JEUNE
FRIS0
BAAI
20e Jaargang.
Dinsdag 5 Februari 1929.
NIEUWS- EN
WIEMNGEN E
ADVERTENTIEBLAD VOOR
iSo. 10.
WIERINGER COURA
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, W I E R I N G E N
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
ADVERTENTlëN:
Van I5 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hippolytushoef Wieringen.
Telefoon Intercomm. No. 19.
BINNENL. NIEUWS.
RUIM f 6000 GESTOLEN.
Te Angeren (Betuwe) is een brutale diefstal
gepleegd, waarvan de daders onbekend zijn. Ten
huize van den landbouwer v. G. heeft men zich
toegang weten te verschaffen tot èen slaapka
mer, waar zich een kast bevond, waaruit de
dief ruim 6000 aan contanten heeft medegeno
men, twee briefjes van 1000 heeft men laten
liggen.
HET FEEST VAN EX-KEIZER WILHELM.
Bij de feestelijkheden ter gelegenheid van den
verjaardag van den ex-keizer te Doorn is een
nieuw vaandel uitgereikt aan de schietvereeni-
ging aldaar. Dit vaandel is vervaardigd in de
kunst-ateliers van de Gebr. Van Oven, Wagen
straat te Den Haag, volgens speciale door den
ex-keizer verstrekte gegeven. Het geheel is van
dubbele oranje zijde gefabriceerd aan de eene
zijde is het wapen van Doorn in heraldieke kleu
ren uitgevoerd, waaromheen in frissche letters
de woorden „Schietvereeniging Doorn" de an
dere zijde vertoont een paar gekruiste geweren
benevens een schietschijf. Het geheel is om
zoomd door gouden franje, terwijl de draagstok
door een klimmenden leeuw is bekroond.
UIT DE VEENSTREKEN.
Alles wijst er op, aldus schrijft het „Centr..
dat de loonactie voor het komend veenseisoen
groote moeilijkheden met zich mede zal bren
gen. Immers een veertigtal grootere verveners
in Stadskanaal en Bargeroosterveon hebben be
sloten niet te laten graven dit jaar, wanneer de
loonen niet minstens 10 pCt. verlaagd worden.
Ook hebben verschillende vervenersorganisaties
de loopende contracten opgezegd, wat natuur
lijk moet worden opgevat als een aankondiging,
dat de loonen naar de meening van de verve
ners verlaagd moeten worden.
Ook hebben de verveners geweigerd mede te
werken aan de benoeming van een commissie,
waarin arbeiders en verveners zitting zouden
hebben, en welke onder de oogon zou zien op
welke wijze de productiemethode in het veenbe-
drijf verbeterd kan worden. De verveners blij
ven op het standpunt staan, dat wil men iets
voor het veenbedrijf doen, men dan een toeslag
zal moeten geven op het stoken van turf, zooals
dat gebeurd is in 1926--1927. Inkrimping van de
productie komt hun niet mogelijk voor en de
mechanisatie, die geleidelijk vorderingen maakt
kan naar hun meening niet geforceerd worden.
Ook hebben zij bezwaren tegen centralisatie van
den verkoop waarop de arbeiders hebben aange
drongen.
Zoolang de verveners zich blijven stellen te
genover de meening van den Minister en zijn
adviseurs, en tegenover de besturen van de ar
beidersorganisaties, is er niet veel hoop op huln
van regeeringswege, zoodat men in dit noodlij
dende en niet rendeerend zijnde bedrijf, althans
wat de productie voor goede fabrieksturf be
treft, wel zonder hulp van overheidswege een op
lossing uit de moeilijkheden zal moeten zoeken.
Gelukkig wordt in de Duitsche veenderijen
het perspectief iets lichter. Wanneer het dooi-
weer wordt, kan men daar weer cenige arbei
ders plaatsen, zoodat het mogelijk is, dat. dit
jaar in Duitschland wel zoo ongeveer evenvee1
arbeiders geplaatst kunnen worden, als in 1928
het geval is geweest. Maar dan nog zullen er
velen den geheelen zomer werkloos zijn en op
de werkverschaffing zijn aangewezen, omdat
FEUILLETON.
No. 138.
Ik beschuldig mij, denzelfden dag een som
van honderd-negentigduizend francs gestolen te
hebben bij Jules Labroue, industrieel te Alfort-
ville
Jacques hield weer op met schrijven.
Neen.... neen, stamelde hij met een gebaar
van verzet.
Schrijf, vader, herhaalde Mary, zoo gij niet
wilt, dat ik de pon neem en in uw plaats schrijf.
De schurk boog het hoofd en zette zijn afgebro
ken werk voort.
Etienne Castel hernam
„Ik beschuldig mij, niet alleen het geld, maar
ook de plannen vana Jules Labroue mijn mees
ter, gestolen te hebben, zijn huis in brand gesto
ken en hem vermoord te hebben.
Ik beschuldig mij, den valschen naam van
Paul Harmant aangenomen en in Amerika ge
dragen te hebben.
Ik beschuldig mij, Lucie Fortier te hebben wil
len doen vermoorden door een betaalde mede
plichtige, Ovide Soleveau, en denzelfden Ovide
Soliveau betaald te hebben, om Jeanne Fortier
te vermoorden, die ik herkend had onder den
naam van Lize Perrin, de brooddraagster."
De kunstenaar was zoover gekomen met zijn
dictaat en de pen van Jacques Garaud ging be
vend over het papier.
Eensklaps ging een deur open. Jeanne For
tier, doodsbleek, den hals bedekt met roode plek
ken, die schenen te bloeden kwam uit het kabi
net, waar Jacques Garaud gedacht had, haar lijk
op te sluiten.
Dat die man zich ook beschuldige zeide zij.
mij daarstraks met eigen handen te hebben wil
len vermoorden.
T|oen ze Jeanne zagen verschijnen, haddon
het wel vaststaat, dat in 1929 slechts zeer weinig
turf zal worden geproduceerd.
De velden staan te vol en ook bij de verhuring
van veenputten is de prijs gedrukt* gedrukter
als in de na-oorlogsche jaren ooit het geval ge
weest is.
KNOEIERIJEN BIJ DEN BURGERLIJKEN
STAND TE LICHTENVOORDE.
Bij de behandeling van de gemeentebegroo-
ting van Lichtenvoorde maakten verschillende
leden bezwaar tegen de verhooging van het sa
laris van den burgemeester en den gemeente
secretaris, als gevolg van een door Ged. Staten
vastgestelde verhoogde salarisschaal omdat het
zielental tot 7000 was gestegen.
Aan dit bevolkingscijfer werd door verschil
lende leden getwijfeld en besloten werd, een on
derzoek in te stellen, of werkelijk het zielental
van 7000 was bereikt. Het ingestelde onderzoek
heeft volgens het ingediende rapport aange
toond, dat het bevolkingsregister niet in orde
was en dat aan de 7000 inwoners, waarop het
verhoogde salaris was gebaseerd, 32 ontbraken
BUITENLAND.
EEN MAJESTEIT VOOR HET GERECHT.
Nu dezer dagen hier te lande een „Miss Hol
land" is gekozen, die volgens bevoegde mannen
net mooiste Nederlandsche meisje zou zijn, in
teresseert het ons natuurlijk te weten hoe dat
andere erkende schoonheden vergaat.
Zoo lezen wij dat Mlle. Simone Gabard, de
„Koningin van Parijs" (niet te verwarren met
„Miss France",) zich voor het gerecht heeft moe
ten verantwoorden wegens contractbreuk. Het
is n.1. de gewoonte dat de schoonheidskoning
innen van Parijs, behalve de officieele functies,
die zij hebben te vervullen, ook een contract
sluiten met een of andere music hall om zich
aan den volke te vertoonen.
Mlle. Gabard had tegen een hoog salaris zulk
een contract met de Folies-Bergère afgesloten,
doch toen zij het costuum zag, waarin zij moest
verschijnen, weigerde zij op te treden. Zij ver
klaart dat haar verkiezing tot schoonheidsko
ningin niet medebrengt dat zij haar waardigheid
en fatsoen prijs moet geven.
De directeur van de music-hall eischt 8000
francs schadevergoeding, doch „S. M. la Reine
de Paris" heeft behalve het Comité des Fates,
onder welker bescherming zij staat, de openbare
meening op haar hand.
ZELDZAME POGING TOT ROOF MISLUKT.
Uit Lemberg wordt een zeldzaam geval van
roof gemeld, waarbij de dader om het leven isl
gekomen. De kerk van het dorp Kosel in de Oe-
kraine bezit n.1. een kostbaar met edelsteenem
getooid kruis, dat eens per jaar op het z.g. Jor-
daan-feest wordt gebruikt, voor het inzegencni
van de rivier. Twee misdadigers uit Lemberg
hadden het plan opgevat dit kruis bij eerste ge
legenheid te bemachtigen. Zij hadden daartoe
trachten te ontdekken op welk punt in de rivier
de voor de plechtigheid te maken bijt zou ko
men. Kort voordat de plechtigheid een aanvang
nam, daalde één hunner in het ijskoude water
af, terwijl zijn hanlanger aan den overkant e-
veneens het ijs stukhakte. Toen de geestelijke
het kruis in het water onderdompelde, werd het
hem plotseling op onverklaarbare wijze uit de
hand gerukt en verdween het in de diepte. Na
dat de eerste schrik voorbij was, haalden de boe'
ren eenige bijlen en hakten zij het ijs verder
open. Tot hun groote ontzetting stietten zij
daarbij op het lijk van een man, die het kruis
nog in zijn handen geklemd hield. Niet lang daar
na gelukte het, ook den medeplichtige, die zich
aan den oever verborgen hield, te vatten. Deze
bekende dat z'n makker van plan was geweest
met het kruis onder het ijs doorzwemmend, den
anderen kant te bereiken.
TEGEN DE GRIEP.
De laatste weken wordt onze aandacht getrok
ken door berichten over het optreden van de
in dezen tijd van het jaar weer voorkomende
influenza of Griep.
Aanvankelijk opgekomen in Amerika, heeft
de ziekte zich sinds eenige weken ook in Euro
pa vertoond het eerst in Polen, om vervolgens
haar weg te nemen naar het Westen van Euro
pa vooral te Berlijn en ook te Leipzig heeft de
griep een betrekkelijk groot aantal menschen
tot huisarrest gedoemd, terwijl zij sinds eenige
weken ook te Denemarken en in Zweden is op
getreden.
Gelukkig heeft de ziekte geen kwaadarrdig
karakter en is het aantal stelfgevallen betrek
kelijk gering maar aangezien niemand onzer
graag bezoek heeft van deze toch altijd ietwat
onprettige ziekte, doen wij toch goed enkele
voorzorgsmaatregelen daartegen te nemen.
Voorop gesteld, dat men zich vooral niet noo-
deloos ongerust behoeft te maken, doet men
verstandig de volgende wenken in acht te ne
men
Verzuimt vooral niet, om eenige malen daags
flink te spuien, de kachelwarmte verbruikt al
onze versche lucht en maakt deze voor onze
longen eigenlijk ongeschikt. Zuivere lucht is een
groot voorbehoedmiddel tegen de veel gevrees
de bacteriënplaag, die ons de laatste jaren met
de beruchte influenza-variant de griep be
laagt.
Tabaksrook werkt ook afwerend en desinfec
teert alles wat zich in 't vertrek bevindt, in
de eerste plaats natuurlijk den rooker zelf. Rookt
de echtgenoot met wat te fanatieken ijver om
vrouw en kroost afdoende te beschermen, dan
is er al weer niets beter dan van tijd tot tijd de
blauwe damp weg te laten trekken en even te
„luchten".
Zeer goed is het de keel eenige malen daags
te gorrelen met een lichte waterstof supe-
roxyd oplossing en de handen herhaaldelijk te
reinigen.
Draagt niet te dunnen kousen, plaatst vilten
of dik papieren zooltjes in uw schoenen.
Isoleer een grieppatiënt zoo veel mogelijk en
vermijdt vooral groote gezelschappen en volks
verzamelingen.
Etienne en Raoul een kreet van verbazing geuit.
Mary een kreet van afschuw.
Jacques scheen in een standbeeld veranderd.
Dikke zweetdruppels bevochtigden zijn haren en
zijn gelaat.
Mary lichtte zijn hand op en legde ze weder
op het papier.
Schrijf, vader, beval zij.
Jacques Garaud schreef nog twee regels.
En nu teeken.
De ellendige teekonde.
Mary nam het papier én het overreikend aan
Jeanne Fortier, die het aannam, zeide tot haar:
Dat is uw eerherstel, madame.
Zich vervolgens tot haar vader wendend, voeg
de zij erbij
God moge het u vergeven. Ik, gelukkig, ik
ga sterven.
En zij verwijderde zich met langzame schre
den, zooals zij gekomen was.
Ongeveer een minuut verliep.
Men hoorde slechts de hijgende ademhaling
van den millionnair, op zijn lessenaar neergebo
gen, met het hoofd in de handen.
Eensklaps deed het gerucht, veroorzaakt door
het loopen van verscheidene personen zich hoo-
ren in de groote zaal die aan het werkkabinet
grensde, en Lucie, Georges Darier, en Lucien La
broue verschenen, terzelfder tijd als de rechter
van instructie, het hoofd der veiligheidspolitie
en agenten, die Ovide Soliveau begeleiden.
Moeder, moeder, riep Lucie uit, in de armen
van Jeanne snellend, die haar onstuimig aan
haar hart drukte, terwijl zij stamelde
Mijn dochter
Het hoofd der veiligheidspolitie legde de hand
op den schouder van den gewezen meester
knecht van Alfortville en zeide tot hem
In naam der wet, Jacques Garaud, arres
teer ik u.
Dat is niet aardig, hé kameraad, zeide Soli
veau op spottenden toon. Wat zult ge er aan
doen Gij hebt te lang geluk gehad. Gij moet nu
dat geluk betalen. De tegenslag is gekomen....
35-40-50cf.
perre pond.
INGEZONDEN STUKKEN.
Wieringen, Febr. 1929.
Mijnheer de Redacteur
Beleefd verzoek ik onderstaand schrijven in
uw blad te willen opnemen.
Ofschoon er in de herfst van 1928 pogingen in
het werk zijn gesteld om gezamenlijk van de
vier Wieringer dagkaasfabrieken één zoetfabriek
te maken is daar tot nog toe niet veel van geko
men. En dat is al heel erg jammer. Nu zou het
vanzelf al heel erg meegevallen zijn als het de
eerste keer op de vergaderingen, toen het be
sproken werd, er door gekomen was. Nu is een
zoetfabriek op Wieringen weer een geheel nieuw
ding, dat spreekt van zelf, en er is ook heel wat
aan verbonden om zoo'n fabriek op te richter».
Maar al is het voor Wieringen geheel iets nieuws,
aan de overkant staan ze al ongeveer 'n jaar of
zestien. Nu staat 't als een paal boven water
als men er toe overgaat om zulk 'n fabriek te
zetten, moet men er zoo wat zeker van wezen of
het wel gaat. Maar als wij onze oogen naar de
overkant toe richten dan zijn wij er zoo goed
als zeker van, dat het best zal gaan. En hoe
stond men er eertijds voor toen men hier dag-
fabrieken wilde oprichten Toen waren er ook
velen, die meenden dat dit hier niet veel waard
was. Maar men zette het toch door.en het is
heel goed gegaan want waren ze op het oude
door gegaan, het zou thans met de' veehouderij
niet veel gedaan geweest zijn. En zoo staan we
er nu ook weer voor de beginnen zijn moeilijk,
doch dat is met alles zoo. Maar zooals met alle
moeilijkheden moeten wij daar ook weer over
heen zien te komen, want het is in het belang
van de geheele veehouderij op Wieringen. En
het is niet als sommige tegenstanders van de
zoetfabriek zeggen, dat 't alleen 't belang is voor
de groote boeren en niet voor de kleine. Dat had
men vroeger ook wel kunnen zeggen, en het is
misschien ook wel gezegd. Maar dat is onzin.
Want profiteeren nu ook de kleintjes niet van
de dagfabriek Ik denk van ja-zooveel nog als
de grooten. en om eens een paar voorbeelden op
te noemen dat de kleine boeren ook wel
voordeel van een zoetfabriek hebben ten eer
ste neemt men gezamenlijk het geld op voor een
Coöperatieven zoetfabriek, dus niemand behoeft
zich bang te maken dat hij het geld er niet voor
krijgen kan. Het is dus geheel anders als bij de
tegenwoordige fabrieken, dat elk zijn deel moet
opbrengen want men gaat gezamenlijk een
leening aan, dus elk kan er aan mee doen. En
dan, die de meeste melk brengt staat voor de
grootste risico en verder worden alle kosten
per kilogram melk berekent, dus daar kunnen
ook geen meerdere kosten op loopen voor de
kleintjes. Integendeel, er zit veel
voordeel voor de kleine boeren in, ook al dat de
melk wordt afgehaald. Want gestelt, dat men
niet erg in orde is en men kan het werk in huis
nog wel doen dan valt het toch niet mee als men
uit de warme stal dadelijk op zulk 'n kar komt
te zitten. En is het ook geen groot voordeel als
men zijn werk kan afmaken in dien tijd als men
nu naar de fabriek toe moet. En is het in den
zomer geen groot voordeel als men wat eerder
Jeanne Fortier, zeide de rechter, ik ben door
den officier van justitie gemachtigd u in voor-
loopige vrijheid te laten, en het zal weldra de
definitieve vrijheid zijn. Geef mij het papier, dat
de dochter van dien man u overhandigd heeft.
Gij, mijnheer Castel, geef mij de acte van over
lijden van Paul Hjarmant en den brief in 1861
door Jacques Garaud aan Jeanne Fortier gesche
ven.
Daar zijn die stukken, mijnheer.
Uw eerherstel zal zich piet lang laten wach
ten, madame, voegde de rechter erbij, zich tot
de brooddraagster richtend.
O dank mijnheer, dank Ik heb zooveel
geleden
En voegde Etienne Castel erbij, Georges tot
bij de arme vrouw brengend, hier is de advocaat,
die voor u zal pleiten, niet alleen met gansch
zijn talent, maar met gansch zijn hart, ik verze
ker het u.
Jeanne zag Georges verheugd aan. Zij meende
hem de hand te moeten drukken.
Maar vooruit dan toch, broeder, vooruit
riep Lucie tot Georges. Wij zullen met ons twee
ën zijn, om haar te beminnen
Uw broederhij stamelde Jeanne. O mijn
zoonmijn zoon
En zij drukte Georges, die zich in haar armen
wierp, hartstochtelijk aan haar hart.
Dat was echter te veel vreugde voor de arme
vrouw, na zooveel angst en smart. Zij verloor
eensklaps het bewustzijn en zou achterover ge
vallen zijn, hadden haar kinderen haar niet on
dersteund.
Toen zij tot bewustzijn terugkeerde, zat Lu
cien voor haar op de knie, naast Lucie, en noem
de haar ook Moeder
Een half uur later, toen de agenten Jacques
Garaud en zijn waardigen medeplichtige had
den weggebracht, vond men Mary dood op haar
bed uitgestrekt.
Voordat zij stierf, had zij nog de volgende re
gels geschreven
„Voor Lucie Fortier,
Ik heb u kwaad gedaan, Lucie, veel kwaad-
en nochtans, ik ben niet kwaadaardig.... Wat
wilt ge, ik beminde hem zoozeer Weiger mij
uw vergiffenis niet, Lucie, en bid God voor mij.
Gij zijt maar al te wel gewroken...
MARY."
Drie maanden na dien verschrikkelijken dag,
werden Jacques Garaud/en Ovide Soliveau ver
oordeeld tot levenslangen dwangarbeid.
Het vonnis werd niet ten uitvoer gebracht voor
wat betreft Jacques Garaud.
De ellendige, die in zijn hart slechts één men-
schelijk gevoel had, doch ontwikkeld in den
hoogsten graad, de vaderliefde, kon den dood
zijner dochter niet overleven. Hij stierf aan een
beroerte.
Er was ongeveer een jaar noodig, om de uit
spraak van het eerherstel van Jeanne Fortier
te bekomen.
Den dag na de uitspraak, trouwde Lucien La
broue met Lucie en nam met haar en haar moe
der bezit van de fabriek, weder opgebouwd op
de gronden van Alfortville, waar vroeger de fa
briek van Jules Labroue stond.
Hij nam tot kassier Raoul Duchemin, die de
lessen van het verleden ter harte nemend, d^
eerlijkste der boekhouders geworden is.
De jonge echtgenooten is het wel noodig
dit te zeggen aanbidden elkander en zijn zoo
volkomen gelukkig, als men het hier op aarde
zijn kan.
Jeanne Fortier, dte brooddraagster, thans rijk,
daar haar kinderen rijk zijn, is gelukkig door
hun geluk.
Ik heb veel geleden, zegt zij soms. Doch
thans ben ik in het Paradijs. Ach God is toch
goed
Georges Fortier is op weg om een beroemd
advocaat te worden.
Mejuffrouw Amanda heeft een man gevonden
die met haar getrouwd is, en voor haar den win
kel van madame Augustine heeft overgenomen.
EINDE.
