NO. Bl
WSm NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR igRP
WIERINGEN EN OMSTREKEN
J. R. HEUSS
BLANKf Kil. PlllUli.
DE VONDELING.
HEERENBMI
rnfe*
jWIERINGER COURANT*
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG EN VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen.
Telefoon Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van I5 regels 0.50.
Iedere regel meer 0.10.
HEERENBAAI
P0RT0RIC0.
TABAKSFABRIEK „DE WAKENDE LEEUW"
LAAT A, 125 ALKMAAR.
Prima kwaliteit in alle prijzen.
Spaart onze rebussen.
hebben ook als punten groote waarde.
,'U 8U 100 120 140 150 100 180
200 225 250 300 350 400 430 eu
500 cent per pond.
PAR1JSCHE MODEBRIEF.
Fantastische jurken voor de
warme zomermaanden.
Hemelsblauw komt weer in de mode.
Toen ik nog een piepjong meisje was, be
stond er in de modewereld een groote voor
liefde voor de kleur hemelsblauw. Wel te ver
staan niet voor de diepe, warme kleur blauw
van meer zuidelijke luchtstreken, maar voor
het teere, zachte tintje dat onze Hollandsche
lucht meestal vertoont. En van dat zoete,
•weeke kleurtje hield ik niet. Ik protesteerde
fel tegen een hemelsblauw jurk. Men mocht
mij rood en groen en geel aantrekken
maar géén blauw.
Nü, vele jaren later, is hemelsblauw weder
om in de mode. En ik bemerk hoe mild en
zacht mijn karakter in den loop der tijden
is geworden ik heb niets meer tegen hemels
blauw, ik vind de kleur heel lief en ze irri
teert mij niet in het minst. Ik ben zelfs be
reid mij geheel in hemelsblauw te steken,
hemelsblauw,
gegarneerd met
het blanke wit
van snoezige zo
merwolkjes of,
om op meer
prozaische wijze
te spreken, met
het wit van ga
lons en biesjes
zooals op 't oo-
genblik heel
veel gedaan
wordt. Op een
japonnetje, van
hemelsblauw
linnen zet men ter versiering witte galons in
verschillende breedte en werkt het toiletje af
met een groote witten matrozenkraag. Een
ander maal gebruikt men een serie heel smal
le witte galons onder elkaar en geeft de ja
pon een schouderstuk of befje van witte stof.
Japonnetjes van blauwe voile krijgen een wit
schouderstuk, een breede band witte voile
onder aan den rok en een wit ceintuurtje.
Ondanks mijn bekeering ten. opzichte van
de kleur blauw, doet het mij echter toch ge
noegen de mooie, sterke kleuren te zien die
men voor buiten-japonnetjes gebruikt, roode
tinten, sprekend groen, oranje, roestkleuren
enz. Oranje wordt met bruin opgemaakt,
bruin met lichtblauwen turkooiskleur met
wit en aquamarine.
Voor 's avonds worden bijna uitsluitend de
kleuren van edelsteenen gekozen koraal, tur
koois, robijn, saphier,- smaragd, aquamarine
en verder wit en zwart. Deze laatste twee
kleuren blijven altijd fijn, of men ze ieder
apart draagt, ofwel gecombineerd. Een zwar
te japon kan men, ook midden in den zomer
overdag dragen. Maar natuurlijk zorgt men
FEUILLETON.
Ik geloof, dat wij ons onderhoud nu wel
als geëindigd kunnen beschouwen, hernam
hij kalm. Dat wij elkaar voor het oogenblik
genoeg gezegd hebben.
Dat geloof ik ook. Een bekentenis heb
ik u nog te doen, een bekentenis, die mij
zwaar op het hart ligt, waarom ik er dan ook
maar onmiddellijk mee tevoorschijn treed.
Ik geloof, dat u wat jaloersch is, mijnheer.
Gisteren, toen ik het genoegen had u te ont
moeten aan den oever van de Limourde, heeft
u zich allereerst willen vergewissen, of mijn
hart wel vrij was en hee.t u mij gevraagd.
Wie die Theodore was vulde hij aan.
Ja, maar doe nu daar ook geen verdere
moeite voor.
Neem mij niet kwalijk, maar met mijn
openhartigheid kan ik niet nalaten het u te
zeggen.
Wie Theodore is Dat weet ik evengoed
als u. Theodore is een uitstekende, innemen
de jongeman, geen slaafs-onderworpen zoon,
of een, die zich door zijn ij delheid of- eerzucht
overheerschen laat maar iemand, die ge
heel in uw smaak valt, tot uw kringen be
hoort, freule, en met wien u dus geen huwe
lijk beneden uw stand zoudt doen. Hoe jam
mer, dat hij nu niet dat millioen bezit, waar,
als meisje in de korte kleeren, uw hart reeds
naar uitging. Och, die arme Theodore U of
fert hem aan mij op, zonder wroeging en zon
der smart.
Zonder wroeging, ja zonder smart, dat
is een andere vraag. Maar het was niet veel
meer dan een kostschoolmeisjesliefde en u
hoeft niet bang te zijn, dat ik hem ooit trouw
beloften deed.
Toch heeft u hem hoop gegeven
dan voor een lichte garneering. Is effen wit
u te hard, neem dan eventjes geokerde kant
die het zwart doorschijnen laat. Men neemt
heel dikwijls Valenciennes of andere kant,
ingehaald op een tulle ondergrond en stelt
daarmede kraag, vestje jabot of manchetten
tezamen. Men kan ook den hals afwerken
met twee volants boven elkaar, een witte en
een zwarte band van 6 c.M. breed wordt ge
legd op een witten band van 6 c.M. breed
wordt gelegd op een witten band van gelijke
breedte en daarna door den draad in het
midden ingehaald, waardoor een aardige spe
ling van wit en zwart ontstaat. Zwarte ja
ponnen met een wit bovengedeelte zijn ook
nog altijd in den smaak.
Ze hebben echter het na
deel, dat, zoodra dit deel
smoezelig v^ordt, het ge-
heele toilet gestoomd moet
worden, terwijl een kleine
gameering daarentegen
gemakkelijk af te nemen
en te wasschen of te ver
nieuwen is.
Zomer-fantasiën.
Tot de zomer-fantasiën
behooren garnituurtjes
van streepen in verschil
lende kleuren, behooren
lichte jasjes op donkere
rokken, wollen manteltjes
met breede revers en man
chetten van wit piqué
We zien berthekragen en
rug-capes, veel garnee
ring met Schotsch galon,
borduursel met platte
kraaltjes. Een gebreide
pull-over in twee tinten
wordt gedragen op een
rok in andere kleur, over
witte crêpe de chine blou
ses met lange mouwen. In plaats van een
monogram, borduurt men er tegenwoordig
kleine gekleurde vlaggetjes op.
Bruidje in 't blauw.
Als een nieuwtje kunnen we u vertellen,
dat onlangs bij een zeer chiq huwelijk het
bruidje in lichtblauw gekleed was met een
blauwe sluier. Waar tot nu toe voor een
bruid uitsluitend wit genomen werd, vraagt
men zich bezorgd af, of we voortaan mis
schien zelfs gele en groene bruiden zullen
zien.
Meestal is het bruidstoilet van wit satijn,
van zware crêpe de chine of crêpe romain,
soms ook van tulle met kant. Het lijfje gar
neert men gewoonlijk met een bolero of een
volant wat de bruid het beste staat. Lan
ge mouwen, zilveren kousjes, schoentjes van
satijn of crêpe de chine. Sluier, meestal van
tulle, afgezet met kant, valt ruim van achte
ren en zeer weinig in het gezicht. Ze wordt
op het hoofd bevestigd door een netje van
parels of een diadeem, of op zij vastgehecht
met kleine bouquetjes oranjebloesem.
De dame op onze eerste afbeelding is ge
kleed in een blauwe japon, bedrukt met roze
en zwart. De hoed is van roze zijde met een
breeden rand van zwart paardehaar. De lan
ge handschoenen zijn van roze zijde, het
taschje van zwart leder.
Op de tweede teekening ziet men een cos-
tuumpje uit effen en gebloemde mousseline
tezamengesteld. Het bovengedeelte van de
japon en het manteltje zijn van effen, de rok
en de breede sjaalkraag van gebloemde stof.
WILHELMINA.
WAT MALAISE VOORKOMT.
I IET groote probleem heeft onlangs
een bekend Amerikaan opgemerkt
is, hoe de verschillende landen elkaar met
Als we nu al beginnen te kibbelen, hoe
moet het dan later wel gaan
Och, ja, ziet u, u heeft immers zelf al op
gemerkt, dat ik van een jaloersche natuur
ben. En hoe wilt u hem nu zijn ongeluk mee-
deelen
Wel, antwoordde ze, met gewilde vroo-
lijkheid, ik zal hem eenvoudig aan het ver
stand brengen, dat er in deze eeuw maar één
godheid bestaatgod Dollar en dat de heer
Lionel Têterol zijn profeet is.
Hij kwam weer wat dichter naar haar toe
en, terwijl hij haar strak in het gelaat keek,
riep hij
Dat is dus de onbekende van het Boi;
de Boulogne Dat school dus onder dien
hoed met veeren, dien ik zoo dikwijls heb
weergezien in mijn droomen. Dat is dus het
hart, dat er klopte onder de amazone, die ik
eens met sidderende hand streelde O, die
zaligheid van een eerste lente O, dat mys
terie van de Avenue des Poteaux Wat een
roman, wat een dwaasheid toch Een oogen
blik geleden voelde ik mij diep ongelukkig,
zoo overvol en bezwaard was mijn gemoed.
Maar dank zij uw edele openhartigheid, ben
ik nu daarvan genezen en zal ik van hier
gaan, veel lichter en veel luchtiger gestemd.
Hij groette haar en wilde zich al omkee-
ren, toen zij hem vroeg
Waar nu heen, mijnheer
De gehoorzame, onderworpen zoon, ant
woordde hij, gaat nu onmiddellijk zijn
vader verslag afleggen, dat hij heden voor
het laatst mademoiselle De Saligneux gezien
heeft.
Zoo goed en zoo kwaad als ze kon, had ze
haar plan de campagne volbracht en niet met
al te veel moeite had zij haar partij gewon
nen. Wat ging er nu om in zijn hart
Zij "stond op, ging vlak voor hem staan,
zoodat hij niet weg kon en, toen opeens van
optreden veranderend, begon zij met trillen
de stem
Maar u- is toch een man van eer, mijn
heer En een man van eer, doet een aanzoek
hun producten op de wereldmarkt het best
kunnen ontmoeten. Want dat er overproduc
tie zou zijn, geloofde hij niet. Wie zou er
b.v. van overproductie van tarwe durven spre
ken, als een groot percentage der menschheid
zich nog niet eens de luxe kan veroorlooven
om alle dagen wittebrood te eten Nog
slechts betrekkelijk weinig menschen komen
aan de weelde van vleesch-eten toe, althans
lang niet alle dagen, op zijn hoogst Zondags,
en het is dan ook meer dan dwaas, dat men
overal, in woord en geschrift, het euvel der
malaise in het debet van een te veel aan pro
ducten schrijft.
Frederik de Groote heeft eens beweerd, dat
hij niet zou rusten vóórdat zelfs de armste
zijner onderdanen zich de weelde van een
gebraden kip zou kunnen veroorloo.ven en de
groote Pruisenkoning had in de eerste plaats
vrijheid van verkeer en arbeid op het oog.
Nog meer graan, meer varkens, kippen, boter
en kaas, daar moet het heen.
Nu is het wel waar, dat, wanneer het graan
rechtsstreeks voor menschelijk voedsel ge
bruikt wordt, het als zoodanig zijn grootste
nut sticht en dat het gebruik van graan als
veevoeder min of meer verspilling is, maar
het zou toch een groote uitkomst zijn, in
dien de wereld zoo rijk was, dat ze zich deze
verspilling zou kunnen veroorlooven. Con
sumptie langs omwegen noemt men dat. Als
we het graan opeten in den vorm van een
malsche carbonade of van een Frankfurter
knakworstje dan consumeeren we oneindig
veel meer tarwe dan wanneer we ons enkel
met boterhammen zouden voeden. Gesteld
althans, dat de varkens, waarvan de carbo
nade afkomstig is, met tarwe zijn vetgemest.
De wereldta'rwevoorraden zouden vermoede
lijk als sneeuw voor de zon verdwijnen indien
onze welvaart wat grooter was en we met
mildere hand dan tot nu toe onze knorrende
krulstaarten het graan zouden kunnen toe-
bedeelen. En de boeren zouden om een derge
lijke „voedselverspilling" stellig niet rouwig
zijn, want het directe gevolg ervan zou zijn
hoogere graanprijzen en hoogere inkomsten,
waarvoor zij op hun beurt meer industrie
producten zouden kunnen koopen.
De vraag is niet hoe krimpen wij de pro
ductie in om deze in overeenstemming te
brengen met de afgenomen vraag, maar veel
eer hoe stellen de landen elkaar in staat
om hun producten onderling op de beste wij -
ze te ruilen en te consumeeren. Daarop is
maar één antwoord te geven een zoo groot
mogelijke vrijheid van verkeer, zoowel te
land als overzee. De menschelijke behoeften
zijn voorloopig nog oneindig groot. Wordt de
carbonade ons te alledaagsch, dan eten we
voor de afwisseling gebraden kip, als de
beurs het toelaat. Maar voldaan zijn we voor
loopig nog geenszins. Honderden en duizen
den wenschen blijven onvervuld, ook bij een
hoogen graad van welvaart. Wat zouden on
ze boeren, merkte de Amerikaan op, niet gaar
ne allerlei industrie-artikelen koopen, indien
zij het geld er voor hadden. En zoo gaat het
de massa in Europa eveneens.
Welnu, zou er dan geen weg te vinden zijn
om b.v. op groote schaal vele producten van
specifiek Europeeschen aard (b.v. onze bloem
bollen en zuivelproducten) op zeer groote
schaal naar Amerika uit te voeren in ruil
voor goedkoope Amerikaansche massapro
ducten Ongetwijfeld zou het kunnen, indien
Amerika slechts zijn tarieven verlaagde en
onzen export in staat stelde in het land afzet
te vinden. Wij zouden dan geldvorderingen
op Amerika krijgen en die vereffenen door
b.v. den invoer van Amerikaansche automo
bielen. De groote moeilijkheid blijft aldoor
het hooge tarief, dat elke poging tot een
vruchtdragend ruilverkeer in denkiem
smoort.
Maar nu komt dezer dagen het bericht uit
New York, dat het Amerikaansche graanbu-
reau de opgeslagen tarwe voorraden gedeelte
lijk (in Europa)? zal trachten te spuien.
Eindelijk zal de Amerikaansche regeering de
knoop doorhakken, het verlies van eenige
honderden millioenen guldens slikken
Men zal het graan verkoopen op een totaal
ontwrichte wereldmarkt, nadat men eerst
vergeefsche pogingen heeft aangewend oni
den prijs op te zetten door het achterhouden
van voorraden. De mensch is wel slim, maar
niet zóó slim, dat hij met kunstgrepen de
wereldmarkt naar zijn hand kan zetten. Het
Amerikaansche graan wordt thans verkocht,
misschien komt het nu toch nog in den maag
van een pruttelende Deensche of Holland
sche krulstaart terecht Als Geldersche jam
wordt de mislukte prijspolitiek van het Ame
rikaansche graanbureau dan aan de mensch
heid gepresenteerd.
Consumptie langs omwegen, jawel, maar
ditmaal is de omweg dan toch wel heel lang
en plukt men er in Amerika stellig de vruch
ten niet van. Wel echter onze Achterhoelc-
sche keuterboertjes en de Deensche expor
teurs van bacon. Deze eenzijdige voordeelen
van de consumptie langs omwegen had de
Amerikaan, waarvan boven sprake was, ech
ter niet op het oog. Wat hij bedoelde, was
veeleer de vrije uitwisseling van productie in
een wereld, die zich daarvoor zoo uitstekend
leent, omdat de moderne verkeersmiddelen
eiken afstand feitelijk hebben opgeheven.
Malasie, zeide hij, zou er niet zijn, indien we
maar meer ellebogen vrijheid hadden
Ons Lichaam en onze Gezondheid.
Eiwitafscheiding door de nieren.
Sinds lang heeft men een te groote eiwit
afscheiding door de nieren beschouwd als
een onomstootelijk bewijs, dat de betrokke
ne een nierkwaal had. Zeer zeker is eiwitaf
scheiding soms als een waarschuwend symp
toom te beschouwen, doch men vindt ze ook
wel bij volmaakt gezonde personen. Zoo is
na lichamelijke inspanning eiwitafscheiding
een gewoon verschijnsel, bij volwassenen
zoo goed als bij kinderen. Verder hangen
deze eiwitafscheidingen ten nauwste samen
met den stand der nieren als men ligt, ko
men zij niet voor.
Het constateeren van een nierkwaal sluit
trouwens nog heel wat meer in. Aan de orga
nen zelf zijn de ziekelijke veranderingen door
hun eigenaardige ligging in het lichaam,
gewoonlijk niet waar te nemen slechts in
bijzondere gevallen, bijv. wanneer er gezwel
len aanwezig zijn, kan men er wat aan vin
den. Verder is men grootendeels aangewezen
op het urine-onderzoek, waarbij niet alleen
de hoeveelheid eiwit doch o.a. ook het aantal
roode en witte bloedlichampjes moet worden
vastgesteld. Het onderzoek van de urine al
leen is niet genoeg ook de chemische sa
menstelling van het bloed moet worden nagc
gaan. Wanneer de nieren de voor het li
chaam schadelijke stoffen niet in voldoende
mate afscheiden, komen die stoffen n.1. groo
tendeels in het bloed terecht.
Men kan de werking van de nieren ook
controleeren, door na te gaan, na hoeveel
tijd bijv. een bepaalde drank verwerkt is. Het
soortgelijk gewicht der urine geeft menige
waardevolle aanwijzing en door middel van
een zoogenaamden cystoscoop kan men na
gaan, of één der nieren aangetast is, of bei
de, of de linker- of de rechternier ziek is en
of de kwaal nog in het beginstadium ver
keert of reeds verouderd is. Een acute nier
ziekte blijkt het duidelijkst uit een sterk ver
minderde urine-afscheiding, de verminde
ring bedraagt soms zelfs 50 c.M. 3. en meer.
Meestal treedt tevens een donkerroode ver
kleuring op. Nierziekten worden ook aange
duid door zwellingen van de huid, vooral om
de oogen.
als hij waarlijk niet weet, hoe het antwoord
luiden zal, maar niet als hij er zich al zoo
goed als van verzekerd heeft.
Verrast door die plotselinge gedaanteverwis
seling, die er met haar had plaatsgegrepen,
ging hij een schrede achteruit.
Wat bedoelt u eigenlijk? vroeg hij? Hoe
zou ik me daar nu zoo goed van verzekerd
hebben
Zij knoopte de linten van haar hoed los,
want in de opgewonden stemming, waarin ze
nu verkeerde, hinderden die haar de hoed
viel vlak aan zijn voeten, maar ditmaal deed
hij geen moeite dien op te rapen. Met vlam
mend oog en de haren in bevallige wanorde
langs het fier opgeheven hoofdje fladderend
riep ze heftig
Ik wil aannemen, mijnheer, hoe het uit
onnadenkendheid is, dat u zich tot medeplich
tige heeft gemaakt van een overigens toch
zeer onwaardige manier van doen. Ik wil zelfs
gelooven, dat u mij wel aardig vindt, dat ik
het geluk heb gehad in uw smaak te vallen.
Dat u zich meegesleept door een vervoe
ring van hart of verbeelding heeft laten
verleiden, om deel te nemen aan een vernuf-
tif in elkaar gezet plan, dat u uit uzelven niet
bedacht zoudt hebben. Dit neemt niet weg,
dat de rol, die u speelt en die u moeite heeft
vol te houden, u al even onwaardig is als de
dwaze comedie, die ik zooeven vertoonde.
Durft u nog beweren, dat u mij niet wat voor
gelogen heeft Een struikroover, die de voor
bijgangers in het bosch over valt en hun hun
geld of hun leven vraagt, eerbiedigt ook hun
vrijheid hij laat hun immers de keus Nu
schijnt u het dus al een heel gewoon iets te
vinden, dat uw vader schuldbekentenissen
heeft opgekocht, om baron De Saligneux
geheel in zijn macht te krijgen. U vindt het
heel gewoon, dat hij, met die stukken in de
hand, tot mijn vader zei
U zult mij óf uw kasteel, öf uw eer uit
leveren, óf uw dochter zal in het huwelijk
treden met mijn zoon, of u zult mij oogen-
blikkelijk de ruim twee honderd duizend
francs betalen, die u mij schuldig is. Die
manier van doen komt u zeer geoorloofd
voor. Bij uzelven hebt u zeker gedacht„Ze
staat mij wel aan ze zal de mijne worden,
zonder dat ik nog bij haar in den smaak be
hoef te vallen." Is dat niet knap overlegd
Dat is zeker hoogere rijkunst in de politiek,
waar ik mij niet op versta. Eigenlijk moest
ik er trotsch op wezen, dat ik door mij aan u
te geven, mijn vader in de gelegenheid stel
zijn schuld af te doen. Ik ben dus tweehon
derd-duizend francs waard Het zou nooit
bij mij opgekomen zijn, zoo'n prijs voor mij
zelve te bepalen. En is u er ook wel goed ze
ker van, mijnheer, dat u zich niet vergist
heeft Dat er geen fout geslopen is in uw
berekeningen Dat kan toch zoo licht gebeu
ren. Wat doet mijn glimlach Hoe veel mijn
haai* Van mijn hart zal ik niet eens spre
ken, want dat was niet in dén koop begrepen,
omdat u toch wel wist dat dit nooit van u
zou zijn. Nog eens vraag ik u, mijnheer, voor
wie houdt u mij wel Mijn tante, gravin De
Juinis, herhaalt mij steeds iederen ochtend
en iederen avond dat ik een De Saligneux
ben.
En ik wil wel eerlijk bekennen, dat ik er
trotsch op ben, zonder dat ik daarom nog
meen dat ik van andere stof gemaakt ben
dan het alledaagsche soort. Maar, al was ik
nu ook het eenvoudigste burgermeisje een
naaistertje, een boerinnetje of wat dan ook,
ik zou toch nooit op die manier met mij la
ten handeldrijven. Neen, mijnheer, hier zijn
geen meisjes te koop, dat moet u maar er
gens anders probeeren, öf u kunt u millioen
houden. Ik gruw van zoo'n schat, die mij
maar plompweg naar het hoofd wordt geslin
gerd door een man, dien ik niet liefheb.
Al meer dan eens had Lionel getracht haar
in de rede te vallen, maar hij kon niet op
tegen den woordenvloed van verontwaardi
ging, die immer voortbruiste met de onver-
winbare kracht van de rivier, die buiten haar
oevers getreden was.
Haar hoog stemgeluid vond een doffe be
ECHTE FRIESCHI:
20-50cf. per ons
Men stelle in geen geval het bezoek aan
den dokter uit, want de nierkwaal kan urae-
mie of een anderen vorm van auto-intoxica
tie (zelfvergiftiging) veroorzaken en deze
soort vergiftigingen zijn soms doodelijk.
BINNENL. NIEUWS.
RELLETJES TE SCHIEDAM.
Communisten met sabel en revolverschoten
uit elkaar gejaagd.
Eén ernstig gewonde.
Dinsdagavond hadden de communisten te
Schiedam een vergadering belegd in gebouw
Eendracht, waarin als sprekers optreden de
heeren C. Frenay en L. de Visser. De vergade
ring verliep vrij rustig, maar na afloop brach
ten de communisten? van wie velen vergezeld
van hun vrouwen den heer De Visser naar de
bushalte op de Koemarkt, onder het uiten
van uitroepen als „Rood front." „De politie
agenten zijn moordenaars" en het schelden
op de bestaande toestanden, op steunrege
ling, werkverschaffing en Burgerlijk Armbe
stuur. Op de Koemarkt groepten zij samen
en toen aan de eerste sommeering van de
politie om door te loopen, geen gevolg werd
gegeven, trok deze met de te Schiedam ge--
stationneerde marechaussée's de sabel en
sloeg op de menigte in. Er vielen vele harde
klappen en één der eersten, die een tik kreeg,
was de heer K S. uit de St. Liduinastraat, die
juist uit een tram stapte en aan de demon
stratie part noch deel had. Eenige onschul
dige burgers en nieuwsgierigen, die zich niet
spoedig genoeg uit de voeten maakten, liepen
trouwens klappen op, maar de meeste slagen
kwamen toch neer op de communisten en in
een oogwenk was de Koemarkt schoonge
veegd. De communisten en de voorbijgangers
repten zich via Broersvest, Hoogstraat,
Broersveld, Lange Haven, Rotterdamschedijk
en Gerrit Verboomstraat in alle richtingen
van de stad. Velen zochten een schuilplaats
in portieken van woningen en winkels of in
sloppen en stegen, maar overal was het
„naar binnen of doorloopen" en als aan dat
bevel niet gauw genoeg werd volddaan, gin
gen sabel en gummistok er overheen.
Tot in de eerste hoeken van de stad werden
de communisten nagezeten. Angstig klonken
gillen van vrouwen en kreten van mannen
door den laten avond.
In de Lange Kerkstraat ging het niet vlug
genoeg, met het gevolg, dat politie en mare-
chaussée schoten losten in de lucht om schrik
aan te jagen. Dat hielp en in een minimum
van tijd was de straat leeg.
Intusschen was op den hoek van de Hoog
straat een marechausée bedreigd met een
dolkmes, maar de militair gaf den aanvaller
zoo'n klap op de hand, dat hij het dolkmes
liet vallen, dat in beslag werd genomen,
waarop hij kermend de vlucht nam.
L. F., een broer yan het pas gekozen nieu
we communistische Gemeenteraadslid C. F.,
had een klein kind bij zich en telkens, als
men naar' hem wilde slaan, omdat hij niet
vlug genoeg doorliep, hief hij dat kind op,
zoodat men niet wilde dóórslaan, bang, het
kind te treffen. Op een gegeven oogenblik
echter liep hij zulke slagen op, dat hij ker
mend ineen zeeg en bewusteloos geraakte.
Hij had ernstige wonden aan arm en schou-
geleiding in het regelmatig slaan van den
dorschvlegel, daarginds in de schuur.
Het was Lionel of hij telkens zoo'n slag
zwaar op zijn schouders voelde neerdreunen
en het verwonderde hem, dat hij al niet lang
daardoor verpletterd was. Mademoiselle De
Saligneux ging door met steeds toenemende
heftigheid
De hemel weet, hoe ik mijn Saligneux
liefheb en hoezeer ik ook op mijn herinnerin
gen gesteld ben. De verminkte standbeelden
hier in dezen tuin hebben voor mij meer
waarde dan alle mogelijke andere mooie din
gen, die men mij maar zou kunnen bieden.
Alleen hier ben ik volkomen gelukkig, 's Mor
gens wordt ik gewekt door een oude klok,
waarvan de heesche stem me spreekt van
een verleden, dat ik liefheb telkens, als ik
haar hoor, herinneren haar slagen mij aan
gelukkige uren. En dus, mijnheer, u kunt dit
huis nemen, waar ik geboren werd, mijn her
inneringen, alles maar mademoiselle De
Saligneux zal niet van u zijn. En wacht u nog
even eer dat u ons voorgoed verlaat, wil ik
u een bekentenis doen, die dan toch waar
zal zijn Vanochtend was ik. opgestaan met
een slechte gedachte. Ik had het plan ge
vormd om heel voorzichtig en beleidvol te
werk te gaan, zoo tactvol zelfs, dat als ik
„ja" zei, u „neen" zoudt zeggen, waardoor de
breuk voor uw rekening kwam. Maar, als
je je zooiets voorneemt, gelukt dit in den re
gel niet kwam mijn oprechtheid tenmin
ste verdacht voor. Het was mij dan ook, of
de woorden mij in de keel bleven steken ik
heb maar een vierde gezegd, van wat ik al
les zoo mooi bedacht had en u liet er u slechts
ten halve door misleiden. Gaat u nu tot uw
vader zeggen, dat de koop, die hij mij wilde
sluiten, mij te zeer tegen de borst stuit en
dat hij voor zijn millioenen nooit een De Sa
ligneux zal kunnen krijgen Vertel hem dus,
dat dit kasteel van hem zal zijn, maar dat
deze hand niet te koop is en dat u ze nooit
in de uwe zult houden.
(Wordt vervolgd.