TWEEDE BLAD.
ZATERDAG i© JULI 1938
No. Si
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
ABESSINIË
TE GROOT EN TE VER.
HOOFDPIJN - KIESPIJN - GEVATTE KOUDE
WIERINGER COURANT
RECHTBANK TE ROTTERDAM.
VAN EEN AARTSKOPPIG
QOSTVOORNSCH BOERTJE.
Vroeger was hij een rijke boer. Thans
is hij arm.
Voetje voor voetje, geleid door den
deurwaarder, kwam de 70-jarige vee
houder Jan van der B. uit Oostvoorne,
de zaal ingeschuifeld. Hij behoort tot
een oud stoer boerengeslacht in de
streek, maar hij is ook bekend om zijn
grenzelooze koppigheid, zijn onbuig
zaamheid, zijn halsstarrigheid.
Er is niet met hem te praten. Met
geen van zijn familieleden trouwens,
zoo men zegt, maar ouwe Jan is de
meest, onbuigzame. Dat heeft hij - tot
groot vermaak op de publieke tri
bune Donderdagmorgen bewezen,
toen hij voor de heeren moest verschij
nen wegens opzettelijke vernieling.
Vernieling van 'n houten palen
afrastering met wat prikkeldraad,
door hem voor de zooveelste maal ge
sloopt op een plaats op een door hem
gehuurd stuk grond, dat vroeger zijn
eigendom was. Jan beschouwt de
Ned. Herv. Kerk als zijn vijand met
den dominee en het kerkbestuur In
cluis. Die zitten hem in zijn vaarwa
ter. Van het tegendeel is hij niet te
overtuigen. Maar deze oude, koppige
boer, is niet in zijn recht en de Ned.
Herv. Kerk wél.
Natuurlijk is het altijd in zoo'n geval
de politie, die het zaakje tot klaar
heid tracht te brengen, maar hoe tact
vol en bezadigd ook in zijn optreden,
het is den Rijksveldwachter C. Lagen
dijk niet gelukt den ouden dwarsdrij
venden boei- van zijn onrecht te over
tuigen. Toen de politieman in Jan's
schuur kwam, waar de door hem uitge
trokken palen en het opgerolde prik
keldraad was geborgen, dreigde Jan
hem met een scheermes den hals af
te snijden
De oude boer mocht op het gerechte
lijk podium op een stoel plaats nemen.
Dicht bij de heeren, die hem in hun
zwarte toga's met witte beffen abso
luut niet schenen te imiteeren. Druk
gebarend en de dreigend uitgestoken
wijsvinger telkens naar den president,
mr. Francken opheffend, trachtte hij
waar te maken,, dat die Ned. Herv.
Kerk heelemaal het recht niet heeft,
daar schuttingen of afrasteringen le
maken Heelemaal niet
Al een paar jaar voerde de oude
boer oorlog met de heeren van de kerk.
Geen centimeter gaf hij van zijn
standpunt toe.
Het mooiste is, dat de grensschei
ding, waarom het gaat, geen belangen
meer heeft voor den ouden boer, om
dat hij geen eigenaar meer van liet
land is, noch van de hoeve.
Maar het was altijd zoo geweest, be
weerde hij en altijd had de grond be
hoort bij zijn grond. Dus had de kerk
niet het recht, enz.
Daar het telkens afbreken van de
afrastering zich wel vijfmaal schijnt
te hebben herhaald, vroeg de presi
dent den druk en luid sprekenden ou
den hoer,, of hij ei- mee door ging
Als 't op dezelfde plaats isja
Brutaal gluurden zijn oogjes naar
den vragenden magistraat. Deze schud
de het hoofd.
- Waarachtig zeker, ik ga er mee
door. herhaalde de oude.
Dan zal er niets anders opzitten,
overdacht de president luid, dan Jan
v.d. B. op te laten pakken en in het
Huis van Bewaring te zetten.
Dan pakken jelui me maa.' op,
schreeuwde het oude boertje. Ik bén
in mijn recht
Hij dreinde met zijn vinger op het
tafelblad.
Toen kwam de Rijksveldwachter
Lagendijk vertellen, dat er hoegenaamd
niets mot den ouden man te beginnen
is. Lastig en onverzettelijk is hij. Ten
slotte moest er toch een eind aan ge
maakt worden.
De president-kerkvoogd der Ned.
Ilerv. Kerk, de heer H. Gorzeman, trad
eveneens voor het hekje en vertelde,
dat de boer al zesmaal de afrastering-
had vernield Er was natuurlijk bij
het kadaster een onderzoek ingesteld
naar de juïsie grensscheiding. Dit had
uitgewezen, dat de geplaatste afraste
ring altijd cp dezelfde plaats had ge
staan. Maar do oude man en zijn fami
lie hadden zich in de hetere dagen nirn
mor aan een grensscheiding gestoord.
De oude boer begon daarentegen
weer luid te prolesteeren, doch de
deurwaarder suste hem en leidde hem
tegelijk van het podium naar de ver-
dachtenbank. Mopperend van „als het
dan zóó mot, hoeven we niet langer le
praten", ging hij zitten.
Achterom kijkend naar den Veld-
wachterm erkte hij op
Van de politie hou ik anders
niet hoor
Zoo stonden do zaken toen mr. Loke
de Officier, liet woord kreeg. Do op
zettelijke vernieling was natuurlijk
bewezen, maar het probleem tegen den
onverzettelijken 70-jarigen man, bleef
de straf, het in do gevangenis zetten
van iemand van zoo'n hoogen ouder
dom. En toch moet er iets tegen hem
gedaan worden. Hij ging zijn gang,
maar stoorde zich aan niets Dus 'n
voorwaardelijke gevangenisstraf van
3 maanden, door te brengen hij opleg
ging in een bijzondere strafgevangenis
en met 3 jaren proeftijd.
De president heeft het den ouden
baas uitgelegd wat hem boven zijn
hoofd hangt, als hij het den dominee
en het kerkbestuur nog langer be
nauwd maaflvt
En toen zei het boertje
Hooris, ik mot zeggen, dat 'k er
dankbaar voor ben, maar ik sta op mijn
recht Daar sta ik op.
Toen heeft de raadsman, mr. J. Rom
bach, voorgesteld, om een regeling te
treffen tusschen de kerk en zijn cliënt.
Dat was noodig, want gezien 's man's
mentaliteit, was het bijna zoo goed
als zeker, dat hij de gevraagde 3 maan
den achter de tralies zal doorbrengen.
President tot liQtvAjertje Nog iets
in het midden tr*i)i£ngen
Het oude boerde Ik ben het er niet
mee eens
President Uitspraak morgenmid
dag om 2 uur.
Het oude boertje (zijn pet opzet
tend Ik ben blij dat 'k vórt kan
Goendag
POGING TOT VERGIFTIGING.
Muizentarwe in boerenkool.
Voor het Gerechtshof te Arnhem is
behandeld de zaak tegen een 50-jarigen
grondwerker te Haaksbergen wien ten
laste was gelegd poging tot vergifti
ging van zijn 30-jarigen zoon.
De zoon woont samen met zijn va
der een 86-jarige grootmoeder en een
kostganger. De moeder wordt in een
krankzinnigengesticht verpleegd en de
vader doet de huishouding.
Op 15 October vond de zoon bij zijn
thuiskomst een potje met boerenkool
op de kachel klaar staan. Toen hij er
van at, merkte hij een bitteren smaak
op hij zag daarna dat er roode korrel
tjes in de kool zaten. Hij gaf het eten
aan den liond, die er geen nadeelige
gevolgen van ondervond, evenmin als
de zoon zelf.
Hij deed aangifte bij de politie en
bij het. verhoor door den chefveldwach
ter te Haaksbergen, bekende hij 10 a
12 korrels muizentarwe in de boere-
kool te hebben gedaan, omdaf zijn
zoon hem in den weg zat.
Voor het Hof ontkende verdachte 'n
bekentenis te hebben afgelegd.
De advocaat-generaal, mr. Hermans,
weese er op, dat verdachte psychopaath
is. Het geldt een ernstig feit en spr.
vroeg bevestiging het vonnis der recht
bank te Almelo, waarbij verdachte is
veroordeeld tot 4 maanden gevangenis
straf met aftrek van preventieve hech
tenis en ter bescliikkinstelling van de
Regeering.
Uitspraak 27 Juli.
(Uit een artikel van Ernst Wiese in „Harpers
Magazine", New York, Maart 1938.)
Het is nu bijna twee jaar geleden, sinds de
overwinnende Italiaansche troepen Addis
Abeba binnentrokken, en vier dagen nadien
proclameerde de Italiaansche regeering Ethi
opië tot onderdeel van het nieuwe Keizerrijk.
Uit den aard der zaak vraagt de buitenwe
reld zich af, hoe het er thans in Abessinië
uitziet en in hoever de Italianen er in ge
slaagd zijn, zich de hulpbronnen des lands,
waarmee zooveel reclame gemaakt is, ten
nutte te maken het vruchtbare akkerland,
dat de kolonisten uit een «overbevolkt Italië
heette te nooden en de fabelachtige minerale
rijkdommen, die slechts wachtten op het
oogenblik van exploitatie.
De veldtocht was een uiterst kostbare ge
schiedenis. Ten tijde van de annexatie had
den volgens officieele schattingen de uitga
ven in geld bijna tweederden milliard dollar
bedragen. Toen na de enorme financieele
orders, welke de Italianen zich in 1936 ge
troost hadden, in 1937 de belastingen ver
hoogd werden en voor 1938 nogmaals hooger
belastingen werden aangekondigd, moeten de
Italiaansche belastingbetalers zich wel afge
vraagd hebben, wanneer de grootscheepsche
onderneming eindelijk eens dividend zou gaan
afwerpen.
Die belastingbetalers hoorden thans veel
minder gewagen van de petroleum en de
goud- en platinaafzettingen, die in het nieu
we imperium op ontginning lagen te wachten
Vaker vernamen zij nu .over landbouwplan-
nen in Abessinië en bij die gelegenheid!
lichtte men hen in, dat de verwezenlijking!
van deze plannen voorafgegaan zou moeten!
worden door den aanleg van 3000 km straat
wegen, wat naar schatting een som van
200.000.000 dollar zou vereischen. Erkend
dient te worden, dat zij daartegenover de vol-
doening smaakten te vernemen, dat in het op
30 Juni 1937 geëindigde jaar de spaarpennin- J
gen van 150.000 Italiaansche wegwerkers
de eerste blanken, die in het „zwarte" wereld
deel handenarbeid hadden verricht
50.000.000 dollar hadden bedragen. Vrachtauto
bestuurders en mecaniciens vergaarden, na
een jaar lang in Abessinië te midden van ge
varen te hebben gewerkt, die hun een loon
van 5000 lire per maand, (meer dan een ko
lonel in het Italiaansche leger toucheert)
konden doen eischen, voldoende kapitaal, om
liet leven van een landgoedbezitter te kunnen
leiden dat wil zeggen, ze deden dat in hun
moederland Italië. Ziedaar de dividenden,
die het nieuwe imperium gedurende het eer
ste jaar afwierp, Zij waren evenwel niet af
komstig uit den bodem, noch van de gewezen
onderdanen van Haile Selassie, aan wie het
nieuwe regime tot 1938 vrijstelling van belas
ting verleend had.
De buitenwereld heeft niet de kans gekre
gen, zich op de hoogte te stellen van hetgeen
zich tijdens deze voorbereidende stadia van
het Abessinische experiment daar te lande
heeft afgespeeld. Zoodra de onderkoning Gra-
ziani in Juni 1936 zijn functie te Addis Abeba
aanvaardde, stelde hij zóó scherpe censuur in,
dat het voor de buitenlandsche persvertegen
woordigers geen zin had in het land te blij
ven. Achter hun vertrek en dat van de buiten
landsche missionarissen zetten de Italiaan
sche autoriteiten spoed, en toen zij weg wa
ren vielen de poorten van het nieuwe keizer
rijk in het slot.
Niettemin is het mogelijk, een tipje van.
den sluier op te lichten. In den winter van
1936'37 mocht ik een paar maanden per
motorrijwiel het land doorkruisen, en op
grond van mijn eigen bevindingen en de in
lichtingen, die ik uit diverse bronnen ver
kreeg, kon ik mij een beeld van den toestand
vormen.
„Het land is veel te groot voor ons," beken
de mij kort na mijn aankomst te Addis Abeba
een Italiaansch economisch expert. Deze ver
zuchting vernam ik nadien vele malen tij
dens mijn reis door het nieuwe imperium.
Een tiende deel der werkelijke oppervlakte,
zonder de ontzeglijke bergketenen, waar ver-
zetplegers zich zonder veel gevaar kunnen
schuilhouden, zou ruimschoots voldoende ge
weest zijn voor Italië's beleggingsvermogen
in kapitaal en arbeid. In dat geval zou wel
licht een snelle en voorspoedige ontwikkeling
gevolgd zijn, zooals dit in Italiaansch-Soma-
llland of het kustgebied van Libye het geval
B1NNENLANDSCH NIEUWS.
PRIJZEN VAN GLOEILAMPEN
Verschenen is het Voorloopig Ver
slag der Eerste Kamer met het ont
werp van wet tot bekrachtiging van
het K. B. van 13 April 1938, tot rege
ling van den invoer van metaaldraad-
gloeilampen.
Bij de overweging van dit ontwerp
van wet in de afdeelingen bleken vele
leden van oordeel, dat de prijzen der
gloeilampen in Nederland nog steeds
belangrijk te hoog zijn.
Waarom, dus werd gevraagd, heeft
de Regeering niet een bepaalden prijs
als voorwaarde gesteld
Eenige andere leden, zich bij het
voorgaande goeddeels aansluitende,
vroegen opgave van de prijzen, welke
voor Nederlandsche gloeilampen wor
den bedongen in Nederland en in de
voornaamste afzetgebieden. Mede zou
den zij gaarne vernemen, waarin de
door de Regeering geoefende prijscon
trole de facto heeft bestaan.
BUITENLANSCH NIEUWS.
ONTHULLINGEN VAN LOESJKOV.
Despotische methoden van Stalin wekken
verzet bij het leger en bij het volk.
Gévluchte Commissaris der OGPOe te
Tokio aan het woord.
fV'7-
Loesjkov, de naar Japan uitgeweken com
missaris van de O.GP.Oe, chef van het depar
tement van het Verre Oosten in het commis
sariaat van binnenlandsche zaken en derde
klasse commissaris voor den openb. vrede,
heeft vertegenwoordigers van de Japansche en
de buitenlandsche pers ontvangen, wien hij
uitvoerige verklaringen verstrekte.
Naar zijn meening heeft Stalin de commu
nistische partij als organisatie vernield in
zijn streven naar den opbouw van eigen dic
tatuur. Verscheidene millioenen Sowjet-on
derdanen, verdacht van anti-Stalinisme, zijn
opgesloten in dertig gevangenenkampen. Po
litieke gevangenen worden aan „third degree"-
verhooren onderworpen om hen tot bekennen
te dwingen.
Voor de bekentenissen van Zinowjov, Ka-
menev en Rykov waren drie redenen
1. Zij waren niet moedig genoeg eigen
verklaringen voor het gerecht af te leggen.
2. zij worden voortdurend gemarteld,
3. hun vrienden en verwanten zouden ver
volgd zijn, wanneer zij de gevraagde beken
tenissen niet aflegden. Er werden processen
georganiseerd voor het uit den weg ruimen
van politieke rivalen van Stalin en van hen,
die zich tegen eerzucht keerden. De jongere
generatie is tot een werktuig van Stalin ge
maakt door middel van snelle promoties.
De anti-stalinistische gevoelens zijn door
het geheele land verbreid. Er bestaan in deze
gelijke opvattingen tusschen volk en leger.
In het leger heerscht ook ontevredenheid,
mede op grond van de arrestatie van officie
ren. De zuivering gaat nog voort en Stalin
wil uit de tegenwoordige moeilijkheden ge
raken door alle tegen hem zijnde elementen
uit den weg te ruimen.
Voorts legde Loesjkov verklaringen af over
oorlogsvoorbereidingen van Stalin. Het roode
leger omvat ruim twee millioen man, in hon
derd divisies en het beschikt over verschei
dene duizenden vliegtuigen en tanks. De doel
treffendheid der munitie-industrie wordt
voortdurend opgedreven, iedere achterstand
wordt door Stalin toegeschreven aan sabota
ge op instigatie van Japan. China beschouwt
Stalin als een oefenveld, waar onder meer de
eigenschappen van de in de Sowj et-Unie ver
vaardigde vliegtuigen en andere wapenen
beproefd kunnen worden.
Ten slotte deelde Loesjkov mede, dat hij
ongerust was over het lot van zijn vrouw en
zijn elfjarige dochter, die nog in Moskou zijn,
waar zij klaarblijkelijk zijn gearresteerd.
Loesjkov zeide zijn identiteit te kunnen be
wijzen met paspoorten en andere officieele
documenten.
GEMEENTE ZIJPE.
SCHAGERBRUG. Woensdag had de acht
ste maal de Autotocht voor Ouden van Da
gen plaats onder een stralend zonnetje.
Tegen half negen werd afgereden om koers
te zetten naar Bergen.
In de tuin van „Duinvermaak" werd gepau
zeerd en koffie gedronken, terwijl ook de
glijbaan niet vergeten werd.
Na eenige nummers muziek van de jonge
heer van Bruggen en het nuttigen van di
verse broodjes werd daarna weder de reis
verder doorgezet over Heiloo enz. naar Am
sterdam met als einddoel Hilversum.
Hier kwam het gezelschap keurig op tijd
aan en werd in Heck's Lunchroom een warme
maaltijd gebruikt welke uitstekend was ver
zorgd. -
Tegen half drie stond de motorpolitie ge
reed om het gezelschap een rondrit door
Hilversum te laten maken. Een woord van
lof voor deze gemoedelijke politiemannen,
'welke de mooiste gedeelten van Hilversum
lieten zien.
Tegen half vier werd thee gedronken in
het restaurant der AVRO-studio en hierna
werd de studio bezichtigd hetgeen een schit
terend bouwwerk en vernuft van architec
tuur genoemd mag worden.
Te ongeveer kwart over negen arriveerde
het geheele gezelschap weder welgemoed te
Schagerbrug, opgewacht door de bevolking.
Nadat allen waren gezeten en een ieder een
kop koffie met een gebakje was gepresenteerd,
nam de voorzitter de heer Van der Sluijs het
woord en bedankte allen hartelijk voor de
financieele en moreele steun om deze tocht
(mogelijk te maken.
We mogen, aldus spr, op een goed geslaag
den dag terugzien en gezien de groote sym-
Phatie meent het bestuur dat zij het volste
vertrouwen heeft van de burgerij welke hun
penningske aan deze tocht offeren.
Spr. bedankte nogmaals allen en in het
bijzonder „Moeder Bos" en de beide verpleeg
sters, Zuster Meurs en Kuilman voor hunne
onvermoeid ehulp.
Hierna opende zich het scherm en vergast
te de Funny Boys de aanwezigen op diverse
nummers muziek.
De heer K. Winkel sprak nog zijn danlTuifc
namens de chauffeuses en chauffeurs, want
ook voor deze is het een mooie dag en mogen
we niet spreken van een opoffering, doch
een ontspnning.
Burgemeester Breebaart, (hoewel'deze'biet
was medegeweest) bracht ook woorden van
dank aan diegene, welke de tocht mogelijk
maakten.
De voorzitter merkte nog op dat de sympa
thie voor deze tocht zich uitstrekt over de
geheele gemeente en zelfs vanuit Amsterdam
mochten wij van een oud-Schgerbrugger een
belangrijke gift ontvangen.
Mevr. Veeter-Bak bedankte uit naam van
de oudjes en zoo was hiermede een einde ge
komen aan deze welgeslaagde en zonnige dag,
hetgeen wel opnoemenswaardig is.
SCHAGERBRUG. Dinsdagmiddag had de
teraardebestelling plaats van de heer J. J.
Bleek, Secretaris-Penningmeester van het
Waterschap „Zijpe en Hazepolder."
Mijnhardtjes (dit zijn hartvormige cachets) helpen snel en goed. Doos 50 ct. Proef doos 10 ct.
geweest is. Helaas echter was Italië verplicht,
bij elke hectare vruchtbaar land tien hectare
gevaarlijk bergland of door malaria geteis
terde woeste gronden op den koop toe te ne
men. Niet slechts dat deze overdaad aan
grondgebied een gestadig gevaar voor vijan
delijke overvallen oplevert, doch tevens heeft
zij tot gevolg, dat de problemen van de ver
bindingswegen, den wegenaanleg en de
transportkosten lastige vraagstukken zijn.
Materiaal en arbeidskrachten moeten ge
bruikt worden in streken, die nimmer eenig
reëel belang zullen hébben, kapitaal moet
gebieden belegd worden, die nog vele jaren
lang geen winst zullen afwerpen. Reeds zijn
milliarden lires uitgegeven voor den aanleg
van wegen door vrijwel ontoegankelijke jung
les en bergketenen. Nieuwe milliarden zullen
de pacificatie en het bestuur dezer onher
bergzame streken vereischen, als men wil
voorkomen, dat zij de brandpunten voor toe
komstige opstanden tegen het Italiaansche
bewind worden.
Goede verbindingen vormden de eerste en
tevens voornaamste zorg van de veroveraars.
„Afrika is enkel een transportprobleem",
heeft Cicil Rhodes menigmaal verklaard. Ook
de Italiaansche koloniale deskundigen besef
ten zeer wel, dat er zonder straatwegen of
spoorlijnen in een deels vijandiggezind land
geen sprake kon zijn van militaire veiligheid,
een doeltreffend bestuur of voordeelige eco
nomische ontplooiing. Daar bij voorbaat vast
stond, dat de aanleg van spoorwegen zoowel
te veel geld als te veel tijd zou vergen, wer
den alle krachten geconcentreerd op den aan
leg van wegen voor autotransport.
Vóór de verovering vormde afgezien van
een paar muilezelpaden de enkelsporige
lijn van Addis Abeba naar Djibouti in Fransch
Somaliland den eenigen verbindingsweg tus
schen Abessinië en de buitenwereld. Via deze
800 km lange smalspoorverbinding exporteer
de Abessinië maandelijks 5000 ton koffie en
1000 ton huiden. Maar voor het vervoer der
10.000 ton munitie, machines en levensmid
delen, die te Djibouti met bestemming naar
Abessinië gedurende de eerste vijf maanden
van het nieuwe bewind ontscheept werden,
was deze spoorlijn ten eènenmale ongeschikt.
Enorme stapels munitie, benevens kisten en
balen levensmiddelen lagen op de perrons te
Djibouti op vervoer te wachten. De opslag
plaatsen puilden uit van goederen, waarvoor
geen vervoermogelijkheid bestond. Zelfs aan
bederf onderhevige waren moest men bij ge
brek aan opslagruimte in de verzengende
tropische zon laten rotten. Postpakketten
kwamen met een half jaar vertraging te
Addis Abeba aan, en zakenlieden, die niet
het geluk hadden, intieme vrienden onder de
Italiaansche bestuursambtenaren te bezitten,
moesten even lang op de aankomst van hun
geïmporteerde waren wachten.
De eenige autoweg is die, welke zich over
een afstand van 1300 km van de Roode Zee
haven Massaua in Eritrea via Asmara en
Dessie naar Addis Abeba slingert. Gemotori
seerde afdeelingen van generaal Badoglio's
leger hadden hem een paar maanden te vo
ren onder het vijandelijke vuur aangelegd,
waarbij zij tractors en tanks in plaats van
stoomploegen, handgranaten in plaats dyna
miet en een eenvoudig kompas in plaats van
landmetersinstrumenten bezigden. Vijf berg
ketenen, ieder meer dan 3000 meter hoog,
moesten zig-zag overschreden worden en
minstens tien stroomversnellingen afgedamd.
Twaalf en veertien uur per dag zwoegend,
vaak in dubbele ploegen, waren deze arbei
ders in staat elke week 15 km aan den weg
toe te voegen.
Ongelukkigerwijs zijn de 150.000 blanke ar
beiders, die het eerste jaar van het nieuwe
regime in Italiaansch Oost-Afrika gewerkt
hebben, niet bij machte geweest, hun erg-
sten vijand te overwinnen, te weten de „fan-
go," de Afrikaansche modder, die in den re
gentijd van Mei tot October alle aarden we
gen in ondoorwaadbare moerasseh veran
dert. Na een paar uur wolkbreuken waren de
nieuw aangelegde wegen weggespoeld en het
verkeer tusschen de Roode Zee en Addis
Abeba stónd stil.
Slechts door den geheelen weg met asfalt
te bedekken, kan men aan dezen toestand een
einde maken. Ongeveer één derde gedeelte
van den weg Asmara-Addis Abeba is thans
geasfalteerd, doch aan de asfalteering van
alle 3000 km straatwegen, welker aanleg de
voornaamste verrichting van het verleden
jaar door den duce aangekondigde Zesjareh-
plan vormt, staan enorme moeilijkheden in
den weg. In 1942 zal de weg naar Assab (een
nieuwe, 325 km ten Noorden van Massaua aan
de Roode Zee gelegen haven), die bij Dessie
op den hoofdweg zal uitmonden, geasfalteerd
zijn, waardoor van Addis Abeba uit de Roode
Zee in de helft van den tijd bereikt zal kun
nen worden, die thans daarvoor vereirscht
wordt. Voorts hoopt de regeering, dat tegen
1942 ook tusschen de voornaamste provincie
steden en landbouwgebieden asfltwegen zul
len loopen, doch het is meer dan twijfelach
tig, of dit kostbare program in de eerstko
mende vier jaar verwezenlijkt zal kunnen
worden. Immers elke kilometer asfaltweg, die
in het nieuwe keizerrijk ontstaat, kost vol
gens officiëele ramingen het moederland
65.000.
Hoewel alle matirialen tot den kleinsten
spijker toe per vrachtauto van de Roode Zee
naar het binnenland vervoerd moeten wor
den, overweegt men plannen voor het op
trekken van duurzame bouwwerken. In het
ministerie van koloniën te Rome kan men
gedetailleerde teekeningen zien hangen van
bureaux, scholen en woonhuizen, die van
Addis Abeba een keizerlijke metropolis moe
ten maken. Tot dusver echter is in Abessinië's
hoofdstad nog maar weinig gedaan, afgezien
van de herstelwerkzaamheden aan een paar
der voornaamste gebouwen, welke beschadigd
werden tijdens de onlusten, die aan den in
tocht van Badoglio's leger vooraf gingen. Aan
het paleis van keizer Haile Selassie zijn eeni
ge veranderingen van ondergeschikt belang
aangebracht, teneinde het als hoofdkwartier
voor den onderkoning te laten dienen. In de
provincie hebben de Italiaansche ambtena
ren hun intrek genomen in de houten wo
ningen van de gevluchte Abessinische edelen
en de missionnarissen. Het kan nog jaren
duren, alvorens zij over betere huizen de be
schikking krijgen.
Zoolang de 80.000 Italianen te Addis Abeba
en de tienduizend anderen in het Westen en
Zuiden des lands voor hun levensmiddelen
voorziening afhankelijk van het moederland
zijn, zullen de vrachtauto's van de Roode Zee
niet veel anders te vervoeren krijgen. Een
voorzichtige raming becijfert de vervoerkos
ten van een vrachtautolading van Massaua
naar Addis Abeba op 500 dollar. Het vervoer
der materialen, die voor den bouw van één
enkel bescheiden gebouw noodig zijn, zou
zeker een som van 100.000 dollar vergen.