TWEEDE BLAD.
VRIJDAG 4 SEPTEMBER 1936
No. 71
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
ONDER DEN BRUIDSSLUIER.
WIERINGER COURANT
Ons Lichaam en onze Gezondheid.
DE MILT.
De steken in de zij, die vooral bij hard
loopen dikwijls optreden en ons nood
zaken stil te staan, worden in vele stre
ken met den naam van miltsteken aan
geduid, onverschillig in welke zijde de
pijn gevoeld wordt. Het lijdt geen twij
fel, of inderdaad heeft de milt in vele
gevallen hiermede iets uit te staan.
De milt is een aan de linkerzijde
van de maag tegen het middenrif gele
gen lympheklier met inwendige secre
tie, die rijk aan bloedvaten, in rust als
opslagplaats voor een deel van het
bloed dient. Dit geldt ook voor de aan
den rechterkant van het lichaam gele
gen lever. Wanneer er nu hooge eischen
aan het geheele lichaam en zijn spie
ren gesteld worden, zoodat de circulee-
rende hoeveelheid bloed niet toerei
kend is^.dan worden de rererves uit ge
noemde beide organen aangesproken.
Dit mechanisme kan echter slechts
werken bij juiste drukverhoudingen
tusschen buik- en borstholte, welke af
hankelijk zijn van juiste ademhaling,
goede hartwerkzaamheid en gezonde
buikorganen. Vergt men opeens, zon
der voorafgaande training te veel van
het lichaaam, dan kan nooit aan ai
deze voorwaarden worden voldaan.
Hierin schuilt dan ook de beteekenis
van een goede training. Waar de onge
trainde een lichamelijke prestatie we
gens uitputting en „steken in de zij"
moet opgeven of onderbreken, daar
kent men ook de getrainde, het zooge
naamde „doode punt." Doch het onder
scheid tusschen beiden is, dat de laat
ste door zijn geoefende organen over
dit doode punt kan heenkomen met
behulp van wat men wel den „tweeden
adem" noemt.
In hoeverre de milt nu in deze pro
cessen een werkzaam aandeel heeft,
is met onze huidige kennis van dit or
gaan, nog steeds niet met zekerheid
te zeggen. Omtrent haar functies tas
ten wij nog steeds min of meer in het
duister. Men weet, dat de milt door
haar eigenaardiger! bouw in staat is,
zeer sterk van grootte te veranderen.
Zoo zijn er milten bekend niet grooter
dan een noot en andere, die bij voor
beeld in streken waar veel malaria
heerscht -- speciaal bij kinderen de ge
heele buikholte innemen. De meest
voorkomende grootte van dit eigenaar
dige orgaan is ongeveer die van een
nier of een cadet je. Zij ligt in de linker
rugstreek achter de onderste ribben
verborgen en komt alleen, als er iets
bijzonders in het lichaam plaats grijpt,
uit dezen schuilhoek te voorschijn,
doordat zijn grooter wordt en naar vo
ren uitpuilt. In dezen toestand veroor
zaakt zij eerst een steek en kan zij door
den arts bij het onderzoek gevoeld wor
den. Vooral bij infectieziekten zet de
milt zich op deze wijze uit en men heeft
daaruit de gevolgtrekking gemaakt,
dat zij een belangrijke rol speelt bij de
afweermaatregel die het lichaam zelf
tegen deze ziekten neemt. Iit het aan
vangsstadium van een infectie-ziekte
klagen vooral kinderen over onver
klaarbare buikpijn, nog voordat er an
dere aanwijzingen voor een bepaalde
infectie bestaan. Dit is dan dikwijls de
milt, die een eerste waarschuwings-
signaal geeft.
PETROLEUM ALS REINIGINGS- EN
SMEERMIDDEL.
Bij het gebruiken van landbouwwerk
tuigen op het land ziet men herhaal
delijk, dat ook de beste smeerolie in
verbinding met stof en vuil gaat kor
sten, waardoor de soepele gang der
machine wordt gestoord, .zoodat ver
schillende onderdeelen herhaaldelijk
uit elkander genomen moeten worden,
terwijl de lagers door uitbranden gerei
nigd moeten worden.
Deze omslachtigheid kan in de mees
te gevallen door het gebruik van petro
leum worden bespaard, welks reinigen
de en losmakende kracht hier van
groot nut is. Is de machine erg vuil,
dan moeten de onderdeelen natuur
lijk wel uit elkaar worden genomen,
Als landbouwmachines, wat juist in
dat bedrijf zoo dikwijls het geval is, na
eenige maanden buiten werking te
zijn geweest, weer in gebruik worden
genomen, dan giet men in de smeer-
gaten petroleum van de allerbeste kwa
liteit, laat de machine langzaam een
oogenblik gaan en giet daarna nog
eens vol. De petroleum maakt al het
vuil los, verwijdert de kleverige resten
dringt tot in de kleinste hoekjes en
gaatjes, spleetjes en voegen, zoodat de
machine nu heel licht gaat loopen.
Men kan nu naar verkiezing met ge
wone smeerolie verder smeren.
In het klein kan men zich van de rei
nigende werking van petroleum over
tuigen, als men er een oud deurslot
mee behandelt. Tusschen de verschil
lende kleppen en schijven wordt het
vuil opgelost en weggedreven en het
slot werkt weer alsof het nieuw was
GEMEENTE WIERINGEN.
DEN OEVER. Met de a.s. Flora-fees
ten heeft de heer Zomerdijk, Café „De
Eerste Aanleg" iets aparts geëngageerd
n.1. een Dames-kapel uii Amsterdam
Bij deze kapel is een dame, die speci
aal de refreinzang verzorgd en den
bezoekers bezig houdt met allerlei at
tracties.
Dus wilt U een oogenblik aange
naam verpozen dan naar Café Zomer
dijk.
(Zie advertentie in dit nummer.)
„FLORA." Wederom staan de groote
Oeversche feestdagen voor de deur. De
groote tent van Scheltus is herschapen
in een bloemenhal, en het ijverige Flo
ra-bestuur heeft daarnaast ook de zor
gen voor de talrijke attracties, want
het publiek is er aan gewoon, dat ie
der jaar iets bijzonders op het feest
programma voorkomt.
Welnu, het programma, dat thans
werd rond gezonden, deed ons zien, dat
een bezoek aan de Flora-feesten zeker
groote voldoening zal geven. Het be
gint Zaterdag 5 Scpt. met een rond
gang van „Apollo" en de opening van
het tentoonstelings-gebouw. Natuur
lijk zal het dan ook aan kermis d' etc
op het terrein niet ontbreken.
Flora-Zondag sj-aat in het teeken van
de sport. Des middags 2 uur beginnen
de Volksfeesten, Wedloop, Mastklim-
men, Wedloop met hindernissen, Touw
trekken, enz. Er is dus voor „elck wat
wils."
Maandag 7 September komen de
Wieringer boerenpaarden in 't geweer
met een ongezadelde harddraverij. Ze
ker zal hiervoor de animo wel heel
groot zijn. Des avonds geeft „Apollo"
een uitvoering.
En Dinsdag worden de feesten beslo
ten met een concert van de Mandoline
club en 'n groot schitterend vuurwerk.
W)e hopen, dat mooi weer de Flora
feesten zal begunstigen en dan zal de
trek naar Den Oever enorm zijn.
De Concordia-Band in Zaal Moeijes.
Het publiek zal met de Flora-fees
ten in de zaal van Moeijes van de be
kende Concordia-Band kunnen genie
ten. Bovendien is deze versterkt met
de beroemde harmonica-virtioos Dick
de Leeuw.
(Zie advertentie in dit nummer.;
Nog goed afgeloopan. Donderdag
avond gebeurde op de betonweg ter
hoogte van de O. L. School te H.-Hoef,
een auto-ongeval, wat nog betrekke
lijk goed is afgeloopen. Vanuit de
richting Ewijcksluis kwam een luxe
wagen met aanhangwagen, waarop
materiaal voor de a.s. Flora-feesten te
Den Oever. De auto droeg het nummer
G 76817 en was afkomstig uit Nieuwe
Niedorp. Ongeveer bij de school werd
de wagen ingehaald door een vracht
auto van de Hema. Tegelijkertijd na
derde vanuit richting Den Oever een
tegenligger luxe-wagen. Waarschijn
lijk door de dichte mist zag de chauf
feur van de Hema-wagen de tegemoet
komende wagen niet en wilde zijn
voorganger passeeren. Te laat merkte
de chauffeur de tegenligger. Het ge
volg was, dat de auto uit N.N. opzij
gedrukt werd, een slag in de rondte
maakte en zoodoende, weer met den
kop in de richting Ewijcksluis kwam
te staan. Er bevonden zich 3 personen
in de verongelukte auto, die allen met
de schrik vrij kwamen. De lading rol
de over den weg en werd na korten
tijd overgeladen op een inmiddels aan
gekomen vrachtwagen van Poel uit
Den Oever. De auto uit N.-Niedorp was
zwaar beschadigd, terwijl ook eenige
gebroken betonpaaltjes en de diepe
sporen in de weg hun stempel druk
ten op dit ongeval.
De Hema-auto had bijna geen schade
opgeloopen en kon zijn reis vervolgen.
LANDBOUW TENTOONSTELLING
WIERINGEN.
Wij achten het dringend noodig nog
eens de aandacht te vestigen, vooral
van de landbouwers en veehouders op
de a.s. tentoonstelling te H.-Hoef.
Woensdag 16 September is de hoofd-
dag. Dan hopen we dat het geheele ter
rein aan de Parklaan weder ingeno
men wordt door prachtig stamboek
en ander vee, paarden, schapen, var
kens, pluimvee, enz. enz.
En in het gebouw mogen we dan
weer bewonderen de zuivel- en land-
Ze stonden samen tegen den met bruidslui
er overwoekerden tuinmuur geleund. Het was
de vooravond van zijn vertrek naar Indië. Ze
hadden allerlei onverschillige onderwerpen
aangeroerd, vluchtig ook de etappes van zijn
reis besproken. Nu stokte het gesprek, staar
de Johan nadenkend voor zich uit.
Elisabeth wierp een blik op het strakke pro
fiel van den jongen man, vorschte echter
vergeefs naar een teeken van ontroering over
de naderende scheiding. Blijkbaar was hij
reeds ver met zijn gedachten van haar ver
wijderd
Het meisje loosde een lichten zucht en trok
een rank van de bloeiende bruidsluier naar
zich toe.
Zou je die daar ginds ook hebben vroeg
ze, louter om het stilzwijgen te verbreken,
dat ze niet langer verdragen kon.
Johan brak de witte bloesem af en stak ze
"achteloos in zijn knoopsgat. Dan zei hij
Daarginds Ik heb er geen flauw idee
van misschien ook wel, maar dan kijk ik ze
waarschijnlijk niet eens meer aanin een
land, waar de zeldzaamste brchideeën in het
wild groeien, zoodat je ze zoo maar voor het
grijpen hebt.
Hij stak haar een hand toe.
Nu moet ik weg, zei hij luchtig, ik heb
nog heel wat te doen en mijn trein gaat mor
gen om half zeven dan lig jij nog in diepe
rust verzonken Het ga je goed, hoor ik
schrijf je natuurlijk nog wel eens
Dat was hun afscheid. Op den weg wendde
hij zich nog om voor een laatsten groet, doch
Elisabeth stond niet aan het hek, om dien
op te vangen.
Zè had zich met een half gesmoorden snik
afgewend en was blindelings het huis binnen
gestormd, naar boven, naar haar eigen ka
mer. Daar had ze zich met trillende lippen,
doch drooge oogen op het bed geworpen. Met
geweld had ze de opwellende tranen terug
gedrongen. Die stroomden pas over haar
bleeke wangen, toen ze den volgenden morgen
achter het gesloten gordijn tot aan de krom
ming van den weg den wagen nakeek, die
Johan naar het station bracht en ze eerst
ten volle realiseerde, hoe weinig ze in zijn
leven had beteekend, nadat hij zelfs niet
eens in het voorbijrijden de oogen naar haar
venster had opgeslagen. Een kameraadje was
ze voor hem geweest, nog niet eens, een aar
dig buurmeisje, met wie je wel eens graag
een praatje maakte, als je met vacantie thuis
kwam.
Toch had hij beloofd, haar te schrijven.
Aan den stroohalm van die belofte klemde ze
zich vast, alle contact tusschen hen was nog
niet verbroken
Hij schreef inderdaad twee of drie keeren.
Haar laatsten langen brief, vol bijzonder
heden aan huis en waarin onbewust tusschen
iederen regel doorschemerde haar zielig ver
langen naar een woord van warme sympa
thie, liet hij onbeantwoord. In het verre,
nieuwe land, in de veranderde omgeving ver
gat hij haar, namen andere belangen hem in
beslag.
Gekrenkt schreef ook Elisabeth hem niet
meer.
Kort daarna stierf haar vader en bleef ze
alleen achter in het oude vertrouwde huis
dat haar lief was.
Vergeefs trachtten vrienden en kennissen,
die het niet natuurlijk vonden, dat een mooi
meisje zich dermate van de samenleving af
zonderde, haar aan de eenzaamheid te ont
rukken. Ze aanvaardde gaarne van tijd tot
tijd een uitnoodiging, doch bood hardnekkig
weerstand aan alle pogingen, om haar te
doen besluiten, voor goed haar kluizenaars
bestaan, zooals men het noemde, op te geven
en zich in de stad te vestigen.
Zomer en winter leefde ze stil en terugge
trokken in haar buitenhuisje, met de oude
dame, die reeds voor haar vader de huishou
ding had waargenomen. Ze las veel, musi
ceerde, ondernam verre zwerftochten in ge
zelschap van haar hond Pluto en verklaarde
aan iedereen, die zich over dit bestaan ver
wonderd toonde, dat ze zich volmaakt geluk
kig gevoelde.
De seizoenen kwamen en gingenDe
oude huishoudster werd op pensioen gesteld
een jonge, bedrijvige vrouw nam haar plaats
in. Dat was de eenige verandering, die zich
voltrok in het landhuisje, waar de bruids
sluier al weliger tierde en den ouden tuin
muur thans geheel aan het gezicht onttrok.
Het groote huis, waar Johan was opgegroeid
bleef nu den meesten tijd gesloten alleen
in de zomermaanden werd het betrokken
door een van zijn broers of zijn zusters met
hun gezinnen. Dan werd Elisabeth geregeld
uitgenoodigd en maakte de schitterende car
rière, die Johan totnutoe had gemaakt, en de
vooruitzichten, die zich nog verder voor hem
openden, soms het onderwerp van gesprek
uit. Zelf vroeg~ze nooit naar hem. In een
lade van het sierlijke, antieke schrijfbureau,
dat in haar kamer stond, lagen onaangeroerd,
sedert jaar en dag, de brieven, die hij haad
had geschreven, zooals ze diep in haar hart de
herinnering had weggesloten aan uren van
innig verlangen en van bittere teleurstelling.
Over zijn terugkomst werd niet meer ge
sproken, nadat hij zijn verlof voor onbepaal-
den tijd had moeten uitstellen in verband
met ziekte van een collega, zoodat het ten
slotte een verrassing voor haar was, toen ze
een schaduw over haar boek zag vallen, ter
wijl ze op een middag in den tuin zat te
lezen, en, de oogen opslaande, in Johan's ge
laat staarde.
Verward sprong ze overeind, met een
drang, om haar oogen uit te wrijven en het
bouwproducten. Echter vóór alles moe
ten de inschrijvingen er zijn, en dat is
van nu af „hoog tijd."
Het wil zoo graag, dat men daarmee
wacht tot de laatste dagen en dan is
het voor het bestuur en zijn staf bijna
hopeloos alles nog voor elkaar te bron
gen en gaat dat dikwijls met onnoodi-
ge kosten gespaard.
Daarom deze opwekking. Het is in
het belang van de landbouwende bevol
king, dat de tentoonstelling goed slaagt
en buitenstaanders een uitnemende in
druk krijgen van de producten.
Maar dan ook vroegtijdig met alle
man aan het werk. Nu reeds aangifte
gedaan, dat U meedoet met voortbreng
selen, met vee van uw bedrijf. Zeg nu
niet, ik win toch niets. Het gaat er in
de eerste plaats om weer meer fleur,
meer leven in het bedrijf en in de han
del te brengen en daar moet het toch
heen Alle hens thans aan dek en
meegeholpen, dat de tentoonstelling
een succes wordt.
HET BESTUUR.
Huiselijke Ziekenverpleging.
In Mei werd te dezer plaatse mede-
deeling gedaan, dat de Afd. van Het
Witte Kruis bij het Hoofdbestuur een
cursus in Huish. Ziekenverpleging zou
kunnen aanvragen. Er hebben zich
toen 30 personen aangemeld, die er
aan wilden deelnemen, zoodat de aan
vrage togn kon worden verzonden.
Dezer dagen ontving de Afd. bericht,
dat er niet meer dan 25 cursussen per
jaar in onze provincie gegeven kun
nen worden, waaraan werd toegevoegd:
„zoodat Uwe Afdeeling waarschijnlijk
een volgend seizoen zal hebben af te
wachten."
WIELERCLUB „WIERINGEN."
Zondag a.s. 's morgens 10 uur de
start voor de A en B-klasse renners,
voor een peleton-race over nader te be
palen afstand.
Alle renners worden verzocht, hier
aan deel te nemen. Het is een goede
trainingsrit voor de a.s. Kampioen
schappen der Wielerclub „Wieri'ngen."
Onderwijs. In de tijdelijke vacature
a.d. O.L. School te Westerland is na
der voorzien door benoeming van den
Heer C. F. Schutte te Purmerend.
Verlotiny. Aan de Vereen. „Eigen
Gebouw" alhier is vergunning verleend
tot het houden van een verloting.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
BLAUWE WIMPEL EN ZEGETEEKEN.
De „Queen Mary" moet geduld
hebben.
De „Queen Mary" heeft thans het Atlantisch
record in de wacht gesleept. De menschen,
die het trotsche vaartuig met zulk een histo
rische snelheid van de skyscrapers naar het
slordige Southampton bracht, waren, naar
getuigen hebben verteld, nauwelijks onder den
indruk van het groote oogenblik dat was
aangebroken, toen de Cunarder Bishop's Rock
voorbij voer. De spanning, die aan boord had
geheerscht in de eerste dagen van het zeele
ven op de „Queen Mary" was geleidelijk ge
weken. Kapitein Britten liet drie stooten
geven op den machtigen hoorn, die 15 km.
ver kan worden gehoord. Maar honderden
j passagiers hoorden die stooten zelfs niet en
trokken zich weinig of niets aan van dat punt
Hishop's Rock, dat nu zoo hoogst gewichtig
was. De heeren op de commandobrug namen
j niet eens de moeite de passagiers in kennis
te stellen van het groote feit.
De passagiers begonnen eerst goed te be
seffen dat er iets bijzonders was gebeurd,
toen een heele vloot van feestelijk uitgedoste
en veel kombaal makende bootjes, met de
dekken vol menschen, het groote schip aan
i den ingang van Southampton Water naar de
haven ging vergezellen. Er moest iets aan de
hand zijn, want personen in snelle motor
booten lieten blauwe, groene en roode tafel
lakens wapperen in den wind. De matrozen
van de „Queen Mary" kunnen nu zooveel
blauwe strikken om den grooten mast binden
als zij verkiezen. Er is gerechtigde trots in het
land en groote vreugde. De „Daily Express"
wil nu ook een blauw lint van de lucht voor
Engeland hebben en vindt dat de heele koop
vaardijvloot die niet al te goed vaart
behoort te deelen de glorie van de „Queen
Mary" en weer de welvarendste koopvaardij
vloot in de wereld moet worden, hetgeen ge
makkelijk kan worden bereikt, indien men
slechts uitmaakt dat alleen Britsche schepen
vrachten zullen vervoeren tusschen de ver
schillende Britsche havens van de wereld.
De eenige vreugdedooder temidden van alle
blijdschap om een grootsch nautisch gebeu
ren isde president van de Cunard Lijn,
sir Percy Bates, die noch dezen Atlantischen
wedloop goedkeurt noch het zegeteeken dat
tegenwoordig met den „blauwen wimpel" sa
mengaat. Dit zegeteeken is in het bezit van
de „Normandie", die het zal moeten afstaan
indien zij niet gauw den tijd van de „Queen
Mary" verbetert. Het stuk is eenige jaren
geleden vervaardigd door een Engelschen zil-
ver smid in opdracht van het Lagerhuislid
H. K. Hales. Het is van massief zilver, zwaar
verguld. Het weegt ongeveer 25 kg. Een voet
stuk van onyx meegemeten is het meer dan
1 m. hoog. Het vertoont twee figuren op een
aardbol. De figuren stellen de snelheid voor
die den Atlantischen Oceaan overwinnen. De
figuren houden een model van een modern
stoomschip omhoog. De oceaan op den bol is
in lichtblauw email en de transatlantische
route is er op aangegeven met een roode lijn.
De vier voornaamste windstreken worden ge
symboliseerd door vier schepen uit den tijd
van Columbus en een gordel rond de aarde
vertoont in relief de „Great Western", de
„Mauretania, de „Rex" en de „Normandie".
Toen de heer Hales dit ingewikkeld stuk voor
het eerst zou aanbieden, was het record in
het bezit van de „Rex". Maar voordat hij den
Italiaanschen kapitein er mee kon verblijden,
had de „Normandie" het record veroverd.
Italië had het zegeteeken reeds aanvaard.
De vindingrijkheid die de schenker zijn gan-
sche leven onder allerlei omstandigheden ten
toon heeft gespreid, hielp hem ook in dit
geval uit een pijnlijke situatie. Aan de voor
waarden voor de verleening van de trofee werd
een nieuwe toegevoegd. De nieuwe regel was
dat bij het verbeteren van een record de vroe
gere houder het zegeteeken nog drie maan
den in zijn bezit mag houden en in dien tijd
kan beproeven het record te verbeteren. Doet
hij dat, dan behoudt hij het recht op het
bezit van de trofee. De „Queen Mary" zal
dus nog drie maanden moeten wachten voor
dat zij het omvangrijke werkstuk kan opei-
schen.
vizioen van dat gebruinde gezicht met de
felblauwe oogen te verdrijven. Haar boek viel
op den grond en toen ze beiden tegelijk buk
ten om het op te rapen, kwamen hun hoof
den op onzachte wijze wijze met elkander in
aanraking, wat Elisabeth haar bezinning te
ruggaf.
Johan, riep ze lachend, doch eenigszins
ademloos uit, ik dacht heusch, dat ik droom
de. Je zuster Greet, die op het oogenblik in
het huis logeert, was vanmorgen nog even
hier en heeft niets over je komst uitgelaten.
Ze was er ook niet van op de hoogte,
antwoordde Johan. Ik ben vanmorgen pas op
Schiphol aangekomen en had niemand van
[mijn overkomst verwittigd.
Met welgevallen keek hij haar aan. Ze was
weinig veranderd in zijn afwezigheid, vond
hij. Ze had nog hetzelfde ranke figuurtje en
de groote, donkere oogen in het blozende ge
zichtje hadden hun meisjesachtige uitdruk
king behouden.
Een buitengewoon aardige verschijning,
oordeelde hij, vreemd, dat hij dat vroeger
niet zoo had opgemerkt.
Het verblijf in het oude huis, waar zijn
eigen kamer weer voor hem in orde was ge
bracht, scheen hem uitstekend te bevallen.
Hij legde niet de minste haast aan den dag,
om weer te vertrekken. Samen met Elisabeth
maakte hij uitgestrekte wandelingen, zocht hij
oude, bekende plekjes op. Door regenachtig
of winderig weer lieten ze zich niet weerhou
den alleen als het werkelijk heel slechts was,
liep hij onder een voorwendsel bij haar aan,
vroeg haar wat voor hem te spelen of bleef
praten in het ouderwetsche salon, waar een
gedempt groenachtig licht binnenviel door
de hooge platanen, die voor de vensters ston
den. Hij kon geen dag mèër buiten haar ge
zelschap en Elisabeth wist thans, dat hij
weldra de beslissende vraag zou stellen
Weer stonden ze samen bij den met bruids
sluier begroeiden muur en namen afscheid
voor den dag, doch thans greep Johan haar
kleine, gebruinde hand en liet ze niet meer
Niet voordat je me gezegd hebt, dat je
ook een beetje van me houdt, zei hij plagend
en lachte, om zijn ontroering te verbergen.
Elisabeth bleef haar gelaat naar hem op
en tot zijn ontsteltenis zag hij ranen in haar
oogen blinken. Ze wischte ze snel af, doch
gehoor gevend aan een onweerstaanbaren
drang, het gevolg misschien van het gevoel
van spanning, waarin ze den laatsten tijd
had verkeerd, in de vrees, nogmaals in haar
verwachtingen te worden teleurgesteld, vroeg
ze bitter, met half verstikte stem
O, Johan, waarom, waarom eerst nu
Die woorden waren voor den jongenman
een openbaring, gaven hem den sleutel tot
haar zorgvuldig bewaakt geheim.
Hij trok het zacht weerstrevende meisje
naar zich toe en antwoordde getroffen
Ik was jong en eerzuchtig, lieveling. Ik
dacht niet aan vrouwen en liefde, en heb er
ook na dien niet veel aandacht aan besteed.
Eerst toen ik terugkwam in het oude huis
en jou weer in deze vertrouwde omgeving ont
moette, ben ik begonnen te beseffen, wat ik
gemist had.Langzamerhand werd ik vervuld
van een groot verlangen jou tot mijn le
vensgezellin te maken, als je me tenminste
nog hebben wilt
Een glimlach vaagde de treurige uitdruk
king van haar gelaat weg.
Met haar oogen op.de zijne gevestigd, zei
ze zacht
Kan ik die vraag nog met neen beant
woorden, nu ik zoo duidelijk heb laten blij
ken, dat ik haar al zooveel vroeger had ver
wacht
En onder de overhangende ranken van de**
bruidssluier vonden hun lippen elkander voor
den eersten kus.
