S. KROM Alkmaar
9e Straf der Zonde
C.v.TMET, Den Helde!
Spoorstr. 126. Telel. 370.
21e Jaargang
Vrijdag 4 April 1930.
No. 26
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR QP
WIERINGEN EN OMSTREKEN
(K
Informeert U eens
bij Uw kennissen hoe of
onze wasscherij
hun voldoet.
Of beter nog, laat ons
even een W ASCH halen
en overtuigt U dan zelf
van onze W ASSCHERI.J
lifl 3ÜHEEREN-BAA1
Eerste klas
HEERENKLEEDING
GEMAAKT en NAAR MAAI legen de LAAGSTE PRIJZEN.
ÓÓHJ.G.?
WIERINGER COURANTE
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
UITGEVEN s
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
BUREAU
Hippolytushoei Wielingen.
Telefoon ïntercomm. No. 19.
ADVERTENTIcN
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10
B1NNENL. NIEUWS.
KERKDIEFSTAL.
Deze week kwam de schoonmaakster in de
R.K.-kerk te IFuitjehorn bij het verplaatsen van
de armenbus tot dc ontdekking dat deze bus
veel lichter was dan de vorige week. De werk
ster waarschuwde den pastoor en na onderzoek
met den armenmeester bleek dat het deurtje van
de armenbus met een beitel was verbroken en
ongeveer een bedrag van 50 60 daaruit was
ontvreemd.
OVERLAST VAN VLIEGEN.
Eenige jaren geleden werd in den watertoren
te IJmuiden een electrisch verlichte klok aan
gebracht. Deze schijnt een buitengewone aan
trekkingskracht op de vliegen te hebben. Deze
toch kwamen zich in zoo grooten getale in Cc
warmte der lampen koesteren dat onlangs een
drijfjacht georganiseerd werd en ontelbare exem
plaren konden worden gedood.
Het euvel blijft aanhouden, zoodat, de direc
tie van de waterleiding in overweging heeft ge
nomen het uurwerk weg te nemen, omdat het
voor een watertoren allerminst wenschelijk is.
dat zich daarin de besmetting overbrengende
vliegen gaan inkwartieren
MELKOORLOG TE VLAARDINGEN.
Te Vlaardingen is een melkoorlog ontstaan
tusschen de veehouders en de grossiers. Het gaat
uitsluitend om de consumptiemelk. Naar de mee
ning van de veehouders krijgen deze voor de
melk te weinig en daarom besloten zij zelf de
melk te laten uitventen. De prijs hiervoor was
vastgesteld op 9 cent (de prijs der slijters is 12
cent), doch zoowel de grossiers als de slijters le
verden voor denzelfden prijs, waarop de vee
houders wederom verlaagden tot 7 en 6 cent per
liter.
FFN KTJNSUGFBVT DOORGESLIKT.
[Te Kerkrade (L.) heeft Woensdag de 37-jarige
mijnwerker .Tacobi zijn kunstgebit doorgeslikt.
De ongelukkige is aan de gevolgen daarvan o-
verledcn.
FEUILLETON.
s t
(25.
Daarop, na haar dochter lang te hebben aan
gezien, sloot zij haar in de armen en drukte haar
aan de borst.
De arme moeder dacht aan de smart, die haar
dochter zou lijden, als men er toe gedwongen zou
wezen haar mede te deelen, dat markies De Ver-
veine de man van een ander was.
Hoe haar kind te beschermen, hoe haar te
verdedigen tegen dat verschrikkelijke leed, dat
haar zou kunnen dooden Zou haar moederlijke
liefde daarvoor toereikend wezen Bittere spot!
Door de harde voorwaarden, die graaf De Las-
serre haar had opgelegd, genoodzaakt die liefde
te onderdrukken, wat kon zij dan nu voor haar
kind doen Zij had niet eens het recht zich door
haar teederheid te laten bezielen Helaas, voor
haar dochter was zij nooit iets anders dan een
onderwijzeres
Zij kende de plannen van haar man niet. De
graaf kwam zijn dochter dikwijls bezoeken. Hij
praatle m.et mevrouw Delorme, met Aurora,
nooit met haor. Bovendien vermeed hij haar te
ontmoeten. Bevonden zij zich toevallig in el-
kaars tegenwoordigheid, dan groette hij koeltjes
met een „Dag mevrouw en dat was alles.
De graaf betrad nooit den salon noch het bou
doir van Aurora, waar het jonge meisje werkte
met hnar onderwijzeres. Zoodra hij kwam, sloot
hij zich in zijn kamer op en naargelang hij iets
te zeggen of te vragen had, liet. hij achtereenvol
gens Aurora en mevrouw Delorme roepen. Hij
bleef soms vrij lang, doch nooit meer dan twee
uur. Nooit at hij thuis. Was het nrn niet in aan
raking te komen met zijn vrouw De gravin
dacht het.
's Avonds na den maaltijd wilde de onderwij
zeres bij Aurora de plaats van kamenier vervul
len. De inval eener moeder Zij legde de laatste
hand aan het toilet van haar dochter, bloemen
in het kapsel «takend en de blonde krullen op
ECHTE FRIESCHE
ZO'SOctpfora
Brlaven uit het Zuiden
389.
EEN „EDELMAN."
Men kan groote bewondering hebben voor wat
de Duitschers gedurende de verdwenen keizer-
regeering hebben tot stand gebracht. Op tech
nisch gebied hebben ze werkelijk wonderen ver
richt. Hun onverwoestbare ijver, hun organisa
tievermogen, hun wetenschappelijke arbeid gren
zen aan 't wonderbare en als ze te kwader niet
't slachtoffer waren geworden van hun gebrek
kig politiek inzicht, dan zouden ze ongetwijfeld
de leiding in de wereld hebben veroverd. Maar I
één ding heeft het straffe tuchtrégime, waaron
der ze opgroeiden hen niet kunnen bijbrengen n.1
innerlijke beschaving - Uiterlijk kunnen ze zeer
correct zijn en ons nonchalante Hollanders mis
schien een lesje geven in goede manieren. Maai
nis men door het vernisje heen kijkt, dan blijkt
de beschaving van een soort, die wij niet waar-
deeren. Zelfs in wetenschappelijke kringen kan
men uitbarstingen van ruziezucht beleven, die
in Engeland en Nederland ondenkbaar zijn
Men herinnert zich trouwens, hoe in 't begin van
den oorlog de mannen der Duitsche wetenschap
bij wie men cultuur zou veronderstellen, te keer
zijn gegaan en scholden als vischwijven.
Het toppunt op dit gebied vertoonde vorige
week de oud-generaal Ludendorff in een artikel
over zijn vroegeren chef Hindenburg, den tegen-
woordigen president der Duitsche Republiek
Ludendorff is de kwade geest van 't Duitsche le
ger geweest, die ten slotte zelfs bij Wilhelm in
ongenade viel. Een man zonder eenigen tacti-
schen zin. die waarschijnlijk nooit op zijn hoogc
plaats zou zijn gekomen, als hij niet een tijd
lang gunsteling van den Obersten Kriegsherr
was geweest.
Hindenburg daarentegen heeft zijn land de
grootste diensten bewezen. Nadat hij in militaire
carriere nimmer de gunsten van zijn keizer had
genoten, omdat hij ongeschikt was voor hove
ling, werd hij zuiver op grond van de gaafheid
van zijn persoonlijkheid en van zijn talenten
tot de legerleiding geroepen. En, al heeft hij ten
gevolge van Duitschlands insluiting door steeds
aangroeiende vijanden, het keizerlijke leger nief
tot de eind-overwinning kunnen voeren, hij heeft
zijn militaire loopbaan geteekend met wapenfei
ten, die zijn groote bekwaamheid buiten twijfel
stellen. En als na den oorlog in Duitschland ver
warring en anarchie dreigen, dan is het de oude
generaal, die zijn populariteit ter beschikking
stelt, en het moeilijke en ondankbare baantje
van president op zijn oude schouders neemt. Ja,
inderdaad een hondenbaantje
AJs ooit iemand recht op waardeering heeft,
dan is 't deze oude, trouwe soldaat, die niets
meebracht in zijn politieke loopbaan dan een on-
krenkbare eerlijkheid en een niet te knakken ver
antwoordelijkheidsbesef. Als een rots van plicht?
betrachting staat deze tachtig-jarige op zijn post
het voorhoofd schikkend.
De witte zijden japon met korte mouwen en
bescheiden uitgesneden hals, waarover een kan
ten tuniek, opgenomen met strikken en met
groote doffen belegd, liet haar fraai gevormde ar
men en schouders en haar blanken hals zichtbaar
blijven. Een lief bouquetje versierde haar borst,
dat haar moeder er zelf op vastgestoken had
Daarenboven hing aan een lint een prachtig me
daillon, met briljanten omzet. Zij droeg geen an
dere sieraden, behalve aan den linkerarm een
gouden armband.
Dit kostbaar en toch eenvoudig toilet stond
Aurora zeer goed, zonder nochtans haar schitte
rende schoonheid te verhoogen. Daarenboven
bezat het jonge meisje behalve die schoonheid
de bekoorlijkheid, welke der jeugd eigen is. Hoe
ook gekleed, altijd was Aurora bevallig.
Onbeweeglijk vlak tegenover haar dochter
staande, was de gravin een en al bewondering.
Om dat jonge voorhoofd, dat nog geen enkele
smart had bewolkt, scheen een stralen krans te
schitteren.
Voorheen was ik ook schoon, dacht zij, maar
nooit was mijn schoonheid te vergelijken bij die
mijner dochter.
Zich in een spiegel bekijkend, hernam Aurora:
Ben ik wezenlijk mooi
Je bent een engel.
Een engel, herhaalde het jonge meisje glim
lachend het hoofd schuddend, en aldus een ha-
rer geheimste gedachten verradend.
De moeder zuchtte. Ook zij dacht aan markies
De Verveine.
Mevrouw Delorme trad de kamer bin
nen. Het was tijd om te vertrekken. Het rijtuig
wachtte voor de deur.
Voor het raam zag de gravin haar in het rijtuig
stappen. Een tot dusver ongekende gewaarwor
ding doortrilde haar en beklemde haar hart. Voor
het eerst kreeg zij een opwelling van toorn te
gen mevrouw Delorme, die bij haar dochter de
plaats innam, welke haar rechtmatig toekwam.
Zij sloot haastig het venster en ging naar haar
kamer, waar zij haar tranen den vrijen loop liet.
DE MOEDER.
Do Lasserre wilde zijn dochter opzoeken, die
ter bescherming van het welzijn van zijn land,
dat zooveel droeve dagen heeft gekend.
Deze man oogstte o.a. den lof van bovengenoem
den Ludendorff, dié een boek schreef „Oorlogs
herinneringen", waarin hij Hindenburg teeken-
de als den volksheld. Maar zie, de blaadjes zijn
gekeerd. Herr Ludendorff dacht in Hindenburg
te zien de verdediger van een soldatenkliek en
deze ging zijn eigen weg, onbevooroordeeld, recht
door zee, leider van heel het Duitsche volk. On
danks alle kabaal heeft Hindenburg laatstelijk
doorgedreven, dat Duitschland zich neerlegde bij
de schuldenregeling, zooals die op de Haagsche
conferentie werd overeengekomen. En daarnaast
heeft hij eerlijk de Republiek verdedigd, zooals
de meerderheid van 't Duitsche volk die wensch-
te, tegen aanvallen van links en rechts.
Een en ander heeft hem de haat op den hals
gehaald van zijn vroegere soldatenvricnden, die
in hem een werktuig zagen van hun plannen, en
dat is aanleiding geworden tot den jongsten
chunnigen zet van zijn vroegeren ondergeschik
te Ludendorff.
Deze schrijft nu een artikel in de „Volksvvorte'
dat hij vroeger in zijn „Herinneringen" wel veel
goeds van Hindenburg heeft gezegd, maar dat
hij zulks nooit heeft gemeend. Hij heeft het ai-
'een maar gedaan, omdat het volk behoefte had
aan een held en om die reden heeft hij Hinden
burg maar wat opgepoetst, In werkelijkheid was
Hindenburg een prul. Vier jaar lang, gedurende
de moeilijkste jaren van den oorlog, heeft Hin
denburg aan den leiband geloopen van hem. Lu
ien dorff, en nu heeft hij door zijn treurig ge
drag het recht verbeurd de veldgr.auwe soldaten-
kleeding te dragen. Hij heeft zijn keizer tot af
stand bewogen, soldatenraden in zijn leger inge
voerd. de hand gereikt aan de revolutie, in t
kort: hij is tekort geschoten in alles, wat in het
oude leger voor soldateneor gold.
Het blad van de Beiersche Volkspartij schrijft
terecht: „Generaal Ludendorff spaart het Duit
sche volk, wat zijn persoon betreft, niets. De
door een boozen geest beheerschte man-verzinkt
'teeds dieper in een geestelijke en moreele duis
ternis, welke, gezien wat de Duitsche generaal
eens voor het Duitsche volk was, meer dan schok
kend en droevig is. Men heeft in de laatste jaren
m'enige uitlating van Ludendorff moeten aan-
hooren, waarbij men dacht: erger kan het wel
haast niet meer. Maar het werd toch weer erger
En thans is het ongelooflijke geschied. Luden
dorff smaadt Hindenburg voor de oogen van het
Duitsche volk."
Ik eindig met de opmerking, waarmee ik be
gon, de Duitsche tucht heeft een soort menscheri
gekweekt, wier innerlijk voor den buitenlander
weinig aantrekkelijk is.
DE STRIJD OM DEN AETHER.
De radioruzie wordt wel heel erg in Neder land
schen stijl gestreden In Engeland kent men
maar één omroep. Politieke onderwerpen, in 't
algemeen kwesties, die aanleiding tot verdeeld
heid geven, worden streng geweerd. Er bestaat
op aarde genoeg gelegenheid om kwesties op te
werpen en uit te vechten, dan dat wij ook nog
den aether daarmee behoeven te bederven. Heb
ben wij niet onze vergaderingen, onze kranten,
onze brochures, waarin wij ons gemoed kunnen
luchten over den tegenstander En voor zoover
mijn ervaring strekt, hebben de meesten van ons
bezwaar in onze huiskamer allerlei strijdkwesties
binnen te laten, waarover wij op andere wijze
zooveel kunnen hooren en lezen als ons hartje
begeert.
Maar Nederland is nu eenmaal 't land van de
antithese. Dat wij samen kunnen genieten van
iets, dat boven onze verdeeldheid uitgaat, is uit
gesloten. En zoo zien wij. om te beginnen ons
volk in twee kleuren: rechts en links, waarbij
de andere helft het gansch andere is, waaraan
wij ons behooren te ergeren. Dus moest er ook
een linksche en een rechtsche radio zijn. die vol
komen gescheiden waren. Maar toen eenmaal de
scheiding was aangebroken, redeneerden de so
cialisten Hebben de Christelijke partijen een
eigen positie in den aether, om hun beginselen te
verkondigen, welnu, dan wij ook. De A.V.R.O. al
gemeen cultureel bedoeld, werd „liberaal" ge
noemd dus moest Rood, dat zulk een groot
volksdeel aan zijn zijde heeft, ook een evenredi
gen tijd tot zijn beschikking- hebben. Een groote
socialistische omroepvereeniging ontstond, die
reeds ver over de 80.000 leden telt. Het is alles
geheel logisch en vloeit voort uit den eersten stap
naar 't sectarisme.
En nu gaat de strijd om de Zenduren. Elk wil
zoolang mogelijk beschikking over de uitzending.
Het is voor den betrokken minister een moeilijk
geval en hij zal wel oppassen zijn hand zoo wei
nig mogelijk in dit wespennest te blesseeren. Do
Radioraad, die dit varkentje had te wasschen
door een advies samen te stellen, heeft de zend-
hij sedert den opera-avond, twee dagen geleden,
niet gezien had.
Mevrouw en de juffrouw zijn een klein toer
tje gaan maken, sprak de kamenier, maar zij
zullen wel dadelijk thuis komen.
Heel goed. Ik zal op haar wachten, antwoord
de hij.
Hij trad de kamer binnen. Nauwelijks had hij
den tijd gehad te gaan zitten of er werd geklopt.
Binnen riep hij.
De deur ging open en hij zag dc gravin binnen
treden.
Dadelijk stond hij op met gefronste wenkbrau
wen.
Wat verlangt gij vroeg hij op vertoornden
toon.
Ik wachtte u, mijnheer begon de jonge
vrouw, die beefde als een door den wind bewo
gen blad.
U wachtte mij Waarom
Om u over onze.... over uw dochter te
spreken, mijnheer
Welnu, mevrouw, spreek. Wat hebt gij mij
te zeggen.
Mijnheer, Aurora lijdt. Aurora is diep be
droefd. Gisteren heeft zij veel geschreid en van
morgen ook nog. Haar gezondheid baart mij
zorg.
Waarom heeft men mij hiervan geen be
richt gegeven Heeft men om een dokter gezon
den
Wat kan een dokter doen, waar ik machte
loos ben
Maar wat is er dan toch gebeurd
Eergisteravond in de Opera zag zij....
Markies Dc Verveine. Dat weet ik.
De genegenheid, die Aurora voor dien jon
geman koestert, is geen gewone, het is een vuri
ge liefde.
Ja, ongelukkig genoeg. De liefde, onder zeer
bijzondere omstandigheden ontloken en welker
ontwikkeling gelijken tred heeft gehouden met
die van haar verstand, brengt haar in een staat
van overspanning, die op haar zenuwgestel een
heilloozen invloed heeft.
Kan men haar dan niet van die noodlottige
liefde genezen
Zij is een hartstocht geworden, mijnheer en
ik zeg het u, alles hebben wij te duchten. Auro-
ra's leven is zelfs met die liefde saamgeweven,
die zich van haar gansche wezen heeft meester
gemaakt. Zij kan er van sterven.
De Lasserre werd zeer bleek.
Neen, neen. antwoordde hij met onvaste
stem, gij overdrijft. Ik kan niet gelooven
Sedert lang bestudeer ik Aurora, haar ka
rakter en haar gemoedsstemmingen. Geen en
kele harer gewaarwordingen ontgaat mij.
Maar helaas, zooals ik u zeide, ik ben onver
mogend. Zonder twijfel heb ik Aurora een groot
vertrouwen weten in te boezemen, daar zij voor
mij zelfs haar geheimste gedachten niet verbol
gen houdt. Maar ik bekleed zulk een kleine
plaats in haar hart, dat ik niet de noodige zede
lijke macht en kracht bezit om het gevaar, dat
ik met angst zie naderen, te bestrijden. In haar
oog ben ik slechts een onderwijzeres.
De graaf vergiste zich ten aanzien van de be-
teekenis dier woorden van de gravin en meende
er een geheime bedoeling in te zien, die in strijd
was met zijn inzichten. De rimpels in zijn voor
hoofd, werden dieper. Een paar schreden naar
voren doende, riep hij met een stem, die trilde
van ingehouden toorn en met snijdende scherts:
Ik begrijp, waarom gij mij angst poogt aan
te jagen en ik merk waar u heen wilt, mevrouw!
Wat zegt u sprak de gravin verschrikt.
Ja, ik heb u in de kaart gezien. Waarlijk, 't
is niet kwaad bedachtGij zoudt tot Aurora wil
len zeggen Mevrouw Delorme staat in geen en
kele betrekking tot u. Zij is een vreemdelinge,
die je vader bij je plaatste. Je heet niet Aurora
Delorme, je heet Lucie De Lasserre. Je bent de
eenige dochter van graaf De Lasserre. en ik ben
gravin De Lasserre, ik ben je moeder
Mijnheer, steunde de jonge vrouw.
Hij ging met trillende 9tem voort
Welnu, neen duizendmaal neen Gij zult
dat niet doen. Ik wil het nietMijn dochter zou
weten wat gij geweest zijt, wat gij zijt Nooit,
nooitAls gij de betrekking, die gij hier bekleedt,
moede zijt, kunt gij vertrekken.
Het gelukte der gravin haar snikken te ver
kroppen, maar zij kon haar tranen niet inhouden.
(Wordt vtrvolgd.)