23e JAARGANG VRIJDAG 24 JUNI 1932. No. ©O NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN „DE WAKENDE LEEUW" ADELDOM OF LIEFDE S. COLT O F KANAALWEG 145-154-155 DEN HELDER. WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG EN VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. UITGEVER CORN. J. BOSKER, WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wierlngen. Telefoon Intercomm. No. 19. ADVERTENTIéN Van 1—5 regel* Iedere regel meer 0.5& f o.ia VOOR BETERE PIJP - TABAK TABAKSFABRIEK Laat 125 Alkmaar. J. R. KEUSS. HET PARADIJS DER WASCH- VROUWEN. WAAR het wel mag liggen, dit aardsche Eden Zoek het niet op al te grooten afstand, sla er geen atlas voor open en raadpleeg niet den wereldbol. Blijf gerust dicht bij honk, want het is te vinden in ons eigen land, in den grooten plas, die eenmaal Zuiderzee ge noemd werd. „Het paradijs der waschvrouwen", dezen naam geeft een Parijsche journalist, die kort geleden een reis naar Holland maakte om, eens een kijkje te nemen naar de beroemde drooglegging van de Zuiderzee, aan het ei land Marken. Elk mensch ziet de dingen op zijn manier, krijgt er een eigen indruk van. Deze Fransch man uit zijn oordeel in de volgende bewoor dingen „Marken is een eiland van vi^chers", al dus de Markensche gids, die de taak heeft, de vreemde toeristen in drie verschillende talen voor te lichten. Maar ik zou Marken niet beter en gepaster weten te noemen dan: „Het paradijs der waschvrouwen." En wel om de eenvoudige reden, dat men er overal, waar heen men ook het oog moge wenden, versch gewasschen hemden, broeken en lakens, ge plooide mutsen, borstrokken en zakdoeken te drogen ziet hangen of te bleeken ziet liggen. Er is geen vrouw op dit eiland of ze is bezig met wasschen, spoelen, plooien. Hoe meer men de kust van dit wonderlijke eiland, dat door een dijk tegen de aanvallen der zee be schermd wordt, nadert, hoe meer mansbroe ken, grove wollen kousen, jurken, kielen en boezelaars men ziet bengelen rondom de hou ten huizen. Al dat waschgoed hangt daarom uit te lekken en om droog te wapperen, of wel het ligt op de bleekveldjes, zelfs op de boo ten. Zóóveel goed hangt en ligt er op het ei land, dat ik mij erover verbaasde, dat de be woners nog iets over hadden gehouden om aan te trekken. Vreemd ook deed het mij aan, hoe precies al deze kleedingstukken, die toch aan zooveel verschillende gezinnen be- hooren, op elkaar gelijken. Eerst later be greep ik dit. Toen was mij namelijk uitgelegd, dat de bewoners van Marken eigenlijk van hun zesde jaar af in een soort van uniform gekleed gaan. „Men ziet dan alleen nog wat verschil in de strepen op de jakjes der vrouwen en in de hoofddeksels van het manvolk. „De kleederdracht is hier heel anders dan FEUILLETON. het charmante, over de heele wereld beken de costuum der Volendammers. Het toilet van de Markers is ook opzichtig, maar heeft desondanks iets triest. Ik zou het een melan cholieke kleeding willen noemen, die bij t droefgeestige soms iets grappigs heeft en die uitstekend past bij het melancholieke uiter lijk van deze, naar men mij vertelde, zéér ar me eilandbewoners. „De bevolking van Marken behoort sinds honderden en honderden van jaren tot een en dezelfde familie van vijftienhonderd pro testanten, waarvan de leden meestal onder elkaar trouwen. ,De kinderen dragen tot hun zesde jaar allemaal hetzelfde costuum en men kan de jongens dan ook alleen in hun kleeding van de meisjes onderscheiden door het sterretje op hun muts met vijf dubbele voering. Reeds van hun prilste jeugd af zijn die kinderen voorbestemd om zoo spoedig mogelijk, en heel hun verdere leven door, haring te visschen of hemden te wasschen „Als om te bewijzen, dat dit eiland een ver geten hoekje van de wereld vormt, hebben de bewoners de drie gehuchten, die men aan de haven staande, kan zien liggen, Frankrijk Siberië en Engeland genoemd. „Enkele steenen huizen, zoogoed als de kerk en het ziekenhuis, herinneren den vreem deling aan de stevige bouwwerken van ande re minder geïsoleerde streken. Maar eerlijk moet ik erkennen, dat de houten huizen, zwart of groen van kleur, met hun witte venster-kozijnen en hun onberispelijk schoo- ne dakpannen er warm uitzien. „Bovendien behooren ze meer bij het eiland dan de steenen gebouwen. „Op dit kleine, geïsoleerde plekje wonen, althans volgens mijn persoonlijken smaak, niet de allermooiste meisjes van Holland. Zoo fijn, en geestig als haar Volendamsche buur tjes zijn ze niet. In één opzicht lijken ze op haar Friesche en Groningsche zusters, en wel in haar groote behoefte aan zindelijkheid, in haar liefde voor plassen en boenen, in haar ijver om meubelen en koperwerk kraak zindelijk en glimmend te houden. „Als het den vreemdeling gelukt toegang te krijgen tot zoo'n woning op Marken, dan wordt men dadelijk getroffen door de bijzondere, opvallende properheid van ieder stukje huisraad, dat er in de kamer is. Alles is zoo onberispelijk gepoetst, gewreven en geboend, alsof het voor een tentoonstelling bestemd was. Vaatwerk, kruiken en flesschen wachten als het ware op het penseel van een schilder, etagères, pijpen en keukengerei staan klaar om zoo als model voor een stille ven te dienen. Het keukengereedschap ziet eruit, als of het splinternieuw uit den winkel komt, netgens ligt iets te slingeren, zelfs geen sprietje vindt ge op den grond. Een vreemde hand zou ze niet durven aanraken, al deze wonderen, die zwijgend één loflied zingen op de ongekende helderheid in die wanhopi," keurige huisjes." Zoo ziet een Parijsch journalist ons eiland Marken. Wij kunnen het niet in elk opzicht met hem eens zijn. BINNENLANDSCH NIEUWS. AVONTUUR AAN DE GRENS. Nederlandschc familie door Duitsche douane aangehouden. Door een gelukkig toeval aan verdere moeilijk heden ontsnapt. De correspondent van het Hbld. te Nijme gen schrijft Zondagmorgen heeft zich aan de Neder- landsch-Duitsche grens te Beek bij Nijmegen een voorval afgespeeld, dat typeerend is voor de moeilijkheden, waarin onder de huidige omstandigheden argelooze automobilisten kunnen geraken. Een familie uit Den Haag zou zich per au to voor eenige dagen naar Duitschland bege ven en de reis zou worden medegemaakt door HOOFDSTUK I. De avond begon langzaam te vallen. De grijze torens van het kasteel Grauenegg wer den nog even overgooten met een gouden gloed, terwijl het park en het dal al in blauw achtigen schemer gehuld waren. Ook het eenzame, deftige woonhuis der weduwe Wal ker midden in het dal lag al in de schaduw. De oude boomen overhuifden het zoozeer, dat er zelfs overdag niet veel zonnestralen den weg vonden naar het huis met de groene lui ken. Aan den voorkant liep een weg van het huis der weduwe naar het een half uur ver der liggende dorp Grunau en vandaar een voetpad naar het kasteel, dat ongeveer een kwartier verder noordoostelijk gelegen was. Langs dezen weg liep op den avond van 14 Augustus een armoedig gekleede vrouw. Zij kwam uit het dorp en wilde naar de we duwe Walker, bij wie zij iederen Zaterdag, zoodra zij thuis met haar werk klaar was, de grove huiselijke bezigheden kwam verrich ten. Omstreeks vijfhonderd schreden voor het huis met de groene luiken stond de armoedi ge, vervallen hut eener dagloonersvrouw, Stojax genaamd. Ook deze was weduwe en zij leefde alleen met haar negenjarig dochtertje Ida, dat tegenwoordig ziek was. Toen de werkster van mevrouw Walker voorbij de hut kwam, stond vrouw Stojan juist voor de deur en knikte de voorbijgang ster vriendelijk toe. „Goeden avond, vrouw Brandeis Ik dacht niet, dat je vandaag zou komen." „Waarom niet'? Het is toch Zaterdag!" „Ja maar ik zag je gisteravond hier voor bijkomen en dacht, dat je misschien een dag vroeger je werk ging doen." De werkster kleurde en keek een oogenblik verlegen voor zich. Toen schudde zij haar hoofd. „Neen ik kwam gisteren om een andere redenmaar ik heb mevrouw niet gespro ken, zij had bezoek. Ik zag licht door de ra men en hoorde haar met iemand praten, toen keerde ik weer om." „O zoo Weet je ook, wie die heer was Ik heb hem nog nooit in den omtrek gezien." „Hoe kan ik dat weten, nu ik hem niet eens gezien heb Was hefc een deftige heer „Och, dat weet ik niet. Hij kwam hier voor bij, toen ik mijn waschgoed ophing, en vroeg naar het huis van mevrouw Walker toen wees ik hem den weg. Hij had grijs haar en was heelemaal in 't grijs gekleed. Bijzonder deftig was zijn gezicht juist niet." „Nu, mij is het onverschillig, wie het was. Mevrouw zal 't zeker niet tegen mij zeggen, want zij spreekt immers nooit een woord meer dan noodig is. Hoe gaat het met Ida „Altijd nog hetzelfde. De dokter zegt, dat het in hoofdzaak bloedarmoede is en dat we geduld moeten hebben. Gisteren was de gra vin van Grauenegg weer hier en bracht een flesch wijn voor het kind." „Daar kun je je heel wat op laten voor staan Anders is de gravin niet iemand, die graag weldaden bewijst. Ik geloof, dat alle armen uit den omtrek in al de jaren van haar leven samen nog geen tien gulden heb ben gekregen. Een geluk, dat de jonge graaf Herbert niet naar haar aard. Als die hier eens heer en meester is, zullen er voor ons soort mensch en allicht betere tijden aanbre ken Maar ik verbabbel mijn tijd Mevrouw Walker wacht zeker al èen half uur op mij. Goeiendag, vrouw Stojan." „Goeienavond, vrouw Brandeis." De dagloonersvrouw keek de weggaande vrouw nog even na en ging toen in haar huis. Zij stak het licht in de kamer aan en wilde juist met een pak verstelwerk aan het bed van haar kind gaan zitten, toen zij door een kreet van buiten weer uit haar huis werd geroepen. Vrouw Brandeis, de werkster, kwam adem loos aanloopen en riep al uit de verte opge AFD. MANTELS. COSTUUMS. BLOUSES. ROKKEN. Groote maten. Aparte modellen. AFD. COMPLETE MEUBILEERING Reclame eiken slaapkamer f 75. Zeer mooie slaapkamer f 89. Hyper modern. Aupings Deventer matrassen 2 p. f 10.50 AFD. STOFFEERING, LINOLEUM. Vloerzeilen, karpetten, vitrages, divan- tafelkleeden, loopers, enz. ZONDAGS TOT 2 UUR GEOPEND. de Duitsche dienstbode, die van de gelegen heid zou gebruik maken om haar familie te bezoeken. Het meisje had voor haar bloed verwanten eenige geschenken medegenomen en deze in haar koffer gepakt. De Haagsche familie wist hier evenwel niets van. Zondagmorgen dan arriveerde men aan de douane te Beek. Mijnheer, die zelf den auto bestuurde, stopte voor het Duitsche douane kantoor en toonde zijn paperassen. Deze wa ren volkomen in orde, doch de douanebeamb ten wenschten een nauwkeurig onderzoek in den auto te stellen. Ook de koffer van de dienstbode werd aan een nauwgezette inspec tie onderworpen. Daaruit kwamen eenige pakjes koffie, thee en vet te voorschijn en triomfantelijk stelde de douanebeambte vast, dat hier inderdaad smokkelarij werd ge pleegd. Ofschoon de automobilist bij hoog en laag beweerde van den inhoud van de tasch on kundig te zijn geweest, werd de auto in be slag genomen en maakte de ambtenaar aan stalten, om de verdere formaliteiten te ver vullen, die in zulke gevallen noodig zijn. Den automobilist werd alvast medegedeeld, dat hij zijn auto tegen een borgstelling van 230 Mark zou kunnen terugkrijgen. Inmiddels naderde uit de richting Kleef een groote touringcar en de beambten maak ten zich gereed om dit voertuig te visiteeren. De auto van den Hagenaar moest iets achter uit. Onbewust redde de automobilist zich daardoor uit een hoogst hachelijken toe stand. De auto was n.1. door deze beweging op het erf van een woning komen te staan. De grensbewoners, die het geval met aandacht hadden gevolgd en die op gespannen voet met de Duitsche douane leven, gaven den automobilist te verstaan, dat hij zich op Ne- derlandsch gebied bevond en adviseerden hem niet meer terug te gaan, omdat hij dan groote moeilijkheden zou hebben te vreezen. De Hagenaar had" hier wél'oören naar, maar de moeilijkheid deed zich voor, dat de auto niet meer op den weg kon komen, zonder op Duitsch gebied te keeren. De douanebeamb ten sommeerden den autobilist zich weer op Duitsch gebied te begeven, waaraan deze natuurlijk voorloopig nog niet wenschte te voldoen. De grensbewoners, die schik in het geval hadden en deze gelegenheid om de Duitsche douane een poets te bakken niet ongebruikt wilden laten voorbijgaan, kwamen met bal ken en planken aansleepen en begonnen de omheining van het erf aan de Nederlandsche zijde te sloopen. Vervolgens werden over ee nige slooten hulpbruggen gelegd en zoo mocht het, na een rit door eenige weilanden, geluk ken uit de grenszone te komen. De dankbare automobilist gaf zijn helpers een ruime fooi en zorgde wel zoo spoedig mogelijk in veiliger oord te komen. De Duitsche dienstbode, die aanvankelijk was aangehouden, werd later in vrijheid gesteld, nadat men 20 mark, die zij in haar bezit had, in beslag genomen had. Intusschen bewijst deze geschiedenis hoe zeer men bij het passeeen van de Neder- landsch-Duitsche grens voorzichtig moet zijn. Het komt bij herhaling voor, dat auto's om futiliteiten in beslag genomen worden en men zal er dan ook goed aan doen, alvorens de grens te passeeren, zich ter dege er van te overtuigen, of er niets is, dat den douane beambten aanleiding zou kunnen geven tot hoogst onprettige maatregelen. Werkstaking in den Biesbosch. De arbeiders, werkzaam bij de werk verschaffing op het Pauluszand in den Biesbosch hebben het werk niet wil len hervatten aangezien een uurloon van 17 ct. te weinig werd geacht. Onge veer 75 arbeiders weigeren op deze voorwaarde te werken. VROUW VERBRAND. Te Oudenrijn is Dinsdag door tot nu toe onbekende oorzaak de 24-jarige mej. Van Dijk in brand geraakt. Zij sprong in den Leidschen Rijn, waaruit zij door voorbijgangers is ge haald. Na voorloopig verbonden te zijn door een arts werd de vrouw in deer- niswekkenden toestand per zieken auto overgebracht naar de Academische Klinieken te Utrecht, waar zij aan de bekomen verwondingen is overleden. wonden tegen haar „Vrouw Stojan, kom toch in vredesnaam spoedig met me mee ik ben bang, dat er bij mevrouw Walker een ongeluk gebeurd is Vrouw Stojan liep haar tegemoet. „Wat is er dan Is zij ziek „Ik weet het niet.De huisdeur is op slot, en hoe hard ik ook belde en klopte komt geen antwoord." De twee vrouwen gingen nu samen op weg naar het eenzame huis, dat met de gesloten luiken en in de doodelijke stilte inderdaad een akeligen indruk maakte. „Misschien is mevrouw Walker uitgegaan." „Weineen. Zij weet immers, dat ik kom Zij waren voor het huis aangekomen en vrouw Stojan probeerde de deur te openen Maar deze, van zwaar eikenhout, was niet te bewegen en alle geklop, was tevergeefs. Naar geestig dreunden de slagen op de deur, ver der was er niet het minste gedruisch tte ver nemen. „Misschien kunnen wij er door de achter deur inkomen meende vrouw Stojan en liep voor het huis heen. Hier, onder de hooge boo men was het volslagen duister. Er steeg een vochtige modderlucht uit den grond op. „Ik geloof niet, dat we erin kunnen. Voor zoover ik weet, is die deur altijd van binnen op slot, omdat mevrouw die nooit gebruikt". Het was, zooals vrouw Brandeis zei dc deur was op slot. De twee vrouwen zagen el kaar radeloos aan en gingen weer naar den voorkant. „Vreemd," zei vrouw Stojan hoofdschud dend toen kwam zij op een andere gedachte. „Misschien is zij plotseling op reis gegaan? Ik heb haar den geheelen dag niet gezien en anders ging zij toch altijd naar Grunau om boodschappen te doen of naar het bosch om te wandelen." „Waarom zou zij zoo op stel en sprong op reis gaan Tien jaar woont zij al hier en al dien tijd werk ik bij haar en nooit is zij een dag weg geweest." „Men kan het toch nooit weten. Misschien heeft die heer gisteren een gewichtige bood PROVINCIAAL NIEUWS. HULP AAN WEST-FRIESLAND. Steunmaatregel gereed. Naar de „Maasbode" verneemt ligt het in het voornemen der Regeering wederom een crediet van zeven ton te verstrekken aan den tuinbouw in West Friesland. Het desbetreffend voorstel zal de Tweede Kamer dezer da gen bereiken. De mogelijkheid is niet uitgesloten, dat de wet nog voor het reces door de Tweede Kajner behan deld wordt. ENKHUIZEN GAAT INPOLDEREN. De Raad van Enkhuizen heeft be sloten plannen te ontwerpen voor in poldering van het gedeelte van het IJselmeer, gelegen tusschen het noord einde van het Krabbersgat en den Gel- derschen hoek. Men meent op deze wij ze met betrekkelijk geringe kosten ee.n niet onbelangrijk stuk land te kun nen winnen en ziet in de inpolde ring een goed object voor werkver schaffing. TEXEL. Gedurende de maanden Juli en Au gustus zal behalve de bestaande dienst regeling, die door het s.s. de Marsdiep vervuld wordt, nog een aantal extra diensten onderhouden worden door de N.V. Tex. Eigen Stoombootonder neming. Vanaf 2 Juli zal de Dageraad om 7 uur en 12.30 van Texel en om 9 uur en 14 uur van Den Helder varen. Op Zondagen om 9 uur van Texel en om 10.30 uit Den Helder. Door deze uitbreiding is het aantal diensten op werkdagen van 5 op 7 ge bracht en 's Zondags van 4 op 5 keer per dag. NIEUWE BOOTDIENSTEN. De Texelsche Courant verneemt uit Medemblik. Met ingang van Zaterdag a.s. zal de heer L. Kool met de „Terschelling" (gekocht van de fa. Doeksen en dienst gedaan hebbende van Medemblik op het Kornwerderzand, daarvoor als reservéboot van T.E.S.O.) een ander- daagsche dienst aanvangen van Den Helder via Texel en Vlieland op Ter schelling. Dinsdag werd een proef tocht gemaakt. Nadere bijzonderhe den volgen. Het blad meldt verder nog Dinsdagavond hadden we een onder houd met de heer G. Doeksen, te Ter schelling, die ons meedeelde voorne mens te zijn gevolg te geven aan zijn lang gekoesterd plan, een bootdienst te openen van Den Helder via Vlieland op Terschelling. Texel, zoo verzekerde ons de heer Doeksen, laat ik links lig gen. Zoodra het plan vaste vorm heeft aangenomen, komen we hierop terug. WARMENHUIZEN. Men schrijft aan de „Alkm. Crt." Naar wij vernemen, zal in de maand Augustus een delegatie van boeren naar de Sovjet-Unie reizen, om daar met eigen oogen te kunnen aanschou wen hoe de boeren daar werken en le ven. Het Ned. Boerencomité heeft vijf plaatsen in deze delegatie toegewezen en als volgt verdeeld 1 landarbeider uit N.O. Groningen, 1 boer uit Friesland, 1 blocmist-boo,mkweeker u<it Aalsj*. meer-Boskoóp, 1 bouwer uit Noord-Holland, 1 landarbeider uit Zuid-Holland, Door de Provinciale leiding voor Noord-Holland is voor deze provincie candidaat gesteld C. Borst uit Oud- Karspel. De bedoeling is nu, dat spoedig door de plaatselijke vereeniging een verga dering wordt belegd, om tot verkie zing van een afgevaardigde over te gaan. Kan men zich met C. Borst ver eenigen, dan stemme men daarop. Uitbreiding van de delegatie is ab soluut buitengesloten. De reiskosten tot de Sovjet-grens moeten voor deze afgevaardigde door geheel Noord-Holland worden bijeen gebracht. Dit is zeer belangrijk, want als de schap gebracht. Zij kreeg anders nooit bezoek en zij heeft zelf tegen mij gezegd, dat zij al leen op de yrereld stond „En nu is toch iemand bij haar gekomen Wie weet, welke tijding de vreemdeling ge bracht heeft Vrouw Brandeis staarde voor zich uit en zuchtte toen. „Ik weet zelf niet, wat mij bezielt.als haar nu toch eens een ongeluk overkomen was Mevrouw Walker was niet zoo heel jong meer.... als zij eens een beroerte had gekregen Vrouw Stojan werd langzamerhand ook angstig. „Weet je watt Het is het beste, dat je naar Grunau teruggaat en de heele zaak aan den burgemeester vertelt. Die zal er wel raad op weten en ten slotte kunnen wij toch niet eeuwig hier blijven staan wachten." „Ja, dat zal het verstandigste zijn." De vrouwen begaven zich op den terugweg. Het sloeg half acht, toen vrouw Brandeis bij den burgemeester aanbelde. Een uur latei- ging de burgemeester met den kantonrech ter en een politie-agent, in gezelschap van de weduwe Brandeis naar het eenzame huis in het Grauenegger dal. Verschillende nieuwsgierigen, waaronder ook de dagloonersvrouw Stojan, sloten zich bij hen aan. Nu, in de volslagen duisternis en slechts verlicht door eenige meegebrachte lantaarns, maakte het huis een nog naargeestiger in druk. Men beproefde het nog eens met klop pen en bellen, maar natuurlijk tevergeefs. Nu ging men over tot een gewelddadig ope nen der huisdeur. Het bleek dat deze goed gesloten was, zon der dat men aan den binnenkant een sleu tel vond. Bij het binnenkomen kwam men in een groote vestibule, vanwaar links de trap naar boven leidde. Juist tegenover de voor deur was een tweede kleinere deur, die naai den tuin leidde. In de vestibule waren bovendien nog drie deuren. Een links van de trap, die naar den kelder leidde, en twee rechts. Van deze twee leidde volgens vrouw Brandeis de eerste naar de huiskamer der weduwe, waaraan haar slaapkamer en de keuken grensden. De twee de ging direkt van den gang naar de keuken. De bovenverdieping had vier kamers, waar van er drie gemeubeld, maar ongebruikt wa ren. De vierde werd als provisiekamer be nut. De ramen van het huis waren alle van dik ke ijzeren stangen voorzien, waaroverheen zich groene jalouzieën bevonden, die geslo ten waren. In de vestibule was niets bijzonders te zien. De deur naar de huiskamer stond half open. Toen de rechter die verder opendeed en het licht omhoog hield, om een blik in de kamer te werpen, deinsde hij onwillekeurig terug. Midden in het vertrek lag mevrouw Walker uitgestrekt op haar rug, in een bloedplas. Haar gezicht was bijna onherkenbaar tenge volge van meerdere wonden, haar grijs haar was vol bloed. Rechts van de deur, tusschen de beide ra men stond een ouderwetsche schrijftafel, waarvan de laden opengebroken en uitge trokken waren. Tegenover de deur stond een sofa met een tafel ervoor. Deze was keurig gedekt voor het avondmaal. Boter, worst en brood lagen netjes klaar op de schaaltjes. De lamp op tafel was geheel uitgebrand. Blijkbaar was mevrouw Walker overvallen en vermoord, toen zij haar eenvoudig avond eten wilde gaan gebruiken. Verschillende kanapé-kussens die op den grond lagen, en twee omgevallen stoelen de den aan een voorafgeganen strijd denken. De opengebroken laden der schrijftafel lie ten nauwlijks er aan twijfelen, dat hier een roofmoord had plaats gehad. De kantonrechter schreef alles nauwkeurig op, wat hij had gevonden, en liet verder nie mand de kamer binnengaan, opdat de mis schien bestaande sporen van den moorde naar niet zouden worden uitgewischt. Hij wilde dadelijk aan den officier van justitie telegrafeeren. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1932 | | pagina 1