27e JAARGANG
DONDERDAG 29 QCTOBER 1936
No. öi
NIEUWS- EN ADVERTENTIE
WIBRINQEN EN OMSTREKEN
LAD VOOR
ANGSTIGE 00GENBLIKKEN OP
DE GOLVEN.
DE VALSCHE
AANKLACHT.
N V. W. A. C. O. HOORN
r* n ai t i% a m. m
WIERINCER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.
GITGEVER:
BOSKER WIERINGEN
•k.
BUREAU
flippolytushoef W leringen
Telef. Intercomm. No. 13.
vVe
ADVERTENTIëS
Van 1 5 regels 1 0-5°
Iedere regel meer 0-10
Hoe de „Sch 68" verging. Een
onderhoud met de geredden.
Het Hbld. schrijft
Op aanwijzing van een der inwo
ners en heel IJmuiden is op het
oogenblik natuurlijk bij het vergaan
van de Scheveningsche logger „Zuid-
Holland" -- vonden wij enkelen der ge
redden bijeen in een der haven-café's
zwijgende mannen, met, hun gedach
ten bij de kameraden, die zij pas heb
ben verloren, uitgeput nog van den
strijd, die zij met de golven gevoerd
hebben, dankbaar dat zij aan den wal
zijn teruggekeerd.
Maandagmiddag -- zoo vertelt een
hunner stroef zijn wij uit IJmuiden
gegaan nadat wij hier de vleet geiost
hadden. Het werd tegen den nacht
zwaar weer. Er kwam een geweldige
storm opzetten, waardoor de zeilen
uit de lijken werden geslagen. Toen
besloot de kapitein terug te keeren
het was intusschen na een vermoeien-
den strijd reeds tegen den morgen ge
worden.
Maar toen, niet ver van de brulboei,
raakte de motor onklaar. Het ongeluk
keerde zich met de golven tegen ons.
Toen geschiedde de ramp, een zware
stortzee sloeg over ons schip, de stuur-
boot werd er af geslagen, de kapitein,
de stuurman en een lid van de beman
ning werden door het kokende water
meegesleurd, zij sloegen over boord
en verdronken."
Een oogenblik is er stilte in den
kring en de geredden denken aan de
drie mannen, die den dood in de gol
ven vonden. Dan herstelt een hunner
zich en vervolgt het relaas
„Een de»- matrozen, die daar en hij
wijst op een der mannen, die met zijn
gedachten ver weg is gedwaald en zijn
omgeving schijnt te vergeten hij
heeft toen het half kapotte roei' gegre
pen, hij heeft toen den machinist aange
spoord den motor weer op gang te
brengen, dat te trachten tenminste.
En het lukte werkelijk. Toen probeer
den wij, zoo goed en zoo kwaad als het
ging, binnen de pieren te komen in
tusschen hadden wij onze zwemgor
dels al aangetrokken, want de logger
maakte water. Wij leefden van minuut
tot minuut in ondraaglijke spanning
of het ons zou gelukken, de zee kookte
de rollers en brekers sloegen ons voort
durend terug en toen wij er eindelijk
in schenen te slagen, kwamen wij ge
vaarlijk dicht in de nabijheid van de
Noorderpier dat zou het ergst ge
weest zijn, wanneer wij waren opgeno
men door de golven en op dien pier zou
den zijn geworpen dan zouden
wij hier niet hebben gezeten."
Een zucht van dankbaarheid ont
snapt aan zijn lippen. De matroos, die
ons het verhaal doet, neemt een slok
van een warmen drank en dan ver
volgt hij De Zuid-Holland is eigen
lijk niet omgeslagen, want toen wij na
heel veel moeite binnen de nieren wa-i De Scheveningsche iSgger heeft aan-.Het vee, dat juist naar binnen was ge
ren gekomen, was het schip zoo vol vankelijk niet om een reddingboot ver kon gered worden. De brandweer van
water dat het rechtstandig is gezon-' zocht, maar om sleephoot-assistentie. Kollum is tei hulp geioepen.
ken. Toen waren wij allemaal aan het Daarom voer ook de .„Nestor" van de| Tijdens onweer is Dinsdagnamiddag
water overgeleverd een kwartier
lang hebben wij gevochten tegen de
firma Weismuller en Co., eerst uit. omstreeks vijf uur de bliksem ingesla-
Vandaar ook dat de „Nestor" het eerst geil in de boerderij van den landbou-
lang neDoeii wij gevocnien icgen ue v aiiuaiu -----
golven, toen kwam de „Stentor" nabij, bij den logger was en de „Neeltje Ja- wer C. van der Laan op de Leegte, lus-
I 1. i 1..,,1 1-^.» ,-.„1-,T/nl lirvinr nnil TVnrW
die ons heeft opgenomen. Zijn een paar coba" slechts één man aan boord kon
nemen. Met groote moeite heeft de
„Nestor" haar reddingswerk verricht.
van ons niet naar het ziekenhuis ge
bracht en worden er behalve do drie
kameraden, die met de stortzee over
boord sloegen, nog anderen vermist
Wij kunnen den man, op dit oogen
blik dat wij met de geredden in het
café zitten, nog niet de juiste inlich
tingen geven. Zij weten, nadat het
schip is gezonken, eigenlijk niet veel
van elkaar. Slechts zij, die hier samen
zitten, die elkaar zien, zij weten dar, zij
behouden zijn hoe het lot is van de
andere opvarenden, het is nog onbe
kend.
„Angstige oogenblikken heb ik door
leefd - vult één hunner nog aan
toen wij reeds binnen de pieren waren,
toen wij allen in het water dreven. Ik
had mij, voordat het schip zonk, heele-
maal uitgekleed en kwam zoo te water.
Toen de „Stentor" naderbij gekomen
was, had men mij van het schip af niet
bemerkt ik lag vlak tegen de liooge
voorplecht van dat schip in liet water.
Ik floot, ik gilde men hoorde mij
niet. Toen dacht men aan boord van
de „Stentor" dat men alle drenkelin
gen reeds had opgenomen en het schip
voer terug, ik waande mij reeds verlo
ren ik gilde, maar wat had mijn
stem te beteekenen tegen die van de
woedende golven. Toen kv/am de
„Neeltje Jacoba", ik werd aan boord
van de reddingboot genomen."
Hier breekt hij abrupt zijn verhaal af
en sluit zijn handen voor de oogen. Er
valt 'n diepe stilte. Dan zegt er nog een:
„De kapitein was dertig jaar, hij was
een knap zeeman, hij had al acht jaar
op deze schepen gevaren. Ook de kapi
tein van de „Stentor" is een uitstekend
zeevaarder. Hij heeft een zeer groot
aandeel gehad in onze redding, want
het was zeer moeilijk in de woeste zee
ie manoeuvreeren en ons te naderen."
Weer valt er een zwijgen en een uit
het gezelschap staat op, gaat naai' het
raam en tuurt naar buiten. Het is een
kleine jongen, een knaap van 14 jaar,
die zijn eerste reis maakte -- een jong
maatje, die tot de geredden behoort,
die zijn eerste kennismaking met de
macht der zee herinneringen voor bet
leven zal bewaren.
Men meldt nog van andere zijde
De geredde leden der bemanning van
den motorlogger „Sch. 68" zijn om
streeks een uur, met een autobus naar
Scheveilingen vertrokken, dankbaar
voor de hulp namen zij afscheid van
liet gastvrije café „De Leeuw", waarna
de gele bus met tien leden van de
Sch. 68 wegreed. Naar huis. Met vier
man minder, dan toen men met den
logger was uitgevaren
De reddingboot heeft toen het bericht
kwam, dat de logger in nood verkcer-
de, onmiddellijk zee gekozen.
De boot kon niet stoppen door hei on
stuimige weer en moest blijven rond
varen. Het mag dan ook een wonder
genoemd worden, dat nog tien meri-
sclien van den logger zijn gered.
Van de overige vermisten is tot nog
toe niemand gevonden, zooals men
trouwens ook kon verwachten.
Een vijfde slachtoffer.
Een van de opvarenden van
den logger „Sch. 68", die naar het
St. Antonius-ziekenhuis te IJmuiden
zijn vervoerd en aldaar opgenomen, de
60-jarige Wouter Pronk uit Schevenin-
gen, is overledeu.
B1NNENLANDSCH NIEUWS.
schen Pieterzijl en Kollumeriand. Door
het doortastend opueden van voorbij
gangers is men er met behulp van een
brandspuit in geslaagd hei vuur lot
de boerderij te beperken. Men wist het
bovenhuis te behouden. Hel aanwezi
ge vee kon worden gered. De boerderij
is, voor wat het benedengedeelte be
treft, geheel uitgebrand.
ZIJ TROK STEUN
Maar bezat f 18.000.
Een ambtenaar van Maatschappe
lijk Hulpbetoon te Schiedam heeft in
samenwerking met de Schiedammer
recherche huiszoeking gedaan bij een
11.20 uur zal het vorstelijk gezelschap
te IJmuiden scheep gaan. Hr. Ms. De
Ruyter zal, na verschillende vaaroet'e-
ningen te hebben gehouden, om onge
veer 2.45 uur ter reede van Texel voor
anker gaan.
De hooge gasten zullen om 3.15 uur
bij Den Helder per motorsloep van Hr.
Ms. De Ruyter of, bij ongunstig weer,
met Hr. Ms. Mercuur den kruiser ver
laten.
Hr. Ms. De Ruyter brengt bij liet ver
laten van het schip door H.M. de Ku-
ningin de voorgeschreven eerbewijzen,
waartoe o.a. een saluut van 35 schoten
behoort. Het hooge gezeischap zal onge
veer halfvier des namiddags landen
in de haven van Nieuwediep voor het
directiegebouw, waar een eerewacht
van het corps adelborsten eerbewijzen
zal brengen. Na inspectie van genoem
de eerewacht gaat de Koninklijke Fa
milie per auto rechtstreeks naar het
van
inwoonster van Schiedam, een weduwe'station, teneinde niet den trein
op vermoeden, dat zij een groot bedrag 3.55 uur te vertrekken.
FEUILLETON
Circus door storm vernield.
Te Sint Pancras, bij Alkmaar, is
Maandagavond de circus-tent van de
Wed. R. Kinsbergen-Schuitevoerder
door den geweldigen storm totaal ver
nield. Tal van entrée-kaartjes waren
reeds voor de avond-voorstelling van
acht uur verkocht, toen plotseling
zeer hevige rukwinden de zeilen scheur
den weldra bezweek ook het, groote
dakzeil het werd totaal vernield. De
palen knapten als takken af en bezwe
ken onder hun last. De hevige rukwin
den hadden nu vrij spel en in enkele mi
nuten lag de geheele circustent ter
aarde, zoodat alles in een ru-ine werd
herschapen.
Het verschrikte personeel, ook de
dieren, kwamen er gelukkig goed af.
De schade wordt door verzekering
gedekt.
ONWEER IN HET NOORDEN.
Eenige malen ingeslagen.
Tijdens een korte onweersbui, die
Dinsdagmiddag over Onder den Dam
(gem. Bedum) trok, is de bliksem inge
slagen in de boerderij van den heer
E. Wieringa. Het huis stond direct in
lichterlaaie. De brandspuit van Bedum
verleende hulp bij het blusschingswerk.
Ook boven Grijpskerk ontlastte zich
een onweersbui. Hier werd een boerde
rij van den heer T. van der Laan, even
over de Friesche grens gelegen, getrof
fen. De groote en de kleine schuur met
een voorraad graan gingen verloren.
ROMAN VAN DE
BEKENDE SCHRIJFSTER
VIOLETTE CARR.
2).
Weer voelde Kernbacher zijn boosheid op
komen.
„Dat is een zaak waar je niets mee te
maken hebt. Als Colani eenmaal iets gezegd
heeft, aan blijft 't daarbij. Et komt niets van
tusschen jou en Fientje, denk daar aan. Goe
den dag
Colani, ik heb het niet gedaan Ik heb den
bok werkelijk gevonden," riep Kernbacher
hem na.
„Ik was er niet bij, maar wat ik geloof, is
mijn zaak. Als het vandaag niet was, dan
ken ik je genoeg, om te weten, dat je geen
gems kunt zien loopen zonder het geweer te
gen je schouder te leggen. En dat ik je van
daag geholpen heb, was niet om jou persoon
lijk, maar alleen, omdat ik zelf ook gids ben
geweest en het gilde hoog wil houden."-
De boer sloeg nu vlug een zijweg in en gaf
Kernbacher daardoor te verstaan, dat hij het
gesprek als geëindigd beschouwde.
De jonge man keek hem na en schudde het
hoofd. Zóó onschuldig als hij het had doen
voorkomen, was hij niet, hoewel hij dezen
keer de bok niet had geschoten. Wel was hij
het dier gevolgd, met het geweer tegen den
schouder gedrukt, toen opeens een ander hem
vóór was. Hij had tegen den rechter de waar
heid gesproken, maar
Die vervloekte gemzen Waarom kwam die
jachtkoorts toch steeds over hem. Eigenlijk
had hij zijn woord, dat hij aan den ouden
man gegeven had, wèl gebroken. Hij had im
mers willen schieten
Zijn stemming sloeg om en hij beet de tan
den op elkaar. Infanger Die wilde hem dus
bij Fientje het gras voor de voeten wegmaai
en Toen lachte hij plotseling hardop
„Fientje". Hij zag haar voor zich ver
weg op die stille mooie Alm Sassal Mosone,
dicht onder de Palügletscher. Daar woonde ze
en bediende de laatste zomergasten. Het was
een prachtige plaats, Sassal Masone. Die
groote sneeuwhut, die 's winters de douanen
tot schuilplaats diende en daar vlakbij het
kleine huisje, met het terras, vanwaar men
een vrij uitzicht had over de Bernina, heel
tot in Italië, terwijl aan den anderen kant
dan de Palü steil omhoog rees.
Zijn gezicht was heelemaal opgeklaard, toen
hij aan Fientje dacht; volgens Beierschen
aard, dien hij van zijn vader geërfd had, stiet
hij een juichend ge jodel uit, dat schallend
door het dal klonk en waarvan de echo's te
gen de bergwanden weerkaatsten.
Vandaag moest hij met een paar heeren de
Diavolezza beklimmen. Ja, de heeren wilden
daarna weer afdalen. Maar hij zou hun wel
aan het verstand brengen, dat het het beste
zou zijn, over de Sassal Masone bij het Alpen-
gloeien, op de spoorlijn aan te gaan, en den
trein te nemen, die hen naar Pontresina terug
zou brengen. Tegen den avond zou hij dan bij
Fientje kunnen zijn. Hij was er van overtuigd,
dat het tusschen Fientje en Infanger nooit
iets zou worden. Hij zag haar in gedachten
al op haar terras staan naar de bergen op
kijkend, alsof ze hem naar beneden zag klim
men. Dan kwam het weerzien en het was
hem, alsof hij dat jonge frissche meisje reeds
in zijn armen had en haar liefkoosde, zooals
alleen hij dat maar kon. En zoo, in gedachten
verdiept kwam hij voor het hotel aan, waar
de toeristen reeds op hem stonden te wach
Vanaf 3 October uitbreiding der dienst Helder-
Wieringen - Wieringermeer - Medemblik -
Hoorn - Amsterdam.
Weekse dagen 5x, Zaterdag 6x, Zondag 4x, in
beide richtingen.
Vraagt gratis dienstwijziging bij oi
chauffeurs.
aan geld in huis zou hebben, zonder
dat de bezitster, die steun trok, hiervan
aangifte had gedaan hij Maatschappe
lijk Hulpbetoon.
Het vermoeden bleek juist, want de
vrouw bleek f 18.000 in bankbiljetten,
rijksdaalders, guldens, kwartjes, dub
beltjes en centen in huis te hebben.
Behalve bet feit, dat zij eenige dui
zenden guldens aan de gemeente Schie
dam moest terug betalen, is tevens te
gen haar proces-verbaal opgemaakt.
De weduwe D., die in een arbeiders
wijk in Schiedam in een heel armoedig
buisje woont, is sedert twee jaar we
duwe. Toen baar man nog leefde, ging
bij, omdat hij werkloos was, stempelen
en kreeg liij uitkeering. De man tee-
kende, zooals alle werkloozen, dat bij
geen bezittingen bad.
Na den dood van den man ging zijn
zoon stempelen ten behoeve van do
weduwe. Die zoon behoefde een ver
klaring dat hij of zijn moeder geen be
zittingen hadden, niet te teekenen.
Echter kreeg de vrouw een erfenis,
waarvan thans nog f 18.000 over is.
Hiervan deed zij geen aangifte bij
Maatschappelijk Hulpbetoon. Zij werd
zelfs op kosten van de gemeente eeni-
gen tijd in een ziekenhuis verpleegd.
Evenmin gaf zij baar vermogen op
voor de belastingen.
Bij de huiszoeking bleek, dat het
geld door bet heele huis was verborgen
Tegen de weduwe is proces-verbaal
opgemaakt wegens bet doen van val-
sche aangifte voor de Rijks-inkomsten
belasting en voor de Vermogensbelas
ting. Het steungeld en de kosten voor
de ziekenhuisverpleging, ten bedrage
van enkele duizenden guldens, heeft
zij aan de gemeente terugbetaald.
Koninklijk bezoek aan Hr. Ms.
De Ruyter.
Een vaartocht van IJmuiden
naar Den Helder.
H.M. de Koningin, H.K.H. Prinses
Juliana en Z.H. Prins Bernhard zullen
op 4 Nov. a.s. een vaartocht met Hr.
Ms. De Ruyter maken. Om ongeveer
ten.
„U bent laat," zei een van hen.
„Ja, ik kom zoo juist van de Piz Rosa, maar
het hindert niet. Het is nog vroeg genoeg
om naar Bievolezza te gaan. Bent U klaar
En hij nam, alsof hij in bed en niet den hee-
len nacht op het pad was geweest, den zwa-
ren rugzak van de vreemdelingen op zijn
schouders, en liep voor hen uit.
Toeri hij het dorp verliet, zag hij, hoe In
fanger juist de woning van boer Colani bin
nenging. Deze had Kernbacher eveneens ge
zien.
Infanger riep zijn vijand hoonend iets toe,
maar Kernbacher zweeg en sloeg hard met
zijn stok op den grond. Toen sloeg hij een
zijweg in, liep met reuzenpassen vooruit den
berg op, alsof hij zijn boosheid wilde weg
trappen en de beide heeren, die van het klei
ne voorval niets hadden bemerkt, konden
hem haast niet bijhouden.
Als men van Pontresina met den Bernina-
spoorweg naar de Bernina rijdt doo vele tun
nels om de sneeuwlawines te ontkomen, er
dan rustig den berg oploopt, dan komt men
op den Alm Sassal Masone.
Een zeldzaam mooi plekje op aarde. Dicht
bij de Alp storten zich de sneeuwmassa's van
den Palügletscher in het dal, laat men de
oogen echter rond dwalen, dan opent zich
overal een prachtig vergezicht. Eerst ziet men
de Alp Glüm met zijn hotel, dan het dal met
de Berninastroompjes, die zich vlak bij het
stadje Poschiavo in een meer storten. Het is
een klein stukje van het Zwitschersche berg
gebied, dat hier het Italiaansche land bin
nendringt, terwijl links en rechts de grens
ver zich door het woeste berglandschap van
den Palü-gletscher slingert. En tegen de hel
ling van den Alp staat een klein huis en daar
vlakbij een flinke sneeuwhut.
Bij bet stationsgebouw zal een eere
wacht, bestaande uit lionderd mari
niers en de stafmuziek der marine, eer
bewijzen brengen.
Gedurende bet oponthoud van Hare
Majesteit in de stelling van Den Hel
der zullen de schepen worden gepavoi-
seerd.
BU1TENLANDSCH NIEUWS.
Herstel der Duitsche Monarchie
Merkwaardige geruchten. Hit-
Ier zou er over denken.
I-Iet Parijsche blad „Information"
heeft van zijn correspondent te Bern
een telegram ontvangen, waarin o.m.
gezegd wordt
„ln gewoonlijk over Duitsche zaken
goed ingelichte kringen wordt beweerd
dat de Duitsche Rijkskanselier den
laatsten tijd veel gedacht beeft over
de gevaren, die voor het Hitler-regime
in Duilschland zouden kunnen ont
staan, ingeval de ernstige binnenland-
sche moeilijkheden, waaraan Duitsch-
iand thans het hoofd moei bieden, een
scherpere wending zouden nemen.
Teneinde bet regime te schragen, het
hechtere bases te geven, welk meer
verankerd zouden liggen in de tradi-
tioneele psyschologie van de Duitsche
massa, en om zijn eigen positie voor
bet leven te verstevigen, zou Hitier
denken over een herstel der monar
chie."
Het telegram zet dan verder uiteen,
dat Hitier daarbij aan het voorbeeld
van Italië zou denken en dat hij zijn
keuze zou hebben laten vallen op het
huis Brunsvvijk-Luneburg.
De clief van dit huis is thans Ernest
August Christian George, geboren in
1887.
Russische schepen op weg naar Spanje
Uit Port Said meldt de correspon
dent van de „Britisch United Press",
dat drie Russische schepen met voor
raden munitie en automobielen door
het Suez-kanaal opstoomen, van Wla-
te schaal gedreven kan worden, en het slanke
meisje met haar zwarte oogen, dat gedurende
de zomermaanden hierboven woonde, Josephi-
na Colani, de oudste dochter van Boer Sig-
mund Colani uit Pontresina, moest dan ook
in hoofdzaak voor de vreemdelingen zorgen,
die dagelijks op hun bergtochten langs haar
huisje kwamen en verkwikt door een goed
glas wijn en een stevigen maaltijd, genoten
de toeristen van de schoonheid van het Grau-
bünder berglandschap.
Maar 's winters, als de lawines naar bene
den storten en slechts zelden een bergbeklim
mer naar boven komt, als de smokkelaars
juist dan hun waren trachten te vervoeren,
dan dient de sneeuwhut op de trotsche Sas
sal Masone den douane-beambte als toe
vluchtsoord, wanneer hij door een sneeuwstorm
wordt overvallen.
Het was een prachtige herfstavond. Lang
zaam zonk de zon achter de bergen en goot
afscheidsgroet haar laatste gouden stra
len over de besneeuwde bergtoppen. De laat
ste groep bergbeklimmers, die bij Fientje had
gerust, was boven op het steile pad van den
gletscher aangekomen en nu op weg naar
den Glüm om het station van den bergtrein
te bereiken.
Het waren dames en heeren in loden jas
sen, de rugzak over de smoking en avondja
pon om bij een goede jazz-band te besluiten.
Fientje was alleen. Ze had de glazen
flesschen opgeruimd, haar %dieren gevoederd
en verzorgd en daar stond ze nu op het
terras en keek naar de bergen. Ze moest la
chen Vandaag had een voorname dame haar
gevraagd hoe ze het hier in die eenzaamheid
uithield. Waarom ze niet verstandig was en
wegging naar het vlakke land. Ja, die dame
had haar zelfs een kaartje gegeven. Zij was
de vrouw van een minister en woonde te
De Alp is geen berg, waar veeteelt op groo- München, ze had verteld, dat ze al zoo lang
getracht had een jong meisje uit de bergen
voor haar huishouding te krijgen. Ze moest
maar bij haar in betrekking komen, dan was
haar geluk verzekerd.
München Waar zou dat ergens liggen In
ieder geval een heil eind weg maar aard
rijkskunde was niet bepaald Fientjes beste
vak. Het lachje verdween ineens. Dat visite
kaartje had haar gedachten een andere rich
ting gegeven.
München Dat was toch immers de hoofd
stad van Beieren en Xaver had haar soms
over Beieren gesproken. Dat was zijn eigen
lijke vaderland, hoewel hij reeds als klein
kind met zijn vader en moeder naar Zwitser
land was gekomen. Xaver
Fientje liep naar de rand van het terras.
De zon was nu geheel achter de bergen ver
dwenen, het alpenrood was weg. Koud en star
staken de bergtoppen tegen den avondhemel
af. Beneden in het dal was het uitzicht niet
helder meer, over het meer van Pachiavo
kwam een nevel opzetten, die langzaam om
hoog steeg en het heele dal vulde.
Boven den Piz Languard pakten zich zwar
te wolken samen en heel in de verte, boven
de Italiaansche bergen weerlichtte het nu en
dan.
De herfst was in aantocht, en het werd al
vroeg donker. De wilde bok, die naar bene
den sprong, verdween weer even snel, het
geloei van de koeien klonk gedempt en de
lichten van de hotels op den Glüm glinster
den aan het eind van de Bornina spoorbaan,
waar juist een trein uit den tunnel te voor
schijn kwam en langs de rotsen verder reed.
Fientje kon er niet toe besluiten haar huis
je binnen te gaan. Het was nog te vroeg om
reeds te gaan slapen en terwijl haar oogen
langs den bergwanden gleden, kwam er een
gelukkig gevoel in haar op.
(Wordt vervolgd.)