27e JAARGANG DONDERDAG 29 QCTOBER 1936 No. öi NIEUWS- EN ADVERTENTIE WIBRINQEN EN OMSTREKEN LAD VOOR ANGSTIGE 00GENBLIKKEN OP DE GOLVEN. DE VALSCHE AANKLACHT. N V. W. A. C. O. HOORN r* n ai t i% a m. m WIERINCER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1. GITGEVER: BOSKER WIERINGEN •k. BUREAU flippolytushoef W leringen Telef. Intercomm. No. 13. vVe ADVERTENTIëS Van 1 5 regels 1 0-5° Iedere regel meer 0-10 Hoe de „Sch 68" verging. Een onderhoud met de geredden. Het Hbld. schrijft Op aanwijzing van een der inwo ners en heel IJmuiden is op het oogenblik natuurlijk bij het vergaan van de Scheveningsche logger „Zuid- Holland" -- vonden wij enkelen der ge redden bijeen in een der haven-café's zwijgende mannen, met, hun gedach ten bij de kameraden, die zij pas heb ben verloren, uitgeput nog van den strijd, die zij met de golven gevoerd hebben, dankbaar dat zij aan den wal zijn teruggekeerd. Maandagmiddag -- zoo vertelt een hunner stroef zijn wij uit IJmuiden gegaan nadat wij hier de vleet geiost hadden. Het werd tegen den nacht zwaar weer. Er kwam een geweldige storm opzetten, waardoor de zeilen uit de lijken werden geslagen. Toen besloot de kapitein terug te keeren het was intusschen na een vermoeien- den strijd reeds tegen den morgen ge worden. Maar toen, niet ver van de brulboei, raakte de motor onklaar. Het ongeluk keerde zich met de golven tegen ons. Toen geschiedde de ramp, een zware stortzee sloeg over ons schip, de stuur- boot werd er af geslagen, de kapitein, de stuurman en een lid van de beman ning werden door het kokende water meegesleurd, zij sloegen over boord en verdronken." Een oogenblik is er stilte in den kring en de geredden denken aan de drie mannen, die den dood in de gol ven vonden. Dan herstelt een hunner zich en vervolgt het relaas „Een de»- matrozen, die daar en hij wijst op een der mannen, die met zijn gedachten ver weg is gedwaald en zijn omgeving schijnt te vergeten hij heeft toen het half kapotte roei' gegre pen, hij heeft toen den machinist aange spoord den motor weer op gang te brengen, dat te trachten tenminste. En het lukte werkelijk. Toen probeer den wij, zoo goed en zoo kwaad als het ging, binnen de pieren te komen in tusschen hadden wij onze zwemgor dels al aangetrokken, want de logger maakte water. Wij leefden van minuut tot minuut in ondraaglijke spanning of het ons zou gelukken, de zee kookte de rollers en brekers sloegen ons voort durend terug en toen wij er eindelijk in schenen te slagen, kwamen wij ge vaarlijk dicht in de nabijheid van de Noorderpier dat zou het ergst ge weest zijn, wanneer wij waren opgeno men door de golven en op dien pier zou den zijn geworpen dan zouden wij hier niet hebben gezeten." Een zucht van dankbaarheid ont snapt aan zijn lippen. De matroos, die ons het verhaal doet, neemt een slok van een warmen drank en dan ver volgt hij De Zuid-Holland is eigen lijk niet omgeslagen, want toen wij na heel veel moeite binnen de nieren wa-i De Scheveningsche iSgger heeft aan-.Het vee, dat juist naar binnen was ge ren gekomen, was het schip zoo vol vankelijk niet om een reddingboot ver kon gered worden. De brandweer van water dat het rechtstandig is gezon-' zocht, maar om sleephoot-assistentie. Kollum is tei hulp geioepen. ken. Toen waren wij allemaal aan het Daarom voer ook de .„Nestor" van de| Tijdens onweer is Dinsdagnamiddag water overgeleverd een kwartier lang hebben wij gevochten tegen de firma Weismuller en Co., eerst uit. omstreeks vijf uur de bliksem ingesla- Vandaar ook dat de „Nestor" het eerst geil in de boerderij van den landbou- lang neDoeii wij gevocnien icgen ue v aiiuaiu ----- golven, toen kwam de „Stentor" nabij, bij den logger was en de „Neeltje Ja- wer C. van der Laan op de Leegte, lus- I 1. i 1..,,1 1-^.» ,-.„1-,T/nl lirvinr nnil TVnrW die ons heeft opgenomen. Zijn een paar coba" slechts één man aan boord kon nemen. Met groote moeite heeft de „Nestor" haar reddingswerk verricht. van ons niet naar het ziekenhuis ge bracht en worden er behalve do drie kameraden, die met de stortzee over boord sloegen, nog anderen vermist Wij kunnen den man, op dit oogen blik dat wij met de geredden in het café zitten, nog niet de juiste inlich tingen geven. Zij weten, nadat het schip is gezonken, eigenlijk niet veel van elkaar. Slechts zij, die hier samen zitten, die elkaar zien, zij weten dar, zij behouden zijn hoe het lot is van de andere opvarenden, het is nog onbe kend. „Angstige oogenblikken heb ik door leefd - vult één hunner nog aan toen wij reeds binnen de pieren waren, toen wij allen in het water dreven. Ik had mij, voordat het schip zonk, heele- maal uitgekleed en kwam zoo te water. Toen de „Stentor" naderbij gekomen was, had men mij van het schip af niet bemerkt ik lag vlak tegen de liooge voorplecht van dat schip in liet water. Ik floot, ik gilde men hoorde mij niet. Toen dacht men aan boord van de „Stentor" dat men alle drenkelin gen reeds had opgenomen en het schip voer terug, ik waande mij reeds verlo ren ik gilde, maar wat had mijn stem te beteekenen tegen die van de woedende golven. Toen kv/am de „Neeltje Jacoba", ik werd aan boord van de reddingboot genomen." Hier breekt hij abrupt zijn verhaal af en sluit zijn handen voor de oogen. Er valt 'n diepe stilte. Dan zegt er nog een: „De kapitein was dertig jaar, hij was een knap zeeman, hij had al acht jaar op deze schepen gevaren. Ook de kapi tein van de „Stentor" is een uitstekend zeevaarder. Hij heeft een zeer groot aandeel gehad in onze redding, want het was zeer moeilijk in de woeste zee ie manoeuvreeren en ons te naderen." Weer valt er een zwijgen en een uit het gezelschap staat op, gaat naai' het raam en tuurt naar buiten. Het is een kleine jongen, een knaap van 14 jaar, die zijn eerste reis maakte -- een jong maatje, die tot de geredden behoort, die zijn eerste kennismaking met de macht der zee herinneringen voor bet leven zal bewaren. Men meldt nog van andere zijde De geredde leden der bemanning van den motorlogger „Sch. 68" zijn om streeks een uur, met een autobus naar Scheveilingen vertrokken, dankbaar voor de hulp namen zij afscheid van liet gastvrije café „De Leeuw", waarna de gele bus met tien leden van de Sch. 68 wegreed. Naar huis. Met vier man minder, dan toen men met den logger was uitgevaren De reddingboot heeft toen het bericht kwam, dat de logger in nood verkcer- de, onmiddellijk zee gekozen. De boot kon niet stoppen door hei on stuimige weer en moest blijven rond varen. Het mag dan ook een wonder genoemd worden, dat nog tien meri- sclien van den logger zijn gered. Van de overige vermisten is tot nog toe niemand gevonden, zooals men trouwens ook kon verwachten. Een vijfde slachtoffer. Een van de opvarenden van den logger „Sch. 68", die naar het St. Antonius-ziekenhuis te IJmuiden zijn vervoerd en aldaar opgenomen, de 60-jarige Wouter Pronk uit Schevenin- gen, is overledeu. B1NNENLANDSCH NIEUWS. schen Pieterzijl en Kollumeriand. Door het doortastend opueden van voorbij gangers is men er met behulp van een brandspuit in geslaagd hei vuur lot de boerderij te beperken. Men wist het bovenhuis te behouden. Hel aanwezi ge vee kon worden gered. De boerderij is, voor wat het benedengedeelte be treft, geheel uitgebrand. ZIJ TROK STEUN Maar bezat f 18.000. Een ambtenaar van Maatschappe lijk Hulpbetoon te Schiedam heeft in samenwerking met de Schiedammer recherche huiszoeking gedaan bij een 11.20 uur zal het vorstelijk gezelschap te IJmuiden scheep gaan. Hr. Ms. De Ruyter zal, na verschillende vaaroet'e- ningen te hebben gehouden, om onge veer 2.45 uur ter reede van Texel voor anker gaan. De hooge gasten zullen om 3.15 uur bij Den Helder per motorsloep van Hr. Ms. De Ruyter of, bij ongunstig weer, met Hr. Ms. Mercuur den kruiser ver laten. Hr. Ms. De Ruyter brengt bij liet ver laten van het schip door H.M. de Ku- ningin de voorgeschreven eerbewijzen, waartoe o.a. een saluut van 35 schoten behoort. Het hooge gezeischap zal onge veer halfvier des namiddags landen in de haven van Nieuwediep voor het directiegebouw, waar een eerewacht van het corps adelborsten eerbewijzen zal brengen. Na inspectie van genoem de eerewacht gaat de Koninklijke Fa milie per auto rechtstreeks naar het van inwoonster van Schiedam, een weduwe'station, teneinde niet den trein op vermoeden, dat zij een groot bedrag 3.55 uur te vertrekken. FEUILLETON Circus door storm vernield. Te Sint Pancras, bij Alkmaar, is Maandagavond de circus-tent van de Wed. R. Kinsbergen-Schuitevoerder door den geweldigen storm totaal ver nield. Tal van entrée-kaartjes waren reeds voor de avond-voorstelling van acht uur verkocht, toen plotseling zeer hevige rukwinden de zeilen scheur den weldra bezweek ook het, groote dakzeil het werd totaal vernield. De palen knapten als takken af en bezwe ken onder hun last. De hevige rukwin den hadden nu vrij spel en in enkele mi nuten lag de geheele circustent ter aarde, zoodat alles in een ru-ine werd herschapen. Het verschrikte personeel, ook de dieren, kwamen er gelukkig goed af. De schade wordt door verzekering gedekt. ONWEER IN HET NOORDEN. Eenige malen ingeslagen. Tijdens een korte onweersbui, die Dinsdagmiddag over Onder den Dam (gem. Bedum) trok, is de bliksem inge slagen in de boerderij van den heer E. Wieringa. Het huis stond direct in lichterlaaie. De brandspuit van Bedum verleende hulp bij het blusschingswerk. Ook boven Grijpskerk ontlastte zich een onweersbui. Hier werd een boerde rij van den heer T. van der Laan, even over de Friesche grens gelegen, getrof fen. De groote en de kleine schuur met een voorraad graan gingen verloren. ROMAN VAN DE BEKENDE SCHRIJFSTER VIOLETTE CARR. 2). Weer voelde Kernbacher zijn boosheid op komen. „Dat is een zaak waar je niets mee te maken hebt. Als Colani eenmaal iets gezegd heeft, aan blijft 't daarbij. Et komt niets van tusschen jou en Fientje, denk daar aan. Goe den dag Colani, ik heb het niet gedaan Ik heb den bok werkelijk gevonden," riep Kernbacher hem na. „Ik was er niet bij, maar wat ik geloof, is mijn zaak. Als het vandaag niet was, dan ken ik je genoeg, om te weten, dat je geen gems kunt zien loopen zonder het geweer te gen je schouder te leggen. En dat ik je van daag geholpen heb, was niet om jou persoon lijk, maar alleen, omdat ik zelf ook gids ben geweest en het gilde hoog wil houden."- De boer sloeg nu vlug een zijweg in en gaf Kernbacher daardoor te verstaan, dat hij het gesprek als geëindigd beschouwde. De jonge man keek hem na en schudde het hoofd. Zóó onschuldig als hij het had doen voorkomen, was hij niet, hoewel hij dezen keer de bok niet had geschoten. Wel was hij het dier gevolgd, met het geweer tegen den schouder gedrukt, toen opeens een ander hem vóór was. Hij had tegen den rechter de waar heid gesproken, maar Die vervloekte gemzen Waarom kwam die jachtkoorts toch steeds over hem. Eigenlijk had hij zijn woord, dat hij aan den ouden man gegeven had, wèl gebroken. Hij had im mers willen schieten Zijn stemming sloeg om en hij beet de tan den op elkaar. Infanger Die wilde hem dus bij Fientje het gras voor de voeten wegmaai en Toen lachte hij plotseling hardop „Fientje". Hij zag haar voor zich ver weg op die stille mooie Alm Sassal Mosone, dicht onder de Palügletscher. Daar woonde ze en bediende de laatste zomergasten. Het was een prachtige plaats, Sassal Masone. Die groote sneeuwhut, die 's winters de douanen tot schuilplaats diende en daar vlakbij het kleine huisje, met het terras, vanwaar men een vrij uitzicht had over de Bernina, heel tot in Italië, terwijl aan den anderen kant dan de Palü steil omhoog rees. Zijn gezicht was heelemaal opgeklaard, toen hij aan Fientje dacht; volgens Beierschen aard, dien hij van zijn vader geërfd had, stiet hij een juichend ge jodel uit, dat schallend door het dal klonk en waarvan de echo's te gen de bergwanden weerkaatsten. Vandaag moest hij met een paar heeren de Diavolezza beklimmen. Ja, de heeren wilden daarna weer afdalen. Maar hij zou hun wel aan het verstand brengen, dat het het beste zou zijn, over de Sassal Masone bij het Alpen- gloeien, op de spoorlijn aan te gaan, en den trein te nemen, die hen naar Pontresina terug zou brengen. Tegen den avond zou hij dan bij Fientje kunnen zijn. Hij was er van overtuigd, dat het tusschen Fientje en Infanger nooit iets zou worden. Hij zag haar in gedachten al op haar terras staan naar de bergen op kijkend, alsof ze hem naar beneden zag klim men. Dan kwam het weerzien en het was hem, alsof hij dat jonge frissche meisje reeds in zijn armen had en haar liefkoosde, zooals alleen hij dat maar kon. En zoo, in gedachten verdiept kwam hij voor het hotel aan, waar de toeristen reeds op hem stonden te wach Vanaf 3 October uitbreiding der dienst Helder- Wieringen - Wieringermeer - Medemblik - Hoorn - Amsterdam. Weekse dagen 5x, Zaterdag 6x, Zondag 4x, in beide richtingen. Vraagt gratis dienstwijziging bij oi chauffeurs. aan geld in huis zou hebben, zonder dat de bezitster, die steun trok, hiervan aangifte had gedaan hij Maatschappe lijk Hulpbetoon. Het vermoeden bleek juist, want de vrouw bleek f 18.000 in bankbiljetten, rijksdaalders, guldens, kwartjes, dub beltjes en centen in huis te hebben. Behalve bet feit, dat zij eenige dui zenden guldens aan de gemeente Schie dam moest terug betalen, is tevens te gen haar proces-verbaal opgemaakt. De weduwe D., die in een arbeiders wijk in Schiedam in een heel armoedig buisje woont, is sedert twee jaar we duwe. Toen baar man nog leefde, ging bij, omdat hij werkloos was, stempelen en kreeg liij uitkeering. De man tee- kende, zooals alle werkloozen, dat bij geen bezittingen bad. Na den dood van den man ging zijn zoon stempelen ten behoeve van do weduwe. Die zoon behoefde een ver klaring dat hij of zijn moeder geen be zittingen hadden, niet te teekenen. Echter kreeg de vrouw een erfenis, waarvan thans nog f 18.000 over is. Hiervan deed zij geen aangifte bij Maatschappelijk Hulpbetoon. Zij werd zelfs op kosten van de gemeente eeni- gen tijd in een ziekenhuis verpleegd. Evenmin gaf zij baar vermogen op voor de belastingen. Bij de huiszoeking bleek, dat het geld door bet heele huis was verborgen Tegen de weduwe is proces-verbaal opgemaakt wegens bet doen van val- sche aangifte voor de Rijks-inkomsten belasting en voor de Vermogensbelas ting. Het steungeld en de kosten voor de ziekenhuisverpleging, ten bedrage van enkele duizenden guldens, heeft zij aan de gemeente terugbetaald. Koninklijk bezoek aan Hr. Ms. De Ruyter. Een vaartocht van IJmuiden naar Den Helder. H.M. de Koningin, H.K.H. Prinses Juliana en Z.H. Prins Bernhard zullen op 4 Nov. a.s. een vaartocht met Hr. Ms. De Ruyter maken. Om ongeveer ten. „U bent laat," zei een van hen. „Ja, ik kom zoo juist van de Piz Rosa, maar het hindert niet. Het is nog vroeg genoeg om naar Bievolezza te gaan. Bent U klaar En hij nam, alsof hij in bed en niet den hee- len nacht op het pad was geweest, den zwa- ren rugzak van de vreemdelingen op zijn schouders, en liep voor hen uit. Toeri hij het dorp verliet, zag hij, hoe In fanger juist de woning van boer Colani bin nenging. Deze had Kernbacher eveneens ge zien. Infanger riep zijn vijand hoonend iets toe, maar Kernbacher zweeg en sloeg hard met zijn stok op den grond. Toen sloeg hij een zijweg in, liep met reuzenpassen vooruit den berg op, alsof hij zijn boosheid wilde weg trappen en de beide heeren, die van het klei ne voorval niets hadden bemerkt, konden hem haast niet bijhouden. Als men van Pontresina met den Bernina- spoorweg naar de Bernina rijdt doo vele tun nels om de sneeuwlawines te ontkomen, er dan rustig den berg oploopt, dan komt men op den Alm Sassal Masone. Een zeldzaam mooi plekje op aarde. Dicht bij de Alp storten zich de sneeuwmassa's van den Palügletscher in het dal, laat men de oogen echter rond dwalen, dan opent zich overal een prachtig vergezicht. Eerst ziet men de Alp Glüm met zijn hotel, dan het dal met de Berninastroompjes, die zich vlak bij het stadje Poschiavo in een meer storten. Het is een klein stukje van het Zwitschersche berg gebied, dat hier het Italiaansche land bin nendringt, terwijl links en rechts de grens ver zich door het woeste berglandschap van den Palü-gletscher slingert. En tegen de hel ling van den Alp staat een klein huis en daar vlakbij een flinke sneeuwhut. Bij bet stationsgebouw zal een eere wacht, bestaande uit lionderd mari niers en de stafmuziek der marine, eer bewijzen brengen. Gedurende bet oponthoud van Hare Majesteit in de stelling van Den Hel der zullen de schepen worden gepavoi- seerd. BU1TENLANDSCH NIEUWS. Herstel der Duitsche Monarchie Merkwaardige geruchten. Hit- Ier zou er over denken. I-Iet Parijsche blad „Information" heeft van zijn correspondent te Bern een telegram ontvangen, waarin o.m. gezegd wordt „ln gewoonlijk over Duitsche zaken goed ingelichte kringen wordt beweerd dat de Duitsche Rijkskanselier den laatsten tijd veel gedacht beeft over de gevaren, die voor het Hitler-regime in Duilschland zouden kunnen ont staan, ingeval de ernstige binnenland- sche moeilijkheden, waaraan Duitsch- iand thans het hoofd moei bieden, een scherpere wending zouden nemen. Teneinde bet regime te schragen, het hechtere bases te geven, welk meer verankerd zouden liggen in de tradi- tioneele psyschologie van de Duitsche massa, en om zijn eigen positie voor bet leven te verstevigen, zou Hitier denken over een herstel der monar chie." Het telegram zet dan verder uiteen, dat Hitier daarbij aan het voorbeeld van Italië zou denken en dat hij zijn keuze zou hebben laten vallen op het huis Brunsvvijk-Luneburg. De clief van dit huis is thans Ernest August Christian George, geboren in 1887. Russische schepen op weg naar Spanje Uit Port Said meldt de correspon dent van de „Britisch United Press", dat drie Russische schepen met voor raden munitie en automobielen door het Suez-kanaal opstoomen, van Wla- te schaal gedreven kan worden, en het slanke meisje met haar zwarte oogen, dat gedurende de zomermaanden hierboven woonde, Josephi- na Colani, de oudste dochter van Boer Sig- mund Colani uit Pontresina, moest dan ook in hoofdzaak voor de vreemdelingen zorgen, die dagelijks op hun bergtochten langs haar huisje kwamen en verkwikt door een goed glas wijn en een stevigen maaltijd, genoten de toeristen van de schoonheid van het Grau- bünder berglandschap. Maar 's winters, als de lawines naar bene den storten en slechts zelden een bergbeklim mer naar boven komt, als de smokkelaars juist dan hun waren trachten te vervoeren, dan dient de sneeuwhut op de trotsche Sas sal Masone den douane-beambte als toe vluchtsoord, wanneer hij door een sneeuwstorm wordt overvallen. Het was een prachtige herfstavond. Lang zaam zonk de zon achter de bergen en goot afscheidsgroet haar laatste gouden stra len over de besneeuwde bergtoppen. De laat ste groep bergbeklimmers, die bij Fientje had gerust, was boven op het steile pad van den gletscher aangekomen en nu op weg naar den Glüm om het station van den bergtrein te bereiken. Het waren dames en heeren in loden jas sen, de rugzak over de smoking en avondja pon om bij een goede jazz-band te besluiten. Fientje was alleen. Ze had de glazen flesschen opgeruimd, haar %dieren gevoederd en verzorgd en daar stond ze nu op het terras en keek naar de bergen. Ze moest la chen Vandaag had een voorname dame haar gevraagd hoe ze het hier in die eenzaamheid uithield. Waarom ze niet verstandig was en wegging naar het vlakke land. Ja, die dame had haar zelfs een kaartje gegeven. Zij was de vrouw van een minister en woonde te De Alp is geen berg, waar veeteelt op groo- München, ze had verteld, dat ze al zoo lang getracht had een jong meisje uit de bergen voor haar huishouding te krijgen. Ze moest maar bij haar in betrekking komen, dan was haar geluk verzekerd. München Waar zou dat ergens liggen In ieder geval een heil eind weg maar aard rijkskunde was niet bepaald Fientjes beste vak. Het lachje verdween ineens. Dat visite kaartje had haar gedachten een andere rich ting gegeven. München Dat was toch immers de hoofd stad van Beieren en Xaver had haar soms over Beieren gesproken. Dat was zijn eigen lijke vaderland, hoewel hij reeds als klein kind met zijn vader en moeder naar Zwitser land was gekomen. Xaver Fientje liep naar de rand van het terras. De zon was nu geheel achter de bergen ver dwenen, het alpenrood was weg. Koud en star staken de bergtoppen tegen den avondhemel af. Beneden in het dal was het uitzicht niet helder meer, over het meer van Pachiavo kwam een nevel opzetten, die langzaam om hoog steeg en het heele dal vulde. Boven den Piz Languard pakten zich zwar te wolken samen en heel in de verte, boven de Italiaansche bergen weerlichtte het nu en dan. De herfst was in aantocht, en het werd al vroeg donker. De wilde bok, die naar bene den sprong, verdween weer even snel, het geloei van de koeien klonk gedempt en de lichten van de hotels op den Glüm glinster den aan het eind van de Bornina spoorbaan, waar juist een trein uit den tunnel te voor schijn kwam en langs de rotsen verder reed. Fientje kon er niet toe besluiten haar huis je binnen te gaan. Het was nog te vroeg om reeds te gaan slapen en terwijl haar oogen langs den bergwanden gleden, kwam er een gelukkig gevoel in haar op. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1936 | | pagina 1