25e JAARGANG DINSDAG ÖCTOBER 1934 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN ,HET WARE." No. 81 WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.—. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN BUREAU Hippolytnshoef Wieringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels f 0.50 Iedere regel meer f q.10. DE ONVERBIDDELIJKE WET. Ook gekregen aardappelen mogen niet vervoerd worden. 't Gebeurde een dezer dagen te Tilburg, vertelt het „Huisgezin." De man, die de hoofdrol in deze tragi- comedie vervult, had met vele zijner mede- menschen klaarblijkelijk dit gemeen, dat 't ook voor hem een heele toer was in deze zakelijke tijden 't hoofd boven water te hou den. Maar, gelukkig, er waren op de wereld nog menschen genoeg, die royal en gul het woord, „dat het zaliger is te geven dan te ontvan gen" in practijk brengen. Deze menschen zocht de man. Niet zooals de grijze Diogenes in z'n tijd met een lan taarntje, maar met een fiets, over het stuur waarvan een flinke zak hing. En hij was ook gelukkiger dan de grijze Griek, want hij vond ze. Hij vond ze onder de landbouwers, die op de velden in de omgeving van de Oisterwijk- schebaan bezig waren de aardappels te rooi en. De man begon bij den eersten den beste, dien hij voorbij kwam en veel woorden waren piet noodig. ,,'n koopke èrpel, vraogde herhaalde de boer de schuchtere vraag van den man en dan volgde er direct gul op „Gao~oe gang, man, daor links in dijen hoek ligge d'r wel 'n pèrtijke En de man, dankbaar, ging naar de aan geduide plaats, scharrelde de aardappelen bijeen en deed ze in den zak. Dan ging hij verder de Oisterwijksche baan langs om dezelfde vraag aan andere boeren te stellen en telkens met het gewenschte ge volg. Kleine beetjes maken één groote zak en de zak begon al aardig vol te raken. Nog één boer zou hij vragen. Deze, zoo mogelijk nog guller dan z'n col lega's, vergunde den man nog een flinke hoeveelheid aardappelen aan z'n voorraad toe te voegen. De zak was nu tot berstens toe gevuld en verheugd over z'n succes sjorde de man den zwaren zak op z'n fiets en begaf zich huis waarts. En toen gebeurde het. Toen de man met z'n zwaren zak den Bos- schenweg opreed riep een dienaar der wet hem aan. Hij bleef staan, zonder iets kwaads te ver moeden. Wat hij in den zak had, vroeg de politie man. Aardappelen Of hij dan niet wist, dat er een Crisis-aardappelwet bestond, die verbood aardappelen boven een bepaalde hoeveelheid ongedekt te vervoeren Van dit alles wist de man niets. Nu weet hij 't wel De eerlijk gekregen aardappelen werden in beslag genomener hielp geen „moederke lieve" aan. Door scha en schande wordt men wijs, zegt het spreekwoord dat heeft ook deze man ondervonden. Maar de wet, hoe noodzakelijk ook, kan toch ook onmenschelijk hard en wreed zijn.... Indien een teler zijn rogge verkoopt aan een handelaar ontvangt deze laat ste wanneer hij erkend is, en de ge kochte rogge laat denatureeren. (liet met een kleurstof doen bevochtigen opdat de rogge voor menschelijke con sumptie ongeschikt is geworden) voor elke 100 Kg. gedenatureerde rog ge f 3.— toeslag: van de Regeering. De teler kan nu hij de bepaling van den prijs waarvoor hij zijn rogge aan den handelaar verkoopt, met dien toe slag van f 3.— rekening houden, door den wereldmarktprijs met ongeveer dit bedrag te verhooigen. Wanneer de teler voor zijn vee de rogge weer noodig heeft, kan hij zijn eigen rogge weer terugkoopen tegen wereldmarktprijs. BEKENDMAKINGEN aan de roggetelers. Het is ons gebleken, dat meerdere roggetelers in onze provincie nog on kundig zijn van de steunregeling voor rogge. Daarom volgt hieronder een korte uiteenzetting. De steun voor de rogge ontvangt do roggeteler niet rechtstreeks, doch langs den volgenden weg. FEUILLETON. 7. Toch zou zij de afwezige vriendin zoo goed mogelijk verdedigen en zei dus „Nu zij voor mr. Warwick te zorgen heett, denk ik, dat zij het erg druk heeft, Geoff. Je weet toch wel, dat ze nooit meer zoo druk is gekomen als het eerste jaar, dat ze hier woon den." Ze wendde zich toen tot den gast met de toelichting „Verleden jaar is haar broer gestorven, de eenige zoon van den do minee. Hij en Will waren zeer goede vrien den. ofschoon hij veel jonger was en Clover en haar broer kwamen toen druk op Lady wood. Maar sinds dien lijkt alles op de pas torie anders geworden ze zijn ook niet meer zoo vriendelijk voor ons. Soms denk ik ook wel eens, dat het Clover misschien pijnlijk is, om hier zonder Malcolm te komen." „Och kom, Mary Clover heeft geen aasje gevoel, dat weet je toch net zoo goed als ik, al is het dan ook heel aardig van je, om haar •eer zoo op te houden Neen, er zit iets anders achter, dat ze zoo ineens haar bezoeken staak te. Ze heeft misschien op een andere manier haar netten uitgezet „He Geoff, je kunt toch zoo onaardig spre ken over het arme kind, dat ik ga denken, dat ze je bedankt heeft." „Je bedoelt zeker ik haar Thurston zag, dat er een blik van verstand houding werd gewisseld tusschen die twee, waarna Mary vroeg „Je moet mijn verzameling anjelieren nog eens zien, Geoff, eer je gaat. Wilt u ook van de partij zijn, mr. Warwick Zoo gingen ze alle drie naar een zonnig hoekje van den tuin, waar anjelieren in pot ten stonden, in alle tinten van zuiver wit tot diep-rood. De heeren waren een en al lof BINNENLANDSCH NIEUWS. Achter Prikkeldraad. „Verboden uitgang" voor pri maire n weg. Zooals bekend, verleent de Rijkswa terstaat aan bewoners van primaire rijkswegen geen vergunning meer voor het hebben van een uitweg op deze wegen (wegens het verkeen, ten zij de aanwonenden zorg dragen voor den aanleg van een parallelweg. Men zal zich herinneren, dat dezer dagen de Rijkswaterstaat bij iemand in het Gooi woonachtig, belet heeft zijn woning in- en uit te gaan. Een bewoner van den Rijksstraatweg te Worth-Rlieden onder vindt dezelfde moeilijkheden. Voor zijn pas gebouwde villa aan den Rijks weg gelegen, kon hij van den Rijks waterstaat wel vergunningi krijgen tot het hebben van een uitweg, mits de be woner zorg droeg dat vóór zijn perceel een parallelweg werd aangelegd van M. 35 breed en voorzien van een groot wandelpad. Daar de bewoner hiertoe niet bereid is (hij moest de kosten van een en an der zelf dragen heeft de Rijkswater staat langs de bezitting van den bewo ner een draadversperring aangebrcht. De bewoner ondervindt hiervan, zooals duidelijk is, veel hinder. Niet-rook-week. Voor de crisis slachtoffers. In het „Kerkbeurtenblad" der Ned. Herv. Gem. te Amsterda,m beveelt dr. G. Oorthuys onder den titel „Rook en Wierook" den mannelijken leden dezer gemeente het plan aan om van 1—7 November een „niet-rook-week" te houden, en het geld, dat men anders in deze zeven dagen zou hebben «ver rookt", ten bate van steun aan slacht offers der crisis te besteden „De overgroote meerderheid uwer predikanten, rookend of niet-rookend, heeft al beloofd mee te doen. Maar het initiatief en de administratie blijft na tuurlijk aan den uitvinder (ook van dit rookverhaal eigenlijk) den heer A. P. Abraimsz, Nassa.ukade 91. Jongelui, die zooveel cigaretten in rook doen opgaan, doet ge mee? Weet ge hoeveel guldens en jaarlijks in rook opgaan, door het rooken Mogen alle bezwaren, die hier en daar oprijzen, wegvliegen als rook voor den wind. Het gaat om de hulp aan onze diepst beproefden, op wie de crisis het zwaarst drukt. En op een wij ze, die ook rookers met een gering in komen niet zwaar zal vallen. Want het kost hun niets, dan één week niet- rooken. En het heerlijkst zou het zijn. wanneer het van harte ging met dank zegging aan God, uit mede-lijden met en liefde tot den naaste. Want dan wordt de niet-rook-week een week vol van wierook". Politie-controle op den Afsluitdijk. Autobussen in beslag genomen. Onder leiding van den ambtenaar van het O.M. bij het kantongerecht te Leeuwarden, mr. D. J. van Gilse, en den eersten luit. der Koninklijke Mare chaussee, F. J. J. F. M. van de Kroon, heeft Zaterdag op eenige plaatsen op den afsluitdijk de marechaussee con trole geoefend op de naleving van de Motor- en Rijwielwet. Vele autobus sen, die passagiers van en naar Hol land vervoerden, werden aangehouden, drie bussen werden in beslag genomen. Met een ervan, een bus uit Franeker, ging de bestuurder er later van door. De marechaussee had het contactsleu teltje uit de bus genomen. De bestuur der zocht thans dit door een koper draadje te vervangen. De eigenaars heb ben in allerijl personen-auto's gerequi- reerd, waarmede de passagiers naar de plaats hunner bestemming werden ge bracht. Oude menschen bedrogen. Oplichting en verduistering. Een oude man werd opgenomen in 'het Verzorgingshuis te Groningen. Men maakte hem wijs, dat hem al zijn geld daar zou worden afgenomen en dat hij daar geen zakgeld zou ont vangen. Hij had een paar spaarcentjes en hij gaf daarvan zestig gulden in be waring aan een buurvrouw. Dezen be loofden hem voor dat geld zoo nu en dan versnaperingen te zullen brengen. Enkele weken ging dat goed, maar het duurde niet lang, of de oude man kreeg geen bezoek en geen versnape ringen ;meer en toen hij daar werk van maakte, bemerkte hij, dat de goedge zinde buren zijn geld voor zich zelf had den gebruikt. Aangifte hij de politie volgde en toen kwam er nog meer aan het licht. De buurvrouw namelijk had een ou de buurvrouw, die in een gasthuis te Groningen werd verpleegd, wijs ge maakt, dat ze naar het Verzorgings huis zou worden gebracht, wat heele- maal niet waar was. Ook haar vertelde 'dat zij dan haai' geld zou kwijt raken jen met dezelfde belofte van bezoeken 'en versnaperingen wist ze van dat [vrouwtje 30 gulden los te krijgen. Ook dat geld werd opgemaakt. Als verdacht van deze oplichting en en verduistering is aangehouden de 33- jarige H. M. geb. de WL Zij is ter be schikking van de justitie ge3teJd. Ernstige twist. Een vijl in het onderlijf. Aan de werken van het Albertkanaal in het naburige Canne, kregen twee ar beiders twist. De 24-jarige J. C. liep daarbij een steek met een vijl in het onderlijf op. De verwonding was zoo ernstig, dat C. in zorgwekkenden toe stand werd opgenomen in het zieken huis te Maastricht. De dader v. S. werd gearesteerd. en bewondering. Mary had de bloemen onder een afdakje gezet, om ze te beschutten tegen den regen en tegen de brandende hitte van de zon. Ze gaf hun ieder een bloem in het knoopsgat, waarna ze langzaam in huis te rugkeerden, want Hanna waarschuwde, dat het avondeten klaar stond. „Ik begrijp niet, waar je al die bloemen vandaan haalt, Mary Ik heb er nog nooit zooveel bij elkaar gezien als hier, en toch staan jij en Perk er maar alleen voor." „Bloemen zijn net als kinderen," merkte zij op. „Je moet van ze houden, anders breng je er niets van terecht Geoff liet zich overhalen om den heelen avond te blijven, dan zou hij den volgenden ochtend in de vroegte naar de stad terugfiet- sen. Warwich kon nu naar de pastorie loopen en Geoff bood aan, hem te brengen. Maar eer de wandeling daarheen ondernomen werd, drong Mary er bij Geoff op aan, dat hij nog wat zingen zou. j* Ze genoten allen van het warme, sympa thieke geluid en toen het lied uit was, trad Geoff op Thurston toe, pakte hem bij de schouders en trok hem mee naar de piano. „Nu moet u zich eens laten hooren, of we brengen u straks niet weg „Wie zegt nu, dat ik zing „O, dat hoor ik aan uw stem bij het spre ken. U heeft zeker een bariton Warwick bleef het antwoord schuldig, maar gleed met de handen over de toetsen en sloeg eenige accoorden aan, die de inleiding vorm den tot een toonzetting van het gedicht van Swinburne „Vraag niets meer Mary zat roerloos, betooverd als zij zich voelde door het geluid van de stem, zoowel als door de voordracht. Ze had altijd wel gemeend dat Warwick een verdriet had dat dieper nog ging, dan een gevoel van verlatenheid en lichamelijke zwakte, maar nu ging het bij haar vaststaan, dat het een verdriet was, veroorzaakt door een vrouw en alle vreugde, die haar hart nu al eenigen tijd had vervuld, week, en liet een droevig ledig achter. Hoe kwam een vrouw er bij, om een liefde als de zijne te verguizen, vroeg zij zich af En dien avond werd het zeer laat, eer Mary den slaap vatte. In de pastorie zat Thurston Warwick ook lang op. Hij schreef een brief aan zijn vriend, dokter Reeves die weer in Londen was, maar het nog te druk had, om hem te komen op zoeken. Naarmate hij aan het eind van zijn brief kwam, helderde zijn gelaat open toen hij eindelijk de onderteekening had ge zet, neuriede hij zacht voor zich heen het refrein van Geoff's lied „Lief, lief en zacht is zij, Lief is mijn Mary HOOFDSTUK VI. „Dus je bent er goed zeker van, Davy Je vertelt toch maar niet iets „Ik heb het met mijn eigen oogen gezien, miss Clo Hij is altijd bij haar." „Ja, ik weet wel, dat hij veel op Ladywood is, maar ik dacht, dat hij dan met mr. Will zat te praten „Die is bijna den heelen dag uit in den hooitijd. Neen, hij zit in den tuin en bij miss Mary leest haar voor, helpt haar de bloemen begieten en blijft daar meestal tot het avond eten. Soms maken ze samen dan nog een wandeling in den maneschijn." Clover trok een diepen rimpel in het voor hoofd en dacht na. Zij had haar factotum er op uit gezonden, om eens in stilte na te gaan, hoe de zaken op Ladywood stonden en eigenlijk had hij haar opdracht toch al te zwaar opgenomen en was hij bijna altijd op verkenning, terwijl hij in het geheel geen karweitjes meer deed op de pastorie, wat weer aanleiding had gegeven tot menige las tige vraag aan Clover, zoodat die tenslotte nog boos was op Davy. Veel boozer was zij echter op Thurstan Warwick. Hij had geen geheim gemaakt van zijn vriendschap met de Armstrongs ofschoon hij er maar heel weinig over sprak. Wel waarschuwde hij BUITENLANDSCH NIEUWS. De beste sprinkhanenverdelgers. Kolonel Breytenbach, die opdracht had gekregen om Natal van sprink hanen te bevrijden, kreeg; onverwach te hulp van een troep vogels, die ais uitgehongerd op de sprinkhanen aan vielen. Hij schatte, dat er zeker 100.000 vo gels waren en dat elke vogel ongeveer drie beesten verorberde. Dit was dus 18 millioen sprinkhanen per uur ver delgd Breytenbach berekende, dat iedere vogel per uur tweemaal zijn ge wicht aan sprinkhanen consumeerde en de heele vogelschaar per uur onge veer 50 ton. zij kan weer zien. In een ooglijderskliniek te Belgrado is een thans 105-jarige vrouw, die 12 jaar geleden tengevolge van de grau we staar volkomen blind was gewor den, geopereerd en heeft, het gezichts vermogen volkomen teruggekregen. blank meisje in een harem. Sedert de Marokkaansche stammen zich aan het Fransche gezag onder worpen hebben, is een commissie van controle benoemd, bestaande uit 8 Franschen en 8 Marokkanen. Deze com missie heeft tot taak verschillende mis standen op te heffen, alsmede voorko mende geschillen en klachten onder de bevolking te onderzoeken. Deze con trole-commissie trekt van stam tot stam en het zal nog wel jaren duren, eer alle veeten verdwenen zijn en de ust onder dit opstandige volk ten vol le zal heerschen. Toch kan niet ontkend worden, dat de controlecommissie thans reeds veel goed werk heeft verricht. Zoo wei den verschillende raadsels op de zwerf tochten van deze commissie opge lost. Soldaten van het vreemdelingen legioen, die men dood gewaand had trof men, hetzij vrijwillig, hetzij als gevangene, bij de Berbers aan. Onderweg ontvangen de commissie leden heel dikwijls tips. Zoo kwam eenigen tijd geleden een Franscli koop man met de mededeeling, dat hij in de harem van 'n sjeik een blanke vrouw 'met blonde 'haren gezien had. Zij sprak slechts Arabisch. Eenige weken later passeerde de commissie het gebied van den sjeik. Tot groote versvondering van dezen laatste, stond de commissie er op, den harem aan een onderzoek te onderwerpen, daar zich aldaar, volgens ingewonnen inlichtingen, een blanke vrouw moest bevinden. Waar zij van daan kwam kon niemand, zelfs de sjeik niet,, mededeeien. Het eenige wat hij wist, was, dat hij haar 15 jaar geleden, toen zij nog slechts drie jaar oud was, van een zwervenden Berber stam gekocht had. Met behulp van een tolk ondervroeg ftien het meisje, dat zich overigens best op haar gemak scheen te voelen. De blanke Arabische verklaarde onmiddellijk het onbe- setemde gevoel te hebben van Euro- peesche ouders af te stammen. Doch iets concreets kon zij zich niet herin neren. Slechts eenige woorden, die men hier niet verstond, herinnerde zij zich uit haar prille jeugd. Het waren En- gelsche woorden. Het betrof hier dus een geval van ontvoering, dat 15 jaar geleden, dus kort na het einde van den wereld-oor log, had plaats gevonden. Een Engelsch meisje. Het rapport van de controle-commissie verwekte eenig opzien. Alle commissarissen van politie van Noord-Afrika zochten hun dossiers na. Men bladerde en bladerde in vermissingsacten en oproepen tot men eindelijk te Tanger een bericht van 1919 vond. In dien tijd was de En- gelsche luitenant-kolonel F. G. Morrow met zijn vrouw en dochtertje op een rondreis te Tanger aangekomen. Op zekeren morgen werd het dochtertje vermist. De geheele stad werd geal- meerd. De politie-autoriteit.fcn stelden een onderzoek in, helaas zonder resul taat. Het signalement van het meisje werd overal heengezonden „Blond haar, lichte oogen, moedervlek op lin kerschouder". De dossiers vermelden verder, dat men toenmaals een drago man (Arabische tolk) verdacht had het kind uit wraak vermoord te heb ben, aangezien hij 'n dag tevoren, we gens het plegen van een diefstal, om slagen was. Doch de dragoman was spoorloos verdwenen. Intusschen werd aan de hand van verschillende feiten de zaak gerecon strueerd. De dragoman had het kind ontvoerd en hetzij direct of indirect aan den sjeik verkocht. Door een toeval kwam men op het spoor van den broeder van den drago man. Nadat men dezen zoowel als zijn broeder straffeloosheid beloofd had, bekende hij, dat zijn broer, nadat hij het kind ontvoerd had, in de woestijn getogen was. Zoo was Irene Morrow in handen van Arabieren gevallen en ten slotte, door den sjeik in diens harem opgenomen. De autoriteiten hebben thans de taak, de familie van het meisje op te sporen, en met den sjeik onderhande lingen aan te knoopen inzake de vrij heid van het meisje, daar de Arabier, volgens de bestaande wetten, het eigen domsrecht van Irene Morrow verwor ven heeft. ZWITSERLAND-NEDERLAND wordt uitgezonden. Naar men meldt, zal de voetbalwed strijd Zwitserland-Nederljand, welke 3 November a.s. te Bern zal worden ge houden door de A.V.R.O. worden uit gezonden. Wedden bij Voetbalwedstrijden. Zweedsche regeering verleent haar goedkeuring. Naar „Svenka dagbladet" meldt heeft de regeering machtiging verleend aan een consortium om volgens door de re geering, aan te geven richtlijnen gele- Clover altijd, als hij daar zou blijven sou- peeren, zoodat zij op de pastorie niets voor hem zou hoeven klaar te zetten maar zoo langzamerhand kwam hij zelfs heel weinig meer thuis voor lunch en thee. „Maar hij vischt nog veel, hè Davy kon Clover haar nieuwsgierigheid niet bedwin gen. „O, neen, miss Clo Als hij misschien één hengeltje heeft uitgeworpen, pakt hij zijn boel weer bij elkaar en gaat door het bosch naar Ladywood." „Maar hoe kan hij nu, kreupel als hij is, den heuvel beklimmen „Dat weet ik niet, miss Clomaar hij doet het Na deze inlichting vluchtte Clo het huis binnen, en, op haar kamer gekomen, mom pelde zij voor zich heen „Kat, dat zij is, om hem zoo bij haar in den mooien tuin te lokken en bij haar aan tafel, waar ze allemaal lekkere dingen voor hem te eten zal hebben Stille waters hebben diepe gronden." Maar ik zal het haar wel betaald zetten Als ik hem dan niet hebben kan, dan zal zij hem toch ook niet hebben Clover had althans „haar netten uitgezet" om wat meer van hem te weten te komen. Zij had zich ineens bedacht, dat ze door haar zusje Ethelwyn misschien wel het een en an der van hun betalenden logé zou kunnen hooren, daar lady Carstairs en haar dochters er een bijzondere bedrevenheid op nahielden, om iemands doopceel te lichten. Dus had zij een langen brief geschreven aan Ethelwyn en vol ongeduld had zij op eenig antwoord uitgekeken. Wonder boven wonder was dit meer inlich tend, dan zij had durven hopen „Is dat niet eigenaardig", schreef het zusje. „Heel toevallig noemde ik den naam van mr. Thurston Warwick, waar tante bij was, en ze herinnerde zich dien dadelijk. Het schijnt, dat zij juist van het voorjaar een dame ont moet heeft, die dan wel geheel vervuld was van hem en van zijn wedervaren. Ze woont vlak bij Thurston Halldat is zijn landgoed, zooals je weet of het hóórde althans in zijn bezit te wezen. Ik hield mij maar, of jij hem ergens ontmoet had. Tante kan voor het oogenblik niets meer uitvinden van hem, om dat die dame naar het buitenland vertrok ken is, ofschoon ik er zeker van ben, dat ze nog wel wat te weten zou zien te komen, als ik haar gezegd had, dat hij op de pastorie lo geerde. Thurston Hall behoort aan zijn oom, die hem heeft opgevoed als zijn erfgenaam. Het is een prachtige plaats, zegt tante, en de oom die tusschen twee haakjes een ver schrikkelijk humeur heeft is heel rijk. Ze schenen zeer op elkander gesteld, tot nu twee jaar geleden, toen de jonge man iets uithaal de iets onteerends wat den ouden heer zoozeer verstoorde, dat hij hem onterfde. Thurston verdween en niemand weet nu, waar hij is, behalve jij en ik Denk niet aan hem, Clover, want hij heeft geen centZijn oom heeft hem totaal onterfd en je hoeft niet te denken, dat de oude heer ooit op dit besluit zal terugkomen. Daar is hij de man niet naar Na deze inlichting had Clover er bijna ge heel van afgezien, om werk te maken van mr. Warwick, toen de gedachte aan een mo gelijke mededingster haar weer van besluit had doen veranderen. Daar kwam nog bij, dat zij zich, ondanks zichzelve, tot hem voel de aangetrokken. In het éérst had ze niets tegen dien omgang gehad van Warwick met de Armstrongs. Ze was een berekenend persoontje en hoe meer maaltijden hij immers op Ladywood gebruik te, hoe minder hij hun zou kosten en hoe minder werk zij ook voor hem zou hebben, want meestentijds had Jane het te druk, of zag er er slordig uit, om ook nog de bediening van den logé op zich te kunnen nemen. Ze voelde er zich in 't minst niet meer door be zwaard, dat er iederen dag nog een lekker schoteltje van Ladywood werd gehaald ge bruikte de gast dit niet, dan was er toch al tijd wel een liefhebber voor. Word

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1934 | | pagina 1