25e JAARGANG
DINSDAG 10 APRIL 1934.
No. 29
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
OM HET GOUD.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.—.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
<3
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels
Iedere regel meer
I 0.50
1 0.10.
EEN AL TE HAASTIGE VERPLEEGSTER.
Dame tusschen trein en perron.
Vrijdagavond is op het perron van de Hol-
landsche Spoor te 's-Gravenhage een onge
val gebeurd, dat wonder boven wonder nog
goed is afgeloopen. Een dame nam op het
perron afscheid van haar zoon, die met den
trein van 7.24 naar Amsterdam zou vertrek
ken. Op het tijdstip van vertrek naderde nog
een verpleegster, die, hoewel de trein zich
reeds in beweging stelde, op de treeplank
sprong. Zij raakte daarbij de eerstgenoemde
dame, die tusschen den trein en het perron
kwam te vallen. Een reiziger trok onmiddel
lijk aan de noodrem, waardoor de trein da
delijk weder tot stilstand werd gebracht. Na
dat men de dame, die uiteraard hevig ont
daan was, uit haar benarde positie had ver
lost, bleek zij slechts een onbeduidend wond
je aan het hoofd te hebben bekomen. Tegen
de verpleegster is procesverbaal opgemaakt
wegens het op een reeds in beweging zijnden
trein springen zij kon met den volgenden
trein haar reis voortzetten.
EINDE BROEDTERMIJN KIPPENEIEREN.
De Minister van Economische Zaken heeft
bepaald, dat na 3 Mei 1934 geen kippeneieren
meer in broedmachines aanwezig mogen zijn.
Gelijk bekend, werd reeds vroeger door den
Minister van Economische Zaken een be
schikking genomèn, waarbij de eindtermijn
ten aanzien van eendeieren werd bepaald op
19 April 1934.
AARDAPPELSTEUN.
De Nederlandsche Aardappel Centrale be
sloot reeds bij den aanvang van de periode,
waarin de steunmaatregelen voor den aard
appeloogst 1933 van kracht werden, een vier
de gedeelte van de aan de telers uit te beta
len minimum prijzen in te houden.
Deze maatregel had ten doel fondsen bijeen
te brengen, waaruit geput zou kunnen wor
den, wanneer het bedrag van de heffing op
het vervoer van aardappelen voor de binnen-
landsche markt ontoereikend zou blijken te
zijn om hieruit de denaturatie-toeslagen te
betalen.
De inhouding op de minimumprijzen, m.a.w.
het slechts uitbetalen van driekwart van de
bedragen, die de telers toekwamen voor de
door hen aan de binnenlandsche markt afge
leverde producten, was dus te beschouwen als
een veiligheidsmaatregel. Er zijn thans ruim
7 maanden verloopen van de aardappelcam
pagne. Het einde komt reeds in zicht.
De Nederlandsche Aardappel Centrale is nu
gezien de resultaten, die zijn bereikt in de
achter den rug liggende periode, alsmede in
verband met den thans nog aanwezigen voor
raad in staat den telers mede te deelen,
dat de reserve, die gevormd is door de inhou
ding op "de minimumprijzen, niet behoeft te
worden aangesproken ten behoeve van dena-
turatietoeslagen als anderszins, zoodat deze
ingehouden bedragen uitbetaald zullen wor
den aan hen, van wien ze werden ingehouden.
In verband met deze omstandigheid besloot
de Nederlandsche Aardappel Centrale te be
ginnen met 16 April a.s. geen inhouding op
de minimumprijzen meer te zullen toepassen.
BANKIER TE SOEST GEARRESTEERD.
Tal van gedupeerden.
Dinsdag j.1. heeft, naar het Utr. Dagbl.
meldt, de justitie ingegrepen in het bedrijf
der Soester Bankvereeniging te Soest, waar
omtrent in de voorafgaande dagen vreemde
geruchten hadden geloopen.
Op vermoeden dat de bankier, de 31-jarige
J. W. H. S., zich zou hebben schuldig ge
maakt aan verduistering van hem toever
trouwde effecten, stelde de justitie een onder
zoek in, waarbij spoedig bleek dat de vermoe
dens niet ongegrond waren. De loketten wer
den gesloten, de bankier gearresteerd en na
verhoor te Utrecht in het Huis van Bewaring
opgesloten.
Vier Rijksaccountants hebben de afgeloopen
week de boeken gecontroleerd.
Het blad vernam, dat weer een betrekkelijk
groot aantal kleine luiden door deze affaire
zijn gedupeerd. Vermoedelijk zal van het
geld der cliënten niet veel terecht komen.
Onderstellingen als zou de als gefortuneerd
bekend staande familie van den gearresteer
den bankier deel hebben in de zaak als mede
firmanten, bleken onjuist te zijn.
De gearresteerde beheerde de bank geheel
voor persoonlijke verantwoording en wel sinds
een paar jaar.
PROVINCIAAL NIEUWS.
MOTIE VAN AFKEURING TEGEN
WETHOUDSTER.
Nadat in de Donderdag gehouden raadsver
gadering der gemeente Zuid- en Noord-Scher
mer, door de verklaring van den waarnemend
secretaris opnieuw was komen vast te staan,
dat de wedhoudster, mevr. SlootenSmit, ten
onrechte in de raadsvergadering van 1 Maart
tijdens de installatie van den nieuwen burge
meester beweerd had, dat zij in het opmaken
van de aanbeveling voor gemeente-secretaris
niet gekend was, waarom zij gepoogd had de
benoeming van burgemeester tot secretaris
ongeldig te verklaren, nam de raad een mo
tie van afkeuring aan. Hierin is haar alle
vertrouwen opgezegd.
Deze motie, ingediend door den heer Van
der Laan is aangenomen met 4 tegen 2 stem
men, en een stem blanco. Mevr. SlootenSmit
en de heer Smit stemden tegen.
Mede werd besloten de motie ter kennis te
brengen van de desbetreffende afdeeling der
S. D. A. P., welke partij mevr. SlootenSmit
in den raad vertegenwoordigt. Mevr. Slooten
Smit verklaarde zich door niemand opzij te
zullen laten schuiven en zich noch aan
'sraads beslissing noch aan die der afdeeling
te zullen storen.
De raad besloot voorts met ingang van
1 Mei de werkverschaffing stop te zetten en
voor de toekomst voor werkverschaffing den
steun van het rijk aan te vragen. Voor werk-
loozen boven de 65 jaar zal in overleg met de
diaconieën een steunregeling in het leven wor
den geroepen. Na 1 Mei kunnen de valide
werkloozen door de gemeente aan een provin
cialen weg te werk worden gesteld.
VECHTPARTIJ IN DE TROUWZAAL.
Een bruidje dat berouw kreeg.
De ambtenaar van den Burgerlijken Stand
te Enkhuizen moest Donderdag politie-assis
tentie inroepen voor een op de trouwzaal ont
stane vechtpartij tusschen de families van een
juist getrouwd paar. De bruid had, even na
dat het huwelijk was gesloten, geweigerd met
haar man mee te gaan. De politie, die spoe
dig arriveerde, had groote moeite om de orde
te herstellen. De rijtuigen en auto's waarme
de de families van bruid en bruidegom in
goede harmonie waren komen aanrijden, gin
gen leeg terug. Vóór het stadhuis bleef het
nog geruimen tijd rumoerig.
AUTOBUS OVER DEN KOP GESLAGEN.
Verschillende gewonden, waarvan
drie ernstig.
Zaterdagmorgen om ongeveer half tien heeft
nabij de Burgervlotbrug 'n vrij ernstig auto
ongeluk plaats gehad. De bus van de auto
busonderneming van gebr. de Jong uit St.
Anna Parochie, in gebruik voor 19 personen
en gebouwd op een Chevrolet-chassis, slipte
tengevolge van de gladheid van den weg op
het oude asfaltgedeelte, dat daar vrij rond
ligt.
De chauffeur heeft nog getracht, in het
juiste spoor te komen en over 'n lengte van
ongeveer 20 Meter de 10 M. breede grasberm
bereden. Vermoedelijk heeft hij uit angst voor
het kanaal een te scherpe bocht gemaakt,
om weer op het vaste wegdek te komen (de
grasberm vertoonde althans een hoeksche
FEUILLETON.
(92.
Het is dus waar, gij bekent het zelf, is
het niet Waarom heb je met mij de geheim
zinnige gespeeld, de moederlijke vriendin
Waarom gaf je je niet uit voor hetgeen je
was
Ik was bevreesd voor de liefde, ik was
bang je mijn liefde te schenken. O, je weet
nu wel waarom.
Hij scheen er van zijn kant een wreedaar
dig genot in te vinden, om de nog zoo ver-
sche wond die hem was toegebracht, opnieuw
open te rijten.
Je bent dus getrouwd vroeg hij.
Ja.
Je bent de vrouw van hem, die ons ver
rast heeft?
Ook dat is zoo.
Hij is je tweede man
Ja, hij is mijn tweede, gaf Lydia ten ant
woord, bijna stikkend in haar tranen.
Voor hij je trouwde, beminde je hem
reeds drong Andreas verder aan. Je had
hem lief, is het niet Je had hem hartstoch
telijk lief en om je vrij te maken, ben je zelfs
voor een vreeselijke misdaad niet terugge
deinsd Antwoord mij op dit alles
Ja, om zijnentwille heb ik iemand anders
gedood.
En je had hem lief, je had hem lief
herhaalde hij met de eigenzinnigheid zoo
vaak aan zieken eigen.
Ja, ik had hem lief, kwam het over haar
lippen.
Verachtelijk schepselriep Andreas. En
door een woeste drift aangegrepen, drukte hij
zijn vermagerde, zwakke vingers om Lydia's
hals, alsof hij haar wilde worgen.
Beneem mij het leven, dood me gerust,
scherpe geul), met het gevolg, dat de bus
kantelde en de vijftien passagiers, w.o een
baby van 2 jaar, bijna allen door glasscher
ven werden gewond.
Drie passagiers bekwamen vrij ernstige ver
wondingen alleen de baby, de chauffeur en
de eigenaar van den bus bleven ongedeerd.
Een van de inzittenden brak een sleutel
been.
Naar men meldt, bevond zich de bus met
het gezelschap op weg naar Hoek van Hol
land.
De ruiten van de bus waren van dik spie
gelglas en versplinterden in duizenden stuk
jes, zoodat het begrijpelijk is, dat alle passa
giers min of meer werden gekwetst.
Het ongeluk trok veel belangstelling.
De rijksweg Alkmaar—Den Helder heeft
over het algemeen een modern koud asfalt-
dek. Op het gedeelte, waar het ongeluk ge
beurde, is het wegdek echter nog van zooge
naamd glad asfalt voorzien, dat vooral bij
regenweer voor het verkeer zeer gevaarlijk is.
De Alkm. Cour. schrijft
Van onzen stadgenoot, den heer de Waal,
die een aantal gewonden naar het Centraal
Ziekenhuis te Alkmaar vervoerde, vernamen
wij, dat dr. Smit van St. Maartensbrug en dr.
v. Hesteren uit Warmenhulzen de eerste hulp
verleenden en constateerden, dat de passagiers
er vrij goed waren afgekomen. Een man,
vrouw en hun kindje, die naar den Hoek van
Holland moesten, kon hij te Alkmaar naar
den trein brengen, terwijl op advies van de
geneesheeren een paar dames uit Leeuwarden
ter behandeling naar dokter van Dam moes
ten. Een jongetje had zijn arm gebroken. De
andere gekwetsten bekwamen slechts lichte
verwondingen.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
Campbell, de gelukzoeker geeft het op.
Sir Malcoljn Campbell, die fortuin
heeft gezocht iri de grootste snelheid
te land en op vele andere manieren,
is thans aan het einde gekomen van
zijn jongste avontuur, het zoeken naar
goud in de Nambi-woestijn in Zuid-
West-Afrika. Het avontuur is op een
mislukking uitgeloopen. Hitte en dorst
hebben den koenen avonturier versla
gen. Hij is uit de woestijn naar Lude-
ritz teruggekeerd.
-- Al is de zaak mislukt, ik mopper
niet, heeft hij daar aan een verslagge
ver verteld. Men moet in deze wereld
wat wagen en zelfs al bereikt men
niets het is beter dan niets doen. Het
bleek verder, dat Campbell en zijn me
dewerker voor wasschen en drinken
in de woestijn het met één glas water
per dag moesten stellen. De eenige le
vende wezens, die zij zagen, waren jak
halzen, slangen en wolven. Zij hadden
een merkwaardige verscheidenheid
van weersgesteldheden nu eens on
dragelijke hitte, dan weer zware regen
buien en vaak dreigden zandstormen
hen levend te begraven. De expeditie
trok eiken dag 40 kilometers voort
over golvend en zandig terrein, langs
onherbergzame kusten bezaaid met
skeletten van menschen, die van dorst
waren gestorven. Het bleek dat het
goudrif, waarnaar Campbell was gaan
zoeken en welks aanwezigheid bij hem
vaststond, in den loop der tijden on
der zand, dat zich aan deze kust meer
en meer ophoopt, bedolven was. Milli-
oenen tonnen zand zouden verwij
derd moeten worden om het bloot te
leggen, een nagenoeg onmogelijke
taak. In geen honderd mijlen in den
Andreas, zeide Lydia met zwakke stem. Ik zeg
je, ik heb je lief.
Maar Andreas was te zwak, hij viel op Ly-
dia's veldbed neer.
Deze nam hem op en droeg hem als een
kind naar zijn bed, waar zij hem met moeder
lijke zorg toedekte. Was haar liefde ook niet
die eener moeder voor haar teer beminden
zoon
Hij bleef enkele minuten buiten bewustzijn,
doch spoedig keerde dit terug.
En gij hebt den moed nog gehad, om hier
bij mij te komen begon hij opnieuw. Hadt
gij dan verwacht, dat ik alles vergeven kon,
dat ik alles vergeten zou Verbeeldet gij u,
dat ik laf genoeg zou wezen om u nog te blij
ven beminnen, alsof ik niets van uw smaad
en uw schande wist Zaagt ge mij dan voor
een domkop aan
Neen Andreas, dat heb ik mij niet ver
beeld, dat heb ik niet gehooptantwoordde
Lydia zachtjes. Ik heb een andere verontschul
diging voor mijn komst, zoo als ik je reeds
zeide. Ik wist, dat gij levensgevaarlijk ziek
waart en geen geschikte, vrouwelijke hulp
hadt. Voor ik nu heen ga, Andreas, voor ik u
verlaat, zag ik gaarne, dat gij met minder
toorn en met minder wreedheid van mij
scheiddet. Ik wilde zoo gaarne, o, ik kan het
niet verzwijgen, dat gij mij een woord van
vergiffenis deedt hooren, omdat ik je zoo in
nig liefheb Daar mijn geweten met schuld
beladen is, wil ik nu eindelijk, ik had het
reeds vroeger moeten doen, mijn verder le
ven in gebed en boete doorbrengen Ik wil
hier of daar een stil hoekje vinden, zij het
ook buiten Frankrijk, een plaats, waar nie
mand mij kent waar ik al mijn tranen
kunen uitweenen over de slechte daad door
mij bedreven, en die mij van je liefde berooft.
Voor ik je evenwel voor altoos verlaat, wilde
ik uit je mond een woord van vergiffenis hoo
ren
Andreas antwoordde niet.
Zij viel op een stoel.
Andreas, fluisterde zij, blijf je onver
biddelijk
omtrek is een behoorlijk landingster
rein voor vliegtuigen.
Zij wil met haar tijd meegaan.
Een 81-jarige Engelsche vrouw, Mar
garet Torrey geheeten, is te Croydon
aangekomen na 'n luchtreis van bijna
40.000 K.M. te hebben gemaakt door
Afrika. Zij had o.a. Kaapstad, de Vic-
toria-watervallen en de goudmijnen
van Johannesburg bezocht. Bij haar
aankomst te Croyden verklaarde zij,
voortaan alleen per vliegmachine te
willen reizen en zij dacht er zelfs ern
stig over, haar auto af te schaffen en
er een vliegtuig voor in de plaats te
koopen, omdat zij niet meer aan het
reizen op den vasten grond kon wen
nen.
Noodlottige vloedgolf ln Noorwegen.
Negen en dertig personen om
het leven gekomen.
Aan de Ta-fjord in de nabijheid van
Aalesund is tengevolge van 'n spring
vloed een steile rotswand plotseling in
gestort en in zee terecht gekomen.
Negen en dertig personen stortten mee:
omlaag en kwamen oin het leven.
Omtrent de natuurramp, die aan de
Noorsche kust is geschied, bevat de
„Aalesund Avis", het dagblad uit het
naburige Aalesund, een indrukwek
kend verhaal van een ooggetuige, een
toevallig ijdens de ramp in het dorpje
Ta-fjord aan de fjord van dien naam
vertoevenden predikant.
Een boven de naar Korsnaes voeren
de fjord uitstekende rots, is naar be
neden gestort, met het gevolg dat drie
vloedgolven het dorpje Ta-fjord aan de
eene en Fjoraa aan dee andere zijde
van de fjord, hebben geteisterd. Tegen
drie uur hoorde men een luid gedreun
en spoedig daarna kwam de eerste
golf, die nog niet buitengewoon krach
tig was en geen belangrijke schade
aanrichtte. Verscheidene personen be
schouwden deze eerste golf echter als
een waarschuwing en slaagden erin,
zich in veiligheid te brengen. Even
later kwam de tweede vloedgolf en on
middellijk daarna de derde. Deze laat
ste golf kwam met geweldige kracht op
zetten en spoelde zevenhonderd meter
het land in, tot aan 't hotel te Ta-fjord.
Op zijn weg sleurde de golf huizen en
loodsen met zich mee alles werd
met den grond gelijk gemaakt en toen
het water terugtrok bleef slechts een
jwoeste puinhoop over. Onder de ver
nielde gebouwen bevinden zich zes
woonhuizen, die door de golf in stuk
ken werden geslagen. Ook een transfor
matorhuis werd vernield. Uit de ver
nielde woonhuizen worden 22 perso
nen vermist. Van het postkantoor wer
den alle vensters vernield en het wa
ter drong het gebouw binnen, doch
verder werd geen groote schade aange
richt.
Een man slaagde erin zijn kind te red
den door toen hij een golf zag naderen
op een rots te klimmen, waar het wa
ter hem tot aan de heupen kwam- Met-
de eene hand hield hij zich vast en
met de andere hield hij zijn kind om
hoog, waardoor beiden gered werden.
De ooggtuige zelf zette alle deuren van
zijn woning open, waardoor het water
door het huis stroomde zonder het huis
Ik kan je niet vergeven, antwoordde hij
nu met een stem, die in spijt van al haar
zwakte, ruw en toornig klonk, want ik lijd
zooveel door je. Waarom heb je geduld, dat
ik je beminde Je hadt, na de eerste toeval
lige ontmoeting, van mijn levenspad moeten
verdwijnenje hadt mijn beden geen gehoor
moeten gevenje hadt mij die vreeselijke
smart moeten besparen Je hebt mijn hart
vaneen gerukt, mijn weinige kracht vernie
tigd, ik kan nooit meer gelukkig worden En
je wilt, dat ik je dit alles vergeven zal Hoe
kan ik ooit de herinnering aan die liefde weg
wisschen En zij, die herinnering is het juist,
welke mijn geheele bestaan terneerdrukt.
Maar, zoo je niet den treurigen moed hadt
gehad, om bij mij terug te komen, zoo ik je
nooit weer had gezien, nooit weer iets van je
had gehoord, bestond in elk geval de kans,
dat ik je langzamerhand had leeren verge
ten En zelfs die kans heb je mij nu ontno
men
Dat is waar, Andreas antwoordde
Lydia. Ik handelde dwaas, ik deed zeer ver
keerd Daar ik je liefde niet mocht wekken,
ze niet mocht beantwoorden, had ik je moe
ten ontvluchten, doch daartoe was mijn hart
weer te zwak.
Hij haalde ongeloovig de schouders op.
O, je kunt mij minachten, verachten
zelfs, riep Lydia, maar je moet mij gelooven,
want ik spreek de waarheid, ik wilde, je ont
vluchten, ik heb daaraan gedacht doch toen
beminde ik je reeds te veelJa, ik beminde
je en hoe meer ik mij aan dat gevoel van
liefde overgaf, in diezelfde mate zag ik je ge
negenheid voor mij toenemen, toen duchtte
ik de smart, die mijn vlucht je zou hebben
veroorzaakt. Ik mocht je toen niet meer aan
je lot overlaten, want daarvan hield mij het
denkbeeld terug, dat je aan het venster zat
op de quai de la Tournelle, naar mijn komst
uit zag en in jammerklachten zou uitbarsten,
als ik wegbleef. Dat was dwaas van mij, het
is waar Doch het geschiedde voor jou al
leen was ik zwak, daar ik wist hoe zwaar de
schelding je zou hebben gevallen
weg te rukken.
Het door de vloedgolf geteisterde
dorp biedt een troosteloozen aanblik.
Door de hevige verwoestingen wordt
het bergingswerk der onder de puin-
hoopen bedolven gewonden ten zeer
ste bemoeilijkt.
Ook voor Fjoraa had de vloedgolf ca
tastrofale gevolgen. In dit dorp wor
den 17 personen vermist. Een booten
huis en een opslagplaats en alle in de
haven liggende booten werden door de
vloedgolf losgerukt en drijven in de
fjord rond. Zoowel te Ta-fjord als te
Fjoraa was men verscheidene uren na
de ramp nog zonder verbinding met de
wereld en kon men ook over water
geen verbinding zoeken, aangezien al
le booten of weggerukt of beschadigd
waren.
Zoodra het bericht van de ramp in
de omgeving bekend werd, kwamen
de bewoners uit de naburige dorpen
met booten om assistentie te verlee-
nen. De mogelijkheid is niet uitgeslo
ten, dat de vloedgolf ook op andere
plaatsen aan den oever van de fjord
schade heeft aangericht.
Een beschaafde en ontwikkelde
bevolking.
De berichten over een uitbarsting
van den vulkaan Skeidarar Jökull op
IJsland hebben weer eens de aandacht
gevestigd op dit te weinig bekende
Tand, dat meer belangstelling verdient
dan er gewoonlijk aan wordt geschon
ken.
Wat weet men er eigenlijk van Uit
zijn schooljaren heeft jmen nog vage
herinneringen aan den Hekla, even
eens een nog in werking zijnden vul
kaan, aan de heete bronnen, waarin
men eieren kan koken, en aan het
feit, dat Reykjavik de hoofdstad is.
Later werd de herinnering er niet
aangenamer op, omdat men soms,
rondloopend met plannen voor een
vacantie-uitstapje, zijn illusies door
den barometer zag verstoren, waarbij
dan meestal later uit de krant bleek,
dat de depressie afkomstig was van
IJsland.
Men kan niet zeggen, dat de naam
van het land gelukkig is gekozen. De
eerste Noor, die op het eiland overwin
terde, heeft het zoo gedoopt, omdat de
omstandigheden, die gedeeltelijk zijn
eigen schuld waren, hem een allesbe*
halve liefelijke herinnering aan het
nieuwe land deden bewaren.
Gedurende de zomermaanden had
den zijn mannen al hun tijd besteed
aan de visscherij en verzuimd, het
gras te hooien, zoodat in den winter
het vee van gebrek omkwam. Toen de
aanvoerder tenslotte een berg beklom,
zag hij niets dan drijfijs en hij wist
niet beter te doen, dan dit onvriende
lijke land „IJsland" te noemen en zoo
spoedig mogelijk naar Noorwegen te
rug te keeren.
Lang hedït de groote massa dit uit
hoekje van Europa beschouwd als
een gedeelte van het Poolgebied, be
woond door half beschaafde Eskimo's.
Eerst de laatste dertig jaren is hierin
verandering gekomen en men is gaan
inzien, zich te hebben vergist en dat
de IJslanders integendeel een hoogst
beschaafd ontwikkeld volk zijn, trotsch
Andreas bleef onbeweeglijk en stil.
Zij zag hem ernstig aan.
Kun je mij dan nooit vergeven vroeg
zij eindelijk.
Ik heb er den moed niet toe
Nooit, werkelijk nooit hield zij met
kinderlijke eigenzinnigheid vol, zonder haar
blik van Andreas' somber gelaat af te wenden,
Neen, ik kan mij dat niet voorstellen
Gevoel je dan niets dan haat voor mij
Je hebt mij een schreeuwend onrecht
aangedaan.
Dat is waar, Andreas, antwoordde zij op
doffen toon. Je spreekt, zooals .je gevoelt en
ik zal niet verder bij je aandringen.
Lydia viel in haar stoel terug. Het bedgor
dijn verhinderde Andreas, haar te zien. Zij
scheen in slaap te zullen vallen, zij maakte
althans geen enkele beweging meer. Maar
haar oogen hield zij wijd geopend, starend
voor zich uit ziende. Zij weende niet, want zij
had in den laatsten tijd te veel tranen ver
goten. Waaraan dacht de ongelukkige
Opeens hief zij, zonder zich voorover te
buigen, de rechterhand op en stroopte lang
zaam de mouw van haar linkerarm tot over
den elleboog op. Zij maakte het verband los
en hield toen een oogenblik op, in de meening
dat Andreas haar kon gehoord hebben, hoewel
zij weten moest dat hij geen vermoeden had
van het plan, dat zij dacht uit te voeren, daar
hij geen begrip had van den omvang harer
liefde. Toen haar arm vrij van den band
was, trok zij een lange sterke naald uit het
haar en naderde daarmede de pas gesloten
ader.
Thans verhief Lydia nog eenmaal haar stem.
Andreas, vroeg zij, zul je mij nooit ver
giffenis kunnen schenken
Nooitklonk het tusschen de opeenge
sloten tanden van Andreas.
Dan ga ik voorgoed heen. Leef wel mijn
lief kind
Vaarwel, antwoordde Audreas kortaf.
Zij stak haar naald in de eenigszins geheel
de wond, wat nagenoeg geen pijn veroorzaak
te en het bloed begon onmiddellijk te vloeien,
Zij liet den arm zinken en wachtte met ge
sloten oogen den naderenden dood. Zij voel
de het bloed schokkend wegvloeien, het liep
warm langs haar arm en doorweekte haar
gewaad zoozeer, dat het haar aan de knieën
begon te kleven. Hetzelfde gevoel van ver
moeienis, dat zij bij het overbrengen van haar
bloed in het zieke lichaam had gehad, maak
te zich wederom van haar meester. Zij kende,
zij onderscheidde de haar omringende voor
werpen niet meer, alles draaide om haar heen.
Zij begon het bewustzijn te verliezen.
Dat was de dood, waarvan Lydia had ge
droomd, maar hij naderde haar zacht en lief
derijk.
Nog eenmaal, toen voor een oogenblik het
bewustzijn terugkeerde, vroeg zij
Nooit, Andreas, nooit? Je ontzegt mij
ieder uitzicht op vergiffenis
Ik kan je niet vergeven klonk het te
rug van het ziekbed.
Er ontstond een diep stilzwijgen.
Andreas lag met gesloten oogen te droomen.
Lydia was weer bewusteloos geworden en
het bloed vloeide ongehinderd weg.
Spoedig zou de arme vrouw den slaap des
doods zijn ingegaan, als de jonge dokter niet
uit zichzelf was ontwaakt en naar zijn broe
der was komen zien.
Emil naderde het ziekbed.
Hoe is het, Andreas vroeg hij.
Goed, antwoordde de zieke.
Ik geloof, dat je gesproken hebt, is dat
niet zoo
Ja, ik sprak met Lydia.
Emil wierp een blik op de jonge vrouw en
ontstelde.
Lydia zag doodsbleek en haar oogen waren
blauwachtig, als bij iemand, die doodbloedt.
De dokter boog zich over haar heen. Hij
zag den arm zonder verband, het kleed met
bloed bevlekt, de vingers donkerrood gekleurd.
Hij begreep wat er gebeurd moest zijn. IJlings
hief hij haar arm op.
Groote hemel, riep hij uit, zij had willen
sterven
Wordt vervolgd.