30e JAARGANG DONDERDAG 23 FEBRUARI 1939 No. 23 MIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN DE BAND DES BLOEDS. 1 WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.25. BUlfËNU^CH" NIEUWS. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hlppolytushoef Wlerlngen Telel. Intercomm. No. 19. ADVERTENTIèN Van 1 6 regel» iedere regel meer f O.M I 0.18 bracht hem vervolgens veilig naar huis, waar zijn komst met groote vreugde begroet werd. AVONTUURLIJKE ONTSNAPPING UIT DUITSCHE GEVANGENIS. Nederlander over de grens ontkomen. Op niet minder avontuurlijke wijze dan waarop dezer dagen een Nederlander uit Gla- nerbrug wist te ontsnappen uit de gevange nis in Gronau, heeft een ingezetene uit Win terswijk weten uit te breken uit de gevange nis te Borken. j Sedert 29 November 1938 zat deze Winters- wijker gevangen in Borken, waar hij werd vastgehouden, verdacht van het smokkelen van deviezen. Hoewel de „Herr Inspektor", naar de Winterswijker mededeelde, overtuigd was van zijn onschuld aan het hem ten laste gelegde, bleef zijn invrijheidstelling uit. Wel deelde de inspecteur hem eenige malen mede, dat hij zijn onschuld als vaststaande be schouwde. De gevangene besloot toen om zelf handelend op te treden en zijn vrijheid dan maar te nemen. Te dien einde verzamelde hij met groot ge duld stukjes touw, die hij tot een lang en sterk geheel aaneenknoopte. Op den zolder van het gevangenisgebouw wist hij de verdere voorbereiding voor zijn vlucht in orde te brengen. Hij bond hier het touw aan een stevigen balk, leidde het door het dakraam en liet het naar buiten zakken. Intusschen was hij er in geslaagd de beschik king te krijgen over zijn kleeren en die ver stopte hij op een bereikbare plaats, zoodat hij er bij zijn vlucht snel de beschikking over zou hebben. Al deze voorbereidingen waren zeer minutieus en weloverwogen uitgewerkt, zoodat zij niet de aandacht trokken. DE VLUCHT. Zaterdag j.1. nu was de Winterswijker ge reed gekomen om de vlucht te wagen. Hij hield zich den geheelen dag ziek, en toen het omstreeks zes uur etenstijd was geworden ver klaarde hij niet te kunnen eten en maar lie ver naar bed te gaan. In plaats echter van zijn bed op te zoeken snelde hij naar boven, naar den zolder, schoot een van zijn eigen kleedingstukken aan en liet zich langs het gereedhangende touw afglijden. Op 10 meter boven den grond bleef hij nog een oogenblik haken, doch wist zich, met de voeten af te stooten, te bevrijden, waarbij hij zich vrij ern stig aan handen en voeten bezeerde. Een van de moeilijkste deelen der ontvluch ting volgde toen hij moest een vervoermid del hebben om zich zoo snel mogelijk uit de omgeving van de gevangenis te verwijderen. Reeds wist hij dat zijn rijwiel weggeborgen stond in een ander deel van het gevangenis gebouw. Met de grootste omzichtigheid begaf hij zich derwaarts, wist de deur van de berg plaats open te breken, slipte naar binnen en na zich geheel van zijn gevangeniskleeding te hebben ontdaan en zijn eigen plunje te hebben aangetrokken sprong hij op zijn fiets en verdween in de richting van Buxlo. In de nabijheid van deze plaats echter merk te hij hoe een auto met felle zijlichten met groote snelheid naderde. Daar hij vermoedde, dat men zijn vlucht reeds opgemerkt had en thans achter hem aanjoeg, sprong hij snel van zijn rijwiel en verborg zich in een sloot. De auto passeerde zonder dat hij opgemerkt werd. In Burlo zette hij zijn fiets bij een van zijn kennissen en trok daarop te voet door de bosschen van Salm naar de Nederlandsche grens. Een grensbewoner, die een auto bezit, SPORT. Het drama in de Antwerpsche zesdaagsche. In de Antwerpsche zesdaagsche voltrekt zich een klein drama. PijnenburgVan Vliet was de groote attractie. De wereldkampioen in den sprint mede op het houtDat was in jaren niet meer gebeurd. Van Vliet ging er toe over, omdat de sprint hem niet voldoende oplevert. Hij is van plan elk jaar één Zesdaagsche te rijden en daarom was hij er zich van bewust, dat hij in dit debuut een goed pfiguur moest slaan. Hij voelde er niets voor drie dagen als parade paard te moeten dienen en dan naar huis te worden gezonden. Neen, hij wilde den wed strijd uitrijden. Van Vliet kreeg Jan Pijnenburg tot koppel- genoot. Een prachtige combinatie van ver nuft, ervaring, uithoudingsvermogen en snel heid. Tenminstedat dacht men Men reken de op Jan Kanonbal, den renner,, die alles kan, die Van Vliet tot grooten steun zou kunnen zijn. Kanonbal vanblik Maar men kreeg een Pijnenburg, die geheel uit vorm is, die niet meer in staat is den bo ventoon te voeren, een Pijnenburg, die mee loopt in- het gareel en nu door de anderen met dezelfde onbarmhartige knoet wordt ge regeerd als waarmede hij hen zoovele jaren heeft geterroriseerd. En in plaats van Van Vliet tot steun te zijn, sleept hij hem mee, maakt hij diens werk onnoemelijk veel zwaar der, te zwaar misschien voor den nieuweling in dit vak. Dinsdagavond zat de wereldkampioen te stampen en liet hij na een korte jacht het hoofd tusschen de schouders zakken. In den sprint moest hij mannen als Lapebi, Somers, Loncheen Christensen laten passeeren, man nen, waarmede hij anders zou hebben ge speeld. In hun cabine heerscht dan ook maar wei nig opgewektheid. Van Vliet zegt niet veel. Hij heeft zich echter voorgenomen den rit te volbrengen en als het maar eenigszins moge lijk is, zal hij het doen ook. De Pijn beklaagt zich. „Ze rijden allemaal tegen mij alleen." Daaraan kan men zien, dat Jan de oude niet meer is. Anders zou hij weggesprongen zijn, zou hij zijn belagers door daden hebben dui delijk gemaakt, dat zij zich vergisten, dat het met hem nog lang niet fini is. Nu klaagt hij en blijft in het peloton han gen, onmachtig zich te verzetten tegen het opperbevel van zijn ouden vriend Wals. den zullen dan In particuliere huizen hun godsdienstoefeningen moeten hou den. Alle eigendommen van de Jooil- sche gemeente, zooals terreinen van de synagoge en begraafplaatsen moeten aan de nationaal-socialisten worden ver kocht. Joodsche emigratie op groote schaal zal worden mogelijk gemaakl en gedeeltelijk worden bekostigd uit de opbrengst van den verkoop van 'n hi storische collectie oud-zilver ritueel vaatwerk uit de grootste synagoge van Danzig in Amerika. De toestemming voor den verkoop is gegeven op voor waarde, dat de opbrengst gebruikt zou worden voor de financiering van de Joodsche emigratie uit de Vrije Stad. In de eerstkomende dagen zal de eer ste groep van 500 emigranten Danzig per autobus verlaten en met verzegel de treinen naar de haven worden ver voerd, vanwaar zij overzee hun bestem ming zullen bereiken, die geheim wordt gehouden. Als deze emigratie een succes is, zullen er meer groepen volgen Eventueel zullen oi" veer 15 Jood sche kooplieden, die door hun handel in hout en haring veel buitenlandsch geld naar Danzig rengen en van de autoriteiten verlof hebben gekregen hun zaken voort te zetten, in Danzig blijven wonen. DUITSCHERS IN UNIORM Eén op de drie. Op de Conferentie van meesterkleer makers te Weimar is medegedeeld, dat op het oogenblik ongeveer één op de drie Duitschers een uniform draagt. JODEN VERLATEN DANZIG Behalve zij, die „nuttig" zijn. De twee synagogen van Danzig zui len worden afgebroken, de eene voor 1 Maart en de andere voor 1 Mei. De Jo FEUILLETON BINNENLANDSCH NIEUWS. MOLENAAR GEDOOD OP ONBEWAAETEN OVERWEG Auto bij Meppel door Diesel- trein gegrepen. Op den onbewaakten overweg aan den Boverhofsweg te Koekange, ge meente De Wijk, is Dinsdagmorgen on geveer acht uur, een vrachtauto be stuurd door den 57-jarigen molenaar L. van Mullinge te Koekange, onder den Diéseltrein geraakt, die te 7 uur 53 uit Meppel vertrekt. De bestuurder kwam om het leven. Wegens den dichten mist had de mo lenaar zijn 17-jarigen zoon vooruit ge stuurd om te zien of de overweg veilig was. De jongen zag geen trein nade ren, waarop zijn vader den overweg opreed. Er bleek echter wel een trein te zijn. De wagen werd door den op volle snelheid rijdenden Diesel gegre pen en totaal versplinterd. Over een grooten afstand waren de brokstukken van de vernielde auto langs de rails verspreid. De molenaar was gehuwd en vader van twaalf kinderen. NAAR AMSTERDAM. Dan alleen per W. A. C. O. AUTOBUSDIENSTEN. Snelste en voordeeligste autobusverbinding. Vraagt onze winterdienstregeling, verkrijg baar bij de chauffeurs en onze kantoren. JONGEN ONDER ZAND GESTIKT. Bij instorten van kuil te Bakel Dinsdagnamiddag waren eenige jon gens op den Zandscheberg te Bakel (Noord-Brabant) aan bet spelen. Zij hadden een heuveltje gegraven. Plotse ling zakte een heuveltje boven de ge graven kuil in, waardoor een 12-jarige jongen, die zich daar in bevond, werd bedolven. Zijn makkers waarschuwden de buurtbewoners, die spoedig ter plaatse waren en alle pogingen in het werk stelden, den jongen te bevrijden. Intus schen was ook een geneesheer gewaar schuwd. Toen deze ter plaatse kwam, had men den jongen bevrijd. Genees kundige hulp mocht echter niet meer baten. De dokter constateerde den dood door verstikking. NOORD-NEDERLANDSCHE HYPOTHEEKBANK Directie en commissarissen af getreden. Het bestuur van de Vereen, van de Effectenhandel heeft kennis genomen van de berichten omtrent den toestand der Noord-Nederlandsche Hypotheek bank. Het heeft directie en commissa rissen uitgenoodigd tot het geven van inlichtingen daaromtrent en als resul taat daarvan zijn directeur en presi dent-commissaris terstond en ook de overige commissarissen afgetreden. Een nieuw bestuur zal terstond een onderzoek instellen naar den toestand van de bank en daaromtrent op zeer korten termijn zoowel aan de Vereen. .d. Effectenhandel als aan de aandeel houders verslag uitbrengen. WERKZAAMHEDEN HERVAT AAN NOORD-OOSTPOLDER Met de hervatting: der inpolderings werkzaamheden van den Noordoost polder is te Lemmer 'n begin gemaakt Het ligt in de bedoeling van het Syn dicaat Noordoostpolder, dat - na de gunning van nog 4 Km. aansluitenden ringdijk - nu nog 5 Km. moet leggen, dit jaar met dat werk gereed te komen Bovendien moeten er nog 3.5 Km. ka naai, deel uitmakend van het hoofdka naal, door den polder, worden gebag gerd. Aan de M.U.Z. (Maatschappij tot Uit voering van Zuiderzeewerken) is de baggering van 35 Km. van dit kanaal opgedragen den heer IJ. van Wijn gaarden, deelgenoot in genoemd syndi caat. is het baggeren van ongeveer 25 Km. kanaal, alsmede de bodemverbe tering van een oppervlakte grond, waar in de toekomst het hoofddorp zal worden gebouwd, toegewezen. Voor dit werk moet er 3.5 milll. M3 grond worden verwerkt. De aannemer van den bouw van den sluisput, met het bemalingsgebouw, de heer Haitsma te Harlingen, heeft reeds ACHTTIENDE HOOFDSTUK. Aan de ontbijttafel den volgenden morgen, zelde mijn vader mij, dat prinses Margaretha mij dien avond ten zes ure wachtte. Daaren boven kwam er nog een lakei, om mij te her inneren aan het vastgestelde uur, daar de prinses blijkbaar het geheugen mijns vaders niet bijzonder vertrouwde. Hij was sedert gis teren veel verstrooider en veel meer in zich zeiven gekeerd dan tot nu. In den namiddag was een bijzonder fijn gekleed heer met een kistje onder den arm de trap opgegaan naai de bibliotheek hij had daar lang vertoefd, en toen mijn vader eene poos later naar den hertog ging, vergat hij ten eenenmale mij goêndag te zeggen. Ik hoorde zijne schreden en liep de gang in toen zag ik dat een koort sig rood zijne wangen bedekte zijne oogen schitterden, en hij had zeker voortdurend met zijne handen door zijn haar gewoeld. Thans zaten wij aan 't middagmaal. Ik kon maar weinig eten ik was gejaagd en angstig ik was erg bang voor de prinses, die ik mij niet anders kon voorstellen dan in een kleed van goud brokaat, met een kroon, die van edelgesteenten schitterde, op het hoofd. Daar enboven boezemde het uitzicht mijns vaders vrees in. Hij gebruikte niets hij deed niets anders dan propjes brood draaien tusschen de vingers, en keek zonder iets te zeggen voor zich uit. Hij was blijkbaar met zich zeiven in strijd of hij iets zou zeggen of zwijgen nu en dan keek hij Ilse met onderzoekenden blik aan, die, van iets dat hem hinderde volkomen onbewust, met flinken eetlust voortat, en al etende herhaalde malen betuigde dat er toch nergens zulke broodige aardappelen waren dan op den Dierkhof, omdat het daar zulke beste zandgrond was. „Lieve Ilse, ik wou je wat vragen," begon mijn vader plotseling hij sprak zoo kort1 en afgemeten als moest hij de woorden met een rukje over zijne lippen stooten. Ilsse keek van haar bord op. „Gij hebt immers de papieren van waarde, de nalatenschap mijner overleden moeder, medegebracht „Ja, Doctor," antwoordde zij, nieuwsgierig wat er verder zou volgen, terwijl zij de vork neerlegde. i Hij stak de hand in zijn borstzak en haalde behoedzaam iets te voorschijn, dat in papier was gepaktzijne handen beefden en zijne oogen glinsterden, terwijl hij het vloeipapier, zoo zacht als zijde, uit elkaar vouwde een prachtige, groote gedenkpenning kwam voor den dag. „Zie eens, Ilse wat zegt gij hiervan „'t Is zeker heel mooi," antwoordde zij en knikte toestemmend. „En verbeeld u eens hoe goedkoop ik dit krijgen kan. Voor drie duizend thaler kan ik eene verzameling munten bekomen, die onder mannen van 't vak minstens twaalf duizend thaler waard is." Op zijn anders zoo stil en peinzend gelaat was een trek van verrukking te zien. „Het is het eerste, gelukkige toeval in mijn leven tot nu toe ben ik alles slechts met groote moeite, vaak met zware opofferin gen, meester geworden en nu juist heb ik geen geld genoeg ter mijner beschikking Lieve Ilse, gij zoudt mij levenslang aan u ver plichten, als gij mij van het.u toevertrouwde geld drie duizend thaler ter hand woudt stel- len.Leonore lijdt volstrekt geen schade, want ik geef je mijn woord, dat hetgeen ik koop, minstens driemaal zooveel waard is als de koopsom bedraagt." „Ja wel, dat kan wel wezen dQch hoe is het er mede, heeft men daar iets aan vroeg zij en knipte met hare vingers tegen de munt, hetgeen mijn vader een soort van zenuwtrek king bezorgde. „Wat bedoelt ge vroeg hij langzaam. „Ik bedoel ditnemen zij het in de winkels een paar weken geleden met dien ar beid een begin gemaakt, door het droog maken van den fundeeringsput. RUNDERFOKKERS GAAN VERKOOP ORGANISEEREN. Besluit van vergadering van Prov. Bond. De Provinciale Bond van Rundveefokvereê- gingen in Zuid-Holland heeft haar zestigste algemeene vergadering gehouden, waarin men het besluit heeft genomen den verkoop van overtollig fokmateriaal te bevorderen door sa menwerking met de aangesloten fok- en con- trolevereenigingen het bestuur zal een ver tegenwoordiger aanstellen, die tusschen koo- pers en verkoopers moet bemiddelen. Voor reclame en propaganda voor deze werkwijze zal een maximaal bedrag van f 400 voor het eerste Jaar mogen worden uitgetrokken. aan, als men betalen moet Mijn vader schoof achteruit, alsof hij door een adder was gestoken. „Neen, Ilse," zeide hij na eenige oogenblik- ken teleurgesteld „dan maakt ge u eene verkeerde voorstelling van de zaak. Uitgeven kan men dit soort van geld nietmen kan het alleen maar weer verkoopen." „Zoo dan blijven de drieduizend thaler ir een kast liggen en kan men ze alleen maar bekijken, en dienen voor niets anders dan de gebroken prullen boven in de groote zaal Doch daarvan kan het kind niet eten, en geen schoenen aan de voeten koopenDoctor Ik heb u terstond gezegd, dat het geld niet mag worden aangeraaktToen ik te Hanno- ver het eene pakje voor, het andere na mei de vijf lakken, die ik ten slotte niet langer kon uitstaan, naar het postkantoor bracht en eindelijk boos keek, als dat weer gebeuren moest, zeide mijne arme mevrouw telkens „Ilse daar heb je geen verstand van. Mijn zoon is een beroemd man, en dat behoort er zoo bij." Ik ben even oliedom gebleven, Doctor, en heb nooit kunnen begrijpen, waar om mijne mevrouw zoo arm moest worden daarom zij al het mooie, ouderwetsche zilver van de Jacobsohns en hare ringen en arm banden en ketens moest verkoopen, omdat gij een beroemd man zijt ziet gij, en nog minder begrijp ik, dat nu ook het kind hare kleine erfenis moet opofferen. Neem het mij niet kwalijk, Doctor, doch het kwam mij al tijd voor, dat het bar vele geld in een diepe grondelooze put viel, want men hoort er nooit weer Iets van, als het eens is opgeslokt Het kan wel wezen dat gij het in uwe zaak steekt, en dat later als die dingen ver kocht worden Mijn vader sprong op in zijn stoel alles kon hij verdragen, alles nam hij voor lief, doch niet de gedachte, dat ooit eene vreemde hand zich naar zijne verzamelingen zou uitsteken. Hij hield beide armen vóór zich uit, als wilde hij Ilse het zwijgen opleggen. Zij zweeg een oogenblik, doch ging toen onverstoord ver der „Ik heb trouwens niets meer over het geld te zeggen, het ligt daar in 't huis in GEMEENTE WIERINGEN. KLINK TE PARIJS Klink, die tot voor Zondag nog onge slagen poursmite-njder was voor het loopende seizoen, heeit Zondag te Pa rijs zijn eerste nederlaag moeten incas seeren tegen den eveneens ongeslagen specialist Louis Aimar. Aimar is een buitengewoon sterke achtervolger en heeft de laatste weken vele tegenstanders weten te verslaan. Aimar is de tegenwoordige houder van den achtervolgings-armband. Het heeft Detme Klink niet mogen geluk ken deze trophee te veroveren. Maar dat kunnen wij niet erg vinden. Ons dunkt, dat de prestaties van Klink het atgeloopen jaar ver boven het middel matige zijn uitgegaan. Hij is thans be kend in het „kringetje" der beste we reldrenners en zal nog veel moeten doen om zich te handhaven. En daar om meenen wij dat deze overwinning van Aimar slechts een gunstige invloed zal hebben. Het zal Klink DIT zeggen Je bent nu wel ongeslagen geweest, maar onthoud en begrijp, dat daar eens een eind aan kan komen, want er is al tijd haas boven baas." En met dit besef zal hij zijn training ernstiger dan ooit opvatten want ook Klink kan op zekeren dag een halt toe roepen, aan hen die als voor onoverwin nelijk doorgingen. Klink te Parijs was op zichzelf reeds een feit, waar Wieringen trotsch op mag zijn. Aimar startte even sneller dan Klink, doch deze herstelde zich en liep zoowaar uit en op een dusdanige wijze, dat het publiek reeds aan een ge slagen Aimar ging denken. Doch deze ontdekte plots het gevaar, waarin hij verkeerde en met een wilskracht, die men zelden aanschouwde, verhoogde hij zijn tempo dusdanig, dat Klink niet meer kon volgen. Na ruim 7 Km. te hebben gereden (van de 10 Km.) werd Klink door Aimar ingehaald. Geen schande, Klink, het zou te mooi de brandkastgij wildet de zorg daarvoor niet op u nemen, en derhalve heb ik het aan mijn heer Claudius gegeven. Dat is evenwel geen man, die met zich laat gekscheren die van daag wat ontvangt en het morgen weer uit handen geeft, zooals anderen wel zouden wil len." Mijn vader wikkelde, zonder een woord meer te verliezen, het stuk goud weer in het pa pier en stak het in zijn zak. Zijne teleurstel ling en sprakelooze neerslachtigheid gingen mij erg aan 't hart er was evenwel niets aan te doen. Ilse's gelaat straalde van vol doening over het feit, dat zij het geld in vei ligheid had gebracht. Ik was bang voor hare strenge, grijze oogen en durfde geen woord spreken in 't belang van mijn vader, toen de ze weder naar zijne studeerkamer was ver trokken. Ten vier ure des namiddags kwam het aar dige kamermeisje, dat bij Charlotte mede de rol van kamenier vervulde, in mijne kamer. Zij had eene kleine dichtgedekte mand onder den arm, en toen zij den handdoek had weg genomen, zag ik eene zee van witte gazen golfjes, met kleine zwarte blaadjes over- strooid. „Juffrouw Claudius heeft mij hierheen ge zonden ik moet zien hoe u dit staat," zei de zij en pakte hare mand uit. Inmiddels ver zekerde zij Ilse, dat het vandaag in huis een dag was „om weg te loopen." „Verbeeld u," zeide zij, „wij hebben heeren diner. Alleman is aan 't werk ieder loopt en draaft en daar gelast mijnheer Claudius van morgen vroeg 't is haast niet om te gelooven dat het kantoor naar den tuin kant verplaatst moet worden, en wel ter stond niemand kon zijne ooren gelooven Het kantoor, waarin alle Claudiussen langer dan honderd jaar hebben zitten werken En niemand heeft het ooit gewaagd, ook maar eene kast te verplaatsen, en daar op eens werden al die geschonden, wrakke meubels voorzichtig uit het oude, donkere vertrek overgebracht naar het vroolijkste, dat men zich denken kan.Men zou er een versje op kunnen maken, als iemand in huis die kunst maar verstond de oude Erdmann loopt met een bleek gezicht rond, want hij gelooft zeker, dat de ondergang der wereld nu kort aanstaand^ is." Ik luisterde slechts met een half oor wat ging mij ook het kantoor van mijnheer Claudius aan?Met mijn blik verslond ik de wonderschoone zaken, die door de spreekster werden uitgepakt. Ook Use be keek elk voorwerp met onderzoekenden blik, en hare vingers trokken en sjorden tot mijn schrik aan de dunne stof van het costuum om te onderzoeken hoe sterk het was doch toen het kamermeisje eindelijk een paar klei ne, kleine stoffen schoentjes met spitse neus-? jes uit de mand te voorschijn haalde en ze mij glimlachend onder de oogen hield, ver liet zij, zonder iets te zeggen, de kamer. Ik was toch wel erg in 't kwade verhard haar heengaan speet mij volstrekt nietinte gendeel een steen viel mij van 't hart, toen ik Ilse's groven rok achter de deur zag verdwij nen. Rechts en links vlogen de stevige produc ten van de kunst des schoenmakers onzer heide over den grond. Ilse had gelijk in die kousen en schoenen was het alsof ik op bloote voeten liep, als kuste de lucht der heide lief- koozend mijne voeten. Daarop overtrok het meisje mij met de wolk van gaas, en stak er hier en daar een zwart zijden lint op alles even luchtig De heidelucht omgaf mijne ar men en mijne schouders, omgaf mij van de taile tot aan de voetzolen en daarin zou ik gekleed gaan. Ik?Maar dat was inder daad niet om uit te houden, dat was bepaald om weg te loopen Halthaltriep de kamenier„het lint nog op den linkerschou der Zóó kunt gij u toch aan niemand ver- toonen (Wordt vervolgd.) IN VIER BLADEN ADVERTEEREN VOOR EENMAAL BETALEN Wieringermeerbode. Wieringer Courant. De Polderbode. Zij per Courant.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1939 | | pagina 1