TWEEDE BLAD. ZATERDAG i© JULI 1938 No. Si NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN ABESSINIË TE GROOT EN TE VER. HOOFDPIJN - KIESPIJN - GEVATTE KOUDE WIERINGER COURANT RECHTBANK TE ROTTERDAM. VAN EEN AARTSKOPPIG QOSTVOORNSCH BOERTJE. Vroeger was hij een rijke boer. Thans is hij arm. Voetje voor voetje, geleid door den deurwaarder, kwam de 70-jarige vee houder Jan van der B. uit Oostvoorne, de zaal ingeschuifeld. Hij behoort tot een oud stoer boerengeslacht in de streek, maar hij is ook bekend om zijn grenzelooze koppigheid, zijn onbuig zaamheid, zijn halsstarrigheid. Er is niet met hem te praten. Met geen van zijn familieleden trouwens, zoo men zegt, maar ouwe Jan is de meest, onbuigzame. Dat heeft hij - tot groot vermaak op de publieke tri bune Donderdagmorgen bewezen, toen hij voor de heeren moest verschij nen wegens opzettelijke vernieling. Vernieling van 'n houten palen afrastering met wat prikkeldraad, door hem voor de zooveelste maal ge sloopt op een plaats op een door hem gehuurd stuk grond, dat vroeger zijn eigendom was. Jan beschouwt de Ned. Herv. Kerk als zijn vijand met den dominee en het kerkbestuur In cluis. Die zitten hem in zijn vaarwa ter. Van het tegendeel is hij niet te overtuigen. Maar deze oude, koppige boer, is niet in zijn recht en de Ned. Herv. Kerk wél. Natuurlijk is het altijd in zoo'n geval de politie, die het zaakje tot klaar heid tracht te brengen, maar hoe tact vol en bezadigd ook in zijn optreden, het is den Rijksveldwachter C. Lagen dijk niet gelukt den ouden dwarsdrij venden boei- van zijn onrecht te over tuigen. Toen de politieman in Jan's schuur kwam, waar de door hem uitge trokken palen en het opgerolde prik keldraad was geborgen, dreigde Jan hem met een scheermes den hals af te snijden De oude boer mocht op het gerechte lijk podium op een stoel plaats nemen. Dicht bij de heeren, die hem in hun zwarte toga's met witte beffen abso luut niet schenen te imiteeren. Druk gebarend en de dreigend uitgestoken wijsvinger telkens naar den president, mr. Francken opheffend, trachtte hij waar te maken,, dat die Ned. Herv. Kerk heelemaal het recht niet heeft, daar schuttingen of afrasteringen le maken Heelemaal niet Al een paar jaar voerde de oude boer oorlog met de heeren van de kerk. Geen centimeter gaf hij van zijn standpunt toe. Het mooiste is, dat de grensschei ding, waarom het gaat, geen belangen meer heeft voor den ouden boer, om dat hij geen eigenaar meer van liet land is, noch van de hoeve. Maar het was altijd zoo geweest, be weerde hij en altijd had de grond be hoort bij zijn grond. Dus had de kerk niet het recht, enz. Daar het telkens afbreken van de afrastering zich wel vijfmaal schijnt te hebben herhaald, vroeg de presi dent den druk en luid sprekenden ou den hoer,, of hij ei- mee door ging Als 't op dezelfde plaats isja Brutaal gluurden zijn oogjes naar den vragenden magistraat. Deze schud de het hoofd. - Waarachtig zeker, ik ga er mee door. herhaalde de oude. Dan zal er niets anders opzitten, overdacht de president luid, dan Jan v.d. B. op te laten pakken en in het Huis van Bewaring te zetten. Dan pakken jelui me maa.' op, schreeuwde het oude boertje. Ik bén in mijn recht Hij dreinde met zijn vinger op het tafelblad. Toen kwam de Rijksveldwachter Lagendijk vertellen, dat er hoegenaamd niets mot den ouden man te beginnen is. Lastig en onverzettelijk is hij. Ten slotte moest er toch een eind aan ge maakt worden. De president-kerkvoogd der Ned. Ilerv. Kerk, de heer H. Gorzeman, trad eveneens voor het hekje en vertelde, dat de boer al zesmaal de afrastering- had vernield Er was natuurlijk bij het kadaster een onderzoek ingesteld naar de juïsie grensscheiding. Dit had uitgewezen, dat de geplaatste afraste ring altijd cp dezelfde plaats had ge staan. Maar do oude man en zijn fami lie hadden zich in de hetere dagen nirn mor aan een grensscheiding gestoord. De oude boer begon daarentegen weer luid te prolesteeren, doch de deurwaarder suste hem en leidde hem tegelijk van het podium naar de ver- dachtenbank. Mopperend van „als het dan zóó mot, hoeven we niet langer le praten", ging hij zitten. Achterom kijkend naar den Veld- wachterm erkte hij op Van de politie hou ik anders niet hoor Zoo stonden do zaken toen mr. Loke de Officier, liet woord kreeg. Do op zettelijke vernieling was natuurlijk bewezen, maar het probleem tegen den onverzettelijken 70-jarigen man, bleef de straf, het in do gevangenis zetten van iemand van zoo'n hoogen ouder dom. En toch moet er iets tegen hem gedaan worden. Hij ging zijn gang, maar stoorde zich aan niets Dus 'n voorwaardelijke gevangenisstraf van 3 maanden, door te brengen hij opleg ging in een bijzondere strafgevangenis en met 3 jaren proeftijd. De president heeft het den ouden baas uitgelegd wat hem boven zijn hoofd hangt, als hij het den dominee en het kerkbestuur nog langer be nauwd maaflvt En toen zei het boertje Hooris, ik mot zeggen, dat 'k er dankbaar voor ben, maar ik sta op mijn recht Daar sta ik op. Toen heeft de raadsman, mr. J. Rom bach, voorgesteld, om een regeling te treffen tusschen de kerk en zijn cliënt. Dat was noodig, want gezien 's man's mentaliteit, was het bijna zoo goed als zeker, dat hij de gevraagde 3 maan den achter de tralies zal doorbrengen. President tot liQtvAjertje Nog iets in het midden tr*i)i£ngen Het oude boerde Ik ben het er niet mee eens President Uitspraak morgenmid dag om 2 uur. Het oude boertje (zijn pet opzet tend Ik ben blij dat 'k vórt kan Goendag POGING TOT VERGIFTIGING. Muizentarwe in boerenkool. Voor het Gerechtshof te Arnhem is behandeld de zaak tegen een 50-jarigen grondwerker te Haaksbergen wien ten laste was gelegd poging tot vergifti ging van zijn 30-jarigen zoon. De zoon woont samen met zijn va der een 86-jarige grootmoeder en een kostganger. De moeder wordt in een krankzinnigengesticht verpleegd en de vader doet de huishouding. Op 15 October vond de zoon bij zijn thuiskomst een potje met boerenkool op de kachel klaar staan. Toen hij er van at, merkte hij een bitteren smaak op hij zag daarna dat er roode korrel tjes in de kool zaten. Hij gaf het eten aan den liond, die er geen nadeelige gevolgen van ondervond, evenmin als de zoon zelf. Hij deed aangifte bij de politie en bij het. verhoor door den chefveldwach ter te Haaksbergen, bekende hij 10 a 12 korrels muizentarwe in de boere- kool te hebben gedaan, omdaf zijn zoon hem in den weg zat. Voor het Hof ontkende verdachte 'n bekentenis te hebben afgelegd. De advocaat-generaal, mr. Hermans, weese er op, dat verdachte psychopaath is. Het geldt een ernstig feit en spr. vroeg bevestiging het vonnis der recht bank te Almelo, waarbij verdachte is veroordeeld tot 4 maanden gevangenis straf met aftrek van preventieve hech tenis en ter bescliikkinstelling van de Regeering. Uitspraak 27 Juli. (Uit een artikel van Ernst Wiese in „Harpers Magazine", New York, Maart 1938.) Het is nu bijna twee jaar geleden, sinds de overwinnende Italiaansche troepen Addis Abeba binnentrokken, en vier dagen nadien proclameerde de Italiaansche regeering Ethi opië tot onderdeel van het nieuwe Keizerrijk. Uit den aard der zaak vraagt de buitenwe reld zich af, hoe het er thans in Abessinië uitziet en in hoever de Italianen er in ge slaagd zijn, zich de hulpbronnen des lands, waarmee zooveel reclame gemaakt is, ten nutte te maken het vruchtbare akkerland, dat de kolonisten uit een «overbevolkt Italië heette te nooden en de fabelachtige minerale rijkdommen, die slechts wachtten op het oogenblik van exploitatie. De veldtocht was een uiterst kostbare ge schiedenis. Ten tijde van de annexatie had den volgens officieele schattingen de uitga ven in geld bijna tweederden milliard dollar bedragen. Toen na de enorme financieele orders, welke de Italianen zich in 1936 ge troost hadden, in 1937 de belastingen ver hoogd werden en voor 1938 nogmaals hooger belastingen werden aangekondigd, moeten de Italiaansche belastingbetalers zich wel afge vraagd hebben, wanneer de grootscheepsche onderneming eindelijk eens dividend zou gaan afwerpen. Die belastingbetalers hoorden thans veel minder gewagen van de petroleum en de goud- en platinaafzettingen, die in het nieu we imperium op ontginning lagen te wachten Vaker vernamen zij nu .over landbouwplan- nen in Abessinië en bij die gelegenheid! lichtte men hen in, dat de verwezenlijking! van deze plannen voorafgegaan zou moeten! worden door den aanleg van 3000 km straat wegen, wat naar schatting een som van 200.000.000 dollar zou vereischen. Erkend dient te worden, dat zij daartegenover de vol- doening smaakten te vernemen, dat in het op 30 Juni 1937 geëindigde jaar de spaarpennin- J gen van 150.000 Italiaansche wegwerkers de eerste blanken, die in het „zwarte" wereld deel handenarbeid hadden verricht 50.000.000 dollar hadden bedragen. Vrachtauto bestuurders en mecaniciens vergaarden, na een jaar lang in Abessinië te midden van ge varen te hebben gewerkt, die hun een loon van 5000 lire per maand, (meer dan een ko lonel in het Italiaansche leger toucheert) konden doen eischen, voldoende kapitaal, om liet leven van een landgoedbezitter te kunnen leiden dat wil zeggen, ze deden dat in hun moederland Italië. Ziedaar de dividenden, die het nieuwe imperium gedurende het eer ste jaar afwierp, Zij waren evenwel niet af komstig uit den bodem, noch van de gewezen onderdanen van Haile Selassie, aan wie het nieuwe regime tot 1938 vrijstelling van belas ting verleend had. De buitenwereld heeft niet de kans gekre gen, zich op de hoogte te stellen van hetgeen zich tijdens deze voorbereidende stadia van het Abessinische experiment daar te lande heeft afgespeeld. Zoodra de onderkoning Gra- ziani in Juni 1936 zijn functie te Addis Abeba aanvaardde, stelde hij zóó scherpe censuur in, dat het voor de buitenlandsche persvertegen woordigers geen zin had in het land te blij ven. Achter hun vertrek en dat van de buiten landsche missionarissen zetten de Italiaan sche autoriteiten spoed, en toen zij weg wa ren vielen de poorten van het nieuwe keizer rijk in het slot. Niettemin is het mogelijk, een tipje van. den sluier op te lichten. In den winter van 1936'37 mocht ik een paar maanden per motorrijwiel het land doorkruisen, en op grond van mijn eigen bevindingen en de in lichtingen, die ik uit diverse bronnen ver kreeg, kon ik mij een beeld van den toestand vormen. „Het land is veel te groot voor ons," beken de mij kort na mijn aankomst te Addis Abeba een Italiaansch economisch expert. Deze ver zuchting vernam ik nadien vele malen tij dens mijn reis door het nieuwe imperium. Een tiende deel der werkelijke oppervlakte, zonder de ontzeglijke bergketenen, waar ver- zetplegers zich zonder veel gevaar kunnen schuilhouden, zou ruimschoots voldoende ge weest zijn voor Italië's beleggingsvermogen in kapitaal en arbeid. In dat geval zou wel licht een snelle en voorspoedige ontwikkeling gevolgd zijn, zooals dit in Italiaansch-Soma- llland of het kustgebied van Libye het geval B1NNENLANDSCH NIEUWS. PRIJZEN VAN GLOEILAMPEN Verschenen is het Voorloopig Ver slag der Eerste Kamer met het ont werp van wet tot bekrachtiging van het K. B. van 13 April 1938, tot rege ling van den invoer van metaaldraad- gloeilampen. Bij de overweging van dit ontwerp van wet in de afdeelingen bleken vele leden van oordeel, dat de prijzen der gloeilampen in Nederland nog steeds belangrijk te hoog zijn. Waarom, dus werd gevraagd, heeft de Regeering niet een bepaalden prijs als voorwaarde gesteld Eenige andere leden, zich bij het voorgaande goeddeels aansluitende, vroegen opgave van de prijzen, welke voor Nederlandsche gloeilampen wor den bedongen in Nederland en in de voornaamste afzetgebieden. Mede zou den zij gaarne vernemen, waarin de door de Regeering geoefende prijscon trole de facto heeft bestaan. BUITENLANSCH NIEUWS. ONTHULLINGEN VAN LOESJKOV. Despotische methoden van Stalin wekken verzet bij het leger en bij het volk. Gévluchte Commissaris der OGPOe te Tokio aan het woord. fV'7- Loesjkov, de naar Japan uitgeweken com missaris van de O.GP.Oe, chef van het depar tement van het Verre Oosten in het commis sariaat van binnenlandsche zaken en derde klasse commissaris voor den openb. vrede, heeft vertegenwoordigers van de Japansche en de buitenlandsche pers ontvangen, wien hij uitvoerige verklaringen verstrekte. Naar zijn meening heeft Stalin de commu nistische partij als organisatie vernield in zijn streven naar den opbouw van eigen dic tatuur. Verscheidene millioenen Sowjet-on derdanen, verdacht van anti-Stalinisme, zijn opgesloten in dertig gevangenenkampen. Po litieke gevangenen worden aan „third degree"- verhooren onderworpen om hen tot bekennen te dwingen. Voor de bekentenissen van Zinowjov, Ka- menev en Rykov waren drie redenen 1. Zij waren niet moedig genoeg eigen verklaringen voor het gerecht af te leggen. 2. zij worden voortdurend gemarteld, 3. hun vrienden en verwanten zouden ver volgd zijn, wanneer zij de gevraagde beken tenissen niet aflegden. Er werden processen georganiseerd voor het uit den weg ruimen van politieke rivalen van Stalin en van hen, die zich tegen eerzucht keerden. De jongere generatie is tot een werktuig van Stalin ge maakt door middel van snelle promoties. De anti-stalinistische gevoelens zijn door het geheele land verbreid. Er bestaan in deze gelijke opvattingen tusschen volk en leger. In het leger heerscht ook ontevredenheid, mede op grond van de arrestatie van officie ren. De zuivering gaat nog voort en Stalin wil uit de tegenwoordige moeilijkheden ge raken door alle tegen hem zijnde elementen uit den weg te ruimen. Voorts legde Loesjkov verklaringen af over oorlogsvoorbereidingen van Stalin. Het roode leger omvat ruim twee millioen man, in hon derd divisies en het beschikt over verschei dene duizenden vliegtuigen en tanks. De doel treffendheid der munitie-industrie wordt voortdurend opgedreven, iedere achterstand wordt door Stalin toegeschreven aan sabota ge op instigatie van Japan. China beschouwt Stalin als een oefenveld, waar onder meer de eigenschappen van de in de Sowj et-Unie ver vaardigde vliegtuigen en andere wapenen beproefd kunnen worden. Ten slotte deelde Loesjkov mede, dat hij ongerust was over het lot van zijn vrouw en zijn elfjarige dochter, die nog in Moskou zijn, waar zij klaarblijkelijk zijn gearresteerd. Loesjkov zeide zijn identiteit te kunnen be wijzen met paspoorten en andere officieele documenten. GEMEENTE ZIJPE. SCHAGERBRUG. Woensdag had de acht ste maal de Autotocht voor Ouden van Da gen plaats onder een stralend zonnetje. Tegen half negen werd afgereden om koers te zetten naar Bergen. In de tuin van „Duinvermaak" werd gepau zeerd en koffie gedronken, terwijl ook de glijbaan niet vergeten werd. Na eenige nummers muziek van de jonge heer van Bruggen en het nuttigen van di verse broodjes werd daarna weder de reis verder doorgezet over Heiloo enz. naar Am sterdam met als einddoel Hilversum. Hier kwam het gezelschap keurig op tijd aan en werd in Heck's Lunchroom een warme maaltijd gebruikt welke uitstekend was ver zorgd. - Tegen half drie stond de motorpolitie ge reed om het gezelschap een rondrit door Hilversum te laten maken. Een woord van lof voor deze gemoedelijke politiemannen, 'welke de mooiste gedeelten van Hilversum lieten zien. Tegen half vier werd thee gedronken in het restaurant der AVRO-studio en hierna werd de studio bezichtigd hetgeen een schit terend bouwwerk en vernuft van architec tuur genoemd mag worden. Te ongeveer kwart over negen arriveerde het geheele gezelschap weder welgemoed te Schagerbrug, opgewacht door de bevolking. Nadat allen waren gezeten en een ieder een kop koffie met een gebakje was gepresenteerd, nam de voorzitter de heer Van der Sluijs het woord en bedankte allen hartelijk voor de financieele en moreele steun om deze tocht (mogelijk te maken. We mogen, aldus spr, op een goed geslaag den dag terugzien en gezien de groote sym- Phatie meent het bestuur dat zij het volste vertrouwen heeft van de burgerij welke hun penningske aan deze tocht offeren. Spr. bedankte nogmaals allen en in het bijzonder „Moeder Bos" en de beide verpleeg sters, Zuster Meurs en Kuilman voor hunne onvermoeid ehulp. Hierna opende zich het scherm en vergast te de Funny Boys de aanwezigen op diverse nummers muziek. De heer K. Winkel sprak nog zijn danlTuifc namens de chauffeuses en chauffeurs, want ook voor deze is het een mooie dag en mogen we niet spreken van een opoffering, doch een ontspnning. Burgemeester Breebaart, (hoewel'deze'biet was medegeweest) bracht ook woorden van dank aan diegene, welke de tocht mogelijk maakten. De voorzitter merkte nog op dat de sympa thie voor deze tocht zich uitstrekt over de geheele gemeente en zelfs vanuit Amsterdam mochten wij van een oud-Schgerbrugger een belangrijke gift ontvangen. Mevr. Veeter-Bak bedankte uit naam van de oudjes en zoo was hiermede een einde ge komen aan deze welgeslaagde en zonnige dag, hetgeen wel opnoemenswaardig is. SCHAGERBRUG. Dinsdagmiddag had de teraardebestelling plaats van de heer J. J. Bleek, Secretaris-Penningmeester van het Waterschap „Zijpe en Hazepolder." Mijnhardtjes (dit zijn hartvormige cachets) helpen snel en goed. Doos 50 ct. Proef doos 10 ct. geweest is. Helaas echter was Italië verplicht, bij elke hectare vruchtbaar land tien hectare gevaarlijk bergland of door malaria geteis terde woeste gronden op den koop toe te ne men. Niet slechts dat deze overdaad aan grondgebied een gestadig gevaar voor vijan delijke overvallen oplevert, doch tevens heeft zij tot gevolg, dat de problemen van de ver bindingswegen, den wegenaanleg en de transportkosten lastige vraagstukken zijn. Materiaal en arbeidskrachten moeten ge bruikt worden in streken, die nimmer eenig reëel belang zullen hébben, kapitaal moet gebieden belegd worden, die nog vele jaren lang geen winst zullen afwerpen. Reeds zijn milliarden lires uitgegeven voor den aanleg van wegen door vrijwel ontoegankelijke jung les en bergketenen. Nieuwe milliarden zullen de pacificatie en het bestuur dezer onher bergzame streken vereischen, als men wil voorkomen, dat zij de brandpunten voor toe komstige opstanden tegen het Italiaansche bewind worden. Goede verbindingen vormden de eerste en tevens voornaamste zorg van de veroveraars. „Afrika is enkel een transportprobleem", heeft Cicil Rhodes menigmaal verklaard. Ook de Italiaansche koloniale deskundigen besef ten zeer wel, dat er zonder straatwegen of spoorlijnen in een deels vijandiggezind land geen sprake kon zijn van militaire veiligheid, een doeltreffend bestuur of voordeelige eco nomische ontplooiing. Daar bij voorbaat vast stond, dat de aanleg van spoorwegen zoowel te veel geld als te veel tijd zou vergen, wer den alle krachten geconcentreerd op den aan leg van wegen voor autotransport. Vóór de verovering vormde afgezien van een paar muilezelpaden de enkelsporige lijn van Addis Abeba naar Djibouti in Fransch Somaliland den eenigen verbindingsweg tus schen Abessinië en de buitenwereld. Via deze 800 km lange smalspoorverbinding exporteer de Abessinië maandelijks 5000 ton koffie en 1000 ton huiden. Maar voor het vervoer der 10.000 ton munitie, machines en levensmid delen, die te Djibouti met bestemming naar Abessinië gedurende de eerste vijf maanden van het nieuwe bewind ontscheept werden, was deze spoorlijn ten eènenmale ongeschikt. Enorme stapels munitie, benevens kisten en balen levensmiddelen lagen op de perrons te Djibouti op vervoer te wachten. De opslag plaatsen puilden uit van goederen, waarvoor geen vervoermogelijkheid bestond. Zelfs aan bederf onderhevige waren moest men bij ge brek aan opslagruimte in de verzengende tropische zon laten rotten. Postpakketten kwamen met een half jaar vertraging te Addis Abeba aan, en zakenlieden, die niet het geluk hadden, intieme vrienden onder de Italiaansche bestuursambtenaren te bezitten, moesten even lang op de aankomst van hun geïmporteerde waren wachten. De eenige autoweg is die, welke zich over een afstand van 1300 km van de Roode Zee haven Massaua in Eritrea via Asmara en Dessie naar Addis Abeba slingert. Gemotori seerde afdeelingen van generaal Badoglio's leger hadden hem een paar maanden te vo ren onder het vijandelijke vuur aangelegd, waarbij zij tractors en tanks in plaats van stoomploegen, handgranaten in plaats dyna miet en een eenvoudig kompas in plaats van landmetersinstrumenten bezigden. Vijf berg ketenen, ieder meer dan 3000 meter hoog, moesten zig-zag overschreden worden en minstens tien stroomversnellingen afgedamd. Twaalf en veertien uur per dag zwoegend, vaak in dubbele ploegen, waren deze arbei ders in staat elke week 15 km aan den weg toe te voegen. Ongelukkigerwijs zijn de 150.000 blanke ar beiders, die het eerste jaar van het nieuwe regime in Italiaansch Oost-Afrika gewerkt hebben, niet bij machte geweest, hun erg- sten vijand te overwinnen, te weten de „fan- go," de Afrikaansche modder, die in den re gentijd van Mei tot October alle aarden we gen in ondoorwaadbare moerasseh veran dert. Na een paar uur wolkbreuken waren de nieuw aangelegde wegen weggespoeld en het verkeer tusschen de Roode Zee en Addis Abeba stónd stil. Slechts door den geheelen weg met asfalt te bedekken, kan men aan dezen toestand een einde maken. Ongeveer één derde gedeelte van den weg Asmara-Addis Abeba is thans geasfalteerd, doch aan de asfalteering van alle 3000 km straatwegen, welker aanleg de voornaamste verrichting van het verleden jaar door den duce aangekondigde Zesjareh- plan vormt, staan enorme moeilijkheden in den weg. In 1942 zal de weg naar Assab (een nieuwe, 325 km ten Noorden van Massaua aan de Roode Zee gelegen haven), die bij Dessie op den hoofdweg zal uitmonden, geasfalteerd zijn, waardoor van Addis Abeba uit de Roode Zee in de helft van den tijd bereikt zal kun nen worden, die thans daarvoor vereirscht wordt. Voorts hoopt de regeering, dat tegen 1942 ook tusschen de voornaamste provincie steden en landbouwgebieden asfltwegen zul len loopen, doch het is meer dan twijfelach tig, of dit kostbare program in de eerstko mende vier jaar verwezenlijkt zal kunnen worden. Immers elke kilometer asfaltweg, die in het nieuwe keizerrijk ontstaat, kost vol gens officiëele ramingen het moederland 65.000. Hoewel alle matirialen tot den kleinsten spijker toe per vrachtauto van de Roode Zee naar het binnenland vervoerd moeten wor den, overweegt men plannen voor het op trekken van duurzame bouwwerken. In het ministerie van koloniën te Rome kan men gedetailleerde teekeningen zien hangen van bureaux, scholen en woonhuizen, die van Addis Abeba een keizerlijke metropolis moe ten maken. Tot dusver echter is in Abessinië's hoofdstad nog maar weinig gedaan, afgezien van de herstelwerkzaamheden aan een paar der voornaamste gebouwen, welke beschadigd werden tijdens de onlusten, die aan den in tocht van Badoglio's leger vooraf gingen. Aan het paleis van keizer Haile Selassie zijn eeni ge veranderingen van ondergeschikt belang aangebracht, teneinde het als hoofdkwartier voor den onderkoning te laten dienen. In de provincie hebben de Italiaansche ambtena ren hun intrek genomen in de houten wo ningen van de gevluchte Abessinische edelen en de missionnarissen. Het kan nog jaren duren, alvorens zij over betere huizen de be schikking krijgen. Zoolang de 80.000 Italianen te Addis Abeba en de tienduizend anderen in het Westen en Zuiden des lands voor hun levensmiddelen voorziening afhankelijk van het moederland zijn, zullen de vrachtauto's van de Roode Zee niet veel anders te vervoeren krijgen. Een voorzichtige raming becijfert de vervoerkos ten van een vrachtautolading van Massaua naar Addis Abeba op 500 dollar. Het vervoer der materialen, die voor den bouw van één enkel bescheiden gebouw noodig zijn, zou zeker een som van 100.000 dollar vergen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1938 | | pagina 3