IEÜ1IE
19e Jaargang.
Dinsdag 17 Januari 1928.
iNo. 5,
Épjllll
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTHIKEN
MÊM
WIERINGER COURANT
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
ADVERTENTIëN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hippolytnshoef Wieringen.
Telefoon Intercomm. No. 19.
MARKTOVERZICHT.
Teneinde een kort overzicht van de prijzen te
krijgen, geven wij daarvoor de eerste markt van
vorig en dit jaar aan. Wij hebben daarvoor Am
sterdam genomen, als de voornaamste markt
plaats in Noord-Holland en tevens omdat meer
dan drievierde van al het vee, dat te SCHAGEN
wordt aangevoerd, naar Amsterdam gaat.
Op 6 Januari 1927 betaalde men te Amsterdam
voor le kwaliteit rundvleesch 0.90 a 0.95 per kilo,
schoon, voor 2e kw. 0.80 a 0.94, voor 3e kw.
0.66 a 0.76 en op de eerste markt in 1928 voor
dezelfde kw. 1 a 1,10 0.90 a 1 en 0.60 a
0.72 Nuchtere kalveren in 1927 0.60 k 0.75
per kilo en in 1928 0.65 a 0.90 Vleeschvarkens
in 1927 0.82 a 0.94 spekvarkens 0.80 a 0.81,
in 1928 0,74 k 0.96 vette varkens 0.72 a 0.73.
Schapen hebben voor Noord-Holland als con-
sumptievleesch geen waarde.
ITe SCHAGEN was op 12 Januari in de meeste
afdeelingen de aanvoer gering, zoo b.v. in. vette
schapen,, gelde koeien, melk- en kalfkoeien en
jongvee. De vette koeien liepen van 0.70 k 1,07
tot 1,10, van deze laatste was er evenwel maar
1 stuks. De handel was stug. De weinige vette
schapen gingen voor 36,50 de lammeren voor
33.50. Varkens waren in grootc getale aange
voerd. Vette, zware, voor het Saargebied. 0 60
per kilo.% verder liep de markt van 30 tot 33cent.
BINNENL. NIEUWS.
URK VRIJ VAN IJS. Door den westelijken
storm in den nacht van Zaterdag op Zondag zijn
de ijsmassa's voor de Urker haven weggedreven.
De postboot heeft den dienst Kampen--Urk--Enk-
huizen hervat.
EEN SPREKENDE HOND.
Er gaat een onwaarschijnlijk verhaal, dat Arn
hem in het bezit is van een hond, die spreken
kan. Niet zoo een, die blaft wanneer men vraagt
„hoe hij spreekt", doch een. die u beantwoordt
in vloeiend en goed gearticuleerd algemeen Ne-
derlandsch. Men zegt, dat de hond zeer goed
zeer goed leersch is en zich met vliit toelegt op
onze schoone vaderlandsche taal. Als elke be
ginneling moet hij aanvangen met „papa" en
„mama", thans dreunt hij reeds de leden van
ons vorstenhuis op.
Dinsdagavond is een redacteur van de Arnh.
Crt. in de gelegenheid geweest den sprekenden
hond te intervieuwcn. De hond was toen op be
zoek op een esperanto-cursus. De journalist ver
telt het volgende van zijn wedervaren
Het beest, een basterd-Foxterrier. had juist
tnet hulp van de jongedame een demonstratie
gegeven, doch dat was geen bezwaar.
Het dier scheen er zelf plezier in te hebben te
oordeelen althans naar den vriendelijken waar
op hij onze begroette met „Daag, de complimen
ten P
De jongedame vertelde ons trouwens nader
hand nog dat de hond zelf den kop tusschcn naar
hand steekt om haar zoodoende te bewegen, hem
te laten praten.
Zonder hulp van de vaardige hand der eigena
res kan het beefet alleen brommen, doch juist uit
dat bromgeluid distilleert de jonge dame door
FEUILLETON.
O—O
No. 22.
den bek van het dier als 't ware „te bespelen" al
les wat zij maar wil dat haar Foxterrier zeggen
zal.
Onmoedig nog te vertellen, dat de demonstratie
groote vroolijkheid bracht onder de „belangstel
lenden", die er echter evenals wij vol bewonde»-
ring voor waren. Het dier vertelde o.a. nog op
commando, dat dokter v.d. Heide zijn huisdok
ter is, dat zijn vriendinnetje Annie op den Vel-
perweg woont, dat ie liefst zuurkool met spek
eet, dat de Koningin in 's-Gravenhage woonde,
dat de Prinses Juliana heet, enz. enz. Als het
beest binnenkort ook eens zonder hulp van z'n
eigenares kan praten.
Dan zal er wat loskomen 't Eerste werk van
den Foxterrier zal ongetwijfeld het bijeenroepen
van een hondenvergadering zijn, om dan met
klem te protesteeren tegen het gebruik van trek
honden. Wij menschenkinderen hebben dan
vast vrijen toegang. We beleven gekke dingen.
Of de eigenares de kunst van buikspreken ver
staat wordt er niet bij verteld.
MOEDWILLIG EEN GAT IN DEN DIJK
GEMAAKT.
De gemeente-veld wachter Kunst te Borculo,
heeft drie mannen betrapt, die te Haarlo bezig
waren een gat in den dijk te steken. Toen Kunst
naderde, kozen zij ijlings het hazenpad. Het wa
ter stroomde toen reeds door het gat, dat zij in
den dijk hadden gemaakt. Kunst waarschuwde
de marechaussees, die het gat dichtten en op onr
derzoek uitgingen. De drie mannen, landbouwers
uit Haarlo, zijn kort daarop gearresteerd en
naar Neede overgebracht. Zij zullen zich binnen
kort voor de politie te verantwoorden hebben.
LASTIGE WERKLOOZEN.
De Rechtbank te Amsterdam heeft een werk-
looze, die een ambtenaar van het gem. bureau
van maatsch. steun, ten huize van, zijn broer, die
een winkel hield, vijf minuten had opgesloten,
omdat het onderzoek niet naar zijn genoegen
was, tot drie weken gevangenisstraf veroordeeld.
ALS DE AUTO IS OMGESLAGEN, VERLICHT
MEN DEN KUIL.
Te Laren is een zware auto van den heer Piet
Boer in een diepen kuil gereden en omgeslogen.
De oorzaak van dit ongeval is hieraan te wij
ten, dat men bij het rooien van boomen op de
Brink de ontstane gaten niet tijdig had ver
licht. Kort na heit ongeval brandden er lantaarns
bij den kuil, die wel 80 c.M. diep was.
„DE POLITIE IS GEWOON EEN ONDING
In de gemeenteraadsvergadering te HAAR
LEM, verwekte vorige week bij de behandeling
der begrooting, het optreden van het lid cjer an-
ti-stemdwangpartij, de heer Overstegen, groote 1
hilariteit.
Dezehield ongeveer het volgende betoog En
ik zeg dat er genoeg bezuinigd kan worden want
ik zie kans, op de politie zóó 10,000 of 20,000
te bezuinigen. De politie is gewoon een onding
(Gelach.)
Alle halfjes en centen die te veel worden uit
gegeven, komen uit de lichamen der arbeiders.
rVrcolijkheid.)
Zijn zuster, mme. Clarisse Darier, sedert zeven
jaar weduwe, was bij hem komen wonen na den
dood van haar echtgenoot zij was kinderloos en
had een aanzienlijk vermogen. Zij had voor hem
de genegenheid, welke de inwoners van Chevry
hem toedroegen., want het grootste gedeelte van
haar inkomen besteedde zij aan werken van lief
dadigheid.
Wij verzoeken onze lezers ons naar de pastorie
van Chevry te vergezellen, maar daartoe is het
noodig vier-en-twintig uren terug te gaan, dat is
tot den morgen toen na een nacht van onweder,
de zon op ging over de rookende puinen van de
verbrande fabriek en Jeanne Fortier in het
bosch naast haar zoon insliep.
Het is halfnegen. Een jongeman van drie-en-
twintig jaar stapte van den trein, die te te zeven
uur vijf uit Parijs vertrekt en te acht uur te
Brie-Comte-Roibert aankomt. Deze jonge man
was voorzien van een geheele uitrusting van een
landschapsschilder een schildersezel, dien men
kan uitzetten en inschuiven, een vouwstoel, zon
nescherm, een steunlat om de hand op te laten
rusten tijdens het schilderen en een doos met
kleederen met vluggen tred en vroolijk gezicht,
sloeg hij den lommerrijken, met groote boomen
beplanten weg van Chevry in.
Etienno Castel had zijn ware roeping gevolgd,
hij bezat daarenboven een groote wilskracht, een
zeldzame volharding ook begonnen de kunst
liefhebbers zijn schilderijen hoog te schatten.
Terwijl hij met flinken tred op den weg van
Chevry voortliep, bewonderde Etienne het prach
tige gezicht, dat de natiuur gedurende den herfst
bood.
(Toen hij in het dorp kwam. begrootten eenige
boeren hem als een ouden kennis. De kunstenaar
groette terug en vervolgde zijn weg tot aan de
Na uitvoerig betoogd te hebben dat de wethou
ders te veel verdienen, vervolgde hij
„En nu meneer de voorzitter, nu kom ik bij u.
In vind het niet noodig dat de burgemeester
„opslag" krijgt omdat de gemeente een beetje
grooter geworden is. Als het nu iemand was die
het noodig had, no<u ja, dan zou 't royaal wezen.
Maar hij laat een huis zetten van 48.000, dus
is er over (Interrupties en gelach.)
Wij hebben in de gemeente nog een instelling
die niet deugt het Burgerlijk Armbestuur.
Is het niet treurig dat de werkloozen niet net
zooveel verdienen als menschen die werken
(Groote vroolijkheid.)
Ik wil alleen nog maar zeggen, dat de werk
loozen net zoo goed magen hebben als jullie en
dat hun „digestie" apparaat precies zoo werkt
als jullie'sEr moet anders geholpen worden,
anders zullen Overstegen en zijn kornuiten het
het doen, maar dan op hun manier.
Zoo sprak een raadslid in het jaar 1928
in een groote gemeente.
VERGIFTIGIN GSGE VALLEN.
Drie kinderen in één gezin overleden.
Het echtpaar Bruins te Vriezenveen vond
Woensdagmorgen het 9-jarig zoontje dood in
bed, een ander zoontje van zeven jaar werd daar
na ziek en overleed in den loop van den dag.
Evenzoo werden de beide andere kinderen ziek.
Op vermoeden van vergiftiging heeft de jus
titie de lijken in beslag genomen.
Thans is ook het jongste kind in het zieken -
huis te Almelo overleden.
A AARDSCHOKKEN IN LIMBURG.
Het Kon. Ned. Met. Inst. te de Bildt deelt me
de In den nacht van Vrijdag op Zaterdag, om
streeks half een, zijn in Limburg aardschokken
waargenomen.
Aan het Meteorologisch Instituut te de Bildt
is te 12,38 uur een naburige aardbeving opgetee-
kend, waarvan de registreering ongeveer een
minuut duurdr. De oorsprag ligt waarschijnlijk
buiten ons land, doch is op het oogenblik niet
nader aan te geven.
Omtrent de „ardbeving" in Limburg wordt nog
uit Maastricht gemeld, dat de meeste inwoners
der stad er niets van hebben gemerkt. Door hen,
die zich nog niet te ruste hadden begeven, wer
den slechts enkele zwakke schokken waargeno
men, die geen enkele schade hebben aangericht.
EEN TWIST OP HET IJS.
Ongeveer veertien dagen geleden* vermaakten
zich te Vreeland eenige jongens op het ijs met
de prikslee. Tijdens dat sleden ontstond twist
tusschen den 17-jarigcn W. L. en den 12-jarigen
F. G., welke zoo hcog liep, dat laatstgenoemde
naar L. wierp met een prik, die door zijn pet
heen in het hoofd drong. De» jongen werd door
een dokter behandeld en deze schreef absolute
rust voor. Het geval liet zich. aldus het U. D.
aanvankelijk niet ernstig aanzien, zoodat er wei
nig ruchtbaarheid aan werd gegeven.
De vurige week Vrijdag kwam in den toestand
een ongunstige wending en moest de patiënt
naar de Rijksklinieken te Utrecht worden over
gebracht. In bewusteloozen toestand werd hij
pastorie, waar hij stilhield.
Hij trok aan de bel, draaide de kruk om der
ijzeren tralideur, die men nooit op slot deed
vervolgens trad hij in den tuin, volgde het kie
zelpad, dat om het grasveld en de pastorie liep,
cn kwam in den moestuin.
Mr. Laugier was daar aan 't werk. Op 't geluid
der voetstappen van den nieuwaangekomene,
richtte hij het hoofd op. JToen hij Etienne be
merkte, deed hij een uitroep van blijde verras
sing hooren, duwde het ijzer van zijn schop in
den grond, dien hij omspitte, en kwam den jon
geman tegemoetdeze stapte levendig naar hem
toe.
Wees welkom, mijn jongen, riep de goede
geestelijke uit, de handen van den kunstenaar
drukkend. Wat 'n aangename verrassing
En de armen voor Etienne openende, drukte
hij hem aan zijn. borst en omhelsde hem hartelijk.
Alzoo, gij vergeeft mij, mijn beste heer Lau
gier, zeide de jonmeman glimlachend, mijn on
bescheidenheid om hier als een onverwachte ka
nonskogel binnen te vallen.
Ik zal u die gekke vraag vergeven indien
gij mij belooft, dat uw bezoek lang zal duren.
Ik zal acht dagen hier blijven.
Maar acht dagen Dat is te weinig.
Mr. Laugier was het volmaakt toonbeeld van
een goeden geestelijke hij was een rechtschapen
man, een verheven karakter.
Hij was de studiemakker en boezemvriend van
den vader vaa Etienne Castel geweesthij had
den zoon zien opgroeien en al de genegenheid op
hem overgebracht, wélke hij den vader toedroeg,
zooveel te meer daar hij erkende, dat de kunste
naar een dier uitgelezen mannen was, die niets
van den rechten weg kan doen afdwalen.
Is het noodig te zeggen, dat de genegenheid van
Etienne voor den geestelijke niet onderdeed voor
die, welke deze hem toedroeg
Den volgenden morgen stond hij vroeg op,
maakte zijn verfbordje gereed, zette zich in den
tuin neer enschetste snel een tafereeltje van het
veld, dat ternauwernood ontwaakt was onder
den doorschijnen den nevel van den morgen.
Mr. Laugier zette zich onder de wilde kastanje
boomen neer, vanwaar hij den vorderingen van
den kunstenaar kon in 't oog houden, en des
noods eenige woorden met hem wisselen. In huis
hield mme. Darier zich met het huishouden be
zig. Brigitta, de dienstbode, gaf aan de konijnen
en kuikens te eten op een pleintje naast den
tuin, waarvan het door een rij willigen geschei
den was.
Nauwelijks waren er tien minuten verloopen,
of de bel weerklonk aan de deur van het hek.
Een bezoek zeide Etienne.
De deur is open, antwoordde de geestelijke.
De lieden, die hier komen, kennen de gewoonte
van het huis. Men zal binnenkomen na gebeld
te hebben.
Ternauwernood had mr. Laugier zijn woorden
uitgesproken, of de bel klonk voor de tweede
maal.
Zeker is het een vreemdeling, zeide hij. Bri
gitta, voegde hij er bij, de stem een weinig verhef
fend, ga eens zien wie er belt.
De dienstbode liet kuikens en konijnen in den
in den steek, zette haar bezem neer en liep naar
de tuindeur. Een uitgeputte vrouw, met een kind
in de armen, knielde neer op den dorpel. Brigit
ta, naderde haar snel.
Heb medelijden, stamelde Jeanne, die onze
lezers reeds herkend hebben met haar zoon Ge-
orges heb medelijden met mij, help mij en mijn
kind.
Brigitta, zeer bewogen en ontroerd, nam de
weduwe bij de handen vast en wilde haar ophel
pen. Jeanne deed een uiterste poging en richtte
zich half op, maar haar krachten begaven haar
en zij viel bijna achterover.
Mijnheer, riep Brigitta, kom hier, als 't u
blieft, kom hier.
Bij die geroep waren de geestlijke en Etienne
haastig opgestaan en kwamen toeloopen.
Wat is er, Brigitta vroieg mi*. Laugier.
Een jonge vrouw, die hulp noodig heeft en
die in zwijm valt.
Lieve moeder, waar hebt gij pijn schreeuw
de George, die de bleeks wangen zijner moeder
streelde. 1
Deze arme vrouw en haar kind sterven van
vermoeienis, zei Etienne, terwijl hij Jeanne on
dersteunde.
En misschien van hotnger, voegde de gees
telijke er bij.
Brigtta had den kleinen Georges in haar ar
men opgenomen. Mme. Darier, die niet begreep
daarheen vervoerd en spoedig na aankomst is
hij overleden.
De justitie heeft het lijk in beslag genomen om
de doodsoorzaak door deskundigen te» laten vast
stellen en er is proces-verbaal opgemaakt van de
omstandigheden waaronder L. is overleden.
DE ^FRIESLAND" BINNEN.
De stoomboot „Friesland" van de lijn Amster
damLemmer, die bij Spaanderbank in een
groot ijsveld was geraakt, is Vrijdagavond met
eigen kracht te Enkhuizen binnengebracht.
BUITENLAND.
DE WAARDE DER VROUW.
Mevrouw Ellen Wilkinsson, die lid is van het
Engelsche Lagerhuis, heeft dezer dagen een o-
penbare redevoering gehouden, waarin zij zich
uitliet over de waarde der vrouw. Een man
betoogde eij ziet nooit de geldelijke» waarde
van een vrouw in, voor zijn eigen vrouw ziek
wordt en hij een huishoudster moet betalen. De
vrouw van een gewonen arbeider werkt tachtig
uren in de weeken volgens de laagste loonschaal,
die het Engelsche ministerie van arbeid heeft
opgesteld, verdient een vrouw per week meer
dan 21 gulden. Het is onjuist te zeggen, dat in
het loon van den man het loon van den vrouw
is begrepen, want volgens de wet heeft de vrouw
geen recht op eenig deel van het loon van haar
man en het eenig recht, dat zij bezit, bestaat
hierin, dat zij niet behoeft te bedelen. Een vrouw
is voor den man noodzakelijk, als hij voor zijn
taak berekend wil zijn, en zonder haar harden
arbeid thuis en bij de opvoeding van het komen
de geslacht zou onze geheele samenleving te
gronde gaan. In onzen tijd wordt de arbeid der
vrouw niet gewaardeerd zij wordt alleen als
een engel in huis beschouwd. Maar de vróuw wil
het gevoel hebben, dat zij geld krijgt voor wat zij
doet.
De tegenwoordige positie der vrouw komt o-
vereen met die van een slavin zij behoort tot
geen enkelen stand.
NU NEEM IK VAN MIJN LEVENSDAGEN
Een bankier te Pittsburgh reed naar de stad
en zag een oude dame op den weg loopon. Hij
was zelf oud, vond het zielig, dat die oude dame
loopen moest en bood aan haar even thuis te
brengen. Zij nam het vriendelijk aanbod aan.
Bij het uitstappen voor haar huis verzwikte zij
een enkel. Zij stelde een eisch tot schadeloosstel
ling in en de vriendelijke oude meneer kon 500
dollars uitbetalen. Zijn goedhartigheid kwam
hem dus duur te staan.
ENGELSCHE DIERENMIN.
JTe Crikleton in Engeland bestaat een tehuis
voor ouden van dagen van dagen nl. paard en.
De 80 kostgangers, moe van een bestaan van
noesten arbeïd, bepeinzen er vrediglijk hun vroe
gere leven. De edelmoedige menschen, die hun
een gelukkigen ouden dag bezorgen, verwennen
hen. De afgeloopen week was er een verjarings
banket, een heusch, voortreffelijk banket, dat
bestond uit wortelen, suiker en andere paard<m-
lekkernijen. Oude en jonge paarden hebben het
wat de uitroopen beduidden die zij gehoord had,
kwam op haar beurt toeloopen.
Clarisse, beste zuster, zei haar de geestelijke
gauw twee koppen bouillon voor die twee arme
schepsels, en een flesch ouden Bordeauxwijn. De
moeder en het kind bezwijken van vermoeienis.
Brigitta zal hen in de openlucht, onder de kas-
tanjobaomen, verzorgen.
Brigitta volgde mme. Darier na het kind op
een bank neergezet te hebben. Etienne en de
geestelijke ondersteunden Jeanne die zich tot bij
haar kind kon voortsleepen. Eenige nieuwsgieri
gen waren vootr het hek blijven staan en waren
getuige geweest van het onthaal, dat de vluchte
lingen ontvingen.
Wat 'n braaf man tochzei een boer. Om
zijn geld aan de ongelukkigen te geven en dege
nen en degenen, die lijden, te helpen, is hij al
tijd gereed. Zoo waar ik Mathijs heet, ik ken
zijns gelijke niet.
Jeanne had zich op de bank naast Georges la
ten neervallen en verloor bijna haar bewustzijn.
Etienne was koud water gaan halen en bevoch
tigde haar slapen om haar weer bij te brengen.
Mme. Fortier opende de half gesloten oogen en
liet haar blikken om zich heen dwalen zij zocht
naar haar zoon zij bemerkte* hem en stak de
handen naar het kind uit
Stel u gerust, madame, zei de geestelijke le
vendig, wij zullen hem wel verzorgen.
Oh dank, dank, stamelde Jeanne, wier ge
laat opklaarde en wier tranen begonnen te» vloei
en hij heeft honger de lieve kleine.
Op dit oogenblik kwamen mme. Darier en Bri
gitta met voedsel voor moeder en kind.
HOOFDSTUK XVIII.
De tijding, die de kassier Rieoux per telegram
naar Saint Gervais aan de zuster van mr. La-
broue gezonden had, was een donderslag geweest
voor mme. Bertin. Hoe kort ook hot telegram
was, de woorden, die het bevatte, waren maar al
te duidelijk. Mme. Bertin trachtte niet zich de
waarheid te verbergen en begreep oogénblikke-
lijk de grootte van haar ongeluk maar zij be
zat een krachtige ziel en liet zich niet terneer
slaan.
(Wordt vervolgd
