Zaterdag a.s. in de Garage van 1 DEKKER Kleine-Sluis April 's avonds 8 uur Groote Binnenbrand bij J. C. 28e JAARGANG DONDERDAG APRIL 1937 No. NIEUW! EN WIERINQEN EN OMSTREKEN TWEEDE KAMER VERKIEZING. TE ANNA PAULOWNA v. h. A. SCHENK. DOET UW VOORDEEL. UITSLUITEND a CONTANT. ZIJN KLEINE MEISJE. WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1. UITGEVER BOSKER WIERINGEN. ié"' BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels Iedere regel meer f 0.50 f 0.10 In totaal negentien lijsten dooi' ae partijen ingediend. Nummering aer lijsten Volgens net gewijzigde artikel 50 van ae Kieswet (wet van den 23 sten Mei 1935 S. 306) zullen de lijsten dei- partijen, die vertegenwoordigd waren in de ontbonden 'Tweede Kamer, al thans voor zoover haar lracties uit meer dan één lid hestonden, voorkeur- nummers kunnen krijgen, indien dit op de in hedoeld artiKel voorgeschre ven wijze wordt verzocht. In dit geval zal het Centraal Stem bureau, mits voldaan wordt aan de in voornoemd artikel gestelde voor schriften, de navolgende lijsten aldus nummeren R.K. Staatspartij 1 S.D.A.P. 2 Anti-Kev. Partij 3; Christ. Hist. Unie 4; Vrijheidsbond 5 Vrijz. Dem. Bond 6 Comm. Partij 7; Staatk. Geref. Partij 8 De overige lijsten worden genum merd in de volgorde door het lot aangewezen. CRISIS - BUREAU. Ttfinbouwteeltvergunning voor 1937. De Ned. Groenten- en Fruitcentrale maakt bekend, dat voor dengene, die op 31 Dec. 1936 in het bezit was van 'n tuinbouwteelt-vergunning, doch aan wien, daar hij in 1936 niet heeft ge teeld, een dergelijke vergunning voor 1937 door de afd. Tuinbouw van de Landbouw Crisis Organisatie in zijn provincie niet is uitgereikt, de moge lijkheid bestaat, alsnog een teeltver gunning voor 1937 te verkrijgen indien hij zijn bezwaren tegen de afwijzende beslissing der afd. Tuinbouw van de Landbouw Crisis Organisatie in zijn provincie schriftelijk kenbaar maakt aan deze Centrale. Dit bezwaarschrift moet uiterlijk op 30 April 1937 zijn bezorgd bij den afd. Tuinbouw van de Landbouw Crisis Organisatie, waar toe reclamant behoort. Over dit be zwaarschrift zal dan door de Centra le worden beslist. Indien vóór 1 Mei 1937 geen bezwa ren op de voorgeschreven wijze zijn ingediend, of de Centrale de ingedien de bezwaren ongegrond bevindt, zal zij van de beslissing tot niet-uitrei- king aan ieder afzonderlijk zoo spoe dig mogelijk schriftelijk mededeeling doen. Daarna zal voor een ieder alsnog binnen den daarvoor vastgestelden termijn van de beslissing der Centrale beroep open staan bij de Commissie van Beroep inzake tuinbouw-aangele- genheden, Lange Voorhout 3, te s-GravenhagQ. Aanvragen voor nieuwe teelt-vergun ningen en aanvragen voor omwisse ling van teelt, ingekomen na 30 April 1937, kunnen als regel eerst met in gang van 1 September 1937 in behan deling worden genomen. Geldigheid tuinbouwteeltvergunningen De Ned. Groenten- en Fruit-centrale maakt bekend, dat zij met ingang van 1 Mei a.s. geen tuinbouwteelt-vergun ningen meer erkent, die niet als op schrift dragen „Tuinbouwteeltver gunning voor het jaar 1937", aange zien op dien datum door of namens haar aan allen, die krachtens artikel 3, lid 1, van het Crisis-Tuinbouw-be- sluit 1937 I voor vergunning in aan merking komen, een tuinbouwteelt vergunning model 1937 zal zijn uitge reikt. DUITSCHE DOOPSGEZINDEN UITGEWEZEN. Oorzaak practische vrede lievendheid. Vrijdag j.1. kwam een groep van 18 volwassenen en 13 kinderen, waarvan vier babie's, hals-over-kop uit Duitsch land naar het gastvrije Holland 31 leden van de Hutersche Mennonieten, een broederschap van doopsgezinden op Christelijken grondslag en met ge meenschap van goederen. Ieder kan er lid van worden. Er wordt niet ge vraagd naar nationaliteit, rang of stand, doch elkeen, die volgens zuiver Christelijke beginselen wenscht te le ven, kan zich aansluiten. Bij intrede in de gemeenschap doet men afstand van allen persoonlijken eigendom eh schenkt zijn bezittingen aan de broe derschap. Sinds 17 jaren had de broe derschap der Hutersche Mennonieten eigen gebouwen en landerijen in Ful da (Hessen-Nassau.) Ongeveer 180 mannen en vrouwen voorzagen hier door veldarbeid in hun onderhoud, terwijl er ook verschillen de ambachten, zooals meubelmakerij, werden uitgeoefend. Ook in Engeland Canada en in het vorstendom Lichten stein tusschen Zwitserland en Oosten rijk, hebben zij nederzettingen. Hun bezittingen te Fulda beslaan ongeveer 80 tot 100 ha. Er wordt ook pluimvee teelt uitgeoefend. De broederschap beschikt over eigen lager- en middel bare scholen en een „Kindergarten" in een eigen drukkerij worden boeken van vooraanstaande theologen gedrukt In het eerste jaar van het Hitler-re- gime liet men hen volkomen onge moeid, doch al spoedig rezen er moei lijkheden. Zoo waren zij vrijgesteld van mili tairen dienst op grond van hun over tuiging, die iederen vorm van geweld verwerpt. Voorts weigerden zij den Hitler-groet te brengen. Zij zijn het Hitler-regime niet vijan dig gezind, doch weigeren een sterfe lijk mensch te vereeren. Zij bemoeiden zich in het geheel niet met politiek en namen dan ook niet aan de ver plichte verkiezingen deel. Hun stand punt was, dat zij niemand iets in den weg legden, doch daarvoor ook met rust gelaten wenschten te worden. De groote zelfstandigheid van deze gemeenschap was den tegenwoordigen machthebbers in Duitschland een doorn in het oog. Twee jaar geleden werden de eigen scholen gesloten. Kort geleden werd de gemeenschap ver plicht ineens de belasting over drie jaar te voldoen. Directe aanleiding tot hun uitwijzing uit Duitschland werd evenwel Jde verplichte keuring voor den dienstplicht, waaraan zij weiger den zich te onderwerpen. Geld, gebouwen, machines, lande rijen werden verbeurd verklaard. Men deelde mede, dat hiervan de loopende schulden van de broederschap zouden worden voldaan, terwijl de rest aan den staat zou vervallen. Ten slotte zeide de Gestapo, dat men samenle ving op internationalen grondslag in Duitschland niet kon dulden. Drie leiders werden gearresteerd en gevan gen gezet. De leden der broedeschap tasten in het duister omtrent de mo tieven tot deze gevangenneming. Vele leden van de broederschap trokken naar Lichtenstein, doch de 31 anderen, o.w. een Turk, een Engelsch- man en een Zweed, werden op den trein naar Holland gezet, nadat geble ken was, dat hun doopsgezinde ge- loofsgenooten in ons land hen liefde vol zouden ontvangen. Vrijdag j.1. arriveerde het gezelschap in Bilthoven arm en wel. Een der leiders verzocht met nadruk er op te willen wijzen, dat de uitgewe kenen allerminst wenschen, dat ron dom hen een soort gruwelpropaganda Tengevolge hiervan wordt vanaf een geweldige partij GOEDEREN als ONDERGOEDEREN, JAPONSTOFFEN, KOUSEN, SOKKEN, POLO HEMDEN, 3000 KNOTTEN WOL en KATOEN, ENZ., ENZ., VERKOCHT. Deze goederen hebben alle eenigszins geleden door rook en water en worden zoodoende tegen SPOTPRIJZEN VERKOCHT. Beleefd aanbevelend. ontstaat. Zonder haat of verbittering verlieten zij Duitschland. Vrijwillig kozen zij hun weg in een conflict, dat door de botsing tusschen hun begin selen en de nationaal-socialistische wereldbeschouwing ontstond. Reeds sinds 1665 hebben de Doops gezinden in verschillende landen een zwaren strijd te voeren, zoo zeide men. Slechts Holland heeft steeds voor heil opengestaan. Het Mennonisme is trou wens van onzen bodem BINNENLANDSCH NIEUWS. Dievenbende ie Dokkum opgespoord. Een heele serie rijwieldief stallen. Door een voorbeeldige samenwer king van de marechaussee, de ge meente- en de rijkspolitie is het mogen gelukken een dievenbende op het spoor te komen, welke zich in de laat ste maanden heeft schuldig gemaakt aan talrijke rijwiel-diefstallen, welke in Dokkum en omgeving zijn gepleegd. Twee personen uit Dokkum zijn reeds gearresteerd. Een derde verdachte, eveneens uit Dokkum, is voortvluch tig. Tevens is gearresteerd een vracht rijder, verdacht van heling van zes rij wielen. Reeds zijn 16 der gestolen rij wielen achterhaald en door de politie in beslag genomen. De gearresteerden zullen voor den officier van justi tie te Leeuwarden worden geleid. FEUILLETON. ROMAN NAAR HET ENGELSCH. 42.) EEN EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK. Zijn kleine meisje. „Natuurlijk is het onmogelijk, eenvoudig onmogelijk Ik zou monsieur nooit de waar heid kunnen zeggennooit Deze woorden zij Sylvia tot zich zelf, dien avond, toen zij op haar slaapkamer voor den grooten spiegel haar eigen beeld nog eens vluchtig bekeek, voor zij zich naar beneden begaf voor het diner. Op den terugrit van het tuinfeest naar huis, hadden de woorden van Grace haar voor de oogen gedanstze stonden geschreven op de velden, op de boschpartijen, op de heuvels, in letters van vuur. „Hij heeft verdriet om je en hij zal het je nooit zeggen. Als je van hem houdt, vertel hem dan de waarheid." Haar antwoorden op de weinig beteekenende vragen van tante He len waren verstrooid en soms geheel er naast en meer dan eens merkten ze den vreemden blik waarmede Giles, die in den auto tegen over haar zat, naar haar keek. Ze deed een energieke poging om aan het gesprek deel te nemen, maar Grace's woorden vervulden haar geest en, alleen in haar eigen kamer, had zij de woorden van de oudere vrouw telkens en telkens weer overdacht en was tot de conclu sie gekomen, dat haar raad eenvoudig onmo gelijk was. De spiegel weerkaatste een heel mooi ge zichtje, maar Sylvia was te zeer verloren in haar gedachten en op dat oogenblik te ver van alle ij delheid om veel aandacht te schen ken aan de bekoorlijkheid van het spiegelbeeld van haar eigen gezicht en gestalte. Slank, rijzig, gracieus, ze leek een statige jonge prin ses in haar witte avondjapon, waarop een groote roos de eenige versiering was. Door de opwinding was er een lichte blos op haar ge zicht, er was een vreemde fonkeling in haar oogen en de glans over haar donker haar deed de fijnheid van haar teint, die door een aan bidder eens met recht vergeleken was bij de kleur van een heel zachtrose, bijna witte roos, nog sterker uitkomen. „Ik zou het nooit kunnen," herhaalde zij nog eens, terwijl ze met haar fijne, blanke vingers de karmozijnroode roos op haar ja pon nog wat verschikte. „Stel je voor, dat zij zich vergist heeft stel je voor dat monsieur werkelijk niet om me geeft ik zou sterven van schaamte neen, ik kan het eenvoudig niet. Ik heb den moed nieten toch is hij alles voor me op de wereld." Ze zuchtte en keek den tuin in, die in den glans lag van de ondergaande zon. De zoele geuren van den zomeravond kwamen haar kamer binnen, vogels zongen in het kreupel hout bij het grasveld èn van uit de verte kwam de vredige klank van een luidend kerk klokje. „Hij heeft verdriet om je, maar hij zal het je nooit zeggen Wéér kwamen de woorden in haar gedachten en tegelijkertijd zag ze Giles' gezicht, rustig, koel, bijna stroef. Zou het waar kunnen zijn, dat Giles zoo koel was, niet omdat hij te weinig van haar hield, maar omdat hij te veel van haar hield Dat hij haar niet over zijn liefde wilde spreken uit ridderlijke vrees dat zij zich, door dank baarheid of genegenheid, of een ander ge voel van dien aard, aan hem binden zou, terwijl haar verlangens uitgingen naar een jongen man van haar eigen leeftijd „Als je van hem houdt, zeg hem dan de waarheidhij zal niemand anders geloo- ven dan jou zelfgooi je eigen geluk niet weg en het zijnewees eerlijk tegenover hemen je zult trouw zijn aan het meest vrouwelijke wat er in je is Ze herhaalde telkens in haar gedachten fragmenten uit hetgeen Grace gezegd had, maar ze trachtte alles van zich af te zetten, toen ze ten laatste langzaam naar beneden ging. Langs de groote trap kwam ze in den hall, waar Giles in smoking het avondblad stond te lezen. Hij was zoo verdiept in zijn lectuur, dat hij haar zachte voetstappen op de trap niet gehoord had en pas toen zij vlak bij hem was, sloeg hij plotseling zijn oogen naar haar op. En het was of hij iets van zijn zelfcontrole kwijt was er was iets in zijn blik, dat Sylvia meende er nooit te voren in gezien te hebben, iets wat haar hart feller deed kloppen en haar polsen deed tril len. De vreemde blik was even spoedig weer verdwenen als hij gekomen was. Giles had zijn leven lang geoefend in zelfbeheersching en eer de antieke klok in den hoek een minuut verder getikt had, had hij weer de gewone uitdrukking van koele, vaderlijke belangstel ling in zijn pupil op het gezicht. Maar Sylvia had de fonkeling van iets héél anders in zijn oogen gezien en Grace's woorden kwamen thans met onweerstaanbare kracht in haar geest terug „Hij heeft verdriet om je als je van hem houdt, zeg hem dan de waarheid, hij zal het je nooit zeggen Gedurende het diner, ofschoon ze trachtte zoo levendig mogelijk aan de gesprekken deel te nemen, huiverde Sylvia inwendig bij de berinnering aan dien ongekenden blik, dien ze in een onbewaakt oogenblik in Giles' oogen gezien had. Zoodra het diner was afgeloopen, sloop ze den tuin in, om met zichzelf en haar gedachten alleen te zijn in de zuivere stilte van den zomeravond, met den wijd-uit-ge- sterden hemelkoepel, welvend boven haar hoofd. De lucht was zwoel van zoeten geul en in de ziel van het jonge meisje werd het groote wonder der liefde geboren en zij zag de wereld als met opnieuw geopende oogen. Zij voelde zich als een die opgaat in een za ligen droom, half visioen, half werkelijkheid, en toen zij langzaam naar het huis terugliep, langs de bleeke schittering der lelies en de' weelderige pracht der rozen, ging ze zachtjes en voorzichtig, als iemand die bang is, iets heel moois en teers te breken. Haar weg voer de langs het venster van de bibliotheek en daar bleef ze een oogenblik stilstaan om naar binnen te kijken in die haar zoo vertrouwde kamer. Het was er half donkereen lichtcirkel scheen boven Giles' schrijftafel en, naar bin nen kijkend van uit den fluweelen Juliavond, zag Sylvia hem zitten in zijn bureaustoel, de armen op zijn schrijftafel gesteund en zijn hoofd in zijn handen verborgen. De man scheen een beeld van droevenis en wanhoop en toen hij even zijn hoofd oplichtte, zag Syl via zulk een uitdrukking van ellende op zijn gezicht, dat ze onwillekeurig de handen uit strekte in de richting van het venster en haar lippen opende als om zijn. naam uit te spre ken. Maar er kwam geen geluid over haar lip pen en terwijl ze zwijgend naar hem bleef kijken, liet Giles het hoofd weer op zijn ar men zinken, met zulk een gebaar van onuit sprekelijke vermoeidheid, dat zij iedere an dere overweging vergat in de alles overheer- schende begeerte om hem te troosten. Zonder zich een oogenblik te bedenken glipte zij ge luidloos door het open venster de kamer bin nen De man bij de tafel hoorde haar zachten voetstap niet en al haar bedenkingen, al haar bezwaren waren van haar afgevallen toen ze naast hem stond. „Als je van hem houdt, vertel hem dan de waarheidLiefde is het mooiste en groot ste ter wereld Zij hoorde de stem weer en met een onein dig zacht gebaar legde zij haar hand op Giles' arm. „Monsieur", zei ze aarzelend, „ikheb uwat te zeggen." Bij het voelen van haar hand en het hoo- ren van haar stem was hij opgeschrikt, met een verwilderden blik van smart in zijn oogen. „Sylvia stamelde hij eri hij keek haar aan met oogen vol verlangen, met een blik, dien zij nu had leeren begrijpen. „Ikik moetkomen en het u vertel lenomdat u het mij niet vertellen wilt," sprak ze hakkelend, met neergeslagen blik, als een kind dat kwaad gedaan heeft en op een standje wacht. „Wat wilde ik je niet vertellen vroeg hij heesch. „Wat ik u nu zeggen moetmaar het is zoo moeilijkik ben bang „Bang voor mij, klein meisje." Er kwam een groote teederheid in zijn stem, en hij nam haar handen in de zijne. „Je bent niet bang voor mij. Kun je me nfet als je vader beschou wen en me zeggen „Neen, ik kan u niet als mijn vader beschou wen," antwoordde ze met een guitigen lach, „omdatik u heelemaal niet meer als va der hebben wilik bedoelik kwam om u te vertellen Omonsieur, ik kan het niet zeggen ze lachte stralend nu het is zoo verschrikkelijk moeilijk I O.u kunt het niet begrijpen En met het spontane enthousiasme uit haar kinderjaren sloeg ze haar armen om zijn hals en legde haar zacht gezichtje tegen zijn ge zicht en uit den blik in haar oogen begreep Giles. Hij nam haar in zijn afmen en hield haar vast alsof hij haar nooit meer zou laten gaan; hij kuste haar wangen, haar oogen, haar lip pen, met zachte, teedere kussen. „Wilde je me vertellen, dat je op die ma nier van me houdt „Juist. Op die manier," antwoordde ze zacht. „Jij wilde het mij niet vertellen, dus moet ik het jou komen zeggen, want liefde is het mooiste en grootste op de wereld en ik wilde haar niet laten ontsnappen. „We mochten haar geen van beiden laten ontsnappen, liefste. We zullen de liefde vast houden, altijd en altijdmijn kleine meis jemijn koninginmijn vrouw!" EINDE.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1937 | | pagina 1