SCHOONMAAK
S. CDLTOF
KARPETTEN
24e JAARGANG
DINSDAG 10 MEI 1933.
No. 09
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
18 MEI - VOLKENBONDSDAG.
OM HET GOUD
52
1.15
2-25
nWIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEZV
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.—.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER, WIÏKIHGE*
BUREAU
Hfppolytnshoef Wierlnren.
Telefoon Intercomm. No. 19.
ADVERTINTIiN
Van 1I regelJ f 0 SA
Iedere regel meer 0.lt
China-Japan, Peru - Colujnbia, Boli
via - Paraguay, de Sovjets, Hitlerianen
Ontwapeningsconferentie praat me
niet meer over den Volkenbond, die
loopt op zijn laatste beenen.
Dat zijn zoo enkele van de woorden,
die ons geregeld tegengeworpen wor
den, als we nog probeeren propaganda
voor den Volkenbond te maken.
En toch -- toch groeit hij, de Volken
bond. En toch -- toch wordt de Vredes-
gedachte, die door den Volkenbond
moet worden gediend, bij voortduring
sterker.
Zeker, wij geven toe, dat het Volken-
bondswerk niet in allen deele gelukt
is, dat menige teleurstelling niet is
achterwege gebleven, dat we dus ook
gaarne andere en vooral meerdere re
sultaten hadden gewenscht. Maar men
vergeet toch gewoonlijk wel wat al te
gauw en te gemakkelijk wat wèl werd
bereikt. En met Ligthart zeggen we en
blijven we zeggen
„Begrippen groeien, en wat groeien
moet, wil tijd.
Zijn vollen inhoud krijgt een woord
pas na jaren
't Wordt langzaam, langzaam rijker
door 't ervaren."
Waar hij dit toepaste op het kinder
leven, vinden we hier meteen het aan
knoopingspunt om er nog eens aan te
herinneren, dat de Volkenbond nog
slechts staat in de kinderschoenen. En
nog eens vragen we met Ligthart
„Hebt ge ooit graan gemaaid in groe
ne lente V'
Steeds en altijd weer wordt vergeten,
dat de Volkenbond nog slechts weinig
jaren bestaat. En als men zich hierbij
herinnert, dat de gedachte, welke hij
vertegenwoordigt, eeuwen noodig had
cm te groeien en te rijpen, hoe kan men
dan verwachten, dat de vrucht van die
gedachte ineens een machtige boom
zou zijn, die alle stormen onverlet trot
seert.
Er zijn kinderen en kinderen. Het
eene is en blijft klein en ziekelijk, is zon
der wilskracht, zonder initiatief het
andere is sterk en blozend, vol moed en
kracht, maar onhandig nog vaak dooi
onervarenheid.
Den Volkenbond beschouwen we als
een robusten knaap, staande op stevi
ge beenen, maar als een knaap nog
vaak onmachtig om uit te voeren wat
hij wel zou willen. Doch zooals zoo'n
knaap, tot man geworden, de kracht
heeft of zal vinden om zijn stoutste
jongensdroomen te verwezelijken, zoo
zal ook de Volkenbond - moge het dan
pas zijn na ettelijke tientalllen jaren --
eens niet alleen den imoed en den durf,
doch ook de kracht hebben, om zijn
ideaal, Vrede door Recht, onder de
menschheid tot een levende werkelijk
heid te maken.
We weten, elk willen, van welke
krachtige figuur ook, is en blijft men-
schenwerk en kan door tegenwerking,
van menschen tot mislukking worden
gedoemd. Zoo zal het ook zijn met den
Volkenbond. Werk hem tegen en -- ge
doet zijn werk. grootendeels falen, werk
mee (en ieder kan dat doen in eigen
kleineren of grooteren kring) en ge zult
getuige zijn van schoone resultaten.
De laatste jaren gaven teleurstellin
gen. Zeker, toegegeven. En toch -- wint.
de gedachte bij voortduring veld, dat de
weg van de duurzamen vrede niet leidt
langs geweld, via slagvelden met hun
granaatvuur met springende mijnen,
via bomverwoestingen, verradelijk ge
torpedeerde schepen enz. enz., maar
langs het besef van broederschap onder
de menschen, de erkenning van rechten
en de bereidheid om met elkaar over de
loonverhoudingen en allerlei maat
schappelijke vraagstukken overleg te
plegen.
W;at den Volkenbond nog herhaalde
lijk doet falen
Dat is zijn jeugd en het feit, dat tal
van volken, hun eigen souvereiniteit
het meest indachtig, nog niet gcw.jnd
zijn, in hem den komenden sterken
man te zien. Dat zijn ten deele - de
alles behalve ideale vredesverdragen.
Dat is -- ten deele -- het bestaan van
legers en vloten, het algeheele militaire
systeem. Dat is ook het bestaan van de
machten en personen, welke in den
oorlog en in zijn voorbereiding hun
kansen op (materieel) gewin zien.
Maar meer dan in dit alles is de oor
zaak te zoeken in het nog veel te gerin
ge besef onder de volken van hun on
derlinge afhankelijkheid, het gemis aan
vertrouwen, het bestaan van afgunst.
En dit geldt voor individuën zoowel als
voor volken. Nog te veel wordt er
strijd gepredikt in kleinere en grootere
gemeenschappen. Die strijd geeft in ge
zinnen, in vriendenkringen, in vereeni-
gingen, aanleiding tot verwijdering en
blijvend verschil, en hij werpt tusschen
naties en volken barrières op of geeft
in die naties soms aanleiding, tot wijzi
ging van regeeringstelsel. Maar veran
dering van regeeringsteisel op zich zelf
wijzigt den geest niet en doet niet zon
der meer den goeden geest onder de
menschen g,eboren worden. Wan-, daar
komt het tenslotte op aan: op den goe
den geest, den goeden wil, de goede ge
zindheid.
Gesteld zelfs, dal alle landen ontwa
pend hadden, dan zou toch de oorïog
opnieuw ontbranden, ais de onderlinge
geschilpunten, de rassenhaat, de af
gunst, niet voor verzoening vatbaar
bleken: cle legers zouden uit den grond
gesta,mpt worden en in het voetspoor
,van haat en afgunst zou men opniemv
vernieling, ellende en dood in hun af
schuwelijke gedaante zien verschijnen.
De lessen der geschiedenis zijn ten
dezen wel heel leerzaam. En toch --
toch gelooven we, dat de weg, waar
langs de menschheid kaat van ego
isme tot altruisme, van eenzaamheid
naar samenleving, reeds eeuwen en
eeuwen lang, steeds struikel- nd en
schijnbaar hopeloos verdwaald, ten
slotte het groote doel nader en nadtr
zal doen komen.
De stemmen der goedwilienden wor
den luider en krachtiger en machti
ger, jaar op jaar. Dat ze invloed krij
gen, het blijkt misschien het beste uit
de veel krachtiger pogingen der tegen
werkende machten, die vroeger en
vrijwel alleen uitsluitend den weg der
menschheid bepaalden. Men gaat het
pacifisme, men gaat de voorstanders
van den Volkenbond vreezen, het beste
bewijs voor het resultaat hunner po
FEUILLETON.
X,
Een parij keukengereedschap hier en
daar defect, maar gemakkelijk te repareeren
vijftien stuks bij elkaar telt ze maar na
tien franc
Wie biedt er tien franc Dat 's te geef,
mijn goede menschen het ijzer en het hout
alleen is meer waard. Ik zeg tien franc.
Wie biedt er meer
Elf franc riep een van de omstanders.
Elf franc, eenmaal, andermaal, die par-
tij keukengereedschappen elf franc als
jeblieft We verkoopen nu een canapé,
twee fauteuils en zes stoelen nog nagenoeg
nieuw, overtrokken met Utrechts fluweel
goed onderhouden alles vijftig franc
Vijftig franc riep er een uit de menigte.
Vijftig franc is dus geboden Kom aan,
heeren, een beetje moed alsjeblieft.
Jelui zult me zoo'n salon-ameublement toch
niet voor zulk een bagatel van de hand laten
zetten het hout alleen heeft meer gekost
Vijftig franc zes stoelen, twee fauteuils
en een canapé Vijftig franc, eenmaal ander
maal niemand meer dan vijftig franc
ten derde male Alsjeblieft. Nu komen
we aan die groote gebeeldhouwde kast van
zwaar eikenhout, met wapens in de panee-
len een kostbaar stuk een eenig stuk
zoo'n gelegenheid komt nooit weerom.
We hebben een bod op die fraaie kast van
drieduizend franc. - Drieduizend franc 1 - Wie
gingen.
Bij voortduring dient het geloof in
den samenhang der volken, in hun ge
meenschappelijke belangen, in den
noodzaak hunner samenwerking en
dus in den Volkenbond betoogt le wor
den. Want de volken moeten deze din
gen kennen om ze te kunnen waardee-
re,n om ook de plaats en het belang
van den Volkenbond in de ontwikke-
lingsphase der menschheid te begrij
pen.
De 18de Mei leent zich hiertoe nog
eens In het bijzonder, erkend als hij is
in verschillende landen en vereenigin-
gen als de dag van den goeden wil en
de Volkenbondsdag. Niet de kranten
berichten alleen, niet brochures en
boeken, maar ook het levende woord
op zoo'n dag, in allerlei toonaarden ge
sproken tot de millioenen, moet die
nen om ons wederom nader te doen
komen tot het vormen van een steeds
(machtiger publieke opinie, welke ten
slotte de vertegenwoordigers der vol
ken te Genève zal schragen en steu
nen, wenschen: een vreedzame wereld,
een toestand van VREDE DOOR
RECHT.
De Vereeniging voor Volkenbond en
Vrede doet als vroeger weer het hare
ter bereiking van dit hooge doel.
biedt er meer
Deze met een paar woorden geschetste ver-
kooping had plaats op het voorplein van het
kasteel Bois-Tordu, slechts weinige schreden
verwijderd van het bosch van Montreuillon
en eenige kilometers van Corvigny, een niet
onaanzienlijk landstadje in het Morvange-
bergte.
Verdiende Bois-Tordu nog den naam van
een kasteel Zeer zeker, als men de geschied
kundige waarde in aanmerking nam, eigen
lijk niet, als men de treurige overblijfselen
ervan beschouwde. Het oude gebouw stond
daar zoo verlaten en veronachtzaamd, dat het
bij de beschouwers onwillekeurig een wee
moedig gevoel van vervallen grootheid moest
opwekken.
De twee torens, die zich vroeger zoo
trotsch in de lucht verhieven, waren veran
derd in bijna wanstaltige steenmassa's, waar-
tusschen de hagedissen heen en weer kropen.
Van het hoofdgebouw tusschen de beide
torens waren de meeste vensters kapot en
het ijzerwerk verroest en verteerd. Akelig
huilde de wind bij storm en winternacht door
de spleten en gaten en zwermen van zwalu
wen hadden daar haar kleiachtig nest ge
bouwd.
De regen had de muren grootendeels van
hun kalklaag beroofd, zoodat de roode bak-
steenen aan weer en wind waren blootgesteld.
Klimop en onkruid hadden zich hier en daar
tusschen de voegen genesteld en met snel
heid opklimmend tot aan den gevelrand, nog
een soort van frischheid en leven aan dit
oude gebouw geschonken.
In den tuin waren de bloembedden en
heesters om zoo te zeggen overrompeld en
weggedrongen door de wilde braamstruiken
en de wegen en paden waren onzichtbaar ge
worden door het vele onkruid.
Het groote plein, dat voor een eeuw de ver
zamelplaats was geweest van voorname ge
zelschappen uit stad en land, kon nu voor
een slecht stuk heidegrond worden aangezien
zoo was het plaveisel daar bedekt met on
BINNENLANDSCH NIEUWS.
Achteruitgang in de bollenstreek.
Hillegom een tekort van f 150.000
De burgemeester van Hillegom heeft
bij de opening van een plaatselijke
tentoonstelling meegedeeld, dat er op
de begrooting voor 1934 een tekort zal
zijn van f 150.000. Deze gemeente, zei
mr. Pont, en ander in de streek zijn
eenzijdig georiënteerd, waardoor de
toestand deplorabel is geworden.
Sneevliets geloofsbrieven in orde.
Bericht heden ingekomen.
De Revolutionair-Socialistische Par
tij ontving telegrafisch bericht van de
directie der griffie van de Tweede Ka
mer, dat de geloofsbrieven van het Ka
merlid H. Sneevliet in orde zijn be
vonden.
De heer H. Sneevliet, die candidaat
is voor de Revolutionair-Socialistische
Partij, is wegens opruiing veroordeeld
tot vijf maanden gevangenisstraf, te
rekenen van 21 Februari af. Ondertus-
schen is tegen dit vonnis van de recht
bank te Amsterdam hooger beroep
aangeteekend.
Bij de beëediging van de leden der
nieuwe Tweede Kamer j.1. waren 79
van de honderd geloofsbrieven goed
gekeurd. Onder de drie ontbrekenden
was die van den heer Sneevliet.
Deze candidaat, die dus nu toegela
ten is als lid van de Kamer, zal dus
tenzij zijn vonnis gewijzigd wordt --
niet vóór 21 Juli zijn intrede als zoo
danig kunnen doen. Naar men weet
heeft de justitie onlangs het verzoek
van mr. Benno J. Stokvis tot vrijla
ting van den heer Sneevliet geweigerd
Door den bliksem getroffen en gedood.
Zaterdagmiddag om kwart over
twee is tijdens een kort onweer op den
nieuwen rijksweg bij „de Witte Ber-
gen" op de grens van Laren en Eem-
kruid, dat steeds ongehinderd bleef voortwoe
keren.
Het inwendige van het kasteel was met het
uitwendige vrijwel in overeenstemming.
Overal was het verlaten en vuil, de vloeren
der kamers waren met een laag stof bedekt
en de door het vocht losgelaten en half ver
teerde muurtapijten hingen als flarden langs
de wanden.
Overal dezelfde leegte, dezelfde indruk van
koude en vocht, alsof men een dompigen kel
der binnentrad. Toch was het kasteel be
woond, althans op dezen dag.
Hij, aan wien het kasteel toebehoorde,
welks waarde van jaar tot jaar was vermin-
werd en als 't ware stuksgewijze verbrokkeld,
markies d'Argental, was tegenwoordig.
De man, die bij het venster stond in een
onmiskenbaar tragische houding, met ver
wrongen gelaat en met de wanhoop in het
hart, terwijl hij als droomend luisterde naar
de verschillende stemmen bij de openbare
veiling, die nog jonge man was markies
d'Argental.
Groot en sterk van lichaamsbouw, met
een breed voorhoofd, het beenige gelaat door
twee levendige oogen verhelderd, die op dit
oogenblik, kennelijk blijk van vermoeienis,
door donkere kringen waren omgeven, mond
en kin bedekt door een fijnen baard, het bor-
stellige en rosachtige hoofdhaar kort geknipt,
zoo stond Norhert d'Argental daar, de zware
schouders neergebogen onder het gewicht van
wee en bittere smart.
In allerlei vermaken had hij hetgeen hem
door zijn vader was nagelaten, verteerd en
verbrast.
Te Parijs had hij een tijdlang geleefd van
het spel en van avonturen, zonder zijn wil en
zijn geestvermogens, die niet gering waren,
in te spannen, om tot een hem waardiger
levenswijze te geraken.
Eerst was hij in militairen dienst geweest,
maar hij had het leger verlaten, omdat hij
met de gefortuneerde officieren geen gelij
ken tred kon houden, daar zijn middelen hem
nes een wielrijder door den bliksem
getroffen en gedood. De man, de 42-
jarige J. de Waal uit Duisburg, was
van een familiebezoek terug op weg
naar Duitschland hij reed met een
neef, die ongedeerd bleef. De bliksem
sloeg nog over een afstand van 20 in.
de koppen der betonnen banden van 't
fietspad kapot. Het lijk is naar Eemnes
vervoerd.
Massa-ontslag op de Mijnen.
Naar de „Limburger Koerier" ver
neemt zal op 15 Mei op verschillende
mijnen een groot aantal arbeiders
worden ontslagen. Op de Oranje Nas-
sau-mijnen vier in getal, zullen 200 tot
250 mijnwerkers ontslagen worden.
Ook op de „Laura" en „Julia" wordt
een groot aantal mijnwerkers ontsla
gen. Op de „Willem Sophie" zullen
geen ontslagen worden gegeven.
De reden is, naar het blad verneemt,
tc zoeken in het steeds slechter worden
van de afzetmogelijkheden, speciaal
van huisbrandkolen. De voorraden
daarvan zijn zoo sterk gestegen, dat
niet langer kan worden voortgegaan
met dezelfde hoeveelheden te blijven
produceer en.
Het blad verneemt nog dat op dc
Dominale Mijn aan 55 arbeiders ont
slag wordt verleend Aan de Staats
mijnen wordt eveneens ontslag ver
leend, maar dit getal is niet belangrijk
hooger dan het gewone maandeiijk-
sche ontslag dat hier plaats vindt. In
verband met de moeilijkheden inzake
de huisbrand zijn bier honderd arbei
ders van de „Wilhclmina" naar dc
„Emima" overgebracht.
Honger naar goud.
De Groningsche Rijwielfabriek A.
Fongers aan den Heereweg te Gronin
gen had in haar étalage eenige rijwie
len geëtaleerd en daarvoor den kosten
den prijs neergelegd in vier gouden
tientjes, zes guldens en twee kwartjes
Dit geld heeft de hebzucht opgewekt
van een voorbijganger, die de spiegel
ruit heeft ingeslagen en het geld heeft
meegenomen. De étalage bleef overi
gens onaangetast.
Noodrem voor auto's.
Op den Leidschestraatweg te 's-Gra-
venhage nabij Boschhek heeft men Za
terdag een proef genomen met een
nieuwe uitvinding op auto-gebied, een
z.g. noodrem-inrichting, welke het
mogelijk maakt een auto door inzit
tenden tot stilstand te brengen, indien
de chauffeur plotseling voor zijn taak
niet berekend mocht worden geacht,
bijv. in geval van oververmoeidheid
of bewusteloosheid.
De uitvinders hebben onmiddellijk
begrepen, dat deze rem-inrichting bij
onoordeelkundig gebruik het aantal
ongelukken slechts zou doen toenemen
doch dit bezwaar is op afdoende wijze
ondervangen, doordat de bestuurder
slechts een z.g. ringschakelaai* op het
stuur heeft in te drukken om het ge
bruik van de noodrem te voorkomen
De noodrem wordt in werking gesteld
door middel van drukknoppen, die op
verschillende plaatsen kunnen worden
aangebracht. Wordt er op een van deze
knoppen gedrukt, dan gaat er op het
VOOR DE
BIJ
KANAALWEG DEN HELDER.
Prima vloerzeil
Prima linoleum, Krommenie
Inlaid- of Graniet
Groote sorteering Bouclé-, Wilt n-
en Deventer
instrumentenbord een signaallamp
gloeien. Is de chauffeur van meening,
dat er geen reden is om in te grijpen in
zijn werk, dan kan hij, zooals gezegd,
nog tijdig de inmenging voorkomen.
Doet hij dat niet, dan wordt, na 1'j
seconde de rempedaal door een sterke
veer ingedrukt, zoodat de wagen snel
stilstaat. Het ontstekingscontact is op
hetzelfde moment afgezet, zoodat ont
koppeling overbodig is.
Bij de proefritten werkte de instal
latie feilloos.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
HELDENMOED.
Dezer dagen is de gouden medaille
voor verdienstelijke daden toegekend
aan dr. Sten Strömbdm, die zijn prak
tijk te Doretea in Lapland uitoefent.
De dokter werd op zekeren dag geroe
pen om hulp te verleenen aan een hoe
ren vrouw, die op een ver afgelegen
hoeve woonde en een gezwel in haar
keel had, waardoor zij dreigde to stik
ken. Na een inspannende reis van 9
uur kwam de dokter 's-nachts om 2
uur aan en hij bevond, dat operatief in
grijpen terstond noodig was. Hij had
echter geen instrumenten bij zich. Zoo
goed mogelijk werd het bed tot opera
tietafel ingericht en met een gewoon
mes maakte de dokter een opening in
de keel, om de patiënte in staat te
stellen adem te halen. Voorts sneed
de dokter van zijn stethoscoop een pijp
je rubber af, dat hij door de wonde
bracht om de opening open te houden.
De operatie gelukte dank zij de be
wonderenswaardige kalmte en zelfbe-
heersching van de vrouw.
Des morgens werd om een ambulan
ce-vliegtuig geseind, terwijl de vrouw
op een slee werd geplaatst teneinde
haar naar een meer te brengen, waar
het vliegtuig zou dalen. Tengevolge
van een dikken mist was het echter
het vliegtuig niet mogelijk te landen,
dit niet veroorloofden.
Vervolgens tot een diplomatieke betrekking
geroepen, maakte hij schulden, waardoor hij
het vooruitzicht op een rijk huwelijk, dat
hem een toekomst als staatsman had kunnen
verzekeren, zelf vernietigde, van een huwelijk
was nooit iets gekomen.
Toen had hij geleefd als iemand, die zich
door alle winden van het Parijsche leven liet
heen en weer slingeren. Van zijn bezittingen
op Bois-Tordu was hem het eene stuk na
het andere door de vingers gegleden.
Dezen morgen had hij het kasteel door den
notaris van Corvigny laten verkoopen en op
het oogenblik, waarop ons verhaal begint,
kwamen ook de meubels onder den hamer.
En welke meubels
Sedert langen tijd stond Bois-Tordu ver
laten, sedert langen tijd reeds, van vader op
zoon, was het geld schaarscher geworden en
men had er niet aan kunnen denken den in
boedel te doen vernieuwen, zoodat men zich
de weelde en het gemak die door de uitvin
dingen der laatste jaren in het leven waren
geroepen, geheel had moeten ontzeggen.
De markies had, om zoo te zeggen, den laat
sten zucht willen hooren van de bezitting,
die eens zijn vader had toebehoord. Hij vond
in dat schouwspel een voor zich zelf wreed
aardig genot. Het was hem een wellust in
wilden toorn tegen zijn eigen persoon uit te
kunnen varen. Daarom was hij hier gekomen.
Met de armen over de borst gekruist, met
saamgetrokken lippen, waarom een bitter
lachje speelde, was hij van het begin der
veiling af niet van houding veranderd.
Thans waren de beste meubelstukken ver
kocht en bleven er nog enkele dingen van ge
ringe waarde over.
In het groote vertrek, waar hij zich bevond,
hingen de portretten zijner adellijke voor
vaderen in wapenrusting of hofkleedij ge
schilderd en al die oude heeren schenen Nor-
bert met diepe droefenis aan te staren en
hem toe te roepen „Wat hebt gij van onzen
eerbledwaardigen naam gemaakt Hebt ga
hem hoog en trotsch gedragen, toen gij arm
waart, in armoede leven moest
En Norberts gelach, dat hierop volgde,
klonk als een beleediging, als een uitdaging
op die vragen.
Op het voorplein werd inmiddels de velling
voortgezet.
Men had nog het een en ander op den ge
wezen korenzolder gevonden onder stof en
oude wapens en lompen begraven men had
allerlei speelgoed uit hoeken en gaten ge
haald, houten paardjes, sabels en snuisterijen,
die Norbert aan den tijd zijner jeugd herin
nerden. Tegen wil en dank werd hij bleek.
Dat plotseling voor hem opgedoemde ver
leden tooverde hem niet alleen zijn kinds
heid voor oogen, doch tevens zijn jongelings
tijd en mannelijk leven, dat misbruik te le
ven door gebrek aan geld, terwijl hij de kracht
in zich voelde om een wereld te veroveren,
dat leven, waarvan iedere handeling een ui
ting van ellende was geweest, terwijl het
vuur, dat in zijn binnenste brandde, hem
van eerzucht deed verteren.
Hij balde zijn vuisten, die krachtig genoeg
schenen om menschen ineen to drukken,
zooals kinderhanden dat looden soldaatjes
plegen te doen.
Drommels riep Norbert uit, ik voel, dat
het laatste, wat nog goed aan mij was voor
altoos wegsterft, ik word slecht
Eenmaal, andermaal klonk het een
tonig op het voorplein onder geschreeuw en
gelach der koopers.
De voorjaarszon verlichte dit tooneel.
De vogels zongen in de boomen, de gras-
musschen trippelden door de struiken.
In tegenstelling met Norberts bittere armoe
de bond de natuur den aanblik van eeuwigen
rijkdom, van weergalooze vruchtbaarheid,
van oneindige goedheid.
Norbert wendde zijn blik nogmaals naar
de familieportretten, die hem den ondergang
van hun geslacht schenen te verwijten. Hij
zocht naar uitkomst, waar en hoe dan ook.
Wordt vervolgd.