25e JAARGANG DINSDAG 10 APRIL 1934. No. 29 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN OM HET GOUD. WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1.—. BINNENLANDSCH NIEUWS. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. <3 BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels Iedere regel meer I 0.50 1 0.10. EEN AL TE HAASTIGE VERPLEEGSTER. Dame tusschen trein en perron. Vrijdagavond is op het perron van de Hol- landsche Spoor te 's-Gravenhage een onge val gebeurd, dat wonder boven wonder nog goed is afgeloopen. Een dame nam op het perron afscheid van haar zoon, die met den trein van 7.24 naar Amsterdam zou vertrek ken. Op het tijdstip van vertrek naderde nog een verpleegster, die, hoewel de trein zich reeds in beweging stelde, op de treeplank sprong. Zij raakte daarbij de eerstgenoemde dame, die tusschen den trein en het perron kwam te vallen. Een reiziger trok onmiddel lijk aan de noodrem, waardoor de trein da delijk weder tot stilstand werd gebracht. Na dat men de dame, die uiteraard hevig ont daan was, uit haar benarde positie had ver lost, bleek zij slechts een onbeduidend wond je aan het hoofd te hebben bekomen. Tegen de verpleegster is procesverbaal opgemaakt wegens het op een reeds in beweging zijnden trein springen zij kon met den volgenden trein haar reis voortzetten. EINDE BROEDTERMIJN KIPPENEIEREN. De Minister van Economische Zaken heeft bepaald, dat na 3 Mei 1934 geen kippeneieren meer in broedmachines aanwezig mogen zijn. Gelijk bekend, werd reeds vroeger door den Minister van Economische Zaken een be schikking genomèn, waarbij de eindtermijn ten aanzien van eendeieren werd bepaald op 19 April 1934. AARDAPPELSTEUN. De Nederlandsche Aardappel Centrale be sloot reeds bij den aanvang van de periode, waarin de steunmaatregelen voor den aard appeloogst 1933 van kracht werden, een vier de gedeelte van de aan de telers uit te beta len minimum prijzen in te houden. Deze maatregel had ten doel fondsen bijeen te brengen, waaruit geput zou kunnen wor den, wanneer het bedrag van de heffing op het vervoer van aardappelen voor de binnen- landsche markt ontoereikend zou blijken te zijn om hieruit de denaturatie-toeslagen te betalen. De inhouding op de minimumprijzen, m.a.w. het slechts uitbetalen van driekwart van de bedragen, die de telers toekwamen voor de door hen aan de binnenlandsche markt afge leverde producten, was dus te beschouwen als een veiligheidsmaatregel. Er zijn thans ruim 7 maanden verloopen van de aardappelcam pagne. Het einde komt reeds in zicht. De Nederlandsche Aardappel Centrale is nu gezien de resultaten, die zijn bereikt in de achter den rug liggende periode, alsmede in verband met den thans nog aanwezigen voor raad in staat den telers mede te deelen, dat de reserve, die gevormd is door de inhou ding op "de minimumprijzen, niet behoeft te worden aangesproken ten behoeve van dena- turatietoeslagen als anderszins, zoodat deze ingehouden bedragen uitbetaald zullen wor den aan hen, van wien ze werden ingehouden. In verband met deze omstandigheid besloot de Nederlandsche Aardappel Centrale te be ginnen met 16 April a.s. geen inhouding op de minimumprijzen meer te zullen toepassen. BANKIER TE SOEST GEARRESTEERD. Tal van gedupeerden. Dinsdag j.1. heeft, naar het Utr. Dagbl. meldt, de justitie ingegrepen in het bedrijf der Soester Bankvereeniging te Soest, waar omtrent in de voorafgaande dagen vreemde geruchten hadden geloopen. Op vermoeden dat de bankier, de 31-jarige J. W. H. S., zich zou hebben schuldig ge maakt aan verduistering van hem toever trouwde effecten, stelde de justitie een onder zoek in, waarbij spoedig bleek dat de vermoe dens niet ongegrond waren. De loketten wer den gesloten, de bankier gearresteerd en na verhoor te Utrecht in het Huis van Bewaring opgesloten. Vier Rijksaccountants hebben de afgeloopen week de boeken gecontroleerd. Het blad vernam, dat weer een betrekkelijk groot aantal kleine luiden door deze affaire zijn gedupeerd. Vermoedelijk zal van het geld der cliënten niet veel terecht komen. Onderstellingen als zou de als gefortuneerd bekend staande familie van den gearresteer den bankier deel hebben in de zaak als mede firmanten, bleken onjuist te zijn. De gearresteerde beheerde de bank geheel voor persoonlijke verantwoording en wel sinds een paar jaar. PROVINCIAAL NIEUWS. MOTIE VAN AFKEURING TEGEN WETHOUDSTER. Nadat in de Donderdag gehouden raadsver gadering der gemeente Zuid- en Noord-Scher mer, door de verklaring van den waarnemend secretaris opnieuw was komen vast te staan, dat de wedhoudster, mevr. SlootenSmit, ten onrechte in de raadsvergadering van 1 Maart tijdens de installatie van den nieuwen burge meester beweerd had, dat zij in het opmaken van de aanbeveling voor gemeente-secretaris niet gekend was, waarom zij gepoogd had de benoeming van burgemeester tot secretaris ongeldig te verklaren, nam de raad een mo tie van afkeuring aan. Hierin is haar alle vertrouwen opgezegd. Deze motie, ingediend door den heer Van der Laan is aangenomen met 4 tegen 2 stem men, en een stem blanco. Mevr. SlootenSmit en de heer Smit stemden tegen. Mede werd besloten de motie ter kennis te brengen van de desbetreffende afdeeling der S. D. A. P., welke partij mevr. SlootenSmit in den raad vertegenwoordigt. Mevr. Slooten Smit verklaarde zich door niemand opzij te zullen laten schuiven en zich noch aan 'sraads beslissing noch aan die der afdeeling te zullen storen. De raad besloot voorts met ingang van 1 Mei de werkverschaffing stop te zetten en voor de toekomst voor werkverschaffing den steun van het rijk aan te vragen. Voor werk- loozen boven de 65 jaar zal in overleg met de diaconieën een steunregeling in het leven wor den geroepen. Na 1 Mei kunnen de valide werkloozen door de gemeente aan een provin cialen weg te werk worden gesteld. VECHTPARTIJ IN DE TROUWZAAL. Een bruidje dat berouw kreeg. De ambtenaar van den Burgerlijken Stand te Enkhuizen moest Donderdag politie-assis tentie inroepen voor een op de trouwzaal ont stane vechtpartij tusschen de families van een juist getrouwd paar. De bruid had, even na dat het huwelijk was gesloten, geweigerd met haar man mee te gaan. De politie, die spoe dig arriveerde, had groote moeite om de orde te herstellen. De rijtuigen en auto's waarme de de families van bruid en bruidegom in goede harmonie waren komen aanrijden, gin gen leeg terug. Vóór het stadhuis bleef het nog geruimen tijd rumoerig. AUTOBUS OVER DEN KOP GESLAGEN. Verschillende gewonden, waarvan drie ernstig. Zaterdagmorgen om ongeveer half tien heeft nabij de Burgervlotbrug 'n vrij ernstig auto ongeluk plaats gehad. De bus van de auto busonderneming van gebr. de Jong uit St. Anna Parochie, in gebruik voor 19 personen en gebouwd op een Chevrolet-chassis, slipte tengevolge van de gladheid van den weg op het oude asfaltgedeelte, dat daar vrij rond ligt. De chauffeur heeft nog getracht, in het juiste spoor te komen en over 'n lengte van ongeveer 20 Meter de 10 M. breede grasberm bereden. Vermoedelijk heeft hij uit angst voor het kanaal een te scherpe bocht gemaakt, om weer op het vaste wegdek te komen (de grasberm vertoonde althans een hoeksche FEUILLETON. (92. Het is dus waar, gij bekent het zelf, is het niet Waarom heb je met mij de geheim zinnige gespeeld, de moederlijke vriendin Waarom gaf je je niet uit voor hetgeen je was Ik was bevreesd voor de liefde, ik was bang je mijn liefde te schenken. O, je weet nu wel waarom. Hij scheen er van zijn kant een wreedaar dig genot in te vinden, om de nog zoo ver- sche wond die hem was toegebracht, opnieuw open te rijten. Je bent dus getrouwd vroeg hij. Ja. Je bent de vrouw van hem, die ons ver rast heeft? Ook dat is zoo. Hij is je tweede man Ja, hij is mijn tweede, gaf Lydia ten ant woord, bijna stikkend in haar tranen. Voor hij je trouwde, beminde je hem reeds drong Andreas verder aan. Je had hem lief, is het niet Je had hem hartstoch telijk lief en om je vrij te maken, ben je zelfs voor een vreeselijke misdaad niet terugge deinsd Antwoord mij op dit alles Ja, om zijnentwille heb ik iemand anders gedood. En je had hem lief, je had hem lief herhaalde hij met de eigenzinnigheid zoo vaak aan zieken eigen. Ja, ik had hem lief, kwam het over haar lippen. Verachtelijk schepselriep Andreas. En door een woeste drift aangegrepen, drukte hij zijn vermagerde, zwakke vingers om Lydia's hals, alsof hij haar wilde worgen. Beneem mij het leven, dood me gerust, scherpe geul), met het gevolg, dat de bus kantelde en de vijftien passagiers, w.o een baby van 2 jaar, bijna allen door glasscher ven werden gewond. Drie passagiers bekwamen vrij ernstige ver wondingen alleen de baby, de chauffeur en de eigenaar van den bus bleven ongedeerd. Een van de inzittenden brak een sleutel been. Naar men meldt, bevond zich de bus met het gezelschap op weg naar Hoek van Hol land. De ruiten van de bus waren van dik spie gelglas en versplinterden in duizenden stuk jes, zoodat het begrijpelijk is, dat alle passa giers min of meer werden gekwetst. Het ongeluk trok veel belangstelling. De rijksweg Alkmaar—Den Helder heeft over het algemeen een modern koud asfalt- dek. Op het gedeelte, waar het ongeluk ge beurde, is het wegdek echter nog van zooge naamd glad asfalt voorzien, dat vooral bij regenweer voor het verkeer zeer gevaarlijk is. De Alkm. Cour. schrijft Van onzen stadgenoot, den heer de Waal, die een aantal gewonden naar het Centraal Ziekenhuis te Alkmaar vervoerde, vernamen wij, dat dr. Smit van St. Maartensbrug en dr. v. Hesteren uit Warmenhulzen de eerste hulp verleenden en constateerden, dat de passagiers er vrij goed waren afgekomen. Een man, vrouw en hun kindje, die naar den Hoek van Holland moesten, kon hij te Alkmaar naar den trein brengen, terwijl op advies van de geneesheeren een paar dames uit Leeuwarden ter behandeling naar dokter van Dam moes ten. Een jongetje had zijn arm gebroken. De andere gekwetsten bekwamen slechts lichte verwondingen. BUITENLANDSCH NIEUWS. Campbell, de gelukzoeker geeft het op. Sir Malcoljn Campbell, die fortuin heeft gezocht iri de grootste snelheid te land en op vele andere manieren, is thans aan het einde gekomen van zijn jongste avontuur, het zoeken naar goud in de Nambi-woestijn in Zuid- West-Afrika. Het avontuur is op een mislukking uitgeloopen. Hitte en dorst hebben den koenen avonturier versla gen. Hij is uit de woestijn naar Lude- ritz teruggekeerd. -- Al is de zaak mislukt, ik mopper niet, heeft hij daar aan een verslagge ver verteld. Men moet in deze wereld wat wagen en zelfs al bereikt men niets het is beter dan niets doen. Het bleek verder, dat Campbell en zijn me dewerker voor wasschen en drinken in de woestijn het met één glas water per dag moesten stellen. De eenige le vende wezens, die zij zagen, waren jak halzen, slangen en wolven. Zij hadden een merkwaardige verscheidenheid van weersgesteldheden nu eens on dragelijke hitte, dan weer zware regen buien en vaak dreigden zandstormen hen levend te begraven. De expeditie trok eiken dag 40 kilometers voort over golvend en zandig terrein, langs onherbergzame kusten bezaaid met skeletten van menschen, die van dorst waren gestorven. Het bleek dat het goudrif, waarnaar Campbell was gaan zoeken en welks aanwezigheid bij hem vaststond, in den loop der tijden on der zand, dat zich aan deze kust meer en meer ophoopt, bedolven was. Milli- oenen tonnen zand zouden verwij derd moeten worden om het bloot te leggen, een nagenoeg onmogelijke taak. In geen honderd mijlen in den Andreas, zeide Lydia met zwakke stem. Ik zeg je, ik heb je lief. Maar Andreas was te zwak, hij viel op Ly- dia's veldbed neer. Deze nam hem op en droeg hem als een kind naar zijn bed, waar zij hem met moeder lijke zorg toedekte. Was haar liefde ook niet die eener moeder voor haar teer beminden zoon Hij bleef enkele minuten buiten bewustzijn, doch spoedig keerde dit terug. En gij hebt den moed nog gehad, om hier bij mij te komen begon hij opnieuw. Hadt gij dan verwacht, dat ik alles vergeven kon, dat ik alles vergeten zou Verbeeldet gij u, dat ik laf genoeg zou wezen om u nog te blij ven beminnen, alsof ik niets van uw smaad en uw schande wist Zaagt ge mij dan voor een domkop aan Neen Andreas, dat heb ik mij niet ver beeld, dat heb ik niet gehooptantwoordde Lydia zachtjes. Ik heb een andere verontschul diging voor mijn komst, zoo als ik je reeds zeide. Ik wist, dat gij levensgevaarlijk ziek waart en geen geschikte, vrouwelijke hulp hadt. Voor ik nu heen ga, Andreas, voor ik u verlaat, zag ik gaarne, dat gij met minder toorn en met minder wreedheid van mij scheiddet. Ik wilde zoo gaarne, o, ik kan het niet verzwijgen, dat gij mij een woord van vergiffenis deedt hooren, omdat ik je zoo in nig liefheb Daar mijn geweten met schuld beladen is, wil ik nu eindelijk, ik had het reeds vroeger moeten doen, mijn verder le ven in gebed en boete doorbrengen Ik wil hier of daar een stil hoekje vinden, zij het ook buiten Frankrijk, een plaats, waar nie mand mij kent waar ik al mijn tranen kunen uitweenen over de slechte daad door mij bedreven, en die mij van je liefde berooft. Voor ik je evenwel voor altoos verlaat, wilde ik uit je mond een woord van vergiffenis hoo ren Andreas antwoordde niet. Zij viel op een stoel. Andreas, fluisterde zij, blijf je onver biddelijk omtrek is een behoorlijk landingster rein voor vliegtuigen. Zij wil met haar tijd meegaan. Een 81-jarige Engelsche vrouw, Mar garet Torrey geheeten, is te Croydon aangekomen na 'n luchtreis van bijna 40.000 K.M. te hebben gemaakt door Afrika. Zij had o.a. Kaapstad, de Vic- toria-watervallen en de goudmijnen van Johannesburg bezocht. Bij haar aankomst te Croyden verklaarde zij, voortaan alleen per vliegmachine te willen reizen en zij dacht er zelfs ern stig over, haar auto af te schaffen en er een vliegtuig voor in de plaats te koopen, omdat zij niet meer aan het reizen op den vasten grond kon wen nen. Noodlottige vloedgolf ln Noorwegen. Negen en dertig personen om het leven gekomen. Aan de Ta-fjord in de nabijheid van Aalesund is tengevolge van 'n spring vloed een steile rotswand plotseling in gestort en in zee terecht gekomen. Negen en dertig personen stortten mee: omlaag en kwamen oin het leven. Omtrent de natuurramp, die aan de Noorsche kust is geschied, bevat de „Aalesund Avis", het dagblad uit het naburige Aalesund, een indrukwek kend verhaal van een ooggetuige, een toevallig ijdens de ramp in het dorpje Ta-fjord aan de fjord van dien naam vertoevenden predikant. Een boven de naar Korsnaes voeren de fjord uitstekende rots, is naar be neden gestort, met het gevolg dat drie vloedgolven het dorpje Ta-fjord aan de eene en Fjoraa aan dee andere zijde van de fjord, hebben geteisterd. Tegen drie uur hoorde men een luid gedreun en spoedig daarna kwam de eerste golf, die nog niet buitengewoon krach tig was en geen belangrijke schade aanrichtte. Verscheidene personen be schouwden deze eerste golf echter als een waarschuwing en slaagden erin, zich in veiligheid te brengen. Even later kwam de tweede vloedgolf en on middellijk daarna de derde. Deze laat ste golf kwam met geweldige kracht op zetten en spoelde zevenhonderd meter het land in, tot aan 't hotel te Ta-fjord. Op zijn weg sleurde de golf huizen en loodsen met zich mee alles werd met den grond gelijk gemaakt en toen het water terugtrok bleef slechts een jwoeste puinhoop over. Onder de ver nielde gebouwen bevinden zich zes woonhuizen, die door de golf in stuk ken werden geslagen. Ook een transfor matorhuis werd vernield. Uit de ver nielde woonhuizen worden 22 perso nen vermist. Van het postkantoor wer den alle vensters vernield en het wa ter drong het gebouw binnen, doch verder werd geen groote schade aange richt. Een man slaagde erin zijn kind te red den door toen hij een golf zag naderen op een rots te klimmen, waar het wa ter hem tot aan de heupen kwam- Met- de eene hand hield hij zich vast en met de andere hield hij zijn kind om hoog, waardoor beiden gered werden. De ooggtuige zelf zette alle deuren van zijn woning open, waardoor het water door het huis stroomde zonder het huis Ik kan je niet vergeven, antwoordde hij nu met een stem, die in spijt van al haar zwakte, ruw en toornig klonk, want ik lijd zooveel door je. Waarom heb je geduld, dat ik je beminde Je hadt, na de eerste toeval lige ontmoeting, van mijn levenspad moeten verdwijnenje hadt mijn beden geen gehoor moeten gevenje hadt mij die vreeselijke smart moeten besparen Je hebt mijn hart vaneen gerukt, mijn weinige kracht vernie tigd, ik kan nooit meer gelukkig worden En je wilt, dat ik je dit alles vergeven zal Hoe kan ik ooit de herinnering aan die liefde weg wisschen En zij, die herinnering is het juist, welke mijn geheele bestaan terneerdrukt. Maar, zoo je niet den treurigen moed hadt gehad, om bij mij terug te komen, zoo ik je nooit weer had gezien, nooit weer iets van je had gehoord, bestond in elk geval de kans, dat ik je langzamerhand had leeren verge ten En zelfs die kans heb je mij nu ontno men Dat is waar, Andreas antwoordde Lydia. Ik handelde dwaas, ik deed zeer ver keerd Daar ik je liefde niet mocht wekken, ze niet mocht beantwoorden, had ik je moe ten ontvluchten, doch daartoe was mijn hart weer te zwak. Hij haalde ongeloovig de schouders op. O, je kunt mij minachten, verachten zelfs, riep Lydia, maar je moet mij gelooven, want ik spreek de waarheid, ik wilde, je ont vluchten, ik heb daaraan gedacht doch toen beminde ik je reeds te veelJa, ik beminde je en hoe meer ik mij aan dat gevoel van liefde overgaf, in diezelfde mate zag ik je ge negenheid voor mij toenemen, toen duchtte ik de smart, die mijn vlucht je zou hebben veroorzaakt. Ik mocht je toen niet meer aan je lot overlaten, want daarvan hield mij het denkbeeld terug, dat je aan het venster zat op de quai de la Tournelle, naar mijn komst uit zag en in jammerklachten zou uitbarsten, als ik wegbleef. Dat was dwaas van mij, het is waar Doch het geschiedde voor jou al leen was ik zwak, daar ik wist hoe zwaar de schelding je zou hebben gevallen weg te rukken. Het door de vloedgolf geteisterde dorp biedt een troosteloozen aanblik. Door de hevige verwoestingen wordt het bergingswerk der onder de puin- hoopen bedolven gewonden ten zeer ste bemoeilijkt. Ook voor Fjoraa had de vloedgolf ca tastrofale gevolgen. In dit dorp wor den 17 personen vermist. Een booten huis en een opslagplaats en alle in de haven liggende booten werden door de vloedgolf losgerukt en drijven in de fjord rond. Zoowel te Ta-fjord als te Fjoraa was men verscheidene uren na de ramp nog zonder verbinding met de wereld en kon men ook over water geen verbinding zoeken, aangezien al le booten of weggerukt of beschadigd waren. Zoodra het bericht van de ramp in de omgeving bekend werd, kwamen de bewoners uit de naburige dorpen met booten om assistentie te verlee- nen. De mogelijkheid is niet uitgeslo ten, dat de vloedgolf ook op andere plaatsen aan den oever van de fjord schade heeft aangericht. Een beschaafde en ontwikkelde bevolking. De berichten over een uitbarsting van den vulkaan Skeidarar Jökull op IJsland hebben weer eens de aandacht gevestigd op dit te weinig bekende Tand, dat meer belangstelling verdient dan er gewoonlijk aan wordt geschon ken. Wat weet men er eigenlijk van Uit zijn schooljaren heeft jmen nog vage herinneringen aan den Hekla, even eens een nog in werking zijnden vul kaan, aan de heete bronnen, waarin men eieren kan koken, en aan het feit, dat Reykjavik de hoofdstad is. Later werd de herinnering er niet aangenamer op, omdat men soms, rondloopend met plannen voor een vacantie-uitstapje, zijn illusies door den barometer zag verstoren, waarbij dan meestal later uit de krant bleek, dat de depressie afkomstig was van IJsland. Men kan niet zeggen, dat de naam van het land gelukkig is gekozen. De eerste Noor, die op het eiland overwin terde, heeft het zoo gedoopt, omdat de omstandigheden, die gedeeltelijk zijn eigen schuld waren, hem een allesbe* halve liefelijke herinnering aan het nieuwe land deden bewaren. Gedurende de zomermaanden had den zijn mannen al hun tijd besteed aan de visscherij en verzuimd, het gras te hooien, zoodat in den winter het vee van gebrek omkwam. Toen de aanvoerder tenslotte een berg beklom, zag hij niets dan drijfijs en hij wist niet beter te doen, dan dit onvriende lijke land „IJsland" te noemen en zoo spoedig mogelijk naar Noorwegen te rug te keeren. Lang hedït de groote massa dit uit hoekje van Europa beschouwd als een gedeelte van het Poolgebied, be woond door half beschaafde Eskimo's. Eerst de laatste dertig jaren is hierin verandering gekomen en men is gaan inzien, zich te hebben vergist en dat de IJslanders integendeel een hoogst beschaafd ontwikkeld volk zijn, trotsch Andreas bleef onbeweeglijk en stil. Zij zag hem ernstig aan. Kun je mij dan nooit vergeven vroeg zij eindelijk. Ik heb er den moed niet toe Nooit, werkelijk nooit hield zij met kinderlijke eigenzinnigheid vol, zonder haar blik van Andreas' somber gelaat af te wenden, Neen, ik kan mij dat niet voorstellen Gevoel je dan niets dan haat voor mij Je hebt mij een schreeuwend onrecht aangedaan. Dat is waar, Andreas, antwoordde zij op doffen toon. Je spreekt, zooals .je gevoelt en ik zal niet verder bij je aandringen. Lydia viel in haar stoel terug. Het bedgor dijn verhinderde Andreas, haar te zien. Zij scheen in slaap te zullen vallen, zij maakte althans geen enkele beweging meer. Maar haar oogen hield zij wijd geopend, starend voor zich uit ziende. Zij weende niet, want zij had in den laatsten tijd te veel tranen ver goten. Waaraan dacht de ongelukkige Opeens hief zij, zonder zich voorover te buigen, de rechterhand op en stroopte lang zaam de mouw van haar linkerarm tot over den elleboog op. Zij maakte het verband los en hield toen een oogenblik op, in de meening dat Andreas haar kon gehoord hebben, hoewel zij weten moest dat hij geen vermoeden had van het plan, dat zij dacht uit te voeren, daar hij geen begrip had van den omvang harer liefde. Toen haar arm vrij van den band was, trok zij een lange sterke naald uit het haar en naderde daarmede de pas gesloten ader. Thans verhief Lydia nog eenmaal haar stem. Andreas, vroeg zij, zul je mij nooit ver giffenis kunnen schenken Nooitklonk het tusschen de opeenge sloten tanden van Andreas. Dan ga ik voorgoed heen. Leef wel mijn lief kind Vaarwel, antwoordde Audreas kortaf. Zij stak haar naald in de eenigszins geheel de wond, wat nagenoeg geen pijn veroorzaak te en het bloed begon onmiddellijk te vloeien, Zij liet den arm zinken en wachtte met ge sloten oogen den naderenden dood. Zij voel de het bloed schokkend wegvloeien, het liep warm langs haar arm en doorweekte haar gewaad zoozeer, dat het haar aan de knieën begon te kleven. Hetzelfde gevoel van ver moeienis, dat zij bij het overbrengen van haar bloed in het zieke lichaam had gehad, maak te zich wederom van haar meester. Zij kende, zij onderscheidde de haar omringende voor werpen niet meer, alles draaide om haar heen. Zij begon het bewustzijn te verliezen. Dat was de dood, waarvan Lydia had ge droomd, maar hij naderde haar zacht en lief derijk. Nog eenmaal, toen voor een oogenblik het bewustzijn terugkeerde, vroeg zij Nooit, Andreas, nooit? Je ontzegt mij ieder uitzicht op vergiffenis Ik kan je niet vergeven klonk het te rug van het ziekbed. Er ontstond een diep stilzwijgen. Andreas lag met gesloten oogen te droomen. Lydia was weer bewusteloos geworden en het bloed vloeide ongehinderd weg. Spoedig zou de arme vrouw den slaap des doods zijn ingegaan, als de jonge dokter niet uit zichzelf was ontwaakt en naar zijn broe der was komen zien. Emil naderde het ziekbed. Hoe is het, Andreas vroeg hij. Goed, antwoordde de zieke. Ik geloof, dat je gesproken hebt, is dat niet zoo Ja, ik sprak met Lydia. Emil wierp een blik op de jonge vrouw en ontstelde. Lydia zag doodsbleek en haar oogen waren blauwachtig, als bij iemand, die doodbloedt. De dokter boog zich over haar heen. Hij zag den arm zonder verband, het kleed met bloed bevlekt, de vingers donkerrood gekleurd. Hij begreep wat er gebeurd moest zijn. IJlings hief hij haar arm op. Groote hemel, riep hij uit, zij had willen sterven Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1934 | | pagina 7