KEG® en Loden WAND KOFFIE MOLEN KOFFIE 23e JAARGANG No. SS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN BIJ SC O L T O F KANAALWEG DEN HELDER. GERECHTIGHEID. EEN PRIMA DINSDAGS NOVEMBER 1932 WIERINGER COIIRAKT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. Humor uit de nooit-meer-oorlog beweging. In het tijdschrift „Het Kind" zegt de (soc. dem. schrijver G. van Veen in een artikel over de jeugdbeweging, waar hij een groot voorstander van is, na er op te hebben gewezen, dat de plaat van de A.J.C.V.V. „Nie wieder Krieg" duidelijk Rache vertoont De Nie-Wieder-Krieg-enthousiasten dragen den vrede in den mond en den burgeroorlog in het hart. Een stelletje onder hen heeft laatst mijn vredelie- venden vriend ds. Van der Heide, in de bijeenkomst van het Rel. Soc. Ver bond op hardhandige wijze van het spreekgestoelte verdreven en ik hoor de net. dat deze spreker niet meer vvenscht te spreken, als hem geen per soonlijke vrijheid van de zijde der paci fisten wordt gewaarborgd. Er is ont zaggelijk veel humor in de wereld -- alleen je moet ze weten te vinden. Dat deze jeugdige verdwaasden al lerlei oorloghetzers zien, waar ze niet zijn, spreekt van zelf, maar dat één onze pacifeerende volksdeugden is nuchterheid in zakelijke en psychologi sche verhoudingen en dat geen burger in dit kleine land gek genoeg is, om te meenen, dat wij in het oorlogsspel mee zouden kunnen doen zonder ons aan zelfvernietiging prijs te geven, dat weten ze niet en willen ze niet we ten Hoe zouden ze anders den harts tocht van hun romantiek overeind houden, die hun zoo dierbaar is Co- lijn is geen militarist en generaal Snij ders ook niet. Als er soms ergens een bravournummer tusschen loopt, dan wordt die in militaire kringen zeif niet ernstig genomen. Het verschil van meening ligt hier is het profijtelijk een veiligheidswacht op onze grenzen te hebben om den oorlogsbrand bui ten te houden en zoo ja hoeveel moe ten wij daar financieel voor over heb ben Dit zijn zuivere opportuniteitsvra gen en natuurlijk is de jeugd niet de eerst aangewezene om over die oppor tuniteitsvragen mee te praten. De A.J.C. niet en het N.V.V. ook niet. Ver der zegt de schrijver, dat hij een fana tiek verdediger van het gezin is en dat laatste ook hierom, omdat een verlies van onze nationale zelfstandig heid ons onvatbaar zou maken voor allen verderen cultureelen en techni- schen vooruitgang. We zouden be- lieerscht worden door één dwangidee: hoe komen we weer vrij En de paci fisten van nu zouden het hartstochte- lijkst aan de zelfbevrijding der natie meewerken, als die eenmaal onder vreemden druk moest leven. Alweer humorhet bloed kruipt, waar het niet gaan kan. Zooals ik dus 's avonds mijn woon huis afsluit, om mijn gezin te beveili gen, zoo is dus een slot noodig vooi onze nationale veiligheid. Maar zoo min als ik mij ruineer om een slot te koopen op mijn huisdeur, zoo min geef ik meer uit voor mijn nationale vei ligheid dan ik noodig acht. Tot zoover zijn we het allemaal eens UITGEVER CORN. J. BOSKER, WIERINGEN. BUREAU Hippolytnshoef Wieringen. Telefoon Intercomm. No. 19. ADVERTENTIiN: Van 1—5 regetf f 0.50, Iedere regel meer 0.10. DAMES en HEEREN koopt uw De Katholiek wil een goedkooper slot dan de Calvinist en de socialist weer wat goedkooper dan de Katholiek. Dai hangt wat met hun „croyances,, samen maar aan volstrekte weerloosheid denkt niemand, die er op gesteld is realist te heeten. Onze jeugdigen drinken de vredege- voelens als nectar en worden er zoo dronken van, dat ze soms (zie 't geval ds. Van der Heide) met genoegen den heelen boel kort en klein zouden slaan Psychologisch mag men zeggen, dat ze niet zelden den vrede beleven „in de instinctieve sfeer", die niet de vrede- lievendste is. De politici doen hun best de gunst dezer jongeren te winnen en prikkelen hun fantasie buiten zake lijke en geestelijke proporties. Zoo worden uitdrukkingen geboren als „dappere ongehoorzaamheid", wat on ze jongeren tot geestdrift brengt. Be doeld is alleen dappère ongehoor zaamheid, als men ons tot een aan valsoorlog oproept, wat voor zoover mij bekend, in Nederland in 't verleden nog nooit gebeurde en wat in de toe komst nooit gebeuren zal. Een kinder hand is gauw gevuld - en de realist hoeft zich over deze dappere ongehoor zaamheid niet druk te maken. Zij heeft betrekking op een hypothetisch geval, dat buiten de Nedcrlandsche werkelijkheid valt. Maar actie wekt reactie. De politiek leeft van concurrentie en de burgerlij ke partijen zijn niet van plan zich door wat zij noemen „vredeszwendel" in de luren te laten leggen. Het heeft geen zin, om in Nederland „Rood Front" te roepen. Wij zijn te teer gebouwd voor een dictatuur in Russischen stijl. Het heeft geen zin „Freiheit" te roepen wij hebben vol ledige vrijheid groote misdaden te doen. die in 't raam der practijk pas sen. Het heeft geen zin Mussolini of Hitier na te apen met wapengekletter; in Nederland krijgt men de democra tie toch niet kapot. Het eenige wat wij doen kunnen is in Nederlandschen geest op te voeden tot lustig verantwoordelijkheidsbesef, op dat ons cultureel en staatkundig leven Europa tot voorbeeld kan wor den, Europa heeft wel eenige behoefte aan 'goede voorbeelden. BINNENLANDSCH NIEUWS. FEUILLETON. No. 1. HOOFDSTUK I. Doodstil was het in de groote rechtszaal, toen het vonnis van veroordeeling tot vijftien jaar dwangarbeid was voorgelezen. Onverschillig en toonloos klonk toen in de suizende stilte de steriotiepe vraag van den president der rechtbank, of de beklaagde nog iets te zeggen had. Deze stond op het was een slanke jonge man van ongeveer dertig jaar, met schitte rende, donkere oogen en een fijn, smal ge zicht, waarvan het grootste deel door een dichten zwarten baard bedekt werd. Ik heb zeer veel te zeggen, sprak hij nadrukkelijk met een diepe klankvolle stem, waarin nu toorn trilde, als het verwijderde, dreigend gerommel van den donder. Ik heb te zeggen, dat ik onschuldig ben. Lichtzinnig ben ik geweest, maar niet misda dig De president viel hem in de rede Het is nu niet de tijd De beklaagde hief de hand op met gebie dend gebaar, een fijne, tengere hand, met lange, slanke vingers en welverzorgde nagels, een hand, zeer zuiver van vorm, die boekdee- len sprak. Het had een vrouwenhand kunnen zijn en toch lag er, in de beweging, waarmee hij ze nu ophief, een uitdrukking van groote, ingehouden kracht in. Het is nu wèl de tijd, klonk weer de die pe stem. De tijd èn de plaats en ik zal zeggen wat ik te zeggen heb. Nooit heb ik de oplich terijen en de vervalschingen gepleegd, waar van ik beschuldigd ben, nooit heb ik mis bruik gemaakt van vertrouwen, nooit Hij had best zichzelf kunnen verdedigen, mompelde de advocaat, die vergeefs had ge tracht hem vrij te pleiten. Hij spreekt beter dan ik. Verkoopen op afbetaling. De nobele klant en de goedge- loovige winkelier. Het „ITblcl." vertelt In een winkel van heerenkleeding, ergens in de binnenstad, waar men kan koopen op afbetaling, kwam on langs een „heer" zich een jas aanschaf nooit, ging de gevangene voort, heb ik de laagheden begaan, die men mij heeft toegedicht. De jury heeft het schuldig over u uitge sproken, zei de president van de rechtbank op ijskouden toon. Ik weet het. De hand van allen is tegen mij geweest, maar dit zweer ik en hemel en hel mogen daarbij getuige zijn dat ik mijn hand nu zal opheffen tegen allen, dat ik de wetten, die men tegen mij heeft ge keerd, hoonen zal, dat ik slag op slag zal ge ven in het gezicht der deerne, die men ge rechtigheid noemt Bravo klonk het eensklaps in de zaal, waar het publiek stond. Dat is taal, dat De zaal wordt ontruimd, gebood de pre sident met een zwaren slag van zijn hamer. En zich tot twee politieagenten wendende gebood hij Brengt den gevangene weg. Tusschen de twee stoere agenten ging de man heen, die tot dusverre baron Robert le Rénier, de groote bankier was, doch die nu in het vervolg slechts no. zóóveel in het banjo zou zijn. Robert deDiable, hadden zijn vrien den hem steeds genoemd om zijn dolle waag stukken aan de beurs, om zijne lichtzinnig heid in zijn particuliere leven. Hij lachte om zijn bijnaam, waagde steeds meer, zette steeds grootere ondernemingen op touw, tot hij, ondoordacht en lichtvaar dig, verwikkeld raakte in een internationale onderneming, waarin ook verscheidene poli tici van naam betrokken waren, en waarbij groote politieke belangen, méér nog dan fi- nancieele, op het spel stonden. Op de politieke had Robert slechts weinig kijk en hij volgde met blind vertrouwen zijn vrienden. De re sultaten beloofden zoo schitterend te zullen worden Plotseling, zooals het altijd met zulke din gen gaat, kwam de krach. Er dreigde een schandaal, grooter dan men misschien ooit in het aan schandalen rijke Frankrijk had bijgewoond. Te vele en te groote namen wa ren er gecompromiteerd. Het moest gesmoord feu. Hij vroeg de voorwaarden zij waren f 5 dadelijk en verder eenige termijnen van f 5. De „heer" gaf een adres op, betaalde vijf gulden en nam de jas mee. Toen de winkelier den eersten ter mijn wilde innen, bleek aan het opge geven adres de „heer" niet te wonen. Een schadepost dus. Maar hiermee was het geval niet uit. Een tijdje later komt een andere klant vroeg ook een jas. Condities Tien gulden dadelijk en termijnen van f 10. „Stop", zei de klant, „aan een ander verkocht u tegen termijnen van f 5. Maar die meneer was een oplichter hij gaf een verkeerd adres op. Het wa re adres is (volgde een straat en huis nummer)". De winkelier dankbaar voor deze mededeeling verkocht nu ook den nieu wen klant een jas tegen termijnen van f 5 kreeg ook het adres van de zen kooper. „Twee vliegen in één klap", dacht de winkelier. Maar hij dacht verkeerd. Want de nieuwe klant had, naar bij een poging tot inning van de termijnen bleek, niet één, maar twee valsche adressen opgegeven. Tweemaal was de winkelier dus op gelicht. Aan de politie heeft hij zijn droeve ervaringen verteld. Smokkelaars aan de Nederlandsche grens. Donderdagavond hebben smokke laars een vermetel staaltje van hun dui f laten zien op den z.g. Berrenberg te Herzogenrath bij de Nederlandsche grens. Een bij de douane-beambten wel bekende auto kwam van de Nederland sche grens en doorbrank in razende vaart het eerste cordon van douane-be ambten, die met behulp van lichtko- gels het volgende cordon waarschuw den. Hoewel dit tweede cordon t' vuur op de auto openden, wisten de smok kelaars ook hier doorheen te breken, alsmede door het derde cordon, van waar de auto nog 25 schoten werden nagezonden. Pas toen door op den weg gelegde planken met spijkers alle vier banden vernield werden, kwam de au to tot stilstand, nadat de chauffeur eerst nog geprobeerd had op de velgen door te rijden. De inzittenden stoven naar alle kanten uiteen en slechts een 22-jarige smokkelaar kon gearresteerd worden. In de auto vond men 250 K.G. koffie. DE AFSLUITDIJK GESLOTEN. In de „Leeuwarder Courant" lezen wij over den weg op den Afsluitdijk en de toegangswegen het volgende GERUISCHLOOZE bij inlevering van 30 bons uit de pakjes f 65-55-50-45-37'.-30 en 24 ct. per half pond worden, het kostte wat het wilde, maar aan den anderen kant was er reeds te veel uitge lekt, de publieke opinie had er zich mee be moeid en eischte een rechtsgeding. Dat was niet te vermijden en voor een rechtsgeding in behoorlijken vorm, dat de publieke opinie zal bevredigen, is een beklaagde noodig die veroordeeld wordt een slachtoffer. Robert was het slachtoffer van intrige, ge knoei, van corruptie geworden. Hij werd ver oordeeld door een jury, die met groote zorg was samengesteld. Bij het hooren van het vonnis was zieden de toorn in hem opgebruischt, zwoer hij zich te wreken op de maatschappij, die zoo groote onrechtvaardigheid kon dulden. Want hij be zat nog niet de cynische gelatenheid van die genen, die door de maatschappij voortdurend en telkens opnieuw worden verongelijkt en gehoond. Hij was het verwende kind der for tuin, tot dit ongeluk over hem was losgebro ken. Met opgeheven hoofd volgde hij de agen ten, de lange gang door naar de binnenplaats, om te wachten op den gevangenwagen, die hem naar de gevangenis zou terugbrengen, naar het levende graf Neen, neen nam hij zich voor, de sterke witte tanden op elkaar klemmend, dat niet, dat nooit, geen vijftien jaar van langzaam sterven Hoe hij aan zijn lot wilde ontkomen stelde hij zich niet voor. Zijne gedachten gingen nog niet verder dan het energieke dat nooitEn als hij iets krachtig wilde en zioh voornam De gevangenwagen reed voor. De gevange nen werden ingeladen iri de celletjes aan weerszijden van het smalle gangetje, dat als pad midden door het logge voertuig liep. Er was plaats voor acht Zes waren er nu al in gestapt. De twee celletjes ter weerszijden van het portier waren nog leeg. Robert de Rénier maakte een beweging om in te stap pen, toen twee agenten met een andere ge vangene naar voren drongen en dien eerst lieten instappen. Op het oogenblik, dat hij den voet op de trede zette struikelde de man, „De beer Geers (ingenieur bij de wer ken op het Kornwerderzand) nam ons Vrijdag in zijn auto mee den dijk langs zoo ver het mogelijk was, dat was ter hoogte van de het laatst gedichte sluit gat den Vlieter. Daar waren straat- makers bezig de klinkers te zetten in twee nog onvoltooide vakken, een* van 25, een ander van pl.jn. 70 meter. Met dien arbeid kan men vandaag of mor gen gereed zijn, maar wellicht duurt het dan nog even voor het verkeer wordt toegelaten. Er moet hier en daar nog iets aan de bermen afgewerkt wor den en bovendien moet de omlegging bij Den Oever, door welk plaatsje eeni ge al te scherpe en nauwe bochten in den oorspronkelijken weg zijn, wor den voltooid. Van begroeiing der ber men is voorloopig nog geen sprake de zoute zeeklei moet eerst een poos aan weer en wind zijn blootgesteld, voor men er gras op kan zaaien. De overvloedige regeh bevordert het, ont- ziltingsproces natuurlijk. „Intusschen zijn het niet deze „wee- ke bermen", die de toelating van groot doorgaand verkeer zullen verhinderen de weg over den dijk is zoo breed, dat niemand in de bermen behoeft tc ver zeilen. Het gevaar schuilt in de toe gangswegen, vooral van den Frieschen kant. De weg over Wtieringen is niet fraai, maar overal breed genoeg als de omlegging bij Den Oever voltooid zal zijn. De weg over Zurich naar Harlingen is echter zeer smal en beeft daarbij zulke zachte bermen, dat men kans heeft, indien men er bij uitwijken op verzeild raakt, weg te zakken, vast te loopen of om te slaan. Het zou niet verantwoord zijn over zulk een weg (die bovendien een abominable entrée in Harlingen heeft) reeds dezen win ter druk verkeer met breede en zwa re autobussen vrijelijk toe te laten. „Vandaar dat de route Leeuwarden- Amsterdam voor het practische ver keer nog niet over den Afsluitdijk zal kunnen leiden. Men zal hem nu bin nenkort, tegen betaling- van een zeker doch hij richtte zich dadelijk weer overeind en verdween zonder op- of omzien in het cel letje rechts. Nu was het de beurt van Robert. Hij trad naar voren. Met zijn scherpen, steeds opmerk zamen blik ontdekte hij op den drempel van het portier met rood krijt een paar halen, die daar zooeven niet geweest waren. Zijn oogen waren uitstekend, hij behoefde niet te bukken om ze nauwkeurig te kunnen zien. Het waren een paar stenografische teekens, die de woorden vormden „wees gereed." Gereed, wanneer en waarvoor Zonder iets te laten blijken, zette hij op zijn beurt den voet op de trede en veegde meteen de teekens half uit, niet omdat hij bang was, dat de politieagenten stenografie zouden kennen, maar men kon toch nooit weten. Na hem stapte een agent in, die het stelle tje gevangenen bewaken moest. Robert zag hem snel en onderzoekend aan het was niet dezelfde, die op den weg naar het paleis van justitie had dienst gedaan. De agent schoof hem in het celletje, sloot de deur achter hem, ofvergiste hij zich niet, was de deur werkelijk alléén maar dichtgedrukt, zonder dat de sleutel was om gedraaid Robert zette oogen en ooren open- hij hield zich „gereed", al wist hij niet waar voor. De wagen zette zich in beweging, maar nau welijks was hij het hek doorgerold en op de brug over de Seine of er klonk een geweldig gekraak en het voertuig stortte met een smak op zij. Robert werd door den schok tegen de deur van het celletje geworpen, die inderdaad niet gesloten was en opensprong onder het gewicht van zijn lichaam. De agent, die de wacht in het gangetje hield, had het portier geopend en was gaan zien wat er eigenlijk gebeurde, het portier achter zich open la tend. Robert sprong ook uit den wagen en stond te midden van een onbeschrijfelijke verwar ring. Twee wielen waren van den wagen gespron offer aan het Crisis-Comité bij het bereiken van den Afsluitdijk, mogen be- 1 ijden, geheel op eigen risico echter en alleen overdag. Doch men poge vooral niet „de eerste te zijn", vóór de open stelling van den Afsluitdijk onder het gemelde voorbehoud is gepubliceerd. De slagboom bij de draaibrug in bet Kornwerderzand blijft onherroepelijk gesloten voor dergelijke pionniers". GEMEENTE WIERINGEN. ARBEIDSBEURS WIERINGEN. Geplaatst van 28 Oct. tot 3 Nov. 1932 3 grondwerkers, 6 losse arbeiders. Staan nog als werkzoekenden inge schreven 163 grondwerkers. 2 kantoorbedienden 1 schilder, 1 vuurwerker, 1 bakkers knecht, 1 loopjongen, 2 timmerlieden. Buiten Wieringen kunnen nog ge plaatst worden Mannen: bekwa,me of aankomende i soleerders. loon naar bekwaamheid; 1 bekwaam horlogemaker voor klein werk; loon nader overeen te komen; 1 bekw. pianohersteller, tevens stemmer en pneujnatieker, f 36.- p. week; 1 kleei' maker b.m. onzichtbaar stoppen, loon nader overeen te komen; 1 glazuurspui ter voor kunststeenfabriek, 65 ct. p. u. Voor N. O. Indië. 1 chef-kok tevens goed palissier f 300 p. mnd. en kost en inwoning, leeftijd 30 a 35 jaar; indien gehuwd moet de vrouw bereid zijn toe zicht te houden op de kamers en linnen kamer. Vrouwen 2 naaisters voor de knoopsgatenmachi ne, tevens b.m. het opteekenen der knoopsgaten, loon le w. f6.-, daarna f12; 1 naaister voor de vervaardiging van broeken f 12 - 14 p. week; 2 overlock- sters f 2.50 a 3.- per dag; 3 bekwame schoenstiksters dadelijk pl.m. f18 per week in stukloon; 1 dienstbode R.K. f 20.- p. mnd. en kost en inw. gen, de paarden waren gevallen, de koetsier bleek verdwenen, eenige agenten liepen heen en weer, anderen kwamen, van hoeken en straten toeschieten, de toeschouwers ver drongen zich rondom de gevallen „panier a salade," binnenin schopten en trapten de onvrijwillige passagiers, vloekten en schreeuw den om losgelaten te worden. Op hem scheen niemand te letten. En in dat oogenblik, dat hij als iemand wien dit al les niets aangaat te midden in de herrie stond, zag hij dat de agenten, die de gelei ders der gevangenen waren geweest, de ande ren meer in den weg liepen dan hielpen hij zag ook dat in den wagen alléén de celdeur tegenover de zijne open was. Waar de man, die hem den wenk gegeven had „gereed" te zijn, gebleven was, wist hij niet en ook niet waarom hij dien vriendschapsdienst had bewezen. Hij wist nog niets van de vrijmet selarij in de wereld der door de maatschappij uitgestootenen. Rondom den wagen was een vechtpartij ontstaan. Een sippe vilten hoed rolde daarbij over de straat tot vlak bij zijn voeten. Hij was natuurlijk blootshoofds en begrijpend dat dit zou opvallen, raapte hij haastig het hoofddeksel op, drukte het vast op zijn hoofd en trachtte weg te komen. Met uiterste koel bloedigheid had hij tot dusverre alles wat er gebeurde aangezien. Op het oogenblik dat hij zich wilde verwijderen, zag hij over de brug een geheel peleton agenten komen aanstor men. Hij had een gevoel alsof ze regelrecht op hem afkwamen en voelde zijn knieën knikken. Juist op dit oogenblik schoof de agent, die in den wagen de wacht had gehad, tusschen hem en de nieuw aankomenden in, hem als het ware dekkend met zijn breeden rug. Snel keerde Robert zich om en liep den anderen kant op, met snellen pas, maar schijnbaar zonder overhaasting. Wordt vervolgd,.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1932 | | pagina 1