29e JAARGANG DONDERDAG 23 JUNI 1938 No. 71 NIEUWS- WIE iM ADVERTENTIEBLAD VOOR EN OMSTREKEN DE DOKTERSVROUW. 2-> REISBUREAU W.A.C.O. WIERINGER COURANT verschijnt elken dinsdag, donderdag en zaterdag abonnementsprijs per 3 maande» f 1.25. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëï Iedere regel meer Van 1 5 regels f 0.10 f 0.50 de langste dag. Hoe-velen hebben het Dinsdagmor gen met een lichten schok van verba zing tpt zich laten doordringen dat de langste dag van het jaar is aangebro ken Midzomerdag pleegt ons in de ze streken als een verrassing te over vallen. Het schijnt ongelooflijk dat het jaar, dat pas zoo korten tijd merk baar aan het voorbijgaan was, thans de helft van den zonneweg reeds heeft afgelegd. Maai- het is goed daarbij te bedenken dat het zenith van de zonne baan is bereikt en niet bet hoogte punt van het jaargetijde. Niemand zou gaarne gelooven dat de helft van het jaar reeds achter den rug ligt, want er is nog zooveel dat wij dit jaar willen doen en genieten, voordat de schaduwen van den winter zich weer als gevangenismuren om ons heen- sluiten. Eigenlijk zijn wij juist aan het bekomen van de ban waarin de afgeloopen winter ons heeft geslagen. Neen, laten wij er ons niet in verdie pen dat; dit. jaar, waarvan wij nog zoo veel verwachten, reeds voor de helft voorbij is Het is niet de quantiteit welke achter ons ligt, maar de quali- teit van hetgeen ons nog te wachten staat, die van belang is. De kalender moge ons doen opschrikken door op den tijd te wijzen. Wij zullen dien tijd echter afmeten, naar wat hij ons geho den heeft en nog zal bieden. Zoo gaat het. ook met ons leven. I-Iet meten van ons leven is geen zaak van vergelijking van tijd, en van koele bc5 rekening van jaren. De man die hoopt tachtig jaar oud te worden, heeft,, zijn veertigsten verjaardag vierend, niet het gevoel op de helft van zijn levens weg te zijn gekomen, en zijn halve le ven achter den rug te hebben. Integen deel, hij gevoelt zich nu pas tot rijp heid gekomen en ontgroeid aan de on bezonnenheid der jeugd en aan de pas siviteit, van het zorgelooze bestaan. Hij weet - moet men hopen - wat hij wil en wat hij hoopt te bereiken. Het zwaartepunt van zijn leven ligt aan gene zijde van wat volgens de tijdsbe rekening het: hoogtepunt zou zijn. Tegelijkertijd echter ziet de veertig jarige ook in dat hij de vergelijking tusschen zijn eigen leven en dat van het jaar niet te nauw moet maken. Hij kan aannemen, dat na den langsteu dag van het jaar de tweede helft zal volgen. Dat daarna de eerste helft van het,nieuwe jaar zal komen, met een nieuwen midzomerdag. Hij kan zoo ze ker niet zijn van zijn eigen leven. En dat onderscheid vereischt een verschil lende houding tegenover het Leven en het Bestaan per jaar. Doch wij willen ons in dit kort be stek niet in bespiegelingen op zielsge- bied begeven. Laat ons de wijsheid er kennen van het voorschrift der Stoicijn FEUILLETON. Naar het Engelsch. „Gij zijl zeer vriendelijk, mevrouw zeide hij, „maar ik denk te Camber- well te logeeren en vrees dat ik geen tijd zal hebben om u te komen 'bezoe ken." Het rijtuig reed weg en George wenk te een cab en kwam in minder dan geen tijd heelhuids aan de Temple aan. George dwaalde geruimen tijd in de hoven en pleinen van de Temple rond vóór hij de plaats vond die hij hebben moest, hoewel hij een gekreu kelde» brief uit zijn zak haalde en dien telkens met de adressen aan de deurposten vergeleek. Tenslotte vond hij den naam dien hij zocht bovenaan in witte letters op een zwarten deurpost geschilderd 4e ver dieping Mr. Andrew Morgan Mr. Sigusmund Smith. Het was in den duisterste» hoek van een der vuilste pleinen in de Temple, dat George Gilbert deze ontdekking maakte. Hij klom een zeer morsigen trap op terwijl hij zijn valies op iedere trede liet rusten en stond, op een por taal tusschen de derde en vierde ver dieping gekomen een oogenblik stil om adem te scheppen. Dan ging hij verder en klopte aan de deur. Het was een zwarte deur, en de namei,i. Mr. Andrew Morgan en Mr. Sigïsmund Smith waren er met witte letters op geschilderd, evenals op den deurpost beneden. Een bleeke jongeman met 'n inktvlek op den top van zijn neus en zeer vuile handboorden opende de deur. sche pliilisoplien uit de oudheid leef of gij duizend jaar oud zult worden en tegelijk of heden uw laatste dag zijn zal Maar laat, wat ons werk betreft, de midzomerdag ons meer doen denken in den geest van het eerste gedeelte van dit voorschrift dan in dien van het laatste. Volhouden, in voortduren de verrijking door bezinning en erva ring. BINNENLANDSCH NIEUWS. incident in tweede kamer. Den heer Bost van Tonningen voor één dag het recht ontzegd de vergadering bij te wonen. Bij de behandeling van het enquête- voorstel Wendelaar inzake de kwes tie van de marechaussee in Oss, heeft zich Dinsdagmiddag een incident voorgedaan. Eerste spreker over dit onderwerp was de heer Rost van Tonningen (N.S.B.) die in heftige bewoordingen het beleid van de Kamer en den Mi nister afkeurde. Telkenmale bracht zijn weinig parle mentaire woordkeuze hem in conflict met den voorzitter, die hem tenslotte dreigde het woord te ontnemen. Toen hij gekomen was aan de pas sage, waarin hij de commissie van rap porteurs beschuldigde, zijn beschuldi gingen aan den Minister van Justitie te hebben weggelaten, heeft de voor zitter, mr. van Schaik hem het woord ontnomen en hem voor één dag het recht ontzegd de vergaderingen der Kamer bij te wonen. De heer Rost van Tonningen ontstak hierover in toorn en verliet de zaal onder het geroep „Inquisitie." Een deel der Kamer applaudiseerde bij de beslissing van den voorzitter. weer zag een gevangene te haarlem de kans schoon.. Wederom heeft Dinsdagmorgen een gevangene in het Paleis van Justitie te Haarlem een poging gedaan om te ontsnappen. Toen hij namelijk met en kele andere gedetineerden naar den celwagen werd overgebracht om naar de strafgevangenis te worden gereden, haakte hij een der rijkveldwachters, die daardoor struikelde. De gevangene iemand uit Haarlem, rukte zich los en zette het op een loopen. Aangezien de poort van den tuin in aan de achter zijde van het Paleis steeds open staat, kon de man gemakkelijk in de Lange Begijnenstraat komen. Hij snelde langs het Concertgebouw in de richting van het Begijnhof, achtervolgd door eenige rijksveldwachters, waarvan er één zijn revolver had getrokken en schoten lostte op den vluchteling, welke echter het doel misten. In het doolhof van straten en steegjes rondom het Begijn Sam - ,-jGeorge riepen cle twee jonge lieden tegelijk en schudden el kander hartelijk de hand. „Mijn beste oude Sam Maar gij heet nu Sigusmund „Ja, Sigusmund Smith. Dat klinkt goed, niet waar Als het noodlot ie mand den naam geeft van Smith, kan hij niet anders doen dan het op zijn voornaam te vinden. Geen Smith met een greintje vernuft zou ooit Samuel willen heeten. Maar kom binnen, bes te jongen, en zet je valies neer gooi die papieren maar van den stoel af. Wees niet hang dat zij in de war zullen raken zij kunnen niet erger in de war raken dan zij nu zijn. Als gij u een half uur met de „Times" tevreden wilt stellen, terwijl ik dit hoofdstuk van mijn roman afmaak, ben ik geheel tot uw dienst, want de drukkersjongen komt over een half uur terug om het slot van het hoofdstuk." Sigïsmund Smith was een sensatie- schrijver. Die bittere schimpnaam was in den jare 1852 nog niet uitgevonden, maar het ding bestond toch en had al lang bestaan. Sigismund was de sclirij ver van een half dozijn gekruide ro mans, die eene buitengewone popula riteit genoten onder de klassen die hun lectuur - evenals hun tabak - sterk verlangen. Sigïsmund had zijn arbeid nooit als een werk, op zichzelf aan liet publiek aangeboden bij schreef in het stuivers-magazijn en had nooit ondervonden wat het was de vruchten van zijn geest gebonden te zien. Hij werd goed betaald voor zijn werk en was tevreden, ofschoon zijne eerzucht hierin bestond,, om een behoorlijken roman te schrijven, een roman in drie deelen de gedachte aan dien gewich tige» arbeid droeg hij overal met zich om. ïntusschen bleef hij schrijven voor een publiek, dat zijne lectuur koopt als zijne lekkernijen, bij een stuiver te gelijk. hof verloren de veldwachters even den man uit bet oog, doch één hunner zag den man in de Korte Jansstraaft een meubelwinkel binnenglippen. De veld wachter ging met de revolver in de hand naar binnen en trof den vluclite ling inderdaad op den zolder van het huis aan, waar hij zich onmiddellijk overgaf. Eenige oogenblikken later was Hij veilig en wel opgesloten in den cel wagen. Amsterdam vreest instortingen. Druk werk voor de brandweer. Het ongeval, dat Vrijdag een gezin in de Ortheliusstraat te Amsterdam heeft getroffen, heeft woningbouwver- eenigingen en particulieren aanlei ding gegeven tot het' instellen van een grondig onderzoek naar den toestanu van de woningen en men heeft zich gehaast, daar waar gevaar te duchten was, dit zoo spoedig en afdoende mo gelijk te keeren. In bijna alle gevallen is hiervoor de assistentie van de brandweer ingeroe pen. Zaterdag zesmaal en Woensdag niet minder dan 36 maal. Ook in de komende dagen verwacht de 'brand weer druk werk op dit terrein. DOOR VALLEND PUIN GETROFFEN Dame te Delft gewond. Te Delft is een vrouw zwaar aan het hoofd gewond door puin, dat uit een gevel viel. Deze gedeeltelijke instor ting is vermoedelijk een gevolg van den aardschok van 10 dagen geleden. Mw. J. W. wandelde Dinsdagmiddag op de Brabantsche Turfmarkt aan de stille zijde voor de garage van Preunin ger. Plotseling stortte een deelte van de mum-bepleistering met een houten raamlijst neer. Mevr. W. kreeg eenige brokken steen op het hoofd en werd zoo hevig getroffen, dat zij naar het Ziekenhuis moest worden overge bracht. Na verbonden te zijn,, kon zij naar huis worden vervoerd. KIND DOOR AUTO GEDOOD. Toen Dinsdagavond langs den Bosch dijk te. Eindhoven eenige kinderen speelden, liep plotseling een 3-jarig jongetje de rijweg over juist toen uit de richting Best eer) auto naderde. De autobestuurder kon een aanrijding niet meer voorkomen. Het ventje werd over den weg geslingerd en dood opge nomen. Wilt U een heerlijke Vacantie tocht Dan een meerdaagsche reis van het REISGIDSEN GRATIS VERKRIJGBAAR. Reisbureau W.A.C.O. HOORN, Breed 75. Tel. 184. „Nu, George", zeide Smith, terwijl hij een zeer morsigen inktkoker op zijde schoof en zijn. pen aan de mouw van zijn jas afveegde, - „nu ben ik in staat mijne plichten als gastheer te vervullen. Je zult wel hongerig zijn na de reis, beste jongen Wat wilt gij hebben Er waren geen kasten in de kamer, die eene groote armoede aan huisraad verried, en de eenige sporen van eten of drinken die men kon ontdekken, bestonden uit, een bruine aarden trek pot op de kachelplaat en een stuk brood met een klomp boter op den schoorsteenmantel. „Wilt gij iets gebruikenvroeg Sigïs mund. „Er is niet veel, zooals gij ziet, want ik heb geen tijd om aan die din gen te denken. Wilt gij een stuk brood en wat geconfijte vruchten Hij trok eene lade van de schrijfta fel waarvoor hij gezeten was open, en haalde er triomfantelijk een pot met confituren uit, met een lepel er in, Maar zelfs deze lekkernij was niet in staat George's eetlust op te wekken, zoodat Sigismund zich gereed maaicte om met hem-te vertrekken. „Morgan is een week uit visschen gegaan in Buckinghamshire" zeide hij, ,<zoodat ik hier alleen baas ben. Ik kom hier 's morgens, werk den geliee- len dag en ga tegen den avond naar huis om te eten. Ga nu mede, beste jongen." Sigismund sloot de zwarte deur af en stak den sleutel in zijn zak. De jon gelieden gingen de stad door, staken de Theems over, en wandelden naar dien uithoek van de stad waar Sigis mund zijn verblijf hield. „Gij moogt. dus de menschen te Camberwell gaarne lijden 'vroeg George. „O ja, het zijn beste menschen, vrij en rond,, zonder eenige gemaakte def tigheid. Niet dat Sleaford geen heer is; vandalisme op kerkhof. Dinsdagnacht hebben onbekenden zich toegang verschaft tot de kape van het St. Janskerkhof te Laren in Noord Holland en daar het altaar, tabernakel en de muren geheel met carboleum besmeurd. Ook het beeld van St. Jan de Dooper, dat onder den eeuwenouden olm op het kerkhof is geplaatst, werd op de zelfde wijze be werkt. Voorts werden op het voetstuk van het beeld van St. Jan en op een tafeltje in de kapel de woorden ge schreven Wraak, V.:R.O. De verontwaardiging is zeer groot, temeer daar Vrijdag het St. Janfeest wordt gevierd. De politie stelt een uit gebreid onderzoek in. in zee verdronken. Dinsdagavond in den vooravond is bij het stille strand tusschen Schevo- ningen en Kijkduin een 11-jarige jon gen, wonende aan de Soestdijksche kade 422 te Den Haag, die in zee was gaan baden, door een stroom wegge trokken en verdronken. prinses juliana te loosdrecht H.K.H. Prinss Juliana heeft Dins dagmiddag een kort, heel informeel bezoek aan Loosdrecht gebracht, waar bij Zij in ruime mate heeft kunnen ge nieten van do schoonheid van het plas senland op dezen zomerschen dag. Te circa half vier arriveerde de Prin ses onopgemerkt bij de badinrichting ,JTet Witte Huis" te Nieuw-Loos drecht. Gekleed in een zomersch toilet, een stroohoed en een zonnebril dra gend, viel de aanwezigheid van H.K.H. aan geen der bezoekers van het bad eerder op, dan toen zij het hadhokje verliet om zich te water te begeven. Ge- ruimen tijd heeft dc Prinses gezwom men, waarna zij zich, in gezelschap van een hofdame nog eenigen tijd op den zonnesteiger ophield. Het talrijke publiek, dat. Dinsdagmiddag „Het Witte Huis" bezocht heeft zich op discrete» afstand gehouden van de Bezoekster en de Prinses heeft dan ook ongestoord kunnen genieten van dezen zonnigen middag aan den plas. Eerst te half zes is H.K.H. met een open auto naar het Paleis te Soestdijk teruggekeerd. prijs van stjroocarton verlaagd. Met 10 pCt. voor den tijd van vijf maanden. Men meldt, dat de Nederlandsche stroocarton-fabrikanten in onderling overleg hebben besloten, om den prijs van stroocarton te verlagen van f 50 tot f 45 per ton af-fabriek dus met 10 pCt. en wel voor den tijd van vijf maanden, eindigende 18 November a.s. Men hoopt door deze prijsverlaging den afzet te stimuleeren, want de fa brieken hebben haar productie reeds hij is procureur. Ik weet niet juist waar zijn kamers zijn of voor welk hof hij pleit, maar hij „is" procureur. Ik denk dat hij veel buitenpractijk heeft, want hij is dikwijls langen tijd van huis. Ik vind dat het niet te pas komt om iemand daarover uit te hoo- ren, en daarom houd'ik mijn mond. Rijk geloof ik niet dat hij is, maar somtijds schijnt hij toch goed bij kas te zijn4 en dan moest gij zien hoe wij Zondags smullen, - zalm en komkom mers, en eendvogels met doperwtjes, alsof het niets was." „Is hij een aardige vent „O, ja, een vroolijke, openhartige ke rel met een luide stem en zwarte oogen. Hij kan uitmuntend met mij overweg, maar hij houdt niet van ge zelschap. Hij vertoont zich zelden als ik een vriend medebreng. Waarschijn lijk zult gij hem niet zien zoo lang gij hier zijt. Hij zal zich in zijn eigen ka mer opsluiten als hij thuis is .en niet eens naar jou omzien." George scheen eenigszins verlegen met dit vooruitzicht. „Maar als mijn heer Sleaford er tegen heeft, dat ik in zijn huis logeer", begon hij, „was het misschien heter ,0 hij heeft er niets tegen," viel Sigïsmund hem snel in de rede, „geen zier-" ik zeide gisteren bij het ontbijt tegen juffr.ouw Sleaford Er komt een vriend van mij over uit Midlands hire hij is zulk een goede vent als er geen tweede leeft, en hij ziet er goed uit op den koop toe bloos niet, George, dat is zoo kinderachtig - en zoo vroeg ik haar of zij je een kamer kon geven voor een week of zoo. Zij keek haar man aan - zij speelt den baas genoeg over ons, maar zij is bang voor hem - en Sleaford vond het goed mijn vriend kan komen en blijven tot het hem verveelde. Uw kamer is dus in orde. Na eene lange wandeling kwamen sedert 1 Februari beperkt. (De laatste maanden met 33 pCt.) BUITENLANDSCH NIEUWS. DE MOORD OP „ZEEMEERMIN VICTORIA." Het doodvonnis, dat de rechtbank te San Francisco over den manager Charles Jef- frey uitsprak, beteekent de slotacte van een artistendrama, dat aan een spannenden crl- mineelen roman doet denken. Overal in de Vereenigde Staten had de zeemeermin Victoria met haar sensationeele demonstraties opzien gebaard. Haar nummer bestond hierin dat zij als een zeemeermin lij een reusachtig bassin, dat tot den rand met water was gevuld en met een zwaren glazen plaat was bedekt, haar zwem- en duikkun- sten vertoonde. Eerst wanneer zij een sein gaf, werd het deksel van het waterbekken verwijderd. Het is nu enkele maanden gele den, dat de assistenten vergeefs poogden het mechanisme, waardoor de plaat werd opge licht, te doen functioneeren. Hij weigerde plotseling, het deksel kon niet worden terug geschoven en terwijl Victoria wanhopig op den glazen wand klopte; gingen kostbare se conden verloren. Het publiek werd onrustig en tenslotte moest men de glazen met zware ijzeren staven verbrijzelen om Victoria te bevrijden. Een geweldige vloed stortte zich uit over het tooneel en de zaal, maar het was reeds te laat. De zeemeermin was dood. De sluiting bleek beschadigd. Iemand had een veertje op zoo geslepen wijze doorgevijld, dat het bij de eerst spanning moest breken. De politie ging 't mysterieuze geval onder zoeken en spoedig stond het voor haar vast, dat Victoria's eigen man, Charles Jeffrêy, de dader was. Als manager van zijn vrouw ver toefde hij vaak in het variété-theater, waar Victoria optrad, ook had hij uiteraard onge hinderd toegang tot het zwembassin. De da der bekende, dat hij van zijn vrouw af wilde om met een andere vrouw te kunnen trou wen FILMBESPREKING. Zaterdag en Zondag en Zondagmid dag in Cinema De Haan de film „7 OORVIJGEN." Ditmaal weer eens een film met geestigen inhoud, waardoor de belang stelling voortdurend gespannen blijft, en de lachspieren zoo nu en dan onge dwongen ontspanning krijgen. De geschiedenis wordt bijzonder sma kelijk en in een heel vlot tempo opge- discht. De fotografie is bijzonder fraai de dialogen zijn vol geestige woordspe lingen en op even geestige wijze wordt de film hier en daar muzikaal ge-illu- streerd. Men kan zich thans eenige uren uit stekend amuseeren met bovengenoem de film, die onder de beproefde regie van Paul Martin tot stand kwam. Het is een onderhoudende en ge slaagde amusementsfilm met twee uitstekende rollen van LILIAN HAR- VEY en WILLY FRITSCH. zij aan een eenzamen uithoek, waar zich te midden van armoedige hutten slechts een enkel huis bevond door een hoogen tuinmuur van den weg afgeslo ten. Voor het houten tuinhek gekomen kon George Gilbert zien dat het efen vierkant steenen gebouw was, waar tegen hier en daar ziekelijke klimplan ten opkropen, en waarvan de lange smalle venters tamelijk verduisterd werden door stof en vuiligheid. Daar de schel gebroken was, hielp het weinig of men al aan den knop trok, maar Sigismund wist er raad op. Hij bukte, bracht de lippen aan een© opening in het hek en liet een schril gefluit hooren, „Dat verstaan zij", zeide hij „de schel is altijd gebroken geweest zoo lang ik hier woonde, maar zij laten nooit iets maken." „En waarom niet „Omdat zij er over denken om te ver trekken. Ik woon nu twee en een half jaar bij hen, en zij hebben er al dien tijd over gedacht om te vertrekken. Sleaford is van plan om naar Austra lië te gaan, zoo als hij mij dezer dagea vertelde." Het tuinhek werd geopend terwijl Smith aan het praten was, en de twee jonge lieden werden binnen gelaten door een jongen die juist op dien leef tijd gekomen was waarop jongens het lastigst zijn. - LV' vx;;\! Wordt vervolgd IN VIER BLADEN ADVERTEHRBN VOOR EENMAAL BETALEN Wierlngermeerbode. Wieringer Courant. De Polderbode. Zijper "uc-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1938 | | pagina 1