S. KROM Alkmaar 9e Straf der Zonde C.v.TMET, Den Helde! Spoorstr. 126. Telel. 370. 21e Jaargang Vrijdag 4 April 1930. No. 26 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR QP WIERINGEN EN OMSTREKEN (K Informeert U eens bij Uw kennissen hoe of onze wasscherij hun voldoet. Of beter nog, laat ons even een W ASCH halen en overtuigt U dan zelf van onze W ASSCHERI.J lifl 3ÜHEEREN-BAA1 Eerste klas HEERENKLEEDING GEMAAKT en NAAR MAAI legen de LAAGSTE PRIJZEN. ÓÓHJ.G.? WIERINGER COURANTE VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. UITGEVEN s CORN. J. BOSKER, WIERINGEN BUREAU Hippolytushoei Wielingen. Telefoon ïntercomm. No. 19. ADVERTENTIcN Van 15 regels 0.50. Iedere regel meer 0.10 B1NNENL. NIEUWS. KERKDIEFSTAL. Deze week kwam de schoonmaakster in de R.K.-kerk te IFuitjehorn bij het verplaatsen van de armenbus tot dc ontdekking dat deze bus veel lichter was dan de vorige week. De werk ster waarschuwde den pastoor en na onderzoek met den armenmeester bleek dat het deurtje van de armenbus met een beitel was verbroken en ongeveer een bedrag van 50 60 daaruit was ontvreemd. OVERLAST VAN VLIEGEN. Eenige jaren geleden werd in den watertoren te IJmuiden een electrisch verlichte klok aan gebracht. Deze schijnt een buitengewone aan trekkingskracht op de vliegen te hebben. Deze toch kwamen zich in zoo grooten getale in Cc warmte der lampen koesteren dat onlangs een drijfjacht georganiseerd werd en ontelbare exem plaren konden worden gedood. Het euvel blijft aanhouden, zoodat, de direc tie van de waterleiding in overweging heeft ge nomen het uurwerk weg te nemen, omdat het voor een watertoren allerminst wenschelijk is. dat zich daarin de besmetting overbrengende vliegen gaan inkwartieren MELKOORLOG TE VLAARDINGEN. Te Vlaardingen is een melkoorlog ontstaan tusschen de veehouders en de grossiers. Het gaat uitsluitend om de consumptiemelk. Naar de mee ning van de veehouders krijgen deze voor de melk te weinig en daarom besloten zij zelf de melk te laten uitventen. De prijs hiervoor was vastgesteld op 9 cent (de prijs der slijters is 12 cent), doch zoowel de grossiers als de slijters le verden voor denzelfden prijs, waarop de vee houders wederom verlaagden tot 7 en 6 cent per liter. FFN KTJNSUGFBVT DOORGESLIKT. [Te Kerkrade (L.) heeft Woensdag de 37-jarige mijnwerker .Tacobi zijn kunstgebit doorgeslikt. De ongelukkige is aan de gevolgen daarvan o- verledcn. FEUILLETON. s t (25. Daarop, na haar dochter lang te hebben aan gezien, sloot zij haar in de armen en drukte haar aan de borst. De arme moeder dacht aan de smart, die haar dochter zou lijden, als men er toe gedwongen zou wezen haar mede te deelen, dat markies De Ver- veine de man van een ander was. Hoe haar kind te beschermen, hoe haar te verdedigen tegen dat verschrikkelijke leed, dat haar zou kunnen dooden Zou haar moederlijke liefde daarvoor toereikend wezen Bittere spot! Door de harde voorwaarden, die graaf De Las- serre haar had opgelegd, genoodzaakt die liefde te onderdrukken, wat kon zij dan nu voor haar kind doen Zij had niet eens het recht zich door haar teederheid te laten bezielen Helaas, voor haar dochter was zij nooit iets anders dan een onderwijzeres Zij kende de plannen van haar man niet. De graaf kwam zijn dochter dikwijls bezoeken. Hij praatle m.et mevrouw Delorme, met Aurora, nooit met haor. Bovendien vermeed hij haar te ontmoeten. Bevonden zij zich toevallig in el- kaars tegenwoordigheid, dan groette hij koeltjes met een „Dag mevrouw en dat was alles. De graaf betrad nooit den salon noch het bou doir van Aurora, waar het jonge meisje werkte met hnar onderwijzeres. Zoodra hij kwam, sloot hij zich in zijn kamer op en naargelang hij iets te zeggen of te vragen had, liet. hij achtereenvol gens Aurora en mevrouw Delorme roepen. Hij bleef soms vrij lang, doch nooit meer dan twee uur. Nooit at hij thuis. Was het nrn niet in aan raking te komen met zijn vrouw De gravin dacht het. 's Avonds na den maaltijd wilde de onderwij zeres bij Aurora de plaats van kamenier vervul len. De inval eener moeder Zij legde de laatste hand aan het toilet van haar dochter, bloemen in het kapsel «takend en de blonde krullen op ECHTE FRIESCHE ZO'SOctpfora Brlaven uit het Zuiden 389. EEN „EDELMAN." Men kan groote bewondering hebben voor wat de Duitschers gedurende de verdwenen keizer- regeering hebben tot stand gebracht. Op tech nisch gebied hebben ze werkelijk wonderen ver richt. Hun onverwoestbare ijver, hun organisa tievermogen, hun wetenschappelijke arbeid gren zen aan 't wonderbare en als ze te kwader niet 't slachtoffer waren geworden van hun gebrek kig politiek inzicht, dan zouden ze ongetwijfeld de leiding in de wereld hebben veroverd. Maar I één ding heeft het straffe tuchtrégime, waaron der ze opgroeiden hen niet kunnen bijbrengen n.1 innerlijke beschaving - Uiterlijk kunnen ze zeer correct zijn en ons nonchalante Hollanders mis schien een lesje geven in goede manieren. Maai nis men door het vernisje heen kijkt, dan blijkt de beschaving van een soort, die wij niet waar- deeren. Zelfs in wetenschappelijke kringen kan men uitbarstingen van ruziezucht beleven, die in Engeland en Nederland ondenkbaar zijn Men herinnert zich trouwens, hoe in 't begin van den oorlog de mannen der Duitsche wetenschap bij wie men cultuur zou veronderstellen, te keer zijn gegaan en scholden als vischwijven. Het toppunt op dit gebied vertoonde vorige week de oud-generaal Ludendorff in een artikel over zijn vroegeren chef Hindenburg, den tegen- woordigen president der Duitsche Republiek Ludendorff is de kwade geest van 't Duitsche le ger geweest, die ten slotte zelfs bij Wilhelm in ongenade viel. Een man zonder eenigen tacti- schen zin. die waarschijnlijk nooit op zijn hoogc plaats zou zijn gekomen, als hij niet een tijd lang gunsteling van den Obersten Kriegsherr was geweest. Hindenburg daarentegen heeft zijn land de grootste diensten bewezen. Nadat hij in militaire carriere nimmer de gunsten van zijn keizer had genoten, omdat hij ongeschikt was voor hove ling, werd hij zuiver op grond van de gaafheid van zijn persoonlijkheid en van zijn talenten tot de legerleiding geroepen. En, al heeft hij ten gevolge van Duitschlands insluiting door steeds aangroeiende vijanden, het keizerlijke leger nief tot de eind-overwinning kunnen voeren, hij heeft zijn militaire loopbaan geteekend met wapenfei ten, die zijn groote bekwaamheid buiten twijfel stellen. En als na den oorlog in Duitschland ver warring en anarchie dreigen, dan is het de oude generaal, die zijn populariteit ter beschikking stelt, en het moeilijke en ondankbare baantje van president op zijn oude schouders neemt. Ja, inderdaad een hondenbaantje AJs ooit iemand recht op waardeering heeft, dan is 't deze oude, trouwe soldaat, die niets meebracht in zijn politieke loopbaan dan een on- krenkbare eerlijkheid en een niet te knakken ver antwoordelijkheidsbesef. Als een rots van plicht? betrachting staat deze tachtig-jarige op zijn post het voorhoofd schikkend. De witte zijden japon met korte mouwen en bescheiden uitgesneden hals, waarover een kan ten tuniek, opgenomen met strikken en met groote doffen belegd, liet haar fraai gevormde ar men en schouders en haar blanken hals zichtbaar blijven. Een lief bouquetje versierde haar borst, dat haar moeder er zelf op vastgestoken had Daarenboven hing aan een lint een prachtig me daillon, met briljanten omzet. Zij droeg geen an dere sieraden, behalve aan den linkerarm een gouden armband. Dit kostbaar en toch eenvoudig toilet stond Aurora zeer goed, zonder nochtans haar schitte rende schoonheid te verhoogen. Daarenboven bezat het jonge meisje behalve die schoonheid de bekoorlijkheid, welke der jeugd eigen is. Hoe ook gekleed, altijd was Aurora bevallig. Onbeweeglijk vlak tegenover haar dochter staande, was de gravin een en al bewondering. Om dat jonge voorhoofd, dat nog geen enkele smart had bewolkt, scheen een stralen krans te schitteren. Voorheen was ik ook schoon, dacht zij, maar nooit was mijn schoonheid te vergelijken bij die mijner dochter. Zich in een spiegel bekijkend, hernam Aurora: Ben ik wezenlijk mooi Je bent een engel. Een engel, herhaalde het jonge meisje glim lachend het hoofd schuddend, en aldus een ha- rer geheimste gedachten verradend. De moeder zuchtte. Ook zij dacht aan markies De Verveine. Mevrouw Delorme trad de kamer bin nen. Het was tijd om te vertrekken. Het rijtuig wachtte voor de deur. Voor het raam zag de gravin haar in het rijtuig stappen. Een tot dusver ongekende gewaarwor ding doortrilde haar en beklemde haar hart. Voor het eerst kreeg zij een opwelling van toorn te gen mevrouw Delorme, die bij haar dochter de plaats innam, welke haar rechtmatig toekwam. Zij sloot haastig het venster en ging naar haar kamer, waar zij haar tranen den vrijen loop liet. DE MOEDER. Do Lasserre wilde zijn dochter opzoeken, die ter bescherming van het welzijn van zijn land, dat zooveel droeve dagen heeft gekend. Deze man oogstte o.a. den lof van bovengenoem den Ludendorff, dié een boek schreef „Oorlogs herinneringen", waarin hij Hindenburg teeken- de als den volksheld. Maar zie, de blaadjes zijn gekeerd. Herr Ludendorff dacht in Hindenburg te zien de verdediger van een soldatenkliek en deze ging zijn eigen weg, onbevooroordeeld, recht door zee, leider van heel het Duitsche volk. On danks alle kabaal heeft Hindenburg laatstelijk doorgedreven, dat Duitschland zich neerlegde bij de schuldenregeling, zooals die op de Haagsche conferentie werd overeengekomen. En daarnaast heeft hij eerlijk de Republiek verdedigd, zooals de meerderheid van 't Duitsche volk die wensch- te, tegen aanvallen van links en rechts. Een en ander heeft hem de haat op den hals gehaald van zijn vroegere soldatenvricnden, die in hem een werktuig zagen van hun plannen, en dat is aanleiding geworden tot den jongsten chunnigen zet van zijn vroegeren ondergeschik te Ludendorff. Deze schrijft nu een artikel in de „Volksvvorte' dat hij vroeger in zijn „Herinneringen" wel veel goeds van Hindenburg heeft gezegd, maar dat hij zulks nooit heeft gemeend. Hij heeft het ai- 'een maar gedaan, omdat het volk behoefte had aan een held en om die reden heeft hij Hinden burg maar wat opgepoetst, In werkelijkheid was Hindenburg een prul. Vier jaar lang, gedurende de moeilijkste jaren van den oorlog, heeft Hin denburg aan den leiband geloopen van hem. Lu ien dorff, en nu heeft hij door zijn treurig ge drag het recht verbeurd de veldgr.auwe soldaten- kleeding te dragen. Hij heeft zijn keizer tot af stand bewogen, soldatenraden in zijn leger inge voerd. de hand gereikt aan de revolutie, in t kort: hij is tekort geschoten in alles, wat in het oude leger voor soldateneor gold. Het blad van de Beiersche Volkspartij schrijft terecht: „Generaal Ludendorff spaart het Duit sche volk, wat zijn persoon betreft, niets. De door een boozen geest beheerschte man-verzinkt 'teeds dieper in een geestelijke en moreele duis ternis, welke, gezien wat de Duitsche generaal eens voor het Duitsche volk was, meer dan schok kend en droevig is. Men heeft in de laatste jaren m'enige uitlating van Ludendorff moeten aan- hooren, waarbij men dacht: erger kan het wel haast niet meer. Maar het werd toch weer erger En thans is het ongelooflijke geschied. Luden dorff smaadt Hindenburg voor de oogen van het Duitsche volk." Ik eindig met de opmerking, waarmee ik be gon, de Duitsche tucht heeft een soort menscheri gekweekt, wier innerlijk voor den buitenlander weinig aantrekkelijk is. DE STRIJD OM DEN AETHER. De radioruzie wordt wel heel erg in Neder land schen stijl gestreden In Engeland kent men maar één omroep. Politieke onderwerpen, in 't algemeen kwesties, die aanleiding tot verdeeld heid geven, worden streng geweerd. Er bestaat op aarde genoeg gelegenheid om kwesties op te werpen en uit te vechten, dan dat wij ook nog den aether daarmee behoeven te bederven. Heb ben wij niet onze vergaderingen, onze kranten, onze brochures, waarin wij ons gemoed kunnen luchten over den tegenstander En voor zoover mijn ervaring strekt, hebben de meesten van ons bezwaar in onze huiskamer allerlei strijdkwesties binnen te laten, waarover wij op andere wijze zooveel kunnen hooren en lezen als ons hartje begeert. Maar Nederland is nu eenmaal 't land van de antithese. Dat wij samen kunnen genieten van iets, dat boven onze verdeeldheid uitgaat, is uit gesloten. En zoo zien wij. om te beginnen ons volk in twee kleuren: rechts en links, waarbij de andere helft het gansch andere is, waaraan wij ons behooren te ergeren. Dus moest er ook een linksche en een rechtsche radio zijn. die vol komen gescheiden waren. Maar toen eenmaal de scheiding was aangebroken, redeneerden de so cialisten Hebben de Christelijke partijen een eigen positie in den aether, om hun beginselen te verkondigen, welnu, dan wij ook. De A.V.R.O. al gemeen cultureel bedoeld, werd „liberaal" ge noemd dus moest Rood, dat zulk een groot volksdeel aan zijn zijde heeft, ook een evenredi gen tijd tot zijn beschikking- hebben. Een groote socialistische omroepvereeniging ontstond, die reeds ver over de 80.000 leden telt. Het is alles geheel logisch en vloeit voort uit den eersten stap naar 't sectarisme. En nu gaat de strijd om de Zenduren. Elk wil zoolang mogelijk beschikking over de uitzending. Het is voor den betrokken minister een moeilijk geval en hij zal wel oppassen zijn hand zoo wei nig mogelijk in dit wespennest te blesseeren. Do Radioraad, die dit varkentje had te wasschen door een advies samen te stellen, heeft de zend- hij sedert den opera-avond, twee dagen geleden, niet gezien had. Mevrouw en de juffrouw zijn een klein toer tje gaan maken, sprak de kamenier, maar zij zullen wel dadelijk thuis komen. Heel goed. Ik zal op haar wachten, antwoord de hij. Hij trad de kamer binnen. Nauwelijks had hij den tijd gehad te gaan zitten of er werd geklopt. Binnen riep hij. De deur ging open en hij zag dc gravin binnen treden. Dadelijk stond hij op met gefronste wenkbrau wen. Wat verlangt gij vroeg hij op vertoornden toon. Ik wachtte u, mijnheer begon de jonge vrouw, die beefde als een door den wind bewo gen blad. U wachtte mij Waarom Om u over onze.... over uw dochter te spreken, mijnheer Welnu, mevrouw, spreek. Wat hebt gij mij te zeggen. Mijnheer, Aurora lijdt. Aurora is diep be droefd. Gisteren heeft zij veel geschreid en van morgen ook nog. Haar gezondheid baart mij zorg. Waarom heeft men mij hiervan geen be richt gegeven Heeft men om een dokter gezon den Wat kan een dokter doen, waar ik machte loos ben Maar wat is er dan toch gebeurd Eergisteravond in de Opera zag zij.... Markies Dc Verveine. Dat weet ik. De genegenheid, die Aurora voor dien jon geman koestert, is geen gewone, het is een vuri ge liefde. Ja, ongelukkig genoeg. De liefde, onder zeer bijzondere omstandigheden ontloken en welker ontwikkeling gelijken tred heeft gehouden met die van haar verstand, brengt haar in een staat van overspanning, die op haar zenuwgestel een heilloozen invloed heeft. Kan men haar dan niet van die noodlottige liefde genezen Zij is een hartstocht geworden, mijnheer en ik zeg het u, alles hebben wij te duchten. Auro- ra's leven is zelfs met die liefde saamgeweven, die zich van haar gansche wezen heeft meester gemaakt. Zij kan er van sterven. De Lasserre werd zeer bleek. Neen, neen. antwoordde hij met onvaste stem, gij overdrijft. Ik kan niet gelooven Sedert lang bestudeer ik Aurora, haar ka rakter en haar gemoedsstemmingen. Geen en kele harer gewaarwordingen ontgaat mij. Maar helaas, zooals ik u zeide, ik ben onver mogend. Zonder twijfel heb ik Aurora een groot vertrouwen weten in te boezemen, daar zij voor mij zelfs haar geheimste gedachten niet verbol gen houdt. Maar ik bekleed zulk een kleine plaats in haar hart, dat ik niet de noodige zede lijke macht en kracht bezit om het gevaar, dat ik met angst zie naderen, te bestrijden. In haar oog ben ik slechts een onderwijzeres. De graaf vergiste zich ten aanzien van de be- teekenis dier woorden van de gravin en meende er een geheime bedoeling in te zien, die in strijd was met zijn inzichten. De rimpels in zijn voor hoofd, werden dieper. Een paar schreden naar voren doende, riep hij met een stem, die trilde van ingehouden toorn en met snijdende scherts: Ik begrijp, waarom gij mij angst poogt aan te jagen en ik merk waar u heen wilt, mevrouw! Wat zegt u sprak de gravin verschrikt. Ja, ik heb u in de kaart gezien. Waarlijk, 't is niet kwaad bedachtGij zoudt tot Aurora wil len zeggen Mevrouw Delorme staat in geen en kele betrekking tot u. Zij is een vreemdelinge, die je vader bij je plaatste. Je heet niet Aurora Delorme, je heet Lucie De Lasserre. Je bent de eenige dochter van graaf De Lasserre. en ik ben gravin De Lasserre, ik ben je moeder Mijnheer, steunde de jonge vrouw. Hij ging met trillende 9tem voort Welnu, neen duizendmaal neen Gij zult dat niet doen. Ik wil het nietMijn dochter zou weten wat gij geweest zijt, wat gij zijt Nooit, nooitAls gij de betrekking, die gij hier bekleedt, moede zijt, kunt gij vertrekken. Het gelukte der gravin haar snikken te ver kroppen, maar zij kon haar tranen niet inhouden. (Wordt vtrvolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1930 | | pagina 1