BREIEN 26e JAARGANG VRIJDAG 32 FEBRUARI 1935 No. 16 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN DE Wond in depot... GERECHTIGHEID. ASPIRIN ■WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG en VRIJDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1. S BUREAU ADVERTENTIëN UITGEVER Hippolytushoef Wieringen Van 1 5 regels f 0.50 CORN. J. BOSKER WIERINGEN Telef. Intercomm. No. 19. Iedere regel meer f 0.10 IN DE PIJP. Douwe Egbert* Echte Triwehe Vleeren-Baai en Baai-Tabak. Nederlands geurigst* pijptabak. BINNENLANDSCH NIEUWS. JEUGDHERBERGEN EN VOLWASSENEN. Besprekingen tusschen organisaties. Het bestuur van de Nederlandsche Jeugd herberg Centrale, gehoor gevend aan een uitnoodiging van de Algemeene Nederland sche Vereeniginjg voor Vreemdelingenver keer,, had dezer dagen te Den Haag een be spreking met de besturen van H.O.R.E.C.A.F. en van den Bond van Koffiehuis-Restaurant houders en Slijters, welke bijeenkomst onder presidium van de A. N. V. V. stond. Op deze conferentie werden de bezwaren der beide genoemde organisaties, sedert geruimen tijd naar voren gebracht, tegen het toelaten ook van volwassenen in de jeugdherbergen, be sproken en nader toegelicht. Het bestuur der Nederlandsche Jeugdher berg Centrale vond daarop gelegenheid uit een te zetten, waarom een toegeven aan den eisch om de jeugdherbergen zonder meer te sluiten voor volwassenen uitgesloten is en ook geenerlei oplossing zou brengen voor de moeilijkheden. Trouwens de voorstelling die hier gewekt werd, is zeer eenzijdig en over dreven en met cijfers en statistieken der N. J. H. C. kon het tegendeel worden aange toond. Van een wantoestand mag hier zeker niet worden gesproken. De ouderen, die in de jeugdherbergen komen, vormen een onmis baar element in de jeugdherberggemeen schap. Het bestuur van de N. J. H. C. deed even wel de toezegging aan de hand van gegevens omtrent deze aangelegenheid, door bedoelde organisaties te verstrekken, nog eens zorg vuldig na te gaan of andere maatregelen ge nomen kunnen worden, die zonder het jeugd- herbergwerk te schaden tegemoet komen aan wenschen van het hotel- en pensionbedrijf. RAZZIA ONDER WILDE AUTOBUSSEN. Politie treedt op aan Haagsche grens. Dinsdagochtend hebben de rijks- en ge meentepolitie aan de grens van Den Haag een razzia onder de wilde autobussen gehouden. In totaal zijn tien a twaalf autobussen van verschillende ondernemingen aangehouden. De ondernemers hadden te voren een waar schuwing ontvangen van de politie, dat zou worden ingegrepen. Blijkbaar hebben de on dernemers deze waarschuwing niet au serieux genomen en men is derhalve toch van de verschillende reisbureaux vertrokken. Aan de FEUILLETON. No. 23. Fresenius, die toevallig van deze zaak hoor de, viel de overeenstemming van de eerste letters van miss Ellen Worcester, met de op de doos staande op. Dadelijk liet hij de Amerikaansche voorko men, en miss Worcester herkende de doos als haar eigendom. „Hoe laat was het, toen je Maandagavond het schuurtje binnensloop, mijn jongen „Het zal tien uur geweest zijn." „En hoe lang sliep je daar, mijn jongen „Tot acht uur ongeveer. Ik zweer het u, bij de vechtpartij ben ik waarachtig niet geweest. „Mm. Maar waarom heb je uit het leeren taschje van de fiets die cigarettendoos gesto len De jongen keek boos. „Gestolen, mijnheer de rechter, dat is een hard woord. Ik heb ze gewoon gevonden." „Zeg eens, jongetje, voelde je je in het schuurtje veilig „Och, mijnheer, niemand heeft mij ooit wat gedaan. Ik ben. een verdraagzaam mensch.En dan had ik er van binnen den grendel voorgeschoven, zoodat er geen mensch in kon." „Er kan dus ook niemand tusschen vijf en zeven uur een rijwiel uitgehaald hebben „Neen, dat was onmogelijk. En wanneer er iemand zou hebben willen stelen „Stil, stil, mijn jongen, daarom is het niet te doen. Je blijft er dus bij, dat je eerst om acht uur den grendel weg gedaan hebt en je uit de voeten maakte „Op mijn eer, mijnheer. En deze doos slechts gevonden. Ik geef u mijn woord van eer daarop." „Nu, daarover later nog een woordje Dadelijk maakte de rechter nog eenige din gen af, en nam toen de Amerikaansche nog eens in verhoor.' Dit eindigde met de vrij lating van miss Worcester, grens der gemeente werden de bussen even wel door rijks- en gemeentepolitie opgewacht De reizigers moesten de bussen verlaten en tegen de chauffeurs is procesverbaal opge maakt. Zij kregen de waarschuwing mede, dat, indien zij vandaag te tweede male zou den worden bekeurd, de bus in beslag geno men zou worden. Toen bekend was, dat de politie deze raz zia hield, hebben de ondernemers getracht, langs andere wegen Den Haag te verlaten en binnen te rijden, zoo o.a. via Voorschoten en Veur. Maar ook hier was de politie op haar hoede, zoodat deze opzet mislukte. Aan de verschillende reisbureaux toefden aanvanke lijk verscheidene teleurgestelde reizigers. Vee zonder voedsel. Clearingsgevolg; of noncha- lanse Een opperwachtmeester van de Kon. Marechaussee te Wels heeft dezer da gen op een boerderij aan „De Hamert" onder de gemeente Bergen in Limburg aangetroffen enkele runderen, twee varkens en ongeveer honderd kippen, die in zeer vermagerden toestand ver keerden. Een ingesteld onderzoek wees uit, dat op de boerderij, behoudens een weinig hooi en enkele koolrapen, in het geheel geen voedsel aanwezig was. Aangezien de toestand van het vee on houdbaar was, heeft de opperbrand- meester zich in verbinding gesteld met de Vereeniging voor Dierenbescher ming te Maastricht, aan welke hij rap port over een en ander uitbracht. Deze vereeniging heeft toen in samenwer king met de marechaussee besloten, het vee elders onder te brengen. Op kos ten van de Vereeniging zijn de dieren in een naburige boerderij onderge bracht. De eigenares van de dieren be weerde, dat de oorzaak in het ontbre ken van het benoodigde veevoedsel gezocht moet worden in het feit, dat zij tengevolge van de clearing-overeen- komst geen geld uit Duitschland kon krijgen. BUITENLANDSCH NIEUWS. DE KRAB ALS BOOMKLIMMER. Op de koraalriffen in de Stille Zuid zee bevinden zich monsterachtige roof krabben, die in hoornen klimmen en dengene, die in hun klauwen valt, bij het haar trekken. De ontdekkingsreiziger Frederik O'Brien heeft deze roofkrabben aan het werk gezien en tevens de wijze meegemaakt, waarop de dieren gevan gen worden. „De krab, zoo schrijft O'Brien, ging met ongelooflijke snelheid tegen den grijzen glibberigen kokospalm naar boven. De inlander, die ons vergezelde, bracht vlug klei en bladeren bij elkaar, en boetseerde een krans van dit meng sel, 15 c.M. breed en verscheidene voe ten lang. Hiermee klom hij den boom in tot een hoogte van 40 voet, bond den krans om de stam van den boom en keerde terug. Wij wachten. Plotseling hoorden wij een ^eweldig geluid en een groote ko kosnoot viel door de zwaaiende takken op den grond. Toen hoorde ik een ge ritsel en met behulp van mijn electri- De rechter was onder deze omstandigheden rustiger geworden, toen hij reeds uit Ports- mouth telegrafisch bericht ontving van de spoedige terugkomst van den commissaris met Theodoor Hüttl, die verdacht werd van deelname aan den moord. Presenius was echter buiten zich zelf van kwaadheid, dat Weindel de vrouw van Hüttl in handen van den privaatdetective achter gelaten had. Boos wierp hij de verschillende telegrammen, die aan den commissaris en hem bezorgd waren op den lessenaar door elkander en riep „Dat komt er nu van Ze heeft zelfmoord willen plegen Dat zou niet gebeurd zijn, wanneer u voor haar gezorgd had „U vergeet, mijnheer, dat ik tegen Hüttl zelf geen bevel tot inhechtenis in den zak had. Ik kon hem dus slechts door list te pak ken krijgen. Natuurlijk liet ik hem niet mer ken, dat ik voor zijn gevangenneming geen bevoegdheid had. U zult u wel herinneren, dat bij ons vertrek de verdenking alleen op Felicia Beijer viel." „Nu en „En niet zij, maar Theodoor Hüttl heeft den moord gepleegd." Fresenius ging één en al verbazing in zijn leunstoel zitten. „Hoor eens, Weindel, ik schat uw talent zeer hoog, maar wanneer u te ingewikkeld wordt „U zult na het verhoor er zelf niet meer aan twijfelen, mijnheer." „Hoe gedroeg Hüttl zich onder de reis „Bijzonder gevat. Toen ik hem in Ports- mouth in de engte dreef, speelde hij natuur lijk den edelmoedige, zooals deze heeren dat gewoonlijk doen. Hij heeft een fijn leugentje verzonnen, waarmee hij zich er denkt uit te redden. Maar zooveel ben ik van hem te we ten gekomen, dat hij het geweest is, die op den bewusten tijd op de trap met Stanway en Kleist die ontmoeting had." Het was reeds avond geworden, toen de rechter zich eindelijk naar de verhoorzaal begaf. Hüttl was een driftkop. Hij had aan de hem bewakende beambten reeds verscheide sche lantaarn kon ik de kolossale krab den boom af zien komen. Zij hield zich vast met de scherpe punten van haar looppooten aan den glibberigen bast en ging achterwaarts naar beneden met de uiterste zorgvul digheid. Toen de roofkrab de klei had gevoeld, werd zij minder voorzichtig en liet plot seling; tot mijn groote verwondering haar houvast los. Wild slaande met haar pooten viel zij van de hoogte van 40 voet naar beneden te pletter op de rotsen onderaan den boom. De krab dacht natuurlijk dat de klei die zij aanraakte, onderaan de boom was en dat zij alleen nog maar haar kokosnoot moest bijeenzoeken en dan weg kon gaan. Een groene kokosnoot is een reus achtig iets in vergelijking met de ko kosnoot die wij kennen, maar deze krab kon haar gemakkelijk vervoeren door haar onder een paar van haar looppooten te nemen. Haar lichaam 60 c.M. lang en 45 c.M. breed. De inboorlingen zijn bang voor deze groote onheilspellende roovers. Zij zijn niet gemakkelijk te van gen, en menige inboorling die des nachts in een boom klom om noten te plukken werd tot zijn groote afgrijzen bij de haren gepakt door een krab. Ge woonlijk bijten zij bij iedere beklim ming van den palm zes tot tien noten af. NEGER TOT ELECTRISCHEN STOEL VEROORDEELD. Te Nashville in Tennessee (Am.) is een neger, Harris, genaamd, wegens het aanran den van een 14-jarig blank meisje tot den electrischen stoel veroordeeld. In Decembei j.1. heeft een volksmenigte getracht de ge vangenis, waar Harris na zijn arrestatie in voorarrest werd gehouden, te bestormen, ten einde hem te lynchen. Door het geweervuur der nationale garde waren daarbij vier per sonen gedood. EEN VOLLE MAAG. In het Goulburn-ziekenhuis te Sydney in Australië werd onlangs een jongeman opge nomen, die klaagde over acute pijnen in zijn maag.Er werd een Röntgen-foto genomen en toen bleek, dat de maag een hoeveelheid vreemdsoortige voorwerpen bevatte. Er moest operatief worden ingegrepen en men vond toen een groot aantal stukjes ijzerdraad van verschillende lengte en dikte en voor het meerendeel tot haken gebogen. Nadat zij een voor een verwijderd waren telde men niet minder dan 130 stuks. De patiënt, die thans herstellende is, weigerde mede te deelen, hoe hij tot dit vreemde dieet was gekomen. EEN OPGEWEKTE 110-JARIGE. Mr. Dr. Davenport, die in September van het jaar 1824 in Rusland geboren is, woont sinds 1893 in de Vereenigde Staten. Zij voorziet, niettegenstaande haar hoogen leeftijd, zelf in haar onderhoud door het houden van le zingen. Mrs. Davenport, die muziekles van Liszt heeft gehad, speelt nog dagelijks piano. Bovendien spreekt zij vijf talen. Over het tegenwoordig leven en de moder ne opvattingen is zij niet zeer te spreken. „Jullie maken een afgod van het geld", heeft zij in een tweegesprek gezegd. „Dat is het ware niet. Het leven bestaat uit het goede, dat men voor anderen kan doen." Zij stelt verder veel prijs op een goede ont wikkeling. Op het gebied der philosophie is Spinoza haar leider. Mrs. Davensport is driemaal getrouwd ge weest en heeft elf zoons. De jongste is 73 jaar, de oudste 93, maar allen zijn ouder dan haar tegenwoordige echtgenoot, die nog slechts den leeftijd van 67 jaar heeft bereikt. LOON NAAR „VERDIENSTE." Reuter weet uit Praag te melden, dat een twintigtal bedelaars een organisatie gevormd heeft tot bevordering van hun werk in Tsjechoslowakije. Allereerst hebben de hee ren de stad en de omgeving in-een twintig tal districten verdeeld, teneinde concurrentie te voorkomen. Daarna legden zij hun „verdiensten" bij elkaar en kochten een auto. De leider, Ladis- lav, reed enkelen van hen naar verschillende steden, dezen „werkten" dan in deze plaats en werden later door Ladislav teruggehaald. Al hun „verdiensten" werden samenge- gevoegd Ladislav kreeg tien procent voor zijn werk als organisator en chauffeur. De politie heeft thans deze organisatie in verzekerde bewaring genomen. PROVINCIAAL NIEUWS. en repareeren ALLE wollen kleeding, zooals TRUIEN, vesten, broeken, enz. Kousen en Sokken (ook de allerfijnste). „De Sterke Kous", Zuidstraat 19, Den Helder. Jaap Snor. Voor Wieringen bij Jb. Kaleveld. ne malen zijn verbazing te kennen gegeven, dat men hem in dat ellendige vertrek uren lang liet wachten, terwijl er slechts een mis verstand plaats had, dat hij in een oogen- blik kon ophelderen. Opgewonden trad hij op den rechter toe. Deze liet zich echter niet in de war brengen. Fresennius liet uitvoerig het signalement van den directeur der levensverzekering in protocol brengen door een jong beambte, die reeds bij lamplicht aan 't schrijven was. ,,Kui-: u zich ook herinneren," begon de rechter daarna het verhoor, „hoe laat u Maandag, den elfden Maart, in 't bureau van den „Argus" bent geweest „Wel zeker was Hüttl's antwoord. „Het moet twee uur geweest zijn. Ik was om half twee uit Berlijn gekomen mijn bruid had mij van den trein afgehaald." „Wat wilde u bij den heer Beijer „Ik wilde de brieven bij hem terughalen, die mijn bruid zoo onvoorzichtig geweest was, hem te geven. Dat hij van plan was de brieven te behouden, om er zaken mee te doen dat vermoedde ik in de verste verte niet. Toen wist ik niet, dat ik met een schurk te doen had." „Uit dat onderhoud leidde u dus niet af, dat de neef van uw bruid een wederrechtelijk gebruik van de brieven zou maken Op deze vraag antwoordde Hüttl„De heer Beijer was bereid mij de papieren terug te geven. Hij wees mij aan, waar ze geborgen wa ren. Uit een soort archiefkast haalde hij een langwerpig blikken trommel, die gesloten was. Daarop zocht hij den sleutel, doch vond hem niet en hij vertelde mij toen, dat de sleu tel in de geldkast geborgen was. De sleutel hiervan had zijn compagnon echter in bewa ring. Hij scheepte mij af met de belofte, dat hij de brieven aan mijn adres naar Helgoland zou zenden." „Maar is u dienzelfden dag niet nog eens in het bureau van den „Argus" verschenen „Ik kwam daar toevallig voorbij en wilde daarom mijn geluk nog eens beproeven. Be halve den knecht vond ik echter niemand thuis. De laatste keer was alles reeds geslo ten en in duisternis gehuld. Ook brandde op Honger-üemonstratie te Hoorn. In den loop der vorige week waren een 7u-tai Hooniscüe tewerkgestelden in de YV ïeririgermeer gesehorst. üen en ander was een gevolg van een con- ilict over het uurloon hij siootgraven, waardoor de betrokkenen het werk nadden neergelegd. in een alhier gehouden vergadering werd besloten, dat men een garantie loon van f 18 zou eischen, terwijl te vens werd besloten tot het houden van een honger-demonstratie op de Kaasmarkt. Zaterdagmiddag verzamel den een drietal groepen zich op de Kaasmarkt ten slotte waren met tal van nieuwsgierigen een 2üU-tal per sonen hij een. Kind te Enkhuizen gedood. In het Westeinde te Enkhuizen werd het vijljarig, zoontje van den heer Schuyt, dat plotseling met een hoepel dwars den rijweg overstak, door een passeerende auto gegrepen en vrijwel op slag gedood. De bestuurder van de auto, de heer M. uit Hoorn, treft geen schuld. De auto is in beslag genomen. WIERINGERWAARD. De afdeeling Wierin- gerwaard van den Ned. Bond van Boerinnen en andere plattelandsvrouwen hield Dinsdag avond een buitengewone algemeene verga dering in de zaal van den Heer H. v. d. Woude. Er was mooie electrische verlichting en op elk tafeltje een bloemetje. Voor deze vergadering werden ook de heeren toegelaten waarvan een zeer druk gebruik is gemaakt. De kolfbaan was geheel bezet. Met een toepasselijk woord werd door de presidente, mevr. VisserBakker, de verga dering geopend, daarbij in 't bijzonder een welkom toesprekende tot den heer Strijbos, de trap geen licht en moest ik in de duister nis om mij heen tasten." Fresenius knikte. Het scheen hem van groo te beteekenis, dat Hüttl reeds den dag te vo ren met de trap bekend was geworden. „'s Avonds zaagt u de beide compagnons, is 't niet „Ja, in het Alsterpaviljoen. Ik was daar met mijn bruid en haar tante." „U merkte aan de dichtsbij staande tafel miss Ellen Worcester en een aan u onbekend echtpaar op Hüttl bevestigde dit. „Ik was al half van plan, de voor mij minder aangename buren, uit den weg te gaan, toen plotseling beide hee ren binnenkwamen. Ik meende, dat de heer Beijer mij zocht. Aan het knechtje had ik namelijk het Alsterpaviljoen als plaats van bijeenkomst genoemd en dacht nu dat beiden hieraan gevolg hadden gegeven. Des te groo- ter was mijn schrik en ergernis, toen beide heeren regelrecht naar de tafel naast de on ze gingen en daar allervriendschappelijkst miss Worcester en hare tafelgenooten be groetten." „Zooals wel te begrijpen, is, werd u toen met haat tegen den neef van uw bruid vervuld „Natuurlijk. Mijn bruid stelde mij weer wat gerust, toen ze mij het eigenaardige karakter van Beijer beschreef. Hij was wel zwak en gemakkelijk te bepraten, doch even licht was hij tot goede over te halen. Wanneer ze slechts in de gelegenheid was om een paar woorden met hem te wisselen en hem ernstig op zijn plicht wijzen, zoo zou hij er zich stellig voor schamen de partij van miss Worcester te kie zen." „En voerde mejuffrouw Beijer haar voor nemen uit ,J a. ,Gaf zij u dadelijk verslag van hun ge sprek ,Ja, op de stoomboot, die ons drieën naar Uhlenhorst terugbracht. Felicia vertelde mij, dat haar neef vast besloten was, ons de brie ven te geven. Hij had aangeboden ze den vol genden morgen in de vroegte aan de boot naar Helgoland te brengen. Felicia had hem echter geantwoord, dat wij de brieven liever Zenuwpijnen!1 Wie hieronder dikwijls te lijden heeft, moet steeds er aan denken: Altijd tlefpir het product van vertrouwen. die het een ander zou vertellen over zijn zwerftochten door de natuur. De heer Strijbos begon dan te vertellen dat hij zich zou bepalen tot enkele détails en zou trachten een beetje in 't algemeen te vertel len over onze mooie natuur. De belangstel ling daarvoor is toch steeds groeiende vooral waar mannen als Heijmans en Tijsen ons de oogen hebben geopend. Spreker zou zich dan bepalen in de eerste plaats tot het boschge- bied omdat Nederland zoo bijzonder rijk is aan natuurschoon. De mooiste bosschen zijn die met ondergroei. We werden dan allereerst gebracht naar de bosschen die het eigendom zijn van de vereeniging tot behoud van na tuurmonumenten. Aan de hand van prachti ge filmopnames heeft de heer Strijbos ons op prettige en duidelijke wijze heel veel moois verteld van verschillende bosschen. Verteld werd wat zich allemaal in de bos schen ophield, tevens waarvan diverse bees ten moesten leven. Volgens spreker waren er ongeveer 365 soor ten vogels, w.o. echter wel 100 stuks welke zich l a 2 maal per jaar vertoonden. Na de pauze was er een interessante lezing over het Veenplassengebied waaraan ons land ook zoo rijk is. Hierbij werden o.m. aar dige plaatjes vertoond van de Wieringermeer. Het was al met al een succesvolle avond en het woord van dank aan den heer Strijbos door de presidente gebracht, was zeker ver diend. Ook werd dank gebracht aan den heer Siewerda voor zijn gewaardeerde hulp met de projectielantaarn. De vereeniging telt thans 91 ieden. zelf wilden komen halen, opdat wij elkaar niet mis zouden loopen. De heer Beijer had zijn nicht ook nog den huissleutel gegeven, om ons het vroegtijdig bezoek mogelijk te maken." „Wij komen nu op het voornaamste, mijn heer Hüttl. Den volgenden morgen, Dinsdag, is u dus vroeg uit het Alsterhotel vertrokken? „Tot mijn spijt niet vroeg genoeg. Het was reeds zes uur, toen ik het hotel verliet. Feli cia maakte mij beschaamd. Ik kwam haar dicht bij het hotel aan den Alster tegen." „Zij had een fietscostuum aan blouse en geplooiden rok van groenachtig blauwe lo- denstof „Dat is zoo." „Was haar haar door den wind een weinig in wanorde gebracht?" „Juist." „Is het mogelijk, dat eenige van haar ha ren aan uw overjas zijn blijven hangen?" Hüttl haalde de schouders op. „Zeker is dat mogelijk want ik omhelsde mijn bruid natuurlijk hartelijk. Ze was van haar fiets gesprongen op straat was geen mensch te zien en het was nog bijna donker „Te zamen ging u toen naar het huis, Gros zen Bleichen 11c, is 't niet „Ja. Daar wij veronderstelden, dat de heer Beijer nog opgebeld moest worden, stelde ik mijn bruid voor, in haar plaats te gaan. Ze zou met haar rijwiel voor het huis wachten, terwijl ik naar boven ging. Felicia ging in een donkere poort staan. „Wanneer iemand je ge durende mijn afwezigheid lastig valt, wacht dan niet op mij, maar neem den kortsten weg naar mevrouw Fincke," zeide ik tot haar. Daarop verliet ik haar, maakte de huisdeur met den sleutel open en ging al tastend de trap naar de eerste verdieping op. Ik wilde juist bellen, toen ik bemerkte, dat de deur, die naar het bureau voerde, openstond. Ik trad binnen en riep Beijers naam. De deur links was gesloten, ik schelde eenige keeren, riep telkens weer den naam van Beijer niemand gaf antwoord. Ik hoorde slechts luid snurken overdreven luid, als van ie mand, die zich slapend houdt." (Wordt vervolgd.) IvPivnr - Houuer ui •veizoi "Lhen aane-esrh,.^».

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1935 | | pagina 1