JEUNE 18e Jaargang Dinsdag 13 December 1927 No, 95 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR Wtfm WIERINGEN EN OMSTREKEN WIERINGER COURANT* UITGEVER CORN. J. BOSKER, WIERINGEN VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. ADVERTENTlëN: Van 15 regels 0.50. Iedere regel meer 0.10. BUREAU Hippolytushoef Wieringen. Teleioon Intercomm. No. 19. PARIJSCHE MODEBRIEVEN. 't Is nog maar heel kort geleden, dat elk japon netje, dat maar een beetje voor „netjes" moest dienen, van zijde of crêpe de chine behoorde te zijn. Op 't oogenblik is dat niet meer zoo en wor den heel veel fijne japonnetjes van mooie wollen stcffen vervaardigd. Zelfs ons gewone tricot-stof, die meestal alleen voor daagsche japonnetjes diende, wordt zoo keurig bewerkt met fijne plooi tjes en ingezette stukken, met „nervures" en stiksels, dat ze er heel anders gaat uitzien en best voor visite-toiletten kan gebruikt worden. Dikwijls is door de wollen stof en enkel goud - draadje geweven, wat wel tot het succes zal bij dragen, al dit goud natuurlijk niet bij alle kleu - ren even goed. Een blouse van wollen, met goud draad doorweven stof, tezamen met een zijden, gepliseerd rokje, vormt voor een wintersehen dag een keurig gekleed en tevens warm japonnetje. Eigenaardig is 't, dat men op 't oogenblik wol len stof heel veel als garneering gebruikt op ja ponnen van fijner materiaal. Op een fluwcelen japonnetje worden b.v. figuren ingezet van kas<- ha, de rok van een satijnen, japonnetje wordt e- veneens met een rand kasha afgezet, zelfs de volants van een teer toiletje van, crepe georgette zijn met een smalle ructe wollen stof gegarneerd. En, ter afwisseling van onze zijden en fluweelen blousen, dragen we nu ook bloemen van wollen stof als versiering. Zeer chic is 't zelfs, een wol len japonnetje te garneeren met een groote bloem van dezelfde stof in dezelfle kleur. Vette koeien met weinig kwaliteit liepen van 51 tot 52 cent het pond, 2e kw. 42 a 45 cent de 3de kwaliteit bestond grootendeels uit magere gelde koeeien bestemd voor den stal, doch werden bij na allen voor de slacht verkocht 38 a 42 cent het pond. Van schapen was de aanvoer zeer groot Jonge vettet 40 a 45 gld., oude vette 35 a 39. Vette lammeren vO a 32. Varkens waren iets beter. Voor goede slachtvarkens werd 62 cent per Kilo betaald. In de vier volle weken pan November wer den uit ons land, na goedgekeurd te zijn, 3204 runderen naar het buitenland verzonden. Daar van gingen naar Italië 352, naar Spanje 1179 met nog 3g2 graskalveren, naar Frankrijk 172, naar België 1720, de anderen gingen naar zeven verschillende landen. Het aantal zware slacht varkens bedroeg naar het Saargebied 2196, Italië 2550, België 1129. BINNENL. NIEUWS. ■ARKTOVERZICHT. Voor een wintermarkt was de aanvoer op Don derdag 8 December te SCHAGEN bizonder groot. FEUILLETON. o—o No. 13. Daarna stak hij den brief in den zak van zijn vest, en daar het 7 uur sloeg in de fabriek, trok hij aan de bel, die het einde van het werk aan - kondigde vervolgens deed hij zijn gewone rende in de ledige werkzalen. Jeanne op den drempel harer loge staande, zag de werklieden, den een na den ander weggaan. De kleine Georges maakte veel leven in de kamer, trok zijn karttonnciï paard aan het koord voort, sloeg met de zweep en galoppeerde, alsof hijzelf het paard ware geweest. Wilt gij stil zijn, Georges riep hem de jonge weduwe toe. Moedertje,- antwoordde de kleine schelm, mijn paard is niet braaf, ik moet het bestraffen. En de daad bij het woord voegende, sloeg Geor ges op het paard, niet meer met het koord, maar met den stok van zijn zweep maar de slag was te hard toegebracht én de stok maakte in den buik van het paard een opening van vier of vijf centimeters lang. Het kind, geheel ontdaan, nam zijn geliefkoosd speelgoed op en bezag de-gapende wonde met bedrukt gezicht. Ui; vreees beknord te worden, zeide Georges niets en maaktei geen gerucht meer maar hij raapte eenige stukken op van een nieuwsblad met platen, dat zijn moeder hem gegeven, had, rolde het ineen en vormdé er een prop van, welke hij in den buik van het paard stak, dat onvoldoende met werk opgevuld was maar de opening was daarmede nog niet dichtgemaakt en het kind, dat geen papier meer had, begon weer te spelen. HOOFDSTUK IX. De laatste der werklieden had de fabriek verla ten. Mr. Ricoux ging voorbij, weldra gevolgd door David. Er was niemand meer dan Jacquis C.araud Jeanne wachtte met evenveel ongeduld als on rust het heengaan van den meesterknecht af. De EEN HUWELIJK ONDER POLITIETOEZICHT. Een volkswijk in Enschede werd Donderdag morgen in opschudding gebracht door een on gewoon huwelijk. Mag een echtverbintenis in die provinciesteden zich gemeenlijk reeds in de warme belangstelling van vele onbekenden ver heugen, wanneer zoo'n gang ten stadhuize tot een Canossagang voor den elhtgenoot in spe wordt en zelfs politiehulp moet worden ingeroe pen om het huwelijk te kunnen laten doorgaan, zoo'n familiegebeurtenis tot een sensatie, die niemand graag ziou willen missen. De zaak stond zoo Een 52-jarige weduwe had haar ja-woord gege ven aan een 46-jarigen weduwnaar en de dag van het huwelijk was bepaald op Donderdag. Maar het noodlot wilde, dat de trouwlustige we duwe in het gelukkige bezit was van twee doch ters, die allerminst met haar toekomstigen va - der bleken te sympathiseeren en dientengevolge niets beter wisten te doen dan zich met hand en tand tegen 't tweede huwelijk van haar moeder te verzetten. Tot overmaat van ramp bleken de opstandige dochters in de meevoelende buurt op een grooten aanhang te mogen rekenen en toen het gelukkige jonge paar zich dan ook gereed maakte om op het stadhuis aan hun echtverbin tenis de laatste hand te gaan leggen, barstte de bom. D.w.z. er verzamelde zich een groote men- schenmenigte, die met alle ten dienste staande middelen het bezoek aan den ambtenaar van den burgerlijken stand trachtte te beletten. De sup porters van het jonge paar lieten zich echter niet intimideeren. Men alarmeerde de politie en spoe dig verscheenen een paaf ordebewaarders ten tooneele, die de rol van bruidsjonkers op zich na men en het gezelschap naar het stadhuis escor teerden. Daarachter volgde een schreeuwende en tierende menigte, die door haar oproer dusdanig op de zenuwen van den bruidegom werkte, da< deze er op een gegeven oogenblik de voorkeur aan gaf m terug te keeren. De bruid bleek echter niet voornemens het leed op dit ondermaansche alleen te dragen en wist haar uitverkorene er ten slotte toe te bewegen den moed er nog wat in te houden. De huwelijksplechtigheid zelf had een enge- stoord verloop, ma ar daarna nam de oppositie laatste woorden, welke hij den vorigen dag gespro ken had, kon zij niet uit haar gedachten zetten. Morgen, had hij gezegd, zal ons beider lot be^ slist zijn. Morgen zal gauw daar zijn en somtijds nochtans geschiedt zooveel in vier-en-twintig uur. Deze woorden, men moet het bekennen, waren wel geschikt om den geest der weduwe wanker te houden. Welk geheim verborg Jacques Garaud haar toch IIoei kon dit geheim invloed uitoefenen op haar lot. Dit vroeg Jeanne zich af, zij verging schier van nieuwsgierigheid en onrust en zij hield haar blik onafgewend op de deur der fa briek gevestigd, waarlangs de meesterknecht ie der oogenblik kon heengaan. Na een kwartier verscheen hij, sloot de deur achter zich, ging de plaats over met de aanwezig heidslijsten in de hand en kwam naar de loge. Mme. Fortier, voelde een huivering haar li chaam doorloopen. Naarmate zij Jacques nader bij zag komen, neep haar hart zich meer toe en haar beenen wankelden onder haar. Om niet te vallen, was zij verplicht tegen de post der deur e steunen. Jacques naderde langzaam hij ook scheen door een groote ontroering, een groote ontsteltenis be vangen, terwijl hij den afstand aflegde, die hem van Jeanne scheidde. Jacques kwam naderbij nu stonden zij voor elkander, zij keken elkander aan zonder een woord te spreken. Niets was pijn lijker dan die stilte. Mme. Fortier onderbrak ze het eerst zij sprak om te spreken. Gij brengt mij de aanwezigheidslijsten, zeide zij met bevende stem. En terzelfder tijd stak zij de hand uit. Ja, mompelde Jacquis, het zijn de lijsten. met dit er bij. En hij toonde den brief, dien hij geschreven en bij de papieren gevoegd had. Dit herhaalde Jeanne. Ja, een brief. Voor wie Voor u. Neem hem aan, ik bid u. Waarom mij schrijven, als gij mij kunt spre ken vroeg Jeanne. Ja een brief. Voor wie Voor u. Neem hem aan, ik bid u Waarom mij schrijven, als gij mij kunt spre ken vroeg Jeanne. weer een dreigende houding aan, zoodat politie hulp opnieuw noodzakelijk was. De weg naar het echtelijk geluk gaat bij velen niet over rozen DE ZUIDERZEESTEUNWET. Naar wij vernemen, kan thans spoedig de in werkingtreding van de artikelen 5 tot en met 13 van de Zuiderzeesteunwet worden tegemoetge- zien. Het ligt in de bedoeling deze artikelen en daarmede de geheele wet op 16 December a.s. van kracht te dioen worden. ROTKREUPEL BIJ SCHAPEN. Op de veemarkt te Gouda, heeft de gemeentelij ke keuringsdienst dertig schapen in beslag ge nomen, die lijdende waren aan zgn. rotkreupel. De dieren, die eigendom waren van een veehan delaar uit Zwammerdam, zijn ter beschikking gesteld van den inspecteur van den veterinairen- dienst. BOTSING TUSSCHEN STOOMTRAM EN AUTOBUS. Te Huis ter Lucht onder Maasland is de stoom tram der W. S. M. in botsing gekomen met een autobus van den dienst Maasland—Rotterdam. De auto werd geheel vernield. De bestuurder werd gedood. Eén passogier van den autobus werd over den weg geslingerd, doch kwam er met eenige lichte kwetsuren af. MINISTER KAN IN FRIESLAND. Een avontuurtje. Uit Friesland schrijft men aan „Het Centrum": Minister Kan heeft een bezoek gebracht aan Z.O. Friesland. De tocht ging dwars door de heide, waar ver schillende hutten bezocht werden. Overal werd de beleefde Minister immers steeds met den hoed in de hand vriendelijk ontvangen. Niet alzoo echter in een der woningen. De vrouw kwam naar buiten. „Wat moeten jullie „Zoo moedertje, we komen uw woning eens zien antwoordde de minister. „Wat, denk je, dat ik vreemde kerels in mijn huis laat, als mijn man uit is Je komt er niet in Zijn vrouw in gevaar achtend, sprong blaffend een hond viooruit, en maakte het spreekwoord te schande, dat blaffende honden niet bijten. Hij vloog op de kuiten van den, den Minister verge zellenden, hoofdambtenaar Meier de Vries, aan en beet hem, door zijn pantalon heen, pardoes in zijn been. Voor den Minister had hij blijkbaar iet wat meer respect. Toen werd het vrouwtje ingefluisterd ,,'t Is. de Minister „O," zei ze gemoedereerd, „dan kan het. Kom maar biinnen 't Was een dolle geschiedenis, al was 't hondje gelukkig niet dol. Maar de heer Meier de Vries is toch.van het hondje gebeten, en hij kwam er niet zonder kleurscheuren af. IN WELK LAND WORDT HET MEEST GEROOKT Zooals een kort geleden gehouden onderzoek uitwees, is het tabaksverbruik in de verschillen de landen, door volwassen mannen, zeer ver schillend. Het is uitgemaakt, dat Holland aan de spits staat, wat tabaksverbruik betreft en wel niet een resultaat van 11.20 K.G. per hoofd per jaar. Duitschland bewandelt den gulden middenweg met 7,20 K.G. Engeland sluit de rij met e«»n ta baksverbruik van 2.40 K.G. per hoofd per jaar. Na Holland komt Amerika met een gemiddelde van 11 K.G. België met 10.60 K.G. en Zwitserland met 9.20 K.G.,Frankrijk met 3.80 K.G. en Italië met 2.80 K.G. DE GEHEIMZINNIGE MESSENSTEKER. Eenigen tijd geleden werd te Beverwijk een juffrouw door een haar onbekend persoon op een eenzamen weg met een mes gestoken. Thans heeft zich, ditmaal in de gemeente Velsen, weel een dergelijke vreemdsoortige aanranding voor gedaan. Een juffrouw, v. d. W. genaamd, wonen de aan den Koningsweg te Velsen, werd, terwijl zij op haar rijwiel was gezeten, door een man, die haar per fiets achterop leed, met een scherp voorwerp een diepe steek in haar rechter dijbeen toegebracht, zoodat zij zich onder behandeling van een dokter moest stellen. BUITENLAND. ROEREND. Een Engelsche moeder schreef dezer dagen aan de Britse!he Omioep-Maatschappij een treffend verzoek. Haar kleine meid was ernstig ziek, ster vend. Met veel belangstelling had zij steeds naar den omroep geluisterd en 't prettigst vond ze dan tenslotte den wensch „Slaap zacht, lieve kind. Doe je oogjes maar toe Den laatsten tijd was evenwel een andere omroeper aan het woord ge weest, die zeide „Wel te rusten dames en hee- ren Het moederlijk verzoek was nu den om roeper den eerstgenoemden nachtwensch te la ten zeggen. De betrokken omroeper was juist vrij. Niettemin spoedde hij zich naar het zendstation (want de kleine kende z'n stem) en voldeed aan het aangrijpende verzoek yan een arme moeder! Eenige dagen later vernam hij, dat de kleine 2 uren na den nachtelijken groet gelukkig en te vreden was overleden. VERLICHTE VOETGANGERS. In de „Echo de Paris pleit een automobilist, de heer Naze, voor verplichte voetgangers. Hij zou willen, dat iedereen 's avonds een clectrisch lampje in zijn knoopsgat droeg. Of de voetgan gers ook een achterlichtje moeten voeren, wat toch kogisch zou zijn, daarover rept de heer Naze niet. FAMILIEDRAMA. Vrijdag heeft te Parijs een verschrikkelijk fa miliedrama afgespeeld. Een boekhouder ver klaarde aan zijn vrouw, dat hij haar zou verlaten Tot wanhoop gebracht, heeft de vrouw teen haar man met een revolver gewond en tevens scho ten gelost op haar 3 kinderen. Een der kinderen is aan de gevolgen van de verwonding overleden. De man en de beide andere kinderen zijn naar een hospitaal overgebracht. GEHEIMZINNIGE STERFGEVALLEN. In het chemisch laboratorium van de univer- siteit te New-York is onlangs de oorzaak van 'n Ik heb het u gisteren gezegd, antwoordde ie meesterknecht, er zijn dingen, die moeilijk te zeggen, maar gemakkelijk te schrijven zijn. Weet gij, dat gij mij angst inboezemt met uw geheimen Jeanne, neem dezen brief aan als ik heen gegaan ben, lees hem, vervolgde Jacques. Lees hem gauw en bedenk u nog gauwer. Uw geluk, dat uwer kinderen, het mijne is in uw handen. Maar leg tenminste uit Neen Jeanne, onderbrak haar Gauraud, ik zal u niets uitleggen, ik kan u niets zeggen. Lees. .lees.. En hij ging snel heen. Jeanne zag hem na, ter wijl haar handen zenuwachtig trilden. Hij wordt krankzinnig, stamelde zij, zeker, hij wordt krankzinnig. Nadat zij de deur der plaats gesloten had, kwam zij de loge weer binnen en legde de aanwe zigheidslijsten op een tafel neer, maar den brief hield zij in de hand. Zij sloeg de oogen op het a- dres, maar een wolk scheen zich tusschen haar blikken en het papier te plaatsen. Wat staat er dan toch in dien brief vroeg zij zichzelf af. Waarom ben ik zoo gejaagd, alsof er iets verschrikkelijks gaat gebeuren Waarom houdt mijn hart op met kloppen Waarom ver stijft mijn bloed in mijn aderen Men zou geloo ven, dat deze brief een groote ramp aankondigt. Neen, neen, ik zal hem niet lezen Ik wil niet weten wat er in staat. Zij ging naar de kachel, waarop het avondeten stond te koken en stak de hand uit om den brief temidden der goeiende kolen te laten val len. Maar eensklaps trok zij de hand terug. Waarom hem niet lezen vervolgde zij, mis schien, als ik er den inhoud van ken, zal ik een ongeluk kunnen afweren. En driftig opende zij den brief, die, wij weten het, niet toegeplakt was. Zonder nieuwe aarze ling, met een koortsachtige gejaagdheid, las zi.i de volgende woorden „Allerliefste Jeanne, Gisteren beloofde ik u, binnen een korten tijd het fortuin en het geluk voor u en voor uw kin deren te verzekeren. Ik kan ze u thans op een stellige en onmiddellijke wijze beliven. Morgen zal ik rijk zijn, of tenminste de midde len om tot een groot fortuin te geraken, zullen in mijn handen zijn. Ik zal een uitvinding bezitten, die mij onberekenbare winsten zal bezorgen en ik zal ongeveer tweehonderdduizend francs be zitten om die uitvinding ten uitvoer te brengen. Geen valsche schaamte, Jeanne. Denk aan uw kinderen, die de mijne zullen worden en die ge dachte zal u mioed geven. Dezen avond, om elf uur, zal ik u met kleinen Georges, op de brug van Charenton wachten en ik zal u naar een veilige schuilplaats brengen, van waar wij morgen naar den vreemde zullen vertrekken, waar wij morgen naar den vreemde zullen vertrekken, waar wij rijk en gelukkig zul len zijn. Verlaat zonder spijt dit huis, waar de baas u wegjaagt kom tot dengene die u bemint en u noodt zal verlaten. Indien gij niet kwaamt, Jeanne, weet ik niet tot welk uiterste de wanhoop mij zou drijven. Maar gij zult komen. JACQUES GARAUD. 7 September 1861." Wat beteekent dat mompelde Jeanne ver baasd, nadat zij den brief gelezen had. Jacques is het hoofd kwijtik dacht het wel. Hij ziet zijn eerzuchtige dHoornen voor werkelijk aan. Welke is die uitvinding, die, volgens hem, zulke groote sommen moet opbrengen Van waar zouden die tweehonderdduizend francs komen Hij zal mij op de brug van Charenton wachten, 't Is naar het krankzinnigen gesticht van Charenton, dat hij zou moeten gaan daar is zijn plaats. Tenzij hij mij in 'n hinderlaag wil lokken. Hij weet dat ik tegen den nood moet gaan strijden en hij denkt misschien dat de zucht naar geld mij in zijn ar - men zal werpen. Is het een list,, die list is te dom ik zal er niet in loopen. Ik ben een eerlijke vrouw, ik zal een eerlijke vrouw blijven. Deze brief deed mij schrikken. Ik had ongelijk om ver schrikt te zijn, hij verdient niets dan verachting. Terwijl zij dit zeide, frommelde mme. Fortier het blad papier in de handen, knelde het tus schen de vingers en wierp het met geweld op de vloer, waar het in een hoek der kamer rolde. De nacht viel. Ik ga de lantaarns ontsteken, zeide Jeanne, terwijl zij een kaars van de kast nam. Zij voegde er bij Opgelet, Georges, raak het licht niet aan. Neen, moederlief, antwoordde het kind (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1927 | | pagina 1