I U. L. VRIES Exploitatie Monument Voorgoede Koffie KOORTs Bruin Hork 24 r f 15.- A.Hi op den Afsluitdijk. Uw Fiets POLENBLOED" De droom van den veroordeelde. Willem Frederik Lub, TANDHEELKUNDIGE L. GOYARTS tUdoorc SPANNENDE KOPPELWEDSTRIJDEN 60 K.M. KOPPELWEDSTRIJD. B. KOORN Co. CENT PER PAKJE. INEMA ZONDAGMIDDAG 3 UUR KINDERVOORSTELLING ma Ergens ver sloeg een torenklok. Vier zware slagen dreunden over de stad. Reeds begonnen de sterren te verblee- ken aan bet uitspansel en langzaam brak de ochtendscbemer zich baan, de wereld hullend in een triest, vaal grauw licht. Zoo brak voor Peter Brooks het laat ste levensuur aan. Op de binnenplaats van de gevangenis stond 'n somber ge vaarte gereed en binnen in een cel voor terdoodveroordeelden sliep de man, die om vijf uur gehangen zou worden. Peter sliep nog niet lang. Bijna heel den nacht had hij in de kleine ruimte van zijn cel heen en weer geloopen. Soms was hij gaan zitten op zijn hou ten bankje, het hoofd steunend in de handen. Dan weer zat hij op den rand van zijn brits. Een enkele maal waren zijn zenuwen hem de baas geworden. Dan liep hij naar de zware deur en beukte ertegen met zijn vuisten. Eindelijk, tegen den ochtend, viel hij uitgeput op zijn leger en een weldadi ge slaap ontfermde zich over hem. Traag kropen de uren voort, traag draaiden de wijzers van de klok in de richting van het fatale uur, het uur, waarop een onschuldige het leven zou laten op de onteerendste wijze, die voor een mensch mogelijk is aan de galg. Peter was onschuldig en op de te rechtzitting had hij het gezegd, ge schreeuwd, maar niemand geloofde hem en zelfs had de rechter hem spot tend gevraagd Wanneer u rechter was en er zou tegen een beklaagde zóóveel bewijs materiaal worden aangevoerd als nu tegen u, zoudt u dan g.elooven, dat de man onschuldig was Toen was Peter met een moedeloos gebaar gaan zitten, want hij moest het toegeven de bewijzen waren sterk, overweldigend sterk. Op dien ongelukkigen avond had Pe ter zijn patroon, den ouden heer Ches- terton, om tien uur met de auto thuis gebracht. Hij was even mee naar bin nen gegaan om een koffertje te dragen en daarna had hij in het koetshuis de auto gestald en was hij naar boven ge gaan, naar zijn kamer. Niemand had Peter óf Chesterton dien avond nog gezien en den volgenden ochtend vond men den ouden heer vermoord in zijn slaapkamer, badend in bloed. De politie was gekomen met een speurhond en het dier was regelrecht naar het koetshuis geloopen, daar had hij rondgesnuffeld en tenslotte had hij juist om den hoek een plek gevonden, waar de aarde was omgewoeld. De hond was gaan graven en spoedig kwam een geheel met bloed bevlekte overall tevoorschijn. Het kleedingstuk was van Peter. Twee oude chauffeurshandschoenen waren van Peter en een paar schoenen waarop de politic-scheikundige bloed vlekken bespeurde, was van Peter. Peter Brooks had schulden, zij het geen belangrijke, maar hij was al twintig jaar bij den heer Chesterton in dienst en hij wist, dat zijn meester, die vrijwel kind noch kraai in de we reld had, in zijn testament zijn chauf feur met een flink legaat had bedacht. De zaak was eenvoudig en niemand twijfelde aan de schuld van den ver dachte. Vreemd alleen was de schijn baar eerlijke overtuiging, de ongewone nadrukkelijkheid, waarmede de chauf feur zijn onschuld volhield. Peter sliep. Onrustig woelde hij op zijn bed heen en weer. Zijn ademha ling was gejaagd, druppels parelden op zijn voorhoofd, zijn handen balden zich tot vuisten, als zag hij in zijn droom vreeselijke dingen gebeuren. Hij kreunde. Halfvijf sloeg de klok. In de gang- klonk het gerammel van sleutels. Twee gevangenbewaarders traden binnen, gevolgd door een geestelijke. Zacht legde deze een hand op den schouder van den slapende. Peter schrok wakker. Klam hingen de haren over zijn voorhoofd. Met een ruk zat hij rechtop in bed. Hij sperde de oogen wijd open en hij keek de aan wezigen aan met verwonderden blik, alsof hij zich niet dadelijk herinneren kon, waar hij zich bevond. Toen greep hij den geestelijke bij 'n arm en plotseling begon hij te spre ken, snel en toonloos. Het was een heesch gefluister, want zijn stem wei gerde bijna den dienst. -- Ik ben onschuldig, zei hij. Ik ver zeker het u, ik ben onschuldig. En nu, nu weet ik, wie de dader is. Ik weet het.ik zal hem u aanwijzen. Ik zal u er brengen.geef me.geef me één uuréën uur De geestelijke keek Peter onthutst aan. De blik in de oogen van den ver oordeelde beviel hem niet. Was de on gelukkige krankzinnig geworden Peter begreep den angstigen blik. Nee, zei hij haastig. Ik ben niet gek. Ik weet, wat ik zeg. Een uur en ik zal u den moordenaar van Chesterton aanwijzen. Een van de gevangenbewaarders kwam tusschenbeiden. Het was een groote, breedgesc*0''* lerde man, ge hard in zijn vak. S^ng, doch niet on vriendelijk, zei hij' Kom, kom, Brooks,.geen onzin. Het is erg, dat begrijp ik wel. Je hebt nog een half uur. Besteed dien tijd zoo goed piogelijk. -- Maar ik zeg je immers, dat ik on schuldig ben Iemand, die niets op zijn geweten heeft, kan in dit land toch niet worden opgehangen Wat ik zeg, meen ik in vollen ernst. Ik weet wie het gedaan heeft. Maar waarom hebt u dat niet vroeger gezegd vroeg de geestelijke. -- Toen.... toen wist ik het nog niet, maar nu, nu heb ik het gezien. Toe, u kunt me helpen. Ik vraag niet om de vrijheid, ik vraag geen gratie. Ik vraag een uur, één uur uitstel. Er kunnen zwaar gewapende politié-agen ten met me meegaan, zoodat ik niet kan ontvluchten en hun zal ik den moordenaar aanwijzen.... toe, helpt u mij. U kunt toch niet toelaten, dat ik wordt opgehangen voor een daad, die ik niet heb bedreven Peter had de hand van den geestelij ke gegrepen en zacht eindigde hij Eén uur, geef mij één uur De geestelijke aarzelde. Toen stond hij op, hij legde een hand bemoedigend op den schouder van den veroordeelde en zei Ik zal mijn best doen, ik beloof het u. Terwijl een der bewakers in de cel achter bleef, liep Peter de kleine ruim te op en neer, ten prooi aan hevige ge moedsaandoeningen. Het wachten duurde lang, op het kantoor van den directeur der gevan genis werd druk getelefoneerd. Hooge autoriteiten moesten uit hun bed ge beld worden en niemand durfde op eigen verantwoording het ongewone verzoek inwilligen. Telkens opnieuw werd getelefoneerd en juist enkele mi nuten voor vijf uur gaf iemand aan den anderen kant van de lijn de ver- eischte toestemming. De directeur van de gevangenis persoonlijk moest zorgen voor de noodige veiligheidsmaatre gelen. Drie goed gewapende politiemannen zouden den veroordeelde bewaken, ze mochten hem geen seconde uit het oog verliezen.... Verheugd begaf de geestelijke zich tei'ug naar de cel, om Peter het blijde nieuws te brengen en toen de toren klok vijf uur sloeg, werd de zware deur van de gevangenis geopend en Peter trad naar buiten. Links en rechts van hem ging een politieman en een derde volgde hem op de hielen. Zonder een woord te zeggen, stapte Peter toe op een politie-auto, die voor de deur stond. Zwijgend beduidde hij den agenten, in den wagen plaats te nemen en. zelf zette hij zich achter het stuur. Hij drukte op den starter, schakelde den motor in en voort ging het in ra zende vaart, door de ochtendstille straten. Vijf, tien minuten joeg de wagen voort, toen stopte hij voor een groot huis in een van de buitenwijken. -- Volgt me, zei Peter en de agen ten, ge-imponeerd door zijn vastbera denheid, deden, wat de veroordeelde beval. Peter liep naar den achterkant van het huis. Voorzichtig drukte hij een ruitje van de keukendeur in, stak zijn arm naar binnen, bereikte het slot en even later stonden de vier mannen in het huis, de agenten met verbaasde ge zichten, ongewoon als ze waren aan het inbreken in andermans woning. Peter legde een vinger op den mond en wenkte den agenten, mee te gaan. Stil slopen ze de gang cloor, een trap op en daar, voor de deur van een slaap kamer, bleven ze staan. Wacht hier, fluisterde Peter en luistert. Ik zal de deur openlaten. Zachtjes draaide Peter den deurknop om en zonder gedruisch stapte hij binnen. Daar, op het bed, lag een jonge man. Zijn oogen waren wijd open en zijn dekens waren omgewoeld, alsof hij den geheelen nacht niet geslapen had. Toen de deur kraakte, wendde hij zich ojïi en met een kreet, die door merg en been sneed, schreeuwde hij Peter Peter oh j. ga weg. Ga weg. genade Peter, die er met zijn bleeke, iiigeval len wangen werkelijk als oen spookver schijning uitzag, wankelde en hij moest zich aan een stoel vastgrijpen om niet te vallen. Hij strekte den rechter arm uit en wees op den man in het bed. Jij, siste hij, jij bent het jij hebt het gedaan Ja, ja, ik beken het, ik heb het gedaan, maar ga weg, oh, ga weg. Toen wendde Peter zich om naar de deur. Komt binnen, zei hij tot de politie beambten. Dit. is de moordenaar De honderden menschen, die geko men waren om het nieuwe proces bij te wonen, werden teleurgesteld, want er was geen sensatie. De moordenaar, een verre achterneef van den ouden heer Chesterton, be kende. Hij vertelde in sobere woorden hoe hij, wetende dat hij het eenige fa milielid was, 's-nachts bij den ouden heer was binnengedrongen en hem had gedood. Hij bekende zijn lagen toe leg, de schuld op een ander te werpen. Volgens zijn weloverwogen plan, had hij tevoren de oude kleedingstukken van den chauffeur uit de garage ge stolen en later begraven, zóó, dat ze gemakkelijk te vinden waren. Het eenige raadselachtige was nog, hoe Peter plotseling geweten had, wie de dader was. Vriéndelijk vroeg hij rechter het hem. Peter leunde op het getuigenliekje. -- Meneer de president, zei hij, nie mand kan zich voorstellen hoe men zich voelt, als men ter dood veroor deeld is, hoe men zich voelt, als men weet, dat zijn laatste uur is aangebro ken. Ik was oververmoeid in slaap ge vallen. Toentoen kreeg ik een visi oen, een verschrikkelijken droom. Even duidelijk als ik nu deze rechtzaal zie, zag ik toen de kamer van Chester ton. Ik zag den moordenaar binnen komen, ik herkende hem. Het was de zelfde man, dien ik eens met de auto moest thuisbrengen, nadat hij bij mijn patroon op bezoek was geweest. Dien man zag; ik. Hij naderde het bed van mijn meester en Peter wischte zich het voorhoofd af. Het schijnt wonderlijk, besloot hij, maar er is een macht, die ertegen waakt, dat een onschuldige wordt ter- doodgebracht. Dat wéét ik. Heden overleed tot onze diepe droefheid, na een lang durig lijden onze Man, Vader, Behuwd- en Grootvader, de Heer in den ouderdom van ruim 69 jaar. WED. W. P. LUB - Bakker. M. BAKKER - Dijkshoorn T. BAKKER. ANNIE. De teraardebestelling zal plaats hebben Maandag a.s. nam. 2 uur op de Algemeene Begraafplaats te H.-hoef. ttoooooo^ cxx; ooo ooo coo cxx) 0 Op Woensdag 19 Juni a.s. g -hopen onze geliefde Ouders J. KOOIJ Cz. 1 en T. KOOIJ - SNOOIJ 8 hunne 25-jarige Echtvereeni- 0 ging te herdenken. Moge zij nog lang voor S elkaar en voor ons gespaard Ij®? blijven. g Dat is de wensch van hunne g dankbare Kinderen, g SIJTJE en Verloofde, 8 WIM, COR, JAN. O Wieringen, Juni 1935. g DOÜOOOCOOÖOOCOOÖÖOÖOOÖO wx):::o:::-:ö:::cxx)Oöö:::o:::ooö:::o:n u g 5j Op Maandag 17 Juni a.s. g hopen onze geliefde Kinde- y ren, Broeder en Zuster, Oom sj en Tante SIMON OMIS Gz. 3 6 en fi jj ANNA BAKKER i y g hunne- 12VÏ-jarige Echtver- g eeniging te herdenken. jj M FAMILIE BAKKER, g Wieringen, Juni 1935. 5 'p. ëo:::(KX)r^o:::ooci^:o:::ooo::.-o~cxx>' Spreekuren Hippolytushoef, iederen Dinsdag van 103 uur ten huize van N. KOK, Nieuwstr. Geheel Gebit vanaf f 45.-. Vullen 12.50. Pijnl. trekken 11.50. Spreekuren Anna Paulowna, HOTEL „VEERBURG." iederen Vrijdag van 103 uur Op Woensdag 19 Juni a.s. p. hopen onze Broeder en Zus- j ter, Oom en Tante p; J. KOOIJ Cz. y en y T. KOOIJ - SNOOIJ hunne 25-jarige Echtvereeni- fjlng te herdenken. M. KOOIJ-BAKKER P. KOOIJ Cz. en Kinderen, C. BAIS Jz. Wieringen, Juni 1935. Den 19e Juni a.s. hopen onze geliefde Zwager en Zuster, Oom en Tante Jn. KOOIJ Cz. en T. KOOIJ - SNOOIJ hunne 25-jarige Echtvereeni- Stag te herdenken. I FAM. SNOOIJ. Wieringen, Juni 1935. I een juweel van een hand- I naaimachine, voor- achteruitwerkend, compl. I met kast, toebehooren en j acht jaar garantie. Spoorstraat h. Palmstraat I Telefoon 449, Den Helder, j HET GOEDKOOPST en grootst gesorteerde MEUBEL - MAGAZIJN (voor ieders beurs) is Koningdwarsstraat 7173 h. Ie Vroonstr. Den Helder. P.S. Tevens in- en verkoop 2e HANDS MEUBELEN. DE VACUMVULPEN herbergt 4 x zooveel inkt, als een gewone. BOSKER'S BOEKHANDEL De Ontvanger der Registratie en Domeinen te Den Helder, zal op 4 JULI 1935, 's MORGENS 10.30 UUR te zijnen kantore INSCHRIJVING houden ter bekoming van het UITSLUITEND RECHT tot het VERKOOPEN VAN VERVERSCHINGEN, HET VERHU REN VAN BOOTJES enz. in de omgeving van het Monument op den afsluitdijk. Inlichtingen en voorwaarden zijn te verkrijgen bij voornoemden Ontvanger. Opening Wielerbaan „Wieringen" op ZONDAG 23 JUNI 1935 des nam. 1.30 uur. Verkrijgbaar bij alle winkeliers. Koffiebranders Thee-importeurs Opgericht 1808 Alkmaar. geurig krachtig H.-hoef Middenmeer. Mededinging o.a. van de bekende koppels L. Schöndermarck, Den Haag. A. Meijnders, Den Haag. Kuiper, Julianadorp. Renaud, Oudkarspel. v. d. Ruit, Amsterdam. Langedijk, Oudkarspel. Meulenkamp, Leeuwarden. Kaminga, Franeker. Van Vliet, Amsterdam. Weitsberg, Harlingen. Verder WEDSTRIJD AMATEURS EN NIEUWELINGEN. Prijzen der plaatsen Tribune 80 ct., Staantribune 40 ct. Kinderen 15 ct., plus belasting. VERTOONT ZATERDAG EN ZONDAG HALF NEGEN POLENBLOtD J5 Een amusante geestige operettefilm met wereldbekende Schlagermuziek. Vlot en komisch gespeeld door de altijd weer charmante ANNY ONDRA. Als TWEEDE HOOFDNUMMER met VICTOR Mc. LAGLEN. Een spannend militair drama, dat zich afspeeld in een der woestijnen van Mesopatamie. Actueele Journaals. Zaterdag Populaire prijzen. Bus vertrekt 7.30 en 8 uur vanaf Den Oever. Zaal f 0.25. Balcon f 0.50. ——peurt met haar verloofd ben i

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1935 | | pagina 5