GEILE EEBIITEK (30,
28e JAARGANG
DINSDAG 9 FEBRUARI 1937
No.
1HSS' NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
ZIJN
KLEINE MEISJE.
■WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.—.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU:
Hippolytushoef Wieringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels
Iedere regel meer
f 0.50
f 0.10
LUCHTAVONTURIERS.
Bert Acosta's Spaansche ervaringen.
Waarom niet eens naar een stem uit de
burgeroorlog praktijk in Spanje geluisterd.
Men komt, al luisterende, tot veel merkwaar
dige conclusies.
De beroemde Amerikaansche vlieger Bert
Acosta, die in dienst is geweest bij de lucht
vloot van de Spaansche regeering, geeft in de
Parijsche pers interessante bijzonderheden
over de samenstelling en de krachtsverhou
ding der vijandelijke luchtvloten. Zijn cijfer
materiaal heeft betrekking op Januari, waarin
zijn contract met de Spaansche regeering
afliep.
De regeeringstroepen van Valencia, zegt
hij, beschikken op het oogenblik over onge
veer 200 Russische militaire vliegtuigen, waar
van er ongeveer 100 aan de fronten en de
rest in reserve bevinden. Bovendien bezitten
zij verder iets meer dan 200 vliegtuigen van
Spaanschen, Franschen, Mexicaanschen e
anderen oorsprong die bijna alle actief zijn,
Het leger van Franco beschikt over bijna
500 eenheden, deels Fiatjagers en Caproni
bommenwerpers, deels lagers van de nieuw
ste Duitsche productie (Heinskel) en Junkers-
bommenwerpers.
Het vreemde element beheerscht dus de
lucht boven het arme Spanje. Per paradox
zou men kunnen zeggen „Europa vecht in
Spanje."
Acosta en drie andere Amerikaansche pilo
ten kregen hun contracten in 1936 door be
middeling van den Spaanschen consul
New York en wel onder de volgende voor
waarden
een salaris van 200 Engelsche ponden per
maand
een bijzondere premie van 100 Engelsche
ponden voor elk neergeschoten vij andlij k
vliegtuig
een garantiesom van 300 Engelsche ponden
voor het vliegtuig.
Verleidelijk genoeg voor jeugdige vechtjas
sen
Maar Acosta beklaagt zich bitter over het
c'.oor de Spaansche regeering geleverde slech
te materiaaL Zijn eskader bestond buiten
zijn eigen Amerikaansche toestel enkel en
alleen uit burgervliegtuigen van allerlei soort
die niet eens met machinegeweren konden
worden uitgerust. Bommen werden in een
„geïmproviceerde" bergruimte medegenomen:
die onder den romp van het vliegtuig was
bevestigd.
Een voorbeeld
Een van Acosta"s kameraden, Fred Lord,
startte op den eersten contractdag met een
oud Franseh passagiersvliegtuig. Op 150 me
ter hoogte brak een van de draagvlakken
hij kon nog dalen, zonder daarbij lichame
lijk letsel op te loopen. Het vliegtuig was
eenige dagen tevoren door machinegeweer
vuur beschadigd en men had geen tijd gehad
noch genomen om het repareeren.
De Russische machines zijn goed, zegt hij.
Piloten en mechaniciens zijn in overvloed
aanwezig. De Russen gedisciplineerd en
strijdlustig, zijn ift geen enkel opzicht de
minderen van hun Duitsche en Italiaansche
tegenstanders. Zij hebben alles medegebracht,
wat zij noodig hebben en nemen totnutoe bij
de Spanjaarden niets anders dan onderdak.
Overigens zonderen zij zich volkomen af. Al
les om hen heen is Russisch, behalve de
grond, waarboven zij vliegen en waarop zij
slapen, en de vijand, dien zij bevechten.
(Meestal behoorën die vijanden tot de met
Rusland bevriende naties Duitschland en
Italië, mirabile dictu
In de eerste week van Januari startte in
Valencia een eskader van vijf bommenwer
pers, gevolgd door een aantal Russische ja
gers. Zij stegen tot een hoogte van 2600 me
ter en kwamen onopgemerkt boven een nati
onalistisch vliegveld. Toen een der vliegers,
de Engelsche piloot George Holland, zijn
bommen neerwierp, werd hij omsingeld door
een zestal Duitsche vliegmachines, die hem
hevig beschoten, zoodat het toestel binnen
weinige minuten neerstortte.
Acosta, die ook aan den strijd deelnam,
kwam er zonder ongelukken af De Russische
jagers grepen in. De Duitschers ruimden het
veld en de sowjetters dekten Acosta's aftocht.
Een zeer belangrijke, soms beslissende rol
in den strijd spelen de wolken. (En er zijn
nogal wolken boven Spanje
Op zekeren dag steeg Acosta, slechts verge
zeld door een waarnemer, op, om de juiste
standplaats van een tusschen de heuvels ten
westen van Victoria opgestelde batterij der
Franco-troepen vast te stellen. De hemel was
zwart van de wolken en de in den omtrek
cirkelende Russische jagers verloren Acosta
uit het oog. De tegenstanders bemerkten
hem echter en begonnen hem onmiddellijk te
achtervolgen.
Acosta's vliegtuig „Miles Falcon" was ech
ter snel genoeg om binnen weinige seconden
het beschermend wolkendek te bereiken. De
Duitsche gaven de achtervolging op, wijl zij
vreesden in de diepe duisternis door Russen
omsingeld te worden.
Toen Acosta's contract en dat zijner vrien
den langzamerhand afliep, stonden de Ame>
rikanen voor de vraag van opzegging of ver
lenging van de overeenkomst. Zij hadden in
de afgeloopen vier weken 20 bomaanvallen en
een groot aantal observatievluchten uitge
voerd en „dank zij veel geluk en de Russen"
zooals Acosta zegt, slechts een verlies te be
treuren. Maar hun strijdlust was gestild, zoo
dat hij en enkele anderen van verlenging van
het contract afzagen. De anderen willen
eenigen tijd rust in Parijs te hebben genoten,
weer naar het front terugkeeren. Maar dat
zijn dan ook rasavonturiers.
paard werd licht gewond. De autobus Weesp die met zijn tractor met trailer
werd beschadigd docli
rijden.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
FEUILLETON
ROMAN NAAR HET ENGBLS8H.
12.
U neemt een groote verantwoordelijkheid
op U, Sir Giles," zei de oudere man vriende
lijk. „Het is een heel goede daad die U doet,
maar een groote verantwoordelijkheid, die U
op U neemt", herhaalde hij. „Een kind van
wildvreemde ouders, met iets duisters over
haar verleden en met dit buitengewoon kost
bare en bijzondere sieraad in haar bezithet
wil heel wat zeggen hoor. U neemt me niet
kwalijk dat ik het zoo zegmaar lijkt het
niet een beetje op Don Quichotterie
,Mijn advocaat verzekerde mij dat het er
ger is dan dat", antwoordde Giles, „en als ik
familie had, ik twijfel er niet aan, of mijn
besluit zou mij 'n storm van protesten bezor
gen. Maar ik heb geen familie ik ben mijn
eigen baas enwat het voornaamste is
mijn besluit staat vast."
„Uw goede vrienden zullen U prijzen om
wat U doet" zei de juwelier eenvoudig, „en nu,
sir Giles, laten we tot onze zaken terugkeeren.
Ik zal U een schriftelijke taxatie geven", ter
wijl hij sprak opende hij het ivoren étui en
haalde het juweel eruit, „en U kunt er op
'rekenen dat ik altijd als U of Uw pupil het
wil verkoopen bereid ben er 70.000 pond voor
te geven. Maar het is best mogelijk dat U er
ergens anders nog meer voor krijgt. Maar dit
is het bedrag dat het mij waard is en als het
meisje zonder geld is, wat het geval schijnt
te zijn, dan heeft ze in elk opzicht een mooi
middel om dat te verhelpen."
„Het prachtige kleinood lag op zijn uitge
strekte handpalm en beide mannen keken
Kar door autobus aangereden.
Zaterdagavond is een 46-jarige
groentehandelaar uit Eist, die met een
kar en paard over den Rijksweg huis
waarts keerde, onder Elden aangere
den door een hem achteroprijdende
bus. De man werd van het groente-wa,-
gentje gesleurd en moest met een zvva
hersenschudding naar het Zieken
huis te Arnhem worden overgebracht.
De wagen was totaal vernield. Het
kon verder
PRINSES DANKT DEN PAUS.
Voor belangstelling bij haar
huwelijk.
Zooals men weet, heeft Z.H. de Paus
aan H.K.H. Prinses Julinna ter gele
genheid van haar huwelijk door bemid
deling van den Internuntius als ge
schenk een speciaal üi goud geslagen
medaille van de internationale pers
tentoonstelling doen toekomen.
Namens H. K II. heeft de Minister
van Buitenlandsche Zaken, naar de
„Osservatore Romano" meldt, voor dit
geschenk dank gezegd met liet vol-
telegram aan den Internuntius."
„H.K.H. Prinses Juliana, levendig
getroffen door dil bewijs, dat Zijne Hei
ligheid belang stelt in Haai- geluk,
heeft mij opgedragen een beroep te
doen op de gewaardeerde bemiddeling
van Uwe Excellentie, opdat de betui
ging van de diepe dankbaarheid van
H.K.H. Hem worde overgebracht."
De slecht bezette tribunes bij het
Vorstelijk Huwelijk.
Bij den Gemeenteraad van Den Haag
is een adres ingekomen van de Comm.
Venn. C. de Ruiter te Amsterdam,
waarin aan de gemeente Den Haag,
van de pachtsom der tribunes voor
,het vorstelijk huwelijk van bijna
f 8.3.000, een restitutie wordt verzocht
van f 75.000.
Iln het adres worden de onkosten
in totaal op t' 212.000 becijferd. Daarte-
genpvcr staat slechts een recette van
f 21.000.
HOUTDIEF ONTMASKERD.
De kachelpot sprong uit elkaar
Bij een landbouwer onder de gemeen
te Biervliet (Westjelijk Zeeuwsch-
Vlaanderen) werd dezen winter her
haaldelijk iets vermist, dat hoogst
waarschijnlijk dooi- dieven was ont
vreemd. In het bijzonder op de blok
ken hout, die men bij de schuur had
liggen, hadden de dieven het voorzien,
want regelmatig waren een paar blok
ken spoorloos verdwenen.
De landbouwer kwam op het idee, den
dader op te sporen door middel van
beetje kruit, dat hij in de spleten van
het hout aanbracht. Zoo zou hij den
dief wel achterhalen
Dit laatste schijnt hem inderdaad ge
lukt te zijn, want na een paar dagen
sprong de ijzeren kachelpot bij een
der inwoners met een hevigen knal uit
elkaar. Hot mag een wonder heeten.
dat geen persoonlijke ongelukken het
gevolg waren.
De landbouwer denkt, dat men zijn
hout nu wel met rust zal laten
Brand in cabine van vrachauh).
Chauffeur redt zich met moeite.
Vrijdagochtend omstreeks vijf uur
is de vracht-autobestuurder, S. P. uit
van Renswoude op weg was naar Ede,
op ongeveer 500 M. buiten Renswoude,
ternauwernood aan den verbrandings-
dood ontsnapt. Hij zag, hoe op een ge
geven oogenblik rook en vlammen uit
den vloer van de gesloten cabine sloe
gen, waarin hij zich geheel alleen be
vond. Door clen rook werd bet uit
zicht belemmerd, waarom de. bestuur
der onmiddellijk uit alle kracht remde
Op hetzelfde oogenblik was hij het
stuur niet meer meester, waardoor liet
uitstekende gedeelte van den trailer
tegen een boom sloeg, met het gevolg,
dat de tractor werd omgetrokken,
in botsing kwam met een anderen
boom en nagenoeg geheel werd ver
nield.
Inmiddels was de geheele cabine
in brand geraakt. De bestuurder had
reeds eenige malen geprobeerd, de
CAFÉ 'T CENTRUM SCHAGEN.
SPREEKUUR van de tandarts
elke Donderdag van 9/41 uur.
Met garantie.
Trekken inbegrepen. Consult kosteloos.
deur van de cabine te openen, maar-
de deur klemde zoo, dat P. zich ge-'
noodzaakt zag, de ruit van de cabine I
aan scherven te slaan. Daardoor wak
kerden de vlammen nog meer aan, zoo
dat het den bestuurder de grootste
moeite kostte, te verhoeden, dat zijn
kleeding in brand zou vliegen.
Het brandend gevaarte, dat in het
nachtelijk duister op den donkeren
weg een vuurwerk geleek, vormde een
verkeers-obstakel voor de van weers
zijden komende auto's, waarvan de
inzittenden zich rond den branden
den tractor verdrongen.
Een chauffeur van een der auto's
trachtte met een brandblusch-appa-
raat het vuur te dooven, doch al spoe
dig bleek, dat dit onbegonnen werk
was. Een andere chauffeur, begaf zich
ijlings naar Renswoude om politie
en brandweer te alarmeeren. De poli
tie kwam ter plaatse, doch de brand
weer heeft men niet zien verschijnen.
Tenslotte heeft P., geholpen door
omstanders, met zand de laatste vlam
men gedooid. Geruimen tijd was het
verkeer gestremd geweest, doordat
de vlammen over den weg sloegen.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
zwijgend naar de levendige, vloeiende groen
van de smaragden, de wit-schitterende schoon
heid der briljanten.
„Wat is het toch prachtig", zei Giles ten
slotte.
„Het is iets unieks," zei de juwelier, „het
is absoluut uniek. In mijn lange praktijk heb
ik nog nooit zooiets gezien
„Ik geloof dat het maar het beste is, om het
maar direct in mijn safe op te bergen," zei
Giles me een glimlach. „Het is eenvoudig om
te rillen als je bedenkt, dat die arme vrouw
het zoo maar in haar koffer bij zich had
Ik dank U ook nog wel voor uw goeden raad
omtrent het kind. Maar ik kan dien tot mijn
spijt niet opvolgen."
„Ik ben blij dat U het niet kunt", glimlach
te de bejaarde man vriendelijk, „het doet een
mensch goed te merken dat er in dezen ma-
terialistischen tijd ook nog Don Quichottes
bestaan."
„Denkt U dat ik tegen windmolens vecht?"
„Heelemaal niet. Ik ben overtuigd dat U
een goed werk doet en dat U er heelemaal
Uw loon voor zult ontvangen. Het zou er op
deze wereld beter uitzien als er wat meer on
zelfzuchtige menschen bestonden."
De lof van den vriendelijken juwelier deed
Giles goed, want om de waarheid te zeggen,
de brief dien hij dien morgen van zijn verloof
de ontvangen had, had in zijn hart iets ver
kild. Hij was zoo zeker geweest van Grace's
hartelijke instemming, zoo zeker van haar
steun en van haar begrip van haar motieven,
dat haar nogal koele brief zoo'n beetje de
uitwerking had gehad van een koude douche.
Ze schreef uit het landhuis waar zij en
haar moeder een paar dagen logeerden en
behalve een betuiging van spijt dat ze niet
in de stad was bij de aankomst van Giles, be
vatte haar brief allerlei beschrijvingen van
haar mede-logé's en weidde zij uit over de
heerlijke dagen die zij daar doorbracht. Al
leen met een paar woorden aan het eind van
den brief, zinspeelde zij op de zorg die Giles
op zich genomen had en deze woorden de
jonge man voelde het terstond toonden ge-
brek aan warmte en belangstelling.
„Als we elkaar spreken zullen we het nog
wel hebben over je plan om de voogdij over
dat meisje Sylvia Burnett op je te nemen.
We moeten dat eens grondig bespreken. Het
lijkt me een heele onderneming."
Dat was alles. En terwijl Giles een onaange
name gewaarwording kreeg bij de koele woor
den, lachte hij grimmig „De tijd om 't te
bepraten en te overleggen is voorbij", dacht
hij. „Grace zal alles begrijpen, als ik het haar
uitleg. Het is alleen maar dat ze het niet
heelemaal begrijpt."
Maar toen hij, dien zelfden middag, na
zijn bezoek bij den juwelier alleen met Grace
was in hun ontvangkamer in Cromwell-Road,
merkte hij dat het niet zoo gemakkelijk was
om haar opvatting duidelijk te maken als hij
had gedacht.
Grace was even behoorlijk en fascineerend
en onweerstaanbaar in zijn oogen als altijd en
terwijl zij over zichzelf praatten en over hun
eigen toekomst, beantwoordde ze aan alle
wenschen die zijn minnend hart maar kon
den koesteren. Haar oogen, als zij de zijne
ontmoetten, schenen hem vol teederheid aan
te zien haar glimlach zette zijn hart
gloed de beroering van haar lippen had nog
niets van haar oude toovermacht verloren.
Maar zoodra hij over Sylvia begon te spreken,
veranderde er iets in Graces gezicht en ma
nier van doen. Niet dat ze hard of geirriteerd
begon te spreken maar bijna onmerkbaar
verstarde er iets in haar.
„O, Giles", zei ze met een smeekende stem,
terwijl ze haar handen en het waren aar
dige kleine handen in de zijne legde ei
haar hoofd met een coquet gebaar op zij
hield „laten we het eerste uur dat we weer
samen zijn nu niet bederven door over iets
anders te spreken, dan over ons zelf. Het is
Koffertje met juweelen vergeten
Valies met .kostbaarheden ter
waarde hall millicen. francs
in restauratiewagen achterge
laten.
Dezer dagen zou de echtgenoote van
een bekend juwelier te Parijs in den
trein Parijs-Amsterdam beroofd zijn
van een valies, waarin juweelen ter
waarde van een half millioen franc:
waren geborgen.
Bij haar aankomst te Amsterdam
ging zij naar haar hotel en liet haar
koffers aan een witkiel over. Zij lette
niet op het valies. Later merkte zij;
dat het valies met dc kostbaarheden
was verdwenen. Terstond werden de
politie en de spoorweg-autoriteiten
op de hoogte gebracht en algemeen
was men van oordeel, dat men hier
te doen had met een geval van beroo-
ving. Reeds verdacht de dame een
heer met wien zij in den restauratie
wagen had gedineerd, doch wiens sig
nalement zij slechts vaag kon opgeven
Het is echter gebleken, dat van roof
geen sprake is geweest. De dame had
haar koffertje meegenomen naar den
restauratiewagen, doch had het daar
vergeten. Toen nu om ongeveer 11 uur
des avonds de Parijsche trein op het
Roosendaalsche station was binnengc
loopen, had men, zooals altijd, den
restauratiewagen afgekoppeld. Deze
werd door het personeel van de Socié-
té des Wagons Lits schoongemaakt en
in orde gebracht om den volgenden
morgen weer aan den Parijschen trein
te worden gekoppeld. Bij het schoon
maken werd het valies gevonden en
bij de douane gedeponeerd.
Den volgenden morgen vertrok me
vrouw Goldman weer naar Parijs en
informeerde op alle stations naar haar
koffer. Te Roosendaal kon men haar
het verloren bezit overhandigen. Bij
onderzoek bleek, dat niets vermist
werd. Men lieeft niet te weten kunnen
komen, welke wagenpoetser de vinder
van den verloren schat is geweest.
Aangespoelde lijken uit Spanje
afkomstig.
Vermoedelijk slachtoffers van
excecuties op zee.
Dezer dagen spoelden aan de Fran-
sche kust lijken aan, die met koorden
waren gebonden.
Zooals men reeds veronderstelde
zijn het lijken van Spanjaarden, die
aand de Fransche kust aanspoelden.
Te Prefailles, een klein badplaatsje lus
schen Pornic en Saint Nazaire is een
zesde lijk gevonden. Hoewel men
thans de nationaliteit der slachtoffers
kent, weet men nog niet onder welke
omstandigéhden zij in zee zijn gewor
pen. Men veronderstelt, dat het Span
jaarden betreft, die zich hadden inge
scheept naar Frankrijk op de geheim
zinnige vaartuigen, welke eenige maan
den geleden in de haven van Saint
Nazaire zijn aangekomen, en die op
zee zijn gecxcuteerd, en in het water
zijn geworpen. Dat zij op verschillen
de punten van de kust aanspoelen U
alleen een gevolg van de veranderlij-
ke stroomingen.
zoo zalig dat ik je weer bij me heb ik ver
lang niets te hooren over kleine meisjes of
over andere vervelende zakelijke dingen."
„Maar die arme Sylvia is toch geen zakelijke
aangelegenheid", protesteerde Giles, terwijl
hij haar handen in een stevigen greep omvat
hield en zijn oogen de lieflijkheid van haar
gezicht, de fijne blankheid harer teint den
goudglans van haar haren indronken „het is
een levend menschenkind en ik ben er zeker
van, dat je van haar zult gaan houden, lie
veling. Ik verlang er naar om haar mee te
brengen, dat je haar kunt zien."
Alleen haar groote zelfbeheersching maakte
het Grace mogelijk om haar ontstemming
niet te laten blijken alleen door te bedenken
hoe dwaas het zou zijn om op dit oogenblik te
probeeren om Giles van zijn plan af te bren
gen, was zij in staat ieder spoor van boosheid
uit haar stem te bannen.
„Ik geloof niet dat kinderen van mij hou
den," zei ze glimlachend, geheel onbewust
dat met dit excuus geen gunstige getuigenis
van haar persoonlijkheid gaf.
Maar ook Tredman ontging dithij was te
zeer verblind door zijn liefde om fouten in
zijn afgod te zien. Maar natuurlijk moet je
haar mee hierheen nemen, Giles. Waar is ze
op het oogenblik
„In mijn hotel. Ik of beter gezegd mijn
advocaat heeft het voor me gedaan. ben er
in geslaagd voorloopig een kinderjuffrouw
voor haar te vinden, maar ik had gedacht,
tenminste als jij het goed vindt, een dame te
zoeken, die haar verzorgen kan, totdat"....
„Als ik het goed vind viel Grace hem
plotseling in de rede. Ze wist nog juist een
onaangenamen toon in haar stem te
beheerschen. „Maar lieve Giles, wat heb ik
er mee te maken Je bent toch niet in ernst
van plan om de verantwoordelijkheid van
een wild-vreemd kind op je te nemen Nu
we er toch over begonnen zijn, is het mis
schien maar beter dat we het maar afpoei-
ren, ofschoon ik liever had gehad dat we
ons eerste uurtje samen heelemaal alleen
voor ons zelf hadden gehouden.
Het lieve verwijt dat in haar woorden lag,
stemde Giles week. Hij wilde nooit iemand
pijn doen en zeker niet aan de vrouw van wie
hij hield. En haar naar zich toetrekkend, zei
hij zacht„Liefste, we praten vandaag over
niets anders dan over ons zelf. We kunnen
het nog best uitstellen om over Sylvia te pra
ten voorloopig is ze ook goed bezorgd. Als
ik een dame gevonden heb, om voor haar op
voeding te zorgen, dan stuur ik ze samen
naar Manderby Court."
,Oh riep Grace onwillekeurig uit, 'n oo
genblik haar zelf-controle vergetend „wil je
haar daar naar toe sturen
„Natuurlijk, waarom niet, lieveling Giles
stem drukte groote verbazing uit„ik neem
de wettelijke voogdij op me als jij komt om
de zorg voor mij en mijn huis op je te ne
men," er kwam een groote teederheid in zijn
stem, „dan ben ik overtuigd dat de arme
kleine meid in jou een liefhebbende moeder
zal vinden."
„Zoo, zal ze dat Grace dacht een oogen
blik na. „Ik wil je wel zeggen dat dat niet
zoo zal zijn. Het idee om ons huwelijksleven
te beginnen met de zorg voor een kind van
tien jaar Neen hoor, dank je wel, Giles
Ze had haar zelfbeheersching weer geheel
teruggevonden "en zei dit alles met het lief
ste gezicht en de liefste stem ter wereld.
„Wij willen er nog wel eens over praten, jij
lieve dolende ridder", zei het meisje schert
send, jij hoort eigenlijk niet in dezen eeuw
thuis Giles, je had moeten leven in den tijd
dat de ridders er op uit togen om de belaag
de onschuld te beschermen en het kwaad te
straffen. Maar ondertusschen, ga je vanavond
mee naar de Rathbones Mevrouw heeft me
gezegd dat ze je had geïnviteerd."
(Wordt vervolgd).