Zaterdag a.s. in de Garage van
1 DEKKER Kleine-Sluis
April 's avonds 8 uur
Groote Binnenbrand
bij J. C.
28e JAARGANG
DONDERDAG APRIL 1937
No.
NIEUW!
EN
WIERINQEN EN OMSTREKEN
TWEEDE KAMER
VERKIEZING.
TE ANNA PAULOWNA
v. h. A. SCHENK.
DOET UW VOORDEEL. UITSLUITEND a CONTANT.
ZIJN
KLEINE MEISJE.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.
UITGEVER
BOSKER WIERINGEN.
ié"'
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels
Iedere regel meer
f 0.50
f 0.10
In totaal negentien lijsten dooi'
ae partijen ingediend.
Nummering aer lijsten
Volgens net gewijzigde artikel 50
van ae Kieswet (wet van den 23 sten
Mei 1935 S. 306) zullen de lijsten dei-
partijen, die vertegenwoordigd waren
in de ontbonden 'Tweede Kamer, al
thans voor zoover haar lracties uit
meer dan één lid hestonden, voorkeur-
nummers kunnen krijgen, indien dit
op de in hedoeld artiKel voorgeschre
ven wijze wordt verzocht.
In dit geval zal het Centraal Stem
bureau, mits voldaan wordt aan de
in voornoemd artikel gestelde voor
schriften, de navolgende lijsten aldus
nummeren
R.K. Staatspartij 1 S.D.A.P. 2
Anti-Kev. Partij 3; Christ. Hist. Unie 4;
Vrijheidsbond 5 Vrijz. Dem. Bond 6
Comm. Partij 7; Staatk. Geref. Partij 8
De overige lijsten worden genum
merd in de volgorde door het lot
aangewezen.
CRISIS - BUREAU.
Ttfinbouwteeltvergunning voor 1937.
De Ned. Groenten- en Fruitcentrale
maakt bekend, dat voor dengene, die
op 31 Dec. 1936 in het bezit was van 'n
tuinbouwteelt-vergunning, doch aan
wien, daar hij in 1936 niet heeft ge
teeld, een dergelijke vergunning voor
1937 door de afd. Tuinbouw van de
Landbouw Crisis Organisatie in zijn
provincie niet is uitgereikt, de moge
lijkheid bestaat, alsnog een teeltver
gunning voor 1937 te verkrijgen indien
hij zijn bezwaren tegen de afwijzende
beslissing der afd. Tuinbouw van de
Landbouw Crisis Organisatie in zijn
provincie schriftelijk kenbaar maakt
aan deze Centrale. Dit bezwaarschrift
moet uiterlijk op 30 April 1937 zijn
bezorgd bij den afd. Tuinbouw van de
Landbouw Crisis Organisatie, waar
toe reclamant behoort. Over dit be
zwaarschrift zal dan door de Centra
le worden beslist.
Indien vóór 1 Mei 1937 geen bezwa
ren op de voorgeschreven wijze zijn
ingediend, of de Centrale de ingedien
de bezwaren ongegrond bevindt, zal
zij van de beslissing tot niet-uitrei-
king aan ieder afzonderlijk zoo spoe
dig mogelijk schriftelijk mededeeling
doen.
Daarna zal voor een ieder alsnog
binnen den daarvoor vastgestelden
termijn van de beslissing der Centrale
beroep open staan bij de Commissie
van Beroep inzake tuinbouw-aangele-
genheden, Lange Voorhout 3, te
s-GravenhagQ.
Aanvragen voor nieuwe teelt-vergun
ningen en aanvragen voor omwisse
ling van teelt, ingekomen na 30 April
1937, kunnen als regel eerst met in
gang van 1 September 1937 in behan
deling worden genomen.
Geldigheid tuinbouwteeltvergunningen
De Ned. Groenten- en Fruit-centrale
maakt bekend, dat zij met ingang van
1 Mei a.s. geen tuinbouwteelt-vergun
ningen meer erkent, die niet als op
schrift dragen „Tuinbouwteeltver
gunning voor het jaar 1937", aange
zien op dien datum door of namens
haar aan allen, die krachtens artikel
3, lid 1, van het Crisis-Tuinbouw-be-
sluit 1937 I voor vergunning in aan
merking komen, een tuinbouwteelt
vergunning model 1937 zal zijn uitge
reikt.
DUITSCHE DOOPSGEZINDEN
UITGEWEZEN.
Oorzaak practische vrede
lievendheid.
Vrijdag j.1. kwam een groep van 18
volwassenen en 13 kinderen, waarvan
vier babie's, hals-over-kop uit Duitsch
land naar het gastvrije Holland 31
leden van de Hutersche Mennonieten,
een broederschap van doopsgezinden
op Christelijken grondslag en met ge
meenschap van goederen. Ieder kan
er lid van worden. Er wordt niet ge
vraagd naar nationaliteit, rang of
stand, doch elkeen, die volgens zuiver
Christelijke beginselen wenscht te le
ven, kan zich aansluiten. Bij intrede
in de gemeenschap doet men afstand
van allen persoonlijken eigendom eh
schenkt zijn bezittingen aan de broe
derschap. Sinds 17 jaren had de broe
derschap der Hutersche Mennonieten
eigen gebouwen en landerijen in Ful
da (Hessen-Nassau.)
Ongeveer 180 mannen en vrouwen
voorzagen hier door veldarbeid in hun
onderhoud, terwijl er ook verschillen
de ambachten, zooals meubelmakerij,
werden uitgeoefend. Ook in Engeland
Canada en in het vorstendom Lichten
stein tusschen Zwitserland en Oosten
rijk, hebben zij nederzettingen. Hun
bezittingen te Fulda beslaan ongeveer
80 tot 100 ha. Er wordt ook pluimvee
teelt uitgeoefend. De broederschap
beschikt over eigen lager- en middel
bare scholen en een „Kindergarten"
in een eigen drukkerij worden boeken
van vooraanstaande theologen gedrukt
In het eerste jaar van het Hitler-re-
gime liet men hen volkomen onge
moeid, doch al spoedig rezen er moei
lijkheden.
Zoo waren zij vrijgesteld van mili
tairen dienst op grond van hun over
tuiging, die iederen vorm van geweld
verwerpt. Voorts weigerden zij den
Hitler-groet te brengen.
Zij zijn het Hitler-regime niet vijan
dig gezind, doch weigeren een sterfe
lijk mensch te vereeren. Zij bemoeiden
zich in het geheel niet met politiek
en namen dan ook niet aan de ver
plichte verkiezingen deel. Hun stand
punt was, dat zij niemand iets in den
weg legden, doch daarvoor ook met
rust gelaten wenschten te worden.
De groote zelfstandigheid van deze
gemeenschap was den tegenwoordigen
machthebbers in Duitschland een
doorn in het oog. Twee jaar geleden
werden de eigen scholen gesloten. Kort
geleden werd de gemeenschap ver
plicht ineens de belasting over drie
jaar te voldoen. Directe aanleiding tot
hun uitwijzing uit Duitschland werd
evenwel Jde verplichte keuring voor
den dienstplicht, waaraan zij weiger
den zich te onderwerpen.
Geld, gebouwen, machines, lande
rijen werden verbeurd verklaard. Men
deelde mede, dat hiervan de loopende
schulden van de broederschap zouden
worden voldaan, terwijl de rest aan
den staat zou vervallen. Ten slotte
zeide de Gestapo, dat men samenle
ving op internationalen grondslag in
Duitschland niet kon dulden. Drie
leiders werden gearresteerd en gevan
gen gezet. De leden der broedeschap
tasten in het duister omtrent de mo
tieven tot deze gevangenneming.
Vele leden van de broederschap
trokken naar Lichtenstein, doch de 31
anderen, o.w. een Turk, een Engelsch-
man en een Zweed, werden op den
trein naar Holland gezet, nadat geble
ken was, dat hun doopsgezinde ge-
loofsgenooten in ons land hen liefde
vol zouden ontvangen.
Vrijdag j.1. arriveerde het gezelschap
in Bilthoven arm en wel.
Een der leiders verzocht met nadruk
er op te willen wijzen, dat de uitgewe
kenen allerminst wenschen, dat ron
dom hen een soort gruwelpropaganda
Tengevolge hiervan wordt vanaf
een geweldige partij GOEDEREN als ONDERGOEDEREN,
JAPONSTOFFEN, KOUSEN, SOKKEN, POLO
HEMDEN, 3000 KNOTTEN WOL en KATOEN,
ENZ., ENZ., VERKOCHT.
Deze goederen hebben alle eenigszins geleden door rook en water
en worden zoodoende tegen SPOTPRIJZEN VERKOCHT.
Beleefd aanbevelend.
ontstaat. Zonder haat of verbittering
verlieten zij Duitschland. Vrijwillig
kozen zij hun weg in een conflict, dat
door de botsing tusschen hun begin
selen en de nationaal-socialistische
wereldbeschouwing ontstond.
Reeds sinds 1665 hebben de Doops
gezinden in verschillende landen een
zwaren strijd te voeren, zoo zeide men.
Slechts Holland heeft steeds voor heil
opengestaan. Het Mennonisme is trou
wens van onzen bodem
BINNENLANDSCH NIEUWS.
Dievenbende ie Dokkum opgespoord.
Een heele serie rijwieldief
stallen.
Door een voorbeeldige samenwer
king van de marechaussee, de ge
meente- en de rijkspolitie is het mogen
gelukken een dievenbende op het
spoor te komen, welke zich in de laat
ste maanden heeft schuldig gemaakt
aan talrijke rijwiel-diefstallen, welke
in Dokkum en omgeving zijn gepleegd.
Twee personen uit Dokkum zijn reeds
gearresteerd. Een derde verdachte,
eveneens uit Dokkum, is voortvluch
tig. Tevens is gearresteerd een vracht
rijder, verdacht van heling van zes rij
wielen. Reeds zijn 16 der gestolen rij
wielen achterhaald en door de politie
in beslag genomen. De gearresteerden
zullen voor den officier van justi
tie te Leeuwarden worden geleid.
FEUILLETON.
ROMAN NAAR HET ENGELSCH.
42.)
EEN EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
Zijn kleine meisje.
„Natuurlijk is het onmogelijk, eenvoudig
onmogelijk Ik zou monsieur nooit de waar
heid kunnen zeggennooit
Deze woorden zij Sylvia tot zich zelf, dien
avond, toen zij op haar slaapkamer voor den
grooten spiegel haar eigen beeld nog eens
vluchtig bekeek, voor zij zich naar beneden
begaf voor het diner.
Op den terugrit van het tuinfeest naar
huis, hadden de woorden van Grace haar voor
de oogen gedanstze stonden geschreven op
de velden, op de boschpartijen, op de heuvels,
in letters van vuur.
„Hij heeft verdriet om je en hij zal het je
nooit zeggen. Als je van hem houdt, vertel
hem dan de waarheid." Haar antwoorden op
de weinig beteekenende vragen van tante He
len waren verstrooid en soms geheel er naast
en meer dan eens merkten ze den vreemden
blik waarmede Giles, die in den auto tegen
over haar zat, naar haar keek. Ze deed een
energieke poging om aan het gesprek deel te
nemen, maar Grace's woorden vervulden haar
geest en, alleen in haar eigen kamer, had zij
de woorden van de oudere vrouw telkens en
telkens weer overdacht en was tot de conclu
sie gekomen, dat haar raad eenvoudig onmo
gelijk was.
De spiegel weerkaatste een heel mooi ge
zichtje, maar Sylvia was te zeer verloren in
haar gedachten en op dat oogenblik te ver
van alle ij delheid om veel aandacht te schen
ken aan de bekoorlijkheid van het spiegelbeeld
van haar eigen gezicht en gestalte. Slank,
rijzig, gracieus, ze leek een statige jonge prin
ses in haar witte avondjapon, waarop een
groote roos de eenige versiering was. Door de
opwinding was er een lichte blos op haar ge
zicht, er was een vreemde fonkeling in haar
oogen en de glans over haar donker haar deed
de fijnheid van haar teint, die door een aan
bidder eens met recht vergeleken was bij de
kleur van een heel zachtrose, bijna witte roos,
nog sterker uitkomen.
„Ik zou het nooit kunnen," herhaalde zij
nog eens, terwijl ze met haar fijne, blanke
vingers de karmozijnroode roos op haar ja
pon nog wat verschikte.
„Stel je voor, dat zij zich vergist heeft
stel je voor dat monsieur werkelijk niet om
me geeft ik zou sterven van schaamte
neen, ik kan het eenvoudig niet. Ik heb den
moed nieten toch is hij alles voor me op
de wereld."
Ze zuchtte en keek den tuin in, die in den
glans lag van de ondergaande zon. De zoele
geuren van den zomeravond kwamen haar
kamer binnen, vogels zongen in het kreupel
hout bij het grasveld èn van uit de verte
kwam de vredige klank van een luidend kerk
klokje.
„Hij heeft verdriet om je, maar hij zal het
je nooit zeggen Wéér kwamen de woorden
in haar gedachten en tegelijkertijd zag ze
Giles' gezicht, rustig, koel, bijna stroef. Zou
het waar kunnen zijn, dat Giles zoo koel
was, niet omdat hij te weinig van haar hield,
maar omdat hij te veel van haar hield Dat
hij haar niet over zijn liefde wilde spreken
uit ridderlijke vrees dat zij zich, door dank
baarheid of genegenheid, of een ander ge
voel van dien aard, aan hem binden zou,
terwijl haar verlangens uitgingen naar een
jongen man van haar eigen leeftijd
„Als je van hem houdt, zeg hem dan de
waarheidhij zal niemand anders geloo-
ven dan jou zelfgooi je eigen geluk niet
weg en het zijnewees eerlijk tegenover
hemen je zult trouw zijn aan het meest
vrouwelijke wat er in je is
Ze herhaalde telkens in haar gedachten
fragmenten uit hetgeen Grace gezegd had,
maar ze trachtte alles van zich af te zetten,
toen ze ten laatste langzaam naar beneden
ging. Langs de groote trap kwam ze in den
hall, waar Giles in smoking het avondblad
stond te lezen. Hij was zoo verdiept in zijn
lectuur, dat hij haar zachte voetstappen op
de trap niet gehoord had en pas toen zij
vlak bij hem was, sloeg hij plotseling zijn
oogen naar haar op. En het was of hij iets
van zijn zelfcontrole kwijt was er was iets
in zijn blik, dat Sylvia meende er nooit te
voren in gezien te hebben, iets wat haar hart
feller deed kloppen en haar polsen deed tril
len. De vreemde blik was even spoedig weer
verdwenen als hij gekomen was. Giles had
zijn leven lang geoefend in zelfbeheersching
en eer de antieke klok in den hoek een minuut
verder getikt had, had hij weer de gewone
uitdrukking van koele, vaderlijke belangstel
ling in zijn pupil op het gezicht. Maar Sylvia
had de fonkeling van iets héél anders in zijn
oogen gezien en Grace's woorden kwamen
thans met onweerstaanbare kracht in haar
geest terug „Hij heeft verdriet om je als
je van hem houdt, zeg hem dan de waarheid,
hij zal het je nooit zeggen
Gedurende het diner, ofschoon ze trachtte
zoo levendig mogelijk aan de gesprekken deel
te nemen, huiverde Sylvia inwendig bij de
berinnering aan dien ongekenden blik, dien
ze in een onbewaakt oogenblik in Giles' oogen
gezien had. Zoodra het diner was afgeloopen,
sloop ze den tuin in, om met zichzelf en haar
gedachten alleen te zijn in de zuivere stilte
van den zomeravond, met den wijd-uit-ge-
sterden hemelkoepel, welvend boven haar
hoofd. De lucht was zwoel van zoeten geul
en in de ziel van het jonge meisje werd het
groote wonder der liefde geboren en zij zag
de wereld als met opnieuw geopende oogen.
Zij voelde zich als een die opgaat in een za
ligen droom, half visioen, half werkelijkheid,
en toen zij langzaam naar het huis terugliep,
langs de bleeke schittering der lelies en de'
weelderige pracht der rozen, ging ze zachtjes
en voorzichtig, als iemand die bang is, iets
heel moois en teers te breken. Haar weg voer
de langs het venster van de bibliotheek en
daar bleef ze een oogenblik stilstaan om naar
binnen te kijken in die haar zoo vertrouwde
kamer.
Het was er half donkereen lichtcirkel
scheen boven Giles' schrijftafel en, naar bin
nen kijkend van uit den fluweelen Juliavond,
zag Sylvia hem zitten in zijn bureaustoel, de
armen op zijn schrijftafel gesteund en zijn
hoofd in zijn handen verborgen. De man
scheen een beeld van droevenis en wanhoop
en toen hij even zijn hoofd oplichtte, zag Syl
via zulk een uitdrukking van ellende op zijn
gezicht, dat ze onwillekeurig de handen uit
strekte in de richting van het venster en haar
lippen opende als om zijn. naam uit te spre
ken. Maar er kwam geen geluid over haar lip
pen en terwijl ze zwijgend naar hem bleef
kijken, liet Giles het hoofd weer op zijn ar
men zinken, met zulk een gebaar van onuit
sprekelijke vermoeidheid, dat zij iedere an
dere overweging vergat in de alles overheer-
schende begeerte om hem te troosten. Zonder
zich een oogenblik te bedenken glipte zij ge
luidloos door het open venster de kamer bin
nen
De man bij de tafel hoorde haar zachten
voetstap niet en al haar bedenkingen, al haar
bezwaren waren van haar afgevallen toen ze
naast hem stond.
„Als je van hem houdt, vertel hem dan de
waarheidLiefde is het mooiste en groot
ste ter wereld
Zij hoorde de stem weer en met een onein
dig zacht gebaar legde zij haar hand op Giles'
arm.
„Monsieur", zei ze aarzelend, „ikheb
uwat te zeggen."
Bij het voelen van haar hand en het hoo-
ren van haar stem was hij opgeschrikt, met
een verwilderden blik van smart in zijn oogen.
„Sylvia stamelde hij eri hij keek haar
aan met oogen vol verlangen, met een blik,
dien zij nu had leeren begrijpen.
„Ikik moetkomen en het u vertel
lenomdat u het mij niet vertellen wilt,"
sprak ze hakkelend, met neergeslagen blik,
als een kind dat kwaad gedaan heeft en op
een standje wacht.
„Wat wilde ik je niet vertellen vroeg hij
heesch.
„Wat ik u nu zeggen moetmaar het is
zoo moeilijkik ben bang
„Bang voor mij, klein meisje." Er kwam een
groote teederheid in zijn stem, en hij nam
haar handen in de zijne. „Je bent niet bang
voor mij. Kun je me nfet als je vader beschou
wen en me zeggen
„Neen, ik kan u niet als mijn vader beschou
wen," antwoordde ze met een guitigen lach,
„omdatik u heelemaal niet meer als va
der hebben wilik bedoelik kwam om
u te vertellen Omonsieur, ik kan het
niet zeggen ze lachte stralend nu het is
zoo verschrikkelijk moeilijk I O.u kunt
het niet begrijpen
En met het spontane enthousiasme uit haar
kinderjaren sloeg ze haar armen om zijn hals
en legde haar zacht gezichtje tegen zijn ge
zicht en uit den blik in haar oogen begreep
Giles.
Hij nam haar in zijn afmen en hield haar
vast alsof hij haar nooit meer zou laten gaan;
hij kuste haar wangen, haar oogen, haar lip
pen, met zachte, teedere kussen.
„Wilde je me vertellen, dat je op die ma
nier van me houdt
„Juist. Op die manier," antwoordde ze zacht.
„Jij wilde het mij niet vertellen, dus moet ik
het jou komen zeggen, want liefde is het
mooiste en grootste op de wereld en ik wilde
haar niet laten ontsnappen.
„We mochten haar geen van beiden laten
ontsnappen, liefste. We zullen de liefde vast
houden, altijd en altijdmijn kleine meis
jemijn koninginmijn vrouw!"
EINDE.