23e JAARGANG DINSDAG 12 JULI 1932. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN ADELDOM OF LIEFDE S. COLT O F KANAALWEG 145-154-155 DEN HELDER. JE KUNT GERAFFINEERD LIEGEN Nn. BB WIERINGER COURANT verschijnt elken bureau: ADVERTENTIëN dinsdag en vrijdag. uitgever /r Hippolytushoef Wieringen. Van 1—5 regela C.5Q. ABONNEMENTSPRIJS corn. j. bosker, wieringen. Y Telefoon Intercomm. No. 19. Iedere regel meer 0.ia per 3 maanden f 1. BINNENLANDSCH NIEUWS. GEHEIME ZENDER ONTDEKT. Nachtelijke inval bij een stuf- dent te Gouda. In samenwerking met een recher cheur heeft een hoofdambtenaar van de P. T. T. te Gouda wederrom een ge- geheim zendstation in beslag geno men. Het betreft de installatie van een student aan de Turfmarkt, die zich voorbereidde tot het examen ter ver krijging van een zendvergunning en het apparaat gebruikte om zich ook practisch te bekwamen. Zijn uitzendingen, die op een golf lengte van 80 m. geschiedden waren van experimenteelen aard, en bleven bepaald tot het seinen van teekens en nu en dan het spelen van gramofoon- platen. Terwijl de jongeman, in den nacht van Donderdag op Vrijdag rustig lag te slapen en de zender dus niet werk te, wei d hij door een ambtenaar en een rechercheur uit zijn bed gelicht. Zoodra de deur der woning geopend was, kwamen de beiden regelrecht naar de plaats, waar de installatie was gebouwd, legden beslag op het toestel, met alle onderdeelen, als lamp transformatoren en plaatstroom-ap- paraten en maakten tegen den ont hutsten jongeman procesverbaal op. LUCIFERS GEEN SPEELGOED. Vrijdagmiddag was op het plein van een school te Terneuzen een der oude re leerlingen aan het spelen met luci fers, die hij brandende naar andere kinderen wierp. Kort voor het aangaan der school kwam daar een zevenjarig knaapje, wien de jongen cenige brandende luci fers langs zijn kleeren zou hebben la ten vallen. Het ventje stond met zijn kleeren terstond in lichte laaie. Een onderwijzer, die het voorgevallene zag, mocht het gelukken den brand te blusschen, doch niet voordat de klee ren van het bovenste deel van het li chaam verbrand waren en het knaap je zware brandwonden had bekomen, die, nadat hij naar de nabije ouderlij ke woning was gebracht, door genees kundigen zijn verzorgd., BETOOGENDE STAKERS. Rumoer te Roermond. Vrijdagmiddag halfzes werd Roer mond verrast door de betoogende sta kers van de kanaalwerken uit Born, die met een vierhonderd fietsers twee aan twee door de stad reden en post vatten op de Roerkade, Roersingel en den toegangsweg tot de Maasbrug. Het leek in den beginne een heel ge moedelijke beweging, doch toen het tegen halfzeven liep werden de gemoe deren onrustig en een tikje rumoe rig. Ieder oogenblik zouden de bussen met werkwilligen uit Weert passee- ren. In afwachting daarvan hielden eenige leiders der betoogers zich bezig met het afstempelen der boekjes, ten toeken dat zij deelnamen aan dezen tocht uit Born naar Roermond. Om kwart voor zevenen kwamen de FEUILLETON, No. 6. De rechter ondervroeg haar over haar; verhouding met de vermoorde. Zij wist even weinig van haar als de anderen. Nu en dan bezocht mevrouw Walker in den laat- sten tijd de kleine Ida. Zij bracht soms wat voor haar mee want zij hield zeer veel van kinderen en had een goed hart ondanks haar gesloten karakter. „Waarom denkt u dat, vrouw Stojan Gaf zij er ooit bewijzen van „Ja. Eens voor vier jaar was het kind ee- ner boerin ziek geworden. Het had diphthe- ritus. Toen ging mevrouw Walker er iedereen dag meermalen naar toe, nam de heele ver pleging van de moeder over en gedroeg zich, of het haar eigen kind was. Nog bezorgder was zij, toen voor zes jaar de eenige zoon van' mijnheer Lampl de typhus kreeg. Zij schrei de hevig en kon niet tot bedaren komen. Eens, op den dag van de crisis, kwam zij nog tegen middernacht aan mijn huisje, maakte mij wakker en verzocht mij, naar Grunau te gaan, om te vragen hoe het met den jongen Lampl ging. „Zijn arme, arme moeder klaagde zij, „wat zal zij angstig zijn Ik heb geen rust, vrouw Stojan, eer ik weet, hoe het met Georg is." Van mijn Ida hield zij ook heel veel en het kind is nu ontroostbaar. Ja, zij had een goed hart „Ging mevrouw Walker met de bewoners van het kasteel Grauenegg om „Weineen Zij groetten elkaar niet eens „Werd de weg naar mevrouw Walker's huis druk bewandeld „Bijna niet. Bij haar kwam er niemand en het voetpad naar het kasteel, dat geheel ver waarloosd is, gebruikt niemand, omdat de Graueneggers hun eigen straatweg hebben, AFD. MANTELS. COSTUUMS. BLOUSES. ROKKEN. Groote maten. Aparte modellen. AFD. COMPLETE MEUBILEERING Reclame eiken slaapkamer f 75. Zeer mooie slaapkamer f 89. Hyper modern. Aupings Deventer matrassen 2 p. f 10.50 AFD. STOFFEERING, LINOLEUM. Vloerzeilen, karpetten, vitrages, divan- tafelkleeden, loopers, enz. ZONDAGS TOT 2 UUR GEOPEND. bussen, geëscorteerd door marechaus see, in snelle vaart lusschen de rijden dp betoogers door. Er ging een ge schreeuw op eenigen hieven de vuis ten omhoog, maar deze werden door de politie neergeslagen. Toen de au to's zonder eenig incident waren &0015 gereden, drong het publiek zóó sa men, dat het geheele verkeer mede door de fietsers gestremd werd. Het ging niet vlug genoeg met het vrijma ken van den verkeersweg, zoodat poli tie en marechaussée den gummistok trok. Er vielen harde klappen het volk werd zeer roerig, waardoor me nige charge uitgevoerd moest worden voordat de orde eenigszins hersteld was. Eén der betoogers, die tot de ojn- standers het woord wilde richten, werd gearresteerd. Eerst tegen achten was de rust in de stad w'eergekeerd. 10 PCT. LOONSVERLAGING. De directie der N.V. Hengelosehe Trijpweverij te Hengelo (O.) heeft een loonsverlaging van 10 pCt. aangekon digd. De arbeiders, hebben dit voor stel, daar de besturen op de noodzake lijkheid er van wezen, aangenomen. Een telegram aan den Minister. I11 een Vrijdag te Alkmaar gehou den vergadering van de Ver. van Kaashandelaren in Noord-Holland is besloten het volgende telegram aan den minister van Econojnische Zaken en arbeid te zenden ,Kaasprijzen overal dalend. De eenig mogelijke steun, is verruiming van ex port. Verzoeken opnieuw onderhande ling vooral met Spanje en Duitsch- land, geleid door de bekwaamste di plomaten, vergezeld van deskundigen uit den handel.' NOODTOESTAND MIJNBEDRIJF Vrijdagmiddag zijn in het gebouw der jnijnvereeniging te Heerlen be sprekingen gevoerd tusschen de di recties van de Staats- en particuliere mijnen in Limburg over de situatie in de mijnindustrie. Men was eensgezind van oordeel, dat zooals het nu gaat het niet kan voortduren. De directie van de Oranje-Nassau- rnijnen zal duizend arbeiders moeten ontslaan. BUITENLANDSCH NIEUWS. DE RAMP VAN DE „PROMETHéE" Hopelooze reddingspogingen. Verhalen der geredden. Reeds Vrijdagmiddag kon, naar men weet, de juiste plek worden vastge steld, waar de „Prometliée" is gezon ken, doch het is tot op dit oogenblik nog niet mogelijk geweest de duik boot, die op 75 meter diepte ligt, t» be reiken. En ofschoon alle hoop op red ding der 66 personen, die in de boot zijn opgesloten, vrijwel moet worden opgegeven, gaat men nog steeds voort met zijn pogingen. De catastrofe blijkt u> zijn geschied op een plek, welke op de zeekaarten als een gevaarlijk gat met een om vang van 500 meter staat aangegeven. Den geheelen ochtend waren Vrijdag kleine vaartuigen, vliegtuigen en bal lons bezig met het zoeken naar het juiste punt, waar de boot zou zijn ge zonken. Pas in den middag ontdekte een officier van het adviesjacht „Ai- lette" de telefoonboei van de „Prome tliée", die met een kabel van 160 meter lengte aan de duikboot vastzit. Men wist dus thans precies waar de boot zich bevond. Doch het was vooralsnog onmogelijk iets te doen, want de ope raties tot het lichten van het gevaarte van 1560 ton, dat op een zoo groote diepte ligt, vereischen langdurige voorbereiding. Ondanks de ontzaggelijke emotie welke de commandant van de „Prome thée", Gouespcl du Mesnil, heeft door gemaakt, stelde hij er prijs op zelf bij het reddingswerk aanwezig te zijn. Hij begaf zich aan boord van een der sche pen en gaf de noodige aanwijzingen. Men weet dat hij zich op 't oogenblik van de catastrofe op de commando brug bevond. Zijn aandacht werd ge trokken door geruchten, die tot hem doordrongen. Hij dacht eerst dat een man overboord was gevallen, doch be merkte aanstonds dat zijn schip ging zinken. Het zonk als het ware onder zijn voeten weg en nog geen twee mi nuten later lag hij zelf in het water en was de boot reeds verdwenen. De eigenaar van het motorvisschcrs- vaartuig „Yette II", dat de zeven over levenden heeft opgepikt, heeft aan een medewerker van het „Journal" verteld, dat hij met zijn matroos zijn netten ging uitwerpen toen hij eens klaps kreten hoorde. Steeds duidelij ker werden zij, totdat hij „Help, help" onderscheidde. Hij klom in zijn mast door in een advertentie te zetten, dat je ook de allerfijnste kousen aanbreit, maar in werkelijkheid een GROVE VOET AAN EEN FIJNE KOUS NAAIT. (Ieder kan zich daar van overtuigen bij Jb. Kaleveld te Den Oe ver en bij C. DUIJNKER te Hippo.) Zoo'n advertentie is misleidend. Nee, maar dan wij, we doen wat we adverteeren en breien de fijnste kousen zeer netjes voor U aan, niet met een naadje maar steekje voor steekje en draadje voor draadje. JAAP SNOR. die bovendien korter is." „Uitte mevrouw Walker nooit vrees tegen u, dat zij overvallen en beroofd kon worden? „O neen, zij was een zeer moedige vrouw, die geen vrees kende. Bovendien ging zij voor arm door Wien zou het kunnen invallen, om bij haar iets te zoeken En de streek is hier altijd heel veilig, de menschen slapen met open deuren en er is nooit iets gebeurd." „Het is goed, u kunt gaan, vrouw Stojan De rechter keek Hempel eens aan, die in eengedoken op een stoel zat en een snuifje nam. „Nu wat denkt u Veel nieuws hebben we niet gehoord Hempel richtte zich op en streek het blon de haar van zijn voorhoofd. „Meer dan ik hoopte", zei hij laconiek „nu moeten wij voor alles dien man hebben, hij is de moordenaar." „Zonder twijfel maar hoe is hij te ont dekken Mannen, die in het grijs gekleed gaan, zijn er bij honderden „Een bevel van aanhouding", zei Hempel kortweg. „Ik zal het even opmaken en u neemt het dadelijk mee. Het kan misschien morgen al gedrukt en rondgestuurd zijn. Of schoon ik in het algemeen niet veel aan zul ke dingen hecht. Maar in dit geval hebben we geen keus." „Rijdt u niet mee terug naar de stad „Ik denk er niet aan. Er is hier nog heel wat te doen. Eerst de papieren der doode." Hij keerde zich met een boos gezicht om, alsof hij reeds te veel had gezegd. „Dag bromde hij, stak de handen in zijn broekzak ken en stapte kalm de deur uit, die de ge rechtsdienaar gedienstig voor hem open deed „Een rare kerelbromde de rechter zacht jes, „maar bliksems slim Ik ben nieuwsgie rig, hoe hij dien man in 't grijs voor den dag zal brengen." Intusschen slenterde Silas Hempel langs den hobbeligen landweg naar het huls van de weduwe Walker. Hij was zoo in gedachten verdiept, dat hij geen mensch zag, ofschoon menige bewoner van Grunau den Zondag had benut, om naar het terrein der gruwelij ke misdaad te wandelen. Van tijd tot tijd bleef hij staan en nam heel ernstig een snuifje. Daarbij wierp hij dan een vluggen blik over het dal. Links voor hem aan den bergkant stond het kasteel Grauenegg, daarvoor midden in het dal het huis van mevrouw Walker en de hut van vrouw Stojan verder was er in het Grauenegger dal geen gebouw te zien. Nu stond Silas Hempel voor de hut van vrouw Stojan. Zij was blijkbaar nog niet thuis gekomen, maar voor de huisdeur zat, zorgvul dig in dekens gewikkeld, een bleek kind met donkere oogen, dat nieuwsgierig naar de voorbijgangers keek. Dit was een zeldzaam vermaak voor het zieke kind, want anders was er nooit iemand op den eenzamen weg te zien. Hempel bleef staan en knikte het kind vriendelijk toe. „Je bent zeker de kleine Ida, niet waar „Ja, mijnheer." „Ben je al lang ziek „Och ja, mijnheer Ik weet zelf niet, hoe lang „Ben je niet bang zoo alleen, als je moeder niet thuis is „Neen." Het kind wierp een schuwen blik naar het huis van mevrouw Walker en Hempel zag, dat haar oogen nu vol tranen stonden. Mede lijdend kwam hij dichterbij. „Je hebt zeker heel veel van die arme me vrouw Walker gehouden „Jaheel.... heel veel" stamelde Ida, die tevergeefsch trachtte haar snikken te onderdrukken. „Zij was zoo lief voor mij, als anders niemand op de wereld „Kwam zij dan dikwijls bij je „,0 ja. Meestal als moeder uit werken ging en ik alleen was. Dan kwam zij bij zitten en vertelde mij zulke prachtige verhalen En dan kuste zij mij telkensen eens, toen ik erge pijn had, schreide zij met mij en zei, ik en zag 111 de verte verscheidene hoof den boven het water uitsteken. On middellijk kapte hij de touwen van zijn netten door een schade van 4000 francs, zoo voegde hij er mistroostig aan toe en voer naar de menschen toe, die hij alle zeven kon oppikken. De zee was gelukkig kalm, maar men had de grootste moeite om de onge- lukkigen, van wie er verscheidenen reeds half bewusteloos waren, aan boord te halen. Daar werden ze van droge kleeren voorzien en vervolgens naar Cherbourg gebracht. Een andere geredde, de bootsman Goasgouen, vertelde dat hij zijn red ding heeft te danken aan zijn wonder baarlijken lust om na het noenmaal even op het dek een sigaret te roo- ken. Nauwelijk^ was hij buiten of hij hoorde den onder-luitenant Bienvenu roepen „Doe de luiken dicht Alle menschen naar beneden l Doe jle lui ken dicht Onmiddellijk ge schiedde dit. Alle luiken sloten zich op normale wijze, behalve dat één ha perde. Een officier riep toen „Gooi, je in het water". Tot de veronderstellingen omtrent de motieven der ramp behoort ook de ze Wanneer een duikboot een proef tocht maakt aan de oppervlakte der zee zijn de deuren voor de ballastvul- ling geopend, doch de z.g. purges ge sloten. De ballastdeuren zijn hoven de hallastkamers aangebracht^ de uit^ laatpijpen beneden. De druk van het water wordt door gecomprimeerde lucht in evenwicht gehouden. Opent men de purges dan vloeit de gecom primeerde lucht weg en de ballastka- mers vullen zich, een operatie, welke men voor het onderduiken verricht. Nu wordt het mogelijk geacht, dat de purges bij vergissing of door een on juiste manoeuvre zijn geopend. De boot nam toen onverwijld een duik- houding aan en toen het water den toren had bereikt, viel het met een ware hoos naar binnen. Daar alle deuren der compartementen open wa ren vulde de boot zich in enkele se conden mee water en verdween. Een duiker bij het schip, doch klopseinen onbeantwoord. De ligging der gezonken duikboot „Promethée" is thans door vier boeien aangegeven. De Italiaansche bergingsschepen „Artiglio" en „Rostro" zijn op de plaats van de ramp aangekomen. Een duiktlr van de „Artiglio" is het gelukt om in weerwil van de woeligheid van het water onder de „Promethée" te komen. Zijn klopseinen werden echter niet beantwoord. Op het departement van marine is men nog al pessimis tisch gestemd met betrekking tot de mogelijkheid van heffing van de ge moest mij maar getroost gevoelen, zij was ook een zeer ongelukkige vrouw, die al sedert vele jaren groote smarten leed. Ik zou wel weer gezond worden, maar haar kon niemand helpen „Was zij dan ziek „Niet zoo als ik in het lichaamin de ziel, zeide zijmaar ik moest het aan nie mand verraden. Ik heb het ook nooit verteld, tot numaar nu is zij immers dood oo Hempel legde zijn hand bedarend op den schouder van het schreiende kind. „Schrei niet, Ida Als mevrouw Walker hier zooveel verdriet had, dan moeten wij haar de eeuwige rust gunnen Ida droogde haar tranen af. „Dan wil ik ook niet zoo veel om haar schreien." „Goed zoo, mijn kind Wij zullen liever samen over de arme overledene praten. Mor gen kom ik je weer bezoeken." In ernstig nadenken wandelde Hempel verder. De doode had dus een zachtmoedig warm hart onder haar uiterlijk en dit ang stig voor de heele wereld verborgen. Waar schijnlijk had zij inwendig een heelen strijd te voeren, want wie een warm hart heeft, wordt niet gemakkelijk uit de samenleving der menschen verdreven. Er moest wel een ernstige reden zijn, die haar hiertoe dwong. Maar wat kon dit zijn Silas Hempel bleef plotseling staan en wischte zich het zweet van het voorhoofd. Een akelige gedachte was er in hem opgeko men. Naar Australië had zij eens een brief ge stuurd. Tegen Lampl verklaarde zij, dat in Australië het vleesch zoo goedkoop was kwam zij misschien daar vandaan naar Gru nau En verder Engeland deporteerde een gedeelte zijner misdadigers naar Australië. Walker was beslist een Engelsche naam.. was haar man misschienof die vrouw zelf? In Australië zijn er ook goudgravers., menige misdadiger, wien het gelukte te ont vluchten, heeft daar door een toeval zijn ge zonken duikboot. Meft wijst er op, dat men dagelijks slechts twee of drie uur nuttigen arbeid kan verrichten wegens den vloed, den wind en de zee strooming, die zelfs in de gunstigste oogenblikken nog een snelheid van zeven knoopen per uur heeft. MALARIABESTRIJDING. Aan het verslag van de werkzaamheden der commissie voor de malariabestrijding door de bevolking in Noord-Holland over 1931 ontleenen wij het volgende Resultaat vijfjarige arbeidsperiode 1927—1931. Aan het resultaat, verkregen gedurende de vijfjarige arbeidsperiode 1927—1931, moge de commissie in alle bescheidenheid de overtui ging ontleenen, dat hare organisatie en de gevolgde werkwijze niet hebben gefaald en dat malariabestrijding door de bevolking dc meest rationeele weg is om in Noord-Holland met eenigen kans op succes den strijd aan te binden tegen deze ziekte. Elke verslapping van activiteit zou beteekenen een schrede achterwaarts de Junitop n.1. verheft zich weder tenteeken dat wij nog niet in veilige haven geland zijn. In de zomermaanden is de mug het meest in de gelegenheid zich zelf te infecteeren en die infectie onder de bevol king uit te breiden. Hiertegenover moeten wij stellen de systematische ontmugging als gevolg van voortgezette propaganda en volks voorlichting. Hiervoor is geld noodig. Nog steeds zijn er echter enkele gemeenten die op ons herhaald verzoek om financieelen steun afwijzend hebben beschiktmoge ken nisname van dit verslag, waarin het resul- van onzen arbeid is neergelegd er toe bijdra gen, dat door deze gemeenten het gevraagde subsidie aan onze commissie worde toege kend. De taak der propagandisten. Aangezien het der Commissie is gebleken is, dat hier en daar nog eenige misverstand heerscht betreffende de taak der propagan disten, acht zij het niet van belang ontbloot, dat deel van de taak, waar het hier om gaat, nogmaals te omschrijven „De propagandisten, die in nauwe verbin ding staan met de practiseerende artsen, krijgen van deze medici mededeeling omtrent malariagevallen, waarop zij zich zoo spoedig mogelijk begeven naar de woningen der ma larialijders. Na bekomen vergunning der be woners wordt een onderzoek ingesteld naar de aanwezigheid van malariamuggen. Naar gelang van den uitslag van dit onderzoek geven zij raad betreffende het weren of wel verdelgen der muggen zoo noodig wordt de werkwijze gedemonstreerd. Ten overvloede bezoeken de propagandisten ook de omwo nende gezinnen, om deze te wijzen op hst gevaar van malariabesmetting en op de wenschelijkheid van geneeskundige hulp in te roepen in die gevallen, waar een met koorts gepaard gaande ongesteldheid het optreden van malaria doet vermoeden...." Malaria-bestrijding in den Wieringermeer- polder. Toen de werkzaamheden in den Wierin- germeerpolder in het stadium waren geko men waarin hygiënische voorzieningen moes n worden getroffen, is een „Commissie voor Volksgezondheid" voor den polder ingesteld waarin ingenieur Roebroek, één der drie le den van de Wieringermeerdirectie, voorzitter is. Deze commissie heeft zich bereid verklaard in samenwerking met de commissie voor Malariabestrijding door de bevolking in Noord Holland maatregelen te treffen om een mo gelijke malaria-invasie in den polder zooveel mogelijk tegen te gaan. Ten einde zooveel mogelijk eenheid in opzet en uitvoering te verkrijgen is na over leg met onze commissie besloten, dat de Wie- ringermeerpolder organisatorisch zoowel als administratief deel zal uitmaken van een der luk gevonden. Zonder het te weten, nam Hempel vlug achter elkaar drie snuifjes. Toen schudde hjj heftig zijn hoofd. Neen, neen, niet ver dwalen in zulke avontuurlijke gedachten Afwachten, onderzoeken Bijna gejaagd liep hij verder. Wat had hij eigenlijk bij het huis willen doen O jade voetsporen aan de achterzijde verder volgen. Goed, dat was tenminste een onderzoek op een goeden grondslag. De voetsporen waren in den vochtigen grond prachtig duidelijk. Zij leidde niet, zoo als Hempel vermoed had, regelrecht om het huis heen, maar eerst een eindje over een akker, waar zij niet overal even goed zicht baar waren. Pas later gingen zij met een scherpen hoek naar den weg, waar zij geheel verloren raakten. Daar waar de hoek was, schrok Hempel plotseling, hij viel op zijn knieën en kroop voorzichtig verder, duim voor duim den ak kergrond onderzoekend, terwijl hij daarbij rechts tusschen de velden bleef. Zijn neusgaten verwijdden zich daarbij en zijn oogen kregen een vurige glans. Hij had eerst onduidelijk in de stoppels, toen in een stuk pas omgeploegden akkergrond heel dui delijk de sporen gezien van een tweeden man, dien met de vilten schoenenNu was het zaak, deze ook terugwaarts tot aan hun uit gangspunt te vervolgen. Het was een moeilijk werk, dat uren duur de, maar toen Hempel eindelijk weer de huisdeur van het Walkersche huis uit zijn kruipende houding opstond, schitterde er een straal van triomf in zijn oogen. De man met de vilte schoenen moest het terrein zeer goed kennen, want hij had, om voetsporen in de nabijheid van het huis te vermijden, de gedeeltelijke steenachtige, gedeeltelijk met gras begroeide plekken ge kozen en was pas na een wijden kring ge maakt te hebben, op zachteren grond geko men. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1932 | | pagina 1