29e JAARGANG DONDERDAG 11 Angnstup 1938 No. ©2 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN DE DOKTERSVROUW, REISBUREAU W.A.C.O. W1ERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKBN l)!N KJ lAÜ DONDERDAG EN ZATERDAG ABONNEMENTBPRUB per 3 maanden f 1.25 UITGEVER: CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wlerlngen Telef. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van l 5 regels f q jq Iedere regel meer r 0.io BiNNENLANDSCH NIEUWS. GERST EN ROGGE BEREIKEN WEDEROM MINIMUM DER RICHTPRIJZEN. Ondanks veriiooging der monopolie- heffingen tot f 3. Voor f 4.35, f 7.35 met de nieuwe tot f 3 verhoogde monopolie-heffing, wordt thans Amerikaansche rogge op de Nederlandsche markt aangeboden Deze prijs benadert dicht het minimum van den richtprijs van f 7.25—8.25 dien de minister van Economische Zaken heeft ge steld. Met gerst is het al even zoo gesteld. Polen biedt gerst aan tegen f 89 per last f 4.45 per 100 kg.,met 1' 3 heffing f 7.45. Er is niet de geringste aanwijzing dat de buitenlandsche markten voor deze granen zullen stijgen. De oogstvooruitzichten zijn goed. Polen, dat nu zoo goedkoop aanbiedt, was verleden jaar in net geheel niet aan markt. De Russische aanbiedingen zijn met f 5 a f 6 per last gedaald en benaderde de Pool- sche prijzen. Wanneer straks in sterke mate aanbiedingen uit Noord-Amerika los komen lijkt de positie van de markt op het tegen woordig peil zeer wankel. De bakkerij geeft vaak aan Russische rogge de voorkeur boven inlandsche en ook som mige buitenlandsche gerstsoorten worden hier in den regel geprefereerd boven inland sche. Met de vooruitzichten voor den afzet van inlandsche voergranen ziet het er dus maar matig uit en het blijft zelfs te bezien of bij een heffing van f 3 per 100 kg de richt prijzen niet beneden de minimumlimiet zul len vallen. Toch hooren wij nog van onderhandelingen over uitvoer van inlandsche rogge en gerst. Belgische brouwerijen zouden, evenals in andere jaren, weer gerst koopen. Wij hoorden prijzen van f 4.70 a f 4.74 noe men, hetwelk met restitutie van heffing f 7.70 a f 7.75 wordt voor de verkoopers. Ook in Zwitserland wordt aangeboden. Op beide markten moet echter het hoofd geboden wor den aan de scherpe concurrentie van Polen. BOERDERIJ. GRAAN MAAIEN OOK DES NACHTS. Met verlichten tractor en maai-raachine. De machine heeft van het graan-oogsten hier en daar een continu-bedrijf gemaakt. Op Schouwen-Duiveland worden algemeen maai- machines gebruikt, die door tractoren wor den voortgetrokken. De werktuigen worden 's avonds en 's nachts verlicht en werken dan door. De vorige week is men er in geslaagd een dezer werktuigen in bedrijf te houden van Maandagochtend iwee uur tot Donderdagavond negen uur, toen een donderbui tot pauze dwong. Toen waren echter reeds heele velden gemaaid. Het graan-maaien wordt in een minimum van tijd en met een minimum van mensche- lijke arbeidskracht volbracht, wanneer men dat met vroeger vergelijkt. Werkt het weer in den oogsttijd niet sterk tegen, dan is er kans, dat de oogst daardoor ook eerder in de schuren is dan voorheen. Wie in het Zeeuwsche land in den donkeren nacht over de velden staart, ziet daar de felle lichten der maaimachines, die rusteloos voort gaan het graan te snijden. „HITTEPETIT" GESTAAKT. Leider heeft zijn artisten niets uitbetaald. De voorstellingen van de operette „Hitte- petlt" in het Rika Hoppertheater te Amster dam zijn gestaakt, nadat gebleken was, dat j de leider van het gezelschap, de heer Charles Braakensiek op den betaaldag Vrijdag 1.1. zijn altisten niets kon uitkeeren hij beschikte niet over de geringste middelen om aan zijn verplichtingen te voldoen. De artisten, die van allen kant waren aan gezocht om aan de uitvoering van deze ope rette mede te werken, waarbij hun werd ge zegd dat de salarissen gegarandeerd waren, hebben dus een week gespeeld zonder daar voor het minste te ontvangen. In de hoop, dat er voor hen nog iets te verdienen zou zijn, heeft de directeur van het Rika Hopperthe ater, de heer Sellmeijer, alsnog de kosten van de voorstelling van Zaterdagavond voor zijn rekening genomen. Aangezien de heer Braa kensiek toen echter evenmin theaterhuur en gages kon betalen, zijn de voorstellingen daar na gestaakt. Het Rika Hoppertheater blijft voorloopig gesloten. Nader wordt gemeld, dat onder de artisten zeer felle ontstemming bestaat jegens den heer Braakensiek, die enkele optredenden heeft bewogen naar Amsterdam te komen, waar zij pension hebben betrokken en waar voor zij dus de noodige kosten hebben ge maakt. Dit zou zijn gegaan, omdat men niet op deeling, doch tegen vaste salarissen zou spelen, terwijl de heer Braakensiek het voor stelde, dat deze salarissen waren gegaran deerd. Nu het is gebleken, dat de leider van het voor deze gelegenheid gevormde gezel schap niet over de geringste middelen be schikt, hebben de artisten zich verzekerd van rechtskundigen bijstand, teneinde te doen nagaan of op grond van de door den heer Braakensiek gedane toezeggingen een civie le dan wel een strafactie tegen deze tooneel- leider kan worden ingesteld. PADVINDER VERDRONKEN. In een der putten even buiten de zwemin richting „De Leemputten" bij Dorst onder Breda,in welk dorp eenige padvinders uit Den Haag met hun leider kampeerden, is Dins dagmiddag de 17-jarige padvinder Ditmes uit Loosduinen bij het zwemmen verdronken. Toen de jongen, die doofstom was, werd vermist, zijn de padvinders te water gespron gen en konden na herhaaldelijk duiken het slachtoffer op het droge brengen. Doktoren konden slechts den dood constateeren. ANGSTIGE MINUTEN OP VLIEGVELD WAALHAVEN. Vliegtuig vloog rond met één wiel. Minuten van angstige spanning heeft men dezer dagen beleefd op het vliegveld Waal-, haven. Minuten van nog grooter spanning heeft de invlieger Coppes van de Koolho- venfabrieken beleefd boven Waalhaven. Zijn proeftocht met het nieuwste exemplaar van het jachtvliegtuig F.K. 55 was ten einde. Hij wilde dalen. Het toestel schoot snel omlaag de landingssnelheid is zeer groot. Maar de machine daalde met slechts één wiel Een hachelijk moment. Beneden zwaaide de lieer Koolhoven met breede gebaren, naar Coppes, die natuurlijk niet naar beneden keek, maar zijn aandacht noodig had voor het toestel, dat hem met de signaalinriehting waarschuwde er blijft een wiel hangen. En Coppes trok snel weer op en hervatte zijn rondvlucht boven het veld met één wiel. Het invliegen vannieuwe toestellen is en blijft een hachelijk bedrijf, Coppes heeft het dien middag wel ondervonden De F.K. 55 is het moderne, tot in alle onderdeelen goed verzorgde jachtvliegtuig, dat verleden jaar te Parijs op de Luchtvaarttentoonstelling aller FEUILLETON. Naar het Engelsch. 23.) Op den dag vóór de opening van de jacht ontving George Gilbert een opgewonden brief van zijn ouden vriend Sigismund Smith. „Ik kom een dag of wat bij u doorbrengen, beste jongen," schreef hij, „om de rook van Lon den uit mijne poriën te verdrijven en te zien welk eene soort van huisvrouw gij van "miss Isabella Sleaford gemaakt hebt. De heer Smith kwam den volgenden mor gen met een vroegen trein te Warncliffe aan en zette zijne reis naar Graybridge voort in een bus die niet minder moordtuig inhield dan passagiers. Hij was zeer opgeruimd en praatte aan één stuk door tegen Isabella die te huis gebleven was om hem te ontvangen, en hem hartelijk verwelkomde. Zij zat tegen over hem onder vroolijk gekout. „En nu moet gij mij ook eens vertellen, Iz- zie, hoe het u gaat," ging hij voort„maar eigenlijk behoef ik niet te vragen of gij ge lukkig zijt, want gij hebt er nooit zoo goed uitgezien. Ik geloof dat George zich geluk mag wenschen dat hij het liefste vrouwtje in heel Midlandshire de zijne kan noemen." Mevrouw Gilbert bloosde, maar de geluk kige glimlach stierf weg op hare lippen. Er was iets, een zeer vaag iets, dat haar deed twijfelen of George wel zooveel reden had om zich gelukkig te gevoelen. „Ik vervul altijd zijne wenschen," zeide zij naïef, „en hij is vriendelijker tegen mij dan mama ooit geweest is, en geeft er niet om of ik onder het eten zit te lezen. Gij weet hoe boos mama daarover kon worden. Maar, Si gismund," ging zij voort op opgewonden toon, ,.ik heb u nog niet verteld dat wij te Mordred geweest zijn, op Mordred Priory, op een lunch. Met Sigismund kon zij over Mordred en den heer van Mordred praten. Hij was niet zoo als George, en kon sympathie gevoelen met hare verrukking over dat aardsche paradijs. „Kent gij Mordred?" vroeg zij. „Het dorp Mordred ken ik'zeer goed," ant woordde de heer Smith, „en het kasteel moest ik ook zeer goed kennen. De vader van den heer Lansdell was een cliënt van mijn va der, en toen Roland les kreeg in de oude ta len, mocht ik op het kasteel komen om ook in die lessen te delen, maar ik moet zeggen dat ik op een warmen zomeravond liever cricket speelde op het land buiten Warn cliffe." „Gij hebt hem gij hebt den heer Roland Lansdell als jongen gekend vroeg Isabella met open mond. „Ja zeker, lieve Izzie, maar gij behoeft er zulke groote oogen niet om op te zetten. Ik herinner mij Roland heel goed het was een uitstekende jongen, maar een echte dandy, met glacé handschoenen, een goud repetitie- horlogie, en zoo al meer. Hij bezat een over vloed van verfdoozen, en wandelstokken, en vischtuig. Ik heb schermen van hem geleerd," voegde Sigismund er bij, zich plotseling in postuur zettende en met de hak van zijn laars appél slaande. „Kom, mevrouw Gilbert," zeide hij een oogenblik later„zet uw hoed op en ga een wandeling met mij maken. Ik denk dat wij George toch niet vóór het eten te zien krij gen." Isabella was dadelijk gereed. Toen zij even buiten de stad waren, zeide zij bedeesd en blozende „Willen wij naar Thurton's groeve wandelen Het is er zoo mooi." „Dat is een schitterend denkbeeld van u, Izzie", was het antwoord. „Het is een mooi plekje, een droomerig, somber, oud plekje, waar iemand altijd in slaap valt en droomt dat hij schuimend bier drinkt. Dat komt van den waterval, die juist een geluid maakt als het bruischen van schuimend bier." aandacht trok, de machine met de twee ach ter elkaar geplaatste, doch tegen elkaar in draaiende schroeven, en met intrekbare wie len. Met zoo'n machine was Coppes de lucht ingegaan om er de fouten uit te halen, die natuurlijk altijd kunnen bestaan de invlie ger kan er van meepraten. De vlucht had een goed verloop gehad, de gebruikelijke proeven waren genomen en het spannende kwartiertje was voorbij. Leek althans voorbij. Want het werd met eenige minuten verlengd, die groote conster natie te weeg brachten. Met ingehouden adem staarde het clubje in den Koolhovenhoek van 't vliegveld omhoog naar de ranke machine, die snel optrok en rond cirkelde na de eerste mislukte daling. Het eene wiel, dat tergend eenzaam te voorschijn was gekomen, verdween naar binnen. Even vloog Coppes nog rustig rond.. Aandachtig volgden alle oogen de ma chine en vooral den onderkant, waar straks ae wielen moesten verschijnen, als de vlieger het landingsgestel naar buiten stuurde. En langzaam zakte hij weer af naar het veld XiOg even en de wielen moesten komen. De menschen beneden wachtten, Coppes wacht teEén wiel De nervositeit groeide. Met gebaren poogde men de aandacht van den vlieger te trekken om hem raad te geven. Maar Coppes vloog daar boven rond en de eenige raad, dien hij zichzelf geven kon, was zoolang mogelijk in de lucht blijven en trachten het goede wiel naar buiten te krijgen. Boven en beneden was men met hetzelfde probleem bezig en boven en beneden had men blijkbaar ook dezelfde ingevingen. Met uit gestoken landingsgestel trachtte Coppes ee nige malen door korte en snelle bochten te vliegen het haperende wiel naar buiten te slingeren. Zonder succes. Het wiel bleef waar het was, het landings gestel wilde niet, zooals de vlieger wilde. Het zijn angstige minuten geweest. De ma chine ronkte boven het vliegveld en men waagde het niet te denken aan de mogelijk heid van een landing met zoo groote snelheid op één wie) maar men moest tenslotte over wegen, dat Coppes niet eeuwig in de lucht kon blijven en dat de benzine eens op moest raken. En toen bewees het landingsgestel, dat het vliegkunst- en -moed waardeeren kon, want Coppens laatste poging om den grond toch nog zonder stukken op twee wielen te berei ken, werd beloond. Het was een poging, die slechts lukken kon, omdat het toestel zoo bijzonder licht en goed bestuurbaar is en omdat Coppes het uiteraard zoo door en door kent. Maar het was ook een poging, cïie even doodsche stilte bracht onder de angstige toekijkers in den Koolhoven-hoek. Coppes daalde op het vliegveld met één wiel De machine scheerde over het veld, maakte snel een wending en tikte met het eene wiel op de grasmat. Het was een korte maar stevige tik de beslissende tik. Met in gehouden adem keken de menschen beneden toe, met ingehouden adem moet Coppes op de signaalinrichting gestaard hebben Maar het lukte toen de machine snel weer optrok, zakte het tweede wiel naar buiten liet pleit was beslecht. En even later stond Coppes naast de nieu we machine op het vliegveld met de her nieuwde wetenschap, dat het invliegen van nieuwe vliegmachines toch maar een hache lijk bedrijf is En in den Koolhoven-hoek had men het nog warmer dan men het daar op het open veld in deze dagen pleegt te heb ben i DURE VACANTIE VAN TWEE FIETSERS. In Duitschland aangehouden en opgesloten. De kortste weg was niet de veiligste. Twee bewoners van Muiderberg, de 33-jari ge M. V. en zijn twintigjarige broer J. V., die samen per fiets een bezoek zouden brengen I aan den zwager van eerstgenoemde, die te Holderberg über Moers bij Krefeld woont, zijn tot de ervaring gekomen, dat de kortste weg niet altijd de veiligste is, ook al heeft men geen kwade bedoeling. Wiil U een heerlijke Vacantie tocht Dan een meerdaagsche reis van het REISGIDSEN GRATIS VERKRIJGBAAR. Reisbureau W.A.C.O. HOORN, Breed 75. Tel. 184. Isabella's gelaat schitterde van genoegen. ,.Ik ben heel blij dat gij ons eens zijt komen opzoeken, Sigismund," zeide zij. Zij was zeer blijde. Zij kon nu naar Thurston's groeve gaan zoo dikwijls zij er Sigismund heen kon lok ken, en geen gevoel van beklemming zou nu het onuitsprekelijke genot storen, dat haar die wandelingen verschaften. Niemand toch kon er iets op hebben aan te merken dat zij met een oud vriend wandelde Hoe meer zij de groeve naderden, hoe min der grond zij onder hare voeten begon te gevoeleitr „Zou hij er zijn Hoe dikwijls had haar hart niet geklopt bij die vier eenvoudi ge woorden Het was de eerste September, en misschien was hij op de jacht om patrij zen te schieten. Zou er wel eenige kans be staan dat hij er was Sigismund hielp haar over het hek van het laatste veld, en toen was er nog nog slechts een kleine strook grasveld, die hen van den waterval scheidde, maar de overhangende takken van de boomen beletten het uitzicht op de brug. Een oogenblik later konden zij echter tusschen het groen door zien. Isabel la's hart bonsde, en haar kleur verschoot. Hij was er, met zijn rug tegen den stam van den eik leunende, en bezig met eikenblaren af te plukken en in het water te werpen. Hij zag de blaren na met een gemelijk, ontevre den gelaat. Als hij geen groot man geweest was zou men gezegd hebben dat hij knorrig keek. Maar toen hij de zachte voetstappen en het ruischen van vrouwenkleeren in het gras hoorde, helderde zijn gelaat even plotseling op, alsof het dichte groen boven zijn hoofd door de bijl van een Titan werd weggehakt en het volle licht hem plotseling bescheen. Er kwam weder een kleine wolk op dat ge laat toen hij Sigmund achter de doktersvrouw gewaar werd, maar die wolk dreef spoedig voorbij. Smith zag er niet uit als een mede minnaar. De heer Lansdell herkende zijn vroegeren medescholier niet, maar hij zag dat Sigis mund een onschadelijk wezen was, en na De twee fietsers vertrokken Donderdag avond 10 uur uit Muiderberg. Toen zij Vrij dagmorgen te Berg en Dal bij Nijmegen waren aangekomen, zijn ze niet langs het douane kantoor Wijier Duitschland binnengegaan, maar een grintweg ingeslagen, welke hun vlugger in Duitschland kon brengen. Nadat zij ongeveer een half uur op Duit- schen bodem hadden gefietst, werden zij door een politieman aangehouden. Hij vroeg, hoe veel geld zij bij zich hadden. M. V. had 45 Mark en zijn broer 29 Mark. De agent bracht de twee Nederlanders naar een douanestation en daar vertelde men, dat zij vijftien mark te veel bij zich hadden. Als we die deponeerden, konden we ze later weer terugkrijgen, vertelden de toeris ten. Toen vroeg de chef van dat kantoor ons ook nog, hoe we Duitschland waren binnen gekomen en toen we naar waarheid vertel den, dat we langs den grintweg waren gere den en elk oogenblik hadden verwacht, bij een douanestation te arriveeren, scheen men de zaak niet te vertrouwen. Omdat we niet bij Wij Ier de grens waren overgestoken, werden we als smokkelaars be schouwd. De fietsers hadden als bagage bij zich een paar ons koffie, een half ons thee, een ons cacao, een paar reepen chocola, vier paar sokken, waarvan twee paar al versteld wa ren, twee gebruikte costuums en dan hadden deze pseudo-smokkelaars een broodzaag, wel ke als geschenk voor de' familie was bedoeld. De douane heeft een heelen tijd moeten zoeken om uit te maken, wat voor die brood zaag wel betaald moest worden. Ze vonden het een heel nuttig ding en verklaarden, het' niet te kennen. Ook moesten we ons Neder landsche geld ten bedrage van ongeveer f 10 afgeven. Er werd langdurig gerekend om uit te maken, hoeveel boete we wel moesten be talen en tenslotte kwamen de heeren tot een bedrag van f 187. Alles werd in beslag geno men alleen de costuums mochten we behou den. We stellen toen voor, dat we probeeren zouden f 100 uit Nederland overgestuurd te krijgen en daar werd genoegen mee genomen. We telefoneerden naar huls, maar vader was er niet. De boodschap zou echter worden over gebracht. In de cel. De twee broers werden in arrest genomen en in een cel gestopt. Denzelfden avond om zeven uur vlak voor het sluiten van het post kantoor te Muiderberg, heeft hun vader f 105 (met inbegrip van de telefoonkosten) over gemaakt, maar Nijmegen kon de geldzending niet meer naar Beek doorgeven, omdat het te Iaat wals geworden. Of de broers al betoog den, dat het geld nu toch verzonden was, dus dat men hen nu toch kon laten gaan het baatte niet. Wat wij hebben uitgestaan, toen we daar 3- uur als misdadigers in een cel opgesloten zijn geweest, kan ik u niet zeggen, verklaar de de oudste broer verontwaardigd. Dank zij de medewerking van den kantoor houder te Beek is het geld nog op het doua nekantoor gekomen. Daarop zijn ze weer op nieuw aan het rekenen gegaan en dat bedrag van f 105 scheen hen toch wel verteederd te hebben, want tenslotte heeft men ons f 15 terugbetaald. Maar al onze marken en ons Nederlandsche geld hadden ze ook al afge nomen. 's Avonds om tien uur zijn we, dood moe van alle narigheid, op de fiets gestapt. Maar toen wilde men weer eerst een verkla ring van ons hebben, dat wc accoord gingen met de boete en dat we later geen vordering tegen den Duitschen staat zouden instellen. Na lang aarzelen hebben we noodgedwongen die verklaring maar geteekend. Naar huis terug. U kunt echter begrijpen, hoe we er aan toe waren. Sinds Woensdagnacht hadden we niet geslapen, maar we wilden toch maar het liefst zoo gauw mogelijk weer naar Neder land terug te keeren. We hebben dus den ge- heelen nacht doorgetrapt en kwamen Zater dagochtend uitgeput in Muiderberg aan. Mijn spaarduitjes zijn geheel opgegaan aan de boete. De heer V. toonde een brief van zijn schoon zuster uit Holderberg, waar de familie in doodelijke ongerustheid had verkeerd over de fietsers, die maar niet kwamen opdagen. Een telegram van Muiderberg naar Holderberg om opheldering te geven, was verminkt overge komen. Om onaangenaamheden te voorkomen is het raadzaam Duitschland langs een douane kantoor binnen te gaan en zich voor de reis van de deviezenbepalingen op de hoogte te stellen. BUIYENLANDSCH^ NIEUWS. LUCHTVAART. VERRASSING TE BRISBANE. Hollandsche jongen brengt gezagvoerder v. Messel aardbeien. Toen de PK-AFM van de K.N.I.L.M., op weg van Sydney naar Batavia,, onlangs te Bris- bane aankwam, werd het toestel daar opge wacht duor een kleinen jongen, die den vlie gers en passagiers mandjes met kleurige, smakelijke aardbeien aanbood, lezen wij in liet „Bat. Nbld." Gezagvoerder Van Messel maakte zich gereed een vloeiende speech in het Engelsch af te steken, toen het jongetje hem voor was en vertelde, goed Hollandsch te kennen. Hij droeg zelfs een naam die de Hol landsche vliegers zeer vertrouwd in de ooren klinkt Koolhoven. De kleine Herman Kool hoven woont met zijn vader vele kilometers buiten Brisbane. Zijn vader, er van overtuigd, dat voor een Hollandschen jongen in Austra lië nog altijd aardige kansen bestaan, besloot, nadat Hermans moeder was overleden, zich met zijn jongen in Australië te vestigen. Hij begon een aardbeien aanplant, welke boven verwachting slaagde. Herman Koolho ven bezoekt natuurlijk een Engelsche school, maar thuis wordt er Nederlandsch gesproken. Toen ze hadden gehoord van de Nederland sche vliegers, die nu twee maal per week de zen in heel Australië bewondering wekkenden K.N.I.L.M.-dienst vliegen, had Herman be- Isabella beleefd gegroet te hebben knikte hij hem vriendelijk toe. „Ik heb mijne jagers de eerste fazanten laten schieten," zeide hij fluisterend tegen Isabella, „en ik ben hier al geweest van tien uur af." Het was nu over éénen. Hij had dus drie uur op haar staan wachten, dacht Isabella. Ja, zoo ver was het reeds gekomen. Maar hij ging weg in het laatst van October, en clan zou alles uit zijn. Het zou den lezer vervelen alle gesprekken van dien morgen te volgen. Roland vond in Sigusmund Smith een ouden bekende weder,1 en de beide jonge lieden waren vol herinne-j ringen aan hunne kindsheid. Het had zelfs den .schijn alsof de heer Lansdell in die da gen vurig aan Sigismund gehecht was ge weest, want hg was bijzonder hartelijk tegen hem, en vormde allerlei plannen om hem zijn verblijf te Craybridge aangenaam te maken. Gewoonlijk kwam nu de heer Lansdell den volgenden dag te Graybridge een bezoek bren gen. Hij moest den heer Gilbert spreken, want een van zijne arbeiders zag er zoo slecht uit en had noodzakelijk geneeskundige hulp noodig, of een van zijne bedienden leed aan kiespijn of rheumatlek. Gewoonlijk vond hij den dokter niet thuis, maar het ver veelde hem nooit, al was het een uur lang, op hem te wachten. Wat was hij toch goed dacht Isabella het was dan toch geen ge voel van minachting voor haar dat hem zoo op eens had doen opstaan en vertrekken. Maar als de heer Lansdell na zulk een be zoek langzaam naar huis wandelde, had zijn gelaat meestal eene uitdrukking van onvol daanheid, die volstrekt niet beantwoordde aan het genoegen dat hij in het bijzijn van mevrouw Gilbert scheen gesmaakt te hebben. Hij was onbestendig. Er waren oogenblikken waarin hij in 't geheel niet meende dat het onderscheid in jaren tusschen hem en Isa bella, de gedachte aan sympathie tusschen hen buiten sloot waarin hij zich zeer jong en gelukkig voelde als hij In de huiskamer te Graybridge een rustieken tempel of een be vallig vrouwenkopje zat te teekenen, of met mevrouw Gilbert den tuin intrad om een praatje te maken met Jeffson. Dit vlotte ech ter zelden, want Jeffson die de voorkomend heid zelve was tegen ieder levend wezen, van de varkens af wie hij hun voer bracht, tot den deftigen predikant toe, die somtijds een groet voor hem ten beste had, als hij 's avonds aan de staldeur van den arbeid stond uit te rusten, Jeffson was verre van beleefd te gen Roland Lansdell, en volgde hem dikwijls met een wantrouwenden blik als hij aan Izzie's zijde de smalle voetpaden langs wan delde en nu en dan haar neteldoeksch kleedje uit de doorntakken van een bessenboompje ioswikkelde. Eens waagde Isabella het om den tuinman over zijn onbeleefd gedrag te onderhouden. Zij voelde zich echter niet zeer moedig, en bukte terwijl zij sprak over een rozenstruik, waarvan zij de verdorde bladeren afplukte, en nu en dan ook bladeren die niet verdord waren. „Ik geloof dat gij niet van den heer Lans dell houdt, Jeff," zeide zij. Zij was dikwijls zeer vertrouwelijk met Jeffson geweest vóór dat zij den heer Landsdell leerde kennen, en had eenig onderricht van hem ontvangen in het tuinieren. „Gij waart van morgen erg knorrig toen hij met u praatte over zijn ar beider die aan de koorts leed ik geloof dat gij niet van hem houdt. „O, ja, mevrouw, ik houd wel van hem. Ik ken geen jong heer die een edeler voorkomen heeft, of vriendelijker en opener met zijn minderen praat dan mijnheer Lansdell. Maar even als 't met veel andere goede dingen gaat, ik vind hem goed als hij op zijn plaats Is en ik wil u openhartig bekennen, als gij mij ne meening vraagt, dat hij nooit minder op zijn plaats is dan als hij hier in huis of in den tuin zijn tijd verkwist. Het is mijn zaak niet om te zeggen wie hier aan huis moest komen en wie niet, maar gij weet dat er eenige familiebetrekking bestond tusschen mijnheers moeder en mij. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1938 | | pagina 1