Er is niet te fitten
25e JAARGANG
DINSDAG 28 AUGUSTUS 1934
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
OM HET GOUD.
No. 6©
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.—.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER
WIERINGER
BUREAU
Hippolytushoef Wleringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN:
Van 1 5 regels 1 0.50
Iedere regel meer t 0.10.
NATIONALE BOND VAN
BARMHARTIGHEID.
Het artikel betreffende den Nationalen
Bond van Barmhartigheid, dat bijna zonder
uitzondering in alle Bladen, waaraan ik het
had gezonden, werd opgenomen, heeft blijk
baar groote instemming gevonden. Onmid^el
lijk na dit artikel verscheen, is de stroom
van brieven op het Hoofdkwartier ingekomen.
Menschen uit alle standen hebben niet enkel
hun groote sympathie met dit Plan betuigd,
maar hebben zich ook aangeboden als vrij
willige leden van den Nationalen Bond van
Barmhartigheid.
Auto's waarmede straks de kleeding
worden opgehaald, zijn reeds in groot aantal
aangeboden. Velen hebben zich ook aange
meld voor huisbezoek, of administratief werk,
waarvan sommigen met schrijfmachine en
cyclostyle, etc. Een oud heer van 80 jaar
schreef, hoe het hem speet door zijn leeftijd
niet in staat te zijn een actief aandeel in
deze poging te kunnen nemen, doch wilde
op andere wijze gaarne helpen. Een huismoe
der, die het zelf reeds moeilijk heeft, schreef
nu reeds te zullen beginnen met het breien
van warme kousen en sokken voor dezen
Bond. Een concert-zangeres bood zich aan
om met haar club enkele middagen per week
te helpen bij het zoo noodig verstellen van
ingekomen kleeding, etc. en voor zoover wij
het nu kunnen overzien, zal de Bond van
Barmhartigheid een groot succes worden en
vele duizenden der armen zullen aan klee
ding, schoeisel en dekking kunnen worden
geholpen.
In verband met den Bond van Barmhartig
heid zou ik gaarne met den meesten nadruk
willen verzekeren, dat het niet in onze be
doeling ligt inbreuk te maken op het voor
treffelijke werk, dat reeds door het Nationaal
Crisis-Comité en andere groote of kleinere
Organisaties wordt verricht. Wij erkennen
dankbaar het vele goede, dat gedaan wordt,
maar zijn er van overtuigd, dat nog veel meer
gedaan kan worden en deze gedachte inspi
reerde ons tot het vormen van dezen Bond.
Voorts stel ik er prijs op te verklaren, dat-
wij gaarne samen willen werken met of hulp
willen verleenen aan de reeds bestaande Or
ganisaties. Voor ons is het niet de belang
rijkste kwestie door wie het werk gedaan
wordt, maar óf het gedaan wordt.
Tenslotte zou ik er op willen wijzen, dat
ofschoon het initiatief voor het vormen van
den Bond van het Leger des Heils is uitge
gaan en het Leger des Heils ook gaarne ver
der leiding wil geven aan den Nationalen
Bond van Barmhartigheid, het toch een ge
heel op zichzelf werkend lichaam zal zijn.
Wij hopen, dat deze uiteenzetting sommi
gen, die geaarzeld hebben zich aan te melden,
zal aansporen om zich alsnog spoedig op te
geven. Hoe meer leden deze Bond zal tellen,
des te grooter is de kans van welslagen. Voor-
loopig gelieve men zich nog aan te melden
Prins Hendrikkade 49. Wij zijn echter in on
derhandeling om een gebouw in Amsterdam,
dat als Hoofdkwartier van dezen Bond van
Barmhartigheid dienst zal doen, in te rich
ten, waaraan dan ook in het vervolg alle
correspondentie den Bond betreffende gezon
den moet worden.
Door de vriendelijke medewerking van de
Redactie van dit Blad daartoe in staat ge
steld, hopen wij van tijd tot tijd communi-
pués omtrent den Bond bekend te maken.
BOUWE VLAS, Kommandant.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
Het colbert van den Burgemeester.
Duitsch inbreker gepakt.
In den nacht van verleden Zaterdag
op Zondag is te Bennebroek ingcbro-
FEUILLETON.
132.
In haar koorts waande zij thans alles in
werkelijkheid te doorleven.
Die ijlhoofdigheid was begonnen- in het
rijtuig en verliet haar niet meer. Dat rijtuig
was in haar verbeelding de gevangeniswagen
geweest en in het geschokte brein doorliep zij
al de andere gedeelten van het onteerend
proces.
Het kostte mevrouw Xavier heel wat moei
te, de zieke eenig voedsel te doen gebruiken.
In den namiddag bekende Lydia haar oude
verpleegster alles, wat haar op het hart
drukte. Zij gaf een geheel volledig verslag,
alsof zij de vragen van den rechter beant
woordde. Haar oogen waren op een bepaald
punt gevestigd, als zag zij daar in werkelijk
heid den persoon, die haar het verhoor af
nam en met oplettendheid naar haar verkla
ringen luisterde.
Verder scheen Lydia het er bepaald op
gezet te hebben, dat Rouquin met haar ver
oordeeld moest worden. Dat men voor hem
geen verzachtende omstandigheden zou laten
gelden, hoopte zij, maar voor zij in het eeu
wige stilzwijgen van haar gevangeniscel stierf,
wilde zij de voldoening hebben te weten, dat
de aanlegger en bewerker van zooveel mis
daad en ellende door de hand van het ge
recht vernietigd was, en daarom vertelde zij
alles, wat haar omtrent Rouquin's euvelda
den in het hoofd kwam.
Zoo verliep een heele week, zonder dat me
vrouw Xavier het durfde wagen om een ge
neesheer of wien dan ook in het ziekenver
trek toe te laten. Als zij genoodzaakt was
voor enkele minuten slechts het huis te ver
laten, sloot zij Lydia op in haar slaapkamer,
waarvan het venster, dat alleen kon opge
schoven worden, gelukkig van een ijzer hekje
voorzien was. Zoo moest de arme zieke be
waakt Wórden als een krankzinnige, van wie
ken bij den burgemeester, baron Van
Hardenbroek. Thans heeft de vreemde
lingendienst te Rotterdam den dader
aangehouden. Bij zijn arrestatie droeg
de paan, een Duitscher, een colbert
costuum van den burgemeester; hij
had de andere gestolen goederen, waar
onder een gouden dameshorloge en 'n
ketting met gouden munten, in een
koffer geborgen. De dader is overge
bracht naar 't politie-bureau te Heem
stede en thans ter beschikking van de
justitie te Haarlem gesteld.
„Aanstoot gevende" kleeding op
het water.
Als men langs de oude Vecht
vaart
Gedeputeerden hebben de gemeente
lijke verordening van Nederhorst den
Berg inzake het verbod van „aanstoot
gevende kleeding op het water" goed
gekeurd, zoodat degenen, die per mo
torboot of zeiljacht, in kano's of wher
ries des Zondags bij voorkeur de oude
Vecht opzoeken, om op het rustig ge
legen eiland in genoemde gemeente te
picniccen in Vecht, wel op hun hoede
mogen zijn.
Bepaald is thans, dat het verboden
is te zwemmen zichtbaar op 50 M. van
den openbaren weg af, terwijl het bo
vendien verboden is, zich in aanstoot
gevende kleeding (sport- of stranklee-
ding) op het water in deze gemeente
te bevinden. Aanvankelijk stond in de
concept-verordening, dat het verboden
was, zich in dergelijke kleeding „in"
het water op te houden, maar na een
zeer ingewikkeld en deskundig debat,
stelde burgemeester graaf Schimmei-
penninck voor, dat woordje „in" te wij
zigen in „op", opdat men ook de beoe
fenaren van de watersport in hunne
verschilllende pleizierbooten zou kun
nen treffen. Aldus is geschied, en men
heeft daarmede rekening te houden.
In de raadsvergadering, waar dit
punt onlangs werd aangenomen, maak
te een der raadsleden de opmerking,
dat dit voorschrift tot eindelooze ver
warring aanleiding zou geven, waar
op de voorzitter repliceerde, dat „de
kantonrechter dat maar moest uitma
ken." Er staan ons dus voor het kan
tongerecht te Hilversum nog aardige
zaakjes te wachten betreffende de
vraag, of watersportliefhebbers zich
„in" dan wel „op" het water hebben
bevonden.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
Ontsnapte gevangene meldt zich
vrijwillig aan.,
Een zekere Arthur Kench heeft zich
Woensdag gemeld aan de staatsgevan
genis van Montana te Jefferson City.
Kench is elf jaar geleden uit deze ge
vangenis uitgebroken en heeft sedert
dien een wisselend bestaan geleid. De
crisis van de laatste jaren en vooral de
opheffing van het drankverbod, waar
aan Kench nog wel eens het een en-
ander wist te verdienen, maakten het
leven voor hem echter van dag tot dag
moeilijker, zoodat hij besloot, zich
weer hij de gevangenis, waaruit hij
ontsnapte, aan te melden. Hij verklaar
de o.a. Ik ben beslist blij, dat ik er
gens terug ben, waar ik weet, drie
maaltijden per dag te krijgen. Ik heb
nog acht jaar te goed en vergeet niet,
dat ik er nog twee jaar bij krijg voor
mijn ontvluchting.
Ook een record.
De bekende Engelsche automobiel
renner Barney Oldfield, die op het
oogenblik in Amerika vertoeft, heeft
onlangs een snelheidsproef genomen
met een tractor voos landbouwmachi
nes, voorzien van luchtbanden. Hij
slaagde erin hiermede een afstand
van een Engelsche mijl af te leggen
met een gemiddelde snelheid van
102,4 K.M. Thans noemt hij zich re
cordhouder op tractor. Het is de vraag
of iemand ooit zal probeeren dit record
te verbeteren.
De wraak van een luipaard.
Een boer, De Villiers genaamd, wo
nende in het gebied van de Limpopo-
rivier (Zuid-Afrika) is bijna gedood
door een luipaard. Op een avond was
De Villiers er op uit gegaan en had
een luipaarl geschoten. In de meening
verkeerend dat hij het dier had gedood
liet hij den luipaard liggen en begai
zich naar huis, met de bedoeling den
volgenden morgen het dier te gaan op
halen. Toen De Villiers den volgenden
morgen bij het dier kwam, sprong dit
plotseling op hem af en verwonde hem
ernstig aan rug en armen. In zorgwek
kenden toestand is De Villiers naar
een ziekenhuis gebracht.
De nood der tijden.
Van millionnair tot bedelaar.
In de laatste jaren is er véél, héél
veel veranderd, in Parijs.
Zij, die vroeger eiken zomer voor 'n
maand minstens naar zee of naar de
bergen gingen, slaan nu de vacantie
over. Of, inplaats van luxueus te rei
zen, herbergen ze zich nu in een derde
klas coupé, bang gezien te worden, en
ze stappen af in een klein hotelletje
in een verloren land of huren ergens
aan zee een visschersstulpje, waar men
zich met matrassen op den grond moet
behelpen.
De nood der tijden laat zich voelen.
Wanneer men eens rondslentert
door de vroegere voorname en dure
wijken van de hoofdstad, valt het da
delijk op, dat in de statige avenues,
de Champs Elysées nagenoeg huis aan
huis leegstaat. Zij, die nog konden blij
ven, ontruimden twee verdiepingen
en hokken nu samen in slechts enkele
vertrekken teneinde zoo de kosten
voor personeel te kunnen uitsparen.
men het ergste te duchten had. Niet alleen
was mevrouw Xavier bezorgd voor Lydia,
maar ook voor haar broeder, voor haar fa
milie.
Op zekeren namiddag was de oude vrouw
in de hoogste mate verontrust. De lijderes
had het venster zoo hoog mogelijk opgescho
ven en had daar uit alle macht naar buiten
geschreeuwd
Hij heet geen Rouquin, hij noemt zich
maar zoo
Mevrouw Xavier zag zich genoodzaakt,
haar met geweld van het venster te verwij
deren.
Dit tooneel had een crisis in den zenuw-
achtigen toestand der zieke bewerkt, Lydia
viel in een verdoovenden slaap met zulk een
zwakke ademhaling, dat zij wel een doode
geleek. Behoedzaam sloot de oude vrouw niet
alleen het venster, maar ook de zonneblin
den, zoodat de kamer slechts flauw verlicht
bleef.
Bij haar ontwaken hield Lydia zich over
tuigd, dat zij reeds in haar gevangenis was
en toonde zich zeer lijdzaam.
Op een avond, tusschen tien en elf uur,
hoorde mevrouw Xavier iemand aan de deur
harer woning kloppen.
Wie kan daar zoo laat wezen dacht de
oude.
Men klopte opnieuw en luider.
Mevrouw Xavier stond van haar bed naast
Lydia's ledikant op, liep naar de deur en
vroeg, wie daar was.
Ik ben het, antwoordde een haar wel
bekende stem.
Mevrouw Xavier ontstelde, ze moest even
ademhalen om tot zichzelf te komen.
Geduld, zei ze, ik moet mij eerst wat
kleeden.
Binnen een paar minuten was zij gereed,
doch alvorens de deur open te doen en haar
bezoeker binnen te laten, overtuigde zij zich
of haar schoonzuster goed sliep.
Zij deed de deur van de slaapkamer op
slot, legde den sleutel op een étagère en liet.
eindelijk den laten bezoeker binnen.
Er trad een man in haar kamer, die in een
Als zijn Sokken heerlijk zitten JAAP SNOR
,hij Breit ALLES best, zooals TRUIEN, Pul
lovers, enz. enz. Ie kl. reparatie enz. voor
ALLE soorten wollen kleeding, kousen en
sokken. (Ook de allerfijnste). Voor nieuw
werk zijn wij no. 1.) Zuidstraat 19, Den
Helder. Voor Wieringen bij Jb. Kaleveld.
Stallen en garages staan leeg. Groote
beroemde en dure restaurants hebhen
al sedert lang hun deuren gesloten.
Waar zijn de tijden, dat men tegen het
thee-uurtje voor de voorname tea
rooms een eindelooze file luxe wagens
met gegaloneerde chauffeurs zag. Dat
alles is voorbij.
Erger nog is de middenstand er aan
toe.
Als een citroen uitgeperst door de
belastingen is voor het rneerendeel
„he strugle for life" een onoplosbaar
probleem geworden, één zorg van
vroeg tot laat, hoe de twee einden aan
elkaar te knoopen.
De toon van dezen brief aldus
schrijft de berichtgever, klinkt wat
somher, omdat ik een dezer dagen een
buitengewoon trieste ontmoeting had.
Hij, het sjofele, oude mannetje dat
langs de huizen voortsjokte, heeft me
volle toestemming gegeven aan ieder
een zijn lot te vertellen. Zijn naam
Poiret.
Poiret, de wereldberoejnde modeko
ning, de man die aan elegant Parijs,
Londen, Weenen en Amerika de mode
voorschreef l Poiret, wiens creaties
sensatie maakten
Poiret, de zoo gevierde mode-kunste
naar is thans een arme werklooze, die
vandaag niet weet hoe hij morgen zal
eten.
De gelijkenis was zoo typeerend dat
we onwillekeurig even voor hem stil
stonden.
En Poiret, onze aarzeling begrijpend:
Ja, ja, ik ben werkelijk Poiret.
Maar „cher maitre" (want zoo
werd hij algemeen genoemd), wat is
er gebeurd Hoe komt u er zoo aan
toe
Toen deed hij ons het verhaal, de lij
densgeschiedenis van zooveel ande
ren, hoe de crisis was gekomen, hoe
de rijke klanten één voor één wegble
ven, hoe hij zijn collecties voor een
prikje had moeten opruimen ten ein
de zoo lang mogelijk staande te blij
ven, hoe het laatste verzonken -w/w Sn
dien put en hoe hij eindelijk het eens
zoo beroemde huis Poiret, met zijn
prachtige salons, waarin héél den dag
de mannequins defileerden, had moe
ten liquideeren.
Toen heb ik van alles geprobeerd
het laatst als filmfigurant maar
ook daar was geen werk «meer cn
nu moet ik driemaal per week
naar het bureau om daar mijn kaart
te laten afstempelen als werklooze
teneinde tien francs uit de werkloo-
zenkas te kunnen innen
Autobus in Zee gestort.
Zeventien dooden.
Bij een auto-ongeluk, in de nabij
heid van Guyotville (Algiers) zijn 17
personen om het leven geko,men. De
chauffeur van de geheel bezette auto
bus trachtte op den langs de rotsen
voerenden weg van Guyotville naar
Algiers een vrachtauto te passeeren.
De chauffeur verloor daarbij de macht
over zijn stuur. De wagen begon te
slingeren, raakte van den weg af en
stortte 18 Meter omlaag in Zee. Alle
inzittenden, 17 in geial, vonden den
grooten mantel was gehuld en van wiens
gelaat, verborgen als het werd door den af
hangenden rand van zijn hoed en den hoog-
opgezetten kraag van zijn mantel, bijna niets
te onderscheiden viel. Hij stak mevrouw Xa
vier zijn hand toe.
Deze scheen dat evenwel niet te bemerken.
Zij meende daareven wel de stem van haar
broeder te hebben gehoord, maar thans her
kende zij hem niet. Die man had, het is
waar, wel de bewegingen en het postuur van
Rouquin, maar Rouquin's gezicht was het
niet. Zoo hij inderdaad Lydia's echtgenoot
was, met welk doel had hij zichzelf dan zoo
onherkenbaar veranderd Was Lydia's mis
daad misschien reeds ontdekt Zoo peinsde
mevrouw Xavier.
- Hoe is het vroeg Rouquin, ken je me
niet meer, Felicia Nu, niets is mij aangena
mer dan dat! Als mijn eigen zuster mij voor
een vreemdeling aanziet, zal wel geen ster
veling mij herkennen en dat was juist mijn
verlangen. Ik zou echter ook wel graag mijn
houding willen veranderen, als dat kon, want
er zijn voorbeelden van, dat zelfs aan den
rug, de schouders of den gang iemand her
kend werd door zijn vijanden
En heb je dan zulke verwoede vijanden
vroeg mevrouw Xavier, die onwillekeurig voor
den gevaarlijken man terugdeinsde.
Rouquin scheen dat laatste niet eens op
te merken.
Ieder mensch heeft zijn vijanden, zei
liij. Ik ben gekomen, om je te zeggen dat ik
weldra van het wereldtooneel zal verdwijnen.
Morgen ben ik weg. Morgen kun je mij be
schouwen als dood en begraven.
Rouquin's zuster begreep dat niet, zij durf
de evenwel haar broeder niet verder vragen.
Den zonderlingen, ietwat spottenden toon,
waarop hij gesproken had, kon hij wel op
zettelijk hebben aangeslagen om haar te
misleiden, zij verkeerde in groote onrust.
- Het is onnoodig te zeggen, hernam Rou
quin, dat er wel niet veel menschen mijn
begrafenis zullen bijwonen. Ieder, die van de
wereld scheidt, laat overigens ongelukkigen
en gelukkigen achter, wat mij betreft, ik zal
twee dames gelukkig hebben gemaakt, na
melijk de politie en de justitie. Verlang nu
maar geen bijzonderheden te weten, dat zijn
dingen, waarvan je toch geen begrip hebt.
Zoodra men de zekerheid heeft, dat Rouquin
goed en wel dood is, zal men ook niet meer
naar Rouquin zoeken, daaromtrent kun je
onbezorgd wezen. Ik vertel je dit alles, onv
dat, als iemand hier soms navraag mocht
komen doen, of je zou willen uithooren om
trent een zekeren Rouquin, je doodeenvoudig
zoudt kunnen antwoordenMijn broer is
dood en begraven. Al staat het dus met mij
zelf slecht, mijn financiën staan niet kwaad,
dat begrijp je toch. Dat is nog zoo onaardig
niet, vind je wel
Mevrouw Xavier wist werkelijk niet, wat
haar broeder in zijn schild voerde. Wilde hij
nu in waarheid van het wereldtooneel ver
dwijnen, of wilde hij alleen de wereld doen
gelooven, dat hij dood was.
Voor ik dus voorgoed verdwijn, hervatte
Lydia's man, wil ik je vragen of je wel genoeg
hebt om van je schraal pensioen te leven.
Heb je geld noodig
Neen, antwoordde mevrouw Xavier.
Toch had de oude vrouw zich in alles moe
ten bekrimpen, sedert zij ook uit eigen mid
delen voor Lydia had te zorgen.
Mevrouw Xavier hoopte, dat dit antwoord
haar broeder zou tevreden stellen, zoodat hij
zijn bezoek niet langer zou rekken.
Maar de vermomde dacht nog niet aan
vertrekken, zooals het scheen, want hij schoof
bedaard een stoel bij en nam plaats.
Het is mijn gewoonte niet, vervolgde hij
om mij voor niets een dienst te laten bewij
zen. Ik geloof wel, dat ik op je stilzwijgend
heid rekenen mag, maar het is mij pijnlijk
te weten, dat het je aan veel dingen ont
breekt, die ik je zoo gemakkelijk verschaffen
kon.
We zien elkander nooit weder, Felicia, dat
is een uitgemaakte zaak. In dit pakket hij
bracht een bundel papieren te voorschijn
in dit pakket zul je twintig bankbiljetten vin
den van duizend francs. Of heb je meer
noodig
dood.
Nader wordt nog gemeld De auto
bus was bij St. Eugcne in botsing ge
komen met een particuliere auto,
waarvan de beide inzittenden ernstig
werden gewond.
De autobus raakte aan bet s'inge-
ren, sloeg door een afrastering heen
en viel 15 M. diep in het water. Pas na
zes uren konden de lijken van
negen passagiers worden geborgen.
Cosijns en Van der Eist te Brussel.
Verslag over den stratosfeer
tocht.
Donderdagavond heeft Cosijns een
korte toespraak voor do radio gehou
den waarin hij verklaarde, dat de
weersomstandigheden zeer gunstig
zijn geweest, wat niet wegneemt dat
een stratosfeerlocht een zware taak
is. De hoogte, die werd bereikt, be
droeg ongeveer 16000 meter. Aange
zien de meettoestellen nog niet offi
cieel zijn onderzocht, blijft een ver
schil van enkele honderden meters
mogelijk. Zeer voldaan toonde Cosijns
zich over de werking vau het stabili
satie-toestel, dat voor het eerst werd
meegenomen.
Grooten indruk heeft op Cosijns
gemaakt de koude, waaraan hij en
helper in de stratosfeer waren bloot
gesteld. Bijzonder onaangenaam was
het ook, dat zij zich tijdens de vlucht,
die veertien uur duurde, in den gon
del nauwelijks bewegen konden. Ge
durende al dien tijd waren zij bezig
met wetenschappelijke waarnemin
gen en het verrichten van stralenme-
tingen. De aarde was meestal door 'n
dicht wolkengordijn verborgen. Was
dit gordijn af en toe verbroken, dan
zagen zij een prachtig gekleurde land
kaart, waarop alle bodemverschillen
en geografische bijzonderheden bij
zonder scherp en duidelijk waren le
onderscheiden. De ballon had een ge
middelde snelheid van 5S K.M., wat
cclitor g-ccn enkolo invloed had op -.d®
physieke gesteldheid van, de Ijucht-
vaarders. De gondel bleef prachtig in
evenwicht.
Interessant was ook de aanblik, die
de hemel op 16000 meter hoogte bood.
Hij had een ondefinieerbare kleur, die
misschien het best met diep violet
blauw kan worden aangeduid. De
zon leek een zuiver witte schijf.
Toen de ballonvaarders op 16000 me
ter hoogte besloten den ballon te la
ten dalen bevonden zij zich in het vol
le licht, terwijl de aarde onder hen
reeds geheel in donker gehuld was.
De beide mannen hebben gedurende
de veertien uur van hun vlucht nauwe
lijks voedsel tot zich kunnen nemen,
zoozeer waren zij door hun werkzaam
heden in beslag genomen. Voor de na
vigatie waren zij bijna geheel op de
meteorologische waarnemingen aange
wezen, die zij voor hun vertrek hadden
kunnen verzamelen.
Cosijns verklaarde, dat, liet mogelijk
moest zijn, met een ballon, die van spe
ciaal materiaal was vervaar igd, een
hoogte van 30.000 meter te bereiken.
Daarboven zou men echter moeilijk
Mevrouw Xavier zag met afkeer naar het
geld, waaraan volgens haar meening bloed
moest kleven.
Rouquin bemerkte het wel. Reeds bij zijn
komst was het hem niet ontgaan, dat zijn
zuster in haar houding tegenover hem geheel
veranderd was. Hij las vrees, ja zelfs afkeer
en'minachting in de oogen der weduwe. Zij
moest dus het een en ander te weten zijn
gekomen uit zijn leven. Zou de politie hier
zijn geweest? dacht hij. In dat geval moest
er nog haastiger gehandeld worden, dan
waartoe hij reeds besloten was.
Onwillekeurig zag hij om zich heen. Hij
ontwaarde niets verdachts. Eén ding kwam
den scherpzinnigen man nochtans vreemd
voor, namelijk dat Felicia's slaapkamer zoo
zorgvuldig gesloten was en dat de 'sleutel
niet in de deur zat. Daar steekt wat achter,
mompelde hij in zichzelf.
Je neemt mijn kleine geschenk toch aan,
nietwaar vroeg Rouquin, daar zijn zuster
hem het antwoord was schuldig gebleven. Het
zijn deugdelijke bankbiljetten
De boosdoener zei dit slechts om tijd te
winnen. Hij zag nu overal rond naar den
sleutel der zoo geheimzinnig gesloten slaap
kamer. Als hij dien nergens vond zou Felicia
hem in haar zak hebben opgeborgen en het
ging moeilijk, haar daarnaar te vragen.
Rouquin wist wel dat zijn zuster zijn le
venswijze niet al te best vertrouwde, maar
nog nooit was zij zoo afgemeten tegen hem
geweest als nu. Er kwam een donker vermoe
den bij hem op. Het verdwijnen van Lydia,
naar wie hij door heel Parijs tevergeefs had
laten zoeken, kon wel in verband staan met
Felicia's koelheid tegenover hem. Hij kende
het hartstochtelijk karakter van zijn vrouw
maar al te goed. Hij achtte haar in staat om
zichzelf bij het gerecht aan te geven en ook
hem aan te klagen, thans meer dan ooit, nu
Andreas Senechal haar niet meer kon lief
hebben. Zich te verzekeren van de stilzwij
gendheid zijner vrouw, was voor Rouquin,
zelfs voor den gestorven Rouquin een zaak
van het grootste belang.
(Wordt vervolgd.)