SCHOONMAAK S. CDLTOF KARPETTEN 24e JAARGANG DINSDAG 10 MEI 1933. No. 09 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN 18 MEI - VOLKENBONDSDAG. OM HET GOUD 52 1.15 2-25 nWIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEZV DINSDAG en VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1.—. UITGEVER CORN. J. BOSKER, WIÏKIHGE* BUREAU Hfppolytnshoef Wierlnren. Telefoon Intercomm. No. 19. ADVERTINTIiN Van 1I regelJ f 0 SA Iedere regel meer 0.lt China-Japan, Peru - Colujnbia, Boli via - Paraguay, de Sovjets, Hitlerianen Ontwapeningsconferentie praat me niet meer over den Volkenbond, die loopt op zijn laatste beenen. Dat zijn zoo enkele van de woorden, die ons geregeld tegengeworpen wor den, als we nog probeeren propaganda voor den Volkenbond te maken. En toch -- toch groeit hij, de Volken bond. En toch -- toch wordt de Vredes- gedachte, die door den Volkenbond moet worden gediend, bij voortduring sterker. Zeker, wij geven toe, dat het Volken- bondswerk niet in allen deele gelukt is, dat menige teleurstelling niet is achterwege gebleven, dat we dus ook gaarne andere en vooral meerdere re sultaten hadden gewenscht. Maar men vergeet toch gewoonlijk wel wat al te gauw en te gemakkelijk wat wèl werd bereikt. En met Ligthart zeggen we en blijven we zeggen „Begrippen groeien, en wat groeien moet, wil tijd. Zijn vollen inhoud krijgt een woord pas na jaren 't Wordt langzaam, langzaam rijker door 't ervaren." Waar hij dit toepaste op het kinder leven, vinden we hier meteen het aan knoopingspunt om er nog eens aan te herinneren, dat de Volkenbond nog slechts staat in de kinderschoenen. En nog eens vragen we met Ligthart „Hebt ge ooit graan gemaaid in groe ne lente V' Steeds en altijd weer wordt vergeten, dat de Volkenbond nog slechts weinig jaren bestaat. En als men zich hierbij herinnert, dat de gedachte, welke hij vertegenwoordigt, eeuwen noodig had cm te groeien en te rijpen, hoe kan men dan verwachten, dat de vrucht van die gedachte ineens een machtige boom zou zijn, die alle stormen onverlet trot seert. Er zijn kinderen en kinderen. Het eene is en blijft klein en ziekelijk, is zon der wilskracht, zonder initiatief het andere is sterk en blozend, vol moed en kracht, maar onhandig nog vaak dooi onervarenheid. Den Volkenbond beschouwen we als een robusten knaap, staande op stevi ge beenen, maar als een knaap nog vaak onmachtig om uit te voeren wat hij wel zou willen. Doch zooals zoo'n knaap, tot man geworden, de kracht heeft of zal vinden om zijn stoutste jongensdroomen te verwezelijken, zoo zal ook de Volkenbond - moge het dan pas zijn na ettelijke tientalllen jaren -- eens niet alleen den imoed en den durf, doch ook de kracht hebben, om zijn ideaal, Vrede door Recht, onder de menschheid tot een levende werkelijk heid te maken. We weten, elk willen, van welke krachtige figuur ook, is en blijft men- schenwerk en kan door tegenwerking, van menschen tot mislukking worden gedoemd. Zoo zal het ook zijn met den Volkenbond. Werk hem tegen en -- ge doet zijn werk. grootendeels falen, werk mee (en ieder kan dat doen in eigen kleineren of grooteren kring) en ge zult getuige zijn van schoone resultaten. De laatste jaren gaven teleurstellin gen. Zeker, toegegeven. En toch -- wint. de gedachte bij voortduring veld, dat de weg van de duurzamen vrede niet leidt langs geweld, via slagvelden met hun granaatvuur met springende mijnen, via bomverwoestingen, verradelijk ge torpedeerde schepen enz. enz., maar langs het besef van broederschap onder de menschen, de erkenning van rechten en de bereidheid om met elkaar over de loonverhoudingen en allerlei maat schappelijke vraagstukken overleg te plegen. W;at den Volkenbond nog herhaalde lijk doet falen Dat is zijn jeugd en het feit, dat tal van volken, hun eigen souvereiniteit het meest indachtig, nog niet gcw.jnd zijn, in hem den komenden sterken man te zien. Dat zijn ten deele - de alles behalve ideale vredesverdragen. Dat is -- ten deele -- het bestaan van legers en vloten, het algeheele militaire systeem. Dat is ook het bestaan van de machten en personen, welke in den oorlog en in zijn voorbereiding hun kansen op (materieel) gewin zien. Maar meer dan in dit alles is de oor zaak te zoeken in het nog veel te gerin ge besef onder de volken van hun on derlinge afhankelijkheid, het gemis aan vertrouwen, het bestaan van afgunst. En dit geldt voor individuën zoowel als voor volken. Nog te veel wordt er strijd gepredikt in kleinere en grootere gemeenschappen. Die strijd geeft in ge zinnen, in vriendenkringen, in vereeni- gingen, aanleiding tot verwijdering en blijvend verschil, en hij werpt tusschen naties en volken barrières op of geeft in die naties soms aanleiding, tot wijzi ging van regeeringstelsel. Maar veran dering van regeeringsteisel op zich zelf wijzigt den geest niet en doet niet zon der meer den goeden geest onder de menschen g,eboren worden. Wan-, daar komt het tenslotte op aan: op den goe den geest, den goeden wil, de goede ge zindheid. Gesteld zelfs, dal alle landen ontwa pend hadden, dan zou toch de oorïog opnieuw ontbranden, ais de onderlinge geschilpunten, de rassenhaat, de af gunst, niet voor verzoening vatbaar bleken: cle legers zouden uit den grond gesta,mpt worden en in het voetspoor ,van haat en afgunst zou men opniemv vernieling, ellende en dood in hun af schuwelijke gedaante zien verschijnen. De lessen der geschiedenis zijn ten dezen wel heel leerzaam. En toch -- toch gelooven we, dat de weg, waar langs de menschheid kaat van ego isme tot altruisme, van eenzaamheid naar samenleving, reeds eeuwen en eeuwen lang, steeds struikel- nd en schijnbaar hopeloos verdwaald, ten slotte het groote doel nader en nadtr zal doen komen. De stemmen der goedwilienden wor den luider en krachtiger en machti ger, jaar op jaar. Dat ze invloed krij gen, het blijkt misschien het beste uit de veel krachtiger pogingen der tegen werkende machten, die vroeger en vrijwel alleen uitsluitend den weg der menschheid bepaalden. Men gaat het pacifisme, men gaat de voorstanders van den Volkenbond vreezen, het beste bewijs voor het resultaat hunner po FEUILLETON. X, Een parij keukengereedschap hier en daar defect, maar gemakkelijk te repareeren vijftien stuks bij elkaar telt ze maar na tien franc Wie biedt er tien franc Dat 's te geef, mijn goede menschen het ijzer en het hout alleen is meer waard. Ik zeg tien franc. Wie biedt er meer Elf franc riep een van de omstanders. Elf franc, eenmaal, andermaal, die par- tij keukengereedschappen elf franc als jeblieft We verkoopen nu een canapé, twee fauteuils en zes stoelen nog nagenoeg nieuw, overtrokken met Utrechts fluweel goed onderhouden alles vijftig franc Vijftig franc riep er een uit de menigte. Vijftig franc is dus geboden Kom aan, heeren, een beetje moed alsjeblieft. Jelui zult me zoo'n salon-ameublement toch niet voor zulk een bagatel van de hand laten zetten het hout alleen heeft meer gekost Vijftig franc zes stoelen, twee fauteuils en een canapé Vijftig franc, eenmaal ander maal niemand meer dan vijftig franc ten derde male Alsjeblieft. Nu komen we aan die groote gebeeldhouwde kast van zwaar eikenhout, met wapens in de panee- len een kostbaar stuk een eenig stuk zoo'n gelegenheid komt nooit weerom. We hebben een bod op die fraaie kast van drieduizend franc. - Drieduizend franc 1 - Wie gingen. Bij voortduring dient het geloof in den samenhang der volken, in hun ge meenschappelijke belangen, in den noodzaak hunner samenwerking en dus in den Volkenbond betoogt le wor den. Want de volken moeten deze din gen kennen om ze te kunnen waardee- re,n om ook de plaats en het belang van den Volkenbond in de ontwikke- lingsphase der menschheid te begrij pen. De 18de Mei leent zich hiertoe nog eens In het bijzonder, erkend als hij is in verschillende landen en vereenigin- gen als de dag van den goeden wil en de Volkenbondsdag. Niet de kranten berichten alleen, niet brochures en boeken, maar ook het levende woord op zoo'n dag, in allerlei toonaarden ge sproken tot de millioenen, moet die nen om ons wederom nader te doen komen tot het vormen van een steeds (machtiger publieke opinie, welke ten slotte de vertegenwoordigers der vol ken te Genève zal schragen en steu nen, wenschen: een vreedzame wereld, een toestand van VREDE DOOR RECHT. De Vereeniging voor Volkenbond en Vrede doet als vroeger weer het hare ter bereiking van dit hooge doel. biedt er meer Deze met een paar woorden geschetste ver- kooping had plaats op het voorplein van het kasteel Bois-Tordu, slechts weinige schreden verwijderd van het bosch van Montreuillon en eenige kilometers van Corvigny, een niet onaanzienlijk landstadje in het Morvange- bergte. Verdiende Bois-Tordu nog den naam van een kasteel Zeer zeker, als men de geschied kundige waarde in aanmerking nam, eigen lijk niet, als men de treurige overblijfselen ervan beschouwde. Het oude gebouw stond daar zoo verlaten en veronachtzaamd, dat het bij de beschouwers onwillekeurig een wee moedig gevoel van vervallen grootheid moest opwekken. De twee torens, die zich vroeger zoo trotsch in de lucht verhieven, waren veran derd in bijna wanstaltige steenmassa's, waar- tusschen de hagedissen heen en weer kropen. Van het hoofdgebouw tusschen de beide torens waren de meeste vensters kapot en het ijzerwerk verroest en verteerd. Akelig huilde de wind bij storm en winternacht door de spleten en gaten en zwermen van zwalu wen hadden daar haar kleiachtig nest ge bouwd. De regen had de muren grootendeels van hun kalklaag beroofd, zoodat de roode bak- steenen aan weer en wind waren blootgesteld. Klimop en onkruid hadden zich hier en daar tusschen de voegen genesteld en met snel heid opklimmend tot aan den gevelrand, nog een soort van frischheid en leven aan dit oude gebouw geschonken. In den tuin waren de bloembedden en heesters om zoo te zeggen overrompeld en weggedrongen door de wilde braamstruiken en de wegen en paden waren onzichtbaar ge worden door het vele onkruid. Het groote plein, dat voor een eeuw de ver zamelplaats was geweest van voorname ge zelschappen uit stad en land, kon nu voor een slecht stuk heidegrond worden aangezien zoo was het plaveisel daar bedekt met on BINNENLANDSCH NIEUWS. Achteruitgang in de bollenstreek. Hillegom een tekort van f 150.000 De burgemeester van Hillegom heeft bij de opening van een plaatselijke tentoonstelling meegedeeld, dat er op de begrooting voor 1934 een tekort zal zijn van f 150.000. Deze gemeente, zei mr. Pont, en ander in de streek zijn eenzijdig georiënteerd, waardoor de toestand deplorabel is geworden. Sneevliets geloofsbrieven in orde. Bericht heden ingekomen. De Revolutionair-Socialistische Par tij ontving telegrafisch bericht van de directie der griffie van de Tweede Ka mer, dat de geloofsbrieven van het Ka merlid H. Sneevliet in orde zijn be vonden. De heer H. Sneevliet, die candidaat is voor de Revolutionair-Socialistische Partij, is wegens opruiing veroordeeld tot vijf maanden gevangenisstraf, te rekenen van 21 Februari af. Ondertus- schen is tegen dit vonnis van de recht bank te Amsterdam hooger beroep aangeteekend. Bij de beëediging van de leden der nieuwe Tweede Kamer j.1. waren 79 van de honderd geloofsbrieven goed gekeurd. Onder de drie ontbrekenden was die van den heer Sneevliet. Deze candidaat, die dus nu toegela ten is als lid van de Kamer, zal dus tenzij zijn vonnis gewijzigd wordt -- niet vóór 21 Juli zijn intrede als zoo danig kunnen doen. Naar men weet heeft de justitie onlangs het verzoek van mr. Benno J. Stokvis tot vrijla ting van den heer Sneevliet geweigerd Door den bliksem getroffen en gedood. Zaterdagmiddag om kwart over twee is tijdens een kort onweer op den nieuwen rijksweg bij „de Witte Ber- gen" op de grens van Laren en Eem- kruid, dat steeds ongehinderd bleef voortwoe keren. Het inwendige van het kasteel was met het uitwendige vrijwel in overeenstemming. Overal was het verlaten en vuil, de vloeren der kamers waren met een laag stof bedekt en de door het vocht losgelaten en half ver teerde muurtapijten hingen als flarden langs de wanden. Overal dezelfde leegte, dezelfde indruk van koude en vocht, alsof men een dompigen kel der binnentrad. Toch was het kasteel be woond, althans op dezen dag. Hij, aan wien het kasteel toebehoorde, welks waarde van jaar tot jaar was vermin- werd en als 't ware stuksgewijze verbrokkeld, markies d'Argental, was tegenwoordig. De man, die bij het venster stond in een onmiskenbaar tragische houding, met ver wrongen gelaat en met de wanhoop in het hart, terwijl hij als droomend luisterde naar de verschillende stemmen bij de openbare veiling, die nog jonge man was markies d'Argental. Groot en sterk van lichaamsbouw, met een breed voorhoofd, het beenige gelaat door twee levendige oogen verhelderd, die op dit oogenblik, kennelijk blijk van vermoeienis, door donkere kringen waren omgeven, mond en kin bedekt door een fijnen baard, het bor- stellige en rosachtige hoofdhaar kort geknipt, zoo stond Norhert d'Argental daar, de zware schouders neergebogen onder het gewicht van wee en bittere smart. In allerlei vermaken had hij hetgeen hem door zijn vader was nagelaten, verteerd en verbrast. Te Parijs had hij een tijdlang geleefd van het spel en van avonturen, zonder zijn wil en zijn geestvermogens, die niet gering waren, in te spannen, om tot een hem waardiger levenswijze te geraken. Eerst was hij in militairen dienst geweest, maar hij had het leger verlaten, omdat hij met de gefortuneerde officieren geen gelij ken tred kon houden, daar zijn middelen hem nes een wielrijder door den bliksem getroffen en gedood. De man, de 42- jarige J. de Waal uit Duisburg, was van een familiebezoek terug op weg naar Duitschland hij reed met een neef, die ongedeerd bleef. De bliksem sloeg nog over een afstand van 20 in. de koppen der betonnen banden van 't fietspad kapot. Het lijk is naar Eemnes vervoerd. Massa-ontslag op de Mijnen. Naar de „Limburger Koerier" ver neemt zal op 15 Mei op verschillende mijnen een groot aantal arbeiders worden ontslagen. Op de Oranje Nas- sau-mijnen vier in getal, zullen 200 tot 250 mijnwerkers ontslagen worden. Ook op de „Laura" en „Julia" wordt een groot aantal mijnwerkers ontsla gen. Op de „Willem Sophie" zullen geen ontslagen worden gegeven. De reden is, naar het blad verneemt, tc zoeken in het steeds slechter worden van de afzetmogelijkheden, speciaal van huisbrandkolen. De voorraden daarvan zijn zoo sterk gestegen, dat niet langer kan worden voortgegaan met dezelfde hoeveelheden te blijven produceer en. Het blad verneemt nog dat op dc Dominale Mijn aan 55 arbeiders ont slag wordt verleend Aan de Staats mijnen wordt eveneens ontslag ver leend, maar dit getal is niet belangrijk hooger dan het gewone maandeiijk- sche ontslag dat hier plaats vindt. In verband met de moeilijkheden inzake de huisbrand zijn bier honderd arbei ders van de „Wilhclmina" naar dc „Emima" overgebracht. Honger naar goud. De Groningsche Rijwielfabriek A. Fongers aan den Heereweg te Gronin gen had in haar étalage eenige rijwie len geëtaleerd en daarvoor den kosten den prijs neergelegd in vier gouden tientjes, zes guldens en twee kwartjes Dit geld heeft de hebzucht opgewekt van een voorbijganger, die de spiegel ruit heeft ingeslagen en het geld heeft meegenomen. De étalage bleef overi gens onaangetast. Noodrem voor auto's. Op den Leidschestraatweg te 's-Gra- venhage nabij Boschhek heeft men Za terdag een proef genomen met een nieuwe uitvinding op auto-gebied, een z.g. noodrem-inrichting, welke het mogelijk maakt een auto door inzit tenden tot stilstand te brengen, indien de chauffeur plotseling voor zijn taak niet berekend mocht worden geacht, bijv. in geval van oververmoeidheid of bewusteloosheid. De uitvinders hebben onmiddellijk begrepen, dat deze rem-inrichting bij onoordeelkundig gebruik het aantal ongelukken slechts zou doen toenemen doch dit bezwaar is op afdoende wijze ondervangen, doordat de bestuurder slechts een z.g. ringschakelaai* op het stuur heeft in te drukken om het ge bruik van de noodrem te voorkomen De noodrem wordt in werking gesteld door middel van drukknoppen, die op verschillende plaatsen kunnen worden aangebracht. Wordt er op een van deze knoppen gedrukt, dan gaat er op het VOOR DE BIJ KANAALWEG DEN HELDER. Prima vloerzeil Prima linoleum, Krommenie Inlaid- of Graniet Groote sorteering Bouclé-, Wilt n- en Deventer instrumentenbord een signaallamp gloeien. Is de chauffeur van meening, dat er geen reden is om in te grijpen in zijn werk, dan kan hij, zooals gezegd, nog tijdig de inmenging voorkomen. Doet hij dat niet, dan wordt, na 1'j seconde de rempedaal door een sterke veer ingedrukt, zoodat de wagen snel stilstaat. Het ontstekingscontact is op hetzelfde moment afgezet, zoodat ont koppeling overbodig is. Bij de proefritten werkte de instal latie feilloos. BUITENLANDSCH NIEUWS. HELDENMOED. Dezer dagen is de gouden medaille voor verdienstelijke daden toegekend aan dr. Sten Strömbdm, die zijn prak tijk te Doretea in Lapland uitoefent. De dokter werd op zekeren dag geroe pen om hulp te verleenen aan een hoe ren vrouw, die op een ver afgelegen hoeve woonde en een gezwel in haar keel had, waardoor zij dreigde to stik ken. Na een inspannende reis van 9 uur kwam de dokter 's-nachts om 2 uur aan en hij bevond, dat operatief in grijpen terstond noodig was. Hij had echter geen instrumenten bij zich. Zoo goed mogelijk werd het bed tot opera tietafel ingericht en met een gewoon mes maakte de dokter een opening in de keel, om de patiënte in staat te stellen adem te halen. Voorts sneed de dokter van zijn stethoscoop een pijp je rubber af, dat hij door de wonde bracht om de opening open te houden. De operatie gelukte dank zij de be wonderenswaardige kalmte en zelfbe- heersching van de vrouw. Des morgens werd om een ambulan ce-vliegtuig geseind, terwijl de vrouw op een slee werd geplaatst teneinde haar naar een meer te brengen, waar het vliegtuig zou dalen. Tengevolge van een dikken mist was het echter het vliegtuig niet mogelijk te landen, dit niet veroorloofden. Vervolgens tot een diplomatieke betrekking geroepen, maakte hij schulden, waardoor hij het vooruitzicht op een rijk huwelijk, dat hem een toekomst als staatsman had kunnen verzekeren, zelf vernietigde, van een huwelijk was nooit iets gekomen. Toen had hij geleefd als iemand, die zich door alle winden van het Parijsche leven liet heen en weer slingeren. Van zijn bezittingen op Bois-Tordu was hem het eene stuk na het andere door de vingers gegleden. Dezen morgen had hij het kasteel door den notaris van Corvigny laten verkoopen en op het oogenblik, waarop ons verhaal begint, kwamen ook de meubels onder den hamer. En welke meubels Sedert langen tijd stond Bois-Tordu ver laten, sedert langen tijd reeds, van vader op zoon, was het geld schaarscher geworden en men had er niet aan kunnen denken den in boedel te doen vernieuwen, zoodat men zich de weelde en het gemak die door de uitvin dingen der laatste jaren in het leven waren geroepen, geheel had moeten ontzeggen. De markies had, om zoo te zeggen, den laat sten zucht willen hooren van de bezitting, die eens zijn vader had toebehoord. Hij vond in dat schouwspel een voor zich zelf wreed aardig genot. Het was hem een wellust in wilden toorn tegen zijn eigen persoon uit te kunnen varen. Daarom was hij hier gekomen. Met de armen over de borst gekruist, met saamgetrokken lippen, waarom een bitter lachje speelde, was hij van het begin der veiling af niet van houding veranderd. Thans waren de beste meubelstukken ver kocht en bleven er nog enkele dingen van ge ringe waarde over. In het groote vertrek, waar hij zich bevond, hingen de portretten zijner adellijke voor vaderen in wapenrusting of hofkleedij ge schilderd en al die oude heeren schenen Nor- bert met diepe droefenis aan te staren en hem toe te roepen „Wat hebt gij van onzen eerbledwaardigen naam gemaakt Hebt ga hem hoog en trotsch gedragen, toen gij arm waart, in armoede leven moest En Norberts gelach, dat hierop volgde, klonk als een beleediging, als een uitdaging op die vragen. Op het voorplein werd inmiddels de velling voortgezet. Men had nog het een en ander op den ge wezen korenzolder gevonden onder stof en oude wapens en lompen begraven men had allerlei speelgoed uit hoeken en gaten ge haald, houten paardjes, sabels en snuisterijen, die Norbert aan den tijd zijner jeugd herin nerden. Tegen wil en dank werd hij bleek. Dat plotseling voor hem opgedoemde ver leden tooverde hem niet alleen zijn kinds heid voor oogen, doch tevens zijn jongelings tijd en mannelijk leven, dat misbruik te le ven door gebrek aan geld, terwijl hij de kracht in zich voelde om een wereld te veroveren, dat leven, waarvan iedere handeling een ui ting van ellende was geweest, terwijl het vuur, dat in zijn binnenste brandde, hem van eerzucht deed verteren. Hij balde zijn vuisten, die krachtig genoeg schenen om menschen ineen to drukken, zooals kinderhanden dat looden soldaatjes plegen te doen. Drommels riep Norbert uit, ik voel, dat het laatste, wat nog goed aan mij was voor altoos wegsterft, ik word slecht Eenmaal, andermaal klonk het een tonig op het voorplein onder geschreeuw en gelach der koopers. De voorjaarszon verlichte dit tooneel. De vogels zongen in de boomen, de gras- musschen trippelden door de struiken. In tegenstelling met Norberts bittere armoe de bond de natuur den aanblik van eeuwigen rijkdom, van weergalooze vruchtbaarheid, van oneindige goedheid. Norbert wendde zijn blik nogmaals naar de familieportretten, die hem den ondergang van hun geslacht schenen te verwijten. Hij zocht naar uitkomst, waar en hoe dan ook. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1933 | | pagina 1