24e JAARGANG
DINSDAG i AUGUSTUS 1933.
No. «1
1^'' NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
Storm op til in West Friesland.
OM HET GOUD.
■WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER,
WIERINGEN
BUREAU
Hlppolytnsbcef Wlerlnfftvi.
Telefoon Intercomm. No. 19.
A D VERTENTIëN.
Van 1—5 regels 0.50.
Iedere regel meer f 0.10
De burgemeester van het West-Frie
sche tuindersdorp Grootebroek, de heer
Schrijnder, schrijft
„De zoo dikwijls reeds gesignaleerde
noodtoestand in tuinbouwend West-
Friesland begint naar conflicten over
te slaan."
In lange rijen trokken Vrijdag de
tuinders in een zevental streekge-
mecnten naar de burgemeesters op.
Het waren de vele tuinders, die een
winter en lente lang hun hand hebben
moeten ophouden voor brood- en vet-
bons, het waren ook de gewezen aristo
craten van het land, die met onmis
kenbaar géne hun plaats in de rijen
innamen, allen desperado's.
Allen zwoegen ze nog 13 a 14 uur
per dag en allen zijn ze op onmiddel
lijke hulp aangewezen. Aan de veilin
gen liggen de producten van hun ar
beid op huizenhooge stapels te rotten
Voor 37Vè cent per haal zijnde de re-
geeringssteun gelijk aan oogstloon --
worden daar dagelijks de kostelijke
aardvruchten bij duizenden halen
neergestort.
De houding der demonstranten was
waardig, ordelijk, ofschoon een onder
toon van bitterheid en opstandigheid
niet viel te miskennen.
De deputaties eischten onmiddellijke
hulp.
De gemeentebesturen hebben niets
meer te geven.
De demonstranten dreigden met het
prijsgeven der bedrijven, een staking
zonder strijdkas. De menschen zijn
ten einde raad.
Er moet hulp komen van de regee
ring.
Scherp geformuleerd wordt deze
hulp gevraagd in den volgenden vorm:
1. Directe uitkeering van de ga
rantieprijzen volgens de tuinbouw-
steunwet 1933 van al de reeds geveilde
producten in dit seizoen met terzijde
stelling van de limiet van f 5.000.000.
2. Garantie van de uitbetaling door
de regeering van de binncnlandsche
minimumprijzen volgens het bloem
bollensaneeringsplan.
3. Vertegenwoordiging van „de
Streek" in de adviseeronde lichamen.
Deze vragen zijn reeds herhaaldelijk
door de commissie van vijf uit de West
Friesche gemeentebesturen aan de
regeering; gesteld.
Er is storm op til in West-Friesland
en het zou zeer te betreuren zijn, als
dit nobel, werkzaam en regeeringsge-
trouw volk niet spoedig de inwilliging
verkreeg van zijn simpele vraag om
hulp.
Teneinde den niet ingewijden lezer
eenig begrip te geven van de belang
rijkheid van het W'est-Friesche tuin
bouwgebied, wijzen wij er op, dat de
elf groote veilingen in die streek
te weten Grootebroek, Enkhuizen,
Ilem, Iloogkarspel, Medomblik (;2),
Opperdoes, Westerblokker, Wognum,
Wijdenes en Zwaag in 19(28 een geza-
menlijken omzet hadden van 7.4 milli-
oen gulden. In het afgeloopen jaar was
dat bedrag geslonken tot 3.0 millioen
gulden, dat was dus 60 pCt. minder
in vijf jaren tijds.
Daarbij bedenke men, dat de omzet
ten door elkaar genomen ongeveer
gelijk zijn gebleven en moesten blijven.
De aardappel-aanvoer bedroeg, naar
wij berekenden, in genoemde twee ja
ren b.v. respectivelijk 68 en 65 millioen
kilo, m.a.w. een gelijk areaal.
De billijkheid gebied tenslotte op te
merken, dat de hulp aan den tuin
bouw tot nu toe ver achter staat tfij die
aan akkerbouw, tarwe, suikerbieten en
veehouderij. Bovendien zijn de moei
lijkheden voor de tuinders in het
thans loopende jaar in zéér hocge
mate verergerd.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
Nog meer bezuiniging op onderwijs
Mr. H. P. Marchant kondigt aan, dat
de tot nu toe voorgestelde bezuiniging
op het onderwijs slechts een klein on
derdeel vormt van het geheel van maat
regelen, dat te dien aanzien genomen
zal worden. Opvoering van het aantal
leerlingen per onderwijzer acht de mi
nister o.m. een doeltreffend middel
om tot besparing te geraken.
Een kranige redding.
Vrijdagmiddag was in een zeer woe
lige zee een gezelschap Duitsche da
mes en heeren aan het zwemmen bh
het vrije Zuiderstrand te NoordwijR
aan Zee. Een der heeren geraakte in
een mui en dreef zeewaarts. De toe
stand scheen hopeloos, doch gelukkig
was een jeugdig lid der Amsterdam-
sche reddingsbrigade, de 18-jarigen
Van der Schroot aanwezig. Deze liet
zich aan een lijn binden en zwom
naar den drenkeling. Het mocht hem
gelukken den man te grijpen en hejm
in uitgepulton toestand aan land te
brengen.
Koeien in het Raadhuis.
Het secretarie-personeel, dat in het
raadhuis te Woubrugge zetelt, ontving
dezer dagen wel zeer ongewoon be
zoek.
Drie koeien, wellicht door de tropi-
jSche warmte uit de blakerende wei ver
dreven, traden na een rustige wande-
iling door het dorp, plotseling het
raadhuis binnen, waar zij me:; de noo-
dige omzichtigheid kennis namen van
de oudheidkundige verzameling.
Een van de drie ging zich daarna
voorstellen aan den gemeente-ontvan-
'ger. Zij stapte zonder kloppen de ka
mer van dezen magistraat binnen, de
poneerde op het, eerst kortelings met
i zooveel zorg gekozen karpet een be
kend souvenir wenkte vervolgens haar
beide vriendinnen, waarna zij geza-
melijk het gebouw weer verlieten om
haar wandeling voort te zetten.
FEUILLETON
23.
Kruipend had hi.i zich reeds door de krom
ming van het luchtkanaal gewrongen toen
zijn voeten opeens, inplaats van boven den
grond te komen, zooals hij natuurlijk ver
wacht had dat gebeuren zou, een grooten te
genstand ontmoetten.
Wat is dat vroeg hij zichzelf af. Ik heb
me zeker in den te volgen weg vergist. Het
luchtkanaal heeft waarschijnlijk twee uit
gangen, waarvan het eene is afgesloten en in
onbruik geraakt.
Het denkbeeld, dat de uitgang voor hem
kon versperd zijn, kwam zelfs niet bij hem
op. Hij gleed langzaam tot aan de opening
nabij het onderaardsche gewelf en begon
zich vandaar weer opnieuw naar boven te
werken, maar hoe goed hij ook om zich heen
tastte, het luchtkanaal bleek zich nergens in
tweeën te splitsen. Wederom kwam hij met
zijn voeten tegen de vorige hindernis.
Nu begon het angstzweet hem uit te bre
ken. Ik ben verloren, dacht hij, ze heb
ben den uitgang afgesloten.
De eerste ontsteltenis ging voorbij, zoodat
hij weer behoorlijk kon nadenken. De armen
en schouders tegen de steenen wanden ge
leund van den nauwen koker, strekte hij de
voeten met alle macht uit, in de hoop zoo
doende het onzichtbare gewicht, dat hij wel
begreep, dat op de planken zou gelegd zijn, te
verwijderen, maar die inspanning bleek ge
heel vruchteloos te zijn. Er kwam geen ver
wikken of verwegen in de hindernis. De krach
ten van onzen armen vriend schenen te kort
te schieten. Hij kon de last, door Laguyane
op de planken gelegd, met geen mogelijkheid
doen omkantelen.
Toch verloor hij den moed niet en ging hij
met inspanning van alle krachten voort, om
tegen de planken te duwen, te schoppen en
te trappen. Niets mocht baten.
Het zweet parelde hem op het gelaat en
brak hem van alle kanten uit, niet alleen
van angst maar ook van vermoeienis en be
Hct passagierende drietal, dat wel
een zonderlinge opvatting bleek te
hebben van de taak eens gemeente
ontvangers, is later gearresteerd en
naar de weide teruggebracht.
Koeien gestolen.
In de laatste weken worden in den
Eemnesserpolder herhaaldelijk koeien
van veehouders uit Bunschoten uit de
weide gestolen.
Deze weilanden zijn gelegen onder
de gemeente Hoogland langs den Bun-
schoterweg, die de verbinding vormt
van Baarn naar Bunschoten en Nij-
kerk, Met een vee-auto rijden de die
ven het land in en laden de beesten
op. Tot nu toe is het de politie niet ge
lukt het spoor van de daders te ont
dekken.
Onder een auto gekomen.
Vrijdagmorgen reed een aannemer,
wonende aan den Deventerstraatweg
te Zwolle, met zijn auto achteruit de
garage uit. Hij zag niet, dat zijn drie
jarig zoontje zich achter de auto be
vond. Het kind kreeg het achterwiel
over zich heen. Naar het R.K. Zieken
huis overgebracht, overleed het spoe
dig daarna.
Groene kikkers eten.
In Noord-Holland is vergun
ning verleend voor het vangen
en vervoeren.
Wij lezen in 't verslag over 1932 van
de Ned. Vereeniging tot bescherming
van dieren
„Zoodra ons ter oore kwam, dat de
commissaris der Koningin in Noord-
Holland vergunning zou verleenen tot
het vangen en vervoeren van groene
kikkers voor de consumptie, hebben
wij ons tot hem gewend met vriende
lijk verzoek hiertoe niet over te gaan,
daar" hiervan veel wreedheden het ge
volg zouden zijn, zoowel wat het van
gen en het vervoeren als het klaarma
ken voor de consumptie betreft.
„Helaas zijn de vergunningen wel
wel verleend, omdat de groene kik
kers schade aan den vischstand schij
nen te veroorzaken en om in deze tij
den een nieuwe bron van inkomsten
voor de visschers te scheppen.
„Met groote welwillendheid is de
commissaris der Koningin ons even
wel tegemoet gekomen en heeft aan de
vergTinningen zoo veel mogelijk bepa
lingen vastgekoppeld, waardoor de
wreedheden bij het vangen en vervoe
ren tot een minimum zouden worden
beperkt. Het bewerken voor de con
sumptie zal in het buitenland (België
en Frankrijk) geschieden.
„Wij vreezen, dat de groene kikker,
die om de schade aan den vischstand
uitgeroeid moest worden, nu juist zal
worden aangekweekt, om de baten,
die zijn vangst zal kunnen opleveren.
Wij blijven in deze quaestie diligent."
ZWEMBAD AAN DE KLEINE SLUIS.
nauwdheid. De vier steenen muren, waartus-
schen hij gedrongen lag, hielden hem als in
gemetseld. Hij scheurde zijn kleeding en ver
wondde zich de schouders bij al zijn vruchte-
loozen arbeid. Het was hem, alsof hij in het
volgend oogenblik zou moeten stikken. Zijn
voorhoofd gloeide als vuur door den grooten
aandrang van het bloed naar de hersenen.
Het ademhalen was hem nagenoeg onmoge
lijk.
Ja, als hij in plaats van met de voeten te
werken, zich van zijn handen bedienen kon.
Als hij met zijn vingers zou kunnen wroeten
tusschen de voegen van het hout, dan zou
het hem misschien gelukken eeh kleine ope
ning te krijgen en die langzamerhand al wij
der en wijder te maken, tot hij eindelijk de
geheele hand er door kon steken en zoodoen
de den last, die op de planken rustte, verwij
deren.
Ook had hij alsdan weder den hemel aan
schouwd. O, hoe innig had hij dien hemel
niet om hulp uit zijn vreeselijken toestand
willen aanroepen! Dergelijke gedachten gin
gen door zijn koortsig brein,
i Hij meende bespeurd te hebben, dat de
luchtkoker bij het onderste uiteinde eenigs-
zins wijder was.
Nogmaals kroop hij daarheen, om zich daar
zoo mogelijk om te wenden. Spoedig moest
hij helaas de ervaring opdoen, dat zulks ge
heel ondoenlijk was.
Nu bleef hij een tijdlang in het beneden ge
deelte van den luchtkoker, waar de helling 't
minst steil was, languit op zijn rug liggen,
ten einde op die wijze tot wat kalmer adem
haling te geraken. Hij sloot de oogen en be
proefde een weinig te sluimeren, want hij
was doodmoe. Als het dag geworden was en
Laguyane zich met de vrouw uit het vertrek
verwijderd had, wilde hij een poging wagen,
om langs dien kant te ontkomen. Hij vermoed
de echter niet, dat het misdadige paar zelf
hem daar gevangen hield, als een muis in de
val.
Langzaam kropen de uren voorbij.
Dag en nacht maakten voor Valentin geen
verschil meer, het daglicht drong niet tot
hem door en hij werd omgeven door den diep
sten, ondoordringbaren, eeuwigen nacht.
Hij besloot, dat het dag moest zijn gewor
De candidaten voor het behalen van het diploma zwemmen met hun leer
meester den heer G. Snijders in het zwembad te Kleine Sluis Anna Pau-
lowna. Er waren 30 meisjes en jongens die proeven van bekwaamheid moes
ten afleggen voor een commissie le. 100 m. Schoolslagzwemmen
2e. 50 m. rugzwemmen 3e. 50 m. gekleed zwemmen. Badmeester Snijders
heeft eer van zijn werk gehad, want alle candidaten zijn geslaagd.
den, daar hij geruisch in den kelder vernam.
De vrouw was alleen en regelde haar eigen
aardige huishouding, Laguayne scheen ver
trokken te zijn.
Valentin kwam met zijn gezicht bij het
rooster en kon van daar nu en dan de vrouw
zien, die met grof, heesch stemgeluid een lief
desliedje neuriede.
Nu zette zij zich aan tafel om te eten en te
drinken. Thans bespeurde ook Valentin, dat
hij honger had. De ledige maag begon hem
te kwellen. Zijn lippen en keel waren droog.
Een glas water zou hem zoo welkom zijn ge
weest. De vrouw at en dronk, zonder zich
om de aanwezigheid van den jongeman ook
maar eenigszins te bekommeren. Zij deed, als
of zij volstrekt niet wist, dat hij zich daar be
vond.
Valentin hoorde, hoe zij het eten vermaal
de en het stooten van de flesch op het glas,
als zij zich inschonk. Hij leed hevige pijnen.
Eindelijk ruimde de vrouw het onntbijt op
en ging heen. De lage, zware deur werd aan
den anderen kant zorgvuldig door haar afge
sloten.
Alvorens het vertrek te verlaten, had Kerse
pit nog even een blik geworpen in het spiegel
glas, dat, zonder dat hij het wist of vermoed
de, Valentin's beeld zoo duidelijk weerkaatste
Haar zwarte oogen tintelden.
Hij is er nog altijd, mompelde zij. Heel
goed, hij heeft zijn verdiende loon.
Toen Valentin alleen was achtergebleven,
verloor hij geen tijd en met zijn gespierde
handen de ijzeren staven van het rooster om
klemmend, schudde hij ze met een kracht,
welke door de vertwijfeling verdubbeld was,
om ze uit haar voegen te rukken. Maar het
rooster zat zoo vast, dat de jongeman zelfs
geen beweging vermocht te brengen in de ij
zeren staven.
Met veel inspanning bracht hij het mes te
voorschijn, dat hij in een der broekzakken bij
zich. droeg. Door die beweging evenwel scheur
de zijn werkmanskiel zoodanig, dat de naakte
schouder met de roode steenen in aanraking
kwam, waardoor een bloedige wond ontstond
die hem een brandende pijn veroorzaakte. Hij
opende het knipmes en beproefde daarmede
de staven los te werken, maar daartoe was
bet metselwerk, kalk en steen, veel te hard.
Het nieuwe gedeelte, waarmede het Zwembad van liet Witte Kruis is uit
gebreid, n.1. er zijn een 20 nieuwe kleedkamertjes bijgebouwd met een mooi
breed plankier Deze kleedkamertjes werden dan ook Kermis-Maandag
in gebruik gesteld, en het bestuur had gemeend dit feestelijk te doen.
Het was dan ook werkelijk een feestmiddag, aardige muziek, een pracht
pantomime, welke door dames en heeren uit Anna Paulowna en Den Helder
werden uitgevoerd. Wat gaven Mej. Vermeulen en de heeren Liebert,
Brinksma, van Rappard en Fels een schitterende demonstratie van zwem
men met verschillende slag- en duiksprongen. Na afloop gingen allen naar
Veerburg tot het uitreiken van diploma's.
Bij de eerste krachtige inspanning brak het
mes bij het heft af en vielen de afgebroken
stukken staal rinkelend op den steenen vloer
van den kelder.
Valentin voelde, dat hij verloren was.
Hij kroop voor de zooveeiste maal naar bo
ven en bonsde met zijn laarzen tegen de plan
ken, op gevaar af zoodoende Laguyane's aan
dacht te trekken. Maar hij verkreeg niets dan
een doffen klank, die zeker ternauwernood
kon worden waargenomen boven den grond
dat dat was alles.
Zoodanig was het bloed naar Valentins
hoofd en oogen gedrongen, dat het hem nu
en dan voorkwam, alsof alles met hem in het
rond draaide. Zijn onnatuurlijke houding met
het hoofd omlaag, begon hem ondraaglijk te
worden. Hij rilde en gloeide beurtelings van
de koorts en zijn polsslag was in snelheid ver
dubbeld.
Eenige uren later verscheen de vrouw weer
in het hol. Het was middag geworden. Zij at,
onder de luchtkoker zittend, zonder op of om
te zien. Toen ging zij weer heen.
Valentin was halfdood van uitputting en
dorst, maar geen zucht geen klacht kwam o-
ver de droge lippen.
Toen zij gedaan had, klom zij ineens op
haar stoel en sprak met de oogen naar het
rooster gewend en met een sarrende stem:
-Heb je honger, mijn ventje, heb Je dorst,
ben je moe? Geneer je niet! Zeg het maar
hoor, dat zal je misschien wat verlichting gi
ven.
Valentin gaf geen antwoord op die tergen
de woorden. Hij was bewusteloos.
vra.
Wij verlieten Gabrielle, toen de markies na
het stormachtige tooneel. dat tusschen haar
en hem had plaatsgehad, het arme meisje al
leen liet met deze woorden:
Vergeet hetgeen ik u gezegd heb niet en
overweeg dat alles in uw hart. Morgen avond
zal ik hier weer zijn.
Toen Norbert de kamer verlaten had, bleef
Gabrielle halfdood van angst achter, geheel
terneergedrukt door haar groote smart. Doch
die zwakte was gelukkig niet van langen duur
Het gevaar, dat haar bedreigde, deed haar
geestkracht ontwaken.
Ik moet vluchten, mompelde zij, dezen
nacht nog moet het gebeuren
In haar verbeelding voerde zij reeds het ee
ne plan na het andere uit, dat zij bij eenig na
denken toch moest opgeven. Toch gaf zij het
niet op, nieuwe plannen te harer ontvluch
ting te smeden.
Men had weer, evenals den vorigen avond,
een koud maal voor haar gereed gezet. Sedert
zij op zulk een schandelijke wijze was ont
roerd, had ze nog niets gegeten, nu gebruikte
zij een weinig en dronk ook een half glas
wijn. Zij voelde zich koortsig en zwak en was
bevreesd dat de krachten haar zouden ont
breken voor het werk. dat zij zich had voorge
nomen. Daarom wilde zij nu niet langer zon
der voedsel blijven.
Zij had bemerkt, dat men voortdurend in
haar nabijheid bleef en dat de beide deuren
welke op de kamer uitkwamen en altijd met
dubbele sluiting waren dichtgedraaid, nog bo
vendien werden bewaakt.
Toen er reeds eenige uren van den nacht
waren verstreken het was dezelfde nacht,
waarin Valentin door Laguyane in den lucht
koker werd gevangen gehouden luisterde
Gabrielle, met het oor tegen het sleutelgat ge
leund aan een deur, waar zij duidelijk de
regelmatige ademhaling van den in diepen
slaap verzonken bewaker vernam.
Laguyane en Loussard hielden des nachts
beurtelings de wacht en het was dien avond
de beurt aan Loussard.
Gabrielle wendde zich naar de andere deur
en daar hoorde zij niets. Het was dus aan
dien kant, dat zij allereerst wilde beproeven
uit haar gevangenis te komen.
Maar die deur was zorgvuldig gesloten. Zij
nam alles wat haar voor de hand kwam,
messen en vorken, om ze als breekwerktui-
gen te doen dienen, maar al haar pogingen
leidden natuurlijk tot niets
Zij bleef nu het raam als het laatste mid
del tot ontvluchting beschouwen. Zij opende
het, onder het nemen van allerlei voorzichtig
heidsmaatregelen, ten einde zoo weinig moge
lijk gerucht te veroorzaken.
(Wordt vervolgd.)
