TRIUMPH
DANTZIG EEN DEEL VAN
HET DUITSCHE RIJK
VOOR SLECHTS
I CENT
EXTRA
ROOKGENOT EN
*n TRIUMPH
VAN SMAAK
DE BESTE
lc SIGARET
30e JAARGANG
ZATERDAG 2 SEPTEMBER 1939
No. 102
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
ALS HET GEWETEN
SPREEKT.
MET UW VACANTIE UIT
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
□ITGEVER
CORN. J. BOSKER
WIERINGEN.
BUREAU
Hlppolytushoef Wielingen
Telefoon Intercomm. No. 19.
ADVERTENTIëN
Iedere regel mesr fO.JQ
Van 1 5 regels i 0.50
HET ÏS DAN ZOO VER Donderdagnacht heeft Adolf Hitier bij dag
order bekend gemaakt, dat, waar Polen geen antwoord heeft gegeven
op de 16 punten, geen andere keus overblijft dan een beroep op de wape
nen. Onze landgenooten, aldus meldt de dagorder, worden van huis en hof
verdreven, grensschendingen hebben plaats en we zullen dit van Polen
niet langer dulden. We zullen geweld tegenover geweld gebruiken.
Er blijft ons geen ander middel dan geweld. De Duitsche weermacht is
gereed tot strijden, en van iedere Duitsche soldaat wordt verwacht, dat hij
tot het uiterste voor zijn land zal pal staan. Leve ons Volk Leve ons
Rijk.
HET TELEGRAM AAN DEN FÜHRER
De Gouwleider Forster heeft aan den Führer het volgende telegram
gezonden Mijn Führer. De Grondwet van de hereeniging van den Vrijstaat
Dantzig met het Duitsche Rijk is 1 September afgekondigd. Bij deze
Grondwet is de vrije stad Dantzig opgeheven, en is de stad thans een deel
van het Duitsche rijk.
Ik verzoek U mijn Führer uwe goe Ikeuring aan deze grondwet te geven.
Heil U mijn Führer.
BINNENLANDSCH NIEUWS.
EEN PROCLAMATIE AAN DE
MANNEN EN VROUWEN VAN
DANTZIG.
Tegelijkertijd heeft Forster een proclama
tie uitgezonden aan de mannen en vrouwen
van Dantzig gericht, waarin hij zegt Dant
zig is vanaf heden bij het Duitsche rijk in
gelijfd.
Wij danken God, onzen Heer, dat Hij ons
bevrijd heeft van 't juk van Versailles.
Leve het bevrijde Dantzig.
Leve Duitschland.
Leve onze geliefde leider Adolf Hitier.
't Behoeft niet gezegd te worden, dat door
dit alles een toestand van scherpte is ge
schapen, waar nauwelijks een ontkomen meer
aan is. Wel wordt gezegd de deur staat nog
open, maar hoe dan
DE TOESTAND VERSCHERPT DOOR
SCHERMUTSELINGEN.
Zoowel Poolsche als Duitsche bladen mel
den incidenten aan de grens, waarbij van
vuurwapenen gebruik wordt gemaakt.
FEUILLETON.
Historische roman
5.)
„Bedrieg uwe boeren, maar niet de kaste
leines uit „Het Brandewijnvat", schreeuwde
het wijf, „twintig gulden of niets denkt ge,
dat ik een kind ben, die zich met eene klei
nigheid laat afschepen
„In Gods naam dan zei de vreemdeling
opnieuw met een zucht en maakte de twin
tig gulden vol.
„Ziezoo riep Lena, „nu is de zaak beklon
ken," en vulde haar glas nog eens, terwijl
zij dat van den slimmen vos insgelijks wilde
volschenken.
„Ik dank u Lena zei deze, „en ik zou u
raden, zelfs niet zooveel te drinken want ik
ben bang, dat ge u anders eens verspreken
mocht, als mijn zoon, dien ik ieder oogenblik
wachtende ben, hier komt."
„Denkt ge, dat ik een kind ben, dat van
een paar glaasjes dronken wordt Ik zou mij
de oogen uit het hoofd schamen, als dat het
geval was. Komaan, toon een man te zijn, en
drink uit
„Nogmaals op uwe gezondheid, Lena her
vatte de vreemde man en dronk zijn glas leeg,
waarop eenige oogenblikken van stilte volg
den.
„Waar zou Frans toch zoolang blijven
begon hij eindelijk, met ongeduldige schreden
het vertrek op en neder loopende, „misschien
weet hij dit huis niet te vinden, daar hij hier
nog nooit is geweest. Ik begrijp ook niet, hoe
ge er juist zoozeer op staat, den jongen te
zien."
„Dat is nu eenmaal zoo mijne liefhebberij,"
liep Lena. „Het is loutere nieuwsgierigheid."
„Ik hoop, dat ge u ook houden zult, alsof
ge mij niet kendet."
BUITENLANDSCH NIEUWS.
FRANKRIJK VRAAGT
VRIJWILLIGERS DES DOODS"
Het Fi arische blad ..Intransigeant'
ONTZETTENDE ONTPLOFFING lijke omgeving van de ingestorte bi'ug-
IN BELGIE gen op het grongebied van Ougrée.
Drie met dynamiet ondermijnde Men vreesde, dat ook hier de bliksem
bruggen over dei Maas door den zou inslaan. Een luitenant heeft hier-
bliksem getroffen. (op met levensgevaar de verbinding met
Dertien dooden, 65 gewonden. de dynamietpatonen verbroken.
Tijdens een hevig onweer heeft zich
in de nabijheid van Luik een ontzetten
de ontploffing voorgedaan, waarbij
13 dooden en 65 gewonden zijn te be
treuren. Drie groote spoorbruggen over DE OPGEVORDERDE PAARDEN
de Maas, welke in verband met den in- Van f 160 tot f 700
ternationalen toestand met dynamiet De hoogste prijs, waarvoor paarden
waren ondermijnd, werden door dein mogen worden overgenomen is f 700,
bliksem getroffen en vernield. Twee'doch er werd ook aangekocht voor
reizigerstreinen, die op hetzelfde oogen f 160 en de meeste prijzen draaiden om
blik naderden, kwamen tot ontsporing, j het gemiddelde van f 400. De taxaties
Het was Donderdag even zes uur geschiedden door een 2-tal cleskundi-
toen de ramp gebeurde. De bliksem gen en er was over het geheel weinig
sloeg in de twee aaneemgekoppelde verschil van meening.
spoorbruggen, welke bij den Val Be- vbor direct berijdbare officierspaar-
noit over de Maas zijn gebouwd. Een den werd f 25 als extra premie gcgc-
felle vlam, een ontploffing en de dyna- Ven. Dit kwam echter maar weinig
mietpatronen waren ontbrand. On- voor wel waren er naast de gereqni-
der een scheurenden hemel voegde reerde tuigpaarden ook een aantal
zich bij het geraas van den donder hei z.g. zadelpaardcn, die echter nog als
kraken en plonsen van de bruggen, die rijpaard moeten worden afgericht,
in de Maas stortten. j Een paard, dat op f 4,20 was ge-
Op dit moment naderden twee reizi- taxeerd, was kort geledein voor f 4ï0
gerstreinen uit tegenovergestelde rich gekocht,. Daarentegen kreeg de eige-
ting de vernielde brug. Een oogenblik naar van een volbloed renpaard, dat
zag heit er naar uit, dat beide treinen hem f 1500 had gekost, maar f 700. De
in den stroom zouden storten. Het klu Regeering betaalt nu eenmaal de luxe
wen van verwrongen ijzer en staal der waarde niet, wel de normale ge-
bruggen bracht echter de beide locomo bruikswaarde. Maar over het geheel
tieven met tenders tot ontsporing. De vonden de taxateurs het juiste midden
De gevolgen waren ontzettend. Tien tusschen het belang van de Regering
reizigers werden gedood en vijftig men
schen - onder wie ook arbeiders, die op
de brug werkten - werden gewond.
Daarmede was de ramp nog niet ten
einde. De oude spoorbrug van Ougrée,
naast de bruggen van Val Benoit, werd
eveneens veirnield. Twee militairen, die
hier op wacht stonden, werden door de
ontploffing in de Maas geslingerd. Een
hunner kon naar den kant zwemmer»;,
doch de ander verdronk. Een man en
een vrouw werden op den oever dooi-
publiceert een oproep voor „vrijwilli
gers" des doods", die bereid zijn zich
op te offeren, om bijzonder gevaarlijke
werkzaamheden te vervullen, waar
van zij waarschijnlijk niet zouden te-
rugkeeren. Het blad wijst erop,, dat
dergelijke formaties reeds bestaan in
Japan en Polen en dat Frankrijk deze
eveneens moeit hebben. Daartoe wordt
wordt in het bijzonder een beroep ge
daan op hen, die door invaliditeit, ziek
te of ouderdom, geen gewonen dienst
kunnen verrichten. Leden dezer groe
pen zouden geen speciaal insigne dra
gen en niet langer dan zeis maanden
dienst doen. Door loting zouden uit
hen degenen worden aangewezen, aan
wie gevaarlijke ondernemingen wor
den opgedragen.
„Dat spreekt vanzelfMaar ik hoor ge
rucht, daar zal hij wel wezen."
Doch het was Frans nietin plaats van
onzen student trad er een groote kerel met
een woest uitzicht binnen, wiens zwarte
kleur zijn ambacht verried.
„Goedendag riep de bekende van Lena,
toen hij den binnentredende gewaar werd.
„Hoe gaat het, meester smid ge hebt lang
op u laten wachten
„Ik kon niet eerder komen," gaf de smid
ten antwoord „maar geef mij, voordat ik
verder ga, een glas brandewijn mijn tong
kleeft aan mijn gehemelte."
„En wat hebt ge mij nu te zeggen ver
volgde hij, na het gevraagde bekomen en ge
bruikt te hebben.
„Veel, zeer veel, Verhoeff Ik weet, dat ge
een man zijt, op wien men vertrouwen kan,
en die daarbij moed bezit."
„Laat dat alles maar blijven, en kom ter
zake
„Ge moet dan weten," begon de> zooge
naamde slimme vos, „dat ik iemand zoek, op
wiens moed en stilzwijgendheid staat te ma
ken valt. Ik meen zoo iemand in u gevonden
te hebben, ten einde eene gewichtige zaak te
ondernemen, waarvan onze rijkdom of onze
dood afhangen kan. Gelukt zij, dan kunt ge
gerust het aanbeeld vaarwelzeggen en zult
ge misschien meer goud bezitten, dan ge nu
ijzer in uwe werkplaats hebtmislukt zij
echter, hetgeen niet te denken is, dan wacht
u en mij misschienNu, ge begrijpt mij I"1
„Zeer goed. ik heb niets te verliezen," ant
woordde Verhoeff. „Mijne zaken zijn in een
jammerlijken toestand ik was eenmaal een
j gegoed man maar die vervloekte drank heeft
j mij te gronde gericht,' en om te toonen, hoe-
zeer hij aan dien zelfden drank een eeuwi
gen haat toegezworen had, vroeg hij nog een
glas brandewijn en dronk dit met langzame
teugen leeg.
Maar gedurende deze verkwikkende bezig-
held vielen zijne blikken op eene havelooze
oude vrouw, die aan de deur der herberg
stond en hem, zoowel als den man, met dien
hij in gesprek was, nauwlettend gadesloeg.
1 Eensklaps sprong hij op, en terwijl hij met
stukken weggeslingerd ijzer getroffen
en op slag gedood.
Bijna had zich nog een vierde ramp
voorgedaan, namelijk in de onmiddel-
Dan mede met een WACO binnen- of
buitenlandse autotocht.
VRAAGT GRATIS ONS REISPROGRAMMA.
Reisbureau WACO, Breed 35, Tel. 184, HOORN.
zijne gespierde vuisten de oude aangreep,
trok hij haar de herberg binnen.
„Staat ge ons daar te beluisteren, bruid
van den satan riep hij uit. „Spreek op Wat
deedt ge daar aan de deur Spreek, of ge zijt
een kinds des doods
„Heb medelijwen met een oude vrouw, die
niemand leed doet," kermde het wijf
Lena zeide met hare grove mannenstem
„Laat haar los, Verhoeff ik ken haar het
is de oude Griete, die hier dagelijks komt,
om te zien, of er ook iets voor haar te ver
dienen valt. Het staat u niet mooi, een oud
rnensch zóó te behandelen."
1 Verhoeff, die eene goede reden had, waarom
hij Lena ontzien moest, dat wil zeggen, om-
dat hij bij haar geducht in het krijt stond,
liet Griete dadelijk los en vroeg haar, om het
bij Lena weer goed te maken
„En waarmee verdient ge den kost,, moe
dertje
„Ik ben waarzegster en dat het altijd uit
komt wat ik zeg, kunt ge van vrouw Lena
booren."
„Dat is waar zij voorspelde mij een paar
jaren geleden, dat ik spoedig een doode in
mijn familie krijgen zou, en het duurde geen
twee maanden, of mijn broeder was gestor
ven."
„En laat ge u duur voor uwe kunst beta
len vroeg Lena's geldschieter.
„Ik neem alles aan, wat men mij geeft,"
antwoordde de waarzegster, „en ben ook met
alles tevreden. Zal ik u waarzeggen
„Mij eerst," riep de smid en hield zijne
grove geopende hand aan de waarzegster
voor. „Welnu zal ik oud worden of jong
sterven Ge kunt het mij gerust zeggen, ik
geef er geen duivel om."
„Oud, heel oud, nog ouder dan ik ben uw
levenslijn is lang, zeer lang."
„Des te beter," hernam de smid. „Maar wat
het voornaamste is zal ik rijk of arm wor
den
„Arm, doodarm," zei de waarzegster, „nog
armer dan ik ben bedelend zult ge uw brood
zoeken."
„Het wijf is krankzinnig," riep Verhoeff,
zijne hand terugtrekkende en luidkeels la-
en van de eigenaars, die echter in vele
gevallen voor het feit staan, dat ze 'n
ander paard moeten koopen en dan al
licht duurder terecht komen. In andere
gevallen echter zijn ze van overbodige
paarden af. Het gaat bij deze onteige
ning met spoed als bij elke onteige
ning de een verliest erbij en de an
der heeft er voordeel van. Maar bij de
paarden en bij de auto's schijnt men
over het algemeen er wel in geslaagd
om het gros der eigenaars tevreden te
stellen.
HET SPROOKJE WAAR
TREIN EN BUS ZIJN ééN.
Belangrijke aanvulling op de
beknottei spoorwegverbindingen
Het kan dus als het moet. Alleen als
het moet natuurlijk, want het is en
blijft een toestand, die alleen dc nood
bestaanbaar kan maken. Maar Spoor
wegen en busondernemingen hebben
elkaar in den kortst mogelijken tijd ge
vonden nu het belang van het vervoer
chende, hoewel men duidelijk bemerken kon,
dat die vroolijkheid slechts een mom was,
waarachter hij zijne inwendige onrust tracht
te te verbergen. „Ik bedelen, ha ha maar
komaan, vosje zooals Lena u altijd noemt,
laat ons nu eens hooren, wat zij van u te
zeggen heeft
Het wijf schudde het hoofd, terwijl zij
aandachtig de hand van Lena's bekende be
keek.
Ge zijt een boos man aan deze hand zal
bloed klevendaarenboven zult ge, evenals
hij, oud en arm worden maar uw lot zal nog
verschrikkelijker zijn."
„En wat ziet ge dan in mijne hand»?"
vroeg eensklaps eene welluidende stem, die
allen deed opkijken. „Wat ziet ge in mijne
hand en meteen stak de vrager, die nie
mand anders was dan onze student, zijne
hand aan de waarzegster toe.
Nauwelijks had Griete de hand van Frans
gedurende eenige oogenblikken bekeken, of zij
staarde hem verwonderd aan.
„Edele heer sprak zij, diep buigende, „u
wil ik niet waarzeggen," en met deze woorden
snelde zij de herberg uit.
„Het wijf is gek," riep Verhoeff„het spijt
mij, dat ik haar nog iets gegeven heb."'
Maar zoodra had rtiet Lena's bekende on
zen student bemerkt, of hij trad naar hem
toe met de woorden
„Ge hebt mij lang op u laten wachten
„Een toeval heeft mijne reis eenigszins ver
traagd, vader anders zou ik hier al geweest
zijn, gaf de jongeling ten antwoord, en nau
welijks had Frans het woord „vader" uitge
sproken, of Lena legde hare ellebogen op de
toonbank, en met haar hoofd daarop rusten
de, sloeg zij onzen student aandachtig gade.
„Ook zou ik onmogelijk spoediger met mijn
paard kunnen reizen."
„Nu dan moest ge mijn paard eens zien,"
zei de vader hierop, „dat is nog wel tienmaal
slechter dan het jouwe."
„Omdat de vader geen goed paard wil koo
pen, moet ook de zoon op een ellendigen knol
rijden," viel Griete hier te onpas in.
Zonder zich evenwel aan dezen uitval te
bekreunen, wendde onze bekende onbekende
het eischt en het publiek vaart daar
wel bij. Op den avond van den mobiii-
satiedag zijn besprekingen gevoerd tus
schen de Spoorwegen en de bushou
ders en den volgenden morgen om ze
ven uur al stonden de conducteurs
van de Spoorwegen - wie had het dur
ven droomen - in de bussen de
spoorkaartjes te knippen, die geldig
waren voor een busrit. Het sprookje
is waar geworden
De bus vult de beknotte spoorverbin
dingen aan. Er wordt gereden tusschem
Rotterdam, Den Haag, Haarlem en
Dordrecht. Alleen spoorkaartjes zijn
geldig en de conducteurs regelen de
zaak.
Het was het beste materieel van vele
busondernemers, dat de Spoorwegen
bijstond. Op voor- en achterruit waren
papieren geplakt, waarop met blauw
potlood geschreven stond „Nederland
sche Spoorwegen." En daarmee waren
deze bussen, die nog niet zoo heel lang
als de wilde vijanden van wet en ver
ordening den Spoorwegen grijze haren
bezorgden, bij het oflicieele verkeers-
apparaat ingelascht.
Het is een oplossing voor het reizen
de publick dat op zijn beurt grijze
haren krijgt bij het zien van het nieu
we „Spoorboek op hoog bevel", dat op
één velletjie papieir gedrukt kon wor
den. De Spoorwegen redden zich met
de bussen zooveel mogelijk en de reizi
gers hebben tenminste nog eenige be
wegingsvrijheid. De wilde bus is in
tamme eere hersteld.
NEDERLANDSCH SCHIP MET
KOLEN UIT ENGELAND.
Duitsche broodkaarten ook voor
Nederlandsche schippers.
Nog steeds blijven, zij het in kleiner
getale dan normaal, Duitsche schepen
den Waterweg binnenkomen.
De meeste schepen zijn geladen men
erts, dat hier moet worden gelost-
Sinds eenige dagen is voor het eerst
weer een Nederlandsch schip met ko
len uit Engeland binnengeloopen. En-
gelsche schepen blijven zich afzijdig
houden, behoudens dan de lijndiensten
van Harwich en Huil.
In het Ruhrgebied is het beladen
van schepen sterk ingezonken. Donder
dag zijn voor het binnenland van Ne
derland vier kleine schepen met kolen
beladein, zoomede drie schepen met
slakken voor wegenbouw hier te lan
de. Het vervoer van kolen naar den
Bovenrijn stond stil wegens gebrek
aan personeel en kolen voor export
zich tot Verhoeff, zeggende
„Het is mij vandaag onmogelijk, verder
met u over de bewuste zaak te spreken over
een week zal ik hier terug zijn, en dan zullen
wij alles opeens afdoen."
„Met u is het altijd uitstel op uitstelwel
nu ik zal nog ééne week wachten." Dit
zeggende, knikte hij even, draaide op zijne
hielen rond en liet Frans met zijn vader en
Lena alleen.
„Ge hebt mij waarschijnlijk veel te zeg
gen zei de vader op een vragenden toon.
„En gij deedt vrij wat beter, uw zoon iets
aan te bieden," riep Lena „hij zal wel dorst
hebben want het reizen geeft een droge
keel. Wat wilt ge drinken, Mijnheer de stu
dent brandewijn, bier of kruidewijn
„Ik dank u," zeide Frans kortaf, een blik
van verachting op het havelooze wijf slaande
„ik zal niets gebruiken, en mijn eenig verzoek
aan u is, mij hier ongehinderd met mijn va
der te laten spreken."
Zulk een antwoord had Lena geenszins ver
wacht, en het scheen haar zóó onmogelijk toe,
dat hij, wien zij drank, ja zelfs kruiderwijn
aanbood, zoo iets van de hand kon wijzen,
dat zij er verzekerd van scheen te zijn, dat
Frans haar verkeerd moest begrepen hebben.
Daarom vervolgde zij
„Ge behoeft mij daarvoor geen enkelen
penning, te betalen. Lena heeft nog wel een
glas brandewijn of een kan kruiderwijn voor
een student over, vooral als hij er zoo knap
uitziet, als gij doet."
„Als ik iets gebruik, dan* is het mijn ge
woonte, te betalen," gaf de student trotscK
ten antwoord. „Maar om hier niet zonder ee
nig gelag te blijven, geef mij een kan kruide-
wijn. Ik zal u die betalen."
(Wordt vervolgd.)
IN VIER BLADEN ADVERTEEREN
EENMAAL BETALEN
Wieringermeerbode.
Wieringer Courant.
De Polderbode.
Zij per Courant.