BREIEN
26e JAARGANG
VRIJDAG 32 FEBRUARI 1935
No. 16
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
DE Wond in depot...
GERECHTIGHEID.
ASPIRIN
■WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
S
BUREAU
ADVERTENTIëN
UITGEVER
Hippolytushoef Wieringen
Van 1 5 regels
f 0.50
CORN. J. BOSKER
WIERINGEN
Telef. Intercomm. No. 19.
Iedere regel meer
f 0.10
IN DE PIJP.
Douwe Egbert* Echte Triwehe Vleeren-Baai en
Baai-Tabak. Nederlands geurigst* pijptabak.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
JEUGDHERBERGEN EN VOLWASSENEN.
Besprekingen tusschen organisaties.
Het bestuur van de Nederlandsche Jeugd
herberg Centrale, gehoor gevend aan een
uitnoodiging van de Algemeene Nederland
sche Vereeniginjg voor Vreemdelingenver
keer,, had dezer dagen te Den Haag een be
spreking met de besturen van H.O.R.E.C.A.F.
en van den Bond van Koffiehuis-Restaurant
houders en Slijters, welke bijeenkomst onder
presidium van de A. N. V. V. stond. Op deze
conferentie werden de bezwaren der beide
genoemde organisaties, sedert geruimen tijd
naar voren gebracht, tegen het toelaten ook
van volwassenen in de jeugdherbergen, be
sproken en nader toegelicht.
Het bestuur der Nederlandsche Jeugdher
berg Centrale vond daarop gelegenheid uit
een te zetten, waarom een toegeven aan den
eisch om de jeugdherbergen zonder meer te
sluiten voor volwassenen uitgesloten is en
ook geenerlei oplossing zou brengen voor de
moeilijkheden. Trouwens de voorstelling die
hier gewekt werd, is zeer eenzijdig en over
dreven en met cijfers en statistieken der
N. J. H. C. kon het tegendeel worden aange
toond. Van een wantoestand mag hier zeker
niet worden gesproken. De ouderen, die in de
jeugdherbergen komen, vormen een onmis
baar element in de jeugdherberggemeen
schap.
Het bestuur van de N. J. H. C. deed even
wel de toezegging aan de hand van gegevens
omtrent deze aangelegenheid, door bedoelde
organisaties te verstrekken, nog eens zorg
vuldig na te gaan of andere maatregelen ge
nomen kunnen worden, die zonder het jeugd-
herbergwerk te schaden tegemoet komen aan
wenschen van het hotel- en pensionbedrijf.
RAZZIA ONDER WILDE AUTOBUSSEN.
Politie treedt op aan Haagsche grens.
Dinsdagochtend hebben de rijks- en ge
meentepolitie aan de grens van Den Haag een
razzia onder de wilde autobussen gehouden.
In totaal zijn tien a twaalf autobussen van
verschillende ondernemingen aangehouden.
De ondernemers hadden te voren een waar
schuwing ontvangen van de politie, dat zou
worden ingegrepen. Blijkbaar hebben de on
dernemers deze waarschuwing niet au serieux
genomen en men is derhalve toch van de
verschillende reisbureaux vertrokken. Aan de
FEUILLETON.
No. 23.
Fresenius, die toevallig van deze zaak hoor
de, viel de overeenstemming van de eerste
letters van miss Ellen Worcester, met de op
de doos staande op.
Dadelijk liet hij de Amerikaansche voorko
men, en miss Worcester herkende de doos als
haar eigendom.
„Hoe laat was het, toen je Maandagavond
het schuurtje binnensloop, mijn jongen
„Het zal tien uur geweest zijn."
„En hoe lang sliep je daar, mijn jongen
„Tot acht uur ongeveer. Ik zweer het u, bij
de vechtpartij ben ik waarachtig niet geweest.
„Mm. Maar waarom heb je uit het leeren
taschje van de fiets die cigarettendoos gesto
len
De jongen keek boos. „Gestolen, mijnheer
de rechter, dat is een hard woord. Ik heb ze
gewoon gevonden."
„Zeg eens, jongetje, voelde je je in het
schuurtje veilig
„Och, mijnheer, niemand heeft mij ooit
wat gedaan. Ik ben. een verdraagzaam
mensch.En dan had ik er van binnen den
grendel voorgeschoven, zoodat er geen mensch
in kon."
„Er kan dus ook niemand tusschen vijf en
zeven uur een rijwiel uitgehaald hebben
„Neen, dat was onmogelijk. En wanneer er
iemand zou hebben willen stelen
„Stil, stil, mijn jongen, daarom is het niet
te doen. Je blijft er dus bij, dat je eerst om
acht uur den grendel weg gedaan hebt en je
uit de voeten maakte
„Op mijn eer, mijnheer. En deze doos
slechts gevonden. Ik geef u mijn woord van
eer daarop."
„Nu, daarover later nog een woordje
Dadelijk maakte de rechter nog eenige din
gen af, en nam toen de Amerikaansche nog
eens in verhoor.' Dit eindigde met de vrij
lating van miss Worcester,
grens der gemeente werden de bussen even
wel door rijks- en gemeentepolitie opgewacht
De reizigers moesten de bussen verlaten en
tegen de chauffeurs is procesverbaal opge
maakt. Zij kregen de waarschuwing mede,
dat, indien zij vandaag te tweede male zou
den worden bekeurd, de bus in beslag geno
men zou worden.
Toen bekend was, dat de politie deze raz
zia hield, hebben de ondernemers getracht,
langs andere wegen Den Haag te verlaten en
binnen te rijden, zoo o.a. via Voorschoten en
Veur. Maar ook hier was de politie op haar
hoede, zoodat deze opzet mislukte. Aan de
verschillende reisbureaux toefden aanvanke
lijk verscheidene teleurgestelde reizigers.
Vee zonder voedsel.
Clearingsgevolg; of noncha-
lanse
Een opperwachtmeester van de Kon.
Marechaussee te Wels heeft dezer da
gen op een boerderij aan „De Hamert"
onder de gemeente Bergen in Limburg
aangetroffen enkele runderen, twee
varkens en ongeveer honderd kippen,
die in zeer vermagerden toestand ver
keerden. Een ingesteld onderzoek wees
uit, dat op de boerderij, behoudens een
weinig hooi en enkele koolrapen, in
het geheel geen voedsel aanwezig was.
Aangezien de toestand van het vee on
houdbaar was, heeft de opperbrand-
meester zich in verbinding gesteld met
de Vereeniging voor Dierenbescher
ming te Maastricht, aan welke hij rap
port over een en ander uitbracht. Deze
vereeniging heeft toen in samenwer
king met de marechaussee besloten,
het vee elders onder te brengen. Op kos
ten van de Vereeniging zijn de dieren
in een naburige boerderij onderge
bracht. De eigenares van de dieren be
weerde, dat de oorzaak in het ontbre
ken van het benoodigde veevoedsel
gezocht moet worden in het feit, dat
zij tengevolge van de clearing-overeen-
komst geen geld uit Duitschland
kon krijgen.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
DE KRAB ALS BOOMKLIMMER.
Op de koraalriffen in de Stille Zuid
zee bevinden zich monsterachtige roof
krabben, die in hoornen klimmen en
dengene, die in hun klauwen valt, bij
het haar trekken.
De ontdekkingsreiziger Frederik
O'Brien heeft deze roofkrabben aan
het werk gezien en tevens de wijze
meegemaakt, waarop de dieren gevan
gen worden.
„De krab, zoo schrijft O'Brien, ging
met ongelooflijke snelheid tegen den
grijzen glibberigen kokospalm naar
boven. De inlander, die ons vergezelde,
bracht vlug klei en bladeren bij elkaar,
en boetseerde een krans van dit meng
sel, 15 c.M. breed en verscheidene voe
ten lang. Hiermee klom hij den boom
in tot een hoogte van 40 voet, bond den
krans om de stam van den boom en
keerde terug.
Wij wachten. Plotseling hoorden wij
een ^eweldig geluid en een groote ko
kosnoot viel door de zwaaiende takken
op den grond. Toen hoorde ik een ge
ritsel en met behulp van mijn electri-
De rechter was onder deze omstandigheden
rustiger geworden, toen hij reeds uit Ports-
mouth telegrafisch bericht ontving van de
spoedige terugkomst van den commissaris
met Theodoor Hüttl, die verdacht werd van
deelname aan den moord.
Presenius was echter buiten zich zelf van
kwaadheid, dat Weindel de vrouw van Hüttl
in handen van den privaatdetective achter
gelaten had. Boos wierp hij de verschillende
telegrammen, die aan den commissaris en
hem bezorgd waren op den lessenaar door
elkander en riep
„Dat komt er nu van Ze heeft zelfmoord
willen plegen Dat zou niet gebeurd zijn,
wanneer u voor haar gezorgd had
„U vergeet, mijnheer, dat ik tegen Hüttl
zelf geen bevel tot inhechtenis in den zak
had. Ik kon hem dus slechts door list te pak
ken krijgen. Natuurlijk liet ik hem niet mer
ken, dat ik voor zijn gevangenneming geen
bevoegdheid had. U zult u wel herinneren,
dat bij ons vertrek de verdenking alleen op
Felicia Beijer viel."
„Nu en
„En niet zij, maar Theodoor Hüttl heeft
den moord gepleegd."
Fresenius ging één en al verbazing in zijn
leunstoel zitten.
„Hoor eens, Weindel, ik schat uw talent
zeer hoog, maar wanneer u te ingewikkeld
wordt
„U zult na het verhoor er zelf niet meer
aan twijfelen, mijnheer."
„Hoe gedroeg Hüttl zich onder de reis
„Bijzonder gevat. Toen ik hem in Ports-
mouth in de engte dreef, speelde hij natuur
lijk den edelmoedige, zooals deze heeren dat
gewoonlijk doen. Hij heeft een fijn leugentje
verzonnen, waarmee hij zich er denkt uit te
redden. Maar zooveel ben ik van hem te we
ten gekomen, dat hij het geweest is, die op
den bewusten tijd op de trap met Stanway
en Kleist die ontmoeting had."
Het was reeds avond geworden, toen de
rechter zich eindelijk naar de verhoorzaal
begaf.
Hüttl was een driftkop. Hij had aan de
hem bewakende beambten reeds verscheide
sche lantaarn kon ik de kolossale krab
den boom af zien komen.
Zij hield zich vast met de scherpe
punten van haar looppooten aan den
glibberigen bast en ging achterwaarts
naar beneden met de uiterste zorgvul
digheid.
Toen de roofkrab de klei had gevoeld,
werd zij minder voorzichtig en liet plot
seling; tot mijn groote verwondering
haar houvast los. Wild slaande met
haar pooten viel zij van de hoogte van
40 voet naar beneden te pletter op de
rotsen onderaan den boom.
De krab dacht natuurlijk dat de klei
die zij aanraakte, onderaan de boom
was en dat zij alleen nog maar haar
kokosnoot moest bijeenzoeken en dan
weg kon gaan.
Een groene kokosnoot is een reus
achtig iets in vergelijking met de ko
kosnoot die wij kennen, maar deze
krab kon haar gemakkelijk vervoeren
door haar onder een paar van haar
looppooten te nemen. Haar lichaam
60 c.M. lang en 45 c.M. breed.
De inboorlingen zijn bang voor deze
groote onheilspellende roovers.
Zij zijn niet gemakkelijk te van
gen, en menige inboorling die des
nachts in een boom klom om noten te
plukken werd tot zijn groote afgrijzen
bij de haren gepakt door een krab. Ge
woonlijk bijten zij bij iedere beklim
ming van den palm zes tot tien
noten af.
NEGER TOT ELECTRISCHEN STOEL
VEROORDEELD.
Te Nashville in Tennessee (Am.) is een
neger, Harris, genaamd, wegens het aanran
den van een 14-jarig blank meisje tot den
electrischen stoel veroordeeld. In Decembei
j.1. heeft een volksmenigte getracht de ge
vangenis, waar Harris na zijn arrestatie in
voorarrest werd gehouden, te bestormen, ten
einde hem te lynchen. Door het geweervuur
der nationale garde waren daarbij vier per
sonen gedood.
EEN VOLLE MAAG.
In het Goulburn-ziekenhuis te Sydney in
Australië werd onlangs een jongeman opge
nomen, die klaagde over acute pijnen in zijn
maag.Er werd een Röntgen-foto genomen en
toen bleek, dat de maag een hoeveelheid
vreemdsoortige voorwerpen bevatte. Er moest
operatief worden ingegrepen en men vond
toen een groot aantal stukjes ijzerdraad van
verschillende lengte en dikte en voor het
meerendeel tot haken gebogen. Nadat zij een
voor een verwijderd waren telde men niet
minder dan 130 stuks. De patiënt, die thans
herstellende is, weigerde mede te deelen, hoe
hij tot dit vreemde dieet was gekomen.
EEN OPGEWEKTE 110-JARIGE.
Mr. Dr. Davenport, die in September van het
jaar 1824 in Rusland geboren is, woont sinds
1893 in de Vereenigde Staten. Zij voorziet,
niettegenstaande haar hoogen leeftijd, zelf
in haar onderhoud door het houden van le
zingen. Mrs. Davenport, die muziekles van
Liszt heeft gehad, speelt nog dagelijks piano.
Bovendien spreekt zij vijf talen.
Over het tegenwoordig leven en de moder
ne opvattingen is zij niet zeer te spreken.
„Jullie maken een afgod van het geld", heeft
zij in een tweegesprek gezegd. „Dat is het
ware niet. Het leven bestaat uit het goede,
dat men voor anderen kan doen."
Zij stelt verder veel prijs op een goede ont
wikkeling. Op het gebied der philosophie is
Spinoza haar leider.
Mrs. Davensport is driemaal getrouwd ge
weest en heeft elf zoons. De jongste is 73
jaar, de oudste 93, maar allen zijn ouder dan
haar tegenwoordige echtgenoot, die nog slechts
den leeftijd van 67 jaar heeft bereikt.
LOON NAAR „VERDIENSTE."
Reuter weet uit Praag te melden, dat een
twintigtal bedelaars een organisatie gevormd
heeft tot bevordering van hun werk in
Tsjechoslowakije. Allereerst hebben de hee
ren de stad en de omgeving in-een twintig
tal districten verdeeld, teneinde concurrentie
te voorkomen.
Daarna legden zij hun „verdiensten" bij
elkaar en kochten een auto. De leider, Ladis-
lav, reed enkelen van hen naar verschillende
steden, dezen „werkten" dan in deze plaats
en werden later door Ladislav teruggehaald.
Al hun „verdiensten" werden samenge-
gevoegd Ladislav kreeg tien procent voor
zijn werk als organisator en chauffeur.
De politie heeft thans deze organisatie in
verzekerde bewaring genomen.
PROVINCIAAL NIEUWS.
en repareeren ALLE wollen kleeding, zooals
TRUIEN, vesten, broeken, enz. Kousen en
Sokken (ook de allerfijnste). „De Sterke
Kous", Zuidstraat 19, Den Helder. Jaap Snor.
Voor Wieringen bij Jb. Kaleveld.
ne malen zijn verbazing te kennen gegeven,
dat men hem in dat ellendige vertrek uren
lang liet wachten, terwijl er slechts een mis
verstand plaats had, dat hij in een oogen-
blik kon ophelderen. Opgewonden trad hij
op den rechter toe. Deze liet zich echter niet
in de war brengen.
Fresennius liet uitvoerig het signalement
van den directeur der levensverzekering in
protocol brengen door een jong beambte, die
reeds bij lamplicht aan 't schrijven was.
,,Kui-: u zich ook herinneren," begon de
rechter daarna het verhoor, „hoe laat u
Maandag, den elfden Maart, in 't bureau van
den „Argus" bent geweest
„Wel zeker was Hüttl's antwoord. „Het
moet twee uur geweest zijn. Ik was om half
twee uit Berlijn gekomen mijn bruid had
mij van den trein afgehaald."
„Wat wilde u bij den heer Beijer
„Ik wilde de brieven bij hem terughalen,
die mijn bruid zoo onvoorzichtig geweest
was, hem te geven. Dat hij van plan was de
brieven te behouden, om er zaken mee te
doen dat vermoedde ik in de verste verte
niet. Toen wist ik niet, dat ik met een
schurk te doen had."
„Uit dat onderhoud leidde u dus niet af,
dat de neef van uw bruid een wederrechtelijk
gebruik van de brieven zou maken
Op deze vraag antwoordde Hüttl„De heer
Beijer was bereid mij de papieren terug te
geven. Hij wees mij aan, waar ze geborgen wa
ren. Uit een soort archiefkast haalde hij een
langwerpig blikken trommel, die gesloten
was. Daarop zocht hij den sleutel, doch vond
hem niet en hij vertelde mij toen, dat de sleu
tel in de geldkast geborgen was. De sleutel
hiervan had zijn compagnon echter in bewa
ring. Hij scheepte mij af met de belofte, dat
hij de brieven aan mijn adres naar Helgoland
zou zenden."
„Maar is u dienzelfden dag niet nog eens
in het bureau van den „Argus" verschenen
„Ik kwam daar toevallig voorbij en wilde
daarom mijn geluk nog eens beproeven. Be
halve den knecht vond ik echter niemand
thuis. De laatste keer was alles reeds geslo
ten en in duisternis gehuld. Ook brandde op
Honger-üemonstratie te Hoorn.
In den loop der vorige week waren
een 7u-tai Hooniscüe tewerkgestelden
in de YV ïeririgermeer gesehorst. üen
en ander was een gevolg van een con-
ilict over het uurloon hij siootgraven,
waardoor de betrokkenen het werk
nadden neergelegd.
in een alhier gehouden vergadering
werd besloten, dat men een garantie
loon van f 18 zou eischen, terwijl te
vens werd besloten tot het houden
van een honger-demonstratie op de
Kaasmarkt. Zaterdagmiddag verzamel
den een drietal groepen zich op de
Kaasmarkt ten slotte waren met
tal van nieuwsgierigen een 2üU-tal per
sonen hij een.
Kind te Enkhuizen gedood.
In het Westeinde te Enkhuizen werd
het vijljarig, zoontje van den heer
Schuyt, dat plotseling met een hoepel
dwars den rijweg overstak, door een
passeerende auto gegrepen en vrijwel
op slag gedood. De bestuurder van de
auto, de heer M. uit Hoorn, treft geen
schuld. De auto is in beslag genomen.
WIERINGERWAARD. De afdeeling Wierin-
gerwaard van den Ned. Bond van Boerinnen
en andere plattelandsvrouwen hield Dinsdag
avond een buitengewone algemeene verga
dering in de zaal van den Heer H. v. d.
Woude. Er was mooie electrische verlichting
en op elk tafeltje een bloemetje. Voor deze
vergadering werden ook de heeren toegelaten
waarvan een zeer druk gebruik is gemaakt.
De kolfbaan was geheel bezet.
Met een toepasselijk woord werd door de
presidente, mevr. VisserBakker, de verga
dering geopend, daarbij in 't bijzonder een
welkom toesprekende tot den heer Strijbos,
de trap geen licht en moest ik in de duister
nis om mij heen tasten."
Fresenius knikte. Het scheen hem van groo
te beteekenis, dat Hüttl reeds den dag te vo
ren met de trap bekend was geworden.
„'s Avonds zaagt u de beide compagnons,
is 't niet
„Ja, in het Alsterpaviljoen. Ik was daar met
mijn bruid en haar tante."
„U merkte aan de dichtsbij staande tafel
miss Ellen Worcester en een aan u onbekend
echtpaar op
Hüttl bevestigde dit. „Ik was al half van
plan, de voor mij minder aangename buren,
uit den weg te gaan, toen plotseling beide hee
ren binnenkwamen. Ik meende, dat de heer
Beijer mij zocht. Aan het knechtje had ik
namelijk het Alsterpaviljoen als plaats van
bijeenkomst genoemd en dacht nu dat beiden
hieraan gevolg hadden gegeven. Des te groo-
ter was mijn schrik en ergernis, toen beide
heeren regelrecht naar de tafel naast de on
ze gingen en daar allervriendschappelijkst
miss Worcester en hare tafelgenooten be
groetten."
„Zooals wel te begrijpen, is, werd u toen met
haat tegen den neef van uw bruid vervuld
„Natuurlijk. Mijn bruid stelde mij weer wat
gerust, toen ze mij het eigenaardige karakter
van Beijer beschreef. Hij was wel zwak en
gemakkelijk te bepraten, doch even licht was
hij tot goede over te halen. Wanneer ze slechts
in de gelegenheid was om een paar woorden
met hem te wisselen en hem ernstig op zijn
plicht wijzen, zoo zou hij er zich stellig voor
schamen de partij van miss Worcester te kie
zen."
„En voerde mejuffrouw Beijer haar voor
nemen uit
,J a.
,Gaf zij u dadelijk verslag van hun ge
sprek
,Ja, op de stoomboot, die ons drieën naar
Uhlenhorst terugbracht. Felicia vertelde mij,
dat haar neef vast besloten was, ons de brie
ven te geven. Hij had aangeboden ze den vol
genden morgen in de vroegte aan de boot
naar Helgoland te brengen. Felicia had hem
echter geantwoord, dat wij de brieven liever
Zenuwpijnen!1
Wie hieronder dikwijls
te lijden heeft, moet
steeds er aan denken:
Altijd tlefpir
het product van vertrouwen.
die het een ander zou vertellen over zijn
zwerftochten door de natuur.
De heer Strijbos begon dan te vertellen dat
hij zich zou bepalen tot enkele détails en zou
trachten een beetje in 't algemeen te vertel
len over onze mooie natuur. De belangstel
ling daarvoor is toch steeds groeiende vooral
waar mannen als Heijmans en Tijsen ons de
oogen hebben geopend. Spreker zou zich dan
bepalen in de eerste plaats tot het boschge-
bied omdat Nederland zoo bijzonder rijk is
aan natuurschoon. De mooiste bosschen zijn
die met ondergroei. We werden dan allereerst
gebracht naar de bosschen die het eigendom
zijn van de vereeniging tot behoud van na
tuurmonumenten. Aan de hand van prachti
ge filmopnames heeft de heer Strijbos ons op
prettige en duidelijke wijze heel veel moois
verteld van verschillende bosschen.
Verteld werd wat zich allemaal in de bos
schen ophield, tevens waarvan diverse bees
ten moesten leven.
Volgens spreker waren er ongeveer 365 soor
ten vogels, w.o. echter wel 100 stuks welke
zich l a 2 maal per jaar vertoonden.
Na de pauze was er een interessante lezing
over het Veenplassengebied waaraan ons
land ook zoo rijk is. Hierbij werden o.m. aar
dige plaatjes vertoond van de Wieringermeer.
Het was al met al een succesvolle avond en
het woord van dank aan den heer Strijbos
door de presidente gebracht, was zeker ver
diend. Ook werd dank gebracht aan den heer
Siewerda voor zijn gewaardeerde hulp met de
projectielantaarn. De vereeniging telt thans
91 ieden.
zelf wilden komen halen, opdat wij elkaar
niet mis zouden loopen. De heer Beijer had
zijn nicht ook nog den huissleutel gegeven,
om ons het vroegtijdig bezoek mogelijk te
maken."
„Wij komen nu op het voornaamste, mijn
heer Hüttl. Den volgenden morgen, Dinsdag,
is u dus vroeg uit het Alsterhotel vertrokken?
„Tot mijn spijt niet vroeg genoeg. Het was
reeds zes uur, toen ik het hotel verliet. Feli
cia maakte mij beschaamd. Ik kwam haar
dicht bij het hotel aan den Alster tegen."
„Zij had een fietscostuum aan blouse
en geplooiden rok van groenachtig blauwe lo-
denstof
„Dat is zoo."
„Was haar haar door den wind een weinig
in wanorde gebracht?"
„Juist."
„Is het mogelijk, dat eenige van haar ha
ren aan uw overjas zijn blijven hangen?"
Hüttl haalde de schouders op. „Zeker is
dat mogelijk want ik omhelsde mijn bruid
natuurlijk hartelijk. Ze was van haar fiets
gesprongen op straat was geen mensch te
zien en het was nog bijna donker
„Te zamen ging u toen naar het huis, Gros
zen Bleichen 11c, is 't niet
„Ja. Daar wij veronderstelden, dat de heer
Beijer nog opgebeld moest worden, stelde ik
mijn bruid voor, in haar plaats te gaan. Ze
zou met haar rijwiel voor het huis wachten,
terwijl ik naar boven ging. Felicia ging in een
donkere poort staan. „Wanneer iemand je ge
durende mijn afwezigheid lastig valt, wacht
dan niet op mij, maar neem den kortsten weg
naar mevrouw Fincke," zeide ik tot haar.
Daarop verliet ik haar, maakte de huisdeur
met den sleutel open en ging al tastend de
trap naar de eerste verdieping op. Ik wilde
juist bellen, toen ik bemerkte, dat de deur,
die naar het bureau voerde, openstond. Ik
trad binnen en riep Beijers naam. De deur
links was gesloten, ik schelde eenige keeren,
riep telkens weer den naam van Beijer
niemand gaf antwoord. Ik hoorde slechts
luid snurken overdreven luid, als van ie
mand, die zich slapend houdt."
(Wordt vervolgd.)
IvPivnr - Houuer ui
•veizoi "Lhen aane-esrh,.^».