JEHIE !9e Jaargang. Dinsdag 6 Maart 1928 No. 19. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN WIERINGER COURANT* UITGEVER CORN. J. BOSKER, WIERINGEN VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. ADVERTENTlëN: Van 15 regels 0.50. Iedere regel meer 0.10. BUREAU: Hippolytushoef Wieringen. Telefoon Intercomm. No. 19. MARKTOVERZICHT. Bij den veehouder is de invoer van Argen- tijnsch vleesch een doorn in het oog, wat van hun standpunt uit te begrijpen is. Voor de min dere soorten vleesch is het Argentijnsche een ge duchte concurrent, die de prijzen laag doet blij ven. In 1927 is die invoer belangrijk verminderd. In 1926 bedroeg de invoer 21883 ton van 100 Kilo in 1927 is hij gedaald tot 13966 ton. Hij is dus met ongeveer een derde verminderd. Ook met andere invoervleezen is dat het geval. Varkens- vleesch en spek liep van 398 tot 28i ton terug, gerookt en gedroogd vleesch van 588 tot 119 ton. Op de markt te SCHAGEN kwamen in de prij zen weinig verandering, of het moest zijn. dat de koeien iets minder waren. Wij bedoelen de vette koeien. Een prijs van 1,05 werd maar door weinigen verkregen, dat kwam de ruimen aan- vier van 2e kw. ten goede, die werder daardoor iets vlugger verkocht 0.90 ft 1,12, de 3e noteer den ook iets hooger 0.70 ft 0.85. Nuchtere kal veren waren iets vlugger, wegens meer vraag uit het buitenland. Prijs 8,- a 15.— a 16,—. Be- drijfsvee vast 140,- a 360,-. Schapen voor uit voer 33,- ft 36-. Voor de wei 30,- ft 32-., Een hok rammen liep tot f 42,-. Varkens traag 0.58 ft 0.62 per Kg. BINNENL. NIEUWS. STEEN IN TREIN GEWORPEN Woensdagmiddag heeft een jongen bij de hal te Vlasakkers bij Amersfoort een steen geworpen door de ruit van een passeerenden trein. De trof een reiziger tegen den mond, waardoor hem twee tanden werden uitgegooid. WAT DE POST VOOR 1U CENT DOET. Een abonné, zoo schrijft de A. Crt., kwam ons vanmorgen een stuk drukwerk vertoonen, zijnde een reclame voor G. F. A. Driessen1 s gaas, punt- draad en verschillende boerderij-artikelen. Het was van Arnhem uit het Arnhemsche maga zijn Dricssen is, naar men weet, gevestigd Vij zeistraat 22 gezonden naar de kweekerij Hor- ticultura te Beek. Het kwam in Boek bij Nijme gen Onbekend. „Zie Beek hij Didam." Ook daar hoorde het niet thuis en Tante Post bracht het naar Beek bij Limburg. Ook hier was het niet aan het goede adres. Toen dacht de Post „Er bestaat nog een gemeente Beek en Donk in N. Brabant.11 De reclamebriefkaart werd derwaarts geëxpidieerd. Maar ook daar kon men haar niet thuisbrengen. Toen moest de volijverige Post het eindelijk opgeven. Zij werd „au bout de sonlat.in"er wa ren geen Beeken meer te vinden. En zoo kwam de zwerfzieke reclame briefkaart terug in de Vijzelstraat bij Gij F. A. Driessen. UIT HET BLOEMBOLLENBEDRÏJF. Op een Vrijdagmiddag te Lisse gehouden nicu we conferentie hebben de besturen van de R. K. en de C.hr. Patroonsbonden in het bloembolle n- bedrijf zich bereid verklaard het aantal maan den waarin de vrije Zaterdagmiddag van af 1 uur zal gelden, uit te breiden van 7 op 9. Toege voegd zijn de maanden Juni en October. Verder is het ontworpen reglement voor het scheidsge recht aanvaard. De arbeidersvertegenwoordigers zeiden toe over het nieuwe het nieuwe patroons aanbod een gunstig advies aan de leiden te zul len geven. De drie arbeidersorganisaties zullen nu verder den neutralen patroonsbond tot nieu we besprekingen uitnoodigen. GEVAARLIJK KINDERSPEELGOED. Voor de tweede maal in korten tijd, schrijft een inzender in het „Ned. Tijdschrift voor Genees kunde11, vind ik een spcelgoedbeeistje met ge vaarlijke glazen „oogen." De oogen zijn ni. kop spijkers met naaldfijne punt, welke conisch toe- loopen van den kop af. De eerste maal maten zij 25 mm, dezen keer 13 mm. Toon indertijd het eigenaardige gebak3trooisel (glas- en metaal scherfjes) werd aangetroffen, kon daar, meen ik. met de wet in de hand tegen opgetreden worden Is dat ook hier mogelijk Het zou wenschelijk zijn, vooral daar de meeste kinderen toch min stens pogingen aanwenden, hun speelgoed ge heel of bij stukjes als consumjRie te gebruiken. MINISTER KAN EN DE HEER WIBAUT NAAR DRENTE. Bij een bespreking van de werkverschaffing heeft Minister Kan in de Eerste. Kamer tegen den heer Wibaut gezegd, dat het hem aangenaam zou zijn den heer Wibaut de resultaten van de werkverschaffing eens te mogen laten zien. Nu de minister heden Maandag een tocht door Drente gaat doen, zal de heer Wibaut hem ver gezellen. Men zal een bezoek brengen aan het Witteveen, eenige werken in de omgeving van Goevorden, en het in aanleg zijnde kanaal van Buinen naar Schoonoord. HENRI TER HALL. Henri ter Hall is Vrijdagavond te Amsterdam ter gelegenheid van zijn 30-j^irig jubileum gehul digd. Hij is toegesproken door wethouder Kete laar e.a. In zijn woord van denk deelde hij jme- de, dat deze mijlpaal tevens de eindpaal zal zijn. Buziau en Kohier nemen de directie van hem over. RATTENPLAAG. Bij den landbouwer W. W„ op den Vinkenberg onder de gemeente Moergestel verplaatste men een roggeschelf. Den eersten dag sloeg men 30 ratten dood, die onder de rogge vandaan kwa men, terwijl den volgenden dag nog ruim 70 het leven er bij inschoten. INSCHRIJVINGSBILJETTEN BIJ AANBESTE DINGEN VRIJ VAN ZEGEL. De minister van financiën heeft een voor aan nemers zeer belangrijk besluit genomen, n.1. dat inschrijvingsbiljetten bij openbare aanbestedin gen, verkoopingen, verhuring- en verpachtingen, naar zijn meening kunnen worden beschouwd als mcdedeelingen, gericht tot dim persoon, fdie de openbare aanbesteding c a. houdt, welke me- dedeelingcn als zoodanig niet aan zegelrecht zijn FEUILLETON. o—o No. 37. Jacques Garaud sprak geen enkel woord. Hij zat over een groot blad papier heengebogen, en voorzien van een liniaal en een passer, maakte hij plannen. Ovide maakte, of beter, hij veinsde een bestek op te maken. Wij zeggen, hij veinsde, want inderdaad zijn aandacht was elders. Al zijn gedachten waren op Paul Ilarmant gericht. Hoe meer de tijd vorderde, des te meer verwon derde hij zich, des te meer werd hij ongerust, dat de verwachte uitwerking zich niet zou voordoen Hadden do Canadees en Guchillino dan gelogen Bij dit gepeins vertoonde een diepe rimpel zich op het voorhoofd van Ovide. Eensklaps zag hij Paul Harmant tot tweemaal toe de hand over het voorhoofd strijken, een gebaar, dat hij niet gewoon was. Ovide bedroog zich niet. De uitwerking van den geheimzinnigen drank begon zich waarlijk te vertoonen. Jacques stond schielijk op en liet het potlood en de lininaal vallen, die hij in de hand had. En met één teug ledigdd hij den tweeden kop koffie, die naast hem stond. Vervolgens begon hij met haastigen, koortsachtigen stap de kamer op en neer te loopen. Zijn lilhaam huiverde zijn handen beefden. Zijn gelaat werd donkerrood Zijn oogen glinstetrden van een zonderling vuur. Maar zeker, neef, hernam Ovide, die den on geruste speelde, zijt gij ziek Jacques bleef stilstaan en antwoordde met een schaterlach Ik heb dorst. Ik moet drinken. Geef mij het beste, dat er is.. Ik zie naar den prijs niet. Ik ben rijk Hij vulde een halve kop met brandewijn en slurpte in eens die groote hoeveelheid sterken drank op. Nu eindelijk zal ik het weten zeide Ovide, bij zichzelven vervolg..s ging hij hardop voort: Gij zijt rijk, ja dank zij de uitvinding, die gij gedaan hebt en die gij verkocht hebt. Dik ik aan James Mortinier, aan mijn schoon onderworpen, ook al houden ze een bindend Aanbod in. Dergelijke inschrijvingsbiljettcn zijn dus vrij van zegel. DAME VAN RIJDENDE TREIN GEVALLEN. Te Soest kwam een dame, die aan de halte Nieuweweg op den vertrekkenden trein wilde springen te vallen, gelukkig nog juist naast den trein. De conducteur liet onmiddellijk stoppen en hielp de hevig gillende dame op de been. Het ongeval liep echter nog met den schrik af. PLICHT BOVEN ALLES. Het geleurde in het Vinkeveensche. Een belastingambtenaar had op een boerderij werkzaamheden te verrichten gehad en was daarmee gereed. Hij was per fiets, had een nieuw pak aan en een ernstige regenbui dreigde. „Dal ziet er slecht uit", zei hij tot den boer, „ik zal wel niet droog thuis komen." De boer was be reidwillig en leende de ambtenaar zijn regenjas. Deze nam de jas gaarne aan, trok ze aan en ped delde hujiswaarts. Den volgenden morgen kwam de ambtenaar de jas terugbrengen, vond den boer niet thuis, gaf toen de jas met een bedankje aan de boerin en vertrok. Even buiten het erf kwam juist de boer aan- gepeddeld op zijn rijwiel. En wat zag de amb tenaar. De boer had geen penning op zijn fiets. De dankbaarheid voor het leenen van de jas smolt .weg voor de trouw aan don plicht. En een (minuut, later was de boer geverbaliseerd wegens het fietsen zonder rijwielbelastingmerk. Wij vermoeden dat, zelfs wanneer het een vol gende keer pijpestelen regent, de boer dezen kommies geen regenjas meer zal leenen, aldus De Residentiebode, watraan wij dit bericht ont- lecnen. BUITENLAND. DE DIKSTE MAN DER WERELD GETROUWD. De dikste man van de wereld, de Berlijner Emil Hohne, die 483 pond weegt, is Zaterdag met zijn buurmeisje getrouwd. Hij is alleen voor den bur gcrlijken stand getrouwd en niet kerkelijk, om dat hij anders eeri nieuw pak zou hebben noodig gehad, hetgeen hem te duur zou zijn geworden, daar hij voor een pak 5M> Meter stof noodig heeft. 27.000.000 AUTO'S. Geschat wordt, dat op de aarde meer dan 27 millioen auto's zijn Vis men de lengte van een auto op 3 M. stelt, dan zouden alle auto's tei wereld een weg van ongeveer 84.350 K.M. lengte beslaan. Een garage-bezitter, die voor het bewa ren van deze auto's voor één nacht 75 cent per auto zou vragen, zou den volgenden ochtend 20 maal millionnair zijn. Een spoorwegkoning, die zou trachten met zijn rails dien langen weg met auto's te evenaren, zou daarvoor zooveel rails noodig hebben als op alle spoorwegen van Groot Brittannië en Frankrijk samen liggen. vader verkocht heb, antwoordde Jacques Garaud Neen, die niet hernam Ovide. Ik spreek van het werktuig dat gij uitgevonden hebt geduren de de vijf jaren, dat wij elkander niet gezien heb ben. De gewezen meesterknecht barstte in een nieuwe schaterlach uit. Ah ah ah riep hij vervolgens uit. Had ik u vroegtr ooit gezien Kende ik u, Ovide Soli- vearti En met een dreigende houding, en de oogen vol vuurstralen, ging hij naar zijn gewaanden neef toe. Ovide, een weinig ongerust, stond op, gereed om weg te vluchten. Jacques spark voort: Ben ik van Dijon Heet ik Paul Harmant Wat denkt gij Paul Harmant is dood Hij is in het gasthuis te Genéve gestorven. Ik was zijn kameraad. Hij had mij zijn werkboekje toever trouwd om het naar zijn familie terug te zen den en daar ik mijn hoofd moest redden, heb ik den naam van Paul Harmant aangenomen Gij had dat niet vermoed, ezel, die gij zijt. Gij waart zoo stom om mij uw neef te geloöven Het verwrongen gelaat van Jacques kreeg een afschuwelijke uitdrukking zijn wangen wer den holzij verloren haar roode kleur en wer den doodsbleek een wit schuim bedekte zijn lippen. ITeb ik het niet goed gedaan hernam hij, terwijl hij naar Ovide toeging, die voor hem ach teruit week. Heb ik niet gehandeld gelijk een doortrapt man moest handelen Gij begrijpt hetIk had de fabriek van Alfortville in brand gestoken, waar ik meesterknecht, was ik had den ingenieur Labroue, mijn baas, vermoord ik had zijn plannen van werktuigen gestolen en honderd tachtig duizend francs uit zijn kas ge roofd een fortuin Het was fraaiDoch, daar ik altijd slin ben, berekende ik alle kansen Ik kwam na den diefstal terug op de plaats des on- heils. Ik liet mij opmerken door mijn ijver. Ik sprong te midden der vlammen om de kas te redden, die ik ledig geplunderd had vervolgens toen het paviljoen instortte, sprong ik door een venster, dat op het veld uitkwam. Ik was vrij. Men dacht, dat ik onder het puin begraven lag. als een gevolg van zelfopoffering, en Jeanne Fortier, op wie ik mij wilde wreken, werd in mijn plaats veroordeeld. Van dit oogenblik af bestond Jacques Garaud niet meer. Ik reisde snel naar Engeland onder nen naam van Paul ZONDERLING KIESPIJNMIDDEL. Een 18-jarig1 jongmensch te Berlijn had kies pijn. Om de pijn te doen ophouden nam hij een gasslang in zijn mond en draaide de kraan open. Eenigen tijd later vond men hem bewusteloos. Met veel moeite slaagde men er in hem weer bij te brengen. BANDIET IN NONNENKLEEDING. Een petreleumhandelaar van Saint-Hubert was met zijn wagen op weg naar Champion in de Ardennen. Onderweg vroeg een kloosterzus ter hejp, of zij mocht plaats nemen op don wa gen, daar zij zeer vermoeid was. De handelaar stond dit onmiddellijk toe en reikte de zuster de1 hand om haar te helpen op stappen. Doch hij bemerkte in de mouw der zus ter een revolver en zag tevens dat de arm geta- touëerd was. De koopman begreep, dat hij te doen had met een bandiet, die zich in nonnenkleeding had ge stoken en het op zijn portefeuille had gemunt. Hij gaf hem een zoo geweldigen stomp, dat de rekel in de sloot naast den weg tuimelde. De moedige voerman legde zijn zweep over de paarden, reed terug naar Saint-Hubert en deel de wat hem was overkomen, mede aan da gen darmen. Dezen begaven zich onmiddellijk op weg en konden den bandiet aanhouden. De ke rel lag nog in de sloot, bedwelmd door den stomp dien hij had gekregen. VERBODEN SCHATTEN. Verstandige menschen, lieden met een prac- jtischen aanleg en een gezonden kijk op het le ven, schudden meewarig het hoofd als zij lezen van dwazen, die héél hun leven lang zoeken naav hen verborgen schat. En toch bestaan er verbol gen schatten,, toch is hun aantal legio. En men- 'schelijkerwijze gesproken zullen ze nooit aan het licht komen, om de eenvoudige reden, dat er niemand meer bestaat die weet, dat zij verbor gen werden. Daarnaast zijn er dan nog véél ver borgen kostbaarheden, van wier bestaan men wél afweet, doch die verloren gingen, zonder dat hun spoor ooit kon worden teruggevonden. Onlangs was men in Panama zoo fortuinlijk een sinds lang verloren geraakten schat weer te voorschijn te brengen. Men wist, dat de zecroo- ver Henry Morgan, die in de zevpntiende eeuw jarenlang de Golf van Panama onveilig- had ge blaakt, het grootste gedeelte van zijn rijken buit onder de asch van een door hem zelf in brand gestoken kerk had begraven. Hij meende, dat de schatten daar veilig zouden zijn, maar.het geheim werd verraden. Men zocht iaronland te vergeefs, totdat onlangs drie Engelschen, met toestemming der regeering, het onderzoek weer hervatte, met gevolg dat zij inderdaad véél kost bare juweelen, en oude gouden sieraden opgroe ven. Met een beetje geluk zou nog héél waj meer 'aan het licht kunnen worden gebracht. Diep in Mongolië bij voorbeeld, iin het zand Van de woestijn Gobi, liggen de overblijfselen Van de stad Chara-Chot. Deze stad werd, lang geleden, door de Chineezen belegerd en toen zij zich niet wilde overgeven, omdat vorst en onder danen den dood verkenzen boven het vreemde liarmant, welke nu de mijne is, en ik scheepte mij in naar New York. Aan boord van de „Lord Maire" ontmoette ik een domkop, zekeren Ovide Soliveau, wien ik wijs maakte, dat ik zijn neer was. Dank zij mijn rossen haren, die zwart ge kleurd waren, had hij geen schijn van twijfel. Van hem vernam ik te rechtertijd vele zaken, die Paul Mortinier en zijn dochter Noemi betroffen Ik ben een slimmerd, Ik huwde de dochter en ik werd deelgenoot van den vader. Dat was sterk Nu ben ik niet alleen reeds millionnair, maar een eerlijk man, op mijn woord van eer, een zeer eerlijk man Jacques zweeg een oogenblik. Waarom ziet gij mij zoo aan schreeuwde hij met schorre stem, terwijl hij naar Ovide toe trad, die van schrik bijna verging. Gij kent mij nietJeanne Fortier alleen heeft de misdaad ge zien. Zij alleen kende Jacques Garaud. Jacques Garaud is dood gebleven onder de instortende muren der fabriek van Alfortville". Nu ben ik Paul Harmant, de deelgenoot van James Morti nier. Op dit oogenblik Iracht de schurk de hand aan zijn borst. Een vlijmende pijn doorsneed hem het hart. Het scheen hem, dat dit door een inwendig vuur verteerd werd. Een afgebroken klacht, een smartelijk gekerm ontsnapte aan zijn lippen. Door een kramp aangegrepen, keer de hij zich om, sloeg de armen in de lucht en viel buiten kennis neer. Ovide sprong naar hem toe. Dood Zou hij dood zijn stamelde hij me! schrik. En ik, die op hem rekende om mijn for tuin te maken Dat zou niet aangenaam zijn Snel drukte hij de rechterhand op den linker kant der borst van Jacques Garaud cn voelde zich dadelijk gerustgesteld. ITet hart klopte met geweld. Neen, neen, hij is niet dood, zeide de Dijoh- nees met een zegevierenden glimlach het is de uitwerking vanden Canadeeschen drank. Wan neer hij tot bewustzijn terugkeert, zal hij ziel» niets herinneren Ah, Jacques Garaud, het help! u niet om slim te zijn, ik ben ook geen domkop en ik vermoedde wel, dat gij geen Paul Harmant waart. Gij hebt een groot fortuin, neef, dat is naar mijn zin. Ik zal er mijn deel van hebben Gij foptet mij, ik fop u op mijn beurt. Al wat gi; mij verteld hebt, is in mijn geheugen geprent en ik zal er geen woord van vergeten. Bovendien ik zal het opschrijven Ah, welke schoone getuig schriften Moordenaar, dief en brandstichter En gij durfdet mij nog zedepreeken houden. Dat was toch te sterk. Die zedepreken zult gij mij betalen en peperduur, daarop kunt ge rekenen. De deelgenoot van James Mortinier Kwam nog niet tot bewustzijn. Volgens de inlichtingen van Cuchillino, zeide Ovide tot zichzelven, zal die bezwijming eenige uren duren maar er is geen gevaar bij. Ik zal mijn neef op bed leggen en als hij ont waakt zullen wij samen eens spreken. Hij nam het lichaam op, met. een kracht, wel ke men hem niet zou toegekend hebben, legde hem op bed, dekte hem toe, plaatste twee kus sens onder zijn hoofd, en begaf zich naar zijn kamer, waar hij zich op zijn beurt te bed legde en weldra insliep. Bij het aanbreken van den dag ontwaakte hij, kleedde zich in eenige oogenblikken en keerde naar de kamer van zijn gewaanden neef terug. Deze scheen geen beweging gemaakt te hebben, maar zijn luidruchtig ademhalen bewees, dat hij in volle leven was. Ovide naderde het bed, nam de hand van den slaper vast, legde den vinger op den polsader en bevond, dat de kloppingen regelmatig waren. Laten wij hem gerust doen uitwaken, zeide hij bij zichzelven. Hij zette zich bij de tafel neder, waarop ver schillende papieren uitgespreid lagen, en vol tooide het werk, dat den vorigen avond begon nen was. Er verliep ongeveer een uur. Ovide keerdt schielijk het hoofd om. Het scheen hem, dat hij Jacques Garaud zich had hooren bewe gen. Daarin bedroog hij zich niet. De valsche Paul Harmant had een lichte beweging gemaakt Ovide stond van zijn stoel op en bij het bed staan de, wachtte hij de volledige ontwaking af, die zich niet lang liet wachten. Jacques opende de oogen en zette zich schie lijk overeind, terwijl hij den blik liet rondwaren. Zijn gelaat drukte verwondering en onrust uit. Zonder twijfel was zijn geest nog in dichte ne velen gehuld en kon hij zich niet begrijpen, hoe hij in deze onbekende kamer gekomen was. Tot tweemaal toe streek hij met da hand over het voorhoofd, als om er iets van te verwijderen. Waar ben ik toch vroeg hij eensklaps. Te Kingstown, in het hotel „The 13 Stars", antwoordde Ovide. i (Wordt vervolgd

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1928 | | pagina 1