29e JAARGANG
DONDERDAG 23 JUNI 1938
No. 71
NIEUWS-
WIE
iM ADVERTENTIEBLAD VOOR
EN OMSTREKEN
DE
DOKTERSVROUW.
2->
REISBUREAU W.A.C.O.
WIERINGER COURANT
verschijnt elken
dinsdag, donderdag en zaterdag
abonnementsprijs
per 3 maande» f 1.25.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëï
Iedere regel meer
Van 1 5 regels
f 0.10
f 0.50
de langste dag.
Hoe-velen hebben het Dinsdagmor
gen met een lichten schok van verba
zing tpt zich laten doordringen dat de
langste dag van het jaar is aangebro
ken Midzomerdag pleegt ons in de
ze streken als een verrassing te over
vallen. Het schijnt ongelooflijk dat
het jaar, dat pas zoo korten tijd merk
baar aan het voorbijgaan was, thans
de helft van den zonneweg reeds heeft
afgelegd. Maai- het is goed daarbij te
bedenken dat het zenith van de zonne
baan is bereikt en niet bet hoogte
punt van het jaargetijde. Niemand
zou gaarne gelooven dat de helft van
het jaar reeds achter den rug ligt,
want er is nog zooveel dat wij dit jaar
willen doen en genieten, voordat de
schaduwen van den winter zich weer
als gevangenismuren om ons heen-
sluiten. Eigenlijk zijn wij juist aan
het bekomen van de ban waarin de
afgeloopen winter ons heeft geslagen.
Neen, laten wij er ons niet in verdie
pen dat; dit. jaar, waarvan wij nog zoo
veel verwachten, reeds voor de helft
voorbij is Het is niet de quantiteit
welke achter ons ligt, maar de quali-
teit van hetgeen ons nog te wachten
staat, die van belang is. De kalender
moge ons doen opschrikken door op
den tijd te wijzen. Wij zullen dien tijd
echter afmeten, naar wat hij ons geho
den heeft en nog zal bieden.
Zoo gaat het. ook met ons leven. I-Iet
meten van ons leven is geen zaak van
vergelijking van tijd, en van koele bc5
rekening van jaren. De man die hoopt
tachtig jaar oud te worden, heeft,, zijn
veertigsten verjaardag vierend, niet
het gevoel op de helft van zijn levens
weg te zijn gekomen, en zijn halve le
ven achter den rug te hebben. Integen
deel, hij gevoelt zich nu pas tot rijp
heid gekomen en ontgroeid aan de on
bezonnenheid der jeugd en aan de pas
siviteit, van het zorgelooze bestaan.
Hij weet - moet men hopen - wat hij wil
en wat hij hoopt te bereiken. Het
zwaartepunt van zijn leven ligt aan
gene zijde van wat volgens de tijdsbe
rekening het: hoogtepunt zou zijn.
Tegelijkertijd echter ziet de veertig
jarige ook in dat hij de vergelijking
tusschen zijn eigen leven en dat van
het jaar niet te nauw moet maken. Hij
kan aannemen, dat na den langsteu
dag van het jaar de tweede helft zal
volgen. Dat daarna de eerste helft van
het,nieuwe jaar zal komen, met een
nieuwen midzomerdag. Hij kan zoo ze
ker niet zijn van zijn eigen leven. En
dat onderscheid vereischt een verschil
lende houding tegenover het Leven en
het Bestaan per jaar.
Doch wij willen ons in dit kort be
stek niet in bespiegelingen op zielsge-
bied begeven. Laat ons de wijsheid er
kennen van het voorschrift der Stoicijn
FEUILLETON.
Naar het Engelsch.
„Gij zijl zeer vriendelijk, mevrouw
zeide hij, „maar ik denk te Camber-
well te logeeren en vrees dat ik geen
tijd zal hebben om u te komen 'bezoe
ken."
Het rijtuig reed weg en George wenk
te een cab en kwam in minder dan
geen tijd heelhuids aan de Temple
aan.
George dwaalde geruimen tijd in
de hoven en pleinen van de Temple
rond vóór hij de plaats vond die hij
hebben moest, hoewel hij een gekreu
kelde» brief uit zijn zak haalde en
dien telkens met de adressen aan de
deurposten vergeleek.
Tenslotte vond hij den naam dien hij
zocht bovenaan in witte letters op een
zwarten deurpost geschilderd 4e ver
dieping Mr. Andrew Morgan
Mr. Sigusmund Smith.
Het was in den duisterste» hoek van
een der vuilste pleinen in de Temple,
dat George Gilbert deze ontdekking
maakte. Hij klom een zeer morsigen
trap op terwijl hij zijn valies op iedere
trede liet rusten en stond, op een por
taal tusschen de derde en vierde ver
dieping gekomen een oogenblik stil om
adem te scheppen.
Dan ging hij verder en klopte aan
de deur. Het was een zwarte deur, en
de namei,i. Mr. Andrew Morgan en Mr.
Sigïsmund Smith waren er met witte
letters op geschilderd, evenals op den
deurpost beneden.
Een bleeke jongeman met 'n inktvlek
op den top van zijn neus en zeer vuile
handboorden opende de deur.
sche pliilisoplien uit de oudheid leef
of gij duizend jaar oud zult worden en
tegelijk of heden uw laatste dag zijn
zal Maar laat, wat ons werk betreft,
de midzomerdag ons meer doen denken
in den geest van het eerste gedeelte
van dit voorschrift dan in dien van
het laatste. Volhouden, in voortduren
de verrijking door bezinning en erva
ring.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
incident in tweede kamer.
Den heer Bost van Tonningen
voor één dag het recht ontzegd
de vergadering bij te wonen.
Bij de behandeling van het enquête-
voorstel Wendelaar inzake de kwes
tie van de marechaussee in Oss, heeft
zich Dinsdagmiddag een incident
voorgedaan.
Eerste spreker over dit onderwerp
was de heer Rost van Tonningen
(N.S.B.) die in heftige bewoordingen
het beleid van de Kamer en den Mi
nister afkeurde.
Telkenmale bracht zijn weinig parle
mentaire woordkeuze hem in conflict
met den voorzitter, die hem tenslotte
dreigde het woord te ontnemen.
Toen hij gekomen was aan de pas
sage, waarin hij de commissie van rap
porteurs beschuldigde, zijn beschuldi
gingen aan den Minister van Justitie
te hebben weggelaten, heeft de voor
zitter, mr. van Schaik hem het woord
ontnomen en hem voor één dag het
recht ontzegd de vergaderingen der
Kamer bij te wonen.
De heer Rost van Tonningen ontstak
hierover in toorn en verliet de zaal
onder het geroep „Inquisitie."
Een deel der Kamer applaudiseerde
bij de beslissing van den voorzitter.
weer zag een gevangene
te haarlem de kans schoon..
Wederom heeft Dinsdagmorgen een
gevangene in het Paleis van Justitie
te Haarlem een poging gedaan om te
ontsnappen. Toen hij namelijk met en
kele andere gedetineerden naar den
celwagen werd overgebracht om naar
de strafgevangenis te worden gereden,
haakte hij een der rijkveldwachters,
die daardoor struikelde. De gevangene
iemand uit Haarlem, rukte zich los en
zette het op een loopen. Aangezien de
poort van den tuin in aan de achter
zijde van het Paleis steeds open staat,
kon de man gemakkelijk in de Lange
Begijnenstraat komen. Hij snelde langs
het Concertgebouw in de richting van
het Begijnhof, achtervolgd door eenige
rijksveldwachters, waarvan er één zijn
revolver had getrokken en schoten
lostte op den vluchteling, welke echter
het doel misten. In het doolhof van
straten en steegjes rondom het Begijn
Sam - ,-jGeorge riepen cle twee
jonge lieden tegelijk en schudden el
kander hartelijk de hand.
„Mijn beste oude Sam Maar gij
heet nu Sigusmund
„Ja, Sigusmund Smith. Dat klinkt
goed, niet waar Als het noodlot ie
mand den naam geeft van Smith, kan
hij niet anders doen dan het op zijn
voornaam te vinden. Geen Smith met
een greintje vernuft zou ooit Samuel
willen heeten. Maar kom binnen, bes
te jongen, en zet je valies neer gooi
die papieren maar van den stoel af.
Wees niet hang dat zij in de war zullen
raken zij kunnen niet erger in de
war raken dan zij nu zijn. Als gij u een
half uur met de „Times" tevreden
wilt stellen, terwijl ik dit hoofdstuk
van mijn roman afmaak, ben ik geheel
tot uw dienst, want de drukkersjongen
komt over een half uur terug om het
slot van het hoofdstuk."
Sigïsmund Smith was een sensatie-
schrijver. Die bittere schimpnaam was
in den jare 1852 nog niet uitgevonden,
maar het ding bestond toch en had al
lang bestaan. Sigismund was de sclirij
ver van een half dozijn gekruide ro
mans, die eene buitengewone popula
riteit genoten onder de klassen die hun
lectuur - evenals hun tabak - sterk
verlangen. Sigïsmund had zijn arbeid
nooit als een werk, op zichzelf aan liet
publiek aangeboden bij schreef in
het stuivers-magazijn en had nooit
ondervonden wat het was de vruchten
van zijn geest gebonden te zien. Hij
werd goed betaald voor zijn werk en
was tevreden, ofschoon zijne eerzucht
hierin bestond,, om een behoorlijken
roman te schrijven, een roman in drie
deelen de gedachte aan dien gewich
tige» arbeid droeg hij overal met zich
om. ïntusschen bleef hij schrijven
voor een publiek, dat zijne lectuur
koopt als zijne lekkernijen, bij een
stuiver te gelijk.
hof verloren de veldwachters even den
man uit bet oog, doch één hunner zag
den man in de Korte Jansstraaft een
meubelwinkel binnenglippen. De veld
wachter ging met de revolver in de
hand naar binnen en trof den vluclite
ling inderdaad op den zolder van het
huis aan, waar hij zich onmiddellijk
overgaf.
Eenige oogenblikken later was Hij
veilig en wel opgesloten in den cel
wagen.
Amsterdam vreest instortingen.
Druk werk voor de brandweer.
Het ongeval, dat Vrijdag een gezin
in de Ortheliusstraat te Amsterdam
heeft getroffen, heeft woningbouwver-
eenigingen en particulieren aanlei
ding gegeven tot het' instellen van een
grondig onderzoek naar den toestanu
van de woningen en men heeft zich
gehaast, daar waar gevaar te duchten
was, dit zoo spoedig en afdoende mo
gelijk te keeren.
In bijna alle gevallen is hiervoor de
assistentie van de brandweer ingeroe
pen. Zaterdag zesmaal en Woensdag
niet minder dan 36 maal. Ook in de
komende dagen verwacht de 'brand
weer druk werk op dit terrein.
DOOR VALLEND PUIN GETROFFEN
Dame te Delft gewond.
Te Delft is een vrouw zwaar aan het
hoofd gewond door puin, dat uit een
gevel viel. Deze gedeeltelijke instor
ting is vermoedelijk een gevolg van
den aardschok van 10 dagen geleden.
Mw. J. W. wandelde Dinsdagmiddag
op de Brabantsche Turfmarkt aan de
stille zijde voor de garage van Preunin
ger. Plotseling stortte een deelte van
de mum-bepleistering met een houten
raamlijst neer. Mevr. W. kreeg eenige
brokken steen op het hoofd en werd
zoo hevig getroffen, dat zij naar het
Ziekenhuis moest worden overge
bracht. Na verbonden te zijn,, kon zij
naar huis worden vervoerd.
KIND DOOR AUTO GEDOOD.
Toen Dinsdagavond langs den Bosch
dijk te. Eindhoven eenige kinderen
speelden, liep plotseling een 3-jarig
jongetje de rijweg over juist toen uit
de richting Best eer) auto naderde. De
autobestuurder kon een aanrijding
niet meer voorkomen. Het ventje werd
over den weg geslingerd en dood opge
nomen.
Wilt U een heerlijke Vacantie tocht
Dan een meerdaagsche reis van het
REISGIDSEN GRATIS VERKRIJGBAAR.
Reisbureau W.A.C.O. HOORN, Breed 75.
Tel. 184.
„Nu, George", zeide Smith, terwijl
hij een zeer morsigen inktkoker op
zijde schoof en zijn. pen aan de mouw
van zijn jas afveegde, - „nu ben ik in
staat mijne plichten als gastheer te
vervullen. Je zult wel hongerig zijn na
de reis, beste jongen Wat wilt gij
hebben
Er waren geen kasten in de kamer,
die eene groote armoede aan huisraad
verried, en de eenige sporen van eten
of drinken die men kon ontdekken,
bestonden uit, een bruine aarden trek
pot op de kachelplaat en een stuk
brood met een klomp boter op den
schoorsteenmantel.
„Wilt gij iets gebruikenvroeg Sigïs
mund. „Er is niet veel, zooals gij ziet,
want ik heb geen tijd om aan die din
gen te denken. Wilt gij een stuk brood
en wat geconfijte vruchten
Hij trok eene lade van de schrijfta
fel waarvoor hij gezeten was open, en
haalde er triomfantelijk een pot met
confituren uit, met een lepel er in,
Maar zelfs deze lekkernij was niet in
staat George's eetlust op te wekken,
zoodat Sigismund zich gereed maaicte
om met hem-te vertrekken.
„Morgan is een week uit visschen
gegaan in Buckinghamshire" zeide hij,
,<zoodat ik hier alleen baas ben. Ik
kom hier 's morgens, werk den geliee-
len dag en ga tegen den avond naar
huis om te eten. Ga nu mede, beste
jongen."
Sigismund sloot de zwarte deur af
en stak den sleutel in zijn zak. De jon
gelieden gingen de stad door, staken
de Theems over, en wandelden naar
dien uithoek van de stad waar Sigis
mund zijn verblijf hield.
„Gij moogt. dus de menschen te
Camberwell gaarne lijden 'vroeg
George.
„O ja, het zijn beste menschen, vrij
en rond,, zonder eenige gemaakte def
tigheid. Niet dat Sleaford geen heer is;
vandalisme op kerkhof.
Dinsdagnacht hebben onbekenden
zich toegang verschaft tot de kape
van het St. Janskerkhof te Laren in
Noord Holland en daar het altaar,
tabernakel en de muren geheel met
carboleum besmeurd. Ook het beeld
van St. Jan de Dooper, dat onder den
eeuwenouden olm op het kerkhof is
geplaatst, werd op de zelfde wijze be
werkt. Voorts werden op het voetstuk
van het beeld van St. Jan en op een
tafeltje in de kapel de woorden ge
schreven Wraak, V.:R.O.
De verontwaardiging is zeer groot,
temeer daar Vrijdag het St. Janfeest
wordt gevierd. De politie stelt een uit
gebreid onderzoek in.
in zee verdronken.
Dinsdagavond in den vooravond is
bij het stille strand tusschen Schevo-
ningen en Kijkduin een 11-jarige jon
gen, wonende aan de Soestdijksche
kade 422 te Den Haag, die in zee was
gaan baden, door een stroom wegge
trokken en verdronken.
prinses juliana te loosdrecht
H.K.H. Prinss Juliana heeft Dins
dagmiddag een kort, heel informeel
bezoek aan Loosdrecht gebracht, waar
bij Zij in ruime mate heeft kunnen ge
nieten van do schoonheid van het plas
senland op dezen zomerschen dag.
Te circa half vier arriveerde de Prin
ses onopgemerkt bij de badinrichting
,JTet Witte Huis" te Nieuw-Loos
drecht. Gekleed in een zomersch toilet,
een stroohoed en een zonnebril dra
gend, viel de aanwezigheid van H.K.H.
aan geen der bezoekers van het bad
eerder op, dan toen zij het hadhokje
verliet om zich te water te begeven. Ge-
ruimen tijd heeft dc Prinses gezwom
men, waarna zij zich, in gezelschap
van een hofdame nog eenigen tijd op
den zonnesteiger ophield. Het talrijke
publiek, dat. Dinsdagmiddag „Het
Witte Huis" bezocht heeft zich op
discrete» afstand gehouden van de
Bezoekster en de Prinses heeft dan
ook ongestoord kunnen genieten van
dezen zonnigen middag aan den plas.
Eerst te half zes is H.K.H. met een
open auto naar het Paleis te Soestdijk
teruggekeerd.
prijs van stjroocarton
verlaagd.
Met 10 pCt. voor den tijd van
vijf maanden.
Men meldt, dat de Nederlandsche
stroocarton-fabrikanten in onderling
overleg hebben besloten, om den prijs
van stroocarton te verlagen van f 50
tot f 45 per ton af-fabriek dus met
10 pCt. en wel voor den tijd van vijf
maanden, eindigende 18 November a.s.
Men hoopt door deze prijsverlaging
den afzet te stimuleeren, want de fa
brieken hebben haar productie reeds
hij is procureur. Ik weet niet juist
waar zijn kamers zijn of voor welk
hof hij pleit, maar hij „is" procureur.
Ik denk dat hij veel buitenpractijk
heeft, want hij is dikwijls langen tijd
van huis. Ik vind dat het niet te pas
komt om iemand daarover uit te hoo-
ren, en daarom houd'ik mijn mond.
Rijk geloof ik niet dat hij is, maar
somtijds schijnt hij toch goed bij kas
te zijn4 en dan moest gij zien hoe wij
Zondags smullen, - zalm en komkom
mers, en eendvogels met doperwtjes,
alsof het niets was."
„Is hij een aardige vent
„O, ja, een vroolijke, openhartige ke
rel met een luide stem en zwarte
oogen. Hij kan uitmuntend met mij
overweg, maar hij houdt niet van ge
zelschap. Hij vertoont zich zelden als
ik een vriend medebreng. Waarschijn
lijk zult gij hem niet zien zoo lang gij
hier zijt. Hij zal zich in zijn eigen ka
mer opsluiten als hij thuis is .en niet
eens naar jou omzien."
George scheen eenigszins verlegen
met dit vooruitzicht. „Maar als mijn
heer Sleaford er tegen heeft, dat ik
in zijn huis logeer", begon hij, „was
het misschien heter
,0 hij heeft er niets tegen," viel
Sigïsmund hem snel in de rede, „geen
zier-" ik zeide gisteren bij het ontbijt
tegen juffr.ouw Sleaford Er komt
een vriend van mij over uit Midlands
hire hij is zulk een goede vent als er
geen tweede leeft, en hij ziet er goed
uit op den koop toe bloos niet, George,
dat is zoo kinderachtig - en zoo vroeg
ik haar of zij je een kamer kon geven
voor een week of zoo. Zij keek haar
man aan - zij speelt den baas genoeg
over ons, maar zij is bang voor hem -
en Sleaford vond het goed mijn
vriend kan komen en blijven tot het
hem verveelde. Uw kamer is dus in
orde.
Na eene lange wandeling kwamen
sedert 1 Februari beperkt. (De laatste
maanden met 33 pCt.)
BUITENLANDSCH NIEUWS.
DE MOORD OP
„ZEEMEERMIN VICTORIA."
Het doodvonnis, dat de rechtbank te San
Francisco over den manager Charles Jef-
frey uitsprak, beteekent de slotacte van een
artistendrama, dat aan een spannenden crl-
mineelen roman doet denken.
Overal in de Vereenigde Staten had de
zeemeermin Victoria met haar sensationeele
demonstraties opzien gebaard. Haar nummer
bestond hierin dat zij als een zeemeermin lij
een reusachtig bassin, dat tot den rand met
water was gevuld en met een zwaren glazen
plaat was bedekt, haar zwem- en duikkun-
sten vertoonde. Eerst wanneer zij een sein
gaf, werd het deksel van het waterbekken
verwijderd. Het is nu enkele maanden gele
den, dat de assistenten vergeefs poogden het
mechanisme, waardoor de plaat werd opge
licht, te doen functioneeren. Hij weigerde
plotseling, het deksel kon niet worden terug
geschoven en terwijl Victoria wanhopig op
den glazen wand klopte; gingen kostbare se
conden verloren. Het publiek werd onrustig
en tenslotte moest men de glazen met zware
ijzeren staven verbrijzelen om Victoria te
bevrijden. Een geweldige vloed stortte zich uit
over het tooneel en de zaal, maar het was
reeds te laat. De zeemeermin was dood.
De sluiting bleek beschadigd. Iemand had
een veertje op zoo geslepen wijze doorgevijld,
dat het bij de eerst spanning moest breken.
De politie ging 't mysterieuze geval onder
zoeken en spoedig stond het voor haar vast,
dat Victoria's eigen man, Charles Jeffrêy, de
dader was. Als manager van zijn vrouw ver
toefde hij vaak in het variété-theater, waar
Victoria optrad, ook had hij uiteraard onge
hinderd toegang tot het zwembassin. De da
der bekende, dat hij van zijn vrouw af wilde
om met een andere vrouw te kunnen trou
wen
FILMBESPREKING.
Zaterdag en Zondag en Zondagmid
dag in Cinema De Haan de film
„7 OORVIJGEN."
Ditmaal weer eens een film met
geestigen inhoud, waardoor de belang
stelling voortdurend gespannen blijft,
en de lachspieren zoo nu en dan onge
dwongen ontspanning krijgen.
De geschiedenis wordt bijzonder sma
kelijk en in een heel vlot tempo opge-
discht. De fotografie is bijzonder fraai
de dialogen zijn vol geestige woordspe
lingen en op even geestige wijze wordt
de film hier en daar muzikaal ge-illu-
streerd.
Men kan zich thans eenige uren uit
stekend amuseeren met bovengenoem
de film, die onder de beproefde regie
van Paul Martin tot stand kwam.
Het is een onderhoudende en ge
slaagde amusementsfilm met twee
uitstekende rollen van LILIAN HAR-
VEY en WILLY FRITSCH.
zij aan een eenzamen uithoek, waar
zich te midden van armoedige hutten
slechts een enkel huis bevond door een
hoogen tuinmuur van den weg afgeslo
ten. Voor het houten tuinhek gekomen
kon George Gilbert zien dat het efen
vierkant steenen gebouw was, waar
tegen hier en daar ziekelijke klimplan
ten opkropen, en waarvan de lange
smalle venters tamelijk verduisterd
werden door stof en vuiligheid.
Daar de schel gebroken was, hielp
het weinig of men al aan den knop
trok, maar Sigismund wist er raad op.
Hij bukte, bracht de lippen aan een©
opening in het hek en liet een schril
gefluit hooren,
„Dat verstaan zij", zeide hij „de
schel is altijd gebroken geweest zoo
lang ik hier woonde, maar zij laten
nooit iets maken."
„En waarom niet
„Omdat zij er over denken om te ver
trekken. Ik woon nu twee en een half
jaar bij hen, en zij hebben er al dien
tijd over gedacht om te vertrekken.
Sleaford is van plan om naar Austra
lië te gaan, zoo als hij mij dezer dagea
vertelde."
Het tuinhek werd geopend terwijl
Smith aan het praten was, en de twee
jonge lieden werden binnen gelaten
door een jongen die juist op dien leef
tijd gekomen was waarop jongens het
lastigst zijn.
- LV' vx;;\!
Wordt vervolgd
IN VIER BLADEN ADVERTEHRBN VOOR
EENMAAL BETALEN
Wierlngermeerbode.
Wieringer Courant.
De Polderbode.
Zijper "uc-