DE IN DE PIJP. 26e JAARGANG DINSDAG i© FEBRUARI 1935 No. 14 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN ToGF in J€ GAN?€L... GERECHTIGHEID. EEN VRIJGEZELLEN - BELASTING. WIERINGER COURAÜT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels f 0.50 Iedere regel meer f 0.10 MAAR.... Douwe Egbertt Echte Triesche Zeereu-Baai en Baai-Tabak. Melange van rijpe tabakKen. ELK NEDERLANDER Sedert het verschijnen van ons vorige arti kel heeft zich ten aanzien van de vreemde- lingenplaag weer heel wat afgespeeld. Hoewel het niet in onze bedoeling lag nader op dit onderwerp terug te komen menen wij toch niet te mogen nalaten enkele punten nog even aan te roeren. Ter wille van de duidelijkheid is in onze vorige verhandeling nagelaten te wijzen op een Kon. Besl. hetwelk als gevolg van de vreemdelingeninvasie tijdens de wereldoorloj het licht zag n.1. de wet houdende nadere voorschriften betreffende het toezicht op hier te lande toevende vreemdelingen, het z.g.n. vreemdelingenreglement. Dit reglement bevat een bepalingen (art. 19) als gevolg waarvan het geoorloofd is, vreemdelingen die gevaarlijk zijn voor de openbare orde en veiligheid of die zich overi gens niet houden aan de nader bij dit regle ment gestelde eisen van toezicht, een be paalde verblijfplaats aan te wijzen of wel hen het verblijf in bepaalde plaatsen van het land te ontzeggen. Dit is de z.g.n. verbanning (ontzeggen van verblijf in bepaalde delen van het land) en interneering (aanwijzen van een verblijf plaats). Als voorbeelden van internering noe men we het verblijf van den ex-Keizer van Duitsland in Doom en destijds van den ex- Kroonprins op het (eveneens ex-)eiland Wie- ringen. Deze interneringen vonden vermoedelijk meer plaats in het belang en de veiligheid van betrokkenen zelf dan wel dat zij de openbare orde en veiligheid zonden versto ren. Wanneer zij zich vrij in het land hadden mogen ophouden zou hun verschijning op bepaalde plaatsen tot ongeregeldheden aan leiding hebben kunnen geven. Een beter voor beeld vinden we nog in de Belgische militaire vluchtelingen die in kampementen werden ondergebracht en onder streng toezicht ston den ingevolge meergenoemd reglement. Thans vernemen we dat een aantal uitge weken Duitsche communisten in arrest zijn gesteld omdat zij actie voerden tegen de Nederlandse regering. Ondank is 's werelds loon In de wet op de toelating en uitzetting van vreemdelingen zagen we dat vreemdelingen gevaarlijk voor de openbare orde en rust op last van de Kroon over de grens kunnen wor den geleid en het zal velen een raadsel zijn waarom de regering nog aarzelde aan deze bepaling uitvoering te geven. Dit komt omdat zij behoren tot de cate gorie politieke vluchtelingen en daarom val len zij niet onder de wet toelating en uitzet ting van vreemdelingen. Dit wordt gedaan uit een oogpunt van men selijkheid want men weet van te voren dat deze vreemdelingen wanneer zij worden uit gezet een warme ontvangst van de Nazzi's wacht. Uitzetting zou dus gelijk staan met feite lijke uitlevering en daartegen verzet zich de wet regelende de uitlevering van vreemde lingen. Nederland sloot ingevolge deze wet met vele staten een verdrag waarin alle of ver schillende van de 26 in deze wet opgesomde misdrijven voorkomen op grond waarvan uitlevering kan plaats vinden. Dit zijn z.g.n. represailleverdragen wederkerigheidsver dragen). Op niet in het verdrag genoemde misdrijven vindt geen uitlevering plaats en evenmin geschiedt uitlevering aan landen waarmede geen verdrag is gesloten. Als .gevolg daarvan wist ook de beruchte zwendelaar Liebermann, directeur van de Veendammerbank, uit de handen van de Ne- derlandsche politie te blijven, omdat hij zich in Finland ophield, een land waarmede geen verdrag was gesloten. Maar ter zake, als internationaal recht geldtgeen uitlevering voor een politiek ver grijp. In Duitsland nu beschouwt men com munist en alles wat niet voetstoots achter het Hittelr-banier meeloopt (of mee mag loo- pen) als politiek misdadiger, landverrader enz. en zij zijn er hun leven niet zeker. Van daar hun vlucht naar Holland. Zet Holland hun weer over de grens omdat zij de orde verstoren dan is dit verkapte uit levering. (Uitzetting (over de grens vanwaar ze zijn gekomen) en uitlevering (op verzoek van de nabuurstaat) is dus niet mogelijk. Uitzetting over de grens van een andere na- buurstaat gaat ook niet want deze zouden de heren gauw retour, zenden. Het eenige wat er op zit is dus hierhouden Het spreekt vanzelf dat op hen ook het straks genoemde Vreemdelingen reglement van toepassing is. Willen zij zich niet aan de bepalingen daar van onderwerpen of verstoren zij op andere wijze de orde en rust, dan stellen zij zich bloot aan toepassing van het straks aange haalde art. 19, op grond waarvan hun een bepaalde verblijfplaats in het Rijk kan wor den aangewezen, waarbuiten zij zich niet mogen begeven. Het is duidelijk dat dit de Amsterdamse onruststokers staat te wachten. We zijn al leen benieuwd naar dit interneringswerk - concentratiekamp of hoe men het noemen wil zal komen. Het aantal politieke vluchtelingen, waartoe ook de Duitsche joden behoren, raken we dus, behoudens een omwenteling in het land van herkomst, niet zo gemakkelijk kwijt. Het behoeft geen betoog dat hun aantal heel wat groter is dan dat der buitenlandse zwerven de gelukzoekers, avonturiers, werklozen enz., waaraan wij ons eerste artikel wijdden. Deze mogen hier slechts verblijven op een geldig reis- en verblijfpas. Het is misschien aardig te weten dat deze welhaast nimmer verstrekt worden omdat het bezit daarvan vrijwel geen waarde heeft, althans niet voor de betrokke nen. Immers heeft men voldoende middelen van bestaan dan mag men hier blijven, heeft men dat niet dan moet men er toch uit. Het gemis van een reis- en verblijfpas vereenvou FEUILLETON. No. 22. Een blik van doodelijken haat trof hem. Vastberaden rukte ze de deur open en trad naar buiten. Stanway volgde haar op de hie len. Felicia droeg nog altijd het lichte kleedje, waarin zij dezen nacht van haar man wel licht voor immer afscheid genomen had. Ze had alleen den zijden sluier, dien zij, met- myrten bedekt, in de kerk gedragen had, om hoofd en schouder geslagen. De nachtlucht was koel, doch scheen haar niet te deeren. Van geen aardsche zaken scheen ze zich meer bewust. Zij liep als in een droom, met haar oogen vol tranen, naar de sterren opgeheven. Stanway, die haar met een somber gelaat volgde, was het, alsof ze in zichzelf bad. Op het oogenblik. dat Felicia in de vesti bule van het hotel trad, veranderde ze van houding en op haar tot nu toe bedrukt en bekommerd gelaat kwam een trotsche uit drukking. De secretaris was verrast opgesprongen, toen hij de jonge vrouw, die een paar uur geleden door haar echtgenoot verlaten was, hier alleen, midden in den nacht, zag binnen komen. „Is er iets gebeurd vroeg hij onderdani! Felicia schudde haar hoofd. „Ik moet u een gewichtigen brief overhandigen, mijn heer. Ik zou graag willen, dat u op het cou vert uw handteekening zette. U kunt dan, wanneer het noodig mocht zijn, aangeven, wanneer ik u dezen brief overhandigd heb. Het kon mogelijk zijn. Ze brak af. Door plotselinge heeschheid kon ze geen woord meer uitbrengen. Daar de secretaris haar niet verstond, zoo digd de uitwijzing omdat de vreemdeling dan direct over de grens mag worden gezet het geen voor een rechtens-toegelatene slechts bij uitspraak van den kantonrechter mag ge schieden. Het niet verstrekken van een reis- en verblijfpas is dus voor beide partijen wel zo gemakkelijk. De vreemdeling kan dan des te spoediger in Holland zien terug te komen in de hoop weer voor enige tijd de waakzaam heid van de Vreemdelingendienst te ontlo pen. Naast de politieke vluchtelingen en de hier- bedoelde ongewenste vreemdelingen (afgezien van de vraag of eerstgenoemden wèl gewenst- zijn) hebben we dan nog de tienduizenden die in Nederland werk hebben gevonden. Wel legt Arbeidsbemiddeling het aannemen van buitenlandse werkkrachten meer en meer belemmeringen in den weg, maar een algeheel verbod is er nog lang niet. Ten aan zien van dienstboden b.v. is het nog vrij hopeloos. Men moet echter steeds bedenken dat der gelijke maatregelen de belangen van Neder landers in den vreemde door te verwachten tegenmaatregelen schaden. In de Kamer b.v. is reeds meerdere malen aangedrongen op maatregelen tegen de vestiging van vreemde zakenlieden. We zijn er van overtuigd dat al deze onder werpen de volle aandacht der regeering heb ben en we hopen van harte dat zij deze moei lijke kwestie's tot een bevredigende oplossing zal weten te brengen. Moge het onze lezers door deze en onze vo rige verhandelingen duidelijk zijn dat een sluiten der grens en een uitwijzen van al wat niet Nederlander is, wel een methode is, doch niet de juiste, om de vreemdelingenplaag tot het verleden te doen behoren. (Nadruk verboden.) ,',Ons Noorden" (R.K.) pleit voor een nieuwe belasting. Veel erger dan de druk van de directe belastingen, is die van de indirecte be lastingen, aldus betoogt het blad. Daar over zijn de laatste dagen zeer interes sante cijfers verschenen, die ons wel heel wat zeggen. Het laatste jaar voor de crisis, n.1. 1929, bracht aan de directe en indirecte belastingen voor het; Rijk op een bedrag van 600 iinilioen, waarvan de kleinste helft, n.1. 46 pCt. werd opgebracht door de indirecte belastingen. Over 1934 was dit cijfer van 600 milli oen gedaald tot 500. Maar de opbrengst der direchte belastingen daalde van 320 op 170 millioen,^daarentegen stegen de indirecte belastingen van 280 op 340 millioen. Op het oogenblik wordt dus 67 pCt. van onze belastingen opgebracht door de indirecte heffingen, dat zijn dus belastinggelden, die we niet direct brengen naar het belastingkantoor, maar die we betalen bij het koopen van suiker, tabak, thee, koffie, vleesch enz. Over deze belangrijke wijziging in ons belastingstelsel moet men niet ge ring denken. Want bij de heffing van de directe belastingen wordt, rekening gehouden met de financieele draag kracht van het gezin, ook met de groot te vanh et gezin. Bij de directe belasiin gen is daarvan echter geen sprake. Daar betaalt de arme evenveel als de rijke en wat nog erger is, de moeder van het groote gezin meer dan die van het kinderlooze gezin, om dat haar ver verbruik veel grooter is. moest zij zich geweld aandoen, om haar wensch te herhalen. Hoofdschuddend voldeed de secretaris aan haar verlangen. „Sluit nu den brief weg, totdat hij afge haald wordt" Dit gebeurde eveneens. „Ik dank u, mijnheer Ze boog haar hoofd en ging naar de deur. De hotelbediende volgde haar een weinig opgewonden, om haar naar haar verder ver langen te vragen. De jonge vrouw keek ech ter niet meer om, maar snelde, zoo vlug haar voeten haar dragen konden, naar de villa terug. Op dit oogenblik vloog Stanway ook uit zijn schuilhoek en de deur uit. De secretaris vroeg den Amerikaan, die de Duitsche in haast volgde, wat er toch aan de hand was, doch hij kreeg geen antwoord. Dadelijk daarop klonk een hartverscheu rende kreet uit de laatste villa. De secretaris sprong de trap af. Hij zag nog, hoe een licht, fladderend voor werp, dat bij het zwakke licht der maan on duidelijk te herkennen was, van de leuning van het terras zich in de diepte stortte. Dit geschiedde nog voordat de om hulp roepende heer Stanway, die beide armen angstig uitge strekt hield, toegesprongen was. De secretaris herhaalde het hulpgeroep van den Amerikaan. Kellners en gasten wierpen de vensters open, vragende stemmen daarop zenuwachtig heen en weer geloop voor het huis. Eindelijk werd men gewaar, wat er te doen was. De aardige jonge Duitsche, de echtgenoote van den heer Hüttl had zich over de leuning van het terras in de diepte geworpen. Het was op dezelfde plek geschied, waar gasten, die nog laat op waren, tegen midder nacht, de jonge vrouw haar man hadden zien nawuiven. De lange, soupele sluier was bij den val aan de balustrade blijven hangen. Als een lichte wolk zweefde hij nu over den donkeren rotsi- gen afgrond zachtjes door de nachtwind op en neer bewogen. En de vrijgezel, die liet best belasting' kan betalen, ontloopt de indirecte belas ting voor een belangrijk gedeelte, om dat bij er geen huishouden op na houdt. Juist voor deze groep van personen, die best wat meer zouden kunnen be talen, is de verschuiving in de belas ting-opbrengst gunstiger geworden. Deze ongunstige verhouding wordt intusscben nog ongunstiger, wanneer men ook andere cijfers bier in het ge drang brengt. Het blad denkt b.v. aan dë f 180 mil lioen crisisheffing voor steun aan den landbouw, wat ook een indirecte belas ting is, zonder eenige progressie en in bijzondere mate drukkend voor bet grooteg gezin. Het blad denkt hier verder aan de ex tra kosten van de contigenteerings- maatregelen en tariefsverhooging, ook een indirecte belasting, even zwaar drukkende op de armen als op de rij ken en bijzonder zwaar drukkend op de groote gezinnen. Bij deze geweldige heffingen aan in directe belastingen komen ook nog de niet geringe bedrijfswinsten, die thans geëiscbt worden door provinciale en gemeentelijke besturen bij het leveren van licht, gas en water. Ook die bedrij ven zijn belastingobjecten geworden en eiscben een zwaar drukkende indirecte belasting. De gevolgen van deze geweldige stij ging van de indirecte belastingen moet men niet onderschatten, want bet be- teekent, dat langzamerhand in ons ge- heele belastingstelsel het zoo recht vaardige beginsel van progressie n.1. dat degene die het meeste bezit, ook het meeste betaalt, meer en meer verdwijnt zoodat ons belastingstelsel niet alleen steeds zwaarder gaat drukken, maar ook onrechtvaardiger wordt, vooral ten koste van den kleinen man. Daarom zou het blad nog eens willen vragen, ligt in dit alles ook geen rechts grond, dat men eindelijk er eens toe overgaat om ook in ons land een vrijge zellenbelasting te gaan heffen Want. juist voor deze menschen wordt de toestand steeds gunstiger ten koste van de gezinnen. Uitvoer Waddenzeeharing naar Duitschland Dit seizoen niet mogelijk De Kamer van Koophandel en Fa brieken voor Friesland wijst in een adres aan den Minister van Economi sche Zaken op een bericht, waarin wordt gezegd, dat zijn verificatie op het. departement inderdaad juist blijkt te zijn, n.1. dat het deviezencontingent voor den uitvoer van haring naar Duitschland is uitgeput, zoodat de vor deringen voor de levering van baring naar Duitschland na 8 Febr. niet meer voor vereffening via de clearing in aan merking komen. In verband met dit bericht vestigt adressante de aandacht op de otnstandigheid, dat de aanvoer van Waddenzee-haring ongeveer half Februari begint en voortduurt tot on geveer Mei. Deze haring bleek in be- langrijke quanta te worden uitgevoerd Toen Theo Hüttl in Ventnor aankwam, was hij niet weinig verbaasd, den vermeenden overste Weindel in de wachtkamer van het station aan te treffen. Maar ook Weindel, die dadelijk op hem toe trad, speelde den verbaasde. Hij vroeg nieuws gierig naar de redenen, die zijn landsman plot seling tot zijn vertrek hadden genoopt. „Nu, wanneer u daar zooveel belang instelt,, over ste," zeide de directeur ten laatste, „dan ik u de beweegredenen tot mijn vertrek me- dedeelen. Deze Hamburger Frits Beijer die op zoo noodlottige wijze om het leven ge komen is, was nog al hoog bij onze maatschap pij verzekerd. Toen ik dat gisteren, door uw toendoen, in de Hamburgsche courant las, besloot ik dadelijk, deze reis naar Berlijn te ondernemen. De plaatsvervangende directeur is nieuw. Ik wil niet, dat in mijn afwezigheid, fouten in de afrekening plaats vinden. Met het sluiten en nakomen van verzekeringen is zoo veel te doen." Weindel had den spreker met verbazing van het hoofd tot de voeten opgenomen. „Het is voor het eerst, dat ik er van hoor, dat Beijer bij de „Hammonia" verzekerd was Ik dacht altijd, dat hij met de maatschappij „Polar- stern" een contract had gesloten. Hm, nu, ik heb daarover slechts vluchtig iets gehoord en kan me dus wel vergissen." In Portsmouth aangekomen, week de Duit- scher geen oogenblik meer van de zijde van zijn landsman, Weindel hoopte door voortdu rend bij den directeur te blijven, dezen aan boord van de „Southampton" te krijgen, zon der dat hij er geweld toe behoefde te gebrui ken. Op het telegraafbureau zag Weindel zich evenwel genoodzaakt zich bekend te maken. Hij wilde namelijk inzicht hebben in een tele gram, dat Hüttl opstelde. Deze, wiens geduld eindelijk ten einde was, wees op een fermen toon zijn opdringerigen landgenoot terecht. Voordat de vreemde zijn telegram had kun nen lezen had Hüttl het in stukken gescheurd en bij andere snippers geworpen. „Wie zijt ge toch, voor den duivel? En wat wilt u van BINNENLANDSCH NIEUWS. naar Duitscbland, betgeen, zooals de situatie thans is, dit seizoen niet mo gelijk zal zijn. Op de binnenlandsche markt is voor deze viscb tegen redelij ke prijzen geen voldoende afzet te vin den, zoodat door stagnatie in den uit voer dit product zoo goed als waarde loos zal worden. Dit zal niet minder dan een catastrofe beteekenen voor de aanvoerplaatsen van Waddenzeeharing daar de met de visscherij van en den handel in Waddenzeeharing bezighou- houdende bedrijven zullen worden lam gelegd. Afgezien nog van de schade, welke daardoor wordt toegebracht aan andere bedrijven, welke zijdelings een deel krijgen van de opbrengst van de Wiaddenzeeharing. Dat het bier om aanzienlijke belangen gaat, blijkt wel uit de omstandigheid, dat er thans voor een half millioen aan netten in zee staat, terwijl alleen reeds aan den gemeentelijken vischafslag te Harlin- gen jaarlijks voor IV2 a, i2 ton Wadden zeeharing wordt verhandeld. Met bet oog op de belangen van de desbetreffen de bedrijven in Harlingen, Makkum en Lemmer meent de Kamer een dringend beroep op den Minister te mogen doen tot het treffen van maatregelen waar door de dreigende catastrofe voor deze bedrijven worde afgewend. WITTE SPATBORDEN VOOR RIJWIELEN VERPLICHT Wetsontwerp in voorbereiding. Naar de „Tel." verneemt, heeft het depar tement van Waterstaat aan de Gedeputeerde Staten der provincies om advies gezonden een ontwerp-wijziging van het Motor- en Rijwiel reglement, waarbij nieuwe voorschriften voor de verlichting van driewielige bakfietsen en van gewone rijwielen worden voorgesteld. Naar men weet werden door de in Juli van het vorig jaar ingegane wijziging van het motor- en rijwielreglement de driewielige bak fietsen van het rijwielpad verdreven en naar den grooten weg gedirigeerd. Daarbij werd echter verzuimd, passende, voorschriften uit te vaardigen om de veiligheid van dit lang zame verkeer ten opzichte van het inhalende snelverkeer te verzekeren. Met name bleven de verlichtingsvoorschriften ongewijzigd en de practijk heeft sindsdien op droevige wijze aangetoond dat deze volslagen onvoldoende waren voor de veranderde situatie. Zoolang de driewielige bakfietsen op de rijwielpaden reden, kon een enkel wit licht aan de voorzijde en een roode reflector op het achterspotbord wellicht voldoende geacht worden. Op de groote en onverlichte ver keerswegen was deze verlichting zóó onvol doende, dat ongelukken niet konden uitblij ven. Regeeringsmaatregelen. De toeneming van het aantal aanrijdingen met bakfietsen heeft uiteraard ook de aan dacht getrokken van het departement van Waterstaat. Er werden maatregelen overwo gen, om aan dit verkeersgevaar een einde te maken. De bezwaren tegen een weder toela ten van de breede bakfietsen op de naar ver houding smalle fietspaden waren te groot dan dat men tot een herstel van den ouden toestand wilde overgaan. Daarom is de voor keur gegeven aan nieuwe verlichtingsvoor schriften. Daarbij werd tevens het vraagstuk van een beter herkenbaar maken van gewone rij wielen voor het achterop rijdende verkeer in studie genomen. Het voorschrijven van een rood achterlicht voor alle fietsen stuitte op het bezwaar, dat zulk een verlichting practisch alleen een electrische zou kunnen zijn. Het verplicht stellen daarvan in dezen tijd kon bezwaarlijk mij Mijn geduld is ten einde en ik ver bied u mij langer met uw gezelschap lastig te vallen." De commissaris toonde den Duitscher zijn herkenningsteeken en zijn geloofsbrieven, die door den chef van de geheime politie waren opgesteld. Verschrikt deed de directeur een stap ach teruit. „Maar wat wilt u van mij „Dat zult u naderhand vernemen. Uit naam der wet vraag ik u nu, of u mij gewillig aan boord van de stoomboot wilt volgen Ik heb een bevel tot inhechtenisneming van u in mijn zak." „En u wilt mij ook niet zeggen, waarom de Hamburgsche politie belang in mij stelt „Ik zal u de verdenking, die op u rust, aan boord van de „Southampton" meedeelen." Weindel vroeg zooals hij met Stanway af gesproken had, of er ook telegrammen voor hem gekomen waren. Men overhandigde hem, toen hij zich bekend gemaakt had, twee de pêches. Hij vloog deze door steeds het oog houdend op den jongen man van Felicia. De ingekomen telegrammen stelden hem met een paar woorden op de hoogte van het geen er na zijn vertrek in het hotel Excelsior Palace was voorgevallen. Hoofdschuddend eindigde hij de lectuur. Eerst toen de groote schroef van de „Sout hampton" in beweging gebracht was en het gevaarte langzaam de golven begon te door klieven, openbaarde Weindel aan den direc teur, dat deze verdacht werd medeplichtig te zijn aan de berooving en den moord van Frits Beijer. Theo stond als door den donder getroffen. Vooral kende zijn vertwijfeling geen grenzen, nu het hem door den list van Weindel onmo gelijk gemaakt was, eerst nog met zijn vrouw te spreken. De gedachte, dat Felicia zijn ge vangenneming mogelijk eerder zou vernemen, dan hij voor het gerecht de onzinnigheid van die aanklacht kon bewijzen, was hem onver- dragelijk. Want, natuurlijk rekende hij er op, dadelijk na het verhoor weer vrij gelaten te worden. Deze gevangenneming vond hij be spottelijk, dat verklaarde hij aan den com missaris. Of Theo Hüttl zich nu in zijn lot schikte, of dat hij hoopte door zijn zeker optreden, zon der eenige vrees te laten blijken, zijn rechtere te misleiden hoe het zij hij maakte niet de minste aanstalten om te vluchten. Hij ging kalm in het rijtuig, dat de commissaris aan de haven had laten komen en die beiden naar de gevangenis, waar Hüttl voorloopig in bewaring zou gehouden worden, voerde. Op de plaats der bestemming aangekomen, bracht Weindel zijn gevangene regelrecht naar de verhoorzaal, waar hij hem aan de hoede van politiebeambten overliet. Daarop meldde de commissaris zich bij den rechter Frsenius aan, dien hij in een slecht humeur aantrof. „Vergeef mij de wel wat ongeduldige vraag, mijnheer," sprak de commissaris tot den rech ter, die het onderzoek leidde, „bevindt miss Worcester zich nog in hechtenis?" „Neen Dat is juist zoo afschuwelijk Den dag na uw vertrek moesten wij haar laten gaan Die persoon heeft geboftFresenius was zoo opgewonden, dat het geruimen tijd duurde eer hij het verloop van die geschiede nis verteld had. „Waar zij geweest was werd bewezen door een landlooper, die zwervend bij de haven gevonden was en gevangen genomen werd, omdat men hem verdacht van aan een snij- partij in St. Pauli deelgenomen te hebben. Hij hield stijf en strak vol, gedurende die vecht partij in het tuintje van een huis in de Berg straat geslapen te hebben. Men vond bij hem een zilveren cigarettendoos, waarop de let- teds E. W. gegraveerd waren. Men kon niet uit den jongen krijgen, wanneer hij dien ge stolen had. Om van de hem ten laste gelegde vechtpartij vrij te komen, moest hij aanwij zen op welke binnenplaats hij in den nacht van 11 op 12 Maart overnacht had. Het was het huis, waarin zich het pension van me vrouw Middleton bevond." 'verzoi (Wordt vervolgd.) nuuuer o:

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1935 | | pagina 1