BBRLOOS.
20e Jaargang
Dinsdag 18 Juni 1929
No. 45.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
WIERINGER COURANT»
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
ADVERTENTlëN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hippolytnshoel Wlerin«*n.
Telefoon InUrcomm. No
INGEZONDEN STUKKEN.
STAATSPENSIONNEERING.
Zondag 23 Juni zal de Federatie Hollands Noo
den v. d. Bond voor Staatspensionneering zijn
5e of laatste Ring-Landdag op Wieringen hou
den. Daar zullen de reeks landdagen officieel
gesloten worden en vele leden der aangesloten
afdeelingen zullen zich per autobussen, fiets ej
tram, naar Wielingen hegeven, om nog éénmaal
te kunnen getuigen hun groot en edel doel cn
streven „Niemand in Nederland meer Oud en
Arm." Hunne vaandels en banieren zullen zij
medenemen, zoowel voor de optocht als voor de
officiëele sluiting der Landdagen drie sprekers
zullen optreden dien het doel en streven van den
Bond nader zullen bespreken en verdedigen
Waar in Wieringen eertijds twee groote afdee
lingen bestonden, die door verschillende omstan
digheden zijn opgeheven, hoewel de geest en de
overtuiging van het edel doel en streven van on
zen Bond, toch steeds in Wieringen krachtig
bleef leven, zoo leeft de Afdeeling Hippèiytus-
lioef weer en Den Oever zal weldra volgen.
Wat wil de Bond en wat is de Bond! De Bom1
voor Staatspensionneering is geen politieke bond
Hij heeft geen kleur, stelt geen candidaten, be
veelt deze ook niet rechtstreeks aan voor regec-
ringsrlichamen. De Bond heeft bijna 30-jarig be
staan, en hij vraagt, neen hij eischt van het. Ne
derlandsche volk, Staatspensioen, in de eerste
en voornaamste plaats voor die mannen en vrou
wen die 65 jaar zijn en op dien leeftijd niet in
hun onderhoud kunnen voorzien, voor wien het
armenhuis als toevluchtsoord geldt, op de alge-
meeene armenkas (de aalmoes) of op de liefdadi,
held zijn aangewezen. Wel zijn van regeerings-
wege wetten aangenomen om hierin te voorzien,
doch helaas ze zijn lang niet voldoende, om het
„Oud en Arm" in Nederland niet meer te laten
bestaan. 40.000 arme en oude mannen en vrou
wen zijn er al reeds, en hun aantal wordt eiken
dag grooter, die onverzorgd den ouden dag zijn
ingegaan, voor wie niet gezorgd wordt, die nim
mer en nooit eenig recht kunnen doen gelden
is dit niet diep treurig Vraag aan wie ook, hoe
kunnen die 40.000 stakkers, die hun gehcole le
ven hebben gewerkt, en geslooft, geholpen wor
den Niemand kan dit oplossen. Alleen het eer
lijke en schoone Staatspensioen kan uitkomst
brengen. Daarom eischen wij met alle kracht
en moed en overtuiging van het Nedcrlandsche
volk, het Staatspensioen. Wat in het kleine ar
me Denemarken en in het groote Engeland kan.
dat kan en moet kunnen in het Rijke Nederland.
Daarom, mannen en vrouwen van geheel Wie
ringen, komt Zondag op het terrein van Bruul
om te hooren de sprekers* die ons groot en hei
lig doel en streven komen verdedigen en nader
uitleggen, velen zullen dan gevoelen en waardee
ren, dat ons streven en onze propaganda, geen
politiek is, maar „hebt uw naasten lief als uw
zeiven Wij zijn er van overtuigd, dat velen, van
welke overtuiging, ook lid zullen worden van on
zen grooten Bond, om mede te helpen in den
mooien strijd, tegen het Oud en Arm.
Helaas, ja. wij hebben in ons werk cn streven
FEUILLETON.
r-
No. 30
Het kasteel baadde in het zonlicht en scheen
op dezen afstand des te witter, omdat het afstak
tegen het donkere groen van een eikenbosch.
Ja vader, zeide Susanne, steunend op den
arm van William Farney, ik zal hier gelukkig
zijn, zeer gelukkig.
Onze lezers hebben natuurlijk geraden, wie
van de ons bekende personen het is, die zich nu
achter den naam van William Farney verbergt.
Het zijn Roger Laroque cn zijn dochter.
Hoe komt het, dat wij hem na een afwezigheid
van nog geen twaalf jaar in Frankrijk terug zien
te Chevreux, zoo dicht bij Parijs
Hoe durft Roger Laroque, tot levenslang
dwangarbeid veroordeeld, het gevaar tarten van
opnieuw naar de galeien te worden gezonden
Hoe komt het eindelijk, dat Roger Laroque, die
zoo arm was, toen hij zijn kind van de ijzerfa
briek van Val-Dieu kwam afhalen, zich nu aan
ons vertoont met al den schijn van een gefor
tuneerd man, die volstrekt niet bevreesd is voor
de Fransche justitie.
Dat dient verklaard te worden. We zullen het
zoo beknopt mogelijk trachten te doen, om des
te spoediger de gebeurtenissen te kunnen ver
melden, dit in dit tweede deel haar plaats mo
gen vinden.
Tpen Roger Laroque voor de tweede maal
Frankrijk verliet, nam hij met Susanne plaats-
op een stoomboot, met New York als bestemming
Slechts enkele maanden vertoefde hij in die
stad er bood zich een gunstige gelegenheid voor
hem aan om de directie te aanvaarden van een
niet onbelangrijke fabriek te Quebec. Hij bega
zich derhalve naar Canada.
Met al zijn kracht legde hij zich op zijn' werk
toe, droomend van 't herstel van zijn vermogen
en van een terugkeer naar Frankrijk, waar hij
desnoods alles weer zou willen opofferen aan de
onthulling van het geheim, waarin het drama
van Ville d'Avray gewikkeld was gebleven.
Zijn degelijke arbeid, gesteund door een zeer
helder en zeer ontwikkeld verstand, moest hem
wel geluk aanbrengen.
Kort achter elkander deed Roger twee of drie
veel tegenstand gehad, maar alles wijst er op,
dat de overwinning weldra voor ons zal zijn, zij
het van dit jaar niet,..zéker over 4 jaar. Ge
lukkig, en wij zijn er blij en dankbaar voor, heeft
de groote Katholieke Staatspartij, het vraag
stuk Staatspensioen vrij gegeven en de Katho
lieke Volkspartij heeft zich onder onze vanen
reeds geschaard, cn sprekers van hare zijde zul
len het Staatspensioen in Nederland gaan verde
digen. Hoe gelukkig zal het oogenblik zijn, wan
neer in Nederland de wet op het Staatspensioen
in onze regeeringslichamen wordt aangenomen,
en het „Oud en Arm" niet meer bestaat. Komt
daarom allen, Zondag a.s. met ons op, om te
luisteren en zoo mogelijk mede te betoogen het
mooie en eerlijke van ons streven. Dus Zondag
23 Juni allen op. H. LIMPERS,
Secr. Fed. Hollands-Noorden
Bond v. Staatspensionneering.
WETENSCHAP EN INDUSTRIE.
ONS LICHAAM EN ONZE GEZONDHEID.
Eeten door de huid.
Wil men een voorbeeld geven van de vernufti
ge werktuigen, die de natuur heeft tot stand ge
bracht, van haar gecompliceerde en fijne mecha
niek, dan noemt men altijd het oog. Wat kan
het oog Zien. Anders niet. Hoe weinig is dat
in vergelijking met de talenten van een ander,
veel minder bewonderd orgaan, de huid. Wat
kan de huid niet al
Zij is de bedekking van het lichaam, die het
beschermt tegen de onophoudelijke chemische
cn mechanische inwerking van buiten; zij maakt
het lichaam immuun voor verschillende schade
lijke invloeden, zij waarschuwt het ook voor b;
paalde vergiften door overgevoeligheid zij is
een ademhalingsorgaan evengoed als de long
en wair veel van haar bij voorbeeld bij brand
wonden ontbreekt, stikt de mcnsch. Zij is ech
Uer ook het orgaan van de stofwisseling gelijk
de nieren en bijna 80 van de lichaamswarmte
wordt door haar in den vorm van damp of trans
piratie afgescheiden.
Alleen een oppervlakkige waarneming van
onze oppervlakte kan dus leiden tot de opvat
ting, dat deze goede huid alleen dient om met
poeder en rouge bedekt te worden in werkelijk
heid is geen koeienhuid er tegen bestand, wat
de menschenhuid in sommige gevallen te ver
duren heeft. Maar, gelijk in vele bedrijven het
geval is wanneer iemand voor velerlei doelein
den bruikbaar is, wil men hem met alles belas
ten, omdat zij zoo veel voor ons doet moet de
arme huid ooketen
Tjwee Weensche onderzoekers van reputatie,
prof.Steyfkal en Primarius Latzel, hebben een
„olievoeding" gevonden zij laten in verscheide
ne porties, tot een kwart liter toe, dagelijks
olijfolie in de huid wrijven. Ja, zij hebben om
aan verwende magen te voldoen, een vast menu
samengesteld een massa van 250 gram koolhy
draten benevens een vetemulsie van 100 gram
varkensvet en 25 gram eiwit, die zich in den
loop van een dag of vier of vijf inwrijvingen van
tien minuten elk ten volle in het lichaam laat
belangrijke uitvinden, die vooral een groote wij
ziging brachten in het fabriceeren van staal.
Om goed gegoten, zuiver staal te verkrijgen,
een behoorlijk mengsel, zijn twee verschillende
bewerkingen noodig, in welke twee bewerkingen
Laroque z>oo goed wist te slagen, dat hij meende
zijn uitvinding veilig te kunnen onderwerpen
aan het oordeel van diegenen, met wier geld de
fabriek van Qucbec gedreven werd.
De Amerikanen zijn ondernemend en vlug van
begrip, vooral wanneer zij in een zaak eenig voor
deel zien.
Roger vond den steun, dien hij noodig had on
daar hij zelf verstandig en stoutmoedig was,
vroeg men hem niet, wie of wat hij geweest was
en om welke redenen hij Frankrijk had verlaten.
Hij kwam weder te New York, waar men het
hem gemakkelijk maakte om met zijn uitvindin
gen te werken.
De proeven, in het groot genomen, overtroffen
zelfs Laroque's eigen verwachtingen.
Ttoen was hij er bovenop.
In slechts enkele jaren was hij rijk.
Binnen korten tijd bezat hij een der belangrijk
ste staalfabrieken van New York die veilig kon
wedijveren met de meest bekende fabrieken van
Europa.
Tpen hij nog in Canada was en Susanne acht
of negen jaar oud was, had hij zijn nam van Ro
ger Laroque kunnen veranderen in dien van
William Farney en dit ook gedaan.
In Quebec had hij aan de fabriek, waarvan hij
directeur was, een employé leeren kennen, wiens
groote kennis, rechtschapenheid en zachtheid
van karakter hem onmiddellijk hadden aange
trokken. Tusschen de beide mannen was een
vriendschap ontstaan, die, toen zij nog nagenoeg
in haar wording was, door een vreeselijke ont
knooping gevolgd werd.
In Quebec was brand uitgebroken, een van die
ontzettende branden, welke, naar het schijnt, al
leen in Amerika kunnen voorkomen.
Het huis, waar Laroque woonde, was een der
eerste, dat werd aangetast. Laroque redde zich,
bracht zijn dochtertje in veiligheid en spoedde
zich naar zijn vriend, welke den naam van Wil
liam Farney droeg, onder welken naam wij Ro
ger Laroque in Frankrijk weer hebben ontmoet.
Het huis van Farney stond in vlammen. Far
ney stak, aan een der vensters staande in wan
hoop zijn armen uit cn toonde aan de verschrik
te menigte een kind van tien jaar, zijn dochter
tje, waarvoor hij het medelijden inriep. Het huis
stond op instorten. Van alle kanten werd Fai
opnemen.
Doch waartoe eigenlijk Wij hebben toch, ge
lukkig, onzen mond. En daar wij koolhydraten
vet en eiwit noodig hebben om te leven, heeft de
slimme natuur ons door den eetlust tot deze ge
nietingen uitgenoodigd.
Nu zijn er gevallen, waarin een van de onder-
deelen van onze spijsverteeringsorganen ziek
en om gezond te worden moet «ontzien worden.
De natuur „verplaatst" aldus den eetlust, wij
moeten hongeren. Honger is echter niet al
leen de beste saus, maar ook het beste middel
om door uitputting nog zieker te maken. Dan
kan de olievoeding dienst doen zij helpt ons
hongerlijden en zorgt, dat we toch verzadigd
zijn, dat we vasten, zonder zwak te worden
het eten door de huid is het gemakkelijkste di
eet.
Natuurlijk met dat nu niet zoo werden opge
vat, dat men zich in de toekomst met een souper
van vijf gangen zal kunnen inwrijven. De olie-
wrijving is voor zieken bestemd, voor bedlegeri
gen, voor menschen met volslagen gebrek aan
eetlust, lijders aan leverkwalen, die een paar
dagen gevoed moeten worden zonder te eten,
voor totaal uitgeputten, gelijk onlangs een biina
overleden hongerkunstenaar eerst door olievoe
ding op de been kon worden gebracht.
Het nieuwe procédé heeft verschillende voor
deden door het binnendringen van de olie in
het lichaam wordt niet alleen de weg van bui
ten naar binnen, maar ook de omgekeei'de, van
binnen naar buiten, gebaand, „gesmeerd" de
doorlaatbaarheid van de huid neemt toe. Het e-
ten door de huid bevordert ook de stofwisseling
de zieken kunnen rijkelijk water afscheiden en
daarmede tevens vergiftige deelen van de stof
wisseling. Dat is belangrijk voor nierlijders en
het vermindert bij koortslijders, door grootere
onttrekking van warmte, de temperatuur.
Dus is zij ook om te eten voortreffelijk bruik
baar, onze huid, en er blijven nog maar weinig
functies over, waai'mede men haai* kan belasten
om zeer gemakkelijk te leven, ook wanneer men
uitsluitend uit vel en been schijnt geconstru
eerd.
BINNENL. NIEUWS.
MOORDAANSLAG EN ZELFMOORD
TE LOCHEM.
Zaterdagmiddag heeft, te Lochem een drama
plaats gehad in de Hollandsche Lederfabriek.
Gedurende een twintigtal jaren werkte daar
voorheen als fabrieksbaas een 50-jarige Duit-
scher, die echter voor een tweetal jaren, doordat
de fabriek zich toen toelegde op de fabricage van
fijnere leersoorten, vervangen werd door den fa
brieksbaas Ph. Meng. De Duitscher nam uit ei
gen beweging ontslag cn vertrok met zijn gezin
naar Renkum. Zaterdagmorgen was hij per trein
van Renkum naar Zutphen gekomen, en verder
per auto naar de fabriek te Lochem. Hij liep de
fabriek binnen en vroeg aan den machinist
waar hij den heer Nahuis, directeur van de fa-
briep, kon aantreffen. Meteen liep hij door naar
ney inet zijn kind door de vlammen omringd. Ze
bereikten hun lichaam, schroeiden reeds hun
kleederen en hun haar. Groote stukken kalk vie
len reeds van de plafonds, de trappen waren
gi'ootendeels verteerd, een verschrikkelijke dood
oedreigde vader en kind.
Roger Laropue zag het gevaar en bezon zich
niet lang. Hij zorgde, dat er onmiddellijk ladders
tegen het huis waren geplaatst en daar de lad
ders niet tot aan het venster reikten, bevestigde
hij een der brandtouwen, voorzien van een ste
nigen haak aan het vensterkozijn, waarbij zich
nader en kind bevonden.
Hij klom eerst op de ladder en heesch zich
toen met het touw naar boven.
Hier met uw kind, William riep hij uit.
De arme man reikte hem het bewustelooze
kind over, waai'mede Roger zich behoedzaam
langs het touw liet afglijden, tot hij de ladder
bereikt had. Toen kon hij langs de sporten ver
der omlaag. Het kind was gered. Hij wilde nog
maals naar boven. Het was niet meer noodig.
Het kind buiten gevaar ziende en voor zichzelf
niets vreezend, had William gebruik willen ma
ken van het afhangende touw om zoodoende
naar beneden te komen, maar de haak school
los van het intusschen reeds vuur gevat hebben
de kozijn en stortte omlaag. Hij had zijn beide
beenen gebroken.
Van Roger Laroque zelf was de eene kant van
het gezicht geheel verbrand door het neerstorten
van een stuk hout, dat slechts één vuurroods
massa was geweest.
Roger voelde zijn vreeselijke verwonding niet
onmiddellijk dat gebeurde eerst enkele minu
ten later. Hij was voor altijd deerlijk geschon
den. Gelukkig waren de beide oogen behouden.
Zijn heldhaftige hulp bleek helaas ten slotte ge
heel nutteloos te zijn geweest. Het kleine meisje
was zoo ontzettend geschokt door het gevaar,
waarin zij met haar vader verkeerd had, dat zij
overvallen werd door een hevige zenuwkoorts,
waaraan zij reeds drie dagen later stierf.
William Farney aanbad zijn kind. Na haar
dood maakte een doffe wanhoop zich van hem
meester. Tpen hij hersteld was, keerde de levens
lust niet terug, maar was het leven hem integen
deel tot een last geworden.
Dit nam niet weg, dat de reeds bestaande
vriendschap tusschen Roger en hem inniger
bleek te zijn dan ooit te voren, zoo innig, dat Ro
ger hem op zekeren dag onomwonden zijn heelc
levensgeschiedenis vertelde, want hij had er wer
kelijk behoefte aan, zijn hart eens te kunnen uit
de eerste verdieping. Daar zocht, hem de heer
Nahuis op, die het bezoek van den Duitscher
niet vertrouwde. Meteen kwam ook Meng op de
twee toeloopen. De heer Nahuis zag dat de Duit
scher een revolver bij zich had, verborgen on
der een jas, welke den man over een arm droeg.
De heer Nahuis vluchtte, de indringer zond hem
twee schoten achterna, zonder evenwel den di
recteur te raken. Daarop schoot de Duitscher
op Meng, die in den buik werd getroffen. De aan
valler richtte toen het wapen op zichzelf, schoot
zich door den rechterslaap, en was onmiddellijk
dood.
Meng werd op last van dr. Hugenholz naar het
ziekenhuis te Zutphen overgebracht Zijn toe
stand is redelijk wel Het lijk van den dader is,
na door het parket van Zutphen te zijn ge
schouwd, naar het ziekenhuis te Lochem over
gebracht. De reden is klaarblijkelijk, dat de Duit
scher niet kon verdragen, dat Meng in de fabriek
in zijn plaats was gekomen.
DAT IS OPTREDEN I
Wegens het groote aantal overtredingen van
de bouwverordening hebben B. en W. van Hooge
veen besloten, in het vervolg niet meer te vol
staan met het doen opmaken van procesvei'baal.
Dinsdag is dan ook het hu,is van D. Groote, dat
te Hollandsche veld zonder vergunning van het
gemeentebestuur en bovendien in strijd met de
bouwverordening was gebouwd, op last van B.
en W. voor het grootste gedeelte afgebroken.
WAGEN MET BIGGEN TE WATER.
Dondei'dagmiddag keerde de koopman B. uit
Stilwijk van de markt huiswaarts met een lading
van 14 stuks biggen cp zijn wagen voor den land
bouwer A. Onder Koolwijk gekomen geraakte
het voertuig te water. Elf biggen verdronken,
terwijl aan wagen- en paardentuig heel wat scha
de werd toegebracht.
MOEDIGE REDDING TE AALSMEER.
Toen enkele kinderen, aan de Helling te Aals
meer, juist bij de Ringvaart aan het spelen wa
ren, viel, waarschijnlijk door schrik, de li-jarige
dochter van den heer B. in de daar ter plaatse
zeer diepe Ringvaart. De elfjarige Margotje van
K. zag dat haar vriendinnetje in de diepte ver
dween. Zij bedacht zich geen oogenblik, maar
sprong direct te water. Na tweemaal gedoken te
hebben, gelukte het haar, naar De Crt. meldt, de
drenkelinge te redden.
DOOR DEN BLIKSEM GETROFFEN.
Te Ouwerkerk (Schouwen) is de landbouw-
schuur van Z Balyn door den bliksem getroffen
De gevel werd weggeslagen, doch er is geen
brand ontstaan. De koeien wisten zich los te
rukken on namen de vlucht.
GEBREK AAN DRINKWATER.
Tle Vecndam heerscht een nijpend gebrek aan
drinkwater. De regenbakken zijn leeg en tal van
weiwaterputten laten tengevolge van de aan
houdende di'oogte den bodem zien. Van gemeen
tewege voert de Ned. Staatsspoor geregeld lei-
storten. Hij verzweeg William Farney niets en
deze sloeg onvoorwaardelijk geloof aan alles
wat hem was medegedeeld. Op zekeren dag ver
dween Farney uit de fabriek. Hij had aan enke
len van zijn kennissen geschreven, dat het min
of meer eentonige leven aan de fabriek, nu zijn
kind dood was, hem verveelde, dat hij behoefte
gevoelde aan een meer afwisselend bestaan en
dat hij daarom met de middelen, waarover hij
te beschikken had, naar het noorden van Cana
da trok, om aldaar de een of andere zaak te be
ginnen.
Maar alleen Laroque had hij geschreven dat
hij besloten was voor altijd te verdwijnen, en hij
het om verschillende redenen beter vond onbe
kend te sterven en een altijd durende onzeker
heid omtrent zijn dood te laten bestaan.
Hij zond Roger Laroque al de papieren, die noo
dig waren, om de indentiteit te bewijzen van een
zekeren William Farney en van diens dochter
tje en besloot zijn brief met deze woorden
„Behoud deze papieren, mijn waarde vriend
ze moeten voortaan uw eigendom zijn, opdat zij
u de veiligheid schenken, als gij ooit want ik
weet dat uw geheim verlangen is naar Frank
rijk terug keert. Niemand zal ooit kunnen bewij
zen, dat Farney dood is. Stel uzelf in mijn plaats
en uw dochtertje in die van mijn arm kind. Gij
zijt voortaan William Farney en niet meer Ror
ger Laroque, en het toeval heeft ons in zooverre
begunstigd, dat de beide meisjes als Susanne
werden gedoopt. Ik wist geen beter middel u
mijn erkentelijkheid te bewijzen voor de groote
toewijding, door u betoond tegenover mij en te
genover mijn kind. Vaarwel, William, wees ge
lukkig met uw Susanne
Bij dezen brief geen alledaagsche brief voor
waar waren inderdaad alle stukken gevoegd,
die betrekking hadden op William en Susanne
Farney.
Welnu, ik doe bet, mompelde Roger, dat
plan kan mij werkelijk van nut zijn.
En toen Roger, die als een onbekend werkman
en slechts kort te New York was geweest, als
iemand van eenige beteekenis in die groote stad
terugkeerde, deed hij dat onder den naam van
zijn vriend.
Hij had zoozeer willen vergeten, gesteld dat
zooiets mogelijk ware, dat hij Laroque heette en
een naam droeg, die in Europa door een ontee-
rend vonnis geschandvlekt was, dat hij zich als
het ware met zijn nieuwen naam zocht te ver
eenzelvigen.
(Wordt vervolgd.)