de bewoner nu Maandagmorgen bij
het ontwaken uit zijn bed sprong, struikelde hij
over een man, die onder zijn bed uitkroop en
zich hals over den kop uit de voeten maakte. Po-
eingen om den inbreker te grijpen, gelukten niet.
Het geldkistje stond echter nog op zijn plaats.
ROTTENDE AARDAPPELEN.
Bij het rooien van aardappelen in Oostelijk
Groningen worden de knollen den eersten tijd
FEUILLETON.
O—O
No. 9.
Er loopt een rechte, harde weg, met asphalt
bestraat van den westelijken naar den noorde
lijken kant van het grasveld, bijna overal afge
perkt door een ijzeren hek. Hier en daar, langs
het pad, staan houten banken. Op een daarvan,
dicht bij de westelijke zijde, zat een gebrekkige
oude man uit te rusten. Er zat niemand anders.
Rondom hem warencrickct- en tennisvelden en
ballen vlogen naar alle kanten, wat niet altijd
zonder gevaar voor de voetgangers op het pa*
vas. Maar de oude man scheen veel behagen in
het cricketspel te hebben en keek er met de
grootste belangstlling naar.
Hij had er nog geen drie minuten gezeten, toen
een knaapje van tien jaar ongeveer kwam .aan -
loopen met een brief in de hand. Hij scheen zeer
van zijn vrijheid te genieten en zag er verrukt
uit. Voortdurend sprong en danste hij onder hel
gaan en toen, alsof hem plotseling iets inviel,
begon hij opeens langzaam te loopen en keek
verlangend naar de cricketspelers. Hij nam geen
notitie van don ouden man, toen hij dien voorbij
kwam, maar deze stond op en ging hem lang
zaam achterna.
Spearing's hart klopte luide, terwijl hij den
knaap nastrompelde.
Zou zijn list gelukken.
Dat het een waagstuk was, wist hij wel, maar
het scheen de moeite waard, want hij was tot
alles gereed cn de knaap zou wel naar huis dra
ven. Als er personen waren, die het toelegden op
het leven of de vrijheid van George Fielding, dan
zouden ze nu wel voor den dag komen.
Zouden zij -op de loer liggen en nu de gelegen
heid aangrijpen
De oogen van den ouden man keken overal
rond, terwijl hij met schijnbaar slependen tred
achter den jongen aanhobbelde.
Wel jongen, waar gij jij op los
aan hoopen bewaard op het veld en toegedekt
met aardappelloof, doch nu blijken ze, niettegen
staande de luchtige bedekking, te broeien en te
rotten, zoodat de landbouwers liefst zoo spoedig
mogelijk willen afleveren naar de fabrieken. Ook
in Zeeland schijnen zo slecht houdbaar te zijn,
want vandaar kwamen reeds scheepsladingen
voor aardappelmeelfabrieken in de Groninger
Veenkoloniën.
EEN KONIJNENBEURS TE MIDDELBURG.
>Te beginnen met Zaterdag a.s. zal te Middel
burg wekelijks een konijnenbeurs worden gehou
den, waar zoowel fokmateriaal, als slachtdieren
zullen worden aangevoerd en verhandeld.
EEN GUMMIBAL INGESLIKT EN GESTIKT.
Zondag is te Sneek een 4-jarig zoontje van L.
gestikt, t-ocn het met zijn vader speelde. Het had
n 1. een gummibal ingeslikt. Men heeft den jon -
gen nog geopereerd, doch de heelkundige hulp
hoeft niet meer mogen baten.
HOE EEN RIJWIELDIEF TEGEN DE
LAMP LIEP.
Hij wil van den bestolene een rijwiel-
belastingplaatje leenen.
Maandagmorgen zette de 18-jarige huisknecht
T W. Z., uit Schiedam, zijn rijwiel neer voor de
Arbeidsbeurs te Rotterdam om daar boven te
gaan informeeren of men soms werk voor hem
had. (Toen hij na twintig minuten terugkwam,
zooals hoe langer zoo meer gebruikelijk wordt,
zijn karretje verdwenen. Aangifte van den dief
stal bij de politie volgde, waarna hij naar de ou
derlijke woning terugkeerde. Zijn vader bleek in
het geheel niet gesticht te zijn over het stelen
van het rijwiel en deed zijn zoon daarover ern
stige verwijten. Deze op zijn beurt verdedigde
zich zoo goed als hij kon, maar moeet ten slotte
zwichten voor vader's argumenten. Mede om
den woordenvloed te ontwijken, nam hij een oud
rijwiel, dat nog thuis stopd en besloot daarmede
e^ns naar Den Haag. te rijden. Misschien slaagde
hij daar beter bij het zoeken naar een betrekking.
Maar wie schets zijn verbazing, toen hij, tus
schen Overschie en Delft, iemand zag rijden op
het 's morgens van hem gestolen rijwiel. Daar de
„zwijnenjagetr" evenwel veel ouder en -sterkei
leek dan hij zelf was, besloot Z. maar eens eeis
praatje met hem te maken om te zien of hij op
deze manier Delft niet kon bereiken, waar hij
hem dan aan een agent van politie kon aanwij
zen.
Zoo gezegd, zoo gedaan en al spoedig was de
kennismaking aangeknoopt. De rijwieldief vroeg
na een poosje aan Z. of hij soms geen rijwielbe-
b.stingmerk voor hem had Z. had het zijne op
'den Zuidblaak van het bewuste rijwiel genomen
want hij had het zijne „verloren." Z. antwoord
de dat dit zoo erg niet was wanneer de nieuwe
kennis met hem naar zijn woning in Delft wilde
meegaan dan kon hij er daar een voor een koop-
io krijgen. .Argeloos stemde de „zwijnenjager
hierin tot, waarna rustig pratend werd voortge-
oeddeld.
F.en poosie later vroeg de man aan Z. of hij
niet, bnne: was om zoo alleen langs de buitenwe
gen te rijden.
Neen. antwoordde deze. daar hen ik nooit
^ang voor. want ik heb altiïd een revolver bij me.
Ziin nieuwe kennis gaf daarop den wensch te
kannen ook zooiets te willen hebben, waarop Z
Een man van middelbare grootte sprong plot
seling over het hek langs het pad en ging naast
den knaap loopen. Terstond verhaastte Spearing
zijn tred en kwam nader. Hij herkende den man
niet als een der inbrekers in den nacht van den
moord, maar de gestalte was dezelfde en hij ver
moedde dat de kerel zich vermomd had.
Ik mag een brief naar de post brengen, ant
woordde George, want de vraag was zoo eenvou
dig, dat hij als werktuiglijk antwoordde.
Gunst, daar moet ik ook net heen, laten wij
eens draven jij krijgt een kwartje als jij er het
eerst bent, zei de man met een vriendelijken
glimlach.
Een kwartje riep hij.
Is dat nu echt waar
Ja heusch.
Mag ik het eerst weg
Ja.
De jongen was een en al opgewondenheid voor
den wedloop. De man lachtte en scheen er ook
veel lust in te hebben.
Begint u dan te loopen als ik bij die bank
ben
Goed zoo, vlug dan. Zoodra je bij de bank
bent, begin ik cn een kwartje voor wie het
winï.
George stormde weg.
Dit alles ging zoo snel, dat Spearing nu een
keus moest doen, wat maatregelen hij het best
kon nemen, want hij zag ook nog een anderen
man, die het blijkbaar met dezen eens was, door
het gras hollen tusschen George en de bus, met
de blijkbare bedoeling om den knaap den weg af
te snijden, zoodat hij niet den .geringsten twijfel
meer behoefde te koesteren of dit waren de twee
mannen die hij zocht.
O, mijnheer, help mij, help mij toch, riep
Spearing met zwakke stem en de eerste man, die
juist aan zijn wedloop beginnen wou, en dio fei
telijk Fincent Borrodaile was, zag zich opeens
ebzwaard met het gewicht van een ouden, vui-
len kerel, die opeens een soort toeval had gekre
gen en die de armen om zijn hals sloeg, zoo stijf,
dat hii ze niet los kon krijgen.
Laat mij toch los, kerelBen je heelemaal
zeide, dat hij die ook aan zijn woning kon beko
men.
Ja maar, zei de ander weer, ik heb geen geld
genoeg daarvoor. Maar als je misschien deze et-
lectrische lantaarn nota bene de eigen lan
taarn van Z. daarvoor in ruil wil hebben, dan
wil ik die revolver wel overnemen van je.
Ook dit vond Z. goed en langzamerhand nader
de men Delft.
Zou ik, zoo vroeg de rijwieldief toen, geer,
last krijgen met de politie, als ik zonder rijwiel-
pJaatje rijd Ja, dat is best mogelijk, antwoord
de Z.
Maar weet je wat wij doen Als ik een agent
zie, zal ik naar hem toe gaan en hem met een
smoesje aan de praat houden, dan kan jij in dien
tusschcntij(l doorrijden.
De ander vond dit een uitstekend idee en toen
men dan ook in een buitenwijk van Delft aan
kwam en een agent naderde, reed Z. vooruit. Hij
sprak, zooals was afgesproken, den agent aan,
doch vertelde, dat de man, die daar op een rij-
™iel aankwam, dit rijwiel in Rotterdam van hem
had gestolen.
Arrestatie van den rijwieldief volgde nu. waar
na deze. die de 24-jarige varensgezel D. B., uit
Sliedrecht, bleek te ziin, naar Botterdam op
transport werd gesteld, waar hij werd opgeslo
ten.
BUITENLAND.
SLAKKEN.
De natte zomer van 1927 was voor de slakker
speciaal de naakte, een ideaal seizoen en meni-
gen liefhebber zoowel als vakman hebben ze
groote ergernis verschaft. Het fatale is, dat je er
zoo weinig aan doen kunt. Schoteltjes bier, asch,
kunstmest (b.v. patentkali of kaïniet) en derge
lijke zijn heel mooi in theorie. Maar in de prac-
tijk blijft er niet veel anders over dan 's morgens
vroeg of 's avonds laat wegzoeken.
Tamelijk succes heb ik bereikt, zoo vertelt B.
B. in „Onze Tuinen", door ze plantjes voor te zet
ten, waar ze speciale voorkeur voor vgrtoonen
Afrikaantjes, Petunia's, jonge madeliefjes, sla
blaadjes, en die dan als de schemering begon te
vallen, af te zoeken.
Een ander middel, dat ook succes gaf, was hei
neerleggen van omgekeerde stukken bloempot
op koele, beschaduwde plaatsen en daaronder
uitschot van aardbeien, 's Morgens kon ik dan
soms een half dozijn tegelijk bemachtigen.
Het schijnt dat we in het dierenrijk niet veel
helpers tegen naakte slakken hebben. Vooral de
groote zwarte wegslak schijnt al heel weinig in
den smaak te vallen.
Dr. Hermann Lons nam allerlei proeven in den
Zoölogischen Tuin te Hannover. Zelfs de struis,
die toch niet zoo erg kieskeurig is, spuwde onder
alle teekenen van afschuw een reeds opgevangen
slak weer uit.
Toen ging hij zelf eens proeven. Prof. Broek-
meier vertelt, dat Lons daarbij leerde dat het
taaie slijm e.-g kleverig is m buitengewoon af
schuwelijk maakt. Zoo'n proef zal wel niet veel
navolgers vindon als men leest, dat dr. Lons
zijn meisje eenige dagen lang geen zoen mocht
creven, zullen meesten dat wel overtuigend ge
noeg vinden.
Toch is er een dier, dat graag naakte slakken
eet. Prof. Brockmeier verhaalt naar aanleiding
van Lons' proeven, hoe hij voor een aantal jaren
gek siste hij.
Met een vloek en een ruk trachtte Borrodaile
zich aan den man te ontworstelen, maar h«j
slaagde er niet in want hij hield hem steeds om
de armen gekneld.
O. mijnheertje, ik vraag u nederig excuus,
maar ik werd zoo duizelig, zoo ziek. Het is door
gebrek en ouderom en armoede. Dat heb ik wel
meer, houd u mij nog even vast, heb u toch me
delijden met mij, het wordt al iets beter, zuchtte
de man, terwijl hij zich voortdurend stijver om
Rorrodaile's nek klemde, die hem maar niet ef
kon schudden.
Zoo bleven zij geruimen tijd staan, en George,
die gedruisch achter zich hoorde, keek om e.i
schrok. Hij bleef stokstijf staan cn aarzelde. Hoe
ging het met het kwartje
Hij stond nog te aarzelen, toen hij opeens haas
tige voetstappen achter zich ho-orde en omziende
zag hij, dat een man hijgend en zwetend naar
hem toe kwam hollen.
Dit was genoeg voor George, want hij herin
nerde zich opeens wat de juffrouw gezegd had,
ingeval hij aangesproken of lastig gevallen werd
en hij zette het op een loopen naar huis, zoo snel
hij maar kon. In een oogwenk was hij het hek
over en h-olde naar het huis zoo snel zijn beencn
hem dragen konden. Split volgde hem, want dat
was zijn vervolger, zoolang zijn adem toeliet,
maar ziende, dat de jacht hopeloos was, hield hij
uitgeput stil.
Op dat oogenblik bekwam de oude man heel
en al van zijn aanval van duizeligheid. Ziende,
dat de knaap om zoo te zeggen weer veilig thuis
was, liet Spearing Borrodaile los, die zich zon -
der een enkel woord omwende, veel te verstoord
en verwoed om den ouden bedelaar ook zelfs
maar een vloek naar het hoofd te werpen. Deze
ging hem nog een oogenblik achternéi, zich uit -
puttend in betuigingen van dankbaarheid.
Borrodaile's toestand kan men gemakkelijk
begrijpen.
Hij deed net of hij Heywood niet zag en liep
gemelijk naar Sparrenoord terug, ook keek geen
der mannen om of zij gevolgd werden. Spearing
riep een rijtuig aan en hield ze voortdurend in
een twintigtal groote wegslakken aan een eg«l
gaf, die ze met smaak verorberde.
Het zou wel interessant zijn, om althans de/e
proef eens grondig te herhalen. Als het blijkt dat
de egel van prof. Br. geen uitzondering vormde,,
kan onze waardeering voor deze vaak miskende,
diersoort er slechts door verhoogd worden.
GRUWELIJKE BARBAARSCHHEID. VIER
MENSCHEN LEVEND BEGRAVEN.
In het Poolsche Dorp Simonore is een ontzet
tend drama aan het licht gekomen.
De burgemeester van het dorp heeft namelijk
op eigen gezag 4 dorpelingen ter oood veroor
deeld, omdat zij werden verdacht van diefstal.
Hij deed de ongelukkigen binden en naar het
kerkhof dragen. Heel de bevolking was op de
heen om bij de strafuitvoering aanwezig te zijn.
Een put werd gegraven onder de oogen van de
slachtoffers, die er dan levend in geworpen wer
den, waarna men den put vulde. Men kan zich
den ontze<ttenden doodstrijd inbeelden van die
4 menschen, die slechts van diefstal werden ver
dacht.
Slechts door een toeval kreeg de hoogere over
heid kennis van dien viervoudigen in koeler,
bloede bedreven moord. Last werd gegeven, don
burgemeester, die de ontzettende misdaad De-
dreef, benevens verscheidene inwoners van Si
monore te arresteeren. Zij zulten wegens fiun
misdrijf terecht staan. De lijken der vier gemar
telde slachtoffers zijn opgegraven en gerechte
lijk geschouwd.
DE KINDERVERLAMMING IN DUITSQHLAND
Uit Leipzig wordt gemeld, dat zich«sedert Zay
terdag weer 13 nieuwe gevallen van kinderver
lamming hebben voorgedaan, zoodat er op het
oogenblik 124 gevallen zijn vastgesteld. Men
vreest, dat het einde van de epidemie nog niet is
bereikt.
Te Koningsbergen zijn sedert 1 Augustus j.1.
ook 6 gevallen van kinderverlamming voorge
vallen, waarvan een een doodelijk verloop had.
VOORZICHTIG MET ELECTRISCHE
STRIJKIJZERS.
;Te Weenen werd een jonge vrouw bij het strij
ken met een electrisch strijkijzer op slag gedood.
D'1 politie cn de stedelijke electrische fabrieks-
dienst stellen een opderzoek in. Men vermoedt,
dat zij in een sterkstroomkring is geraakt.
WINTERBODEN.
Op den Broeken is de e.erste sneeuw gevallen.
Ook in Engeland is Zaterdag reeds sneeuw ge
vallen. Op de Hevellijn Range in Cumberland
ligt de sneeuw reeds bijna 10 c.M. hoog. Schaap-
Verders, die deze streek goed kennen, zeggen dat
het nog nooit op den eersten dag van den herfst
beeft gesneeuwd.
ALLERLEI.
De wandelende borrel. Amerika is niet het ee
nige „drooggelegde" stukie op aarde. In het hoo-
cre noorden, in Groenland, is de verkjoqp van al
cohol sttreng verboden. Hetgeen niet wegneemt,
dat de Eskimo's don smaak van koffie en robbon-
^nek wel eens willen verdrijven door een pittig
borreltje. En zoo gebeurt bet dus wel eens. dat
zii zich tóch den verboden drank verschaffen
op ongeoorloofde manier natuurliik
het oog en toen hij ze het huis had zien binnen -
gaan, schreef hij adres en nummer op, ging naar
het politiebureau wel voldaan met zijn werk van
/iien middag.
VII.
Het idee van den dokter en wat er
van kwam.
Wat zou hij boven gaan doen vroeg Mir-
lield bevend.
Split Heywood, Borrodaile en hij hadden juist
het avondeten gebruikt, dat in een somber stil
zwijgen genuttigd was en Borrodaile had hen op
eens verlaten en was naar boven gegaan. Zij
konden hem hooger en hooger hooren klimmen
en dus begrepen zij, dat hij naar de vliering ging.
waar de ongelukkige uitgehongerde zieke lag,
zwevende'tusschen leven en dood.
Hij kan toch nog boven gaan, als hij wil,
antwoordde Heywood norsch.
Maar waarom zou hij gaan
Ja, ik weet het niet.
Denk je, dat liij hem vermoorden gaat
Neen, dat zal hij wel niet, maar 't l£ altijd
mogelijk, zei de advocaat koeltjes.
Waarom denk je dat
Och, zanik niet, Dok, zeg, houd je mond
met je eindelooze vragen.
Ik kan het niet meer uithouden, ik ben mijn
leven zat, zei Mirfield op hoopeloozen toon met
de hand onder het hoofd.
Dat zeg je altijd, malle kerel en waar dient
het toe Wij zitten er veel te diep in, wij kunnen
er niet meer uit, wij zinken of drijven met den
baas. Monter jezelf maar wat op en blijf bedaard,
hij kan ieder oogenblik terug zijn en als hij je
ziet is hij razend.
De waarschuwing had de gewone uitwerking
op Mirfield, zijn angst vo-or Fincent Borrodaile
was sterker dan alle andere angsten en hij werd
betrekkelijk weer kalm.
Zoo is het beter, Dok, zei Heywood goedkeu
rend.
fWordt vervolgd.)
