ASPIDIN 8e JAARGANG ZATERDAG 33 JANUARI 1937 No. 8 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN Opbrengst van roerend kapitaal door Mr. J. H. van Doorne ADMINISTRATIE- EN BELASTINGZAKEN. VASTERE TARWE- MARKT. ctn LeoLen Kuis in, NedartitxndL wondt d&ie \weeA de STER TABAK PUZZLE &&zorgid PER WACO ZONDAG 31 JAN. ZIJN KLEINE MEISJE. WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN BUREAU: flippolytushoef Wieringen Telef. Lntercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels Iedere regel meer f 0.50 f 0.10 is snel en zeker Let op oranje band en Bayerkruis buisjes van 20 iabl. - 70 cent zakjes oan 2 tabl. - 10 cent heeft recht op een winstaandeel, doch dat aandeel heeft hij niet gehad, daar hij het krachtens overeenkomst als kapitaal in de zaak moest laten. In de tweede plaats heeft hij een schuldvordering welker rente hij niet kan binnen krijgen, daar de debiteur niet in staat is te betalen. In de derde plaats bezit hij een aandeel in een N.V., die in liquidatie is gegaan. Bij de eerste puzzle redeneert hij logisch trouwens „Ik heb geen winstaandeel geno ten, doch het in de zaak moeten laten, der halve opbrengst is door mij niet genoten". Doch de wet vraagt niet of men de opbrengst van kapitaal geïnd heeft, of men er over! beschikt heeft of over beschikken kan, maar alleen of het roerend kapitaal opbrengst heeft afgeworpen. En dat is hier het geval. Of men dus zijn winstaandeel als reserve ter beschik king van de vennootschap moet laten, of wel een deel er van niet kan toucheeren, zulks ter dekking van verliezen, dan wel krach tens overeenkomst verplicht is het geheele winstaandeel in de zaak te laten, dit alles doet er niet aan af, dat er opbrengst geweest is. En al heeft men dus geen cent ervan ontvangen, niettemin dient het geheele bedrag als inkomen te worden aangegeven. De tweede vraag leidt tot ingewikkelder beschouwingen. Algemeen heerscht de mee ning dat als de schuldeischer niet kan beta len, men ook niet behoeft aan te geven van de door hem verschuldigde rente. Dit is ech ter in zijn algemeenheid onjuist. Immers men houdt toch een vordering op den debiteur, en ook al kan de rente niet ge ïnd worden, dan dient men toch de vordering die men deswege heeft te waardeeren naar haar waar de wijl de debiteur het bedrag schuldig b 1 ij f t. Heeft men den debiteur echter ont- wet slagen van zijn verplichting rente te betalen, dan is de schuld een rentelooze geworden, de daarmede was een arrest van 23 Jan. 1924 waarbij werd beslist, dat, als op de aandeelen1 eener N.V. in liquidatie uitkeering geschiedt uit een fonds dat bestemd was als dekking voor eventueele verliezen, die uitkeering niet' als inkomen behoeft te worden aangemerkt.' Bij arrest van 16 Mei 1928 kwam de H.R. ech- j ter terug van die leer, en besliste dat een besluit tot ontbinding en vereffening van een N.V. haar aandeelen niet het karakter van bronnen van inkomen ontnemen. der nationale- of buitenlandschefinancieele "«stand zoo hopeloos is, dat men Advocaat en Belastingconsulent. 25. Onder roerend kapitaal verstaat de kapitaal dat niet in onroerende zaken,, of in eigen bedrijf of beroep is belegd. De opbrengstz°°dat de schuldeischer geen baten ervan wordt genoten in den vorm van rente' schuWeischer geen lasten heeft aan te geven, van effecten, van inschrijvingen op de groot- j Zeer wel is °°k "at des debiteur's boeken der nationale- of buitenlandsche1 schuld, van dividend, van uitkeeringen op geldschieting „encommondite", of van andere schuldvorderingen uit welken hoofde ook, hetzij al of niet door hypotheek of andere zekerheidsstelling gedekt. Dit alles is oogenschijnlijk volkomen duide lijk en eenvoudig. Maar de wet zou de wetj niet zijn, als onder deze schijnbare eenvou digheid niet een aantal voetangels en klem men verborgen lagen, waarmede de belasting plichtige vaak onverwacht en op minder aan gename wijze, in aanraking komt. Wij nemen een oogenblik aan dat een onzer lezers zich gezet heeft voor zijn wettelijken taak, welke de Meimaand telkenjare met zich brengt de invulling van zijn aangiftebiljet. Het kan wel niet anders of binnen korten tijd zit hij, zowel letterlijk als figuurlijk met de handen in het haar. Want ofschoon hij zich een hand leiding heeft aangeschaft, die hem tot leid draad moet dienen bij het voldoen aan de nieuwsgierigheid van den fiscus weetgragen, laat deze hem toch al gauw in den steek in een paar gevallen, waar onze belastingplich tige geen weg mee weet. Deze zit n.1. voor een drietal puzzle's. In de eerste plaats is hij commenditair vennoot in een vennootschap, de vordering, welke men wegens verschuldig de rente heeft, op nihil moet waardeeren, dus als opbrengst niets aangeven. Onjuist is dat daarvoor noodig zou zijn dat men vruchteloos gepoogd had de rente rechtelijk in te vor deren of het faillissement van den debiteur zou moeten hebben aangevraagd. Ook is het mogelijk dat de schuldenaar en schuldeiseh; zijn overeengekomen dat de rente zal worden bij geschreven in dat geval wordt dus niets „ontvangen", doch niettemin zal de rente moeten worden aangegeven, tot het bedrag waarop men de vordering die men uit dien hoofde heeft, in verband met den financieelen toestand van den schuldenaar, waardeert. Wat de derde puzzle betreft geruimen tijd heeft de meening gegolden, dat aandeelen eener in liquidatie zijnde vennootschap, waar bij vaststaat dat zij geen dividend meer zal uitkeeren, opgehouden hebben bronnen van inkomen te zijn. In 1923 besliste de H. R. (arrest 9 Mei) dat, als op aandeelen eener N.V. in liquidatie een uitkeering wordt ge daan van in vroeger jaren gemaakte winst die bij het kapitaal is gevoegd, die uitkeering niet een bestanddeel van het inkomen van den aandeelhouder is. In overeenstemming N.V. Centraal Administratiekantoor UtrechtAmsterdamGorinchemGoes-Soest Hoofdkantoor Trans 15, Utrecht Tel. 11871 Dir. Mr. J. H. VAN DOORNE. Oncontroleerbare geruchten. Rusland zou voor rekening van Spanje willen koopen. Men schrijft d.d. 20 Januari Allerlei gebeurtenissen en geruchten heb ben Woensdag de graanmarkt eenigszins ii beroering gebracht. Vooral was de aandacht gevestigd op de belangrijke verdere aankoo- pen in tarwe door de Italiaansche regeering in de laatste dagen. Deze aankoopen werden uitsluitend in tarwe van Argentinië afgeslo ten. Ten minste 25 volle scheepsladingen wer den verhandeld. De verscheping van deze tar we moet in April en Mei plaatsvinden. Men berekent dat tot op het huidige oogen blik Italië anderhalf millioen tons tarwe heeft gekocht, een waarde van ongeveer 14 millioen pond sterling vertegenwoordigend. Men be weert, dat in de eerstkomende maanden nog ongeveer één millioen ton zullen worden ge kocht, hetgeen dus het totaal van Italië's aankoopen tot op 2.500.000 tons zal brengen. Tot nu toe had men in vakkringen gemeend, dat Italië in 1936—'37 ongeveer anderhalf tot twee millioen tons buitenlandsche arwe zou invoeren om het tekort van zijn eigen oogst te dekken. Nu deze schatting met ten minste een half millioen tons wordt verhoogd en gezien het tempo, waarin Italië de laatste dagen gekocht heeft, vraagt men zich af of Ialië wel zelf al deze hoeveelheden noodig heeft. Volgens som migen wordt door Italië een gedeelte van die tarwe als meel naar het witte Spanje uitge voerd. Volgens anderen is het bezig oorlogs- voorraden op te slaan, in vooruitzicht van een eventueel gewapend conflict. In denzelfden geest werd ook gewag ge maakt van een onderzoek dat, naar het ge rucht gaat, op het oogenblik door de Engel- sche autoriteiten in verschillende Engelsche havens wordt ingesteld om na te gaan over welke ruimte aldaar eventueel zou kunnen worden beschikt om broodgraan op te slaan. Reeds eenigen tijd geleden had een bericht de ronde gedaan, volgens hetwelk de Engel sche regeering eenige millioenen schepels Ca- nadeesch graan zou hebben gekocht. Dit be richt bleek niet juist te zijn, in dien zin, dat niet de Engelsche regeering, maar wel de Coöperatieve Society van Manchester de koo- per was. Of deze in opdracht van de Engel sche regeering gehandeld heeft, kon men niet te weten komen. Wat Italië betreft, is het trouwens heel goed mogelijk, dat dit land heelemaal de bedoe lingen niet heeft, die men het toeschrijft en dat de groote aankoopen, die het thans doet, eenvoudig noodig blijken, omdat het tekort van den oogst van dit jaar onderschat was. Wat de graan-transacties in Spanje aan gaat, die absoluut noodzakelijk schenen, is er tot nu toe niets positiefs gebeurd. Wel komen er dagelijks aanvragen op de markt van Va- lencia en Barcelona, en loopen er overal spe ciale delegaties uit Spanje rond, die naar de prijzen ïnformeeren, doch niet koopen. In een vroeger artikel hebben wij medegedeeld, dat Rusland met de generaliteit van Barcelona een overeenkomst had gesloten voor levering van 100.000 tons tarwe, waarvan echter tot op heden slechts een geringe hoeveelheid is aangekomen. Naar thans verluidt, kan Rus land geen verdere verschepingen van tarwe meer doen naar Spanje. Maar doch over de juistheid van dit bericht bestaat geen zeker heid Rusland heeft van Spanje een bedrag- van 500 millioen pesetas goud ontvangen, voor oorlogsmateriaal en levensmiddelen, waarin tarwe inbegrepen is. Nu Rusland zelf geen tar we meer naar Spanje verschepen kan, moet het die elders zoeken. Al deze geruchten en berichten hebben een vaste stemming op de tarwe-markt tengevolge gehad en een einde gemaakt aan de belang rijke daling der laatste dagen. IEDERE GOEDE OPLOSSER ONTVANGT EEN PRIJS.' WAARONDER F.5000 AAN QELDPRIJ1EN BINNENLANDSCH NIEUWS. naar de voetbalwedstrijd Duitschland-Holland te Dusseldorp. Retour f 5. Vertrek Zaterdagmiddag of Zondagmorgen. Stadionkaarten verkrijgbaar. REISBUREAU WACO HOORN. Breed 35, Tel. 184. FEUILLETON ROMAN NAAR HET ENGELSCH. EERSTE HOOFDSTUK. 5.) „Buig u een beetje meernaar mij toe". verzocht de stervende vrouwik heb u iets te vertellen, dat. niemand anders mag hooren. In de doos, in de ivoren doos. haar stem was nu heel zwak, zoo zwak dat Giles haar woorden nauwelijks kon opvan gen, ofschoon zijn oor vlak bij haar mond was „in de doosdaar is het juweel. Het is de sleutelde eenige sleutelde eeni ge sleutelverlies het nooitlaat het nooit wetendat zijdat zij De stem had opgehouden, de greep om zijn hand had losgelaten en een gevoel van schrik maakte zich van Giles meester. Er moest meer gezegd worden dan wat hij nu gehoord l.ad. Hij moest weten aan wiens zorgen hij dit kind, dat aan zijn hoede was toevertrouwd, moest overdragen. Natuurlijk bedoelde de moeder alleen dat hij op haar zou passen tot hij haar aan haar wettige verzorgers kon overgeven hij moest hun namen toch pre cies weten, er was zooveel meer waarvan hij op de hoogte moest zijn, voor Sylvia's moeder heenging naar het Zwijgende Land. Deze gedachte groeide als flambouwen in zijn brein en zijn hand streelde wederom over de slappe vingers, welker greep zoo juist om ^ijn hand verslapt was. „Zeg me", zei hij, heel zacht, heel nadruk kelijk, al zijn willen geconcentreerd om zijn woorden nog te doen doordringen tot haar wegzinkende zinnen „Zeg me, wie moet voogd zijn over uw dochtertje „Laathemniet haarziel ne men, om die te vermoorden.... De brekende stem fluisterde de woordentoen kwam het zwijgen weer en Giles keek wanhopig naar het stille gezicht waarover de aschgrauwe kleur van de dood zich reeds begon uit te spreiden. „Kunt u me niet iemand noemen aan wien ik 't kind later kan overgeven herhaalde hij zijn vraag met eenigszins andere woorden. Maar er kwam geen antwoord van de veege lippen, waaruit elke ademtocht steeds moei lijker en met groote tusschenpoozen kwam. De verpleegster had de tafel verlaten en was aan de zijde van de patiënt komen staan, te genover Giles, en werktuigelijk veegde ze het zweet weg van het voorhoofd van de sterven de. Heel zacht zei ze tegen de jonge Engelsch- man „Het is zoo goed als afgeloopen. Ik denk niet dat ze u meer hooren kan. „Maar ze moet me hooren", fluisterde Gi les wanhopig. „Ik moet weten wat ze ver langt, wat ze Of de fluisterende stemmen de bijna bewus- lelooze nog opschrikten, of dat de macht van haar moederliefde haar nog even terug bracht van het vale land tusschen leven en dood opeens sloeg zij haar oogen nog eens op en keek Giles doordringend aan. De angst was uit die oogen verdwenen en inplaats daarvan v/as een glans gekomen van een vreemde, triumfantelijke blijdschap. „Ik.. ..ben nu niet meerbang", bijna onhoorbaar kwamen de woorden over haar nauwelijks meer bewegende lippen. „Ik vertrouw.... haaraan.... u.... toe.... u... bent.... bentnobelen sterkikvertrouwhaaren de zwakke klanken en de zwakke ademhaling- hielden tegelijk open voorgoed op. De verpleegster keek zwijgend naar het stille gezicht en sloot zacht de donkere oogen, welker laatste blik van blijdschap Giles een zegening scheen. Het kleine meisje lag weer op haar knieen naast het bed, haar handen omsloten die van haar pas-gestorven moeder, haar hoofdje had ze in de peluw gedrukt en op de sprei lag de doos, die haar moeder had laten halen, een doos van gebeeldhouwd ivoor, waarvan de gele kleur een scherp contrast vormde met het wit van het beddegoed. „U kunt het kind beter naar een andere kamer brengen," verbrak de stem van de ver pleegster de koude klank van haar woorden gaven Giles de sensatie van iets vreemds en uit-de-sfeer-vallend, „er is hier niets meer voor haar te doen." Sylvia lichte het hoofd op en keek, eerst naar het gelaat op heti kus sen, daarna naar het medelijdend gezicht tegenover haar. De dappere pogingen van het kind om zich te beheerschen ontroerden Giles, het vreeselijk verdriet in haar oogen schokte hem diep. Haar klein bleek gezichtje was heelemaal in smart vertrokken, maar of schoon haar lippen trilden, lag er een vast beraden trek om haar mond, die op een bui tengewone karakterkracht bij zoo'n meisje wees. „Kom", zei hij vriendelijk, terwijl hij naast haar kwam staan bij het bed en zijn hand op haar schouder legde „Ga een poosje met. me mee." Gehoorzaam kwam ze overeind maar haar oogen bleven onafgewend op het gezicht van haar moeder. „Mag ik weer terugkomen vroeg ze fluis terend, moeder en ik zijn nooit van elkaar weg geweest." Het duurde even voor Giles kon antwoor den. „Je mag straks weer terugkomen, hoor, maar laat ik je nu even meenemen om te zien of we een dame kunnen vinden die aardig voor je wil zijn." Hij was met haar naar buiten gegaan, op de gang en had het plan gevormd om een andere oudere Engelsche dame op te zoeken, Intocht Prinselijk Paar in Baarn. Baarn, de toekomstige residentie van het Prinselijk Paar, maakt zich ge reed voor de feestelijke ontvangst Het Juliana-Bernhard comité heeft in een dezei' dagen gehouden vergadering be sloten een grootsch opgezet leest te organiseeren. De parken en de winkel straten zullen worden versierd, des avonds zal een verlichting branden en een carillon zal op verschillende uren van den dag spelen. De route, die het prinselijk paar zal volgen, wordt later bekend gemaakt. Op den Brink zal het vorstelijk paar dooi' den burgemeester worden ont vangen. De vaandels van alle vereeni- gingen zullen op den Brink worden op gesteld en delileeren voor liet vorstc- 1 ijk paar. Er zal een gala-avond in Mu- sis Saerum worden gegeven en tot slot zal een vuurwerk worden ontsto ken. Motorrijder geslipt en gedood. In de bij Venlo gelegen grensplaats Kempen is een ongeluk gebeurd. Een inwoner van Kempen reed met een lichte motorfiets, die hij pas eenige» da gen bezat, eenigszins links van den weg, toen uit de tegenovergestelde richting een auto naderde. De bestuur der van deze auto zag zich genood zaakt plotseling te remmen, hetgeen hij zoo sterk deed, dat de auto een zwenking maakte en tegen een hoorn hotste. De motorrijder, die ook remde, slipte en viel. Daarbij werd hij zoo ernstig gewond, dat hij spoedig daar na overleed. Kwestie over eendenkooi en vuilnis stortplaats. Eisch gemeente Warmond af gewezen. Het Haagsche Gerechtshof heeft arrest gewezen in een procedure, wel ke met betrekking tot een eendenkooi en een vuilstortplaats wordt gevoerd tusschen de gemeenten Warmond en Sassenheim. De gemeente Warmond welke eige naresse is van een eendenkooi in haat- gemeente, stelde daarbij, dac zij bij de eendenvangst hinder zou ontvangen van een binnen den kring dier kooi ge legen vuilstortplaats van de gemeente Sassenheim en zij eischt op grond hiervan in kort geding verwijdering van die vuilstortplaats De president van de Haagsche recht- wier moederlijk voorkomen hem was opgeval len in de conversatie-zaal. Maar Sylvia hield hem tegen, terwijl ze hem met een smeekende biik aankeek. „Ik wil niet bij een of andere dame zijn," zei ze gejaagd, „toe laat me bij U blijven, of als dat niet kan laat U me dan maar al leen. Ik ben liever alleen, dan bij een vreem de dame." Zijn aangeboren tact deed Giles direct be grijpen, dat het kind op dit oogenblik terug schrok van aanraking met een andere vrouw, terwijl het verdriet om het verlies van haar moeder nog zoo versch' en hevig was en ter wijl hij haar een oogenblik alleen liet, haast te hij zich naar den eigenaar van het hotel, om een kamer te bespreken, die het meisje voor zich zelf zou kunnen hebben. „Weet je zeker dat je niemand bij je wil hebben vroeg Giles, toen hij Sylvia op haar eigen kamer had geïnstalleerd. „Je weet", zei hij aarzelend, „ik moet nu voor je zorgen en je moet me alles zeggen wat je verlangt." „Ik verlang nietsalleen naar moeder", haar stem brak in een snik, „toe mag ik weer naar moeder gaan Ze is alleen zonder mij.' „Ik kom je straks weer halen." Giles trok het kleine, bevende meisje naar zich toe, ix een plotselinge opwelling om haar te be schermen en te troosten „Je moeder heeft me gevraagd om voor je te zorgen en. „Wilde moeder dan dat ik Uw kleine meisje zou zijn vroeg ze en Giles voelde al zijn rid derlijke teederheid gewekt door deze argelooze kindervraag. „Ja,ik denk, dat dat het was, wat bedoelde. Goed hoor, voortaan ben jij m ij n kleine meisje DERDE HOOFDSTUK. De begrafenis was voorbij. De vrouw met het vreemd-mooie gezicht, de vrouw wier dood zulk 'n tragedie geweest was, wier leven omgeven scheen te zijn door mysterie, was te ruste gelegd op het kleine, vreemde kerkhof, dat ligt in de schaduw van de groote, zwijgende bergen in den zonne schijn van Savoye. Verscheidene Engelschen, zoowel uit haar eigen hotel als uit andere hotels in de plaats en een groote menigte vriendelijke en belangstellende Franschen, waren den stoet gevolgd naar het graf, want het ongeluk had heel het stadje diep geschokt en het laffe gedrag van den man die 't ver oorzaakt had en daarna zijn slachtoffer aan haar lot overgelaten had in de geheele omge ving een storm van verontwaardiging gewekt. Wee den eigenaar van de groote zwarte auto, als hij zich ooit weer vertoonen zou in de buurt van Aix. Er was een algemeene sympa thie voor het eenzaam achtergebleven kind, dat met een slanken jongen man de met bloe men overdekte baar volgde. Toen de plechtig heid geëindigd was, drongen velen naar vo ren om Sylvia en Giles de hand te drukken en hem te prijzen om den last die hij vrijwillig op de schouders had genomen. Maar Giles zag al spoedig aan de trillende handen, de oogen vol tranen en het doodsbleek gezichtje van het kind dat ze op was en met een kort woord van verontschuldiging aan de menschen die het toch zoo goed meenden, ging hij snel met het meisje naar het wachtende rijtuig en reed naar het hotel terug. De groote spoed waarmee alle dingen hadden moeten gebeu ren, de betrekkelijk korte tijd die de Fransche wet toestaat tusschen overlijden en begrafe nis, de snelheid waarmede Giles allerlei be sluiten had moeten nemen, hadden alle te zamen de groote vraag op den achtergrond ge drongen, waarvoor hij nu, kwam te staan. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1937 | | pagina 1