TRIUMPH
NROl geneest erijtuiitetit de huid
PREFEREERT
I CENT
VIRGINIA
'N TRIOMF
VAN SMAAK
JAARGANG
ZATERDAG 23 JULI 1938
No. ©4
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
L. GOYARTS.
2t?5i
DE MAN
VAN SMAAK
DE
DOKTERSVROUW.
REISBUREAU W.A.C.O.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG. DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
TANDHEELKUNDIGE
SPREEKUREN
HIPPOLYTUSHOEF
IEDEREN DINSDAG 10—3 UUR
HOTEL CENTRAAL S. KAAN Pz.
MIDDENMEER
IEDEREN DINSDAG 3—5.30 UUR
PENSION SMIT, KANAALVVEG 23.
UITGEVER:
BOSKER
WIERINGEN.
BUREAU
Hippolytushoef Wieringen
Telef. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIël
Iedere regel meer
Van 1 5 regels
f 0.10
f 0.50
den eisch gesteld, dat de Russen zich terug
trekken tot direct ten Zuiden van Hoensjoen,
dat op ruim 10 km ten Noordoosten van de
Koreaansche grens ligt. Parlementairs, met
een officiëele nota der plaatselijke militaire
autoriteiten naar het kamp der Russen te
Nowokijewskoje gezonden, zijn tot dusverre
niet teruggekeerd. Protesten, door Sjigemit-
soe, den Japanschen ambassadeur te Moskoü,
en den Japanschen diplomatieken vertegen
woordiger te Charbin, ingediend, zijn hetzij
afgewezen, hetzij voorloopig ontwijkend be
antwoord. Tokio zijnerzijds zou zich bereid
hebben verklaard, met de Sowjets samen te
werken voor een nieuwe, duidelijke afbake
ning van de grens tusschen de Sovjet-Unie en
Mandjoekwo, maar als voorwaarde stellen, dat
vóór het begin der onderhandelingen de ou
de toestand wordt hersteld en Moskou de
eischen inwilligt, gesteld in verband met het
doodschieten van den Japanschen soldaat.
GRENSINCIDENT.
Om den heuvel van
Tsjangkoefeng.
Het militair-diplomatieke grensgeschil, tus
schen Moskou en Tokio gerezen over den tot
dusver in de geschiedenis onbekenden heuvel
van Tsjangkoefeng, heeft scherper om
trekken dan vroegere geschillen van soortge
lijken aard. Het aantal grensschendingen, dat
sedert 1931, toen Japan Mandsjoerije inpikte,
in onafgebroken opeenvolging van beide zij
den is gepleegd, is legio maar het jongste
grensgeschil is van uitzonderlijken aard het
doet zich voor op een oogenblik, waarop nie
mand een nieuw geschil verwachtte, terwijl
de Russen, die het hebben uitgelokt, een hard
nekkigheid vertoonen, welke treffend afwijkt
van hun vroegere soepelheid en bereidheid
tot capituleeren.
Het betreft hier de bezetting door de Rus
sen op 13 Juli van een strategisch gelegen
heuvel, die de haven van Raskin, in Korea,
het Japansche koloniale schiereiland, be-
heerscht. Raskin is het eindpunt van den
spoorweg naar Hsinking, de hoofdstad van
het Japansche wingewest Mandsjoekwo, het
vroegere Mandsjoerije. Bij de bezetting dood
den de Russen een Japanschen soldaat, die
in de nabijheid van Tsjangkoefeng op wacht
stond. De Sovjetregeering heeft plotseling
ontdekt, dat Tsjangkoefeng op Russisch grond
gebied ligt. Het Japansche ministerie van
buitenlandsche Zaken wijst er evenwel op,
dat bij de overeenkomst van Hoensjoen van
1886 de Oostgrens van Mandsjoerije werd af
gebakend en dat deze overeenkomst werd op
gesteld na besprekingen tusschen Russische
en Chineesche gedelegeerden, tot herziening
van de bepalingen van het verdrag van Pe
king van 1860. Blijkens de overeenkomst van
1886 loopt althans volgens de Japanners de
grens van Mandsjoerije ten Oosten van den
thans door de Russen bezetten heuvel van
Tsjangkoefeng.
De Japanners hebben van de Russen ge-
èischt, dat zij den heuvel weder met den
grootsten spoed ontruimen. De Koreaansch-
Mandsjoekwosche grenswachten hebben aan
stonds in den vorm schier van een ultimatum
De Russen maken vooralsnog geen aanstal
ten, den heuvel weder te ontruimen. Integen
deel wordt gemeld dat zij hem versterken,
dat zij in de buurt ervan troepen concen-
treeren, dat zij artillerie-afdeelingen sturen
naar de monding van de rivier de Toemen,
cp de grens van Korea en dè Sovjet-Unie, en
dat zij uit Wladiwostok troepen zenden naai
de Possetbaai, het punt aan de Russische
kust, dat het dichtst ligt bij dê plaats van
het grensgeschil. Te Wladiwostok zouden
100.000 man Russische troepen in garnizoen
liggen, 400 militaire vliegtuigen geconcen
treerd zijn, evenals een vloot met een be
manning van 20.000 man. Het roode leger
ten Oosten van het Baikalmeer wordt op
400.000 man geschat. Te Tokio heerscht groo-
te opwinding. De meening vindt aanhang, dat
de Sowjets het plan koesteren voor een aan
val op Japan. Gezegd wordt, dat de toestand
aan de grens tusschen de Sovjet-Unie en
Mandsjoekwo „zeer ernstig" is. Gesproken
wordt van een „tweede incident van Lioe-
koutsjau". Dit incident, dat zich op 7 Juli
van het vorige jaar voordeed, werd aanleiding
tot het omineuze gewapende confüct tus
schen China en Japan. Extremistische nati
onalisten hebben voor het gebouw der Rus
sische ambassade gedemonstreerd en strooi
biljetten verspreid, waarin staat„Wij ei
schen onverwijlde bestraffing van Sovjet-
Rusland." Een deel van de Japansche pers
ondersteunt dezen eisch, wanneer Moskou
niet toegeeft. De woordvoerder van het de
partement van buitenlandsche zaken heeft
verklaard alleen van Moskou hangt het af,
hoe de zaak zich zal ontwikkelen. De „Sjang
hai Mainnitsji", die nauwe betrekkingen on
derhoudt met Japansche militaire kringen,
schrijftJapan is nog altijd sterk genoeg
om zijn verplichtingen tegenover Mansjoe-
kwo na te komen. Op het departement van
Oorlog wordt beraadslaagd.
Wat hebben de Russen voor met de bezet
ting van den heuvel van Tsangkoefeng Zij
maakt in de delicate omstandigheden, waarin
zich wegens den Japansch-Chineeschen oor
log het Verre Oosten thans bevindt, den in
druk van provocatie. Is het de bedoeling der
Russen op een gewapend conflict met Japan
aan te sturen Is Moskou er van overtuigd,
dat de Japanners zich, tengevolge van hun
oorlog met China, zoodanig verzwakt heb
ben, dat thans het tijdstip is aangebroken
om in te grijpen en in de situatie in het
Verre Oosten een keer te brengen Of heb
ben zij slechts de bedoeling op Japan druk
uit te oefenen, het slechts bevreesd te ma
ken voor de gevolgen van een gewapend
conflict met Rusland en het te dwingen met
China vrede te sluiten Hebben zij alleen
de bedoeling, van de gebondenheid van Japan
gebruik te maken om hun strategische posi
tie te versterken Het is nog te vroeg om op
deze vragen antwoord te geven. De ontknoo
ping, die spoedig volgen moet, is daartoe
slechts in staat. Men moet echter aannemen,
dat Moskou de consequenties van het stellig
niet spontane grensconflict vantevoren deug
delijk heeft overwogen. Moskou laat in een
zoo delicate zaak als de onderhavige gewoon
lijk niets aan het stomme toeval over.Het is
zeker niet blind voor de jongste ontwikkeling
van de internationale situatie, zoowel poli
tiek als militair, in zijn voordeel. De Japan
ners mogen Moskou trachten te intimidee-
leden jaar weer gaan opzoeken of de reeds
eenmaal gemaakte tocht herhalen en nu, met
de ondervinding van verleden jaar, er dub
bel van genieten. Nu behoeven ze dat wegge
tje niet meer te gaan, dat „zooveel korter" is.
Jan heeft nu een doos bij zich om de rupsen
in te doen en Marie herinnert zich, dat haar
mooiste zijden jurk niet geschikt is voor het
buitenleven. Dezen zomer, en dat is het voor
naamste, zullen ze evenwel niet vergeten
kauwgom mee te nemen, want als men op het
heetst van den dag aan het rondzwerven is,
is niets zoo goed, om dat droge gevoel in den
mond weg te nemen. Hoe lang heeft men niet
aan een pakje Wrigley's en hoe frischt men
er door op. Men voelt zich dan ook veel lek
kerder, dan wanneer men op boerenmanier
op een steentje zuigt of op een strootje knab
belt. Kauwen toch is voldoen aan een van de
oudste instincten ter wereld en Wrigley's
P.K. is het meest natuurlijke middel om den
dorst te lesschen en om zich te verkwikken.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
ren door er op te wijzen, dat Japan nog al
tijd in staat is zijn verplichtingen tegenoveij
Madnsjoekwo na te komen, het valt moei
lijk te ontkennen, dat Japan nie t de grootst-
mogelijke kracht tegen de Russen zou kun
nen ontplooien. Anderzijds kunnen de Rus
sen de opvatting koesteren dat zij, mochten
zij thans met Japan in een oorlog worden ge
wikkeld, voor een Duitschen aanval gevrij
waard blijven. De deur van het Derde Rijk is
volkomen gebarricadeerd door Polen, dat een
neutraliteitspolitiek voert, door Tsjechoslo-
wakije, dat, hoe klein ook, een schier on
neembare vesting is, en dat, door het Derde
Rijk aangevallen, onverwijld den steun van
Frankrijk en haast automatisch ook dien
van Engeland zou verwerven, mitsgaders dien
van andere kleine mogendheden in Midden-
Europ. Zou Moskou, overtuigd van de paraat
heid van zijn eigen roode legers, op boven-
aangeduide wetenschap speculeeren en in alle
gemoedsrust de consequenties afwachten van
de bezetting van den heuvel van Tsangkoe
feng
Het onderhavige grensincident heeft onge
twijfeld scherpe omtrekken. Alg. Hbld.
WAT DORSTIGEN DIENEN TE WETEN.
Er zijn weer bloemen in de velden, we zien
weer bloote knieën in de lommerrijke la
nende zomer is in 't land en duizenden
tippelaars en peddelaars genieten volop van
het geluk, eens uit de drukke stad te zijn en
zich temidden van bosch en hei weer eens te
kunnen vermeien.
Velen zullen hetzelfde mooie plekje van ver-
FEUILLETON.
Naar het Engelsch.
15.)
De beroepsbezigheden van den dokter rie
pen hem het grootste gedeelte van den dag
buitenshuis, zoodat Isabella meestal alleen
bleef. De gewone afleiding eener jonge huis
vrouw ontbrak haar.
Toen de lente kwam ging zij dikwijls alleen
naar buiten, terwijl haar echtgenoot bij zijne
patiënten was. Zij wandelde tusschen het
ontluikende groen in de prachtige lanen van
Midlandshire en zocht een zitplaats op onder
een bloeienden hagedoorn met een veld vol
violen en boterbloemen voor haar. Daar vond
menige wandelaar, die in den omtrek rond
zwierf, haar zitten met een boek op haar
schoot, en een kleinen ruiker veldbloemen op
het gras naast haar. Somtijds strekte zij hare
wandeling uit tot Thurston's Rots, het zo
merverblijf von lord Thurston, waar onder
de schaduw van een statig oud kasteel een
waterval zich naar beneden stortte, en een
kleine molen met eene molenaarswoning,
een houten met mos bedekte brug, en een
groote eik wiens reuzentakken zich over de
geheele breedte van het water uitstrekten,
het pittoreske van het landschap verhoog
den. Een ruwe houten bank onder dien heer
lijken ouden boom was Isabella's lievelings
rustplaats.
Het spreekt van zelf dat de inwoners van
Graybridge geen vrede hadden met mevrouw
Gilberts manier van doen, en aan den jon
gen dokter een rampzalig levenslot voorspel
den.
Onder de boeken, die mevrouw Gilbert het
veelvuldigst medenam naar de bank bij den
waterval, was het deeltje dat Charles Ray-
mond te Hurstonleigh met zooveel minach
ting had doorgebladerd, het bundeltje ver
zen, getiteld„Droomen van de Verlatene."
De gouvernante had bij haar vertrek uit de
nieuwste boeken die de heer Raymond bezat
eenige mogen kiezen, en dit deeltje was er één
van.
Het was of die „Droomen van een Verlate
ne" hare eigene droomen waren want ze
behoorden tot die schitterende wereld buiten
haar, die zij nooit zou leeren kennen.
Somtijds als George zijn avondeten ge
bruikt had, bewees Isabella hem de gunst
om een van de hartstochtelijke „droomen"
van den Verlatene overluid te lezen. Maar
als de Verlatene tot het toppunt van men-
schenhaat gekomen was, en de stem der
schoone lezers van aandoening beefde, ter
wijl hare oogen naar de plaats waar haar
echtgenoot zat afdwaalden, dan betrapte zij
hem somtijds gapende achter zijn glas ale, of
de rekening van een patiënt op zijn vingers
natellende. Eens liet zij plotseling het boek
op haar schoot vallen en barstte in tranen
uit. De arme George was erg onthutst, en
daar hij geen reden voor hare droefheid kon
uitdenken zat hij haar eenige oogenblikken
verbaasd aan te staren, vóór hij een woord
van troost kon uiten.
„Gij geeft niet om de verzen, George riep
zij met al de hartstochtelijkheid van een
bedorven kind. „Waarom laat gij mij voorle
zen, als gij niets om verzen geeft George
trachtte haar te sussen. „Ik geef er wel om,
lieve Izzie," zeide hij „tenminste ik hoor u
gaarne lezen, als het u genoegen doet."
Isabella wierp de „Droomen van een Ver
latene" in den versten hoek der kleine huis
kamer, en keerde zich van haar echtgenoot
af. „Gij begrijpt mij niet", zeide zij „gij kunt
mij niet begrijpen."
NEGENDE HOOFDSTUK.
Een verjaardag.
Het was de tweede Juli, de verjaardag van
zijne vrouw, de eerste sedert hun huwelijk
en de jonge dokter had een zeer feestelijk
plan gemaakt ter eere van dien dag, waar
AUTO-RADIO AANLEIDING TOT
ONGELUK.
Dame zwaar gewond
Donderdagmorgen ongeveer half elf
reed op den Rijksweg Amsterdam-
Haarlem, onder de gemeente Amster
dam, in de richting van de hoofdstad,
een personenauto, bestuurd door een
inwoner van Heemstede. Even bui
ten Halfweg wilde de bestuurder den
aan de motor was ontstaan. De auto
reed met een snelheid van ongeveer
50 Km. door eenige bochten. Bij éen
dier bochten kreeg de bestuurster van
de kleine auto iets voor haar gezicht
gewaaid, waardoor het uitzicht werd
belemmerd. In volle vaart reed zij te
gen een boom. slingerde toen dwars
over den straatweg en kwam tenslotte
met een hevigen slag tegen een andere
boom tot stilstand. De auto werd to
taal in elkaar gedrukt. Het onderstel
werd opengereten, waardoor de be
stuurster, een dame uit Amersfoort,
en haar dochter, die naast haar was
gezeten, geheel bekneld raakten. De
bestuurster kreeg het stuurrad tegen
haar borst en kon zich in het geheel
niet meer verroeren. Haar dochter
werd door den slag door de voorruit
geslingerd en viel vervolgens op den
weg. Door de botsing waren velen toe
gesneld zij trachtten oogenblikkelijk
de beide inzittenden uit hun benarde
positie te bevrijden. Dit ging niet zoo
gemakkelijk als aanvankelijk werd ver
ondersteld, daar de auto totaal ver
nield was. De bestuurster bleek zeer
ernstig gewond te zijn. Zij had een inge
drukte borstkast en een zware her
senschudding. Haar dochter was
zwaar aan het hoofd gewond. Beide
dames zijn in zorgwekkenden toe
stand naar het Elisabethziekenhuis te
Amersfoort overgebracht.
PRINSELIJK GEZIN NAAR
DE OOSTZEEKUST VERTROKKEN.
Voor een vacantieverblijf van
eenige weken.
Het Prinselijk gezin is Donderdag
stekker van het radio-toestel in het
contact steken. Hij schijnt daarbij van
den weg te zijn geraakt met het ge
volg. dat de auto eerst twee boomen
omverreed en daarna over den kop
sloeg.
De gevolgen van dit ongeluk waren
van dien aard, dat beide inzittenden
werden gewond de bestuurder licht
en de moeder, die naast hem was ge
zeten, erger. De man kon zichzelf uit
den vernielden wagen bevrijden, doch
de inzittende dame moest men uit de
brokstukken te voorschijn halen. Haar
gelaat vertoonde verschillende diepe
snijwonden, veroorzaakt door brekend
glas, terwijl zij bovendien een hersen
schudding had opgeloopen.
Beiden zijn naar het Wilhelmina-
gasthuis gebracht. De zoon kon spoe
dig huiswaarts keeren.
AUTO SLINGERT TEGEN BOOM.
Donderdagmiddag omstreeks half
vijf is op den grooten verkeersweg
Amersfoort-Zwolle-Apeldoorn, bij den
spoorwegovergang Hoevelaken, onder
de gemeente Amersfoort, een auto
ongeluk gebeurd, waarbij twee dames
zwaar gewond werden. Een kleine
open auto kwam van Apeldoorn en
werd door een garagehouder uit.
Amersfoort gesleept, daar een defect
mede hij haar dacht te verrassen.
Isabella was zeer verrast toen haar echt
genoot haar op dien schoonen zomerochtend,
terwijl zij haar lange zwarte haar voor den
kleinen spiegel bij het open venster stond te
vlechten zijn plan mededeelde, en spoedde
zich naar de kleerkast om te zien of zij een
schoon neteldoeksch kleedje bezat. Ja, daar
hing het, hetzelfde kleedje dat zij op de pic-
nic te Hurstonleighf gedragen had. George
was verrukt haar zoo blijde te zien, en volgde
haar, in het vensterkozijn gezeten, met zijne
oogen terwijl zij 'haar kraagje omdeed en een
smal zwart lint om haar hals hechtte, en de
uitwerking van dien zedigen opschik in den
spiegel gadesloeg.
„Ik wilde het juist zoo hebben, Izzie, als
verleden jaar, op den dag toen ik u ten hu
welijk vroeg. Mijnheer Raymond zal den sleu
tel van Hurstonleigh-park medebrengen, en
wij rijden daarheen als wij het kasteel gezien
hebben, en houden er weder onzen picnic, en
dan drinken wij thee bij dezelfde oude vrouw;
en alles zal precies hetzelfde zijn."
O, George Gilbert, hebt gij zoo weinig on
dervinding, om niet te weten dat geen dag-
van ons leven „precies hetzelfde" is als een
vorigen, en dat gij naar het onmogelijke
streeft door dit te wenschen
Het was een heerlijk ritje naar het oude
deftige Warncliffe met zijn trotsch kasteel,
dat zich op een heuvel aan den oever van de
Wayverne verheft. De heer Raymond wacht
te hen op aan de slotpoort en bood Izabella
zijn arm toen zij uit het rijtuig stapte, en
leidde haar langs een kronkelend voetpoed
over de rotsen naar het kasteel, waar zich
een groepje bezoekers op de breede trappen
voor de deur verzameld had.
De heer Raymond bracht Isabella naar het
venster, waar men het blauwe water van de
Wayverne over bemoste rotsen en kiezelstee-
nen, die in het zonnelicht schitterden, naar
beneden zag schieten, om vervolgens weg te
schuilen achter het groen, en aan den ande
ren kant weder statig onder de brug door te
stroomen.
Het kasteel te Warncliffe is een van die
plaatsen die men het liefst bezoekt.
Isabella liet zich door den heer Raymond
in stille verrukking rondleiden. Maar met die
verrukking vermengde zich een gevoel van
onvoldaanheid. Het was dus niet alles denk
beeldig wat zij zich zoo dikwijls had voorge
spiegeld. Er waren plaatsen als deze en er
woonden menschen in. Gelukkige menschen
Haar kamer had er nooit uitgezien als de
ze. Zij staarde rond als of zij wakend droom
de, bedwelmd door de schoonheid van het
vertrek, en hoorde nauwelijks wat de heer
Raymond tegen haar zeide over eene kleine
schilderij in een hoek, een Tintoretto, die hij
een juweeltje noemde.
Zij bekeek den Tintoretto, maar het was
een zeer bruin juweeltje, waarvan het schoon
hare bevatting te boven ging. Zij dacht niet
aan de schilderij. Zij peinsde over de moge
lijkheid,'hoe zij eens kon blijken de recht
matige erfgename te zijn van een kasteel als
dit. Doch plotseling werd zij uit haren kin-
derachtigen droom gewekt door eene vrou
welijke stem aan den anderen kant der ka
mer.
„Men ziet zoo zelden dat contrast van blond
haar en zwarte oogen," werd er gezegd „en
er is iets eigenaardigs in die oogen."
Er was niets bijzonders in de woorden,
maar de toon waarop ze werden uitgespro
ken trof Isabella's oor. De toon had iets hoog
hartigs, en tevens dat langzame, eenigzins
temerige maar toch niet onwelluidende, dat
aan zoo vele vrouwen uit den hoogeren stand
eigen is.
„Ja," antwoordde een mannenstem die
niets van het hooghartige maar al het teme
rige bezat, „het is een mooi gezicht. Het stelt
Johanna van Napels voor, niet waar Was
zij het niet die zich zoo onbehoorlijk gedroeg
iemand uit het venster gooide of zoo iets
De heer Raymond keerde zich plotseling
om alsof hij een electrischen schok had beko
men, en trad naar den spreker toe, die zich
juist op een der breede vensterbanken neer
vlijde.
reeds in den vroegen morgen een va-
cantiereis, welke tot 6 Augustus zal
duren, per auto van Soestdijk begon
nen.
Aan de reisplannen was geen rucht
baarheid gegeven, zoodat het vertrok
van Soestdijk geheel onongemerkt
bleef.
Uit Oldenzaal wordt gemeld, dat
Donderdagmorgen om ruim 10 uur het
Prinselijk gezin Oldenzaal is gepas
seerd. Zij passeerden de Duitsche
grens te Rammelbeek.
Van officieele zijde wordt gemeld
H.H.K.K.IÏ.H. Prinses Juliana en
Prins Bernhard zijn heden per auto
Wilt U een heerlijke Vacantie tocht
Dan een meerdaagsche reis van het
REISGIDSEN GRATIS VERKRIJGBAAR.
Reisbureau W.A.C.O. HOORN, Breed 75.
Tel. 184.
„Wel Roland ik dacht dat gij op Corfu
zat
De aangesprokene stond op, niet zonder
inspanning, maar zijn gelaat helderde niette
min op toen hij Isabella's voormaligen be
schermer zijne hand toestak.
„Mijn beste Raymond, wat ben ik blij dat
ik u zie Ik was van plan morgen ochtend
naar u toe te rijden, om eens samen te pra
ten. Ik ben eerst gisteren avond te huis ge
komen om mijn oom en nicht genoegen te
doen, die mij te Baden ontmoetten en er op
stonden dat ik met hen naar huis zou gaan.
Gij kent Gwendoline O, ja, natuurlijk."
Een dame met onberispelijk opgebonden
haar en een arendneus, met een hoed op die
de eenvoud zelve was, en alleen kon vervaar
digd zijn door eene modemaakster die het
talent bezat om haar kunst volkomen te ver-
heelen, liet het lorgnet glippen waarmede
zij Johanna van Napels bewonderd had, en
stak een hand uit, waarom de handschoen zoo
keurig sloot, dat het scheen alsof zij uit grijs
marmer gehouwen was.
„Ik ben bang dat mijnheer Raymond mij
vergeten heeft," zeide zij, „papa en ik zijn
in zoo langen tijd niet in Midlandshire ge
weest."
„E!n het Landhuis begon er uit te zien
als een verlaten woning. Maar gij zijt nu voor
goed teruggekomen Alsof gij voor iets an
ders dan goeds kondt terugkomen," voegde dé
heer Raymond er hoffelijk bij.
„Ja," antwoordde lady Gwendoline met een
kleine zucht„papa en ik denken ons in
Midlandshire neer te zettenhij heeft zijn
huis te Londen voor een poos verhuurd, en
wij kennen alle hoekjes van het Vasteland.
Wij zullen dus waarlijk het verstandigst doen
om ons op het Landhuis te vestigen. Maar ik
denk niet dat wij Roland lang in de buurt
zullen houden. Het zal geen veertien dagen
duren of wij beginnen hem te vervelen, en
verjagen hem naar Tartary of Midden-Afri
ka, of de hemel weet waarheen."
(Wordt vervolgd.)
