aterdag 24 Jkpril 's avonds 8 uur
28e JAARGANG
ZATERDAG 24 APRIL 1937
No. 46
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
TANDHEELKUNDIGE
INRICHTING
GEBR. GOYARTS.
DE
BULTENAAR.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wielingen
Telef. Intercomrn. No. 19.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels
Iedere regel meer
f 0.50
f 0.10
Spreekuren IEDEREN DINSDAG
H.-HOEF CAFE KOK 10—4 UUR.
SPREEKUREN DEN HELDER Loodsgr. 40,
iederen MAANDAG en DONDERDAG
9Vs3Vf uur.
Lage, vaste tarieven.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
WAT ER VERGETEN WERD
Handschoenen werden per mand vol verkocht.
De spoorwegmedewerker van het „Leidsch
Dagblad" schrijft
Onder zeer veel belangstelling heeft Don
derdag te Utrecht de verkoop plaats gehad
van Voorwerpen, die door reizigers in de trei
nen werden achtergelaten en niet opgevraagd
zijnDuizenden parapluies, die in bos
jes van 10 stuks verkocht werden, diverse wan
delstokken, heerencostuums, jassen, man
tels, tasschen, reiskoffers, dames- en heeren-
hoeden, tropenhelmen, geweren, sabels, foto
toestellen, ski's, kunstgebitten, gouden en
zilveren voorwerpen, enz. werden verkocht.
Handschoenen werden per mand verkocht.
Ook werden nog verkocht diverse rijwielen en
koffers met kleeding die in depót waren ge
geven en niet werden afgehaald.
ROMEINSCHE URN TE HOOGWOUD
UITGEGRAVEN.
Tijdens een afgraving op een stuk weiland
van den heer P. Donker aan de Koningspade
te Hoogwoud werd dezer dagen een oude Ro-
meinsche urn uitgegraven. De Koningspade
ontleent zijn naam aan het feit, dat in 1256
op 28 Januari Willem II er tegen de West-
Friezen sneuvelde.
Het gevonden exemplaar heeft hetzelfde
model als de urnen, die verleden jaar te Den
Oever op Wieringen werden uitgegraven.
Ook worden op hetzelfde terrein stukken
steen en vele beenderenresten aan den-4ag
gebracht. Volgens oude overleveringen restan
ten van het oude Hoogwoud, dat in de 12de
eeuw reeds een belangrijk dorp was en naast
Medemblik de oudste plaats van West-Fries
land is geweest.
De gevonden urn is het bekende Romein-
sche model „ronde bodem" en zonder ooren.
Bedriegelijke bankbreuk.
Crediteuren nemen betaling
in natura.
Een winkelier in comestibles te
Arnhem, wiens zaken slecht gingen,
wendde zich tot een advocaat. Tegen
over een passief van f 2800 stond een
actief van ongeveer f 1000. Toen een
regeling met crediteuren niet mogelijk
bleek, adviseerde de advocaat faillis
sement aan te vragen. De winkelier
hoopte de situatie nog te kunnen red
den. Toen een der schuldeischers een
rekening van f30 aanbood en geen beta
ling ontving, nam hij in plaats van
geld een kistje winkelwaren mee. Dit
voorbeeld werd door andere leden
van de familie van den schuldeischer,
eveneens crediteuren, gevolgd. Er
werd een groote hoeveelheid winkel
waren weggehaald en den volgenden
dag is dit bedrijf voortgezet, met het
gevolg, dat de winkel ongeveer werd
leeggeplunderd.
Zoowel de winkelier als een der
schuldeischers werden wegens bedrie
gelijke bankbreuk vervolgd. De recht
bank te Arnhem veroordeelde den win
keiier tot één maand en den schuld
eischer tot vier maanden gevangenis
straf.
Donderdag werd de zaak voor het
gerechtshof te Arnhem bphandeld.
De advocaat-generaal mr. Hermans
eischte voor den! winkelier bevesti
ging van het vonnis, voor den schuld
eischer 3 maanden gevangenisstraf.
JAAP BEEN OVERLEDEN.
Redder van ruim 400 menschen
levens.
Woensdagavond is in zijn woning
aan de Artilleriestraat te Den Helder
overleden Jaap Been, in den hoogen
ouderdom van bijna 91 jaar. Jaap Been
was met Janus Kuiper de grootste nog
overlevende zeeredder, dien men te
Nieuwediep kende. Jaap Been, de man
die zeker meer dan 400 menschen-
levens aan de golven ontrukte, doch
die met zijn daden nooit in al die jaren
te koop geloopen heeft. Het zijn
slechts enkele onderscheidingen, die
daar in het kleine huisje aan de Artil
leriestraat aanwezig zijn. De medaille
van Broederschap in de Orde van den
Nederlandschen Leeuw, een oud en ver
geeld getuigschrift van de Noord-Zuid-
Hollandsche Reddingmaatschappij. Ver
der niets.
Al meer dan vijf jaar was Jaap bedle
gerig. Nu, vlak voor zijn 91sten ver
jaardag, is de dood gekomen, de dood
dien hij ontelbare malen van aange
zicht tot aangezicht heeft ontmoet.
Been heeft het niet breed gehad. Van
het Nationaal Zeemansfonds kreeg
hij sinds 'n paar jaar f 5 per week, van
Broederschap f 4 per week en voorts
een bijdrage van het Dorus Rijkers
fonds.
De garde gaat uitsterven. Nog enke
len blijven er over. Het wordt stil in
het oude Nieuwe Diep. Van de ontel
bare reddingen van Jaap Been kon
men nog geen gedetailleerde opgaven
verstrekken. Niets staat in het kleine
huisje aan de Artilleriestraat zwart
op wit. Van geen enkele redding heeft
Been aanteekening gehouden.
De begrafenis is vastgesteld op
hedenmorgen elf uur op de Algemee-
ne begraafplaats te Huisduinen.
WERKPLAATS OP WIELEN.
Is geen bouwwerk.
Een aannemer in Wassenaar had in zijn
tuin een werkplaats op wielen gebouwd. Hij
had dat gedaan zonder toestemming van de
bouwpolitie, die proces-verbaal opmaakte, om
dat zij van oordeel was, dat de aannemer de
bepalingen van de bouwverordening had over
treden.
De aannemer evenwel was van meening,
dat de werkplaats heelemaal geen bouwwerk
was, maar een oplegger. Immers de werk
plaats stond op wielen en kon worden gereden
naar elke plaats, waar de aannemer haar
wenschte.
De Haagsche kantonrechter heeft ter plaat
se een onderzoek ingesteld in tegenwoordig-
I heid van een ambenaar der bouwpolitie en
1 den aannemer.
De ambtenaar van het O. M. was van oor
deel, dat de werkplaats niet kan worden be
schouwd als een bouwwerk in den zin der wet.
Bewezen is, dat het vehikel kan rijden. Op
deze gronden vroeg hij vrijspraak. Hij gaf den
aannemer echter den raad het vehikel in den
tuin te laten, omdat het lompe gevaarte op
den weg het verkeer in moeilijkheden zai
brengen.
Ook de kantonrechter achtte de tenlaste
legging niet bewezen en sprak den aannemer
vrij.
Wet op het aibetalingsbedrijt.
Gelijk bekend, is onlangs in werking
getreden de wet op het afbetalingsbe-
drijf van 23 April 1936 (S. 605) krach
tens welke een vergunning noodig is
voor het colporteeren met zaken op
afbetaling en voor het uitoefenen van
den kleinverkoop op afbetaling van
zaken, waarvan de~geheele koopprijs
een bedrag van f 50 niet te boven gaat.
Dergelijke vergunningen zullen wor
den afgegeven door de Kamer van
Koophandel en Fabrieken van de woon
plaats, c q. plaats van vestiging van
den aanvrager. De betrokken Kamer
van Koophandel weigert de vergunning
slechts, indien op grond van de per
soonlijke eigenschappen of gedragin
gen van den aanvrager misbruiken ten
nadeele van de koópers zijn te vreezen
Een eenmaal verleende vergunning
kan door de Kamer van Koophandel
worden ingetrokken, indien omstan
digheden zich voordoen of feiten bekend
worden,, op grond waarvan, zoo zij
zich vóór de aanvrage hadden voorge
daan of bekend waren geweest, de ver
gunning zou zijn geweigerd.
Van de zijde der Alkmaarsche Ka
mer van Koophandel wordt erop gewe
zen, dat derhalve uit het bezit van een
vergunning als bovenbedoeld slechts
blijkt, dat der Kamer ten tijde van
het verleenen van de vergunning geen
feiten bekend waren, welke het nood
zakelijk deden voorkomen de vergun
ning te weigeren. De Kamers van
Koophandel zijn dan ook in geen en
kel opzicht verantwoordelijk voor de
daden van de afbetalings-colporteurs
of de Jdeinverkoopers op afbetaling,
noch voor de hoedanigheid van de goe
deren, met welke zij colporteeren of
welke zij verkoopen.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
EEN HANGEND DORP.
Curiosum op Sumatra.
In het Parsambilansche, onder
district Porsea, bij het Tobameer in
Midden-Sumatra, ligt de kampong
Loemban Langge, die gelijk de tuinen
van het schoone Babyion in de lucht
hangt.
Onder de kampong bevindt zich na
melijk een donkere ^rot, met drabbig
water. De dikte van de aardlaag, waar
op de kampong rust, is circa 15 meter,
bericht de „Sumatra. Post."
Ofschoon de bewoners steeds aan
het gevaar van instorten zijn blootge-
seld, voelen zij zich veilig, mede door
de vele boomen, die op hun erven
groeien en waarvan de wortels tot de
onderste aardlaag reiken.
Er is volgens zeggen van de bewo
ners nog nimmer een aardstorting
geweest.
Tot zoover de optische Bataks. Zij
moeten maar niet denken aan bet ge
zegde „Wat niet is kan komen."
Gevecht tusschen aap en python.
Kort geleden was een hout sproRke
lende vrouw aan den rand van het
Depoksche bosch (op de grens van de
residenties Batavia en Buitenzorg)
en de sawah getuige van een niet alle
daagsch gevecht tuschen een grooten
aap uit het bosch en een python. De
aap, zoo lezen we in de „Java Bode",
die dooi- de slang werd aangevallen,
STERKER KUIKENS, IDEALE LEGSTERS
BERTELS'
opfokvoeder c.o.
volledig voeder voor kippen-, kal
koenen- en eendenkuikens van 2-30
dagen oud, gevolgd door de voeding
met uitsluitend:
BERTELS'
„kunstkorrel"
Alle foutief voederen wordt hierdoor
opgeheven. Eenvoudiger, voordeeli-
ger en betere voeding! Betere be
vruchting; lagere productiekosten van
het ei.
Indien niet ter plaatse verkrijgbaar,
geschiedt de levering door de fabriek
ongefrankeerd onder rembours of
na bestelling per postwissel.
5 KG 10 KG 50 KG
Berlels' Opfokvoeder C.O. f. 1.05 1.80 7.45
Bertels' Kunstkorrel B
(vostzittende kippen) f. 0.90 1.50 5.75
Ratio Superstandaard
Kunslkorrel
(losloopende kippen)f. 5.20
N RFPTFI V OLIEFABRIEKEN A'DAM
v DtlKlCLJ AFD kunstkorrel m 1
verdedigde zich uit alle macht onder
luid geschreeuw. De vrouw riep een
paar mannen toe om de slang onscha
delijk te maken, maar toen deze bij de
vechtende dieren kwamen, had de
aap het onderspit reeds gedolven en
was gedood. De python was er ook
niet zonder kleerscheuren afgeko
men, want door de beten van den te
genstander was hij zoo toegetakeld, dat
het den toegesnelde mannen geen
moeite kostte om hem te overmeeste
ren. De python had een lengte van cir
ca 2VÓ meter.
ROOSEVELTS VISCHTOCHT
Donderdag zijn de voorbereidingen begon
nen voor het voorjaarsuitstapje van president
Roosevelt naar de golf van Mexico, waar hij
zich weder eenige dagen met zijn geliefde
vischsport zal bezig houden. Drie torpedoja
gers zullen den president vergezellen en vol
gens de voorloopige plannen zal den president
Dinsdagavond uit Washington vertrekken
naar Biloxi in Missisippi, vanwaar hij per
auto doorreist naar New Orleans, om aldaar
aan boord te gaan van het vaartuig „Poto-
mac", dat hem naar zijn vischwater zal bren
gen.
ALS VERPLEEGSTERS STAKEN.
Tegen zeventien verpleegsters van het zie
kenhuis te Brooklyn, die 15 Maart met ge-
SPREEKT MINISTER
TE
FEUILLETON.
Naar het Fransch van Paul Féval.
D
EERSTE AFDEELING.
De Schermmeesters.
HOOFDSTUK I.
Het dal van Louron.
In vroeger tijden bestond in dit dal eene
stad Lorre geheeten, met heidensche tempels,
een amphitheater en een kapitool, doch te
genwoordig is het een verlaten vallei waar de
ploeg van den Gaeoogner boer door hare
traagheid de vrees schijnt aan den dag te
leggen, dat het kouter verstompen zal op de
onder den grond bedolven marmeren zuilen.
Dicht bij is het gebergte. De Pyreeneëen
zijn door een diepe kloof gespleten, die een
bekende weg is voor de smokkelaars van het
district Venasque, en door welke men in de
verte den blauwen hemel van Spanje kan
zien.
Daar stond eenmaal het kapitool der stad
Lorre, die zonder twijfel haar naam aan het
dal van Louron heeft gegeven. Thans ziet men
er nog de bouwvallen van het kasteel van
Caylus-Tarrides.
De familie Caylus Tarrides is in den aan
vang der 17e eeuw uitgewezen met Frangois
de Tarrides, markies de Caylus, een der per
sonages onzer geschiedenis.
In 1669 was de markies een man van zestig
jaar. Hij had in den aanvang der regeering
van Lodewijk XIV aan het hof verkeerd doch
was er niet bemind en had zich later ontevre
den van hetzelfde verwijderd. Hij leefde thans
geheel alleen op zijne goederen, met zijne
eenige dochter, de schoone Aurora de
Caylus.
In de omstreken werd hij de markies van
de grendels genoemd, en wel om de volgende
reden
Omstreeks zijn veertigste jaar had hij zijn
eerste vrouw verloren en wenschte toen in het
huwelijk te treden met de dochter van den
graaf de Soto Mayor, gouverneur van Pampe-
luna. Die dochter, eene echte Spaansche, was
toen ruim zeventien jaar oud.
De geruchten zeiden, dat de markies zijn
eerste vrouw slecht had behandeld en haar
steeds in het kasteel opgesloten had gehou
den, waar zij op 25-jarigen leeftijd overleed.
Ines, de dochter van de graaf de Soto May-
cr verklaarde aan haar vader, dat zij nimmer
de vrouw van den markies wilde worden, doch
men maakt in Spanje, het land der drama's
en blijspelen, weinig bezwaar om een meisje
tot een huwelijk te dwingen. En zoo gebeurde
het, dat Ines, die geen bruidschat bezat, door
haar vader daartoe gedwongen, op zekeren
dag de echtgenoote werd van den markies.
.Hij nam haar mede naar Frankrijk en be
taalde aan den vader den daarvoor bedongen
prijs.
Ook Ines werd door den markies in het
kasteel opgesloten gehouden. Drie jaar na
haar huwelijk kwam zij weder over den drem
pel van dat verschrikkelijk kasteelniet le
vend, maar om naar het kerkhof te worden
gedragen, haar wreeden gemaal een dochter
tje achterlatende.
Tengevolge der geruchten van deze mishan
deling zijner eerste en tweede vrouw, werd
Caylus „de markies der Grendels" genoemd.
Na den dood zijner tweede vrouw, trachtte
de markies, als een echte blauwbaard, nog
een derde huwelijk te sluiten, doch zijne han
delingen waren zóó algemeen bekend gewor
den, dat geen vader meer te vinden was, die
zijn dochter aan hem wilde verkoopen.
Hij bleef dus weduwnaar en besteedde al
zijn zorg aan het jonge meisje, met ongeduld
het tijdstip afwachtende, waarop zij oud ge
noeg zou zijn om haar uit te huwelijken.
De kleine Aurora was tot eene flinke maagd
van achttien jaren opgegroeid, toen op zeke
ren nacht door de waakhonden van het kas
teel „Caylus" een ongewoon geblaf werd aan
geheven. Naar de oorzaak van dat geblaf zoe
kende, vond men een vreemdeling, van ver
moeienis uitgeput, in het bosch liggen. Hij
werd naar het kasteel gedragen, waar bleek,
dat het Philips van Lotharingen, hertog van
Nevers, een der voornaamste heeren van het
Fransche hof was, die zijn kasteel „Buch", in
het district Juracod wilde bezoeken., Hij was
ongeveer twintig jaar oud.
Na eenige weken rust, waarin Aurora hem
liefderijk verpleegde, was Philips hersteld en
kon naar Parijs terugkeeren. In dien tijd was
tusschen de beide jongelui een vertrouwelijk
heid ontstaan, die in liefde veranderde, zoo
zelfs dat een geheim wettig huwelijk er het
gevolg van was.
En zijn vier jaren na het vertrek van den
hertog van Nevers verloopen. Zijn kasteel is
in andere handen overgegaan en wel in die
van Philips Polyxenus van Mantua, prins van
Gonzaga aan hem wilde markies Gaylus zijn
dochter ten huwelijk geven.
Gonzaga was iemand van ongeveer dertig
jaren. Een edeler gestalte dan de zijne kon
men zich moeilijk voorstellen. In al zijn doen
had hij iets vorstelijks.
De naam van Gonzaga was even bekend als
die van Bouillon, Este of Montmorency. De
vrienden die hij had, waren even aanzienlijk
onder deze waren er twee zijn intiemste en
behoorden tot de huizen van Lotharingen en
dat van Bourbon. De hertog van Chartres,
(een neef van Lodewijk XIV, later hertog van
Orleans en regent van Frankrijk), de hertog
van Nevers en de prins van Gonzaga waren
onafscheidelijk van elkander. Aan het Hof
noemde men hen de drie Philipsen.
Philips de Gonzaga was het oudste van het
drietal. De toekomstige regent was pas 24 jaar
en Nevers telde nog een jaar minder.
Men kan zich voorstellen, hoezeer de ge
dachte Gonzaga tot schoonzoon te krijgen
den ouden Caylus streelde. Men zeide, dat
Gonzaga onberekenbare goederen in Italië
bezat en bovendien was hij de eenige erfge
naam van Nevers, die men tot een vroegtijdi-
gen dood aangewezen waande, en deze bezat
de schoonste goederen, die men in Frankrijk
wist te wijzen.
De schoonvader en de schoonzoon waren
het bijna eens. Aurora had men er zelfs niet
over geraadpleegd. Dat was het grendelsysteem
van Caylus.
Het was een fraaie najaarsdag in het jaar
1699. Lodewijk XIV werd oud en begon een af
keer van oorlogen te krijgen. De vrede van
Rijswijk was nu wel is waar geteekend, maar
de schermutselingen tusschen de partijgan
gers op de grenzen bleven voortdurend, en in
het dal van Louron hielden zich nog een aan
tal van die lastige klanten op.
In de eetzaal van het kasteel Caylus waren
een half dozijn gasten rondom den ruim voor-
zienen disch geschaard.
Aan het hoofdeinde der tafel zaten markies
Caylus, Gonzaga en Aurora de overige plaat
sen waren bezet door den ouden huiskape
laan, don Bernard, benevens eenige personen
van minder adelijke afkomst van welke wij
slechts den heer Peyrolles noemen, die in on
ze geschiedenis mede een beduidende rol
speelt. Hij was een man van middelbaren
leeftijd, met een mager en bleek gelaat, eene
hooge eenigszins gebogen gestalte de eenige
deugd, die hij bezat, was, dat hij vaardig was
in het hanteeren van den degen.
Aurora nam de honneurs aan tafel waar
met eene koele statigheid en onder stilzwij
gen. Zij droeg de Spaansche kleeding en of
schoon zij nog geen twintig jaar was, getuig
de haar gelaat reeds van verdriet. Het was
lang geleden, sinds men een glimlach om
Aurora's lippen had zien spelen. „Dat zal wel
veranderen als zij maar eerst mevrouw de
prinses is," zeide haar vader, die er zich ver
der niet om bekommerde.
Toen het diner tot aan het dessert gevorderd
was, stond Aurora op en vroeg verlof om zich
te verwijderen.
Toen zij de zaal had verlaten, scheen de
markies beter op zijn gemak te komen. „Prins"
zeide hij, gij zijt mij revanche schuldig zijt
gij bereid mij die te geven -
„Ik ben altijd tot uw orders waarde mar
kies," antwoordde Gonzaga.
Op een wenk van Caylus werd een tafeltje
met een schaakbord gebracht en weldra nam
het eerste spel een begin, dat weldra door
den prins was verloren, omdat hij zijn schoon
vader niet uit zijn humeur wilde brengen,
daar deze immer op zijn bedrevenheid in het
schaakspel roemde, hoewel hij een speler van
den veertienden rang was.
Nadat hij den markies ook nog een tweede
spel had laten winnen, viel deze in zijn arm
stoel in slaap, waarna de prins spoedig de
zaal verliet.
In een der gangen ontmoette hij Peyrolles.
„Hoe staat het met onze schavuiten vroeg
Gonzaga, hem.
„Er zijn er zes gekomen," antwoordde Pey
rolles.
„Waar zijn ze
„In de herberg „de Paradijsappel" aan den
anderen kant van de gracht."
„Wie zijn de twee, die nog ontbreken
„Cocardasse en Passepoil".
„Twee goede klingen," hernam de prins
„en die andere zaak
„Juffrouw Martha is op dit oogenblik bij
mademoiselle Aurora."
„Met het kind."
„Ja."
„Hoe is zij binnengekomen
„Door het lage venster van de badkamer,
dat aan de gracht onder de brug uitkomt."
(Wordt vervolgd.)
IN VIER BLADEN ADVERTEEREN VOOR
EENMAAL BETALEN
Wieringermeerbode.
Wieringer Courant.
De Polderbode.
Zijper Courant.
