St. Nicolaas 1933.
DE GEBROEDERS STOLTENHOFF
üPr~f
ZOEKT
UW VOORDEEL
SPEELGOED
Huishoudelijke Artikelen.
W. F. GORTER
K. VAN LOENEN Zn. SCHAGERBRUG,
BONT ALLERLEI.
Twee verongelukte „Robinsons".
DE „TANTALUS" STOEL.
Voor het aardige kunstje, dat ik in de
volgende regels ga beschrijven, hebben jullie
alleen maar een stoel noodig, van ongeveer
hetzelfde model, als op de teekening is aan
gegeven en iets lekkers.
Als je nu zoo op d-e stoel knielt (zie af
beelding), dat je handen iets boven bet
midden van den rug en je voeten over de
pooten van den stoel komen, is het absoluut
onmogelijk, het stukje lekkers dat op de
leuning ligt, met je mond weg te nemen.
Want zoodra je je hoofd naar voren brengt,
klept de stoel, doordat het zwaartepunt,
verplaatst wordt.
Het is een leuk spelletje, om met een
heel stel vrienden te spelen. Degene, die
het tenslotte gelukt het stukje lekkers te
bemachigen, krijgt nog een extra prijs.
Teel plezier ermeel i
OOM KEES.
DE GEHEIMZINNIGE ACHT.
Wie kan bovenstaand figuur aan één stuk
doorteekenen Dus: zonder je potlood van
papier te nemen! Het lijkt heel moeilijk;
maar als je maar telkens weer probeert,
zul je het tenslotte wel vinden. Het is een
leuk werkje voor een regenachtigen Woens
dagmiddag, als je toch niet buiten kunt
spelen.
OOM KEES.
In de Atlantische Oceaan ligt in de na
bijheid van Tristan d'Acunha, het eiland
Inaccesssible. Het heeft een middellijn van
ongeveer 4 Engelsche mijlen en bestaat
uit een bergachtig plateau met aan Noord
en Westzijde een vrij groot strand. Het
plateau is alleen maar van de Westzijde te
bestijgen, aan de andere zijden gaat het zoo
steil omhoog, dat men het slechts met de
grootste moeite en het grootste gevaar zou
kunt en beklimmen.
Behalve door wilde zwijnen en eenige
wilde geiten is het eiland onbewoond, in
cle zestiger jaren van de vorige eeuw leerde
de Duitscher Gustaaf Stoltenhoff het eiland
Tristan d'Acunha kennen en na zijn terug
keer in het vaderland hield hij een groot
verlangen naar dat onbewoonde eiland. In
z\jn gedachten beleefde hij er de meest fan
tastische avonturen. Het gelukte hem zijn
broer die juist uit den oorlog van 1870'71
terugkwam, over te halen met hem mee te
gaan naar Tristan d' Aciuiha. En zoo be
gaven beiden zich op weg.
Als eerste woonplaats kozen ze de West
zijde en begonnen met den bouw van een
huis. Zoolang de zomertijd duurde, dus onge
veer tot April, hadden de belde broeders geen
reden, om spijt te hebben van hun besluit.
Begunstigd door het mooie weer plantten
ze aardappelen en groenten, gingen op zwij
nenjacht en overvielen de robben, die op het
eiland kwamen.
Maar met de nadering van den winter be
gon hun toestand er minder gunstig uit te
zien. Een storm beschadigde hun boot,
waarmee ze ter walvischvangst gingen, zoo
erg, dat ze niet meer te gebruiken was, en
een brand vernietigde het gras, waarmee
de hellingen van het plateau begroeid wa
ren, zoodat de beklimming van het plateau,
waarop de te Jagen dieren leefden, nog
moeiiyker werd. En ongelukkerwys hadden
de broers hun woonplaats van de Westzijde
naar de Noordzijde verlegd. Van hier uit
het plateau te bestijgen was slechts met de
grootste moeite mogelijk. De aardappel- en
groentenvoorraad raakte langzamerhand
opgebruikt, en de honger dreigde.
In Juli kwamen er echter zwermen pin-
guinen op het eiland om er te broeden en
déze vogels en bun eieren behoedden dp ge
broeders voor het ergste,
Verdere hulp bracht een Fransche bark
i de sloep van een schoener, die de klui
zenaars bezochten en hun spek en brood
brachten.
Dank zij dezen steun konden de gebroe
ders met frisschen moed den tweeden zomer
van hun verblijf op het eiland ingaan, of
schoon ze vooruit wisten, dat hun voorraad
niet al te lang zou duren. Zoo goed
kwaad als het ging moesten we weer op
jacht naar zwijnen en daar deze dieren
alleen maar op het plateau leefden en dit
van de Noordzijde, waar de broeders waren,
niet te beklimmen was, ging iedere jacht
gepaard met het omvaren van het eiland.
Een boot bezaten ze niet meer, en zoo Weef
hun niets anders over, dan het eiland om
te zwemmen.
V.
De volgende lettergrepen, goed gerang
schikt, geven den eersten regel van een
bekend kinderversje:
die, drie, een, hek, klei, kleu, ne, op, ten,
ter, tjes, za.
medeklinker.
x
lidwoord
x
pan.
X
schik, vreugde.
xxxxxx
kustplaatsje ln Noord-Holland.
n.
Mijn geheel:
1234511627589 10 75 is
de naam van een beroemd zeeheld uit
onze geschiedenis,
1, 3.
5, 1, 1, 2.
6, 8, 4.
10, 5, 7, 7.
3, 4, 7, 5.
2, 7, 7, 6.
3. 7, 7,
mannelijk schaap,
raadgeving,
niet ijverig,
trede.
ijverig insect,
gedeelte.
groote waterplas.
m.
Welke vlsch dragen veel dames by zich?
IV.
Van de lettergrepen:
bel, cho, e, ga, moed, na, oot, roe, tor,
vi, woorden van de volgende beteekenis
maken:
xzeevaarder.
x weerklank,
x Russische goudmunt,
x nederigheid.
De kruisjesiyn van boven naar beneden
gelezen geeft den naam van een wreed Ro-
aieinsch keizer m s
OPLOSSINGEN.
pot
pret
schee
Petten
II.
Admiraal de Ruyter;
ram, raad, lui, tree, mier, deel, meer,
UI.
Haring. (Haar ring!)
Navigator
echo
roebel
ootmoed
Drie kleine kleutertjes, die zaten op een
hek.
HOE IS DE BRAND ONTSTAAN?
Oplossing van vorige week.
O
Op de photo is duidelijk te zien, dat de
wind zoo'n richting had, dat de vonken van
de locomotief aan den anderen kant van Cf
spoorbaan terecht zyn gekomen. Dit is al te
leiden, uit de richting van den rook.
Voor het overbrengen van geweren en de
andere benoodigdheden gebruikten ze een
leeg olievat, dat ze van te voren dicht ge
maakt hadden en by het zwemmen tusschen
zich innamen. Het was een gevaarlijke
tocht; bij de minste deining zou het vat om
kunnen vallen en de schade onherstelbaar
zijn.
Tenslotte vonden de broeders het waag
stuk dan ook te groot en ze verdeelden her
werk nu zoo, dat de oudste op het plateau
een jagersleven leidde, terwijl de jongste
aan het Noorder strand bleef. Als het nu
juist niet stormde, konder. ze zelfs goed
met elkaar spreken.
Het vervoer van de geschoten dieren ging
heel gemakkelyk; ze werden eenvoudig
naar beneden gegooid:.
Nog eenmaal probeerden ze het eiland om
te zwemmen en wel toen het gevaar dreigde,
dat beiden een winter in eenzaamheid
moesten doorbrengen. Ze besloten daarom
ook, vooral toen hun voorraad: munitie klei
ner en kleiner werd, eenige varkens levend
te vangen en ze op te sluiten, zoodat voor
het geval ze eens niet meer op jacht konden
gaan om de één of andere reden, ze niet
zouden behoeven te verhongeren. Het van
gen van de zwijnen was al een kunststuk op
zichzelf; maar hoe moest men ze nu van
het plateau naar de Noord-kust krygen?
Er bleef niets anders over, dan met d
gevangen dieren af te dalen naar de West
zijde en van daar uit zwemmend d-e Noord
kust te bereiken.
Het bleek, dat deze maatregel geen
oogenblik te vroeg was genomen; want
niet lang hier na, barstte de buks op twee
plaatsen tegelyk.
Toen eenige weken later een Britsche
expeditie, die metingen deed, op het eiland-
Inaccessible landde, vonden ze daar twee
mannen gekleed in lompen en ondervoed,
die geheel ontmoedigd en berustend in een
hut, waarop de regen kletterde, op hun lot
zaten te wachten.
De gebroeders Stoltenhoff hadden hun
vrijwillige afzondering van d-e bewoonde
wereld geen twee jaar volgehouden.
E. W.
GRIETES GESCHENK.
„Veel geluk met je vriendeiyke glim
lach, kind!" zei de oude zigeunerin, toen
Griete met Mopsje langs haar gingen.
,Woef," blafte Mopsje, die anders niet
erg gesteld was op zigeuners; maar die
deze oude vrouw wel mocht ïyden, omdat
lachte tegen Griete. Griete vond haar
ook aardig; want de zigeunerin had een
vriendelijk gezicht.
„Dank U", zei Griete. „Misschien wilt U
een dubbeltje hebben, om ergens een kop
thee te koopen. Myn moeder zegt altyd,
dat zigeuners lang niet zoo slecht zyn, als
er gezegd wordt."
„Deze ïykt me tenminste erg aardig,"
blafte Mopsje, die, hoewel Mevrouw Griete
met hem uit wandelen had gestuurd, voel
de, dat hy op haar moest passen. „Je kunt
haar een dubbeltje geven. Ik zou het ook
wel willen; maar ik heb geen geld."
D§ zigeunerin scheen bet ook aardig te J**
vmden, want toen ze doorliepen, riep ze
Griete terug.
„Veel geluk met je goede hart, kind. Ik
beloof je, dat je een geschenk krijgt van
een goed vriend, voor je vanavond gaat
slapen."
,,Ze voorspelde mijn toekomst, Mopsje",
zei Griete. „En allemaal voor één dubbeltje!
Gewoonlijk moet je daar veel meer geld
voor geven. En ze beloofde me een cadeau
van een goed vriend, voor ik naar bed ga
vanavond. Oh, wat zou dat wel zyn??"
Griete bleef staan denken en Mopsje
moest heel hard gapen, om Laar aandacht
te trekken. Toen gingen ze naar huis.
Maar in den loop van den dag begon
Mopsje te wenschen, dat Griete de oude
zigeunerin nooit ontmoet had; want Griete
sprak over niets anders meer.
„Een vriend, hè?" vroeg Marie, de
keukenmeid, die met aandacht naar Griete
geluisterd had. „Dus een vriend moet je iets
geven. En dat nog wel vlak na je
verjaardag, toen je alles gekregen
hebt, wat een meisje maar wen
schen kan."
„Oh Marie", zei Griete en 'haar
oogen vulden zich met tranen.
„Nu doe je net, of ik vind dat ik niet genoeg
heb gekregen. Maar de zigeunerin zei het
en..."
Maar Marie werd boos en zei, dat Griete
aan haar werk moest gaan en geen onzin
moest praten.
Toen Griete de huiskamer binnen ging
om de thee te brengen, had ze zulke rood-e
oogen, dat Mevrouw haar opmerkzaam
aankeek.
„Is er iets, Griete?" vroeg Mevrouw.
„Nee", zuchtte Griete.
„Wel. kom dan in de huiskamer met een
beetje vriendelijker gezicht" zei Mevrouw.
Toen Griete weer in de keuken kwam, deed
ze haar schort over haar hoofdi en snikte.
,Marie deed net, of ik zoo inhalig was.
En dat ben ik heusch niet. Ik vertelde haar
alleen, wat de zigeunerin zei. En als Ik iets
gekregen zou hebben, zou ik het eerlijk met
haar gedeeld hebben. En nu kryg ik, in-
plaats van een cadeautje, standjes, d-ie ik
niet verdiend heb."
„Is het uit tfiet dat huilen, Griete?"
vroeg Marie, die net binnen kwam. „Wat
heb je toch vandaag?"
Mopsje begTeep alles. Hy wilde, dat hy
Griete iets kon geven. Maar een afgekloven
been zou ze wel niet willen hebben.
Het scheen, dat het cadeau werkeiyk niet
kwam, want toen Griete de kinderen hun
warme melk ging brengen, voor ze naar
bed gingen, zei Mevrouw, dat ze ook vroeg
moest gaan slapen j want ze zag er zoo
vreemd uit.
„Ga maar meteen naar boven, Griete,"
zei Mevrouw. „En dan hoop ik morgen weer
een glimlach op je gezicht te zien."
Oh hemel, en Mopsje wist, dat het ge
schenk moest komen, voor Griete ging
slapen; want dat had d-e zigeunerin gezegd.
Ze ging naar boven en Marie, inplaats
haar te beklagen, zei, dat ze een domme
meid was. Mopsje voelde zich ook heel ver
drietig; want nu was de kans, dat Griete
nog iets kreeg, heelemaal verkeken. Hy
ging op de trap zitten en wenschte, dat
Griete niet zoo ongelukkig was; en toen
hij een snik hoorde, wist hij. dat ze zich
heel erg miserabel voelde.
Hij holde de trap op, wreef zijn neus
tegen de kamerdeur en hij jankte zachtjes.
Griete stak haar hoofd- buiten de drur.
Toen kreeg Mopsje zoo'n medelijden met
haar roode oogen, dat hij plotseling op zijn
WE GAAN ONS EIGEN SPEELGOED
MAKEN.
Een zandmolen.
WAT IS HIER NIET GOED?
Hoe de molen er uit ziet, als hy klaar
is, kun je op figuur I zien. Zoodra je zand
van hoven in de opening gooit, beginnen de
wieken lustig te draaien. Je moet het zand
eerst goed ziften, dat er geen kleine
steentjes in blijven. Anders gaat de molen
kapot.
Van onder kim je hem open laten, dan
loopt het zand er vanzelf weer uit. Als je
met je molen in de kamer speelt, mag je
er wel een dik stuk karton onder leggen.
Hoe de molen gebouwd wordt, toont onze
tweede afbeelding. (Eén kant is wegge
laten, om de opening te laten zien.) Het
molenrad wordt gemaakt van een groofcen
garenklos, die men om een as doet, en waar
aan kartonnen raderen geplakt worden.
(Afbeelding 3a en d.)
Afbeelding 3b toont de schyf, waaraan
de wieken bevestigd worden en 3c verklaart
hoe de as door den wand van den molerii
gestoken en vastgemaakt moet worden.
Tenslotte beschilderen we hem met vroo-
lyke, bonte kleuren en we hebben weer een
nieuw stuk speelgoed voor kleine broer os
zus of... voof onszelf.
OOM KEES.
Toen onze teekenaar bovenstaande
dieren teekende, was hij er schijnbaar niet
goed met zijn gedachten by. En zoo kwam
het, dat hy 8 fouten maakte. Wie van
jullie kan deze fouten er uithalen?
Kyk maar goed, d-an vind je ze wel!
TANTE TINE.
achterste pooten ging staan en haar gezicht
likte. En toen... was alles plotseling goed^
,Wel Mopsje", zei Griete ineens, „de zh>
geunerin jokte toch niet. Want jy gaf ma
een kus en dat is een geschenk en je bent)
ook één van myn vrienden, Mopsje. Dus is
alles uitgekomen, voor ik slapen ga."
„Lieve deugd!" Mopsje likte haar
handen. „Als ik dat geweten had, had ik
je myn geschenk wel eerder gegeven. Dan
had jij niet hoeven te huilen."
DINA VAN Z.
LACHENDE APPELEN.
„Hoe is dat nu mogelijk", hoor ik jullie
al vragen. Maar jullie zullen zien, dat het
mogelijk is en zelfs héél gemakkelyk. Je
neemt een mooie, roode appel en snijdt met
de punt van een mesje op de juiste plaatser.
voorzichtig net schilletje weg. Om de appel-
steel strikken we dan nog een klein stukje
lint of woldraad wat het geheel nog grap
piger maakt. Wie van jullie nu een klein
beetje kan teekenen, kan op deze wijze nog
meer maken dan alleen lachende gezichten.
Een Chineesje b.v met spleetoogjes, of eer.
clowntje met een puntmutsje op. Het Chi
neesje kan dan van wol een
mooie, lange snor en een
staart krijgen. Zulke appe
len met grappige gezichten
doen wat aardig en ik denk
dat moeder er ook wel om
lachen zal, als ze het ziet.
GRAPJES.
Jan is bezig met zijn
huiswerk. Maar het schijnt
niet erg te lukken; want
plotseling zucht hy diep
en legt zijn pen neer.
„Gaat het niet, vent?",
vraagt zijn vader. „Waar-
ben je mee bezig?"
„Och, ik moet den
Grootsten Gemeenen Deeler
zoeken van een paar ge
tallen en ik kan hem niet
vinden!", antwoordt hij
mismoedig.
„Wat!" roept zijn Vad-er
verbaasd. „Daar moest ik
op school ook altijd naar
zoeken. Hebben ze dat
ding dan nog niet gevon
den in al die jaren
Een gierige Schot kwam
eens bij een dokter. In
de wachtkamer hing een
papier, waarop stond:
Eerste visite f 10.elke volgende f 5.
De Schot kwam er voor het eerst- maar
toen hij bij den dokter kwam zei hy:' „Hier
ben ik weer, dokter. Hoe gaat het met U?"
„Uitstekend", zei dokter droogjes. „Met
U ook, zie ik. Dan kunt U het recept ""'an
den vorigen keer weer gebruiken,"
Kapitaal en Reserve 70.000.000.
AMSTERDAM DEN HAAG ROTTERDAM.
Verhuurt in hare in het Kantoor Hippolytuihoef
te Wieringen geplaatste Safekast, loketten ter
berging van waarden enz.
HUURPRIJS f 6.- PER JAAR.
Credieten-Deposito's, Rekening-courant, Effec
ten, Coupons. 150 Kantoren.
Ruime keuze in
en alle
REUZE KOOPJES.
Beleefd aanbevelend,
R. van DUREN,
Westerland 68, Wieringen.
Beëedigd Makelaar Schagen
Tel. No. 13,
belast zich met het opmaken van
boedelscheidingen, Successie, Me
mories (naar eigen schatting)
koopacten, ruilingen, huurcon
tracten, enz. en het verstrekken
van gelden onder hypothecair
verband.
Geeft advies in
Zitdag te Hippolytushoef ten
huize van N. KOK aan de Nieuw-
straat, iederen
ZATERDAG van 10—2 uur.
Evenals vorige jaren hebben wij voor het a.s. SINT NICOLAASFEEST
een enorme keuze
PRACHTVOLLE CADEAUX,
zooals BOEKEN, VULPENHOUDERS, VUTPOTLOODEN, PASSER-
DOOZEN, PRENTEN- en KLEURBOEKEN, TEEKENBOEKEN, POR
TEFEUILLES, PORTEMONNAIES, SIGARENKOKERS, PAPIER
MANDEN, VLOEILEGGERS, VLOEIDRUKKERS, FOTO-, POëZIE-
EN ANSICHTALBUMS, LUXE DOOZEN POSTPAPIER, ACTETAS-
SCHEN, VERFDOOZEN, KLEURKRIJT, SCHOOLETUI'S en HON
DERDEN ANDERE ARTIKELEN.
