28e JAARGANG ZATERDAG 13 FEBRUARI 1937 No. 17 NIEUWE- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN TANDHEELKUNDIGE I INRICHTING GEBR. GOYARTS. NIETIGHEID VAN SCHENKINGEN! ADMINISTRATIE- EN BELASTINGZAKEN. ZIJN KLEINE MEISJE. BERTELS' kunstkorrel: EERTELS WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1. Spreekuren IEDEREN DINSDAG H.-HOEF CAFE KOK 10—12 UUR. DEN OEVER CAFE ZOMERDIJK 12"/Ï3 u. SPREEKUREN DEN HELDER Loodsgr. 40, iederen MAANDAG en DONDERDAG gt/s3Vs uur. Lage, vaste tarieven. door Mr. J. H. van Doorne Advocaat en Belastingconsulent. 28. Aan het doen van een schenking ligt vaak niet uitsluitend liberaliteit ten grondslag dikwerf beoogt men daarmede een fiscaal- of liever een antifiscaal doel, namelijk het be talen van minder belasting en minder succes sierechten. Vooral dit laatste. Dat is ook vol komen begrijpelijkwant deze rechten zijn bier te lande nog immer vrij hoog, en kinde ren voelen het aan als een hard gelag, wan neer van hetgeen zij van hun ouders erven, wat door dezen gedurende een leven lang moeizaam is bijeen gespaard, en waarvan door hen steeds het volle pond belasting is be taald, en na hun dood nog eens een flinke portie aan den schatkist moet geofferd wor den. Hoewel het een specifiek eigenschap in Hol land is, zich „niet uit te kleeden voor men naar bed gaat" komt het toch hoe langer zoo meer voor dat hiervan wordt afgeweken, en dat een vader tijdens zijn leven een aanzien lijk deel van zijn vermogen wegschenkt aan zijn kinderen, teneinde daardoor tijdens zijn leven zijn belastingdruk te verminderen, en de successierechten na zijn dood zooveel mo gelijk te ontgaan. Den fiscus zijn dergelijke manipulaties niet bijster welkom, en hij zal dan ook niet nalaten, waar mogelijk, te trach ten zijn vinger er tusschen te krijgen. ZIJN SCHENKINGEN AAN BEPAAL DE VORMEN GEBONDEN? Dat den fiscus die kans gegeven wordt, ligt aan den belastingplichtige zelve. Want wan neer men het fiscale boekje niet te buiten gaat, en de vormen in. acht neemt waar deze voorgeschreven zijn, staat de fiscus machte loos en zal hij met leede oogen moeten aan zien dat een vermogen ieder jaar weer op nieuw meer versnipperd wordt. Welke soort schenkingen nu zijn er, en wat heeft men daarbij in acht te nemen om te gen een onverhoedschen fiscalen aanval ge vrijwaard te •fcijn Laten wij, alvorens deze vraag te beantwoorden echter even mogen opmerken dat men niet tot elk bedrag vrij van schenkingsrecht kan wegschenken. Arti- kei *80 der successiewet noemt alle vrijstellin- gen op wij willen daar te dezer plaatse slechts uit vermelden dat schenkingen tot f 2000 per persoon per jaar vrij zijn, be houdens zoodanige schenkingen door den zelfden schenker aan dezelfde begiftigde in twee achter een volgende jaren gedaan (men zie art. 68 der succ.wet) en iedere schen king van ouders aan kinderen tot f 2000 per kind per jaar vrij is waarbij de uitzonde ring van art. 68 niet geldt terwijl in een UITGEVER: CORN. J. BOSKER jaar waarin een kind in het huwelijk treedt deze vrijstelling met het viervoud verhoogd! wordt en dus f 10.000 vrij van schenkingsrecht mag worden weggeschonken. Wanneer een vader van vijf kinderen dus bij het huwelijk dier kinderen ieder f 10.000 meegeeft en voorts jaarlijks f 2.000 per kind wegschenkt, dan is begrijpelijk dat zelfs een aanzienlijk vermo gen vrij gauw slinkt. Wat de formaliteit betreft, waaraan men bij schenkingen is gehouden, wete men aller eerst dat twee soorten schenkingen te onder scheiden zijn, die van hand tot hand, en an dere welke niet van hand tot handgeschie- den. De eerste soort is niet gebonden aan ee- enige formaliteitdeze schenkingen zijn ech ter beperkt tot lichamelijke roerende en schuldvorderingen aan toonder (art. 1719 B.W.). Doorgaans zal er echter wèl een of ander bescheid aanwezig zijn waaruit van de schenking blijkt, b.v. een ontvangbewijs van den begiftigde. Maar schenkingen van ver- mogensbestanddeelen welke niet van hand tot hand kunnen plaats vinden, b.v. van on roerend goed, overdracht van rechten, schen kingen van vorderingen, niet aan toonder, te goed schrijven in boeken, behooren om rechts geldig te zijn te geschieden bij notarieele acte. Het is speciaal met betrekking tot de laatst genoemde schénking, die, bestaande uit te goed-schrijving, dat wij in dit artikel iets meer willen zeggen. (Wordt vervolgd) WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels Iedere regel meer f 0.50 f 0.10 N.V. Centraal Administratiekantoor UtrechtAmsterdamGorïnchemGoes-Soest Hoofdkantoor Trans 15, Utrecht Tel. 11871 Dir. Mr. J. H. VAN DOORNE. CRISIS - BUREAU. De Nederlanclsche Veehouderij Cen trale maakt bekend, dat de prijzen der varkens boven het zoutersgewicht, welke bestemd zullen worden om voor uitvoer, anders dan bacon, te worden geslacht voor de week van 8 tot 13 Februari 1937 als volgt zijn gewijzigd tot 100 Kg. geslacht kw. A 58 cent kw. B 56 cent kw. C 54 cent van 101-125 Kg. geslacht. 55 cent van 126-150 Kg. geslacht 54 cent van 151 Kg. gesl. en daarboven 53 ci. alles per Kg. geslacht gewicht. De prijs der varkens, welke bestemd zijn om levend te worden uitgevoerd, blijft op 45 cent per Kg. levend gewicht gehandhaafd. FEUILLETON. ROMAN NAAR HET ENGELSCH. 14.) De vazen en ornamenten, waarmee de schoor steenmantel opgepropt was, vielen door hun smakeloosheid niet uit den toon alleen de twee dames, die in deze kamer zaten, vormden een tegenstelling met dat kleurige en smake- looze interieur. Noch in Miss Marion, noch in haar zuster Helen was het geringste van sma keloosheid te bespeuren beiden waren ieder in haar soort, het meest volmaakte type van de bedaarde, ouderwetsche, deftige dame en noch hun armoedige kleeding, noch hun ge rimpelde gezichten deden aan dezen indruk te kort. Marion was de oudste maar Helen had steeds een sterker karakter getoond. Op grond van het feit, dat ze twee jaar ouder was, ver beeldde Marion zich, dat ze het recht had om raad te geven en te beslissen. Helen had vooral in de laatste jaren meer dan eens ver klaard, dat ze er niets voor voelde om onder de tvrannie van haar zuster te leven, nu ze tegen de veertig liep. Er was een sterke familiegelijkenis tusschen de beide dames, die tegenover elkaar gezeten waren, allebei met breiwerk in de hand, ieder aan een kant van het open raam, een eigen aardige overeenkomst, waarbij echter in Miss Helen's gezicht de krachtige trekken uitkwa men, die in dat van Miss Marion weeker wa ren. Beide zusters hadden blauwe oogen, zacht grijs-blauw, als een Engelsche lucht op een winterschen dag en beiden hadden een ma nier om iedereen, met wie ze in aanraking BINNENLANDSCH NIEUWS. S.D.A.P. EN KONINGSCHAP. Onder het opschrift „Post festum, S.D.A.P. en koningschap, geen actueel vraagstuk", schrijft de hr. J. W. Alber- cla een artikel in „Het Volk". Het vol gende is hieraan ontleend Het is een gelukkig verschijnsel, dat nationale feesten hebben opgehouden te zijn, wat zij gedurende een vrij lan gen tijd voor een niet gering deel zijn geweest, anti-socialistische demonstra- BU1TENLANDSCH NIEUWS. Een vlieger aangevallen door een gier. Een It.aliaansch bombardeer-vlieg- tuig. dat van Wollega op weg was naar Addis Abeba, is aangevallen door een gier. De luitenant-vlieger richtte zijn machinegeweer op den vogel en verwondde het dier, dat daarop nog leller werd. Het sloeg met zijn snavel hel windscherm stuk en gaf den vlie ger een tik op zijn voorhoofd, waardoor hij een bloedende wonde kreeg en het bewustzijn verloor. De tweede vlieger nam toen dadelijk het roer in handen, doch de eerste vlieger kwam spoedig bij en nam toen weer zelf den sluur- knuppel, waarna hij in het veld daal de. De gier was al doodgevallen. Duizenden Italianen als vrijwilligers naar Spanje. Veelal geven werkloooze uit Afrika teruggekeerde solda ten zich op. Een landgenoot, wiens woord gezag De tegenstelling tusschen monarchie|heeft clie zooeven is teruggekeerd en republiek is in de Nederlandsclie po- van een verblijf in Italië, vertel het litiek niet actueel. Al zijn er in Neder-jvolgende ln het ochtendblad Hb land principieele republikeinen en mo- van 9 dezei las ik, hoe m bet Engel- narchisten, zij voeren over die tegen- selic Lagerhuis een afgevaardigde dei- stelling geen strijd. Er is geen enkele Labourpartij de opmerking had ge- politieke partij in ons land, die voor blaakt, dat DuitscMand en Italië de invoering van een republikein- sche staatsinrichting ijvert. Dit zou anders zijn, indien Neder land niet was een democratische mo narchie, waarin de wil des volks door het staatshoofd niet wordt weer streefd. Het was anders in de eerste vijftig jaren van het Koninkrijk der Nederlanden, t,oen de persoonlijke wil des Konings zich dikwijls zeer sterk deed gelden in een andere rich ting dan die van stérke volksverlangens Thans is de toestand in de monar- chiën van Noord-West-Europa zoo, dat voor eenige republikeinsche actie tegen het koningschap, grond noch aan leiding bestaat. Aanvaarding van' den-toestand van niet vrijwilligers, doch regeerings-troepen naar Spanje zouden zenden. Voorzoo ver dit Italië betreft is dit niet juist. Wij hebben hier met verscheidene der naar Spanje vertrekkende vrijwil ligers gesproken, die tot oudere lichtin gen beiiooren, dan die thans onder dc wapenen zijn. Zij hadden in vele geval len deelgenomen aan den oorlog in Abessinië. Bij den terugkeer der troepen uit Alrika in Italië wordt aan de soldaten do vraag voorgelegd, of zij geneigd zijn dienst te nemen als vrijwilliger voor Spanje, ter •verdediging van de fascistische zaak. Iri vele gevallen uit zucht naar avontuur, en ook vaak om dat anders, werkloosheid dreigt gaan' Hooqe eierprooiuche 6y Jape voec/erkoslen f Hei ttnAÓxl pluinureeuoecter merken 7>al e'n alen hexsie/el ee/errviS yehrouht J? £epèe>, oloch elf meesl&n hunner ycven arezatp proej en ArezcAt. Alel., Beriels XunséAorrel "es 'lane&rj; l/ujplezèmi/erproecles nimmer Heu At/s/oen ye Lij Len leynzct cAlries Uw ren een eeeren/cz/rrtnA f 1OLIE FABRIEKEN n AMSTERDAM het oogenblik is een eisch der demo- teruggekeerde soldaten daartoe cratie want het lijdt geen twijfel, dat ook in ons land dc overgroote meerder heid des volks de monarchie in stand wenscht te houden, nu de troon door een lid van het Huis van Oranje is in genomen. Wie dit alles erkent en eerlijk waar deert, behoeft bij feesten van het Ko ninklijk Huis niet afwijzend en niet afzijdig te staan, alsof hij met gevoe lens van gramschap was vervuld. Maar hij behoeft niet zoo luid te ju belen en zoo hoog te zingen als de vol bloed monarchisten. Er mag wel eens aan worden herin nerd, dat sociaal-democraten, hij wie het republikeinsche beginsel zwaar weegt, niet de eenige Nederlanders zijn, wier gevoelens een afwijking vertoo- nen van die der vurigste enthousias ten. Onderzoekt men de opvattingen bij de Nederlansche Katholieken, dan kwamen, heel vriendelijk, maar een klein beetje neerbuigend, te bejegenen. Maar ter wijl Marion zelden de menschen recht in de oogen keek, deed Helen dat weler was dan iets in haar blik, dat iederen direct voor haar innam. Ze hadden allebei dezelfde lijnen om den mond, maar hunne lippen waren anders gevormd, waardoor Helen toch een krachtiger lijn om haar mond had dan haar zuster. Beide zusters waren kinderlijk trotsch op hun mooie teint en menige jonge vrouw zou liaar die hebben benijd het deed denken aan beeldjes van fijn Dresdensch porcelein hun haar was zacht-blond, met hier en daar al enkele grijze haren. Men sprak steeds over ze als over „die lieve dames Stansdale" en Miss Helen kon zich zel den in de kleine straatjes van de voorstad vertoonen, zonder vergezeld te zijn van een troepje kleine kinderen, die aan haar japon hingen en met hun hooge schelle stemmetjes voortdurend tegen haar snaterden. Sedert hun komst in Stokeley hadden de zusters elk een deel van de achterbuurten van de voorstad tot terrein van hun philan- tropischen arbeid gekozen, want zij beschouw den het als een duren plicht om het werk on der de armen voort te zetten dat hun geluk en levensvervulling had uitgemaakt in het dorp waar zij hadden gewoond. Maar ze von den toch, dat er een groot verschil was tus schen de sluwe groote stadsbevolking en de armen van het platteland en ze konden zich slechts wennen aan de brutale manieren van deze menschen en aan wat Miss Marion hun „afschuwelijk socialisme" noemde. Ze be schouwden deze onaangename verandering als een onaf scheidenlij k deel van de vreese- lijke nachtmerrie, die hun vredig bestaan in het buitenhuis had verstoord en waardoor zij terecht waren gekomen in dit onaanzienlijk voorstadvillatje, met haar kleine kamertjes over. Het aantal der door Italië uitgezon den vrijwilligers moet wel zeer groot zijn. Belgisch vader hervindt zijn dochter. In 1914 woonde te Loison, nabij Brus sel, het arbeidersgezin Legay, de ou ders en twee kinderen. De man werd op 1 Augs gemobiliseerd. Inmiddels was zijn vrouw ziek geworden. In 1917 ont ving zij verlof om met haar kinderen naar het onbezette gebied te vertrek ken, doch zij overleed te Parijs op het oogenblik, dat zij in het ziekenhuis arri veerde. Het jongste kind, een drie-jarig meisje, werd naar 'n weeshuis in Zwit serland gezonden het andere, een jongen van 7 jaren, naar het Zuiden van Frankrijk. Na den oorlog vond de vader zijn zoon terug, doch van zijn dochter ver welijk te treden, werden opsporingen, gedaan, met het gevolg, dat zij het adres van haar vader, die thans te Mau beuge woont, ontdekte. Onmiddellijk begaf zij zich naar dit stadje, waar zij spoedig haar vader terug. vond. Het was een ontroerend weerzien, waarbij beiden tranen stortten. Aangespoelde lijken in Frankrijk geschouwd. Geen wonden ontdekt. Zooals werd gemeld zijn dezer dagen aan de kust der Vendée herhaaldelijk in verren staat van ontbinding verkec- repde lijken aangespoeld. Bij Saint Jean-de Monts werd reeds het negen de lijk geborgen. Vermoed werd dat het hier slachtoffers van den Spaan- schen burgeroorlog betrof. De laatste weken had een Spaanscli schip voor de kust gekruist om ladingen op te nemen en het heette dat de leden der bemanning in onderlingen strijd wa ren geraakt. Het heette dat op enkele lijken sporen van geweldpleging wa ren te zien. Thans meldt Havas dat op drie van de negen lijken een lijkschouwing is verricht. Men heeft echter geen ver wondingen kunnen ontdekken, zoodat wordt verondersteld, dat de drie man nen levend in zee zijn geworpen. Volgens een bericht van den Tintos- dienst zouden alle uiterlijke kenteeke- nen er op wijzen dat de dooden Fran- schen zijn. Kroepskaja onder poütie-toeziclit Naar de „Express Poranny" uit Mos kou meldt, bevindt zich mevr. Kroeps kaja, Lenin's weduwe, in weerwil van officieele tegensprakën onder toezicht der politie en kan niemand met haar in verbinding treden. - V' IUWV.11VUI Y<-L zal men ook daar veel aantreffen, wat'nam hij niets meer. Toen deze enkele anderen en ook ons, sociaal-democra-dagen geleden haar geboorte-akte noo- ten vreemd is. |dig had om in Zwitserland in het hu- en haar zielig voortuintje, en het uitzicht op een weg, waar aan beide kanten allemaal huisjes van hetzelfde model stonden. En ofschoon er verscheidene jaren voorbij waren gegaan sedert die vreeselijke nacht merrie en de verhuizing naar Stokeley, had den geen van de beide dames Stansdale zich nog kunnen wennen en voelden ze zich ook niet bepaald gelukkig. Hun broeder Robert, bij wien ze inwoonden, moest in de buurt van Londen wonen, omdat hij iederen dag in de City moest zijn, daarom deden ze maar hun best om tevreden te zijn. Maar het was niet bepaald een makkelijke taak, en niettegen staande al hun pogingen, konden zij er niet aarden. „Ja, groote dwazen," herhaalde Helen voor de derde maal, na een lang zwijgen. Haar handen liet zij in haar schoot rusten, terwijl de kous, waaraan ze breide, op den grond viel, zij keek naar het stukje tuin voor het huis en naar de rose meidoorn in het tuintje aan den overkant. „Maar Helen," zei de oudste onthutst, want in haar jeugd was haar geleerd, dat het woord, zoo nadrukkelijk door Helen gebruikt, eigen lijk niet door een „lady" gebruikt behoorde te worden, „wij misschien hebben wij onge lijk, ik weet het niet. Het is voor vrouwen zoo moeilijk om te vechten, om weerstand te bie den aan de sterkeren, maar ik vind niet dat we ons zelf. „Dwaas moeten noemen De andere zus ter lachte een beetje bitter. „Neen het is misschien geen lady-like uitdrukking en o wat zou ik van Miss Simmonds een standje hebben gekregen als ik zoo iets gezegd had", en voor de oogen van Miss Helen rees het beeld op van de gouvernante die haar jeugd zoo ongeveer beheerscht had, „ja Marion, ik weet wel dat het niet lady-like is", ging zij voort op vaster toon, terwijl zij rechter in haar stoel ging ziten, „maar waar is het. Ik geloof dat wij dwaas zijn geweest en erger dan dat om altijd maar een ander zijn zin te geven. Ik weet wel wat je zeggen wilt, dat wij zwak waren en zij sterker eerst moe der, zij was sterker dan wij en nu Robert, maar, omdat wij zwakker zijn, behoeven wij toch geen dwazen te zijn En nu," het kleine dametje leek ineens een vast besluit te ne men, „nu zal ik eens sterk zijn „O Helen, wat bedoel je stamelde Ma rion, terwijl ze haar zuster met een verschrik ten blik aankeek. „Je kunt Robert toch niet weerstaan, hij doet zijn eigen zin, hij zet toch altijd alles door." „Dan wordt het tijd, dat ik mijn zin ook eens doorzet," antwoordde Helen, met een uiterlijken schijn van moed, die niet zoo heel erg met haar innerlijk strookte. „Ik heb den laatsten tijd veel nagedacht en ik geloof dat sommige jonge menschen gelijk hebben, Ma rion, die zeggen, dat ze hun eigen leven wil len leven. Ik haar stem trilde ik heb net zoo goed recht mijn eigen leven te leven als Robert het zijne, of zooals.zooals.Tiny. Marion schrok op en viel haar zuster plot seling in de rede. „Helen je mag niet over over haar praten. Dit wil Robert niet hebben en moe der wilde het ook nietO stilhoudt je toch stil.... wij moeten probeeren te ver geten." „Vergeten zei Helen op een toon van minachting, „alsof wij onze lieve „Helen, houd op riep Marion vol angst uit. „Wat heeft jou vandaag zoo vreemd ge maakt, zoo ontevreden Waarom spreek je zoo over je eigen leven en over alles, waar je vroeger nooit aan dacht „Omdat," Miss Helen duwde haar stoel ach teruit, stond op en ging naar het raam, „toen ik die advertentie vandaag zag, er iets binnen, V.A.R.A. AFD. WIERINGEN. 7 Maart a.s. Propaganda Feestavond met medewerking Kees Pruis - Ensemble A. Pleysier in „Concordia" H.-hoef. BAL NA. in mij zei, dat ik hierop moest schrijven. Mijn oog viel direct er op. Ik zocht er niet naar, Marion, maar ik zag hetineens en beschouw de het als een soort roepstem en ik voelde als met een schok, dat ik op deze manier niet voort kon gaan en mijn eigen brood verdie nen zooal? ik al zoo dikwijls gewenscht heb en gevraagd heb om te doen," zeide ze in één adem door. Marion keek met een angstig gezicht naar haar. Zij had een gevoel alsof er plotseling iets tegen haar aan gebonsd was en toen zij Helen's vreemd-schitterende oogen keek, naar haar gloeiende wangen en bevende han den, overviel haar een vage onrust. „Ik weet wel, dat je al eerder weg hebt wil len gaan om te werken," zei ze bevend, „maar moeder wilde er nooit iets van weten, en Robert heeft altijd gezegd „Het kan mij niets schelen wat Robert al tijd gezegd heeft, viel Helen haar in de rede oprechte verbittering gaf een ongewone stroefheid aan haar zachte stem „Robert is mijn eigen broer maar, ik ben zijn slaaf niet. Hij heeft een overdreven idee van wat men aan den naam en de eer van de familie verplicht is. Ik geloof dat het eerbaarder voor een vrouw is om eerlijk haar brood te verdie nen, dan geheel afhankelijk te zijn van een broer, die toch al slecht rond kan komen en die zijn zusters op ieder dubbeltje beknib belt. Bespottelijk ouderwetsch idee dat een dame niet mag werken.. Ik heb genoeg van Robert en zijn baasspelerij," haar anders zoo verdienstelijke stem trilde van boosheid „en ik ben niet van plan meer bang voor hem te zijn. Als hij niet zijn toestemming geeft, dat ik op die advertentie schrijf, wel, dan zal ik het zonder zijn toestemming doen doodeenvoudig." (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1937 | | pagina 1