T A P E L JAARGANG DINSDAG 18 APRIL 1939 No. 45 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN ROOSEVELTS BOODSCHAP. DE BAND DES BLOEDS. STEMT LIJST! WEIFELT GIJ NOG 2. Joh. de Veer* Schagen 6. Mevr. M. Visser-Bakker, w.-waard 12. K. van Gaaien, Wierlngarmaar 3. 9. S. Jaring, Dan Haldar P. Blaauboer Gz>, Barsingarhorn S. Breebaart, Wierlngarmaar WANT DE LIBERALE GEDACHTE WINT OVERAL VELD! WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.25. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hlppolytushoel Wieringen Telel. Intercom m. No. 19. ADVERTINTIIN: Iedere regel meer Van 1 6 regel» t 0.18 0.N EEN NIEUW INITIATIEF Roosevelc beeft sedert 27 September j.l. voor den tweeden keer een vér strekkend initiatie!' genomen, tenein de Europia en de rest der wereld voor de nog steeds dreigende calamiteit van een oorlog te behoedén. In September had hij wegens het dreigende gevaar van oorlog over Tsjecho-Slowakije een beroep gedaan op Hitier voor het bijeenroepen van 'n conferentie in een neutraal land van Europa van alle mogendheden, recht streeks hij het geschil betrokken, zoo dat op vredelievende wijze een billijke en zoo mogelijk duurzame oplossing tot stand kon komen. De conferentie van Munchen op niet-neutpaal terrein isi het uitvloeisel geweest - het in ijl tempo verkregetn accoord is het papier niet waard gebleken, waarop het werd geschreven, de vier belanghebbende partijen staan twee aan twee in uiter ste scherpte tegenover elkaar. Thans wendt Roosevelt zich opnieuw in 'n persoonlijke boodschap zoowel tot Hitier als Mussolini met 'n uitgewerkt voorstel. Zij bevat drie belangrijke punten, die rechtstreeks met elkaar worden verbonden gegarandeerde non-agressie voor den duur van ten minste tien jaren ten aanzien van alle met name genoemde onafhanke lijke staten van Europa, Azië en Afri ka grondige herziening van de thans bestaande handelsbetrekkingen tus- schen de mogendheden en verschaffing aan Duitschland en Italië, van de midde Jen die hen in staat stellen, zich de grondstoffen te verschaffen, waaraan zij behoefte hebben het openen van besprekingen ten behoeve van ontwa pening. Dit voorstel komt neer op een aan zienlijke uitbreiding van vroegere suggesties, zoowel van Washington als Londen uitgegaan, welke Berlijn het herstel van normale handelsbetrek kingen voorstelden, evenals Duitsch- jbands toelating tot de bronnen der grondstoffen in uitzicht stelden onder voorwaarde echter van ontwapening. Berlijn heeft consequent geweigerd op deze voorstellen in te gaan, het eischte onvoorwaardelijk teruggaaf van al zijn koloniën die het bij den vrede van Versailles had verloren. Italië had voordien met geweld zijn koloniaal gebied in Afrika uitgebreid ten koste van Abessinië, het heeft het thans opnieuw gedaan ten koste van Albanië. Men had gemeend, dat de overeenkomst van Munchen een goeden grondslag zou kunnen vormen voor de oplossing langs vredelieven- den weg van alle accute problemen, die aan de consolidatie van den vrede in den weg stonden, ook van het kolo niale probleem, maar Hitier en Mus solini hebben dezen weg zelf geblok keerd door den geest van het accoord van Munchen geweld aan te doen, door hun plechtig gedane beloften te breken. De persoonlijke boodschap, die pre sident Roosevelt thans tot Hitier en Mussolini heeft gericht, draagt wezen lijk een scherp karakter. Roosevelt heeft weliswaar vermeden zijn voorstel ook maar een zweempje van een ulti matum te geven, nochtans dring hij er op aan, dat de leiders der twee au toritaire mogendheden een duidelijke en categorische belofte geven, dat zij zich in de toekomst onthouden van iedere verdere agressie. Na de forsche rede, die Roosevelt Vrijdag te Washington heeft gehou den en wtaarin hij Amerika een familie noemde, die thans het recht heeft zich tot de rest van de wereld te wenden, zou men geneigd zijn te gelooven, dat hij daartoe het pad geëffend heeft. Dat hij althans zoo noodig bereid is het gezag en den invloed van zijn gefyeele persoon in de weegschaal te werpen. H,et is op dit oogenblik natuurlijk nog te vroeg, iets omtrent de kansen FEUILLETON 43 „En wie was de gelukkige, die hij zoo teeder heeft bemind, dat hij om harentwille gestor ven is vroeg de prinses onheilspellend kalm als een marmeren standbeeld stond zij daar, terwijl de woorden zonder klank haar van de lippen kwamen. „Ik heb den moed niet haren naam uit te spreken," stamelde Charlotte uitgeput. „Uwe hoogheid heeft mijne mededeelingen te on gunstig opgenomen ik durf niet verder gaan Die man daar,?' zij wees over ha ren schouder heen naar hare kamer, „mag voprloopig niet weten dat ik met zijn geheim bekend ben wij hebben toch alreeds het anker onzer hoop verloren, daar uwe hoogheid de hand van ons, vervolgde en verlaten wee zen, aftrektIk heb daar straks reeds bij elk heftig woord, bij elk geluid van angst ge sidderd en gevreesd, dat zij in die kamer ge hoord zouden wordenIk weet het, gij zoudt den naam niet met kalmte vernemen. „Wie zegt u dat, juffrouw Claudius viel de prinses haar in de rede, zich in hare volle lengte oprichtend Charlotte's laatste woor den waren voldoende geweest om al haar vor stentrots in haar te doen ontwaken. „Gij zijt ten eenenmale op een verkeerden weg, gij mijne opgewondendheid aan eene an dere oorzaak toeschrijft dan aan mijne on begrensde verrassingWat gaat het mij eigenlijk aan, wie die vrouw geweest is?. Ik zou u toelaten den naarp te verzwijgen, als ik u niet het bewijs wilde leveren dat ik hem zeer kalm kan aanhooren, en daarom beveel ik u nu, uwe mededeelingen met het noemen van den naam te voltooien „Welnu, ik gehoorzaam u, Hoogheid Die vrouw was prinses Sidonie von K." Zij had hare krachten overschat, de trot- sche vorstin Zij had gemeend, dat zij den minachtenden lach op hare lippen zou kun nen bewaren, haar bloed gebieden hare wan gen te blijven kleuren, hoe de naam ook lui- van Roosevelt's krachtig en belangrijk initiatie te voorspellen. Dat Parijs en Londen over dit initiatief grootelijks verheugd zijn, spreekt vanzelf. Hitier en Von Rihbentrop hebben onverwijld overleg met elkaar gepleegd. Berlijn en Rome zullen als eikaars asgenooten natuurlijk eveneens overleg plegen. Ciano heeft in de Italiaansche Kamer de verklaring lafgelegd, dat Italië zijn troepen uit Spanje zal terugtrekken en dat het - evenmin als tegen Grieken land - ook tegen Joegoslavië geen plan nen in den zin heeft. Indien deze ver klaringen eerlijk gemeend zijn, kan men daarin dan een aanwijzing zien, dat Roosevelt's initiatief althans te Rome in goede aarde valt Voorloopig wacht men op eenig positief geluid zoo wel uit Berlijn als uit Rome. OOK WASHINGTON VERRAST Zeer verontrustende berichten zouden stoot gegeven hebben. Het moedige initiatief van Roosevelt heeft in diplomatieke kringen in Ame rika groot opzien gebaard met het oog op het wespennest dat Roosevelt waar schijnlijk in het Congres heeft opge schrikt. Men veronderstelt dat de pre sident niet zulk een drastische maat regel genomen zou hebben, als hij niet zeer ernstige berichten uit Europa had ontvangen. Reuter vernam, dat de Amerikaan- sche Regeering reden meende te hebben binnen vier of vijf dag^n agressieve daden te verwachten. Vernomen wordt, dat Roosevelts ini tiatief het uiteindelijk resulttaat was van een lange reeks berichten van Bul litt, Kennedy en andere ambassadeurs in Europa. Deze rapporten legden er den nadruk op, dat de vrede wederom bedreigd werd, vooral door de gebeurte nissen in Spanje, dat feitelijk in han den van de as als militaire basis tegen de democratiën werd gebruikt. Was hington was er van in kennis gesteld dat Franco zich de gevangene van de as-mogendheden gevoelde, en dat de Spaansche strategische gebieden en koloniën door de Duitschers en Italia nen werden gebruikt zonder de Spaan sche verlangens in aanmerking te nemen. Door dit initiatief laadt Roosevelt de verantwoordelijkheid voor oorlog of vrede op de schouders van Hitier en Mussolini. Ook al heeft deze bood schap niet het succes, dat er van wordt verwacht, dan nog zal zij, naar men in diplomatieke klingen meent, de tegen stand binnenlands tegen Roosevelts buitenlandsche politiek in geval van oorlog verminderen. In dat geval zou het duidelijk zijn, dat de president alles gedaan heeft om vijandelijkheden te vermijden, en dat Rome en Berlijn, door deze boodschep in den wind te slaan, hun toevlucht tot geweld hebben genomen. Dit zou de Amerikaansche openbare meening van 't begin af aan tegen de as keeren In regeeringskringen wordt Roose velts stap beschouwd als misschien wel de grootste Amerikaansche stap op het gebied van de buitenlandsche politiek sinds de Senaat toetreding tot den Volkenbond van de hand wees. NAAR AMSTERDAM. Dan alleen per W. A. C. 0. AUTOBUSDIENSTEN. Snelste en voordeeligste autobusverbinding. Vraagt onze winterdienstregeling, verkrijg baar bij de chauffeurs en onze kantoren. den zou en thans viel hij als een bliksem straal op haar hoofd, en zij moest met bleek bestorven lippen tegen den muur leunen, en zuchtte alsof haar een dolk door de borst was gestooten. „Dat is weL het gruwzaamste bedrog, dat ooit aan het hart eener vrouw gepleegd is snikte zij. „Foei, foei, hoe laag hoe valsch Charlotte wilde haar ondersteunen. „Weg Wat wilt gij riep zij toornig en stiet de handen van het jonge meisje van zich. „Een booze daemon moet u de duivelsche gedachten hebben ingegeven, om mij, juist mij tot uwe vertrouwde te kiezen Ga Ik geef u uw geheim terug ik wil niets ge hoord hebben, niets Want ik kan nog wil mij met eene poging inlaten, om u uwe dus genaamde rechten te verzekeren Zij hief zich overeind, doch zag zich genood zaakt, zich terstond weer aan de tafel vast te houden. „Heb ge de goedheid mijn gevolg hierheen te roepen ik gevoel mij zeer on wel gebood zij met gedempte stem. •„Vergiffenis, Hoogheid riep Charlotte buiten zich zelve. De prinses wees zwijgend met gebiedende hand naar de deur, terwijl zij op den fauteuil plaats nam, die het dichtst bij haar stond. Charlotte ijlde weg, en terstond vulde het sa lon zich met toeloopenden, die hevig ontsteld waren. Ook de muziek brak met een schril ac coord af mijnheer Claudius stond naast de prinses. „Eene oude kwaal heeft mij plotseling over vallen," sprak de prinses met een flauw lach je tot hem. „Het is een hartkwaal. Wilt gij mij uw rijtuig leenen Ik kan onmogelijk wach ten tot het mijne komt." Hij ijlde de zaal uit en een paar minuten later geleidde hij de hooge zieke de trap af. Zij leunde op hem, en de wijze waarop zij van hem afscheid nam bewees, dat Charlotte's mededeelingen niet den minsten invloed had den uitgeoefend op hare hoogachting voor hem. DERTIGSTE HOOFDSTUK. Ik maakte van de algemeene verwarring en ontsteltenis gebruikdeed onbemerkt mijn mantel om zette mijn hoed op en verliet het huis. Nog knikten mijn knieën en het bloed joeg mij koortsig door de aderen het tooneel was aangrijpend geweestDe grenzenlooze onbezonnenheid, waarmede ik mij midden in de geheimen van de familie Claudius' had geplaatst, wreekte zich op eene gruwelijke wijze, met onverbiddelijke gestreng heid. De eene schalm na den andere van de rampzalige keten ging aan mijn oog voorbij, en eene grillige hand stootte mij steeds de verschillende phasen der ontwikkeling bin nen, opdat ik zou meehandelen en meelijden- Ik had het moeten aanhooren hoe hij, voor wien ik met vreugde mijn hartebloed gestort zou hebben, met ronde woorden van snood bedrog werd aangeklaagd. Ieder woord was voor mij een dolksteek geweest en had mij met het bitterst wraakgevoel voor de harts tochtelijke aanklaagster vervuld, en toch had ik met gebalde vuisten en de oogen vol tranen in mijne schuilplaats mij stil moeten houden. Ja, juist in die oogenblikken was ik ineenge krompen onder den drukkenden last eener vernietigende beschaamdheidHad ook ik niet aan het hof in tegenwoordigheid der prinses, even als thans Charlotte, van den niets kwaads vermoedenden man, zooveel ik kon, kwaad gesproken Had ik toen niet den treurigen moed gehad beslist te verklaren dat ik hem niet kon uitstaan En al diende ik hem mijn leven lang als eene slavin, nooit zou ik kunnen goedmaken, wat ik in kinder lijke onbezonnenheid hem had aangedaan En dat joeg mij zijn huis uit, den doodstillen tuin inHad ik zoo nog verder mogen loopen op de gladde besneeuwde wegen Al- BINNENLANDSCH NIEUWS. JONGE MEISJES IN DE HUISHOUDING Beneden 16 jaar niet in onder nemingen. Werkverruiming voor jongens en mannen. De Minister van Sociale Zaken, prof. mr. C. P. M. Romme, heeft bij den Hoo ge Raad van Arbeid drie voorontwer pen van wet ingediend, welke betrek king hebben op den arbeid van respec tievelijk 14- en 15-jarige meisjes, van tievelijk 14- en 15-jarige meisjes, en van 14-jarige jongens. Het ontwerp betreffende den arbeid van 14- en 15- jarige meisjes wordt gedacht als een blijvende wijziging van de Arbeids wet de twee andere voorstellen dra gen een tijdelijk karakter. Het doel van den Minister is in hei algemeen den arbeid van 14- en 15-ja- rige meisjes in ondernemingen te ver bieden, waardoor hij hoopt te berei ken, dat deze meisjes zich in de huis houding zullen begeven en daarin ook zullen blijven, wanneer zij ouder dan 15 jaar zijn geworden. Bovendien hoopt de Minister door dit voorgestelde arbeidsverbod te be reiken, dat de werkloosheid, onder de jongens en mannen wordt verminderd Het doel van den Minister zou niet worden bereikt wanneer de jonge meis jes door gehuwde vrouwen zouden worden vervangen. Daar dit gevaar niet denkbeeldig is, overweegt Minis ter Romme voor bepaalde soorten van arbeid een arbeidsverbod voor gehuw de vrouwen, welk verbod tegelijk met dat voor de jonge meisjes in werking zou moeten treden. De wetsontwerpen zijn niet van toe passing op ondernemingen van land bouw, tuinbouw, boschbouw of vee houderij. Uitzonderingen In sommige bedrijven wordt een vin gervlugheid vereischt, welke alleen jonge meisjes kunnen verwerven. In andere bedrijven eischt een langdurige opleiding het in dienst nemen van jonge meisjes. Voor deze gevallen kan de Minister opheffing van het vet' bod verleenen. tijd verder diep de heide in, waar Ilse en Heinz thans vredig bij de groote kachel zaten. Indien ik op het voetenbankje naast Spits' ruige vacht had kunnen plaats nemen, en zoo als vroeger gedurende de stille, gezellige winteravonden Ilse,s trouwe ruwe hand op mijn hoofd had kunnen voelen, misschien was er weer vrede in mijne ziel gekomen, vrede Thans wist ik de kostelijke stilte van voorheen in mij en om mij naar waarde te schatten, sedert het onstuimig kloppen van mijn hart mij rusteloos voortjoeg en mij nu eens ten hemel verhief, dan in den afgrond van bitter berouw en pijnlijke zelfbeschuldiging neer stortte. Een oogverblindende witheid lag over den uitgestrekten tuin uitgebreidals uit klink klaar zilver gesneden, hing de maanschijf scherp begrensd aan den kouden glazen he mel. Ik liep de brug over. Daar beneden lag, zich kronkelend als een slang, het bevroren riviertje tusschen het bladerloos kreupelhout van den oever, en in de boschjes werden zil veren edelsteentjes van de takken geschud. De steenen titanen van den vijver lagen niet langer op een blauw fluweelen kleed, een reusachtig juweel van ijs droeg hen in zijn midden en zij hadden tulbanden van sneeuw op hunne baardige gezichten, terwijl het luchtige gewaad van de verkleumde Diana door een dikken, witgevlokten winterpels was vervangen. En alle lijnen en omtrekken van de architectonische sieraden der rococo-villa waren door vrouw Hilda, toen zij haar bed schudde, met wit dons omlijst, en op het bal kon vóór de glazen deuren lag een hoogge- schud, vlekkeloos wit kussenHoe kinder lijk onschuldig was mijne eerste voorstelling van het geheim der verzegelde kamers ge weest ik had het sprookje daarbinnen in levenden lijve aanschouwd. En nu waren het een handvol papieren, die daar rondspookten, waarvan twee grenzenloos eerzuchtige men- schen verwachten, dat zij hun inderdaad de gouden tooverpoort zouden ontsluiten, waaruit hun zonder eenige moeite de schatten der wereld in den schoot zouden vallen. Ik keek op naar de vensters der bibliotheek. De lamp brandde nog op de schrijftafel, doch langs het plafond ging een haastig komende en verdwijnende schaduw heen en weer het was mijn vader het scheen dat hij onrus tiger en opgewondener .was dan ooit. Met een agnstig gemoed ging ik de trap op de bi bliotheek was gesloten. Tusschen de voetstap pen, die ik voortdurend de kamer hoorde door- loopen, vernam ik een dof gebrom, en nu en dan sloeg mijn vader met zijn knokige vuist op de tafel, dat zij dreunde. Ik klopte en verzocht hem open te doen. „Laat mij met vrede riep hij op ruwen toon hij kwam niet eens bij de deur. „Valsch, zegt gij Hij barstte in een gillenden lach uit. „Komt hier en bewijst datDoch gooit uwe stokken weg Waarom slaat gij mij op het hoofd O, mijne hersens „Vader, vader kreet ik vol angst. Ik herhaalde mijn verzoek, mij binnen te laten. „Gij weg hinder mij nietriep hij on geduldig en liep weer dieper de kamer in. Ik moest gehoorzamen, wilde ik hem niet nog meer opwinden en verwijderde mij voor een oogenblik. Beneden stak ik de lamp aan en begaf mij naar zijn kamer, om alles voor den nacht gereed te makenDaar lagen de nieuwsbladen, die hij heden had ontvan gen, op de tafel, op elkander gevouwen en naar het wel scheen, onaangeroerd slechts één had hij, tot een bal verfrommeld, op den grond gegooid. Ik vouwde dat blad open, streek het glad en zag spoedig een roode streep langs een lang artikel getrokken. Daar zag ik temidden van al die letters den naam Sassen ik werd door een bang voorgevoel overvallen. Ik liep het begin van het artikel door en begreep er niets van het wemelde van technische uitdrukkingen. Doch daar kwam het, en ik sloeg diep verslagen mijne handen voor de betraande oogen. Er stond „Met deze oplichterij ten aanzien dier mun ten en penningen, heeft het autoriteitsgeloof andermaal een gevoeligen slag gekregen een onzer meest beroemde namen is voor al tijd te schande gemaakt. Doctor von Sassen heeft, op onbegrijpelijke wijze verblind, den vervalscher en zijne munten, waarvan niet een enkele echt is, aan alle hoven en univer siteiten aanbevolentoch heeft professor Hart te Hannover, die het bedrog het eerst, op het spoor is gekomen, verklaard, dat de ver- valsching op meesterlijke wijze (Wordt vervolgd.) i. P HOOGKARSPEL

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1939 | | pagina 1