Oe Straf der Zonde
J. ft. KEObS TABAK
20e Jaargang
Vrijdag 29 November 1929
No 89.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
Tabaksfabriek
De Wakende Leeuw"
J. R. KEUSS
Laat 125 - ALKMAAR.
■WIERINGER COURANT
UITGEVER
CORN. J. BOEKER, WIERINGEN
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
AD VERTEN TIëN
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
BUREAU:
Hippolytnshoef Wieringen.
Telefoon Intercomm. No. 19.
een waarborg voor de kwaliteit.
BUITENLAND.
EEN DRAMATISCHE AANRIJDING.
Maandagavond stonden te Brussel drie man
nen een auto te repareeren, welke op den hoek
van de Kruidtuinlaan en de bovenboulevards
een defect had gekregen. In gebogen houding
bekeken zij den wagen en trachten het euvel te
vinden.
Eensklaps schoot een taxi in wilde vaart den
hoek om en reed recht op den auto aan. De
mannen werden tegen den grond geslingerd en
alle drie zeer ernstig gewond.
De taxichauffeur was dermate van streek dat
hij wegholde in de richting van het Noordersta
tion. Men achtervolgde hem en wist hem te grij
pen, juist op het oogenblik, waarop hij zich een
kogel doorden kop wilde jagen.
DE SPRINKHANENPLAAG.
In Marokko neemt de sprinkhanenplaag meer
en meer toe. De insecten trekken in een twee
kilometer breede zwerm langzaam noordwaarts.
Alle aanplantingen op hun weg worden vernield
De bevolking stelt alles in het werk om zich
van de plaag te bevrijden.
EEN IN DE LUCHT GESLOTEN HUWELIJK.
Met noodlottige gevolgen.
In een vliegtuig dat op een hoogte van 800
meter met snelheid van 175 K.M. per uur vloog,
had Maandag in Amerika 'n huwelijk plaats dat
eindigen zou met het omlaag springen, met een
valscherm, van het bruidspaar en de twaalf
bruilofstgasten. De jonge bruid, die eerst om
laag sprong, kon het valscherm niet tijdig ope
nen en viel van een hoogte van 300 meter doo-
delijk gewond neer. Ook den bruidegom geluk
te den sprong niet, zoodat hij dood bleef liggen.
T/oen de volgende, die omlaag sprong, bijna in
een cementmolen was terechtgekomen, zagen
de andere bruilofstgasten van het springen at.
DE F. 32 VERONGELUKT.
Twee huizen afgebrandlichte per
soonlijke ongelukken.
Het grootst totnutoe in Amerika gebouwde
vliegtuig, de voor 32 passagiers ingerichte Fok
ker-eendekker F 32, is Dinsdag in de nabijheid
van het Roosevelt-vljegveld te New York veron
gelukt en door brand vernield.
Het toestel ramde, omdat het niet op voldoen
de hoogte vloog, een huis van het in de nabij
heid van het vliegterrein gelegen Carleplace,
sloeg omlaag en verbrandde totaal,, tengevolge
waarvan nog twee gebouwen op de plaats van
het onheil vlam vatten en afbrandden.
De passagiers konden zich redden slechts
twee personen liepen verwondingen op terwijl
de mecanicien, die voor den val uit het toestel
sprong, een been brak. Een ander kroop nog,
na het ongeluk, uit "de brandende cabine zijn
verwondingen waren van weinig beteekenis.
Het toestel was op de vlieghaven Teterboro
s middags voor een proefvlucht opgestegen
toen het boven het Roosevelt-terrein kwam.
trad een motorstoring op, die de oorzaak van
het ongeluk werd.
De F 32 was voor den trans-continentalen
passagiersdienst gebouwd.
FEUILLETON.
(12.
Gabrion verliet het koffiehuis en volgde,
met de handen in de zakken, langzaam het
trottoir tot aan de Rue de Clichy.
In dien tusschentijd was de kamerdienaar in
het rijtuig gaan zitten en had de koetsier den
bok bestegen. Een paar zweepslagen zetten de
paarden in draf. Het rijtuig reed Gabiron rake
lings voorbij. Maar het sloeg niet rechtsaf, zoo
als hij vermoed had, om de kisten naar het Ly-
onsche station, Rue Saint Lazare te brengen
het reed het plein over en sloeg de Rue de Cha-
teau dan in. Er kon niet geaarzeld worden hij
moest den kamerdienaar volgen.
Gabiron wenkte een koetsier die met zijn leeg
rijtuig voorbijreed, stil te houden.
Waarheen vroeg de koetsier.
Waar het rijtuig met twee paarden en be
laden met kisten, daar vlak voor ons, heengaat,
antwoordde Gabiron.
En het tweede rijtuig volgde het eerste.
Na verloop van een kwartier kreeg Gabiron
de zekerheid, dat Lodovic zijn koffers bracht
naar het Lyonsche station.
Even voordat men aan den boulevard Mazas
kwam, liet Gabiron zijn rijtuig stil houden,
stapte uit, betaalde den koetsier en ging te voet
naar het station.
De koetsier en twee sjouwers waren bezig
met de kisten af te laden. .Twee ervan waren
reeds op een der kleine wagentjes gezet, waar
van men zich aan de stations bedient om de
vrachtgoederen weg te rijden. Gabiron liep er
even om heen en verwijderde zich terstond. Ilii
was thans voldoende op de hoogte. De kistor.
waren voorzien van dit adres
Den Heer De Sanzac, Bureau Restant,
te Mentone (Alpes-Maritimes.)
Als nu met deze gegevens de Graaf niet te
vreden is, sprak Gabiron bij zichzelf, toon hij het
station verliet, is hij al heel moeilijk te voldoen.
XV.
Te Mentone.
Graaf De Lasserre vertoefde niet langer te
BINNENL. NIEUWS.
DE ZIGEUNERPLAAG AAN ONZE
ZUIDERGRENS.
Pietro Bongo de hoofdman.
Een correspondent van De JTijd schrijft van
de Brabantsch-Belgische grens aan zijn blad
In de afgeloopen weken duiken er telkens weer
berichten op omtrent de bedreiging van onze
Zuidelijke grens door zigeunerbenden, die in
België tot dusver werden opgehouden. Intus-
schen bewijzen deze feiten dat het zigeuner-
vraagstuk voor onze Zuiderburen nog verre van
zijn oplossing is.
Evenzoovele malen als gepoogd wordt zich te
ontdoen van deze ongewenschte zwervers, wer
den en worden die pogingen verijdeld door
de te bewonderen activiteit der Nederlandsche
grensbewaking, welke op die wijze ondoordring
baar blijkt te zijn.
Om dit volkje eens van nabij beter te leeren
kennen, hebben we eens een tocht door Noord-
België gemaakt welke tocht evenwel niet zon
der moeilijkheden gepaard ging.
Om te beginnen waar moesten we ze vin
den De Nederlandsche grensbeschermers wis
ten weinig of geen inlichtingen te verschaffen.
Zij staan daar op troosteloos eenzame binnen
wegen, omdat het juist deze weinig bezochte
wegen zijn waarlangs te lkens getracht wordt
de zwervers over onze grens te voeren.
Komt men dan in België, dan is het opnieuw
een zoeken van je welste. Journalisten van ver
schillende nationaliteit hebben zich al aan dit
karwei gegeven en slechts zelden gelukt het
hun dan een beteekenend leger van het Noma-
denvolkje te ontdekken. Zulk een succes had
een Duitsch journalist, die bij Hasselt de eer
genoot kennis te maken met den zigeunerhoofd
man Pietro Bongo, een eerbiedwaardigen grijs
aard, naar wiens bevelen de verschillende ben
den in België luisteren en handelen. Met hon
derden wagens is hij vanuit het Zuidwesten
naar het Noordoosten door het land gekruist,
onderwijl vooral de vrouwen zich bezighielden
met het „verkoopen" van oorlogssouvernirs aan
Marseille dan noodig was. Hij wachtte er op het
vertrek van den trein, die hem naar Nice moest
brengen. Het was volslagen nacht, toen hij in
laatstgenoemde stad aankwam.
Graaf De Lasserre had een deel van den weg
lusschen Nice en Mentone afgelegd zonder een
woord te wisselen met zijn geleider. Deze was
een Italiaan, die ter nauwernood een woord
Fransch kende. Maar de graaf sprak Itali-
aansch als een geboren Italiaan.
Tegen den middag hielden de reizigers stil in
het dorp Tarbine, om het paard te voeren en
wat te laten rusten en zelf wat te eten. Dit nood
zaakte De Lasserre eenige woorden tot den Ita
liaan te richten, die er opgetogen over scheen,
dat hij een Franschman wegbracht, die met taai
evengoed en misschien nog beter dan hijzelf
sprak.
Het ijs was thans gebroken.
"I-oen men de reis zou voortzetten, sprak de
graaf plotseling den Italiaan aan.
Ik ga naar Mentone om er een villa te hu
ren, waar ik voornemens ben eenige maanden
door te brengen. Tot wien moet ik mij daarvoor
wenden
Tot Giacomo Persani, excellenza
Alle aanzienlijke vreemdelingen wenden zich
tot hem. Als u Mentone kendet, zoudi u weten
dat men geen geschikte woning kan vinden, zon
der tusschenkomst van signor Persani.
Hij kent mij, excellenza en als u wilt, zal ik
u bij hem brengen. Ik ben ook gids, en breng
dikwijls Engelschen en Franschen in aanraking
met Giacomo Persani. Nog onlangs heb ik een
iongen Franschman bij hem gebracht, die, even
als gij, een villa wilde huren, om den zomer te
Mentone door te brengen met zijn vrouw en
kindje.
De graaf kon een rilling niet weerhouden.
Ah zoo, sprak hij.
Ik verzeker u excellenza, dat Giacomo Per
sani heel schappelijk is.
Heb jij dien Franschman, van wien je
spreekt, naar Mentone gebracht
Ja, excellenza.
Hoe lang is dat geleden
Zes dagenv
En was hij vergezeld van een vrouw en een
kind
- Niet dien dag, excellenza. Ik heb hem al
leen naar Mentone gereden, en op zijn verzoek
heb ik hem bij signor Persani gebracht.
Die hem een huis heeft verhuurd
toeristen uit alle werelddeelen die zij maar ont
moeten.
Aan de Hollandsche grens, welke men groo-
tendcels was langs getrokken, bleek de bewa
king zoo intens, dat van geen spuien sprake
kon zijn, zoodat thans eens pogingen aan de
Duitsche grens begonnen zouden worden. Ech
ter ook daar, vreesde hij zouden de kansen op
succes wel gering blijken.
Hier had men te doen met een zuivere zigeu
nerbende, met een eigen opperhoofd, waar ook
nog eigen volksgebruiken, bij huwelijken, ge
boorten, begrafenissen, rechtspleging, enz., in
eere worden gehouden.
Hun listen zijn onuitputtelijk en zij weten o-
veral raad op.
Eenigen tijd geleden kwam het voor, dat een
dergelijke groep zwervers onder Wernhout, bij
Zundet, onder den drang van steeds opdringen
de gendarmes, over de grens trachtte te komen,
juist op tijd, dat men hiervoor geen invasie
meende te behoeven te vreezen. Maar de spoe
dig ter zake ingelichte marechaussees trokken
er op uit en dreven de ongewenschte vreemde
lingen terug over de grens, welke wederom lek-
dicht werd afgesloten, nadat gebleken was dal
niemand hunner geldige Nederlandsche papie
ren kon vertoonen.
Kort nadien evenwel ontdekte men een van
de zwervers uit dit gezelschap in de van België
komende stoomtram op weg naar Breda en bh
onderzoek bleek, dat de man voorzien was van
een geldig Nederlandsch paspoort.
Men kon hem dus niet lastig vallen en liet
hem „vrij"begaan. Vrij, in zooverre, dat men
hem toch goed in de gaten hield en nu bleek,
dat hij in het woonwagenkamp te Breda een in
zameling hield van paspoorten van aldaar gn
herbergde zwervers om deze in bruikleen te 1"
ten dienen voor de „vrienden", die nog uit Bel
gie moesten komen. Toen hij nu met zijn voor
raad nabij de grens kwam, werd hij oangehou
den enal die mooie papieren werden in be
slag genomen.
Dat men in België, waar het toezicht op dit
legers van zwervers nu al maanden en maanden
ja al enkele jaren schatten van geld kost, tracht
van die vreemdelingen af te komen, is te begrij
pen, maar even begrijpelijk is het, dat men hier
in ons land op zijn hoede blijft om dien stroom
van zigeuners en zwervelingen van allerlei
slag tegen te houden en buiten onze grenzen.
Nadat vroeg in het voorjaar de pogingen om
onze grenzen te forceeren stuk na stuk waren
mislukt, heeft men in België die actie tijdelijk
gestaakt en dat volkje, dat in den zomer zelf
wel aan de kost weet te komen, ongemoeid ge
laten. Nu echter de wintermaanden weer nade
rende waren, werd in September weer een soort
drijfjacht begonnen
en werden de zwervers weer naar de Nederland
sche grens opgejaagd. De Belgische plattelands
bevolking wil wel van die onveilige gasten af
en van dorp tot dorp werden de zwervers afge
leverd onder geleide van gendarmes, onder wier
toezicht zij thans weer moesten probeeren over
de grens te komen.
Maar in ons Brabantsch Zuiden was men al
weer ingelicht en langs de geheele grens scha
kelde weer de onverbreekbare bewakingsket
ting van ambtenaren, marechaussees, Rijks- en
gemeenteveldwachters en militaire politie.
Het wordt weer hetzelfde spelletje van halen
en brengen, zooals zich dit in dit vorige seizoen
heeft voorgedaan. Op het oogenblik schijnen do
Belgische gendarmes ook weer een nieuwe tac
tiek te willen toepassen, hetgeen kan worden
afgeleid uit het feit, dat de groepen meer en
meer worden verspreid en versplinterd, zoo
zelfs, dat langs de wegen (Turnhout, Gheel en
Hoogstraten hier en daar nog afzonderlijke wa
gens of wel zeer kleine groepen waren achterge
bleven.
Intusschen kost. een dergelijke grensbewaking
ook aan ons land een enorm kapitaal, doch
men moet volhouden, want het zal toch nog ge
makkelijker en goedkooper zijn ze er uit te hou
den, dan ze wie weet hoeiang te moetea
onderhouden
ONVEILIGHEID OP DEN WEG.
Een veertienjarig meisje aangerand
en verwond.
Dezer dagen is onder de gemeente Leur, N.Br.
een laffe aanranding gebeurd.
Een veertien jarig meisje, wonende aan de
Middellaan te Breda, dat een man den weg
vroeg naar den Roskam onder Prinsenhage,
werd door dezen man een eindweegs begeleid.
Ter hoog-te van den Bremberg werd zij plotse
ling op een stil gedeelte van den weg met on
eerbare bedoelingen op den grond geworpen en
werd haar belet om hulp te roepen. Zij wist
echter los te komen, doch niet dan nadat zij en
kele verwondingen had opgeloopen, a.o. wer
den haar eenige tanden uit den mond gesla
gen.
De marechaussee te Breda stelde een onder
zoek in en wist den dader, een 32-jarigen land
bouwer, wonende te Beek onder Princenhage,
aan te houden. De aangehoudene heeft bekend.
BIJ REDDINGSPOGING VERDRONKEN.
In de Oude Houthaven te Amsterdam is
Woensdagmorgen een zeer tragissh ongeluk ge
beurd, dat een 29-jarigen havenarbeider uit de
Dusardtstraat het leven heeft gekost.
Nabij de houtzagerij „De Atlas" geraakte een
arbeider, die bezig was een boot te verhalen, te
water. Op zijn hulpgeroep schoot een kameraad
toe, die zich onmiddellijk te water begaf en den
drenkeling wist te grijpen, doch wiens krach
ten te kort schoten om den man, die zich aan
zijn redder vast klemde, op het droge te bren
gen. Nu weerklonk beider hulpgeroep, dat de
aandacht trok van een derden havenarbeider.
Deze snelde te hulp, doch had het ongeluk bij
het verlaten van de boot, waarop hij werkzaam
was, mis te stappen, waardoor hij te water ge
raakte. Hij verdween onmiddellijk in de diepte.
Van alle kanten schoten nu helpers toe, die
er in slaagden de eersten drenkeling en zijn on-
fortuinlijken kameraad uit het water te halen.
Beiden waren er, behalve het natte pak, goed
afgekomen. Doch de derde man bleef aarivam
Ja, excellenza.
Waar, weet je dat ook
Neen, excellenza. Ik had boodschappen in
de stad te doen en ik heb den Franschman met
Giacomo Persani alleen gelaten. Tfaen hij de
villa gehuurd had, kwam hij mij opzoeken en
ik heb hem naar Nice teruggereden. Den vol
genden ochtend heb ik hem opnieuw naar Men
tone gebracht, ditmaal met zijn vrouw en kind.
Het hart van den graaf klopte hevig.
Zonder eenigen twijfel was de jonge Fransch
man, over wien deltaliaan sprak, burggraaf De
Sanzac. En zij, die hij voor zijn vrouw liet door
gaan, gravin De Lasserre en het kind was ziji\
dochter, zijn lieve kleine Lucie.
De Italiaan ging voort
De signora is een heel jonge, schoone, maar
bleeke en erg treurige vrouw. Ik heb aan haai
lijdend uiterlijk begrepen, dat zij dringend 1100
dig had te Mentone te blijven.
En het kind vroeg de graaf ontroerd, was
dit welvarend
Ik geloof het wel, excellenza Het is een
meisje, wel een beetje bleekjes, maar levendig
als een kwikstaart. En hoe snapte hetO neen
dat is niet ziek, volstrekt niet. En dat is er een
tje, dat men lief heeft. Den heelen weg over,
elk oogenblik overlaadde de moeder het met
kussen.
Die woorden wekten in den blik van den
graaf een vreemden gloed. Hij voelde als met
een scherp gepunt ijzer zijn hart doorboren.
En de andere, de., man, vroeg bij, kuste
hij ook het kind
De Italiaan schudde het hoofd.
En om zijn antwoord te voltooien, voegde hij
erbij
Hij niet, het was de moeder^die altoos het
kind op haar schoot hield.
De graaf slaakte een zucht van verlichting.
't Is goed, zei hij, om het gesprek te eindi -
gen. Zoodra wij te Mentone zijn aangekomen
moet je mij bij signor Giacomo Persani bren
gen.
En zijn hoed vaster op het hoofd drukkend,
zoowel om zich te beschutten tegen de zonne
stralen als om zijn gelaat te verbergen, wierp
hij zich achterover in een hoek van het rijtuig.
Een uur later kwam men te Mentone aan.
Luigi bracht eerst zijn reiziger naar het ho
tel, waar hij gewoonlijk afstapte, daarna, toen
hij zich vergewist had, dat zijn paard een flinke
hoeveelheid hooi voor zich had en 'n emmer
frisch water, begaf hij zich naar den graaf, die
hem op de binnenplaats wachtte.
En nu, excellenza, sprak hij, zal ik u bij
Giacomo Persani brengen.
Laat ons gaan, antwoordde de graaf.
Zij doorkruisten een reeks nauwe en sombere
straten, en na omstreeks tien minuten geloopen
te hebben, bleef de Italiaan staan en sprak
Hier is het
Zij stonden voor een soort winkel, tegen wel
ker ramen men vierkante stukken papier had
geplakt, met min of meer volledige inlichtingen
betreffende huizen, kamers, tuinen en terrei
nen, die te koop of te hum* waren.
Je moet naar het hotel terugkeeren, zei de
raaf lot Luigi, en mij daar wachten. Ik ver
zoek je uitdrukkelijk niet uit te gaan want ik
zal je misschien zoo dadelijk noodig hebben.
Ik zal u wachten excellenza. Vergeet niet
aan Giacomo te zeggen, dat ik het ben die u
geraden heeft, u tot hem te wenden.
Heel goed. Dat is afgesproken.
De Italiaan verwijderde zich en de graaf trad
den winkel binnen. Een man zat daar aan eet.
tafel, die met papieren was bedekt. Op het ge
luid der deur, die geopend werd, hief hij plotse
ling het hoofd op daarna stond hij zelf op en
groette den bezoeker onderdanig-.
Kan ik signor Giacomo Persani spreken
vroeg De Lasserre.
Welzeker, mijnheer. Daar is een stoel wees
zoo goed plaats te nemen. Ik ben Giacomo Per
sani. Wat is er van uw dienst
Misschien hebt gij wel over een dag of drie
een kleine villa voor mij te huur
Ik heb juist iets, dat u lijkt, een allerbe-
valligste kleine villa, omgeven door oude ci-
troenboomen met een prachtig uitzicht op de
Middellandsche Zee.
Deltaliaan boog, nam zijn pen en teekende
het bewijs van ontvangst, dat hij zijn milden
klant overhandigde.
Na zich gehouden te hebben of hij het las,
vouwde De Lasserre het op, zeggende
Zoo is het goed.
- En, mijnheer, hernam Giacomo Perseni, als
u lust heeft de mooie villa te bezoeken, ben
ik tot uw dienst.
(Wordt vervolgd.)
