JEUNE
18e Jaargang
Dinsdag 13 December 1927
No, 95
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR Wtfm
WIERINGEN EN OMSTREKEN
WIERINGER COURANT*
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
ADVERTENTlëN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen.
Teleioon Intercomm. No. 19.
PARIJSCHE MODEBRIEVEN.
't Is nog maar heel kort geleden, dat elk japon
netje, dat maar een beetje voor „netjes" moest
dienen, van zijde of crêpe de chine behoorde te
zijn. Op 't oogenblik is dat niet meer zoo en wor
den heel veel fijne japonnetjes van mooie wollen
stcffen vervaardigd. Zelfs ons gewone tricot-stof,
die meestal alleen voor daagsche japonnetjes
diende, wordt zoo keurig bewerkt met fijne plooi
tjes en ingezette stukken, met „nervures" en
stiksels, dat ze er heel anders gaat uitzien en
best voor visite-toiletten kan gebruikt worden.
Dikwijls is door de wollen stof en enkel goud -
draadje geweven, wat wel tot het succes zal bij
dragen, al dit goud natuurlijk niet bij alle kleu -
ren even goed. Een blouse van wollen, met goud
draad doorweven stof, tezamen met een zijden,
gepliseerd rokje, vormt voor een wintersehen dag
een keurig gekleed en tevens warm japonnetje.
Eigenaardig is 't, dat men op 't oogenblik wol
len stof heel veel als garneering gebruikt op ja
ponnen van fijner materiaal. Op een fluwcelen
japonnetje worden b.v. figuren ingezet van kas<-
ha, de rok van een satijnen, japonnetje wordt e-
veneens met een rand kasha afgezet, zelfs de
volants van een teer toiletje van, crepe georgette
zijn met een smalle ructe wollen stof gegarneerd.
En, ter afwisseling van onze zijden en fluweelen
blousen, dragen we nu ook bloemen van wollen
stof als versiering. Zeer chic is 't zelfs, een wol
len japonnetje te garneeren met een groote bloem
van dezelfde stof in dezelfle kleur.
Vette koeien met weinig kwaliteit liepen van 51
tot 52 cent het pond, 2e kw. 42 a 45 cent de 3de
kwaliteit bestond grootendeels uit magere gelde
koeeien bestemd voor den stal, doch werden bij
na allen voor de slacht verkocht 38 a 42 cent
het pond. Van schapen was de aanvoer zeer groot
Jonge vettet 40 a 45 gld., oude vette 35 a 39.
Vette lammeren vO a 32. Varkens waren iets
beter. Voor goede slachtvarkens werd 62 cent
per Kilo betaald.
In de vier volle weken pan November wer
den uit ons land, na goedgekeurd te zijn, 3204
runderen naar het buitenland verzonden. Daar
van gingen naar Italië 352, naar Spanje 1179
met nog 3g2 graskalveren, naar Frankrijk 172,
naar België 1720, de anderen gingen naar zeven
verschillende landen. Het aantal zware slacht
varkens bedroeg naar het Saargebied 2196, Italië
2550, België 1129.
BINNENL. NIEUWS.
■ARKTOVERZICHT.
Voor een wintermarkt was de aanvoer op Don
derdag 8 December te SCHAGEN bizonder groot.
FEUILLETON.
o—o
No. 13.
Daarna stak hij den brief in den zak van zijn
vest, en daar het 7 uur sloeg in de fabriek, trok
hij aan de bel, die het einde van het werk aan -
kondigde vervolgens deed hij zijn gewone rende
in de ledige werkzalen.
Jeanne op den drempel harer loge staande, zag
de werklieden, den een na den ander weggaan. De
kleine Georges maakte veel leven in de kamer,
trok zijn karttonnciï paard aan het koord voort,
sloeg met de zweep en galoppeerde, alsof hijzelf
het paard ware geweest.
Wilt gij stil zijn, Georges riep hem de jonge
weduwe toe.
Moedertje,- antwoordde de kleine schelm,
mijn paard is niet braaf, ik moet het bestraffen.
En de daad bij het woord voegende, sloeg Geor
ges op het paard, niet meer met het koord, maar
met den stok van zijn zweep maar de slag was
te hard toegebracht én de stok maakte in den
buik van het paard een opening van vier of vijf
centimeters lang. Het kind, geheel ontdaan, nam
zijn geliefkoosd speelgoed op en bezag de-gapende
wonde met bedrukt gezicht.
Ui; vreees beknord te worden, zeide Georges
niets en maaktei geen gerucht meer maar hij
raapte eenige stukken op van een nieuwsblad met
platen, dat zijn moeder hem gegeven, had, rolde
het ineen en vormdé er een prop van, welke hij
in den buik van het paard stak, dat onvoldoende
met werk opgevuld was maar de opening was
daarmede nog niet dichtgemaakt en het kind, dat
geen papier meer had, begon weer te spelen.
HOOFDSTUK IX.
De laatste der werklieden had de fabriek verla
ten. Mr. Ricoux ging voorbij, weldra gevolgd door
David. Er was niemand meer dan Jacquis C.araud
Jeanne wachtte met evenveel ongeduld als on
rust het heengaan van den meesterknecht af. De
EEN HUWELIJK ONDER POLITIETOEZICHT.
Een volkswijk in Enschede werd Donderdag
morgen in opschudding gebracht door een on
gewoon huwelijk. Mag een echtverbintenis in die
provinciesteden zich gemeenlijk reeds in de
warme belangstelling van vele onbekenden ver
heugen, wanneer zoo'n gang ten stadhuize tot
een Canossagang voor den elhtgenoot in spe
wordt en zelfs politiehulp moet worden ingeroe
pen om het huwelijk te kunnen laten doorgaan,
zoo'n familiegebeurtenis tot een sensatie, die
niemand graag ziou willen missen.
De zaak stond zoo
Een 52-jarige weduwe had haar ja-woord gege
ven aan een 46-jarigen weduwnaar en de dag
van het huwelijk was bepaald op Donderdag.
Maar het noodlot wilde, dat de trouwlustige we
duwe in het gelukkige bezit was van twee doch
ters, die allerminst met haar toekomstigen va -
der bleken te sympathiseeren en dientengevolge
niets beter wisten te doen dan zich met hand en
tand tegen 't tweede huwelijk van haar moeder
te verzetten. Tot overmaat van ramp bleken de
opstandige dochters in de meevoelende buurt op
een grooten aanhang te mogen rekenen en toen
het gelukkige jonge paar zich dan ook gereed
maakte om op het stadhuis aan hun echtverbin
tenis de laatste hand te gaan leggen, barstte de
bom. D.w.z. er verzamelde zich een groote men-
schenmenigte, die met alle ten dienste staande
middelen het bezoek aan den ambtenaar van den
burgerlijken stand trachtte te beletten. De sup
porters van het jonge paar lieten zich echter niet
intimideeren. Men alarmeerde de politie en spoe
dig verscheenen een paaf ordebewaarders ten
tooneele, die de rol van bruidsjonkers op zich na
men en het gezelschap naar het stadhuis escor
teerden. Daarachter volgde een schreeuwende en
tierende menigte, die door haar oproer dusdanig
op de zenuwen van den bruidegom werkte, da<
deze er op een gegeven oogenblik de voorkeur
aan gaf m terug te keeren. De bruid bleek echter
niet voornemens het leed op dit ondermaansche
alleen te dragen en wist haar uitverkorene er ten
slotte toe te bewegen den moed er nog wat in te
houden.
De huwelijksplechtigheid zelf had een enge-
stoord verloop, ma ar daarna nam de oppositie
laatste woorden, welke hij den vorigen dag gespro
ken had, kon zij niet uit haar gedachten zetten.
Morgen, had hij gezegd, zal ons beider lot be^
slist zijn. Morgen zal gauw daar zijn en somtijds
nochtans geschiedt zooveel in vier-en-twintig uur.
Deze woorden, men moet het bekennen, waren
wel geschikt om den geest der weduwe wanker
te houden.
Welk geheim verborg Jacques Garaud haar
toch IIoei kon dit geheim invloed uitoefenen op
haar lot. Dit vroeg Jeanne zich af, zij verging
schier van nieuwsgierigheid en onrust en zij
hield haar blik onafgewend op de deur der fa
briek gevestigd, waarlangs de meesterknecht ie
der oogenblik kon heengaan.
Na een kwartier verscheen hij, sloot de deur
achter zich, ging de plaats over met de aanwezig
heidslijsten in de hand en kwam naar de loge.
Mme. Fortier, voelde een huivering haar li
chaam doorloopen. Naarmate zij Jacques nader
bij zag komen, neep haar hart zich meer toe en
haar beenen wankelden onder haar. Om niet te
vallen, was zij verplicht tegen de post der deur
e steunen.
Jacques naderde langzaam hij ook scheen door
een groote ontroering, een groote ontsteltenis be
vangen, terwijl hij den afstand aflegde, die hem
van Jeanne scheidde. Jacques kwam naderbij
nu stonden zij voor elkander, zij keken elkander
aan zonder een woord te spreken. Niets was pijn
lijker dan die stilte. Mme. Fortier onderbrak ze
het eerst zij sprak om te spreken.
Gij brengt mij de aanwezigheidslijsten, zeide
zij met bevende stem.
En terzelfder tijd stak zij de hand uit.
Ja, mompelde Jacquis, het zijn de lijsten.
met dit er bij.
En hij toonde den brief, dien hij geschreven
en bij de papieren gevoegd had.
Dit herhaalde Jeanne.
Ja, een brief.
Voor wie
Voor u. Neem hem aan, ik bid u.
Waarom mij schrijven, als gij mij kunt spre
ken vroeg Jeanne.
Ja een brief.
Voor wie
Voor u. Neem hem aan, ik bid u
Waarom mij schrijven, als gij mij kunt spre
ken vroeg Jeanne.
weer een dreigende houding aan, zoodat politie
hulp opnieuw noodzakelijk was.
De weg naar het echtelijk geluk gaat bij velen
niet over rozen
DE ZUIDERZEESTEUNWET.
Naar wij vernemen, kan thans spoedig de in
werkingtreding van de artikelen 5 tot en met 13
van de Zuiderzeesteunwet worden tegemoetge-
zien. Het ligt in de bedoeling deze artikelen en
daarmede de geheele wet op 16 December a.s. van
kracht te dioen worden.
ROTKREUPEL BIJ SCHAPEN.
Op de veemarkt te Gouda, heeft de gemeentelij
ke keuringsdienst dertig schapen in beslag ge
nomen, die lijdende waren aan zgn. rotkreupel.
De dieren, die eigendom waren van een veehan
delaar uit Zwammerdam, zijn ter beschikking
gesteld van den inspecteur van den veterinairen-
dienst.
BOTSING TUSSCHEN STOOMTRAM EN
AUTOBUS.
Te Huis ter Lucht onder Maasland is de stoom
tram der W. S. M. in botsing gekomen met een
autobus van den dienst Maasland—Rotterdam.
De auto werd geheel vernield. De bestuurder
werd gedood. Eén passogier van den autobus
werd over den weg geslingerd, doch kwam er
met eenige lichte kwetsuren af.
MINISTER KAN IN FRIESLAND.
Een avontuurtje.
Uit Friesland schrijft men aan „Het Centrum":
Minister Kan heeft een bezoek gebracht aan
Z.O. Friesland.
De tocht ging dwars door de heide, waar ver
schillende hutten bezocht werden. Overal werd
de beleefde Minister immers steeds met den
hoed in de hand vriendelijk ontvangen. Niet
alzoo echter in een der woningen. De vrouw
kwam naar buiten.
„Wat moeten jullie
„Zoo moedertje, we komen uw woning eens
zien antwoordde de minister.
„Wat, denk je, dat ik vreemde kerels in mijn
huis laat, als mijn man uit is Je komt er niet
in
Zijn vrouw in gevaar achtend, sprong blaffend
een hond viooruit, en maakte het spreekwoord te
schande, dat blaffende honden niet bijten. Hij
vloog op de kuiten van den, den Minister verge
zellenden, hoofdambtenaar Meier de Vries, aan
en beet hem, door zijn pantalon heen, pardoes in
zijn been. Voor den Minister had hij blijkbaar iet
wat meer respect.
Toen werd het vrouwtje ingefluisterd ,,'t Is.
de Minister
„O," zei ze gemoedereerd, „dan kan het. Kom
maar biinnen
't Was een dolle geschiedenis, al was 't hondje
gelukkig niet dol. Maar de heer Meier de Vries
is toch.van het hondje gebeten, en hij kwam
er niet zonder kleurscheuren af.
IN WELK LAND WORDT HET MEEST
GEROOKT
Zooals een kort geleden gehouden onderzoek
uitwees, is het tabaksverbruik in de verschillen
de landen, door volwassen mannen, zeer ver
schillend.
Het is uitgemaakt, dat Holland aan de spits
staat, wat tabaksverbruik betreft en wel niet een
resultaat van 11.20 K.G. per hoofd per jaar.
Duitschland bewandelt den gulden middenweg
met 7,20 K.G. Engeland sluit de rij met e«»n ta
baksverbruik van 2.40 K.G. per hoofd per jaar.
Na Holland komt Amerika met een gemiddelde
van 11 K.G. België met 10.60 K.G. en Zwitserland
met 9.20 K.G.,Frankrijk met 3.80 K.G. en Italië
met 2.80 K.G.
DE GEHEIMZINNIGE MESSENSTEKER.
Eenigen tijd geleden werd te Beverwijk een
juffrouw door een haar onbekend persoon op een
eenzamen weg met een mes gestoken. Thans
heeft zich, ditmaal in de gemeente Velsen, weel
een dergelijke vreemdsoortige aanranding voor
gedaan. Een juffrouw, v. d. W. genaamd, wonen
de aan den Koningsweg te Velsen, werd, terwijl
zij op haar rijwiel was gezeten, door een man,
die haar per fiets achterop leed, met een scherp
voorwerp een diepe steek in haar rechter dijbeen
toegebracht, zoodat zij zich onder behandeling
van een dokter moest stellen.
BUITENLAND.
ROEREND.
Een Engelsche moeder schreef dezer dagen aan
de Britse!he Omioep-Maatschappij een treffend
verzoek. Haar kleine meid was ernstig ziek, ster
vend. Met veel belangstelling had zij steeds naar
den omroep geluisterd en 't prettigst vond ze dan
tenslotte den wensch „Slaap zacht, lieve kind.
Doe je oogjes maar toe Den laatsten tijd was
evenwel een andere omroeper aan het woord ge
weest, die zeide „Wel te rusten dames en hee-
ren Het moederlijk verzoek was nu den om
roeper den eerstgenoemden nachtwensch te la
ten zeggen. De betrokken omroeper was juist vrij.
Niettemin spoedde hij zich naar het zendstation
(want de kleine kende z'n stem) en voldeed aan
het aangrijpende verzoek yan een arme moeder!
Eenige dagen later vernam hij, dat de kleine 2
uren na den nachtelijken groet gelukkig en te
vreden was overleden.
VERLICHTE VOETGANGERS.
In de „Echo de Paris pleit een automobilist, de
heer Naze, voor verplichte voetgangers. Hij zou
willen, dat iedereen 's avonds een clectrisch
lampje in zijn knoopsgat droeg. Of de voetgan
gers ook een achterlichtje moeten voeren, wat
toch kogisch zou zijn, daarover rept de heer
Naze niet.
FAMILIEDRAMA.
Vrijdag heeft te Parijs een verschrikkelijk fa
miliedrama afgespeeld. Een boekhouder ver
klaarde aan zijn vrouw, dat hij haar zou verlaten
Tot wanhoop gebracht, heeft de vrouw teen haar
man met een revolver gewond en tevens scho
ten gelost op haar 3 kinderen. Een der kinderen
is aan de gevolgen van de verwonding overleden.
De man en de beide andere kinderen zijn naar
een hospitaal overgebracht.
GEHEIMZINNIGE STERFGEVALLEN.
In het chemisch laboratorium van de univer-
siteit te New-York is onlangs de oorzaak van 'n
Ik heb het u gisteren gezegd, antwoordde
ie meesterknecht, er zijn dingen, die moeilijk te
zeggen, maar gemakkelijk te schrijven zijn.
Weet gij, dat gij mij angst inboezemt met
uw geheimen
Jeanne, neem dezen brief aan als ik heen
gegaan ben, lees hem, vervolgde Jacques. Lees
hem gauw en bedenk u nog gauwer. Uw geluk,
dat uwer kinderen, het mijne is in uw handen.
Maar leg tenminste uit
Neen Jeanne, onderbrak haar Gauraud, ik
zal u niets uitleggen, ik kan u niets zeggen.
Lees. .lees..
En hij ging snel heen. Jeanne zag hem na, ter
wijl haar handen zenuwachtig trilden.
Hij wordt krankzinnig, stamelde zij, zeker,
hij wordt krankzinnig.
Nadat zij de deur der plaats gesloten had,
kwam zij de loge weer binnen en legde de aanwe
zigheidslijsten op een tafel neer, maar den brief
hield zij in de hand. Zij sloeg de oogen op het a-
dres, maar een wolk scheen zich tusschen haar
blikken en het papier te plaatsen.
Wat staat er dan toch in dien brief vroeg
zij zichzelf af. Waarom ben ik zoo gejaagd, alsof
er iets verschrikkelijks gaat gebeuren Waarom
houdt mijn hart op met kloppen Waarom ver
stijft mijn bloed in mijn aderen Men zou geloo
ven, dat deze brief een groote ramp aankondigt.
Neen, neen, ik zal hem niet lezen Ik wil niet
weten wat er in staat.
Zij ging naar de kachel, waarop het avondeten
stond te koken en stak de hand uit om den
brief temidden der goeiende kolen te laten val
len. Maar eensklaps trok zij de hand terug.
Waarom hem niet lezen vervolgde zij, mis
schien, als ik er den inhoud van ken, zal ik een
ongeluk kunnen afweren.
En driftig opende zij den brief, die, wij weten
het, niet toegeplakt was. Zonder nieuwe aarze
ling, met een koortsachtige gejaagdheid, las zi.i
de volgende woorden
„Allerliefste Jeanne,
Gisteren beloofde ik u, binnen een korten tijd
het fortuin en het geluk voor u en voor uw kin
deren te verzekeren. Ik kan ze u thans op een
stellige en onmiddellijke wijze beliven.
Morgen zal ik rijk zijn, of tenminste de midde
len om tot een groot fortuin te geraken, zullen in
mijn handen zijn. Ik zal een uitvinding bezitten,
die mij onberekenbare winsten zal bezorgen en
ik zal ongeveer tweehonderdduizend francs be
zitten om die uitvinding ten uitvoer te brengen.
Geen valsche schaamte, Jeanne. Denk aan uw
kinderen, die de mijne zullen worden en die ge
dachte zal u mioed geven.
Dezen avond, om elf uur, zal ik u met kleinen
Georges, op de brug van Charenton wachten en
ik zal u naar een veilige schuilplaats brengen,
van waar wij morgen naar den vreemde zullen
vertrekken, waar wij morgen naar den vreemde
zullen vertrekken, waar wij rijk en gelukkig zul
len zijn.
Verlaat zonder spijt dit huis, waar de baas u
wegjaagt kom tot dengene die u bemint en u
noodt zal verlaten.
Indien gij niet kwaamt, Jeanne, weet ik niet
tot welk uiterste de wanhoop mij zou drijven.
Maar gij zult komen.
JACQUES GARAUD.
7 September 1861."
Wat beteekent dat mompelde Jeanne ver
baasd, nadat zij den brief gelezen had. Jacques
is het hoofd kwijtik dacht het wel. Hij ziet zijn
eerzuchtige dHoornen voor werkelijk aan. Welke
is die uitvinding, die, volgens hem, zulke groote
sommen moet opbrengen Van waar zouden die
tweehonderdduizend francs komen Hij zal mij
op de brug van Charenton wachten, 't Is naar
het krankzinnigen gesticht van Charenton, dat
hij zou moeten gaan daar is zijn plaats. Tenzij
hij mij in 'n hinderlaag wil lokken. Hij weet dat
ik tegen den nood moet gaan strijden en hij denkt
misschien dat de zucht naar geld mij in zijn ar -
men zal werpen. Is het een list,, die list is te
dom ik zal er niet in loopen. Ik ben een eerlijke
vrouw, ik zal een eerlijke vrouw blijven. Deze
brief deed mij schrikken. Ik had ongelijk om ver
schrikt te zijn, hij verdient niets dan verachting.
Terwijl zij dit zeide, frommelde mme. Fortier
het blad papier in de handen, knelde het tus
schen de vingers en wierp het met geweld op de
vloer, waar het in een hoek der kamer rolde.
De nacht viel.
Ik ga de lantaarns ontsteken, zeide Jeanne,
terwijl zij een kaars van de kast nam.
Zij voegde er bij
Opgelet, Georges, raak het licht niet aan.
Neen, moederlief, antwoordde het kind
(Wordt vervolgd.)