24e JAARGANG
VRIJDAG 22 SEPTEMBER 1933.
No.
NttUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
EN OMSTREKEN
ONDER DEN VUURTOREN.
OM HET GOUD.
JAAP SNOR
BREIT ALLES BEST!!
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
BUREAU
AD VERTENTIëN.
DINSDAG en VRIJDAG.
UITGEVER:
Hlppolytnshoef Wlerlngren.
Van 1—5 regels
0.50.
ABONNEMENT8PRIJB
CORN. J. BOSKER, WIERINGEN
Telefoon Intercomm. No. 19.
Iedere regel meer
f O.IO
per S maanden 1.
I V 1
Leeft het zeegrasbedrijf weer op
Een goedertierend burgervader, die
ook al ondervindt, dat ondank
's werelds loon is. Oorlogje-spelen
in De Koog.
Leeft het zeegrasbedrijf weer op Een be
langrijke vraag voor de velen, die bij dit be
drijf betrokken zijn en er geheel of gedeelte
lijk hun broodwinning in vinden. Wat thans
uit Texel wordt gemeld, zal hen zeker interes
seeren. Naar men van, terzijde verneemt, zijn
dezer dagen door den heer F. Duinker, zee
grasbedrijf te Nieuweschild, weer enkele hon
derden kilo's zeegras opgevischt en is door
verschillende palingvisschers den laatsten
tijd weer meer groeiend zeegras aangetroffen.
Ontegenzeggelijk zijn'dit verblijdende teeke
nen en als ze niet bedriegen is de voorspelling
niet gewaagd, dat het zeegrasbedrijf na kor
ter of langer tijd inderdaad weer zal opleven.
Of deze opleving van langen duur zal zijn en
of vroegere resultaten ooit weer zullen wor
den bereikt, ligt uiteraard nog geheel in het
onzekere, maar enfin, na dergelijke berichten
behoeft niemand den moed geheel te laten
zinken.
Een tweede bericht uit deze omgeving is
wel in het bizonder moedgevend voor.de
spullebazen, die ieder najaar onze dorpen
bereizen. Elk seizoen genieten vele plaatsen
in Noordholland boven het IJ de weelde van
het kermisvermaak. Voor Westfriesland wordt
wel het hoogtepunt bereikt, als alle inrich
tingen des vermaaks zich tezamen trekken in
Hoorn's veste. Maar in de andere weken heeft
zoo dorp na dorp zijn eigen kleine nakermis,
waarin de groote pret nog eens dunnetjes
overgedaan kan worden. Met de crisis schijnt
echter alle geld te zijn verspeeld binnen
Hoorn's wallen. Dat moet althans de ervaring
van de spullebazen zijrï. Die bezetten de
dorpen in die omgeving dunner dan gewoon
lijk met hunne onderscheidene etablissemen
ten.
Zoo ook in Westwoud.
Ook daar waren de van ouds beschikbare
standplaatsen voor vermaaksinrichtingen dun
bezet. Zeer tot ergernis naar het schijnt van
Westwoud's burgervader.
Bezorgdheid voor de berooide gemeentekas,
denkt ge, omdat er nu geen geld uit die stand
plaatsen kon worden geslagen. Mis hoor.
Hoogere, betere gevoelens bezielden dezen
burgervader, die zich eraan ergerde, dat de
kinderen bij gebrek aan een draaimolen niet
eens volop konden draaien en zwieren. Maar
Westwoud's magistraat vond er wat op. Hij
trok er op uit, om de houders van het kermis-
spul toch maar te bewegen, naar Westwoud
te komen.
En zoo is het geschied, dat een eerbare
burgervader er op uit is gegaan om een draai
en zweefmolen en een bioscoop op de gemeen
telijke erve te verkrijgen. De kermismenschen
hapten niet gauw. Ze wilden geen staangeld
geven. Zelfs zonder huur wilden ze hun ten
ten niet in Westwoud opslaan. Toen heeft
naar men zegt, deze zorgzame burgervader
zijn fondsen overzien en de kermislui een
aanbod gedaan om met een draaimolen en
een zweefmolen te Westwoud te komen, waar
voor zij elk 25.- toe zouden krijgen.
De burgemeester was nog niet tevreden. Hij
had gezorgd, dat de kermis er kwam, nu zou
hij ook zorgen dat het er lustig toeging.
Westwoud's schrandere burgemeester wist
daar raad op. Hij wou zijn lieve schooljeugd
gedenken. Klas na klas mocht tweemaal
draaien en tweemaal zwevenop rekening
van den burgervader?.... hm, hmdat
nu niet, maar op rekening van een der ge
meentelijke fondsen. Kosten vergoed aan het
gemeentehuis. Gefeliciteerd, kermisgasten,
van Westwoud begint jullie victorie.
„Kan dat nu in arm Westfriesland klaagt
„men te Westwoud. De tuinders in bitteren
„nood. Werkloozen bij honderden, ook in onze
„gemeente. En dan dit
Weer wat anders vernemen we uit De Koog
op Texel. Toen daar eenige weken geleden de
vrachtauto's met matrozen, die hier eenige
dagen als kustwacht dienst hebben gedaan,
dat dorp binnenreden, hebben vele bewoners
van De Koog onwillekeurig even teruggedacht
aan de eerst mobilisatiedagen toen plotseling
matrozen, verschenen en inkwartiering vor
derden. Ditmaal was de situatie niet zoo ern
stig, nu het slechts oefeningen gold inkwar
tiering bij de burgerij werd ook niet verlangd,
daar de manschappen in een kampschuur wer
den ondergebracht en eventueele sombere
gedachten aan de sombere mobilisatiedagen
zullen door het vroolijk gezang der kustver-
dedigers aanstonds verdreven zijn. Het Kaap
duin heeft als sein- en observatiepost gedu
rende deze week een tijdelijke verandering
endergaan een telefoonkantoor en legertent
aan de duinvoet en boven op de duintop de
seininstallatie, bestaande uit een hooge mast,
door touwwerk omgeven en daarnaast op de
grond een openluchtmagazijn van seinvlaggen
in allerlei kleur en vorm. Er is dezer dagen
druk geseind met de op zee manoeuvreerende
oorlogschepen. Het was een voortdurend hij -
schen en strijken van vlaggen langs het touw
werk. Een en ander gaf het Kaapduin een
ongewoon kleurrijk aanzien, vooral, toen wa
tervliegtuigen op geringe hoogte boven de
seinmast cirkelden. Toch kwam den Kogena-
ren de verzuchting van het hartmogen deze
oefeningen toch nooit in werkelijk oorlogsbe
drijf behoeven te worden omgezet.
OBSERVATOR.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
FEUILLETON
(38.
Lees eens, wat hier in dien brief staat
riep hij uit, maar wat spoedig, als ik u verzoe
ken mag Als gij daarbij weten zult, dat ik
Gabrielle bemin, zal u alles duidelijk zijn.
Maar Murad was er de man niet naar, zich
ongestraft te laten hoonen. Met een sprong
was hij uit zijn gemakkelijke houding opge
rezen en had van het wapenrek een onder
zijn bereik hangenden Egyptischen dolk ge
grepen. Doodsbleek stond hij daar. Maar hij
had nog de kracht zichzelf te bedwingen. Hij
greep het hem toegeworpen papier en door
liep met zijn oogen haastig den inhoud. Het
duurde slechts een paar seconden en zijn
toorn was ontwapend. Die jongeman bemin
de evenals hij het schoone meisje.
Hij wierp zijn dolk op den divan en be
schouwde Valentin opmerkzaam. Daarop be
gon hij ongeveer aldus
Gij verkeert in een dwaling, jongeman
Het is waar, dat juffrouw Gabrielle zich hier
bevindt, maar in plaats van haar wederrech
telijk te hebben ontvoerd, zooals gij schijnt te
meenen, heb ik haar gered van de gevaren,
die haar eer, wellicht haar leven bedreigden.
Gij weet waarschijnlijk niet, dat mejuffrouw
Bertara vijanden heeft, wien het om haar for
tuin te doen is, want de jongedame is rijk,
zeer rijk.
Zij, rijk riep Valentin, haar rijkdom
bestaat in haar tien vingers, want zij moet
van haar handenarbeid leven.
Nu vergist gij u weer, antwoordde Murad,
want juffrouw Bertara bezit millioenen. Dit
was eenige dagen geleden nog een geheim,
thans hindert het niet meer, dat men weet,
hoe zij opeens door een erfenis tot rijkdom is
gekomen, daar zij zich onder mijn bescher
ming bevindt en niet bevreesd behoeft te zijn,
Een liefhebster van de zee.
Een Zwitserschc vrouw was na een
korte reis op den Atlantischen Oceaan
zoo opgetogen over het leven op zee,
dat zij heeft besloten, de rest van haar
leven op het water door te brengen.
Toen haar reis ten einde was en alle
passagiers het schip verlieten, bleef zij
in haar hut en verklaarde aan boord
te zullen blijven waar het schip ook
heen zou gaan. „Het is bovendien goed
kooper aan boord te blijven, dan een
Ie KLAS reparatie-inrichting voor alle soor
ten WOLLEN kleeding, Kousen en Sokken,
(ook de allerfijnste.) Voor nieuw werk zijn
wij No. 1. P.S. vracht voor onze rekening.
dat haar eenig leed zal worden aangedaan.
Valentin vertrouwde zijn eigen ooren niet.
Met bevende lippen en gesloten oogen, her
haalde hij halfluid voor zich zelf
Zij is rijk geworden, schatrijk Daarom
sprak ook Laguyane van de kleine met de
millioenen Daarom zal zij ook mij niet meer
liefhebben, het is uit, zij is voor mij verlo
ren, zij bemint reeds een ander, dat is zeker,
anders had zij mij wel laten weten, wat er
van haar geworden is en waar zij een toe
vluchtsoord gevonden had
Plotseling balde hij weer zijn vuisten.
En zij is hier, riep hij uit, zij is in dit
huis, nietwaar
Ja, antwoordde Murad.
En gij zweert mij, dat deze brief, die mij
herwaarts voerde, het schrijven, dat ik u
naar het hoofd heb geslingerd, geen letter
waarheid bevat, waar het vermeldt dat Ga
brielle u bemint
Ik heb mejuffrouw Gabrielle lief gekre
gen, dat is waar, van het oogenblik af waar
op ik haar halfdood van vermoeienis, angst
en honger onder mijn dak bracht.
Gij hebt haar lief Dat is het juist, waar
voor ik het meest beducht was mompelde
Valentin. En gij hebt haar dat bekend en zij
heeft van haar kant ook voor u liefde opge
vat, hoe kon het ook anders zijn
Murad antwoordde niet.
Hij drukte op den knop van een electrischc
bel en Azep verscheen op den drempel.
Murad voegde hem een paar woorden toe
in een taal, die Valentin en de anderen niet
begrepen en de bediende verwijderde zich.
Weinige minuten later keerde Azep zeer
ontdaan terug.
Er had een korte, blijkbaar opgewonden
woordenwisseling plaats tusschen den mees
ter en zijn dienaar.
Murad vooral scheen vreeselijk ontsteld.
Gisteravond, vannacht was Gabrielle
nog hier, sprak hij met ontroerde stem, tever
geefs pogend zijn innige smart te onderdruk
ken, en nu komt men mij berichten dat zij
vanmorgen reeds voor zonsopgang het paleis
verlaten heeft
Neen, dat is niet waar, dat is gelogen
huis met personeel aan den wal ie
hebben, aldus de reislustige vrouw en
het is ook veel aangenamer". Sinds
dien heeft de vrouw reeds viermaal
de reis van Havre naar New-York ge
maakt.
Berouw komt altijd te laat.
Te Parijs kreeg een 49-jarige café
houder twist met zijn 21-jarige zoon.
De zoon trok een revolver en schoot
zijn vader dood in hét bijzijn van zijn
moeder. Onmiddellijk na zijn misdaad
kreeg de zoon berouw en bracht zijn
vader in een taxi naar een dokter. Ge
neeskundige hulp was echter te laat.
De oudste boom van de wereid.
Dit is de Bo-Gaha, of heilige'
boom te Anuradliadpura, oude hoofd
stad van Ceylon. liet is een vijgeboom-
ficus religiosa, geplant in 287 vóór
Christus in het achttiende jaar der rc-
geering van Devempiatissa. Ilij is dus
meer dan 2i2 eeuwen oud. Weliswaar
is hij nog slechts een ruïne. Pijlers
steunen zijn takken én metselwerk
schraagt zijn stam. Zijn bladeren wor
den zorgvuldig bewaard als kostbare
reliquiën. De hoorn, aan welks voet
millioenen pelgrims al zijn kurnwi
knielen, is omheind dooi' een hek
werk dat angstvallig wordt bewaakt
door de priesters, die voor zijn onder
houd dienen te zorgen.
Dominee op den kansel gestorven.
Te Anhalt kreeg; een dominee, terwijl
zijn Gemeente het slotkoraal zong, op
den kansel een beroerte en stierf voor
de laatste tonen van het koraal ver
klonken waren.
Noodlottig gevolg van kwakzalverij.
Een staaltje van domheid meldt men
uit de Dobroesja. Er was een schaap
aan miltvuur gestorven. De herder
dacht slim te doen, als hij de geheele
kudde kudde van eenige honderden
schapen met het bloed van het doode
dier inspoot. Vele boeren volgden zijn
voorbeeld en prikten al hun schapen
•met bloed van het doode zieke dier.
Binnen 48 uur stierven nog 2000 scha
pen. De herder moest voor de woeden
de boeren vluchten.
Steenkoollagen gevonden in
Sowjet-Rusland.
Door intersieve geologische onder
zoekingen heeft men in Midden-Azië
nieuwe voorraden steenkool aan het
licht gebracht. In totaal wordt de
hoeveelheid op ruim 3 milliard ton ge
schat. In het district van Soeloektinsk
bevat de bodem 30 millioen ton steen
kolen. De mijnen strekken zich hier
uit over een lengte van 20 K.M. Te
Sjoerga wordt de hoeveelheid op ruim
200 millioen ton geschat de steenkool
aders zijn daar tot 12 meter dik. In
het district Kisylkiof zijn groote steen
koolmijnen ontdekt over een opper
vlakte van 150 vierkante Kilometer.
Hier wordt de hoeveelheid op 1.3 mil
lioen ton geschat. Voorts zijn groote
steenkoollagen ontdekt aan den Zuide
lijken oever van 't meer van Issyk-Ivoel
welke 300 millioen ton bevatten. Vol
gens de jongste berekeningen bevat
het district Naryn 370 ton steenkolen.
barstte Valentin los.
Neen, dat schijnt niet natuurlijk voeg
de Trompelet er bij.
We zullen het huis dienen te doorzoe
ken, bracht August in het midden.
Maar Murad was zoo buiten zichzelf, dat
hij zelfs geen acht op hun woorden sloeg.
Zij is weg herhaalde hij telkens weer
alleen weggegaan Waarom Weggevlucht,
zonder mij te hebben weergezien, weggevlucht,
na mij gisteren te hebben gezegd ja, ja, ik
heb u lief ik heb u lief Tot morgen Waar
om is zij heengegaan Waarom
Murad vergat, dat er iemand bij hem stond.
Plotseling trad Azep weder binnen.
Heer, zei hij, ditmaal in het Fransch,
de jongedame heeft in haar kamer dezen
brief met uw adres voor u achtergelaten.
Murad greep haastig naar den brief, dien
Azep hem toereikte en las den slechts korten
inhoud. Hij duizelde, streek zich met de hand
langs de oogen, liet zich op een zetel neerval
len en bleef een tijdlang stilzwijgend met
neergeslagen oogen op den grond staren.
Zijn houding, zijn droefenis, zijn geheele
gedrag, alles was zoo ongekunsteld, dat
Trompelet en August, die in het begin geen
geloof hadden geslagen aan Gabrielle's vlucht,
thans daarvan overtuigd waren.
Het meisje heeft u lief sprak eindelijk
Murad, zich tot Valentin wendend. Gij zijt de
gelukkige Ik zou u alles wat ik bezit voor
dat geluk in ruil willen geven.
Dit zeggend, schoof hij over de tafel het
blad papier naar Valentin toe.
Valentin las geheel verwaard
„Vergeef mij, ik beminde reeds, voor ik u
leerde kennen en ik moet u ontvluchten, om
aan mijn eerste liefde getrouw te blijven."
En dit was geteekend met haar lieven
naam. Dit was wel degelijk haar schrift, hier
getuigde iedere letter, dat ze van Gabrielle
afkomstig moest zijn.
Is het waar, mompelde Valentin, heeft ze
mij nog altijd lief
O, riep nu Murad met doffe stem, gij
hebt haar niet zoo lief als ik, want datgene,
wat mij op dit oogenblik het diepste treft,
is niet zoo zeer Gabrielle's vlucht op zichzel-
DE AVONTUREN DER
WIERINGER WERELDREIZIGERS.
IX.
Le Barp, 12-9-'33.
Wij schreven in ons vorig reisverhaal, dat
wij na de heidebrand de nacht doorbrachten
vlak voor de stad Parthenay. Wij hadden
dien dag ruim 80 Kilometer afgelegd, dus
een flinke nachtrust kwam ons wel toe. Maar
dit werd ons niet geschonken, want nog maar
nauwelijks in slaap zijnde, werden wij opge
schrikt door een hevig onweder. Dit was het
eerste onweder dat wij in Frankrijk meemaak
ten tusschen de bergen. Daar de stad in een
diep dal ligt, kaatste de echo steeds terug, en
leek het wel of men vlak voor onze tent zwa
re kanonnen aan het afschieten was. Het be
gon later zoo geweldig hard te waaien en te
regenen, dat wij moeite hadden om onze tent
overeind te houden. Eerst tegen twee uur be
gon het weer op te knappen en konden wij
eindelijk gaan rusten. Het was den volgenden
morgen al laat toen wij ontwaakten en zijn
ons direct reisvaardig gaan maken. Wij wis
ten dezen dag een afstand van ruim honderd
kilometer af te leggen. Maar den volgenden
dag zijn wij vlak voor de stad Saintes blijven
staan, daar wij eenige brieven wilden schrij
ven. Ongeveer een uur bezig zijnde, werden
wij door een hevig lawaai opgeschrikt. Wij
gingen direct kijken wat er aan het handje
was en het bleek dat er een dronken fietser
door een auto aangereden was, en het ver
wonderde ons niets dat het ook een jager
was. Hier zit namelijk ontzettend veel wild,
zoodoende wordt er een paar weken van het
jaar verlof gegeven dat men mag jagen. Bij
na iedereen gaat dan op jacht en als men
dan niet met een vracht konijntjes thuis komt,
zorgt men wel voorzien te zijn van een flin-
ke lading wijndat bleek ook met deze
persoon het geval te zijn. Het ongeluk liet
zich nogal ernstig aanzien, wat inderdaad ook
het geval was het bleek dat hij een been
gebroken en ernstige hoofdkwetsuren beko
men had. Er kwam al spoedig een ziekenauto
aanrijden waarmee hij vervoerd werd. Toen
wij des avonds wat op de harmonica zaten te
studeeren, kwam de eigenaar van de water
put, waar wij ons drinkwater vandaan haal
den eens bij ons kijken. De put was maar
eventjes 37 meter diep het water wordt er
met een lier uitgehaald. De eigenaar was de
Duitsche taal nogal aardig meester, daar hij
vier jaar krijgsgevangene geweest was, en
daar een van ons zich in die taal aardig kan
redden vlotte het gesprek nogal goed. Hij
noodigde ons uit bij hem thuis een glas wijn
te komen drinken, en vroeg of wij de harmo
nica mee brachten het werd een gezellige
avond. Toen het 's avonds tijd werd om onze
tent te gaan opzoeken, noodigde hij ons uit
om den volgenden dag het middagmaal bij
hem te komen gebruiken, en gaf ons meteen
nog een flesch wijn mee om nog voor wij t»
rusten gingen in de tent op te drinken. Maar
schreven wij al eens eerder dat wij gastvrij
werden onthaald, hier was het echter het top
punt van gastvrijheid en maakten meteen
kennis met de eigenaardige volksgebruiken
van Zuid-Frankrijk, want toen wij den vol
genden morgen nog in diepen rust lagen,
werden wij al vroeg wakker gemaakt, want
men had een pot sterke pikzwarte koffie voor
ons klaargemaakt, wat hier de gewoonte is
om 's morgens nog voor het ontbijt op te
drinken. Een kwartier later kwam men nog
met een pot warm drinken voor ons aandra
gen, maar wij konden er niet uit opmaken
waar dat uit bestond, maar het diende om
bij ons brood op te drinken. Het brood wordt
hier droog opgegeten met vruchten of een
plak chocolade. Maar toen wij om twaalf uur
gehaald werden om mee te eten, kregen wij
een welvoorziene tafel te zien. Hier werden
echter weinig aardappelen gegeten en als
men ze dan nog eet worden zij in olie gebak-
ken. Alles wordt gewoon als soep bereid, en
ve, als wel het gevaar, waarin zij misschien
thans reeds verkeert.
Valentin hief het hoofd op.
Ge hebt gelijk, mijnheer, gaf hij ten ant
woord, ik heb mij een oogenblik door mijn
zelfzucht laten beheerschen, maar ik zweer
u, dat ik bereid ben voor Gabrielle mijn leven
ten offer te brengen
Gij zijt nog te jong om zulk een eed te
kunnen houden, wierp Murad daartegen in.
Als ik u niet terzijde stond, zoudt 'gij machte
loos zijn tegenover hen, die het arme meisje
allerlei lagen zullen leggen.
Kent gij haar vijanden dan vroeg Va
lentin.
Een hunner tenminste.
En die heet, die heet riep de jongeman
zeer ontstuimig. Noem mij zijn naam, mijn
heer, en ik geef u de verzekering, dat wij met
ons drieën hem wel zullen beletten haar ee
nig leed of onrecht aan tè doen
Gij kent hem onder den naam van Nor-
bert, antwoordde Murad.
Norbertriep het drietal als uit één
mond.
Zijn ware naam is Norbert, markies
d'Argental, verklaarde Murad verder.
Hij riep Valentin. Die dag aan dag bij
Gabrielle kwam Dus ik heb mij toch niet
vergist in mijn oordeel over dien man en is
de onwillekeurige haat, dien zijn persoon
mij inboezemde, vanzelf verklaard. Hij heeft
nooit voor Gabrielle zijn schandelijke plan
nen verborgen, hij wist, dat zij rijk was, hij
wilde haar dwingen om met hem te trou
wen En waar is het meisje, waar moeten
wij haar zoeken besloot Valentin angstig.
Misschien is zij naar de rue d'Allemagne
waar zij woont, teruggekeerd, waagde Murad
te veronderstellen. Het was haar eerste lief
de. die haar noopte dit huis, waarin zij zoo
veilig was, vaarwel te zeggen, die liefde zal
haar ook verder hebben geleid.
Ja, ge kunt wel gelijk hebben, stemde
Valentin toe.
Maar in de nabijheid van de rue d'Alle
magne, waar deze samenloopt met de avenue
van het Bois de Boulogne, voegde Murad er
bij, daar kan Gabrielle de agenten van den
crfels' Oliefabrieken N.V.
Amsterdam.
Kwalitcits producten:
Murwe en halfz. 7-8'°/o
Lijnzaadkockjes I vocht, dat is
Lijnzaadschilfers I 5% vocht
Lijnmeel I minder dan
Soyaschilfers I gewoonlijk
Soyakoekjes j in de koeken.
Ratiokoekjesv.rationeelc voedering
KunstkorrcI geeft meeste eieren
en sterkste kuikens
Vitamincnmccl beter dan vischmeel.
Vraagt merk BERTELS.
Let op ons ongeschonden LOODJE.
dat wordt samen met droog brood gegeten,
en dan wordt er bovendien nog gebruik ge
maakt van overvloedig veel wijn zelfs kin
deren drinken het, tot slot wordt er nog ster
ke koffie toegedronken. Maar wij moesten
bekennen dat het ons heerlijk gesmaakt had,
hoewel het voor ons een vreemd gebruik was.
Dat men hier zooveel wijn drinkt vindt
zijn oorzaak dat hier uitermate goedkoop is,
voor een liter betaalt men 21'» franc dat Is
in Hollandsch geld maar een kwartje.
Maar het werd spoedig eGhter tijd voor ons
om verder te reizen, hoewel het ons speet,
daar wij toch bij deze menschen zooveel gast
vrijheid hadden genoten. Na nog enkele foto's
van hun gekregen te hebben, voelden wij ons
verplicht om hun ook een souvenir te geven.
Toen wij na hartelijk afscheid genomen te
hebben genomen wilden vertrekken, lieten
zij ons niet eerder gaan dan na eerst ons kar
retje bijna afgeladen te hebben met brood en
vruchten enz., en een paar flesschen wijn, en
wij moesten beloven, dat als wij weer terug
naar Holland gingen, beslist bij hun aan
moesten komen.
Vandaar zijn wij vertrokken naar Bordeaux,
waar wij tegen zes uur 's avonds aankwamen.
Bordeaux is een mooie, grootsche en drukke
havenstad, met vele machtige standbeelden
en monumenten uit de wereldoorlog, en ook
uit vroeger jaren. Wij troffen er ook groote
museums aan. Toen wij den volgenden dag
de stad verlieten, kwamen wij langs een au
togarage waar maar liefst twaalf benzine
pompen voor stonden, en die 4 verdiepingen
had, een onder en drie boven den grond de
auto's werden met groote liften naar boven
getransporteerd. Buiten de stad waren wij
meteen uit de bergen, en kwamen in een land
streek, die ons terug aan Holland deed den
ken, daar alles vlak grasland was, en er veel
koeien geweid werden. Maar het eigenaardige
is, dat hier alle koeien een belletje om hun
nek dragen, wat, als zij loopen te grazen een
typisch geklingel veroorzaakt. Wat de wegen
aangaat, deze deden ons sterk terugdenken
aan België, daar wij nu 60 Kilometer voorbij
Bordeaux zitten en totnutoe aldoor nog van
die zoogenaamde kinderhoofdjes gehad heb
ben. Wij konden uit iemand begrijpen dat wij
tot Spanje zoo'n weg zouden houden. Doch
daar geen zwaar hoofd over. Wij zullen dan
ook maar zingen en spelen, geen zorgen voor
morgen; geen smart, zoo is ons zigeunerhart.
WILLEM HOLLANDER
JAN POLET.
Crisis-Varkenswet 1932.
Do Gewestelijke Varkenscenirale
Noord-Holland vestigt er hierbij de
aandacht op, dat het met ingang van
15 October 1933 aan niet-ledon der ge
noemde Centrale verboden zal zijn
varkens te houden.
Varkenshouders, die nog geen lid
zijn, worden dus in hun eigen belang
dringend aanbevolen zich ten spoe
digste als lid bij den Seere.aris hun
ner Plaatselijke Commissie aan ie
melden.
markies in het gezicht zijn geloopen en weer
in hun handen gevallen zijn en dat is iets,
wat ik het meeste vrees.
Neen, neen, dit is niet mogelijk, riep Va
lentin, dat is onmogelijk Neen, zoo onrecht
vaardig kan God niet zijn
Alle drie wendden zich naar de deur, van
hetzelfde denkbeeld bezield, namelijk Ga
brielle te hulp snellen.
Valentin evenwel keerde zich nogmaals tot
den Oosterling.
Mijnheer, ik heb u beleedigd, zei hij.
Gij bezit een edel hartIk betreur mijn op
welling van drift. Wilt ge mij vergiffenis
schenken
Murad reikte hem de hand. Valentin greep
die en drukte ze hartelijk.
Gij zijt zonder behoorlijke hulpmiddelen,
sprak Murad. Vergeet niet, dat ik rijk ben.
Mijn vermogen staat tot uw beschikking,
want het voornaamste van alles is Gabrielle
te redden. Verzuim niets, wat u belangrijk
toeschijnt voor uw doel, beschouw mij als uw
broeder en bondgenoot.
Valentin en zijn vrienden verwijderden zich.
Murad zonk op zijn zetel terug.
Zij bemint mij niet, mompelde hij innig
bedroefd, het gelaat in de beide handen be
gravend.
Lang zat hij zoo in somber gepeins verzon
ken.
Plotseling doemde in zijn brein met een ze
kere hardnekkigheid de herinnering op aan
het lied, door de vrouwelijke bedienden zijner
zusters gezongen, het lied, dat hij, op Ga
brielle's verzoek, voor haar vertolkt had
„De jeugd ontvangt een schat van bloe
men, die
Haar schoonheid tooien en haar het
hart verrukken.
Ze vlieden heen. De jong'ling, die ze tracht.
Te vatten, ziet zich in zijn hoop bedrogen
Want vreugde en bloemen, alles gaat voorbij!"
En hij zag Gabrielle, met haar hart, met
zichzelf in tweestrijd.
Waarom ontvlood zij mij, omdat ze mij
niet liefhad Zou zij mij eens met onverdeel
de liefde kunnen beminnen God is groot
(Wordt vervolgd.)
j