EXTRA STERK! TWEEDE BLAD. VRIJDAG 21 SEPTEMBER 1934 No. 76 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN ■WIERINGER COURANT BUITENLANDSCH NIEUWS. DE KINDERVERLAMMING IN DENEMARKEN. Het aantal gevallen van kinderverlamming neemt in Denemarken nog steeds toe. Op vele plaatsen in het land zijn in verband met deze epidemie scholen gesloten en worden soldaten ondergebracht in barakken. Te Middelfart aan de Kleine Belt, hebben de autoriteiten bevolen, dat alle kinderen moe ten worden ingeënt met entstof uit het bloed van hun ouders. IN DE BESCHAAFDE WERELD TERUGGEKEERD. Tien jaar bij de kanibalen in het oerwoud. Uit Quito in Ecuador wordt gemeld, dat na bijna tien jaren te hebben doorgebracht in de oerwouden van de Amazone-vallei, dr. Her man Ruth, de eenige overlevende van een uit 24 personen bestaande expeditie, in de be schaafde wereld is teruggekeerd. De overige leden van de expeditie, waar onder de leider, dr. Otto Schulz, zijn deels vermoord door de Jibaro kannibalen, deels gestorven ten gevolge van malaria en de doorgestane ontberingen. De expeditie, die bestond uit Duitsche na tuurkundigen, plantkundigen en anthropolo- gen, uitgerust met het doel het gebied te onderzoeken tusschen de Amazone en de Puto majo-river. Zij vertrokken in 1924 uit Cuzco (Peru.) Drie jaar later waren er nog slechts elf deelnemers in leven. Bij de Pastaza-rivier werden zij overvallen door de Jibaro-kanniba len. Dr. Schulz was het eerste slachtoffer. Dr. Ruth verloor bij het aanschouwen van dit tooneel het bewustzijn. Toen hij bijkwam, bevond hij zich in gezelschap van een Jibaro- meisje, dat hem te verstaan gaf, dat alleen een huwelijk met haar hem het leven kon redden. Een korte huwelijksplechtigheid volg de en de hoektanden van de bruid werden uitgetrokken als teeken, dat zij getrouwde vrouw was geworden. Gedurende vijf jaar woonde dr. Ruth onder de Jibaro's als „medi cijnman." Hij wekte echter de jaloerschheid op van inlandsche medicijnmannen en beseffend dat zijn leven gevaar liep, maakte hij gebruik van een plundertocht der kanibalen, om met zijn bruid te vluchten. Drie maanden lang dool den zij door het ongebaande oerwoud, totdat zij tenslotte den missiepost Morgan bereikten. BINNENLANDSCH NIEUWS. NEDERLANDSCHE SMOKKELAARS OP DE BELGISCHE KUST? Het schip ontkomen. In den nacht van Zondag op Maandag kwamen te Ostende twee gendarmes en twee ambtenaren der douane plotseling aan boord van de daar liggende sleepboot „Zeeleeuw." Zij gaven den opvarenden bevel onmiddellijk uit te varen en binnen de territoriale wate ren te blijven ter hoogte van Raversyde. De politie was gewapend met karabijnen en re volvers. Met gedoofde lichten voer de sleep boot uit en kwam spoedig op de aangeduide plaats aan, waar het anker werd uitgewor pen. Na verscheidene uren zag men een sloep naderen, die eveneens met gedoofde lichten voer. Naam en nummers van de sloep waren afgedekt. De geheimzinnige sloep bleek de sleepboot niet te hebben opgemerkt. De gen darmes stonden gereed te vuren en wachtten op bevel van de douane-ambtenaren, doch de laatsten gaven er de voorkeur aan de smok keiaars op heeterdaad te betrappen. Op een gegeven oogenblik zag men echter aan boord van de sloep, dat men waargenomen werd, waarop onmiddellijk rechtsomkeert werd ge maakt en gevlucht werd. De „Zeeleeuw" achtervolgde de sloep niet, doch bleef ter plaatse liggen. Een net werd in zee gevonden, blijkbaar door de sloep uitge worpen, en vol bussen alcohol, waarvan de AANSPRAKELIJKHEID IN DE CHIRURGIE (uit een artikel van Jean Fiolle, in „La Presse Médicale", Parijs, 30 Mei 1934) \/OORZOOVER mij bekend, heeft nog nooit iemand gewezen op de niet te overbruggen tegenstelling tusschen de wettelijke en de moreele aansprakelijkheid van den chirurg. Slechts weinigen zouden zich, naar ik ver onderstel, aan het mes van den chirurg toe vertrouwen, wanneer in de overeenkomst tus schen chirurg en geopereerde ook maar even gewag werd gemaakt van wettelijke aanspra kelijkheid. De belanghebbende voelt zeer wel, dat het gerechtelijk apparaat hem allerminst beschermt, tenzij in uiterste of zeer bijzon dere gevallen. Daarbuiten heeft men te doen met een vrije zone, waar men de ergste din gen zou kunnen vreezen, wanneer in die zone de orde niet zou worden bewaard door een nauwgezet wachter, die zijn macht volstrekt niet ontleent aan het zwaard der gerechtig heid, maar die eenvoudig het geweten van den chirurg heet. Derhalve zijn er op zijn minst twee chirur gische aansprakelijkhedendie welke de rechter nagaat en afweegt en de moreele ver antwoordelijkheid, die subtieler en machtiger is, waarover niet wordt gerept en die deson danks de overeenkomst bezielt. Bij het meerendeel der uitingen van men- schelijke activiteit gaan de twee beschermings elementen, die van persoonlijken en die van gerechtelijken aard, ongeveer hand in hand. Zoodoende kan men bij een handelszaak eventueel in den loop der besprekingen uiting geven aan een zekere mate van vertrouwen. Blijkt dat niet voldoende te zijn, dan staat een beroep op den rechter open het ene vult het andere op doeltreffende wijze aan. Ieder chirurg zal alras ^)t de erkenning ko men, dat het in zijn beroep anders gesteld is. Deze uitzondering op een algemeenen regel verdient, dat wij er ons mee bezig houden, in de eerste plaats omdat zij een helder licht moet werpen op onze geheele studie en voorts omdat zij op tragische wijze drukt op het be staan van tal van chirurgen. totale inhoud geschat werd op 7000 L. Om streeks drie uur des nachts naderde een Ne- derlandsche boot dezelfde plaats en voer naar de kust Ook dit schip voer met gedoofde lich ten. Aan boord van de sleepboot „Zeeleeuw" merkte de bemanning op, dat op dit schip, in zuiver Nederlandsch, bevelen werden gegeven. Tevens zag men, dat van de kust af signalen werden gegeven, gevolgd door het roode sein, dat gevaar beteekent. Hierop stoomde het Nederlandsche schip weg met volle kracht. Men vermoedt thans, dat men hier te doen heeft met eenzelfde smokkelaffaire, als die welke indertijd te Middelkerke werd ontdekt en waarbij toen tal van arrestaties werden verricht. GEMEENTE WIERINGEN. TOEWIJZING AAN KORPSEN. De onderstaande dienstplichtigen allen van de lichting 1935 zijn bij de achter ieders naam gestelde korpsen voor het daarbij genoemden tijdvak ingedeeld. J. Bontkes en C. Lont, 21e Regt. Inf. te Amersfoort, tijdvak van inlijving 1—10 October 1935 R. Jorna en P. Ottens, 21e Reg. Inf. Amersfoort, tijdvak van inlij ving 16—25 Febr. 1935 J. Hekman, 21e Reg. Inf. opleiding onderofficier Amersfoort, tijd vak van inlijving 1—10 Nov. 1934 Aan de 1ste Schoolcompagnie van Het Reg. Kust Ar tillerie te Den Helder zijn voor het inlijvings tijdvak 16—25 October 1933 toegewezen de dienstplichtigen P. Dekker, M. W. Koorn, J. Scheltus en H. Woortman en voor het inlij vingstijdvak 1—10 Mei 1935 de dienstpL S. de Jong, C. Koorn en J. H. v. d. Schans. Aan de Zeemacht te Den Helder zijn toege wezen L. Drenth en S. Halfweeg, resp. aan de 1ste en 2de ploeg inlijving 22 Febr. 3 Maart 1935 en 23 Aug. tot 1 September 1935 Aan de 3de ploeg van de Luchtvaartafdeeling te Soes- terberg, L. Kuit, inlijvingstijdvak 1—10 Octo ber 1935. Aan het 1ste Bat. Reg. Genietroepen te Utrecht, J. J. Landolt,, 1ste ploeg 16—25 FeFbr. 1935 A. Meijer, Reg. Wielrijders te 's-Hertogenbosch, 1ste ploeg 1625 Maart 1935 A. Verkerk, Schoolcompagnie van het Korps Pontonniers, te Dordrecht, 1ste ploeg, 16—25 Febr. 1935. PROVINCIAAL NIEUWS. MODESHOW S. HERSCHEL. Zooals wij reeds in het kort hebben mede gedeeld, zal door de firma Herschel, Koning straat Den Helder een modeshow worden gegeven, waarop le klas mannequins de laat ste nouveauté's van de groote buitenlandsche modehuizen zullen demonstreeren. Deze show zal worden gehouden op Donderdag 27 Sep tember, des namiddags van 3 tot 5 uur, in „Casino". Voor iedere beurs zal er een mo dern snufje zijn. Naar wij verder uit goede bron vernemen, is aan deze show een bizondere attractie ver bonden door het optreden van eerste klas ar- tisten. Het is nog niet bekend van welk genre deze zullen zijn wij komen daar na der op terug. Tevens zal dien middag een uitgebreide thé complet worden geserveerd. Zoowel dames als heeren kunnen verzekerd zijn van een Interessanten middag, zoodat het te verwachten is, dat hiervan een druk ge bruik zal worden gemaakt. De toegang is vrij. Ons Lichaam en onze Gezondheid. Blootvoets loopen. In den zojner staan wij allen iets dichter bij de natuur. De warmte, de zon en het water lokken ons aan en hoe meer kleedingstukken wij kunnen laten vervallen, hoe liever het ons is. Veel volwassenen gaan ook weer op bloote voeten loopen, wat gelukkige herinneringen aan de kinderjaren op wekt. Daar is ook niets tegen, mits men blijft denken aan gezondheid en hygi ëne. Het gaat er met om, zijn pleizier daardoor te laten bederven, doch inte gendeel hierom, dat het genoegen, zich in zon en buitenlucht te bewegen, niet ontijdig wordt afgebroken als gevolg van zorgeloosheid en onwetendheid. Om op blootvoets terug te komen men zal ondervinden dat men dit niet meer zoo gemakkelijk doet, als toen men een kind was. Spitse steenen, boomwortels, zelfs scherpe grashalmen veroorzaken wondjes die licht gevaar lijk kunnen worden. Na een mooien Zondag hadden in 'n groote zaak een stuk of vijf employé's last van hun voeten. De eigenaardige verschijnselen waren dezelfde. En de oorzaak was in alle gevallen een lich te infectie als gevolg van blootvoets loopen. Verwaarloost men zulk een in-, fectie, dan kan dat zeer onaangename gevolgen hebben. Juist de kleinste wondjes, die niet bloeden, kunnen vooral wanneer zij door dorens of roes tig ijzer worden veroorzaakt leiden tot een gevaarlijke bloedvergiftiging. De voet doet pijn, de wreef zwelt op en een rood streepje het ontstoken lymphvat - zet zich onder de huid voortdurend verder langs 't been naar boven voort. Tenslotte - en dan is het hoog tijd om er iets aan te doen zwel len de lymphklieren in de lies op en doen pijn bij eiken stap, bij elke bewe ging. Deze verschijnselen mogen in geen geval licht worden opgenomen. De voet moet zoo spoedig mogelijk ab solute rust krijgen, terwijl dadelijk me dische hulp dient te worden ingeroe pen. Bevindt men zich buiten op een afgelegen plaats, dan is het goed met het oog op zulke gevallen een fleschje jodium-tinctuur bij zich te hebben. Wanneer de wondjes nog denzelfden dag worden aangestipt, zal er geen bloedvergiftiging ontstaan. Over de gevaren van de zon is reeds genoeg geschreven. Elke volwassene zal nu wel weten, dat een te krachtige bestraling door de zon meer schade dan nut voor de gezondheid beteekent. Hoe weldadig een zonnebad ook is, wanneer men zich langzamerhand er aan heeft gewend, even gevaarlijk zijn de plotselinge verbrandingen, die niet alleen de huid, doch het gëheele organisme schaden en koorts veroor zaken. Een ander onaangenaam verschijn sel. dat 's-zomers veel voorkomt, zijn de wondplekjes tusschen de teenen. De hooge temperatuur, die in de schoen ontstaat en de onderlinge aanraking der huidoppervlakken, gepaard met de vochtafscheiding vormen helaas een idealen voedingsbodem voor bacteriën en zwammen. Deze ontsteking tusschen Het exeptioneele in onze aansprakelijkheden heb ik aldus geformuleerd In de chirurgie zijn de wettelijke en de mo reele aansprakelijkheid niet slechts twee van elkaar verschillende dingen zij staan zelfs lijnrecht en onherstelbaar tegenover elkaar, iij zijn vijandige zusters. Elke operatie is een drama, vanwege het instrument dat zij vereischt. Een ieder zal dit onmiddellijk toegeven. Minder goed is men daarentegen doordrongen van het innerlijke drama, waarbij de chirurg, na bespreking, besluit, al dan niet zijn mes te gaan hantee- ren. Hoe zijn beslissing ook moge uitvallen, hij moet afwachten, of de feiten hem in het gelijk stellen. Pas dan zal hij misschien weten, of hij gelijk heeft gehad, toen hij be sloot al of niet te handelen. Zoodoende wordt het geheele geval tot een waarschijnlijkheidsberekening, tot een keus. Maar deze keus wordt bepaald door tallooze uiteenloopende factoren waarnemingen, her inneringen, intuïties, vrees, temperament, en wat niet al. Voor de problemen, waarvoor wij ons geplaatst zien, bestaan nog altijd geen wiskundig zekere oplossingen en de chirurg is geen machine, maar een mensch en dat mogen wij niet uit het oog verliezen een mensch, die een gevaar onder het oog heeft te zien. Dit woord gevaar brengt ons tot de kern der kwestie zelf. Het spreekt vanzelf, dat het gevaar vooral voor den patiënt aanwezig is, maar men zal toegeven, dat een gedeelte er van toch ook diengene bedreigt, die de ope ratie verricht. Want nooit is hij er zeker van, dat zijn ingrijpen gelukkige gevolgen zal heb ben. Heeft hij een beetje pecht, dan heeft de eerste de beste het recht, hem te beschuldi gen, hem aan te vallen en hij is er nooit zeker van, dat de affaire voor hem tenslotte niet met een veroordeeling zal eindigen. Het bewijs zou al heel gemakkelijk te leveren zijn, dat deze vrees tegenwoordig steeds minder hersenschimmig wordt. Dientengevolge treedt een merkwaardig verschijnsel aan den dag naast het voor naamste oogmerk, namelijk de genezing van den zieke, doet zich, nu eens als een beschei den parasiet, dan weer als een reusachtige en vergiftige uitwas de zucht tot zelfbehoud zijn onze eigengebreide wollen kousen, Sok ken, TRUIEN, Pullovers, onderjurken, vesten, enz. enz.le klas reparatie enz. voor alle soor ten wollen kleeding, kousen en sokken, (ook de allerfijnste). JAAP SNOR, Zuidstr. 19, Den Helder. (Let op den Geelen Winkel. Voor Wieringer bij Jb. Kaleveld. gelden. „Ik ben volkomen bereid," aldus re deneert de lafhartig geworden chirurg, „dat gene voor den zieke te doen, wat noodig is, gezien den toestand, waarin hij verkeert, op voorwaarde evenwel dat dit mijn vrijheid, de toekomst van mijn gezin en de eer van mijn naam niet te zeer op het spel zet." Met an dere woorden, de geest van een chirurg, die de mogelijkheid van gerechtelijke sancties oproept en die trouwens weet, dat somwijlen een catastrofe intreedt op een wijze, die ons met stomheid slaat en die volstrekt niet te voorzien was, is uit zijn evenwicht gebracht en geneigd tot de schuldigste nalatigheden. Zulk een geest is niet langer geconcentreerd op den zieke, doch op den chirurg zelf. Welnu, de omstandigheden zijn zonder tal, dat er, om dergelijke invloeden te neutralisee ren, hetzij een instinct zich moet doen gel den, dat elke berekening op zij zet, hetzij een waarlijk moedig en energiek ingrijpen ver eischt is. Duizend voorbeelden kunnen dit staven. Van de meest typische zal ik er twee aanhalen. Een chirurg ik meen, dat het Guibal uit Béziers was brengt op zekeren dag met zijn auto een boer naar de kliniek, om hem wegens een halsgezwel te opereeren. De reis begint goed, maar de afstand die moet wor den afgelegd, is aanzienlijk. Onderweg klaagt de man er eensklaps over, dat hij moeilijker ademhaalt. De auto versnelt zijn vaart, maar de verstikking van den patiënt maakt zulke vorderingen, dat de dood op handen schijnt te zijn en de stad is nog ver. De chirurg laat zijn auto stoppen, legt haastig zijn passagier op den berm van den weg neer en opent hem met behulp van een poover zak-instrument de luchtpijp. En werkelijk, de man kan weer ademen en wellicht leeft hij nog. De held van dit avontuur heeft, naar ik veronderstel, geen oogenblik nagedacht. Dat is juist hetgeen zijn handelwijze zoo fraai doet zijn. Hij wist zeer wel, dat hij persoon lijk hoog spel speelde. Met een lijk in den greppel, een „geopereerd" lijk, zou hij alle kans hebben geloopen op chantage, want een greppel is nu niet de geschikte plaats voor het verrichten van operaties. Dat hij voor den rechter zijn zaak zou hebben gewonnen, staat voor mij volstrekt niet vast. De moreele de teenen is buitengewoon hinderlijk en hardnekkig. Met name verhoogt zij het hierboven beschreven gevaar, dat bij het blootvoets loopen infectie op treedt. En toch is juist tegen deze aan doening blootvoets loopen het beste (middel. Den laatsten tijd zijn er ook veelbelovende proeven genomen om deze hinderlijke aandoening te bestrij den door aanstippen met een chloro- formoplossing, die eenigszins zuur is gemaakt. De genezing gelukt hierbij in veel korter tijd, dan vroeger ook bij de beste behandeling mogelijk was. EERSTE LIEFDE. Ik ben verhaalt de Fransche schrijver Théodore de Banville in mijn jeugd op de kostschool Coriolis te Parijs geweest. Er waren bijna enkel rijke kinderen op die school en de jongens hadden zooveel zakgeld, dat wij ons een compleet stel tooneel behoeften hadden aangeschaft, want in on zen vrijen tijd speelden wij komedie. Er wa ren roode gordijnen, die voor décor dienden, kartonnen helmen, met goud- en zilverpapier beplakt, kleine degens, maar van echt staal, waarvan we ons op Zondagavonden bedien den, om melodrama's en treurspelen op te voeren, half uit het geheugen en half eigen bedenksel. Het tooneel was het lokaal van de hoogste klas, waar we de banken opzij ge schoven hadden, om ruimte te krijgen. De leeraren vonden dat alles uitstekend, want op die wintersche Zondagavonden lieten de jongens voor gezamenlijke rekening taar ten van Rollet komen, die tot 20 francs per stuk kostten. Twee vrienden, die elkaar als broeders lief hadden waren Chédomme en Pesson, zoons van rijke reeders te Havre. Het was in 1836 mijn twee vriendjes waren evenals ik 13 jaar oud. Chédomme had een doorschijnend, wit meisjesgezicht en blonde krullenPesson kort, stoppelig haar en reeds een mannenge- zicht. Op een keer, toen wij naar het college gin gen, vertelde Chédomme, die naast mij liep, mij na lang aarzelen, dat hij Rose beminde en dat zij hem liefhad. Rose was het dienstmeis je van de kostschool, een klein, aardig ding met zwart haar en vurige oogen. Chédomme, die naar de linnenkamer was geweest, om nieuwe dassen te halen, had een speld laten vallen en zich gebukt, om ze op te rapen. Toen hij zijn hoofd weer oplichtte, werd het door de beide handen van Rose ge vat, die hem op de wangen kuste. Een liefdes verklaring volgde, maar toen werden zij ge stoord door tante Bégat, de tanige huishoud ster. Dat alles vertelde hij mij met telkens haperende worden in die opgewondenheid der jeugd en ik luisterde er met de groot ste belangstelling. Tien dagen na ons gesprek liepen wij weer naast elkaar. Chédomme was opgewonden, zenuwachtig, bleek, met vast opeengeklemde lippen en zijn woede was zoo groot, dat hij slechts met verstikte stem tot mij kon spre ken. Ja, hij verraadt mij, hij, mijn vriend en broeder, Pesson. Vergeefs trachtte ik hem tot bedaren te brengen. Ik zal hem dooden, riep hij. Toen verhaalde hij mij alles er zou den volgenden dag een duel tusschen hem en Pesson uitgevochten worden. Onder de les van 1 uur 's middags zouden zij allebei uit gaan en onder aller oogen met elkaar vech ten, de 50 leerlingen der klasse tot getuigen, die door de ramen van het lokaal hen zouden gadeslaan. Dien middag zouden we Duriez als leeraar hebben, een ouden, eenigszins suffe- rigen man, die er niets van zou bemerken, als onder de les alle jongens naar buiten in plaats van in hun boeken keken. Ik putte al mijn argumenten uit, om Ché- aansprakelijkheid had op dien dag de over winning behaald op de wettelijke aansprake lijkheid, hetgeen ons gilde tot eer strekte. Een ander voorbeeld, minder vleiend, maar genomen uit honderden voorbeelden Men neemt een buikgezwel weg bij een vrouw, die in hoogst zorgwekkenden toestand verkeert. De familie is gewaarschuwd voor het levensgevaar, dat aan de operatie verbon den is en in dit opzicht is de chirurg dus „gedekt", zelfs ingeval van een onmiddellijken dood. De operatie is bijna volbrachtzij heeft lang geduurd en heeft veel werk vereischt. Een groot aantal pincetten en compressen is diep in het lichaam aangebracht, temidden van het verwarde gekronkel der organen. Thans is zoo snel mogelijk opschieten gebo den, want de geopereerde ademt moeizaam en heeft bijna geen polsslag meer. In sommi ge gevallen hangt het behoud van het leven af van het uitwinnen of verloren gaan van enkele minuten. Maar ongelukkigerwijs is de chirurg van de zen ochtend geen held. Onze man houdt niet van lastige affaires en het is om die reden, dat hij zoo druk doende is, zijn pincetten te tellen. Heeft hij wel het juiste aantal Ik geloof, dat het tijd is de wond te sluiten," brengt de narcotiseur schuchter in het mid den. En de chirurg antwoordt, zonder den mond te openen, enkel met een schouderop halen, dat duidelijk, veelzeggend is en dat beteekent„Als deze vrouw wil sterven, dan is dat haar zaak. Ik kan er niets aan doen en niemand zal er iets op kunnen aanmer ken. Geneest zij daarentegen met een pincet in haar buik, dan zal ik de ellende ervan hebben. Ik moet mijn pincetten hebben, ik moet mijn compressen hebbenEn hij verliest opnieuw tijd met een nieuw onder zoek. Des te erger voor de geopereerde. Dit maal heeft de wettelijke aansprakelijkheid de overwinning behaald. J. L. Faure heeft in een schitterend artikel de rechters bezworen, rekening te houden met de ingewikkeldheid, de moeilijkheden van onze taak en hij heeft zoodoende ons beroep een grooten dienst bewezen. Wat mij betreft, zie ik de zaak een weinig anders. Uitsluitend met het oog op het belang van het publiek, zou ik wenschen, dat de rechters ervan door- domme van dat noodlottig voornemen af te brengen. En mijn eer dan riep de jonge held, zijn lange haar schuddend, maar terstond daarop snikkend Dat is het niet, maar nu Rose mij on trouw is, wil ik sterven. Het schooljongensduel ging werkelijk door, want toen ik zag, dat al mijn redeneeren vruchteloos bleef, wilde ik toch niet voor klikspaan spelen. Tijdens de les vonden beiden een voor wendsel, om naar buiten te komen en spoe dig zagen wij hen in den tuin verschijnen in hun overhemd. Zij klommen op een houten gymnastiek- paard, elk met een degen in de hand, onze tooneeldegentjes, en dadelijk begon een ver woed gevecht. Wij keken door de vensters toe en Duriez, die juist gedichten van Corneille voorlas, be merkte er niets van, blij als hij was met de stilte en de orde onder zijn les, die anders nogal wat te wenschen konden overlaten. De duellisten verstonden weinig of niets van het schermen. Zij hakten en staken woest op elkaar los en letten noch op de schram men, die zij elkaar toebrachten, noch op de bloedvlekken, welke zich op hun overhemden vertoonden. Eindelijk viel Chédomme, door den degen van Pesson getroffen, met een hevig bloedende hoofdwond van het paard. Een kreet van ontzetting ontsnapte aan alle toeschouwers en deed tenslotte ook Du riez opkijken. Hij en de jongens snelden naar buiten en van andere zijden snelden mijnheer en mevrouw Coriolis, tante Bégat, de secon danten en het verdere personeel toe naar den tuin, waar Pesson huilend neerknielde naast Chédomme. die in zwijm lag en wiens bloed hij trachtte te stelpen. De dokter werd geroepen, die de wond verbond, en Pesson werd door een secondant naar huis gebracht, waar hij ter beschikking van de justitie zou moeten blijven, voor het geval van een nood- lottigen afloop. Twee maanden lang moest Chédomme ver pleegd worden en heel de kostschool leefde dien tijd in angstige spanning. Gelukkig her stelde Chédomme, zoodat, in overleg met de ouders van de beide jongens, de justitie er buiten kon gelaten worden. Pas 38 jaren latér heb ik Chédomme te Nice toevallig weer ontmoet. Hij was getrouwd, natuurlijk niet met Rose, en rentenierde daar nu op een mooie villa, terwijl zijn zoons hem hadden opgevolgd in het bestuur der reedery te Havre, die hij ook van zijn vader had over genomen. Zijn voorhoofd vertoonde nog het litteeken van de wond, die Pesson hem had toegebracht en wij spraken nog over zijn eerste liefde. Ja, zie je, toch was zij een eerlijk meisje. De haarlok, die Pesson van haar had, had zij hem niet gegeven. Hij had die uit een la ge stolen. Dat heeft hij mij bekend, toen ik hem nu 55 jaren geleden te Rio de Janeiro ont moette. RECHTSZAKEN. Arrondissementsrechtbank te Alkmaar (Zitting van Dinsdag 18 Sept.) Do dokter van Wieringen beleedigd. De 32-jarige heer Julius Adriaims S., van beroep boekhouder en ama teur-journalist te Wieringen, had in laatstgemelde kwaliteit op 17 April in een nummer van de Schager Cou rant omtrent een auto-ongeval onder den titel „ergerlijk gedrag van een ge neesheer" een en ander gelanceerd om trent den plaatselijken geneesheer dr. Beeker, dat dezen esculaap niet aange naam aandeed en hem aanleiding gaf een klacht in te dienen ter zake belee- diging, met het gevolg dat de corre spondent thans te dier zake terecht stond. De verdachte, die zich mocht beroe men op een verdediger, bestaande in drongen zouden zijn, dat de vrees voor de wet het gevaar schept van onzichtbare mis daden, misdaden, die niet onder de wet val len. Ik zou willen, dat zij de chirurgen, die somtijds maar zwakke menschen zijn, niet zouden plaatsen voor het tragische alterna tief ofwel een misdaad te begaan, ofwel ken nis te maken met de beklaagdenbank. Ik zou willen, dat zij in hun verbeelding de dichte menigte rampzalige menschen konden zien, die met hun leven hebben betaald voor de vrees voor represailles tegen iemand, die per slot van rekening slechts pech heeft gehad. Er is geen sprake van, alle chirurgen te onttrekken aan de gestrengheid der wet. Hen bedreigen is de eenige wijze, om de knevela rijen te beperken van de enkele vrijbuiters, die zich onder ons bevinden en die er trou wens terdege voor zorgen, dat zij de wet net niet overtreden en die men dan ook slechts zelden kan bestraffen, omdat zij hun roof tochten verrichten zonder den gendarme en den tekst der wet uit het oog te verliezen, maar die ongetwijfeld met de grootste vreug de hun slag zouden slaan, wanneer zij niets meer hadden te vreezen. Wat de anderen, alle anderen, betreft, voor hen is het een volstrekte plicht, in tal van omstandigheden van hun beroepsleven, te vergeten, dat zij zich, door te handelen naar hun geweten, aan straffen kunnen bloot stel len. Zich door vrees te laten verlammen, is onwaardig. Evenals alle beroepen brengt ook het onze voor hen, die het beoefenen, teleur stellingen en risico's mee. Men dient ze te aanvaarden, zonder spijt en zonder dat men een slag om den arm houdt. Degeen die niet zichzelf vergeet in die oogenblikken, welke beslissen over goed en kwaad en die zoo vol zijn van een onbekende toekomst, zoo iemand verraadt zijn bestemming en de eer van zijn beroep. Beslissen en doen in de meest objec tieve gemoedsrust, den altijd mogelijken en soms zelfs waarschijnlijken tegenspoed trot- seeren, iedere ingeving van eigenbelang en vrees verre van zich wijzen als doodelijke ver giften, dat alles is volstrekt geen bewijs van zielegrootheid, maar wil slechts zeggen, dat men gehoorzaamt aan de meest elementaire eischen der beroepseer. Het is eenvoudig een der vormen van burgermoed.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1934 | | pagina 5