ilBERtlTELS
26e JAARGANG
VRIJDAG 31 MEI 1935
No. 43
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN ENT OMSTREKEN
WELVAART DOOR
SAMENWERKING
UIT
HEEL HAAR
HART!
Prijsverlaging
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG en VRIJDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden 1.
UITGEVER
BOSKER
WIERINGEN
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels f 0.50
Iedere regel meer f 0.10
(uit een artikel van Juan Guixe in
„Caras y Caretas", Buenois Aires,
9 Februari 1935)
Ten Noorden van Barcelona ligt aan
de Middellandsche zeekust een vis-
schersdorpje, Puerto de la Selva ge-
heeten. De overlevering verhaalt van
een oude gewoonte, waaruit de geest
van samenwerking en solidariteit dei-
bewoners van dit Catalaansche kust-
plaatsje spreekt. Deze traditie kreeg
in 1888 in Catalonië algemeene bekend
heid door het koorwerk „De tonijnen
vangst van Puerto de la Selva." van
den musicus Celestino Sadurni. De ge
meente bezit n.1. een kolossaal net,
dat voor de tonijnenvissclierij ge
bruikt en in de kerk bewaard wordt.
Ieder jaar trekken groote scholen tonij
nen langs de kuststreek. Vlak bij de
zee bevindt zich een wachttoren, van
waar een wachtpost naar het voorbij
trekken der scholen uitkijkt. En zoo
dra deze de komst der tonijnen heeft
gesignaleerd, trekt het geheele dorp
in processie naar de kerk om het net
te halen, waarna allen aan de visch-
vangst deelnemen. Na afloop wordt
de gevangen visch onder allen ver
deeld. Tot zoover deze oude gewoonte.
De reiziger, die in Puerto de la Selva
aankomt, is aangenaam verrast door
een voor dorpen vreemd aspect, door
iets nieuws de menschen kleeden
zich hier goed. Geheel hun uiterlijk
duidt welvaart aan. Zij zijn optimis
tisch gestemd en hebben vertrouwen in
het leven. Het is een prettig, zindelijk
dorpje zonder ui terlij ken tooi. Zijn er
hier dan geen armen, kent men hier
niet den geesel van honger en paupe
risme Zoo is het inderdaad. Er
heerscht hier geen ellende, armoede is
hier onbekend. De bewoners van deze
kuststreek, die hoewel bevoorrecht
toch nederig bleven, zijn in maatschap
pelijk en economisch opzicht gelukkig.
Er zijn hier rijken noch armen af
gunst komt hier niet voor.
Ik zal trachten te verklaren, hoe dat
mogelijk is. In 1919 stichtte Evarista
Santé 11a hier een „pósito", d.w.z. een
coöperatieve vereeniging, die ten
doel heeft de leden metterdaad bij te
staan. En de organisator van de zeelie-
den-cooperaties in Spanje, Alfredo Sa-
ralegui, trof in dit dorp een gunstige
sfeer aan opi hier zijn ideeën te ver
werkelijken. Hij kon rekenen op een
intellligenten medewerker, n.1. den pu
blicist Rodolfo Vinas. En Puerto de la
Selva begon een strijd, die geëindigd is
met het oplossen van problemen, die
overal elders een opgewonden en op
dwaalwegen geleide inenschheid in ang
stige spanning houden.,
In 1929 waren reeds 462 mannen en
120 vrouwen tot deze vereeniging toe
getreden het ter beschikking staande
kapitaal bedraagt tegenwoordig Ptas.
FEUILLETON.
Roman door
RENé BAZIN.
Nadruk verboden.
No. 19.
Ja. de kamer was prettig om te zien. En
wat haar zoo heerlijk maakte, was de geest
van het jonge meisje, die haar geheel door
trokken had, en daar zweefde, zelfs na het
•vertrek van Henriette. Alles was daar met
(een. persoonlijken smaak geschikt. Soms bleef
een of andere toiletbenoodigdheid zonder
-waarde, maar met zorg gekozen, vergeten,
op een meubel liggen een tullen das, een
ceintuur met een opengewerkte gesp, een pa
rasol, een vestje uit een japon, met kant van
zes stuivers opgemaakt, een eenvoudig paar
handschoenen, die den vorm der hand nog
een weinig hadden behouden, van die fijne
hand, die zelfs als zij ruste, nog eenigszins
gebogen bleef door het voortdurend vasthou
den van de naald. Soms, meermalen op een
dag, als de oude Eloi neerslachtig was gewor
den, door de vele lange uren van eenzaam
heid, wanneer Henriette het middagmaal bij
mevr. Clémence gebruikte, stond hij uit zijn
stoel op, opende de deur, en beschouwde dit
heiligdom zonder er binnen te treden, en ging
.dan, ontroerd door het gezicht van al deze
(dingen, die hem twee oogen van een kleur
rals yan diep zeewater en het gelaat van een
ïüef jong meisje te binnen riepen, in de stad
wandelen, vol van de gedachte aan en her
nieuwden trots op zijn kind.
Dat vleistertje van een Henriette Om
haar oom te troosten, had zij dien avond, den
eenigen leuningstoel met borduurwerk, waar
in nooit iemand zitten ging, naar voren ge
schoven zij was aan tafel gaan zitten en
naaide voorover gebogen onder de lamp, waar
de Zondagsche kap was opgezet. Haar vin
gers schikten en bevestigden met rustige ze
kerheid, een goedkoop kantje aan de mou-|
220.00.-.
Welnu, wat doet deze coöperatie
Dit jaar betaalde zij aan de zieke le
den voor onderhoud en medicijnen
Ptas. 4.956.— terwijl zij aan het Rijk
de Ptas. 35.000.— terugbetaalde, die zij
schuldig was. Tegen kostprijs kunnen
de visschers er alles krijgen, wat zij
voor het maken van hun booten en
voor de vischvangst noodig hebben
netten, takels, touwwerk, vet, lan
taarns, vischhaken, aas, pek, verf, jek
kers, waterlaarzen, zeildoek, kompassen
ene. De „Posito" en de gemeente wer
ken samen, wat het feit verklaart, dat
op enkele, weinige uitzonderingen na
bijna iedereen lid van de coöperatie is.
Deze beweging, die met de bedoeling
begonnen is, den woeker te bestrijden
en den visscher uit de handen van den
geldschieter en de tusschenpersonen te
bevrijden, heeft zoo'n vlucht genomen,
dat zij zich tegenwoordig tot allen en
alles uitstrekt.
Langzamerhand heeft de coöperatie
de controle over alle verbruiksartike-
len verkregen, waarbij de handel werd
uitgeschakeld en de winkels overbodig
zijn geworden. De vreemdeling gaat
naar een behaaglijk café, dat in het ge
bouw der „Posito" is gevestigd, en komt
onmiddellijk tot de conclusie, dat de tal
rijke bezoekers tevens de eigenaren der
inrichting zijn immers, het café is het
eigendom van de visschers-cooperatie,
d.w.z. van het dorp. In het comfortabele
propere hotel zien wij iets dergelijks
het hoort aan het dorp. Zoo ook de
schouwburg. In het dorp bevindt zich
een oliemolen, die eveneens het eigen
dom van de visschers is. Kruideniers
waren, schoenen, kleeren, zeep, alles is
bij de dorpscooperatie te koop, die dage
lijks voor een waarde van Ptas. 600.-
verkoopt en zelfs eigen geld in omloop
heef gebracht.
Kroegen vindt men in Puerto de la
Selva niet meer de welvaart heeft ze
verjaagd.
Maar dat is nog niet alles. De vis
schers zijn van plan het landgoed „La
Isla" te koopen. Zij willen daar een be
drijf vestigen, dat zich bezighoudt met
het marineeren en verduurzamen van
visch, waarvoor zij de olijfolie denken
te gebruiken, die deze kuststreek naast
wijn in riiime mate voortbrengt. Voor
de olijfolie hebben zij dus een geschikte
toepassing gevonden. den wijn willen
zij volgens de nieuwste procedé's gaan
verwerken.
Hier, waar door middel van 't coöpe
ratieve systeem de problemen der pro
ductie en van het verbruik werden op
gelost, behoeven de bewoners zich niet
te bekommeren om wat voor ieder an
der een obsessie is het bestaan. Wan
neer zij ziek worden, ontvangen zij
steun zoo ook, wanneer zij oud wor
den en niet meer in staat zijn te wer
ken. Maatschappelijk hulpbetoon
waakt over hen. Onlangs werd door de
Afdeeling Werkloosheid van den Alge-
meenen Bond van Coöperaties in Span
je een verzekering voor werklooze vis
schers in het leven geroepen, welke
hervorming voor Puerto de la Selva
niet meer noodig was men was "daar
reeds op dezen maatregel vooruitgeloo-
pen door in geval van werkloosheid een
uitkeering van 50 pCt. van het loon te
garandeeren, welk cijfer waarschijn
lijk nergens ter wereld overschreden
werd.
Resumeerende kan men zeggen, dat
dit dorp zeer belangrijke problemen
heeft opgelost productie en verbruik,
werkloozensteun en ziekte-uitkeering.
scholen, hygiëne, enz. Het heeft het
(pauperisme overwonnen. Zijn bewo
ners zijn gelukkig en optimistisch.
Toch rest hun nog de oplossing van
één probleem het feministische. Zij
trachten een emplooi te vinden voor
de activiteit van de vrouw. Om dit te
bereiken, doen zij pogingen om in het
dorp een fabriek te stichten, die door
vrouwen zal worden gedreven.
En het geld Zooals wij reeds ge
zegd hebben, hebben zij geen gebrek
aan contanten, terwijl de gemeente bo
vendien zelf eigen geld in de circulatie
heeft gebracht.
Dit visschersdorpje is een levend
voorbeeld van wat rustig werken er
goede wil kunnen bereiken. Het indi
vidualisme heeft tegenover dezen geest
van samenwerking het onderspit gedol
ven. Vroeger brachten de visschers hun
vrijen tijd in de kroeg door, waar vaak
de woeker hen van de opbrengst van
hun arbeid beroofde. Nu zijn de kroe
gen verdwenen, en heerschen hier
welvaart en levensvreugde, zoodat
het niet overbodig is den naam Puerto
de la Selva met trots te vermelden.
wen en boord van een hemd. Zoo nu en dan
hield zij even stil om haar schaar, een klosje
of de kant, die op een glimmend blauw kar
ton gewonden was, van de tafel te krijgen.
Dan keek zij naar den kant, waar Madiot in
den luien stoel achterover leunde, dan weer
eens naar het raam, dat openstond, en waar
door de windvlagen, zonder waarschuwen
naar binnen kwamen. Wanneer het heel hard
woei, hoorde men de takken van den olean
der ritselend en bijeen gepakt door 'den wind,
nu eens tegen den muur, dan weer tegen het
balcon zwiepen. Twee keer kwam het geluid
van riemen van de Loire en twee keer luis
terde Henriette glimlachend. Zij gevoelde
zich zoo verlicht en blij bij de gedachte, dat
men Marie zoo goed bij mevr. Clémence ont
vangen had, en vooral, omdat zij dezen avond
bij oom Madiot de taak van troosteresse ver
vullen kon, die haar zoo goed afging. Zij
zeide
Gij hebt ongelijk, met u zoo verdrietig
te maken over de weigering van M. Lemarié,
oom. En ik denk er heel anders over, dan
Antoine. Gif hebt gedaan, wat gij hebt kun
nen doen, het is niet geluktzult gij nu
beter slagen met u boos te maken en met
een proces te dreigen Menschen van ons
slag zijn maar zwakke tegenstanders.
Hij heeft mij mijn pensioen ontstolen
Zijn wij er tot nu toe ook niet gekomen
Ik erken, dat wij nu juist niet rijk, geweest
zijn
Zij keek met welbehagen rond, naar de
spiegelkast en de platen aan den muur.
Maar nu zijn jaren van ellende voor
bij Antoine verdient zijn brood, ik ook
Weet u, wat mevr. Clémence mij verleden
Zaterdag, den dag waarop Marie Schwarz
kwam, gezegd heeft Zij zeide tegen mij
„Kleine artiste met een uitdrukking, welke
heel wat beteekende, als ik goed begrepen
heb. Zou 't u niet gelukkig maken, oompje,
als uw nicht eens „première" werd Premiè
re van het eerste modehuis van Nantes Wel
nu dat kan den een of anderen dag gebeu
ren. Juffrouw Augustine takelt hard af
Zij lachte haar jongen lach, haar naald als
een pijltje tusschen haar vingers geklemd.
Wee den ouden, bij ons in het modevak!
Het is bij ons precies hetzelfde, zeide
Madiotwee den ouden
Henriette begreep, dat haar lachen wreed
was. Zij beet op haar dunne bleeke lippen die
zoo lichtzinnig, met de ellende van een ka
meraad gespot hadden
Ik zal er geen moeite voor doen, haar
plaats te krijgen, oom Madiot, geloof mij ge
rust. Maar ziet u, het is nu mijn beurt gewor
den om op te klimmen.
Zij keken elkander een oogenblik aan zij
in de onwillekeurige vervoering harer jeugd,
hij, terneergedrukt, slechts met moeite tegen
zich zelf in, denkende, aan hetgeen zij zeide
en meegesleept door haar woorden met zijn
verdriet bezig. Waarom werd hij nu niet wat
vroolijker Wat had hij toch dat hij zoo
strak bleef zitten kijken, in den geborduurden
leuningstoel, met zijn oogen op haar geves
tigd, terwijl alleen zijn knippende oogleden
in zijn gezicht bewogen. Zij kon niet begrij
pen, dat een mislukking zooals de tocht van
dezen middag geweest was, welke toch tel
voorzien was geweest, den werkman zoo te
leurstelde, en zij schreef den koppigen wrok
van den ouden man toe, aan de woorden van
haat, welke Antoine hem zonder twijfel had
ingefluisterd. Terwijl zij opnieuw de naald
door het linnen stak, vroeg zij
Is het nog niet kort geleden, dat ik mijn
leertijd begon Herinnert gij u nog, dat u
mij tot aan de deur van het atelier van juf
frouw Laura bracht, die boerinnenmutsen
maakte, in het quartier des ponts Weet u
nog, dat gij dan 's avonds bijna heelemaal
bevroren waart, als u een uur op mij gewacht
had Ik was nog maar klein, maar wij hiel
den toch veel van elkaar, hé oom
Tevergeefs haalde zij het verle
den op, deed zij een beroep op de altijd bereid
willige toewijding van Eloi Madiot. De goede
man werd verteerd, door een knagend be
rouw, hij schaamde zich over zichzelf.
„Ik ben op het punt geweest alles te zeggen
dacht hij, ik, een man, een oud soldaat Als
ik nog iets meer gezegd had, zou ik haar on
eer geopenbaard hebben voor mevrouw, die
er bij was Sinds vier en twintig jaar bewaar
ik haar geheim, hier in mijn hartZou ik
dus niet van haar houden Ben ik dan een
lafaard
Maar, haar aanziende voelde hij wel, dat
het niet zoo was en dat hij van haar hield.
Doch de schaamte, om wat hij gedaan had,
PERSBERICHT.
DE BEPERKING VAN DE
MELKPRODUCTIE.
In verband met het feit, dat de regeling
tot beperking van den melksteun eerlang, n.1.
op 1 Juni a.s., in werking zal treden, wordt
hierbij een overzicht gegeven van de motie
ven, welke tot het nemen van dit besluit
hebben geleid, alsmede van het systeem,
volgens hetwelk getracht zal worden tot de
zoo hoogst noodzakelijke inkrimping van de
melkproductie te geraken.
Noodzakelijkheid van melkproductiebeper-
king.
Na het intreden van den crisis-toestand in
den landbouw is onze melkveestapel, voordat
tot teeltbeperking werd overgegaan, in aan
tal toegenomen. Aangezien echter een rund
veebeperking slechts zeer geleidelijk door
werkt en de meerdere eerder aangehouden
jonge dieren in stijgende mate aan de melk-
gift gaan deelnemen, is thans een stijging
van de melkproductie ingetreden. Aangevan
gen in het laatste kwartaal van het vorig
jaar, kan de omvang ervan thans onrustba
rend worden genoemd. Het eindresultaat is,
dat ook de zuivelproductie stijgt. In het bij
zonder de boter vertoont week na week een
aanmerkelijk hooger productiecijfer dan in
de overeenkomstige perioden van 1934. Als
wij daarbij dan nog bedenken, dat de export
mogelijkheden naar de voornaamste afne
mende landen door tarieven, contingentee-
ringen en betalingsmoeilijkheden steeds ge
ringer worden en dat de koopkracht van den
binnenlandschen consument voortdurena
daalt, dan is wel duidelijk, dat de vooruit
zichten van de melkveehouderij somber moe
ten worden geoordeeld. Daar komt nog bij
dat de daling van de wereldmarktprijzen der
zuivelproducten tot een ongekend laag peil
den melkprijs in de laatste maanden, ondanks
de uitkeeringen uit het Landboqw-Crisisfonds,
tot ver beneden de productiekosten heeft doen
inzakken.
Onder deze omstandigheden moet het on
toelaatbaar worden geacht zonder meer voort
te gaan met het geven van uitkeering over
de verwerkte melk. Het is een eisch zoowel
in het belang van het algemeen als in dat
van de veehouderij, dat een krachtige poging
worde gedaan om de melk- en zuivelproductie
meer in overeenstemming te brengen met de
huidige afzetmogelijkheden, zulks te meer,
wijl het steeds grooter zekerheid komt vast
te staan,dat van een terugkeer der vroegere
verhoudingen, althans binnen afzienbare n
tijd, geen sprake zal zijn. Overeenkomstig de
deze bestaande opvattingen bij de land
bouworganisaties werd besloten om te trach
ten de melkproductie in te perken. Gepoogd
zal thans worden zulks te bereiken met be
hulp van een gewijzigde melksteunregeling.
Ingaande 1 Juni a.s. zal de steunverleeninj
op dit product slechts plaats vinden over een
bepaald percentage van de melk, daarbij uit
gaande van de gemiddelde productie in de
beide voorafgaande kalenderjaren. De even
tueel nog geproduceerde overmelk zal onge
steund blijven en indien noodig met een zoo
danige afdracht worden belast, dat de gelde
lijke opbrengst daarvan zeer gering zal zijn.
Hierna mogen eenige nadere bijzonderheden
volgen van de weldra in werking tredende
nieuwe melksteunregeling.
van
Bertels' Opfokvoer
Bertels' Kunstkorrel
Bertels' Ochtendvoer
Het hooge gehalte aan verteerbare
voedingsstoffen in Bertels' Pluim
veevoeders maakt dat U hiermede
billijker voedert dan met lager ge
prijsde voedermengsels met veel
onverteerbare bestanddeelen.
Vraagt offerte bij Uw leverancier.
5 Oliefabrieken N.V. - Amsterdam
bleef, en daarmede hadden ook de herinne
ringen aan het treurig verleden, zijn armen
geest overmeesterd, die er zoo lang aan ge
wend was geweest, om ze op zij te zetten.
Oom, als ik „première" word bij mevr.
Clémence, dan krijg ik verhooging. Dan zul
len wij rijk zijn. Ik ga U dan een reisje aan
bieden, van mijn spaarpenningen. Tot aan
den mond der Loire Lange Etienne heeft
beloofd, er mij in zijn boot te zullen brengen.
Zij lachte, opdat hij weer gelukkig zou wor
den. Zij was er aan gewend, zijn humeur bij
een enkel vriendelijk woord, te zien verande
ren. Maar thans, kwamen er twee tranen in
de oogen van Madiot.
„Als ik er aan denk, dat ik haar zou heb
ben kunnen verraden, als ik er aan denk
Henriette hield op met naaien. Zij boog
zich voorover en streelde de zware gerimpelde
hand, die als een schroef de leuning van der.
stoel omklemde.
Wat hebt gij toch, oom
Hij boog het hoofd, uit vrees, dat zij het in
zijn oogen zou kunnen lezen.
De oleander op het balcon schudde, schuur
de langs den muur en reikte, door den wind
voortgestuwd, met de punten zijner takken
tot in de kamer. Een stem, die van de straat
scheen te komen, maar door den wind ge
dempt klonk, riep
Hola, Madiot
De oude luisterde. Wie kon hem op dit uur
roepen
Hola, Madiot, kom eens kijken
Eloi Madiot rees op. Henriette was reeds
opgestaan. Zij gingen beiden de kamer door,
die in duisternis gehuld was, een hand voor
uit, om het hek van het balcon, dat zich een
halve voet boven den planken vloer bevond,
te betasten. Het jonge meisje boog haar hoofd,
tusschen de takken, van den heester door en
zag uit het venster der benedenverdieping
een muts, een grijs lijf, een arm, die in het
donker naar buiten stak, een geheele helft
van een menschelijke gestalte hangen, die
naar iets in de verte gericht was.
Het is moeder Logeret, zei zij zachtjes
Wat zou er toch zijn
Op hetzelfde oogenblik verhief zich de stem
voor den derden keer, gesmoord en schor, als
een kreet om hulp.
Madiot, waar zijt gij Kijk dan toch
Basis der beperking.
De beperking van den melksteun wordt voor
de veehouders gebaseerd op de productie in
de beide voorafgaande kalenderjaren. Hierbij
blijven de hoeveelheden melk, welke niet af
geleverd of niet door den veehouder zelf tot
zuivelproducten verwerkt zijn, buiten be
schouwing. Dit betreft dus voornamelijk de
I melk, gebezigd voor veevoederdoeleinden.
Verder zal de beperking in al die gevallen,
waarin dit mogelijk blijkt, berekend worden
over de geleverde hoeveelheid melkvet in kg,
'aangezien dit feitelijk de eenige juiste basis
is, die evenwel helaas niet algemeen doorge
voerd kan worden.
Gemiddeld percentage der beperking.
Het (gemiddeld) beperkingspercentage voor
het geheele land is vastgesteld op 11%, uit-
j gaande van de gemiddelde melkproductie in
'de jaren 1933 en 1934, waarbij dan nog een
reserve komt van 0.45% met het oog op de
toewijzing van melk aan nieuwe ontginnings-
bedrijven en voor eventueele tegenvallers.
Juister is het dus te zeggen, dat in het eerste
beperkingsjaar in totaal gesteund zal worden
een hoeveelheid melk, overeenkomende met
89% van de gemiddelde melkproductie in
1933 en 1934.
De vaststelling van dit noodzakelijk ge
achte beperkingspercentage heeft plaatsge
vonden op grond van een zoo nauwkeurig
mogelijk opgezette raming omtrent de ver
moedelijke zuivelpositie in dit jaar en na
ernstige overwegingen omtrent de vooruit
zichten van den afzet van zuivel- en melk
producten in den komenden tijd.
Bij de beoordeeling van deze beperking
moet wel bedacht worden, dat de huidige
melkproductie die van voorgaande jaren aan
zienlijk overtreft, zoodat voor vele bedrijven
'en zelfs voor geheele gebieden de beperking
aanmerkelijk meer zal dienen te bedragen
'dan het genoemde percentage.
Beperkingsjaar.
De beperking van den melksteun zal aan
vangen op 1 Juni a.s., waardoor het eerste
beperkingsjaar zal eindigen uit. Mei 1936.
Deze datum is met opzet gekozen teneinde
te bereiken, dat het beperkingsjaar met de
twee melkrijke maanden April en Mei ein
digt. Op deze wijze toch wordt een onge-
wenschte vermindering van de voor de mees-
daar beneden er is brand
De basstem van den ouden werkman brom
de
Wij zijn hier, wees toch stil
Alles werd weer rustig in het smalle huis,
dat boven de stad uitstak. De drie mensche
lijke wezens, die het bewoonden, zochten door
eenzelfden angst aangegrepen, in den duis
teren nacht, de plaats te herkennen, waar
het ongeluk gebeurde.
Daar aan den anderen kant van den eer
sten arm der Loire, was een brand aan het
woeden. Hoever, en in welken hoek van die
arbeidersbuurten en op welk eiland van den
stroom niemand zou het hebben kunnen
zeggen. De nacht deed alle herkenningstee
kenen verdwijnen en men kon niet zien, waar
het was. Men zag niets, dan links het nevel
achtige water, waarop de schepen tegen elkaar
aanbotsten, niets dan het onregelmatige net
van de gasvlammen, in dat uitgestrekte duis
tere veld, dat hemel en aarde te samen vorm
den. Er waren eilandjes van licht, die zich
boven den horizon uit, schenen te verheffen,
de sterren anderen, die zich tot een
pluim vereenigden dan weer groote zwarte
plekken of losgeraakte halskettingen, die in
een wijden boog, uit elkaar vielen. Dit alles
scheen armzalig, in vergelijking met de ruim
te, die door de duisternis werd ingenomen
en die vlammen verspreidden geen licht
rondom zich, en deden niets van de dagelijk-
sche omgeving naar voren komen, en zij wa
ren allemaal even groot, tot een enkel stipje
teruggebracht. Elk ander begrip van maat
was weggevaagd. Enkel waren daartusschen
twee roode strepen veel somberder, die de
duisternis af teekenden, twee rijen vensters
waarschijnlijk, waarin het schijnsel der on
zichtbare vlammen flikkerde. Hun schittering
veranderde elk seconde, en het hevigste van
het vuur was nu eens rechts, dan weer links.
Een hoos van vonken verbrak de eerste afslui
ting en steeg in het duister op, hooger dan
een kathedraal; een wrong van hevig vuur
kwam daarna, likte een vak van den muur en
sloeg weer omlaag, omdat hij geen voedsel
vond.
(Wordt vervolgd)^