30e JAARGANG
DONDERDAG 23 FEBRUARI 1939
No. 23
MIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
DE BAND
DES BLOEDS.
1
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
BUlfËNU^CH" NIEUWS.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN.
BUREAU
Hlppolytushoef Wlerlngen
Telel. Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIèN
Van 1 6 regel»
iedere regel meer
f O.M
I 0.18
bracht hem vervolgens veilig naar huis, waar
zijn komst met groote vreugde begroet werd.
AVONTUURLIJKE ONTSNAPPING UIT
DUITSCHE GEVANGENIS.
Nederlander over de grens ontkomen.
Op niet minder avontuurlijke wijze dan
waarop dezer dagen een Nederlander uit Gla-
nerbrug wist te ontsnappen uit de gevange
nis in Gronau, heeft een ingezetene uit Win
terswijk weten uit te breken uit de gevange
nis te Borken. j
Sedert 29 November 1938 zat deze Winters-
wijker gevangen in Borken, waar hij werd
vastgehouden, verdacht van het smokkelen
van deviezen. Hoewel de „Herr Inspektor",
naar de Winterswijker mededeelde, overtuigd
was van zijn onschuld aan het hem ten laste
gelegde, bleef zijn invrijheidstelling uit. Wel
deelde de inspecteur hem eenige malen mede,
dat hij zijn onschuld als vaststaande be
schouwde. De gevangene besloot toen om zelf
handelend op te treden en zijn vrijheid dan
maar te nemen.
Te dien einde verzamelde hij met groot ge
duld stukjes touw, die hij tot een lang en
sterk geheel aaneenknoopte. Op den zolder
van het gevangenisgebouw wist hij de verdere
voorbereiding voor zijn vlucht in orde te
brengen. Hij bond hier het touw aan een
stevigen balk, leidde het door het dakraam
en liet het naar buiten zakken.
Intusschen was hij er in geslaagd de beschik
king te krijgen over zijn kleeren en die ver
stopte hij op een bereikbare plaats, zoodat hij
er bij zijn vlucht snel de beschikking over zou
hebben. Al deze voorbereidingen waren zeer
minutieus en weloverwogen uitgewerkt, zoodat
zij niet de aandacht trokken.
DE VLUCHT.
Zaterdag j.1. nu was de Winterswijker ge
reed gekomen om de vlucht te wagen. Hij
hield zich den geheelen dag ziek, en toen het
omstreeks zes uur etenstijd was geworden ver
klaarde hij niet te kunnen eten en maar lie
ver naar bed te gaan. In plaats echter van
zijn bed op te zoeken snelde hij naar boven,
naar den zolder, schoot een van zijn eigen
kleedingstukken aan en liet zich langs het
gereedhangende touw afglijden. Op 10 meter
boven den grond bleef hij nog een oogenblik
haken, doch wist zich, met de voeten af te
stooten, te bevrijden, waarbij hij zich vrij ern
stig aan handen en voeten bezeerde.
Een van de moeilijkste deelen der ontvluch
ting volgde toen hij moest een vervoermid
del hebben om zich zoo snel mogelijk uit de
omgeving van de gevangenis te verwijderen.
Reeds wist hij dat zijn rijwiel weggeborgen
stond in een ander deel van het gevangenis
gebouw. Met de grootste omzichtigheid begaf
hij zich derwaarts, wist de deur van de berg
plaats open te breken, slipte naar binnen en
na zich geheel van zijn gevangeniskleeding
te hebben ontdaan en zijn eigen plunje te
hebben aangetrokken sprong hij op zijn
fiets en verdween in de richting van Buxlo.
In de nabijheid van deze plaats echter merk
te hij hoe een auto met felle zijlichten met
groote snelheid naderde. Daar hij vermoedde,
dat men zijn vlucht reeds opgemerkt had en
thans achter hem aanjoeg, sprong hij snel
van zijn rijwiel en verborg zich in een sloot.
De auto passeerde zonder dat hij opgemerkt
werd. In Burlo zette hij zijn fiets bij een van
zijn kennissen en trok daarop te voet door de
bosschen van Salm naar de Nederlandsche
grens. Een grensbewoner, die een auto bezit,
SPORT.
Het drama in de Antwerpsche zesdaagsche.
In de Antwerpsche zesdaagsche voltrekt
zich een klein drama. PijnenburgVan Vliet
was de groote attractie. De wereldkampioen
in den sprint mede op het houtDat was in
jaren niet meer gebeurd.
Van Vliet ging er toe over, omdat de sprint
hem niet voldoende oplevert. Hij is van plan
elk jaar één Zesdaagsche te rijden en daarom
was hij er zich van bewust, dat hij in dit
debuut een goed pfiguur moest slaan. Hij
voelde er niets voor drie dagen als parade
paard te moeten dienen en dan naar huis te
worden gezonden. Neen, hij wilde den wed
strijd uitrijden.
Van Vliet kreeg Jan Pijnenburg tot koppel-
genoot. Een prachtige combinatie van ver
nuft, ervaring, uithoudingsvermogen en snel
heid.
Tenminstedat dacht men Men reken
de op Jan Kanonbal, den renner,, die alles
kan, die Van Vliet tot grooten steun zou
kunnen zijn.
Kanonbal vanblik
Maar men kreeg een Pijnenburg, die geheel
uit vorm is, die niet meer in staat is den bo
ventoon te voeren, een Pijnenburg, die mee
loopt in- het gareel en nu door de anderen
met dezelfde onbarmhartige knoet wordt ge
regeerd als waarmede hij hen zoovele jaren
heeft geterroriseerd. En in plaats van Van
Vliet tot steun te zijn, sleept hij hem mee,
maakt hij diens werk onnoemelijk veel zwaar
der, te zwaar misschien voor den nieuweling
in dit vak.
Dinsdagavond zat de wereldkampioen te
stampen en liet hij na een korte jacht het
hoofd tusschen de schouders zakken. In den
sprint moest hij mannen als Lapebi, Somers,
Loncheen Christensen laten passeeren, man
nen, waarmede hij anders zou hebben ge
speeld.
In hun cabine heerscht dan ook maar wei
nig opgewektheid. Van Vliet zegt niet veel.
Hij heeft zich echter voorgenomen den rit te
volbrengen en als het maar eenigszins moge
lijk is, zal hij het doen ook.
De Pijn beklaagt zich. „Ze rijden allemaal
tegen mij alleen."
Daaraan kan men zien, dat Jan de oude niet
meer is. Anders zou hij weggesprongen zijn,
zou hij zijn belagers door daden hebben dui
delijk gemaakt, dat zij zich vergisten, dat het
met hem nog lang niet fini is.
Nu klaagt hij en blijft in het peloton han
gen, onmachtig zich te verzetten tegen het
opperbevel van zijn ouden vriend Wals.
den zullen dan In particuliere huizen
hun godsdienstoefeningen moeten hou
den. Alle eigendommen van de Jooil-
sche gemeente, zooals terreinen van de
synagoge en begraafplaatsen moeten
aan de nationaal-socialisten worden ver
kocht. Joodsche emigratie op groote
schaal zal worden mogelijk gemaakl
en gedeeltelijk worden bekostigd uit de
opbrengst van den verkoop van 'n hi
storische collectie oud-zilver ritueel
vaatwerk uit de grootste synagoge van
Danzig in Amerika. De toestemming
voor den verkoop is gegeven op voor
waarde, dat de opbrengst gebruikt zou
worden voor de financiering van de
Joodsche emigratie uit de Vrije Stad.
In de eerstkomende dagen zal de eer
ste groep van 500 emigranten Danzig
per autobus verlaten en met verzegel
de treinen naar de haven worden ver
voerd, vanwaar zij overzee hun bestem
ming zullen bereiken, die geheim
wordt gehouden. Als deze emigratie een
succes is, zullen er meer groepen volgen
Eventueel zullen oi" veer 15 Jood
sche kooplieden, die door hun handel
in hout en haring veel buitenlandsch
geld naar Danzig rengen en van de
autoriteiten verlof hebben gekregen
hun zaken voort te zetten, in Danzig
blijven wonen.
DUITSCHERS IN UNIORM
Eén op de drie.
Op de Conferentie van meesterkleer
makers te Weimar is medegedeeld, dat
op het oogenblik ongeveer één op de
drie Duitschers een uniform draagt.
JODEN VERLATEN DANZIG
Behalve zij, die „nuttig" zijn.
De twee synagogen van Danzig zui
len worden afgebroken, de eene voor
1 Maart en de andere voor 1 Mei. De Jo
FEUILLETON
BINNENLANDSCH NIEUWS.
MOLENAAR GEDOOD OP
ONBEWAAETEN OVERWEG
Auto bij Meppel door Diesel-
trein gegrepen.
Op den onbewaakten overweg aan
den Boverhofsweg te Koekange, ge
meente De Wijk, is Dinsdagmorgen on
geveer acht uur, een vrachtauto be
stuurd door den 57-jarigen molenaar
L. van Mullinge te Koekange, onder
den Diéseltrein geraakt, die te 7 uur
53 uit Meppel vertrekt. De bestuurder
kwam om het leven.
Wegens den dichten mist had de mo
lenaar zijn 17-jarigen zoon vooruit ge
stuurd om te zien of de overweg veilig
was. De jongen zag geen trein nade
ren, waarop zijn vader den overweg
opreed. Er bleek echter wel een trein
te zijn. De wagen werd door den op
volle snelheid rijdenden Diesel gegre
pen en totaal versplinterd. Over een
grooten afstand waren de brokstukken
van de vernielde auto langs de rails
verspreid.
De molenaar was gehuwd en vader
van twaalf kinderen.
NAAR AMSTERDAM.
Dan alleen per
W. A. C. O. AUTOBUSDIENSTEN.
Snelste en voordeeligste autobusverbinding.
Vraagt onze winterdienstregeling, verkrijg
baar bij de chauffeurs en onze kantoren.
JONGEN ONDER ZAND GESTIKT.
Bij instorten van kuil te Bakel
Dinsdagnamiddag waren eenige jon
gens op den Zandscheberg te Bakel
(Noord-Brabant) aan bet spelen. Zij
hadden een heuveltje gegraven. Plotse
ling zakte een heuveltje boven de ge
graven kuil in, waardoor een 12-jarige
jongen, die zich daar in bevond, werd
bedolven.
Zijn makkers waarschuwden de
buurtbewoners, die spoedig ter plaatse
waren en alle pogingen in het werk
stelden, den jongen te bevrijden. Intus
schen was ook een geneesheer gewaar
schuwd. Toen deze ter plaatse kwam,
had men den jongen bevrijd. Genees
kundige hulp mocht echter niet meer
baten. De dokter constateerde den
dood door verstikking.
NOORD-NEDERLANDSCHE
HYPOTHEEKBANK
Directie en commissarissen af
getreden.
Het bestuur van de Vereen, van de
Effectenhandel heeft kennis genomen
van de berichten omtrent den toestand
der Noord-Nederlandsche Hypotheek
bank. Het heeft directie en commissa
rissen uitgenoodigd tot het geven van
inlichtingen daaromtrent en als resul
taat daarvan zijn directeur en presi
dent-commissaris terstond en ook de
overige commissarissen afgetreden.
Een nieuw bestuur zal terstond een
onderzoek instellen naar den toestand
van de bank en daaromtrent op zeer
korten termijn zoowel aan de Vereen.
.d. Effectenhandel als aan de aandeel
houders verslag uitbrengen.
WERKZAAMHEDEN HERVAT AAN
NOORD-OOSTPOLDER
Met de hervatting: der inpolderings
werkzaamheden van den Noordoost
polder is te Lemmer 'n begin gemaakt
Het ligt in de bedoeling van het Syn
dicaat Noordoostpolder, dat - na de
gunning van nog 4 Km. aansluitenden
ringdijk - nu nog 5 Km. moet leggen,
dit jaar met dat werk gereed te komen
Bovendien moeten er nog 3.5 Km. ka
naai, deel uitmakend van het hoofdka
naal, door den polder, worden gebag
gerd.
Aan de M.U.Z. (Maatschappij tot Uit
voering van Zuiderzeewerken) is de
baggering van 35 Km. van dit kanaal
opgedragen den heer IJ. van Wijn
gaarden, deelgenoot in genoemd syndi
caat. is het baggeren van ongeveer 25
Km. kanaal, alsmede de bodemverbe
tering van een oppervlakte grond,
waar in de toekomst het hoofddorp zal
worden gebouwd, toegewezen.
Voor dit werk moet er 3.5 milll. M3
grond worden verwerkt.
De aannemer van den bouw van den
sluisput, met het bemalingsgebouw, de
heer Haitsma te Harlingen, heeft reeds
ACHTTIENDE HOOFDSTUK.
Aan de ontbijttafel den volgenden morgen,
zelde mijn vader mij, dat prinses Margaretha
mij dien avond ten zes ure wachtte. Daaren
boven kwam er nog een lakei, om mij te her
inneren aan het vastgestelde uur, daar de
prinses blijkbaar het geheugen mijns vaders
niet bijzonder vertrouwde. Hij was sedert gis
teren veel verstrooider en veel meer in zich
zeiven gekeerd dan tot nu. In den namiddag
was een bijzonder fijn gekleed heer met een
kistje onder den arm de trap opgegaan naai
de bibliotheek hij had daar lang vertoefd,
en toen mijn vader eene poos later naar den
hertog ging, vergat hij ten eenenmale mij
goêndag te zeggen. Ik hoorde zijne schreden
en liep de gang in toen zag ik dat een koort
sig rood zijne wangen bedekte zijne oogen
schitterden, en hij had zeker voortdurend met
zijne handen door zijn haar gewoeld.
Thans zaten wij aan 't middagmaal. Ik kon
maar weinig eten ik was gejaagd en angstig
ik was erg bang voor de prinses, die ik mij
niet anders kon voorstellen dan in een kleed
van goud brokaat, met een kroon, die van
edelgesteenten schitterde, op het hoofd. Daar
enboven boezemde het uitzicht mijns vaders
vrees in. Hij gebruikte niets hij deed niets
anders dan propjes brood draaien tusschen de
vingers, en keek zonder iets te zeggen voor
zich uit. Hij was blijkbaar met zich zeiven in
strijd of hij iets zou zeggen of zwijgen nu
en dan keek hij Ilse met onderzoekenden blik
aan, die, van iets dat hem hinderde volkomen
onbewust, met flinken eetlust voortat, en al
etende herhaalde malen betuigde dat er toch
nergens zulke broodige aardappelen waren dan
op den Dierkhof, omdat het daar zulke beste
zandgrond was.
„Lieve Ilse, ik wou je wat vragen," begon
mijn vader plotseling hij sprak zoo kort1
en afgemeten als moest hij de woorden met
een rukje over zijne lippen stooten.
Ilsse keek van haar bord op.
„Gij hebt immers de papieren van waarde,
de nalatenschap mijner overleden moeder,
medegebracht
„Ja, Doctor," antwoordde zij, nieuwsgierig
wat er verder zou volgen, terwijl zij de vork
neerlegde. i
Hij stak de hand in zijn borstzak en haalde
behoedzaam iets te voorschijn, dat in papier
was gepaktzijne handen beefden en zijne
oogen glinsterden, terwijl hij het vloeipapier,
zoo zacht als zijde, uit elkaar vouwde een
prachtige, groote gedenkpenning kwam voor
den dag.
„Zie eens, Ilse wat zegt gij hiervan
„'t Is zeker heel mooi," antwoordde zij en
knikte toestemmend.
„En verbeeld u eens hoe goedkoop ik dit
krijgen kan. Voor drie duizend thaler kan ik
eene verzameling munten bekomen, die onder
mannen van 't vak minstens twaalf duizend
thaler waard is." Op zijn anders zoo stil en
peinzend gelaat was een trek van verrukking
te zien. „Het is het eerste, gelukkige toeval
in mijn leven tot nu toe ben ik alles slechts
met groote moeite, vaak met zware opofferin
gen, meester geworden en nu juist heb ik
geen geld genoeg ter mijner beschikking
Lieve Ilse, gij zoudt mij levenslang aan u ver
plichten, als gij mij van het.u toevertrouwde
geld drie duizend thaler ter hand woudt stel-
len.Leonore lijdt volstrekt geen schade, want
ik geef je mijn woord, dat hetgeen ik koop,
minstens driemaal zooveel waard is als de
koopsom bedraagt."
„Ja wel, dat kan wel wezen dQch hoe is
het er mede, heeft men daar iets aan vroeg
zij en knipte met hare vingers tegen de munt,
hetgeen mijn vader een soort van zenuwtrek
king bezorgde.
„Wat bedoelt ge vroeg hij langzaam.
„Ik bedoel ditnemen zij het in de winkels
een paar weken geleden met dien ar
beid een begin gemaakt, door het droog
maken van den fundeeringsput.
RUNDERFOKKERS GAAN VERKOOP
ORGANISEEREN.
Besluit van vergadering
van Prov. Bond.
De Provinciale Bond van Rundveefokvereê-
gingen in Zuid-Holland heeft haar zestigste
algemeene vergadering gehouden, waarin men
het besluit heeft genomen den verkoop van
overtollig fokmateriaal te bevorderen door sa
menwerking met de aangesloten fok- en con-
trolevereenigingen het bestuur zal een ver
tegenwoordiger aanstellen, die tusschen koo-
pers en verkoopers moet bemiddelen. Voor
reclame en propaganda voor deze werkwijze
zal een maximaal bedrag van f 400 voor het
eerste Jaar mogen worden uitgetrokken.
aan, als men betalen moet
Mijn vader schoof achteruit, alsof hij door
een adder was gestoken.
„Neen, Ilse," zeide hij na eenige oogenblik-
ken teleurgesteld „dan maakt ge u eene
verkeerde voorstelling van de zaak. Uitgeven
kan men dit soort van geld nietmen kan
het alleen maar weer verkoopen."
„Zoo dan blijven de drieduizend thaler
ir een kast liggen en kan men ze alleen maar
bekijken, en dienen voor niets anders dan de
gebroken prullen boven in de groote zaal
Doch daarvan kan het kind niet eten, en geen
schoenen aan de voeten koopenDoctor
Ik heb u terstond gezegd, dat het geld niet
mag worden aangeraaktToen ik te Hanno-
ver het eene pakje voor, het andere na mei
de vijf lakken, die ik ten slotte niet langer
kon uitstaan, naar het postkantoor bracht
en eindelijk boos keek, als dat weer gebeuren
moest, zeide mijne arme mevrouw telkens
„Ilse daar heb je geen verstand van. Mijn
zoon is een beroemd man, en dat behoort er
zoo bij." Ik ben even oliedom gebleven,
Doctor, en heb nooit kunnen begrijpen, waar
om mijne mevrouw zoo arm moest worden
daarom zij al het mooie, ouderwetsche zilver
van de Jacobsohns en hare ringen en arm
banden en ketens moest verkoopen, omdat
gij een beroemd man zijt ziet gij, en nog
minder begrijp ik, dat nu ook het kind hare
kleine erfenis moet opofferen. Neem het mij
niet kwalijk, Doctor, doch het kwam mij al
tijd voor, dat het bar vele geld in een diepe
grondelooze put viel, want men hoort er nooit
weer Iets van, als het eens is opgeslokt
Het kan wel wezen dat gij het in uwe zaak
steekt, en dat later als die dingen ver
kocht worden
Mijn vader sprong op in zijn stoel alles
kon hij verdragen, alles nam hij voor lief, doch
niet de gedachte, dat ooit eene vreemde hand
zich naar zijne verzamelingen zou uitsteken.
Hij hield beide armen vóór zich uit, als wilde
hij Ilse het zwijgen opleggen. Zij zweeg een
oogenblik, doch ging toen onverstoord ver
der „Ik heb trouwens niets meer over het
geld te zeggen, het ligt daar in 't huis in
GEMEENTE WIERINGEN.
KLINK TE PARIJS
Klink, die tot voor Zondag nog onge
slagen poursmite-njder was voor het
loopende seizoen, heeit Zondag te Pa
rijs zijn eerste nederlaag moeten incas
seeren tegen den eveneens ongeslagen
specialist Louis Aimar.
Aimar is een buitengewoon sterke
achtervolger en heeft de laatste weken
vele tegenstanders weten te verslaan.
Aimar is de tegenwoordige houder
van den achtervolgings-armband. Het
heeft Detme Klink niet mogen geluk
ken deze trophee te veroveren. Maar
dat kunnen wij niet erg vinden. Ons
dunkt, dat de prestaties van Klink het
atgeloopen jaar ver boven het middel
matige zijn uitgegaan. Hij is thans be
kend in het „kringetje" der beste we
reldrenners en zal nog veel moeten
doen om zich te handhaven. En daar
om meenen wij dat deze overwinning
van Aimar slechts een gunstige invloed
zal hebben. Het zal Klink DIT zeggen
Je bent nu wel ongeslagen geweest,
maar onthoud en begrijp, dat daar eens
een eind aan kan komen, want er is al
tijd haas boven baas."
En met dit besef zal hij zijn training
ernstiger dan ooit opvatten want ook
Klink kan op zekeren dag een halt toe
roepen, aan hen die als voor onoverwin
nelijk doorgingen.
Klink te Parijs was op zichzelf reeds
een feit, waar Wieringen trotsch op
mag zijn. Aimar startte even sneller
dan Klink, doch deze herstelde zich en
liep zoowaar uit en op een dusdanige
wijze, dat het publiek reeds aan een ge
slagen Aimar ging denken. Doch deze
ontdekte plots het gevaar, waarin hij
verkeerde en met een wilskracht, die
men zelden aanschouwde, verhoogde
hij zijn tempo dusdanig, dat Klink niet
meer kon volgen.
Na ruim 7 Km. te hebben gereden
(van de 10 Km.) werd Klink door Aimar
ingehaald.
Geen schande, Klink, het zou te mooi
de brandkastgij wildet de zorg daarvoor niet
op u nemen, en derhalve heb ik het aan mijn
heer Claudius gegeven. Dat is evenwel geen
man, die met zich laat gekscheren die van
daag wat ontvangt en het morgen weer uit
handen geeft, zooals anderen wel zouden wil
len."
Mijn vader wikkelde, zonder een woord meer
te verliezen, het stuk goud weer in het pa
pier en stak het in zijn zak. Zijne teleurstel
ling en sprakelooze neerslachtigheid gingen
mij erg aan 't hart er was evenwel niets
aan te doen. Ilse's gelaat straalde van vol
doening over het feit, dat zij het geld in vei
ligheid had gebracht. Ik was bang voor hare
strenge, grijze oogen en durfde geen woord
spreken in 't belang van mijn vader, toen de
ze weder naar zijne studeerkamer was ver
trokken.
Ten vier ure des namiddags kwam het aar
dige kamermeisje, dat bij Charlotte mede de
rol van kamenier vervulde, in mijne kamer.
Zij had eene kleine dichtgedekte mand onder
den arm, en toen zij den handdoek had weg
genomen, zag ik eene zee van witte gazen
golfjes, met kleine zwarte blaadjes over-
strooid.
„Juffrouw Claudius heeft mij hierheen ge
zonden ik moet zien hoe u dit staat," zei
de zij en pakte hare mand uit. Inmiddels ver
zekerde zij Ilse, dat het vandaag in huis een
dag was „om weg te loopen."
„Verbeeld u," zeide zij, „wij hebben heeren
diner. Alleman is aan 't werk ieder loopt
en draaft en daar gelast mijnheer Claudius
van morgen vroeg 't is haast niet om te
gelooven dat het kantoor naar den tuin
kant verplaatst moet worden, en wel ter
stond niemand kon zijne ooren gelooven
Het kantoor, waarin alle Claudiussen langer
dan honderd jaar hebben zitten werken En
niemand heeft het ooit gewaagd, ook maar
eene kast te verplaatsen, en daar op eens
werden al die geschonden, wrakke meubels
voorzichtig uit het oude, donkere vertrek
overgebracht naar het vroolijkste, dat men
zich denken kan.Men zou er een versje
op kunnen maken, als iemand in huis die
kunst maar verstond de oude Erdmann loopt
met een bleek gezicht rond, want hij gelooft
zeker, dat de ondergang der wereld nu kort
aanstaand^ is." Ik luisterde slechts met een
half oor wat ging mij ook het kantoor van
mijnheer Claudius aan?Met mijn blik
verslond ik de wonderschoone zaken, die door
de spreekster werden uitgepakt. Ook Use be
keek elk voorwerp met onderzoekenden blik,
en hare vingers trokken en sjorden tot mijn
schrik aan de dunne stof van het costuum
om te onderzoeken hoe sterk het was doch
toen het kamermeisje eindelijk een paar klei
ne, kleine stoffen schoentjes met spitse neus-?
jes uit de mand te voorschijn haalde en ze
mij glimlachend onder de oogen hield, ver
liet zij, zonder iets te zeggen, de kamer.
Ik was toch wel erg in 't kwade verhard
haar heengaan speet mij volstrekt nietinte
gendeel een steen viel mij van 't hart, toen ik
Ilse's groven rok achter de deur zag verdwij
nen. Rechts en links vlogen de stevige produc
ten van de kunst des schoenmakers onzer
heide over den grond. Ilse had gelijk in die
kousen en schoenen was het alsof ik op bloote
voeten liep, als kuste de lucht der heide lief-
koozend mijne voeten. Daarop overtrok het
meisje mij met de wolk van gaas, en stak er
hier en daar een zwart zijden lint op alles
even luchtig De heidelucht omgaf mijne ar
men en mijne schouders, omgaf mij van de
taile tot aan de voetzolen en daarin zou ik
gekleed gaan. Ik?Maar dat was inder
daad niet om uit te houden, dat was bepaald
om weg te loopen Halthaltriep de
kamenier„het lint nog op den linkerschou
der Zóó kunt gij u toch aan niemand ver-
toonen
(Wordt vervolgd.)
IN VIER BLADEN ADVERTEEREN VOOR
EENMAAL BETALEN
Wieringermeerbode.
Wieringer Courant.
De Polderbode.
Zij per Courant.