uDR DLHUI SVilCHW
Ons
wekelijksch
verhaal.
Ktf dtmrü
Uit de Filmwereld.
MODE-PRAATJE.
Gekleed Namiddag-Jurkje.
(EGT GOKGe ,s
jGDO&Tt 62701
o>iTin<
31
Wekelijksch verhaal voor
de jeugd.
Mijn oom Willem is een gezellige baas, een
amusant verteller, die ik steeds gaarne tot mijn
gasten reken. Maar gelooven doe ik hem bij voor
baat nooit. Het is een beste man, maar wanneer
hij aan het vertellen raakt van zijn avonturen
in den vreemde, dan fantaseert hij er lustig op
los. De meest onwaarschijnlijkheden heeft hij
beleefd, avonturen waarvan je soms rilt en beeft,
heeft hij meegemaakt, zooals wij een malsch re
genbuitje „beleven"... Gisteravond zat ie bij me
in onzen tuin. We rookten ons sigaartje en
staarden naar de lucht, die ons een en al schoon
heid toonde; de zon was juist ondergegaan en
de oostelijke hemel werd beheerscht door een
zacht-rooden gloed.
Ik peinsde over de schoonheid van de natuur
(een van mijn dichterlijke stemmingen) en over
dacht, dat het eigenlijk zonde was om naar bed
te gaan; wat zal de nacht schoon worden, een
„beleving", die je steeds bijblijft, en die je zenu
wen volkomen in evenwicht brengt... Het was
net een avond als deze, toen ik in Londen bijna
m'n leven verloor, hoorde ik plots de bromstem
van mijn oom, die de zalige rust van den prach
tige» zomeravond schromelijk verbrak.
Wat U zegt, bromde ik terug.
Ja jongen het had maar een haar gescheeld, of
ik had hier niet gezeten vanavondZeg, moet
ie es luisteren....
Hij ging extra rechtop zitten en de beleefdheid
eischte, dat ik mijn gedachte aan de schoonheid
van dezen avond opborg en mij geheel concen
treerde op het verhaal van mijn geachten oom.
Ik ben werkelijk nieuwsgierig, oom Willem,
zei ik hartelijk, en keek nog even met een droe-
vigen blik naar de lucht.
Ik was toen voor het eerst In Londen... o, het
is al vele jaren geleden, maar dat doet er minder
toe. De laatste dag van mijn eerste verblijf al
daar, nam ik mij voor „Londen bij nacht" eens
te bekijken. Ik begaf mij naar het betreffende
gedeelte der stad, dat nu direct niet zoo gunstig
bekend staat, vooral bij avond en des nachts
niet, en het duurde niet lang of ik bevond mij in
een van de meest beruchte nachtkroegen. Een
man voor een tingeltangel van een piano en een
slagwerker maakten samen een heidensch ka
baal, dat het concert moest voorstellen, dat voor
het gebouwtje met een schreeuwende lichtrecla
me stond aangekondigd.
Een smoezelige keilner bracht mij ongevraagd
een glas jenever. Nieuwsgierig keek ik in het
rond. Een betrekkelijk jong meisje zat mij aan
te kijken. Ik dacht bij mezelf, dat is er eentje,
die in deze wereld thuis is, die zal mij wel meer
kunnen laten zien. en ik besloot nader met haar
in verbinding te treden. Aan haar tafeltje zat
niemand en dus stapte ik, met m'n glas in de
hand, naar haar toe. Toen ik dichterbij kwam,
zag ik, dat naast het tafeltje een man op een
bank lag uitgestrekt, waarschijnlijk volkomen be
neveld van den drank.
Wilt U ook iets van mij gebruiken?, vroeg ik
het meisje vriendelijk. Voor zij echter antwoord
kon geven, sprong de kerel van de bank over.
eind en snauwde haar toe Wat moet jij met
dien vlegel
Begrijp goed, neef, zoo'n boef, zoo'n schurk
achtige kerel, schold mij daar zoo maar uit voor
„vlegel"! Dat nam ik natuurlijk niet en met
een woedende beweging gooide ik hem den in
houd van mijn glas in z'n gezicht. Een oogenblik
stond de vent beteuterd te kijken, doch op het
zelfde moment gaf het meisje een gil, en daarop
begon hij te vloeken, meer....meer dan erg! Er
ontstond een heele herrie, stoelen werden on
dersteboven gegooid, glazen en flesschen bra
ken; dreigend kwam de man op mij af.... Doch
ineens gingen alle lichten uit en stonden wij in
volslagen donker. Ik voelde dat iemand mij
beetpakte en meetrok. „Kom gauw mee", hoor
de ik een stem fluisteren. En misschien was ik
net een paar meter van de plaats verwijderd,
waar ik eerst stond, toen een schot viel, direct
gevolgd door een gil. De schurk had geschoten,
doch een verkeerde geraakt
Weldra stond ik buiten.
Maak dat je weg komt, draaf en sta niet stil,
voordat je uit deze buurt vandaan bent, anders
ben je je leven niet zeker, zei mijn redder.
Wie ben je?, riep ik nog. Vaag hoorde ik toen
roepen John Bridge...
Ik holde hard weg, riep in een breedere straat
vlug een taxi aan, die zich haastte om in het cen
trum te komen en eerst haalde ik verlicht adem,
toen ik goed en wel weer in m'n restaurant
was teruggekomen.
M'n oom zuchtte en stak een versche sigaar op,
terwijl hij genoeglijk groote rookwolken voor
zich uit blies, die een grauw gordijn vormden
voor mijn prachtig gekleurde lucht...
Is dat alles?, vroeg ik wel een beetje ontevreden.
Nee neef, het belangrijkste komt nog, dat muis
je had een staartje, zooals alle belangrijke ge
beurtenissen meerdere gevolgen hebben, ging
m'n oom verder.
Je moet weten, dat ik langen tijd heb zitten
piekeren over dien naam van John Bridge. Ook
toen ik weer thuis kwam. De man had m'n leven
gered en ik was hem dus veel verschuldigd. Ik
bes'oot om bij een volgende bezoek aan Londen
hem op te sporen. Doch voordat het zoover
kwam, las ik in de krant, dat de politie na veel
moeite den beruchten dief en moordenaar John
Bridge had te pakken gekregen. Wil je wel ge
looven dat ik niet goed wist wat ik daar las! Die
man.... en dat was mijn redder Maar per slot
van rekening moest ik mij aan dit laatste houden.
Ik schreef een brief aan een mijner relaties in
Londen en verzocht om nadere inlichtingen.
Het antwoord hield in, dat hij wel levenslang
zou krijgen, tenzij hij een goeden advocaat kreeg,
doch daar hem er een werd toegewezen door de
rechtbank, zou de kans op vrijspraak wel heel ge
ring zijn.
Ik telegrafeerde direct, te willen zorgen, dat de
man den besten advocaat uit Londen werd toe
gewezen. Dit grapje kostte mij ruim vijf honderd
gulden... maar... ja, de man had immers mijn
leven gered... Ik volgde het proces in alle Engel-
sche bladen, die ik maar te pakken kon krijgen en
zoo smaakte ik de voldoening ten slotte te kun
nen lezen, dat mijn redder was vrijgesproken...
Toen ik voor den tweeden maal weer in Lon
den kwam, liep ik 'm onverwachts tegen het lijf,
dat was ook meer geluk dan wijsheid, maar het
feit was er. Ik hield hem aan, en vroeg of hij mij
nog kende. Hij knikte van ja, en zeide, dat hij
mij uit de nachtkroeg had gesleept.
Precies, zei ik, en weet u wel, dat ik nu ge
zorgd heb, dat u bent vrijgesproken Het heeft
mij weliswaar meer dan vijf honderd piek gekost,
maar... eh... voor wat, hoort wat...
Hij keek me aan alsof hij het in Keulen hoorde
donderen.
Ik heb nooiit gezeten, zei ie toen, hoe kunt
U dan gezorgd hebben, dat ik...
Maar U is toch John Bridge
Wel nee, dat was de man, die dien avond op u
schoot, en die U, ware u niet spoedig ontvlucht,
absoluut vermoord zou hebben. Mijn naam is
Henderson, kappersbediende...
En mijn oom zakte terug in zijn stoel en staar
de naar de lucht, die nu rood met zacht-violet
was overtrokken...
Lewis Stone.
Hoewel reeds op middelbaren leeftijd heeft
Lewis Stone een groot aantal bewonderaarsters,
maar hij wil er nooit over spreken, wat zijn aan
trekkingskracht voor de vrouwen is. Hij ontvangt
een zeer groot aantal brieven, maar interesseert
zich weinig voor de brieven, die hij van jonge
meisjes ontvangt.
Stone heeft in meer films gespeeld, zoowel
stil als sprekend, dan eenig anderen acteur in
Hollywood en toch beschouwde hij films niet als
een romantische roeping.
Eenige jaren geleden beweerden menschen,
die dachten, dat zij op filmsuccessen een goeden
kijk hadden, dat Lewis Stone's loopbaan afge-
loopen was, want zeiden zij, hij had den leeftijd
van pantoffels en een hoekje bij het vuui bereikt en
zijn aantrekkingskracht voor het publiek ver
loren. In dien tijd teekende hij een contract met
Metro Goldwyn Mayer en had een groot succes
als acteur in sprekende films en in iedere film
bewijst Stone wederom welk een kundig en
veelzijdig acteur hij is.
„Weet U", zegt Stone. „jaren geleden toen ik
jonger was, had ik veel ambitie en geweldige
plannen voor de toekomst. Ik beschouwde het
optreden in films als een opwindend spel met
een groot doel, dat ik wilde bereiken, maar ik
Thans vangen wij op deze pagina aan met ons modepraatje.
We beginnen deze rubriek met een
Dit costuumpje zou gemaakt kunnen worden van bedrukte wollen
mousseline. Dit is een heerlijke dracht, daar deze stof de eigenschap
heeft in 't geheel niet te kreuken. Wat staat het niet slordig als
we even gezeten hebben en onze japon is dan zoo gekreukt.
Zooals men op de teekening kan zien, sluit het lijfje van deze
japon schuin over elkander. In het rechter voorpand wordt een
knoopsgat gemaakt, waardoor het kraagje heengehaald wordt. De
rok heeft op zjj klokkende banen.
De mouw heeft boven het idéé van een pofmouwtje en
loopt verder nauwsluitend toe.
Men heeft voor dit model noodig bij een stof breedte van
80 cM. 5 Meter.
Van dit model zijn patronen verkrijgbaar in de maten 42 tot
en met 48. Voor de dames, die niet precies weten welke maat
zij hebben, volgt hier de opgave:
Maat 22bovenwijdte 100heupwijdte 104.
„44: 108; 110.
46: 112; 116.
„48: 120; 124.
De bovenwijdte wordt gemeten onder de armen door over de
buste en dan eenigszins los. Heupwijdte wordt gemeten over het
dikste gedeelte der heupen. Men kan de lengte, die men wenscht,
er even bij opgeven.
Ik raad onze lezeressen aan deze mate uit te knippen en te
bewaren. Men weet dan precies wat men noodig heeft, als eens
een modelletje besteld wordt.
Lezeressen, die in het bezit van patronen wenschen te komen,
kunnen deze aanvragen bij Patronendienst „Nederland", Holendrecht-
straat 25, Amsterdam-Zuid. De kosten bedragen f 0.68 per patroon,
welk bedrag in postzegels aan de bestelling kan worden toege
voegd. Iedere bestelling moet vergezeld gaan van naam en duidelijk
adres, alsmede nummer van het verlangde patroontevens opgave
van de maat.
Toezending van de
patronen geschiedt
franco.
ben veranderd. Tegenwoordig beschouw ik het
als een baantje, dat ik vervul zoo goed als ik
kan.
„In al die jaren, die ik voor de camera heb
doorgebracht, heb ik nooit een rol gespeeld,
zooals ik deze wilde spelen. Als men jonger is
Lewis Stone
vecht men voor dingen, die men wil en dingen
die men denkt te willen, maar als men ouder
wordt begrijpt men het nuttelooze van met het
hoofd tegen een ondoordringbare steenen muur
aan te loopen en men geeft het vechten op."
Als men opmerkt, dat in de buitenwereld zoo
veel gesproken wordt over Stone's terughou-
denheid en geslotenheid, glimlacht de man en
in zijn blauwe oogen komt een uitdrukking van
begrijpen.
„Inderdaad heb ik die reputatie van gesloten
heid verdiend, omdat ik zooveel vrienden heb
buiten de filmwereld en daarom zie ik mijn col
lega's minder dan ik wel zou willen. Maar het
is niet een gevolg van snobbisme of dat ik denk,
dat ik beter ben dan andere menschen, maar
als ik 's avonds mijn werk beëindigd heb, dan
ga ik terug naar mijn eigen huis, mijn eigen le
ven en mijn eigen vrienden. Ik ben overtuigd,
dat iedere acteur een soort eigen leven moet
hebben. Persoonlijk houd ik er niet van den ge-
lieelen tijd over „zaken" te spreken en als men
dit beschouwt als een uiting van afzijdigheid,
moet ik toegeven, dat ik mij daaraan schuldig
maak".
Lewis Stone brengt zijn vrijen tijd met lezen
door aan boord van zijn jacht. Een tochtje zon
der bepaald doel doet hem het beste de zorgen
en vermoeienissen van Hollywood vergeten.
WINNEN or VERLIEZEN
AlTUO
Kampeeren!
Koos, Willem en ik zijn met va-
cantie. Wij zijn met de tent op
stap naar Zuid-Liraburg. In de
nabijheid van Venlo hebben wij
een ontzettend avontuur beleefd.
Een verschrikkelijk onweer nood
zaakte ons midden in den nacht
onze tent te verlaten en een onder
komen te zoeken in een boeren
woning.
Na veel teleurstelling en in een
zeer wanhopige stemming werden
we eindelijk binnen gelaten in het
huis van een postbode. Het waren
zeer hartelijke menschen, die ons
gastvrij ontvingen.
Nadat we ons bij het fornuis
hadden gedroogd en een kop koffie
met eenige beschuiten hadden ge
nuttigd, kregen we een paar dekens,
waarmede wij ons in het stroo
boven het varkenshok nestelden.
Niettegenstaande de ongewone
plaats, hebben we daar uitstekend
geslapen
We hebben 's morgens van onze gastvrouw
fijne spekpannekoeken gehad, 's Jonge, wat heb
ben we gesmuld De hartelijke menschen lie
ten ons niet eerder vertrekken, of we moesten
een heelen stapel boterhammen voor onderweg
medenemen.
Toen we weer bij onze tent kwamen, bleek
het, dat er geen regen was doorgegaan
Nu konden we er in het vervolg ook voldoen
de op vertrouwen. Wanneer ons tentje zoo'n
geweldigen-plasregen als van nacht was geval
len, niet doorliet, kon er nog heel wat gebeuren
voordat we nat zouden worden We braken
vlug alles af en besloten dien dag door te rijden
naar Roermond. Nadat we het tentje weer netjes
hadden opgevouwen, pakten we de bagage op
onze fietsen.
We hoorden een torenklok juist negen uur
slaan, toen we weer op onze rijwielen sprongen.
Tegen den avond hoopten we Roermond te
bereiken.
Het was een wonder mooie dag. De regen
van dien nacht had de natuur als het ware ge
heel vernieuwd. Wat rook alles frisch Het was
eenig weer om te fietsen. De zon scheen helder
en geen wolkje was er te zien, die haar dit zou
kunnen beletten.
Toen we een uur gereden hadden, stelde ik
voor een oogenblikje te rusten.
„We hebben immers al den tijd", meende ik.
De fiets van Wim scheen het met me eens te zijn,
want een hevige knal noodzaakte den berijder
direct af te stappen.
„Laten we nu maar even verder wandelen,"
zei ik, met een minuut of tien loopen hebben
we het dorpje daarginds bereikt en kunnen we
de band even laten maken".
We hadden het dorpje spoedig bereikt, waar
we Wim's fiets aan een rijwielhersteller toever
trouwden, terwijl we zelf op de markt in een
klein café'tje een kopje koffie gingen drinken.
„En is de reis nog ver, jongeheeren hoor
den wij vragen, toen we goed en wel zaten. We
werden aangesproken door een nog jongen man
met een vriendelijk gul gezicht. Hij had een
platte pet op, welke dadelijk verried, dat hij
chauffeur van beroep was.
„We wilden vandaag naar Roermond," ant
woordde ik.
(Wordt vervolgd.}
