22E JAARGANG DINSDAG JULI 1931. NO. 54 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN DE VONDELING. WIERINGER COURANT* VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG EN VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. RUBRIEK VAN DEN ARBEID. De kosten van het levensonderhoud. BUREAU ADVERTENTIëN: UITGEVER Hippolytushoef Wieringen. Van 1—5 regels 0.50. CORN. J. BOSKER, WIERINGEN. Telefoon Intercomm. No. 19. Iedere regel meer 0.10. OE IV EEDS meerdere malen werd er over ge schreven, dat in het bijzonder de prij- zen in den groothandel in den laatsten tijd aan een sterke daling onderhevig waren. Het is zelfs zoo sterk, dat blijkens de laatste sta-- tistiek het gemiddelde indexcijfer van de groothandelsprijzen vergeleken met 1913, nog slechts 103 is, zoodat men practische ge sproken kan zeggen, dat de groothandelsprij zen op het oogenblik wederom op het peil van voor den oorlog zijn aangekomen. Aan den anderen kant werd er echter te vens op gewezen, dat de kleinhandelsprijzen die daling niet of althans niet in voldoende mate volgden. Inderdaad zijn de kleinhan delsprijzen nog aanmerkelijk hooger dan voor den oorlog, doch gelukkig ziet men ook in deze prijzen zich een steeds verdere da ling af teekenen. Onlangs zijn de indexcijfers van de kosten van levensonderhoud te Amsterdam en 's- Gravenhage wederom gepubliceerd. Het blijkt daaruit, dat in Maart 1931 het index cijfer van de kosten van levensonderhoud te Amsterdam voor arbeidersgezinnen met als 5 basis de prijzen van voor den oorlog 100 I nog 154.3 was, terwijl ditzelfde cijfer voor 's-Gravenhage 147.7 bedroeg. Gemiddeld zijn dus de kosten van levensonderhoud thans nog 'l 1/2 maal zoo hoog als voor den oorlog. Dit is ongetwijfeld, als men het met de groot handelsprijzen vergelijkt, nog hoog, doch aan den anderen kant mag men de daling welke in de laatste jaren heeft plaatsgevon den niet uit het oog verliezen. Zoo waren de zelfde cijfers in Maart 1930 voor Amsterdam 162,8 en voor 's-Gravenhage 155,-. Er is dus in het laatste jaar een daling te constatee- ren van ongeveer 8 punten of ruim 5 Vergeleken met Maart 1929 was de daling nog aanmerkelijk meer. Immers in Maart 1929 was het indexcijfer te Amsterdam 168.5 en te 's-Gravenhage 161,2, een daling dus in 2 jaar tijds van ongeveer 14 punten of bijna 10 Vergeleken met Maart 1928 was de daling zelfs nog weer iets sterker. Zoo ziet men dus? dat, al volgt de daling van de kosten van het levensonderhoud die van de groothandelsprijzen nog lang niet in vol doende mate, er toch een beweging is te constateeren, die zeker niet verwaarloosd mag worden. Vraagt men nu of men deze daling nu zoo heel veel in het dagelij ksche leven bemerkt, dan zal- men waarschijnlijk teleurgesteld wor den om den eenvoudigen reden, dat, zoodra er zich een prijsdaling voordoet, het verbruik quantitatief of quilitatief stijgt. Men gaat allicht iets meer koopen van een bepaald ar tikel of wenscht een betere kwaliteit. Dit is dan ook de reden, dat men zoo vaak hoort beweren, dat er eigenlijk nog geen prijsdaling heeft plaats gevonden. De prijs daling is er wel degelijk, doch om den boven- genoemden reden treedt zij weinig in het licht. Op zichzelf is dit natuurlijk zoo erg niet, doch aan den anderen kant belemmert het ongetwijfeld het aanpassen van het loon peil aan het verlaagde prijspeil. Wij meenen goed te doen hierop de aan- dacht te vestigen omdat het per slot van re kening voor den arbeider niet van belang is hoeveel guldens hij verdient, doch wat hij voor zijn loon kan koopen. Een prijsdaling van 10 in ongeveer twee jaar tijd geeft een feitelijke loonsverhooging van 10 omdat de arbeider door deze prijs verlaging met hetzelfde loon ongeveer 10 meer kan koopen dan vroeger het geval was. FEUILLETON. 39. Lionel stond als door den bliksem getrof fen. Zoodra het hem mogelijk was, een woord er tusschen te voegen, sprak hij Freule, ik zweer u, dat ik totaal niet wist Meer kon hij niet zeggen verlegenheid, drift; en wanhoop, al die gemengde gevoelens benamen hem de spraak. Eerst wierp hij nog een langen blik op mademoiselle De Sa- ligneux, of hij, nu hij toch veroordeeld was haar nooit weer te zien, haar beeld volkomen in zijn ziel wilde sluiten. Toen keerde hij zich om en ging. Jupiter, Neptunes, Pan, Vertumnus en Silenus, alle goden uit den tuin keken hem na zoo overhaast als dit jongmensch op de vlucht ging, hielden zij hem zeker voor een dief die op heeterdaad betrapt werd. XTV. Lionel voelde zich zóó ongelukkig, toen hij het kasteel verliet, zijn gemoed was hem zóó overvol, dat hij volstrekt geen aandacht voor zijn omgeving over had en dan ook verdwaalde. Hij liep maar steeds recht-toe, recht-aan, als beneveld door zijn verdriet. Toen hij weer tot zichzelven kwam, bevond hij zich midden in een bosch, waar hij een paar uur bleef ronddwalen, steeds bezig zijn wonden te peilen. Zoowel in zijn hart als in zijn trots was hij geraakt. Tot op dien dag had hij meer met het hoofd dan met het hart liefgehad. Nu had hij zijn onbekende gesproken en hij was tot de ontdekking gekomen, dat zij een edele ziel bezat en dat zij waard was door hem bemind te worden. Hij had haar lief EEN ONTWAPENINGSDEBAT. Na het Roer-avontuurl dat het laatste kenteeken was van de overwinningsstem ming kort na den oorlog, hebben de mogend heden bijna elk jaar een nieuw politiek mid del ontworpen om den algemeenen vrede te verzekeren. De Locarno-verdragen, het Kel- logg-pact, het faculstatieve artikel van het Algemeen Arbitrage-besluit waren dergelijke middelen. Men zou heden morgen verwach ten dat met al deze verzoeningsmiddelen een opvallende vermindering in bewapening ge paard zou zijn gegaan. Dit is echter niet het geval geweest. Bij een ontwapeningsdebat in het Lagerhuis, in het begin der vorige week, is dat den Britten weer eens recht streeks duidelijk geworden. De bewapenings uitgaven van de voornaamste Europeesche mogendheden zijn weliswaar niet zoo hoog als ze in 1914 waren, maar ze zijn wel hooger dan 5 of 6 jaar geleden. De legeruitgaven in Frankrijk zijn sedert 1924 met bijna 10 mil- lioen pond sterling toegenomen, verklaarde MacDonald, die een algemeene schets gaf van den toestand. De vlootuitgaven van Ita lië waren nu 7 millioen pond sterling hooger dan 6 jaar geleden. De kosten van het Fran- sche leger zijn in zes jaar toegenomen met 20 millioen pond sterling die van het Itali- aansche met 15 millioen pond sterling. Dergelijke cijfers rechtvaardigen de veron derstelling, dat de Europeesche landen, wier staatslieden nimmer moede worden hun toe wijding aan den Volkenbond en aan het Per manente Hof voor Internationale Rechtspraak te belijden, als puntje bij paaltje komt toch nog liever het zwaard van den oorlog dan het zwaard van Justitia laten beslissen. Zij doen elkaar even trouw na in bewapening als in het belijden van vredelievende gevoe lens. Een nieuwe strijd in bewapening is al begonnen. Dit feit geeft bijzondere waarde aan de a.s. Ontwapeningsconferentie te Ge- néve. Men voelt de stemming naderen, waar in men met de woordvoerders voor den vre de zijn geduld gaat verliezen en hen gaat scharen bij de rijen onnoozele idealisten. De blindheid waarmede de goden hen slaan die zij verdelgen willen, is al veel sterker waar te nemen dan een paar jaar terug. De Britten verwachten dat zij op de Ont wapeningsconferentie veel invloed ten goede zullen kunnen uitoefenen. Waarop die ver wachting is gegrond, is niet heel duidelijk. Epgeland, hoe Europeesch ook, staat strate gisch buiten Europa en blijft ten aanzien van de landverdediging in een positie, zoo be voorrecht dat alle vergelijking met anclere Europeesche landen is misplaatst. Dat mag men niet uit het oog verliezen wanneer Mac Donald zoo veel gunstiger cijfers, voor Brit- sche wapenvermindering kan toonen dan voor andere Europesche landen. „Wij hebben het voorbeeld gegeven", zeide de premier, „maar nu zijn wij nagenoeg aan de grens ge komen." Hij wilde zeggen dat Groot Brittan- nië niet verder kon gaan in het voorbeeld geven met betrekking tot ontwapening. Van verdere ontwapening aan Britschen kant kon alleen sprake zijn in dien de andere Europee sche landen naar evenredigheid hun bewa pening verminderden. Men heeft het gevoel dat de Ontwapenings conferentie geen succes zal worden indien Groot Brittanië er komt met dit voornemen, niet verder te ontwapenen totdat andere na ties hetzelfde zouden doen. Deze opvatting herinnert levendig aan de oude stelling van het machtsevenwicht. De belangeloosheid van Engeland in deze zaak, waarop steeds na druk wordt gelegd, wordt bij een zoodanige houding slechts een voorwendsel. MacDo- nald's uitlating doet slechts voelen dat Enge land even zeer als de andere landen de op vatting is toegedaan dat zijn veiligheid af hankelijk is van de machtsverdeeling in de wereld. Engeland heeft sterker ontwapend dan andere landen, niet zoo zeer omdat het „een voorbeeld" wilde geven, maar omdat het dit, dank zij zijn eiland-positie, zonder ge vaar kon doen. Nu verdere ontwapening ge vaarlijk zou kunnen worden, roept het „halt." Het is duidelijk dat dit wikken en wegen van strijdmachten, landelijk of in groepsver band of verbond, moet ophouden wil men in ontwapening vooruitgaan. Het is gemak kelijker voor Engeland dan voor Frankrijk om te „durven"dat is zoo klaar als een klontje. Alleen wanneer een machtige mo gendheid durft in dien zin en het er op waagt ten aanzien van bewapening in een hachelijke stelling te komen, krijgt men een goede kans dat ontwapening een succes wordt. De eenige ontwapeningsconferentie die wat succes heeft opgeleverd, was die van Washington, die totstandkwam uit een ge durfd voorstel van Amerika en een gedurfde aanvaarding ervan door Balfour voor Groot- Brittannië Lord Cecll heeft de hoop uitge sproken, dat de conferentie te Genéve zal leiden tot een wapenvermindering van 25 pCt. Het zou kunnen, indien men durfde en het verroeste idee van de machtsverdeeling, die evenwichtig moet zijn, vergat. In het debat in het Lagerhuis kwam ook Rusland ter sprake. Churchlll wees terecht en met nadruk op het belang van het Russi sche leger in het ontwapeningsvraagstuk. Churchill vond er aanleiding in te betoogen dat het Fransche leger als bolwerk tegen bolsjewisme een nuttig en noodzakelijk ding in Europa was. Het zou slechte politiek zijn ..onredelijk" aan te dringen op verzwakking van die anti-bolsjewistische macht. Baldwin, die ook sprak, scheen te beseffen dat er eerst het Fransche leger en de legers van Fran- krijks bondgenooten aan Ruslands westgren zen waren en dat daaruit de Russische bui tensporige bewapeningsijver was voortgeko men. Baldwin vroeg aan Mac.Donald al het mogelijke te doen Rusland te overtuigen van de veiligheid van het Russische land. Geen beter middel tot overtuiging voor Rusland als voor elk ander land dan een ernstig en stoutmoedig ontwapeningsvoorstel. BINNENL NIEUWS. om de verachting, die zij hem betoond had om de beleedigingen, die zij hem naar het hoofd slingerde haar verontwaardiging had hij evenzeer lief als haar schoonheid. Hij zag haar weer vóór zich, met bliksemend oog en de lippen trillende van opgewonden heid, toen ze sprak Ik wil nooit toebehooren aan een man dien ik niet liefheb Die jonge vurige leeuwin had zich nu mees ter gemaakt van zijn hart, dat ze in de klau wen hield, terwijl zij hem uitdagend toeriep Haal het maar terug, als je durft Helaas, hij zou haar nooit weerzien. Waar om kon hij haar dan ook niet vergeten Zijn droefheid ging nog gepaard met wroegingde stem van zijn gekrenkten hoogmoed klaagde hem aan. Hij, die zoo naijverig was op zijn gevoel van eigen waar de, had hij dit dan zoo roekeloos in de waag schaal mogen stellen Hij had gezondigd uit onwetendheid maar dit was toch geen gel dige verontschuldiging. Hij had kunnen nagaan, dat zijn vader hem iets verborgen hield en de vlekkeloos heid van zijn eigen eer had hij moeten be waken als de hermelijn zorg draagt voor de stralende witheid van zijn pels. Opeens had hij aan zijn moeder gedacht, aan haar bijna angstvalligen zin voor Hol- landsche netheid en die zij dan ook zoover dreef, dat zij geen vlekje of smetje ergens op duldde zag ze er maar een op het tafel laken, op het kleed, of op den vloer, dan moest ze wel hardop haar verontwaardiging luchten. Maar wat nog meer hinderde, dat waren de vlekken op het leven. Het vuile goed wordt naar de wasscherij gezonden, nietwaar, maar met zijn verleden kan men dit niet doen den vloer en den gevel van zijn huis kan men schrobben, maar zijn ge weten kan men niet op die manier schoon wrijven. En, gevoelig als hij was, kwam het Lionel voor, dat hij zijn handen en zijn leven be zoedeld had door zij het dan ook buiten zijn weten mee te werken tot die onkie- ZONNESTEEK. Het tweejarig kindje van den heer H. Nieuwland te Dinteloord werd Woensdag door een zonnesteek getroffen en is aan de gevolgen hiervan overleden. DOOR EEN HOND GERED. Het 5-jarig zoontje van den heer C. Broere te Nieuw-Lekkerland geraakte aan den Mid delweg te water. Zijn hond sprong hem on middellijk na en had knaapje, toen er hulp kwam opdagen, reeds op het droge gebracht. TWEETAL AANRIJDINGEN. De chauffeur was dronken Vrijdagavond omstreeks half negen heeft een chauffeur uit Stad-aan-het-Haringvliet, komende uit de richting Nieuwe Tonge, te Middelharnis den wielrijder J. van der Boom uit Nieuwe Tonge aangereden. Met ernstige wonden aan het hoofd en in bewusteloozen toestand werd Van der Boom in de sloot ge vonden. Een geneesheer verleende de eerste assistentie, waarna de patiënt naar huis is gereden. Zaterdagnacht is Van der Boom aan de gevolgen overleden. Naar ooggetuigen mededeelden reeds de auto met een flinke vaart slingerende over den weg. De wielrijder reed aan den rechter kant. De chauffeur verkeerde onder den invloed van sterken drank. sche daad. Hij kon dan nu wrijven, zooveel hij wilde die vlek zou toch altijd weer opko men. Wat zou hij er niet voor gegeven hebben als de zon dien ochtend niet was opgegaan als die dag nooit begonnen was Wat zou hem dat een uitkomst, als Iemand hem had gezegd Je vergist Je er is niets gebeurd, 't Was enkel maar een benauwde droom. Je verbeeld 't je nu wel, dat je zooeven met de dochter van den baron sprak, dat je haar hart en hand bood, dat zij bedankte, dat haar bruine oogen fonkelden van drift en dat ze je haar betuigingen van minachting niet spaarde. Hoe kan je toch zoo dwalen In werkelijk heeft niets van dat alles plaats gehad. Die freule met haar mooie, bruine oogen, en al de rest is slechts een spel van je verbeelding er heeft hier nooit een kas teel De Saligneux bestaan Maar aan het eind van een laan, waar het gebladerte dus wat minder dicht w werd hij opeens het slot gewaar. Daar stond het vóór hem, in volle werkelijkheid. In stil te was het getuige geweest van al wat e: te zien en te hooren viel en het zag er wel naar uit of het een goed geheugen had. Lionel trok zich toen maar weer terug In het dichtst van het bosch, waar hij ander maal zijn smart ging toevertrouwen aan de boomen en struiken, die goedwillig toeluis terden. Het kreupelhout ging eerbiedig opzij om hem door te laten de berken gaven blijk van hun medegevoel door een licht buigen van hun kruin en de oude eiken fluisterden meewarig - Ja, 's is wel ongelukkig, maar die mooie bruine oogen bestaan nu eenmaal en nog lang na dezen zul je er bij dag en nacht niet aan kunnen denken, zonder dat Je een steek in je hart voelt De heer Têterol zou zeker versteld hebben gestaan, als hij op dat oogenblik zijn zoon en erfgenaam aldus had hooren praten met de eiken en berken. Nadat hij den heer De Ongeveer een uur later had dezelfde chauf feur weer een aanrijding, thans te Melissant, met minder ernstige gevolgen. IN EEN BEERPUT GEVALLEN. Kindje gestikt. Vrijdagavond geraakte in de Waalbroek te Slmpelveld een twee-jarig kindje in een beerput. Pogingen om naderhand de levens geesten op te wekken, mislukten. IN EEN SCHUUR VERBRAND. Kind sluit zich zelf op, sticht brand en komt om. Het vierjarig zoontje van den arbeider Dokter te Valthermond verbrandde, doordat het kindje zichzelf in een schuur had opge sloten en daar met lucifers speelde, waardoor brand ontstond in den schuur, die geheel in vlammen opging. IN EEN FUIK VERWARD. Man verdronken. Een fabrieksarbeider te Ophemert was Zaterdagmiddag bezig met het zetten van fuiken,waartoe hij zich, naar het schijnt, te water had begeven. De man geraakte in een fuik verward en verdronk. WIE WAS DE EERSTE Een Salomo-oordeel ten plattelande. Nog steeds blijkt geen mildere verhouding te zijn ingetreden tusschen den burgemees ter van Nederhorst den Berg en den ge- gemeente-dokter aldaar, welke laatste het vorig jaar weigerde toe te staan, dat de bur gemeester met zijn woonschuit „De Kikker" voor de dokterswoning kwam liggen. Die ge spannen houding heeft vorige week aanlei ding gegeven tot een pikant Raadsdebat. Het bleek n.l„ dat dr. Roelofsen en de bur gemeester beiden gegadigden waren om een schuur te huren naast de dokterswoning, welke ook de gemeente toebehoort. Wel luidde het voorstel van B. en W., om de schuur te verhuren als bergplaats aan den burgemeester, maar in den loop van het debat kwam duidelijk naar voren, dat een der wethouders er heel anders over dacht. De burgemeester zette uiteen, van welk overwegend belang die schuur voor hem en zijn gezin was. Onze bergruimte is nihil en wij kunnen niet buiten een bergruimte, daarom zou ik graag zien, dat de Raad die schuur aan mij verhuurde. De heer Welle zou, als het mogelijk was, de schuur graag aan den dokter zoowel aati den burgemeester verhuren. Wethouder Nieuwendijk 't Is een heel kiesche kwestie. Met den burgemeester kan ik het goed vinden en met den dokter bui tengewoon best. Ware de harmonie nu maai goed geweest tusschen die twee, dan was er wel een oplossing mogelijk geweest. In leder geval kwam de eerste aanvraag van den dokter. De voorzitter U moet de zaak niet om draaien Ik heb al maanden geleden gezegd dat ik het schuurtje hebben wou. De heer Bobbeldijk is van oordeel, dat, waar de burgemeester niet buiten de ruimte kan, de Raad hem die schuur moet verhuren. Toen kwam het Raadslid Meyer op een Salomo-inval. Het is een te kiesche bespreking, oor deelde dit Raadslid, het gaat t,usschen den burgemeester en den dokter. Daarom is de eenige billijke weg, de beide gegadigden te laten inschrijven. Na een debat over „Witte-Kruis"-perspertie- ven met betrekking tot de veel begeerde schuur steunde wethouder v. d. Heyde krachtig den voorziter in zijn pogingen, om den raad te bewegen hem als huurder aan te wijzen. Maar toen vond de heer Well weer, dat het een heel moeilijk geval is. De dokter en de burgemeester zijn alle bei hoofdpersonen. Laten ze beiden maar in schrijven. De heer Mayer In ieder geval was de dok ter de eerste. De voorzitter Neen dat was niet zoo, ik heb al maanden geleden tegen de wethouders gezegd. De heer Meyer Ik ga af op hetgeen btf den Raad binnenkomt en dan is de dokter de eerste geweest. Er wordt nog geruimen tijd op deze wijze gedebatteerd, tot de voorzitter nog opmerkt, dat de dokter de bergruimte noodig heeft voor auto's en bezoekers. Als men besluit, dat spr. en de dokter moeten inschrijven, zal spr. daaruit zijn conclusie trekken en het is de vraag, of hij dan zal inschrijven. Tot stemming wordt overgegaan. Het re sultaat is, dat „Salomo-Meyer" het pleit wint en zijn voorstel, om burgemeester en dokter naar de schuur te laten inschrijven, met één stem meerderheid wordt aangenomen. Saligneux geheel volgens de regelen van de kunst een les in het boomsnoeien had i geven, was hij teruggewandeld naar het Witte Huis, overtuigd dat de zaak geheel in orde was dat zijn tusschenkomst nu niet meer vereischt werd dat hij dien dag maar verder moest over laten aan allerlei dwaze gevoelsuitingen, terwijl de dag daarop aan ernstige zaakbesprekingen zou gewijd wor den. Daar de heer Jean Têterol zich zoo innig gelukkig voelde, had hij den heelen weg over de voorbijgangers minzaam toegela chen. 't Is er toch een, die jongen van mij dacht hij. Gisteren had hij haar dus al ge zien, maar geen woord heeft hij er mij van gerept In den grond vond hij het volstrekt niet kwaad, dat zijn jongen zoo'n „stille in den lande" kon zijn want, volgens hem, brach ten de lui, die niet zoo te koop liepen met hun ideeën, het nog het verst in de wereld. Hij mag dan al wat veel met waterlelies op hebben, dacht hij, de jongen heeft een boel van mij, daar gaat niets af. Mijn bloed stroomt hem door de aderen. Het sloeg zeven uur. Lionel was nog niet thuis. Ze hadden hem zeker te dineeren ge vraagd, overlegde de heer Teterol. Ik begin zoowaar te gelooven, dat zij nog meer met dat huwelijk zijn ingenomen dan iken nu worden ze misschien nog wel bang, dat we hun ontsnappen. Ze weten niet, wat hun te wachten staat Hij ging aan tafel en, daar hij verder im mers wel aangewezen was op zijn bord als eenig gezelschap, vertelde hij dit dan maar dat hij nu al veertig jaar lang 'n idee had gehaddat dit hem een heelen tijd zelf slechts vaag voor den geest had gestaan, maar dat het hem nu langzamerhand duide lijk was geworden. Toen dronk hij zijn glas rooden wijn tot den bodem uit en riep Op de gezondheid van den vader, de moeder en het kind GEMEENTE WIERINGEN. „BOUWAT-NIEUWS." Praktijk Theorie. Zaterdag j.1. werd door de vereeniging .Bouwat", (vereeniging tot bevordering van Bouw- en Waterbouwkunde) weer eens een excursie gehouden, welke ditmaal een prac tische middag was. Wat wij in het verloopen winterseizoen op papier geschreven,, getee- kend en behandeld hebben, is deze middag als 't ware aanschouwelijk weergegeven. Al reeds lang was er over beraadslaagd en ge sproken, en nu was dan de middag aange broken en kunnen wij niet anders zeggen, als dat dit eeri middag is geweest waaraan vele excursisten nog jaren later zullen terugden ken. Theorie is mooi, maar practijk is mooier, vooral als het voorafgegaan is door theorie. Hoe eenvoudig uitzetten ook lijkt, toch, als men het doen moet volgens de regelen der kunst, valt het voor de eerste maal niet mee. We waren daar op een terrein nabij het ge maal Leemans. Eerst werd er begonnen met een rechtlijn uit te zetten twee jelonnen aan het eind en een in het midden. Zelfs het zoogenaamde zichten, d.i. langs de jelonnen kijken, valt over een lange afstand niet mee. Vervolgens werd er uit de middelste jelon vandaan een haaksche lijn 90 0 op het terrein uitgezet door middel van een pris makijker welke werkt met de terugkaatsing van spiegeltjes die een bepaalde hoek maken met elkaar. Allerlei metingen werden er ge daan en gedemonstreerd met de meetbank, 5 els (5 M.) latten enz. te veel om op te noe men. (Degenen, die hier belang in stellen raad ik aan zich den komenden winter op te geven als cursist.) Vervolgens werd er een denkbeeldig ge bouw uitgezet met genoemde prismakijker, hetwelk door elk der cursisten werd gepro beerd. Ten slotte werd voor ons gedemonstreerd een waterpasinstrument, waar allerlei metin gen mee werden gedaan. Tevens werd ons nog iets over de oculair en het objectief ge zegd en werd ons een baak uitgelegen, en hoe men daarmede werkt. Even wil ik hier de gelegenheid te baat nemen om er op te wijzen dat er nog heel wat cursisten niet wa ren. Nog wordt lang niet genoeg ingezien welk een belangrijk onderdeel van onze cursus deze middagen zijn dus hoop ik, dat we de volgende maal, als deze excursie her haald wordt allen er zullen zijn. Nadat de leeraar voor zijn voortreffelijke leiding was bedankt gingen we uiteen met het gevoel, dat wij dezen middag weer een massa geleerd hadden. Hij kon zich niet herinneren, dat hij ooit zoo vroolijk was geweest. Zijn vreugde bezorgde hem allerlei zenuw trekkingen zijn lippen trilden, want hij voelde zoo sterk behoefte om te praten, te zingen, kortom veel geluid van zich te ge ven. En nu kon hij niet anders dan een ver handeling houden voor dat doode stomme bord De tijd verliep, maar Lionel was nog steeds niet komen opdagen. De heer Têterol begon de minuten te tellen. Hij haakte er naar om zijn zoon verslag te hooren afleggen van alles tot in de fijnste puntjes. Maar toen het zoo heel lang duurde, begon hij zich ook wat ongerust te maken. Als hij maar niet van allerlei dwaze be loften doet, dacht hij. Weineen, daar hoef ik niet bang voor te zijn. Hij onderneemt zeker niets zonder mij eerst te raadplegen. Hij weet heel goed dat degene die wil, die beslist, hier is Maar hij vindt dat arme freuletje dan wel zoo aardig, dat hij den tijd vergeet onder zijn hofmakerij. Ja, dat kan nu alles zoo zijn, maar hij moest er dan toch aan denken, dat ik hem wacht. Zal ik hem laten halen Opeens kraakten de treden van de tran onder de voetstappen van iemand, die vlug naar boven geloopen kwam. De deur ging open en Lionel trad binnen. Hij wist zich nu weer heel goed te houden zijn uiterlijk zou althans niet zijn geheim verraden. Ha, daar hebben we den overwinnaar juichte de heer Têterol senior. Was het niet Cesar die zei Veni, vidi, vixiis het „vixi" of „vidi", Lionel? 't Is „vici", vader. Daar heb je nu al het Latijn, dat ik ken. Dat is ook zoo'n advocatentaal, die ze enkel maar gebruiken, dat wij gewone ster velingen er niet uit wijs kunnen worden Maar hoe ben je zoo lang weggebleven, vent? Wilden ze je daarginds niet meer laten gaan (Wordt vervolgd.),

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1931 | | pagina 1