De Straf der Zonde
winkels zijn
geheelen dag
tiM
S. Coltof
21e Jaargang
Dinsdag 27 Mei 1930
No. 41
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
DRAGON
WIERINGER COURA
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
Brieven uit het Zuiden
397.
OORLOG IN DEN ETHER.
Zaterdagmiddag. Mijn jongste zoon komt thuis
van de H.B.S. „Zeg, vanmiddag reuze meetings
in 't Concertgebouw en in Carré van de A.V.R.O.
Ik ga luisteren van 't Concertgebouw wordt
uitgezonden. De jongens op school zijn razend."
„Razend vraag ik. Op wie „Op minister
Reymer natuurlijk je weet immers wel, die
heeft de A.V.R.O. genekt."
Ik examineer even verder. Mijn zoon blijkt 't
probleem nog niet aan alle kanten hekeken te
hebben, maar dit is zeker de H.B.S. is als één
man vóór de AVRO „Er is niemand van do jon
gens, die ooit naar de VARA luistert. Als die
komt, stemmen ze af op 't buitenland, want Hui
zen nemen ze ook niet."
Zulke hevigheden onder jongelui, die nog aan
't opgroeien zijn, zijn altijd interessant. Men
heeft, ze niet te. tragisch op te vatten ze zijn in
den regel gauw vergeten, om plaats te maken
voor een andere hevigheid. Vaak is 't niet meer
dan een meening van een leeraar, die kritiekloos
wordt aanvaard, omdat deze in 't oog van de
jongens „een reuze kerel" is. Heb je geduld, om
de zaak uit te zoeken, dan merk, je, dat de ver
eering van den „reuze kerel" zijn verklaring
vindt in de antipathie tegen andere leeraren,
die „vuile streken" uithalen. Kinderen van de
zen leeftijd zien de wereld in twee kleuren en 't
lijdt geen twijfel op de HBS is op 't oogenblik
de A.V.R.O. wit en de rest van de omroepvereeni-
gingen is zwart.
Tntusschen, al hoor ik dan niet tot de ijverige
luisteraars, ik heb van mijn Zaterdagmiddag
toch een paar uur opgeofferd, om oorgetuige te
zijn van de meeting in 't concertgebouw. En 'i
heeft mij veel te denken gegeven. Hier kwam
een opgekropte volkswoede tot uiting, die ern
stige aandacht waard is. Dat iemand zich vergat
als Ds. Ekering, deed. die den slechten smaak
had de weinig rooskleurige geldelijke aangcle
genheden van minister Reymer met de haren in
zijn rede te betrekken, mag met recht scherp
worden afgekeurd, aan den anderen kant is M
wel een bewijs, hoe zwaar geladen de AVRO aan
hang is en wie onbevooroordeeld de situatie be
kijkt, kan zich deze woede wel verklaren. Hét is
een slechte politicus, die op zulke teekenen geen
acht geeft en niet anders doet dan hoon met hoon
te beantwoorden. Regceren is vooruitzien. En de
storm, die is opgestoken kon politiek wel eens
meer beteekenen dan politici vermoeden Men
denke niet te gauw, dat 't maar een kabaaltje is
op II.B.S.-peil.
DE POLITIEKE KANT.
Er is een wezenlijk verschil in geestelijke ge
steldheid tusschen den A.V.R.O.-aanhang en de
leden van de andere zendvereenigingen, ten op
zichte van welk verschil ik mijn eigen positie
uiterst moeilijk weet te bepalen. Men vertelt veel
kwaad van de A.V.R.O. in de principieelc omroep
UITGETER
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
vereenigingen, maar men kan niet ontkennen,
dat de AVRO is opgekomen uit een zuivere lief
de voor de radio als zoodanig De radio is voor
deze pioniersgroep geen middel geweest maar
doel op zichzelf. De Franschman zou zeggen
zij beoefenden de kunst om de kunst. Ik ken ve
le van deze echte radioliefhebbers. Ze vlochten
hun eigen spoelen en waren altijd aan 't prutsen
en werken met nieuwigheden. Deze groote groep
au zuivor-geïnteresseerden heeft de AVRO groot
gemaakt en is omgekeerd door de AVRO opge
leid en opgevoed. Deze menschen hebben een
groote genegenheid voor iemand als den heer
Willem Vogt, in wien ze ook een echten, onver-
dachten radioliefhebber zién, iemand zonder bij
bedoelingen, eerlijk en trouw aan de zaak, die
hem als geen andere aan 't hart ligt. Dit soort
van radioenthousiasten denkt en voelt niet sec-
tariscli. Ik ben er van overtuigd, dat de heer Vogt
en de zijnen er eerlijk naar gestreefd hebben, el
ke richting ter wille te zijn en dat er geen rede
lijke aanmerking is te maken op de uitvoering
van dit voornemen, als men geen stok zoekt, on.
een hond te slaan, want die kan men natuurlijk
altijd vinden.
Maar ziet nu, wat er gebeurd is Toen eenmaal
de menschen, die de radio liefhadden om de
radio, de zaak hadden opgebouwd, toen kwamen
de groepen, die de beteekenis van de radio inza
gen voor iets anders. Bij hen lag de vraag zoo
wat kan ik met de radio doen, om de positie van
mijn groep te versterken Zij grepen naar de
radio als middel tot machtsvorming. In Enge
land heeft de regeering terecht deze exploitatie
van de radio verhinderd en daarmee een factor
van politieke verwarring buiten het publieke le
ven gehouden, maar in Nederland gelukte dat
natuurlijk niet.
DE SOCIAAL DEMOCRATIE.
BUREAU:
Hippolytushoef Wieringen.
Telefoon Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN:
Van 15 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10
WIJ BREIEN en reparecren alle soorten Wollen
Kleeding, Kousen en Sokken, ook de aller fijnste.
JAAP SNOR, ZUIDSTRAAT 15, DEN HELDER.
Let op den Gelen Winkel.
Depots voor Wieringen Hippolytushoef Wed.
J. de Beurs Den Oever Jb. Kaleveld.
op 't oogenblikkelijk resultaat maar de oorzaak
daarvan zuiver zien. En de oorzaak ligt in 't feit
dat Nederland de politiek niet uit den ether
heeft weten te houden.
ALGEMEEN VERSCHIJNSEL.
FEUILLETON.
(61.
Een floers kwam voor de oogen der gravin. Zij
beproefde te spreken. Maar zij kon slechts een
gesmoorde, hartversclieurenden kreet slaken.
Een seconde bewogen haar beide armen zich
in de lucht haar lichaam werd stijf, en zij viel
als een blok op den vloer, waar zij rechtuit blcel
liggen zonder een teeken van leven te geven.
De kreet der arme moeder, de uiting harer ziel,
was welsprekender geweest dan al wat zij zou
hebben kunnen zeggen.
Ik heb mij vergist, dacht de graaf, zij weet
van niets. Zij is het niet.
Het vuur, dat in zijn oogen straalde, verdween,
en hij wierp een langen blik op de ongelukkige,
die aan zijn voeten lag. Hij boog zich over haar
heen met de kennelijke bedoeling haar op te
heffen, en haar hulp te verschaffen. Maar op het
zelfde oogenblik richtte hij zich haastig op.
Neen, neen, mompelde hij woedend, ik wil
niet, ik wil niet.
En hij snelde het vertrek uit.
Beneden aan de trap kwam hij den portier te
gen.
Ga spoedig naar boven, of liever roep je
vrouw, voegde hij hem toe. Mevrouw Durand is
ongesteld geworden. Zij heeft hulp noodig.
Hij verwijderde zich haastig, terwijl de portier
verschrikt zijn vrouw riep en naar boven ging.
De graaf wierp zich in zijn rijtuig, zonder iets
aan den koetsier te zeggen.
Waarheen vroeg deze hem.
Ik weet het niet.
Ondanks dit zonderlinge antwoord, legde d<>
koetsier de zweep over zijn paard, terwijl hij bij-
zichzelf sprak
Dat is al een heel rare sinjeur. Maar ei
genlijk, wat kan het mij schelen Ik ben bij het
uur genomen, en als ik mijn geld maar krijg.
In een hoek van de coupé gedoken, liet de
Toen is de sociaal-democratie gekomen, die
een kwart van ons volk vertegenwoordigt. Ze
stond voor de vraag: kan ik toestaan, dat mijn
politieke concurrenten zenders expioiteeren ten
dienste van hun speciale belangen en moet ik
mijn recht op een evenredig deel niet doen gel
den Het is mij bekend, dat het eenige voeten
de aarde heeft gehad voor de leiding tot dat
laatste kon besluiten. Of zij verstandig heeft ge
daan, den kant van de sectariërs te kiezen
waag ik niet te beslissen. Wegen, die kort lijken,
loopen wel eens dood.
En nu wil 't ongeluk, dat hij den huidigen
stand van de techniek Nederland maar over
twee" zenders beschikt, zoodat, nadat Huizen be
schouwd werd als rechtens te hooren tot de
rechtsclie groepen, de rechten van de VARA niet
anders konden worden veroverd dan op de Al-
gemeenen Omroep. En, om die verovering
mogelijk te maken, moest het werk van den heer
Vogt onder handen worden genomen.De wijze
waarop dit geschiedde, valt zeker niet onver
deeld te prijzen Ik heb meermalen hot gevoel
gehad, dat er inderdaad naar den stok ge
zocht werd, om den hond te slaan.
De woede van de AVRO-aanhangers richt
zich nu in hoofdzaak tegen de VARA, omdat
deze toevallig de organisatie is, te wier behoeve
't zendtijdoffer moet worden gebracht. Dat is
natuurlijk onverstandig, maar wie heeft ooiit
menschen, die hevig verbitterd waren, verstan
dige dingen hooren zeggen Als er fouten zijn
gemaakt, dan moet men zich niet blind staren
Er zijn er duizenden in den lande, die 't lot.
dat de A.V.R.O. trof niet zien als een feit op zich
zelf, maar als een symptoon van een kwaal, die
zich diep heeft ingevreten in ons maatschappelijk
leven. Overal zoo zeggen zemoeten zuiver
zakelijke belangen en eerlijke bedoelinge wijken
voor het streven van de machtsgroepen, die niet
de zaak, maar zichzelf zoeken. Aan de universi
teit kan men verhalen hooren van professoren
benoemingen, waarbij niet de man van weten
schap, maar 't politieke vriendje in de weeg
schaal lag
Als men in de wereld van 't strafrecht komt
waar men anders zou verwachten), dan blijken
aanbevelingen van een procureur - generaal, die
geheel voor zijn taak leeft, niet bestand tegen 't
ondergrondsch advies van een anoniem Kamer
lid.
Het is op 't oogenblik geer.
lolletje bedrijfsleider van een publiek lichaam
te zijn en altijd gedwongen te wezen op grond
van politieke overwegingen dingen te laten, die
noodig zijn en dingen te doen die men in 't be
lang van de zaak bedenkelijk acht.
Zielkundig kan men de zaak zoo stellen. In
onze maatschappij hebben lang groote groenen
onder zwaren druk geleefd. Zij hebben 't machts
type uit hun groep naar voren geschoven, om
zich van dien druk te bevrijden. Zoodoende heeft
dat machtstype een overwichtige positie gekre
gen en speelt nu de baas in zaken, waarvan hij
geen verstand heeft en heeft, hij rechten, die hem
niet toekomen.
Maar niemand durft dat machtstype aan. Zoo
ontstaat de haat tegen de democratie, en men
meent, dat de democratie verkeerd is. Dat is
niet zoo. Een maatschappij, waarin het machts
type de andere typen verdrukt, is geen democra
tische maatschappij. Eer 't tegendeel daarvan
Intusschen wordt het op die wijze verklaarbaar
dat men in zakelijk - geïnteresseerde kringen
roept om den sterken man. Men wil den duive'
met Belzebub uitbannen en door middel van éér
dictator dc heerschappij van de georganiseerde
en onverantwoordelijke baasspelerij den kop ir
drukken cn de verantwoordelijkheid door mid
del van dien oenen machthebber brengen aan
hen. bij wie die veilig is.
Het zou een gevaarlijke proefneming worden
Maar zoo zie ik de A.V.R.O.-beweging een anti-
nolitieke strekking krijgen. De zakeliik - geinteres
seerden zijn de troebele politiekerij van de
macht9menschen beu en in hun geprikkeldheid
graaf zijn gedachten den vrijen loop, of liever hij
beproefde zijn denkboolden een pepaalde rich
ting te geven. Onrechtvaardigd had hij de gra
vin beschuldigd hij erkende het Hij was eci
verkeerden koers uitgegaan. Waar Aurora ie
zoeken Van wien moest hij zijn dochter terug
eischen Hij moest in de eerste plaats trachten
te raden waarom Aurora ontvoerd was Welke
drijfveer had den roover doen handelen Welke
konden diens bedoelingen zijn Eensklaps
drong er een lichtstraal in zijn verwarden geest
en liet was of oen onzichtbare hand voor zijn oo
gen met vurige letters den naam van markies
De Verveine schreef. Hij sidderde en riep
Hij is het, hij is het
Kon hij redelijkerwijze na zijn vrouw iemand
anders beschuldigen dan den markies En wer
kelijk, alles pleitte tegen Adrien. Zijn gesprek
met Aurora bij markiezin De Montperrey, door
het jonge meisje getrouwelijk aan haar vader
overgebracht, was een voldoende bewijs voor den
graaf, dat die jongeman de schuldige was, dien
hij zocht.
De lafaard, de lafaard riep hij. O, ik zal
hem doodenJa, ik zal hem dooden.
Plotseling rees een nieuw denkbeeld in zijn
geest op en riep een smartelijke, ontzettende on
derstelling in het leven, die zich tusschen hem
en den markies plaatste. Die veronderstelline
toonde hem als mogelijk een verstandhouding tuf
schen Aurora en Adrien. Tn dit geval was zijn
dochter de medeplichtige van den roover. Hij
had haar met haar goedvinden ontvoerd Alles
was tusschen hen afgesproken
Welk middel had de markies gebezigd om zijn
dochter over te halen Zonder twijfel hadden
zij elkander geschreven. De man, die zich zijn
koetsier te vriend had gemaakt, was haar bode
geweest. Ongetwijfeld ook hadden zij elkander
ergens ontmoet.
En de afgrijselijke onderstelling kwam terug,
hardnekkig aanhoudend zij drong zich met on-
wederstaanbare kracht aan hem op en het on
gelukkige denkbeeld vatte post in zijn geest.
Zoo was het, na zijn vrouw, die hem bedro
gen, verraden, onteerd had, zijn dochter, die hij
liefhad en aanbad, meer misschien dan hij de
moeder had liefgehad, en aangebeden was het
KAN AAL WEG
DEN HELDER.
v vindl-jeïoverdreven.
►laar zonder m'n pijpje .DRAGON:5hag,
zou ih nief Kunnen leven.
~E VIRQINIA 5HAG
zijn ze tot domme dingen in staat.
De burgeroorlog in den aether is begonnen en
't einde is niet te overzien. Ik zeg niet, dat minis
ter Reymer anders had kunnen beslissen. Een
minister moet rekening houden met mogelijkhe
den en misschien was dit de eenige. Ik vrees ech
ter, dat in vele eivolle zalen straks de leuze zal
worden aangeheven: Weg met de politiek. En
als men een waschlijst wil samenstellen van al
les, wat de politiek in dit landje bedierf, dan zal
men een groot politiek program daaruit
kunnen opbouwen
Waar is 't genie, dat ons voor het huidige par
lementaire stelsel een betere, democratische be-
stuursmethode kan geven, waarin de machts-
mensch tot normale afmetingen wordt terugge
bracht T
G. v. AMSTEL.
BINNENL. NIEUWS.
HEVIG ONWEER.
Vrijdagavond heeft boven Sittard een kort
maar hevig onweer gewoed. lusschen Hoens-
broek en Sittard sloeg het hemelvuur op een
personenauto uit Helmond. De wagen vloog in
brand, waarbij de chauffeur tegen een boom
reed en twee uur bewusteloos bleef liggen. De
auto brandde uit.
Te Sittart sloeg de bliksem op het net van de
tramlijn Sittard-Heerlen. De schilder B. Pfen-
nings, die juist passeerde, werd tegen den grond
geslagen, maar bekwam geen letsel. u
DE NIEUWE TUINDERSKNECHT.
Elk vak heeft zijn moeilijkheden.
Een kweeker te Loosduinen had een knecht
aangenomen, 't Was een z.g. „Scheveninger", dat
zijn in de tuinderswereld menschen. die van
ruw werk vrij goed, maar van fijn werk heele-
maal niet op de hoogte zijn. Op zijn vraag, waar
mede hij moest beginnen, zei zijn baas ga de
voorste broeiramen maar gieten, de gieters staan
in de schuur, onder iedere twee ramen een gieter.
De man ging. Inderdaad stonden in de schuur
de gieters, negen in totaal. Hij nam er een paar,
tilde twee ramen op en zette de gieter in het mid
den er onder. Toen hij achttien ramen aldus had
bewerkt, was zijn voorraad gieters uitgeput. Hij
weer naar zijn baas. „Wat moet ik nou doen
vroeg hij. „Ben je nou al klaar was de weder-
zijn ongelukkige dochter, die op haar beurt het
aantal der schuldigen vergrootte.
Voor alles moest hij haar terugvinden, aan de
handen van dien ellendigen markies De Vervei
ne ontrukken, dien hij tot zijn schoonzoon had
willen maken, aan wien hij zijn dochter zou
hebben gegeven en die hem haar ontnomen had,
de nietswaardige Maar nu was het uit. Hij zou
Aurora liever gestorven zien, dan haar aan zoo'n
schelm uit te huwen.
Al de schuldbekentenissen van den markies
waren in zijn bezit, hij zou hem onverwijld la
ten vervolgen. Hij zou gerechtelijk voor een spot
prijs het domein van Verveine, de bosschen,
landhoeven, alles wat hij bezat, laten verkoopen
Dit zou zijn eerste wraak zijn.
Maar hoe te weten te komen, waarheen hij
Aurora had gevoerd. Klaarblijkelijk waren zij
samen vertrokken. Welk middel te bezigen om
haar schuilplaats te ontdekken
Die vragen, welke De Lasserre zich stelde, de
den oude herinneringen bij hem oprijzen en rie
pen hem een naam voor den geest Gabiron, een
schrandere detective, die hem nu zeventien
jaar geleden ook hielp zijn kind op te sporen.
Ja, sprak hij bij zichzelf, dat is de man, dien
ik moet hebben. Maar wat is er van hem in die
zeventien jaar geworden Is hij steeds nog bij
de firma Serpin Heden nog wil ik dat weten,
Heb ik Gabiron niet, dan zal de chef mij wel ie
mand anders geven.
Het rijtuig was op den boulevard gekomen,
dien het paard stapvoets volgde.
Na een oogenblik te hebben nagedacht, sprak «hij
Als ik eens naar den markies reed Ik ben
er zeker van, dat ik hem niet tref. Maar wie
weet, misschien verneem ik wel iets.
En hij gaf den koetsier last hem naar de Rue
Vanneau no. 20 te rijden.
De graaf was niet heel verwonderd, toen de
portier van het huis, waar de markies woonde,
hem mededeelde dat deze niet thuis was. Op de
tweede vraag, die hij tot hem richtte, antwoord
de de portier
De markies is gisteravond om vijf uur ver
trokken, zonder tegen zijn kamerdienaar te zeg
gen, waarheen hij ging. Hij heeft een klein va
lies meegenomen. Dit bewijst, dat hij voor over
drie, vier dagen terug zal komen. Ik was juist
bij zijn kamerdeur, toen hij vertrok. Ik vond dal
hij er vreemd uitzag hij was bleek en ongerust.
Ik maakte mijn vrouw er opmerkzaam op en
zeiZeer zeker is mijnheer De Verveine iets on
aangenaams overkomen.
De graaf behoefde niets meer te vernemen om
zich voldoende ingelicht te achten. Geen twijfel
was meer mogelijk. Wat de portier hem had ge
zegd, versterkte hem in zijn overtuiging. Hij liet
zich weder naar zijn boulevard Haussmann rij
den.
Ik weet nog niets, zei hij tot mevrouw De-
lorme, ik zoek. Ik keer naar mijn huis terug en
zal waarschijnlijk den ganschen dag niet uit
gaan. Als u soms iets verneemt, moet u mij on
verwijld Louis sturen.
En hij ging weg, zonder haar een enkel verwijt
over haar gebrek aan toezicht te doen.
Zoodra hij op zijn kamer was gekomen, 9chreef
de graaf een brief. Hierna riep hij zijn bediende
Theodoor.
Breng dien brief terstond weg, sprak hij tot
hem. terwijl hij hem het papier overreikte. Je
zult dien eigenhandig aan mijnheer Gabiron ge
ven.
Wat zal Gabiron doen
Het had één uur geslagen. Graaf De Lasserre,
uitgeput van vermoeienis, liep in zijn kamer op
en neer om te vechten tegen den slaap, die zijns
ondanks zijn oogleden, elk oogenblik deed toe
vallen. Met ongeduld wachtte hij op Gabiron.
Eindelijk opende Theodoor de deur van het
kabinet en diende den agent aan.
Kom binnen, mijnheer Gabiron, kom b'in-
nen, riep de graaf.
Terstond trad Gabiron, met den hoed in de
hand, binnen.
Theodoor sloot de deur. De twee mannen ble
ven een oogenblik zwijgend tegenover elkander
staan, terwijl zij elkaar aanzagen.
Herkent u mij vroeg de graaf.
Heel goed.
Toch ben ik veel verouderd.
(Wordt vervolgd.)
