31e JAARGANG DINSDAG 27 AUGUSTUS 1940 No. 99 NIEUWS» EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG. ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.25. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN BUREAU: Hippolytushoef Wieringen Telefoon Intercomm. No. JO. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels f 0.50 Iedere regel meer f o.iO BINNENLANDSCH NIEUWS. BOMMEN OP BERGEN. liet A.N.P. meldde Zaterdag Vrijdagavond ongeveer twaalf uur verscheen een Engelsch vliegtuig bo ven Bergen. Vijf bommen werden uiige worpen. Drie kwamen niet tot ontploi- fing, zoodat het waarschijnlijk tijd bommen zijn. De materieele schade is zeer gering. Persoonlijke ongelukken kwamen niet voor. ONGEWENSCHT BEZOEK Kranige achtervolging. Zaterdagochtend omstreeks twaalf uur vermoedde G. te I-leiloo dat zich •op zijn erf een persoon bevond, wiens aanwezigheid hem verdacht voorkwam Hij riep zijn zoon en samen hebben zij den man gevolgd tot in het gemeente- bosch, waar zij hem wisten te pakken te krijgen. Zij gaven den man toen over aan de politie, die hem meenamen naar het Raadhuis, w aar hem een ver hoor werd afgenomen. Hij gaf op ge naamd te zijn D. S. en bleek 'n bekende van de justitie te zijn. Hij had in een zijner zakken eenigc voorwerpen, die vermoedelijk uit de keuken van G. waren ontvreemd. MILITAIREN VAN DEN OPROUW- DIENST AANGEHOUDEN. Diefstal van paardenvoer. Twee militairen van den Opbouw- ilienst zijn te Amsterdam aangehou den, wegens diefstal van twee zakken paardenvoer uit de manege aan de Vondelstraat te Amsterdam. Een der militairen werd in het Vondelpark op heeterdaad betrapt door twee agen ten, toen hij de tweede zak voer op zijn fiets vervoerde. De man bekende het feit, en vertelde dat 'n ander hem geholpen had. Ook deze is thans aan gehouden. Beiden zullen voor den of ficier van justitie geleid worden. KABELBALLON BOOR BLIKSEM GETROFFEN. Te Woerden werd 'n Engelsche ka belballon waargenomen, drijvende in de richting van Utrecht, dus van West naai' Oost. Toen de ballon boven Har- melen was gekomen, sloegen er plot seling vlammen uit, waarna een ont ploffing werd gehoord. Waarschijn lijk is de ballon door den bliksem ge troffen, daar juist een hevig onweer woedde. EEN STEUNTREKKER IN GOEDEN DOEN. Bij een bewoner van de Laurier straat te Amsterdam, die reeds lan gen tijd steun trok, hebben de ambte naren van den dienst van Maatschap- pel ijken Steun, speciaal belast met het opsporen van bedrog, een huiszoe king gehouden, waarbij zij in het bed een kistje vonden, dat f 11.000 aan contanten inhield. Hij beweerde, dat hot geld van een erfenis afkomstig was Daar dit er niets aan afdoet, dat hij, dit groote be drag bezittend, zich al dien tijd 'en onrechte steungelden heeft doen uitkee ren. is tegen hem een gerechtelijke vervolging ingesteld en hel geld in be slag genomen. Verdenking was tegen den man gerezen, toen eenigc recher cheurs op straat bemerkten, dat hij bezig was een gouden ring te verhan delen. RUIM VIJF TON OORLOGSCHADE TE TILBURG. De commissies tot schatting van de. oorlogsschade in Tilburg hebben hun rapporten uitgebracht aan B. en W. In totaal zijn 2400 panden door het oorlogsgeweld beschadigd. De totale schade wordt geraamd op f 520.000, als volgt gespecificeerd Eigendommen f 263,000, inboedels en inventarissen f 130,000, voorraden f 30.000 en bc- drijfschade f 90,000. VOOR ALLE INZAMELINGEN IS TOESTEMMING NOODIG. Ook voor vereenigingen en loterijen met liefdadig doel. Openbare geld- en goederen-inzamelingen in den ruimen zin des woords, mogen volgens een verordening van den Rijkscommissaris oortaan slechts worden gehouden met toe stemming van den procureur-generaal, of, indien de inzameling in het ressort van meer dan één gerechtshof wordt gehouden, van het departement van Justitie. De toestemming kan afhankelijk worden ge steld van de vervulling van voorwaarden. Van inzameling is ook sprake, wanneer, on der mededeeling, dat de opbrengst (ontvangst, winst) geheel of ten deele in het algemeen belang of voor liefdadige doeleinden zal wor den besteed een prestatie in geld of goederen wordt ge vraagd, waartegenover öf in het geheel geen tegenprestatie staat óf slechts een dusdanige waarvan de waarde in geenerlei verhouding ':ot het gepresteerde staat de toetreding tot een vereeniging of de on dersteuning (bevordering) van een vereeni ging of stichting wordt verzocht, indien ui het verzoek daartoe is op te maken, dat het den verzoeker uitsluitend te doen is om de aan de toetreding of de ondersteuning (be vordering) verbonden prestaties in geld of goederen goederen verkocht, of bijeenkomsten op het gebied van kunst, sport of anderszins worden gehouden loterijen of kansspelen (Aussspielungen) worden gehouden. BRANDSTOFFENDISTRIBUTIE. Zij, die olie stoken, moeten toch formulieren invullen. In verband met de omstandigheid, dat vel) eigenaren van met olie gestookte centrale verwarmings- of andere ketels voorloopig de nog in hun bezit zijnde voorraden olie zullen kunnen gebruiken en dat bedrijven (b.v. bakkers), nog voor een gedeelte hunner brand stofbehoefte olie-toewij zingen ontvangen, is de vraag gerezen of dor hen een der formu lieren a. tot en met e. voor het verkrijgen van vaste brandstoffen dient te worden ingevuld. Dit moet inderdaad geschieden, doch in 11e gevallen dient op het formulier te wor den gemeld, dat voorloopig nog hetzij ge heel hetzij gedeeltelijk met olie zal worden gestookt. De betreffende formulieren zijn verkrijg baar gesteld bij de plaatselijke distributie diensten. DE SCHOOL DES LEVENS. Kijk eens Hans, wat een beeldige lamp zei de jonge mevrouw Heiwig, terwijl zij haar man op een uitstalling wefes. Haar mooie blauwe oogen glansden vol begeerte. „Als we die eens hadden." zuchtte ze. „Zou je haar graag willen hebben vroeg Hans goedig, en keek zijn snoezige blonde vrouw teeder aan. Hij kon haar nu eenmaal niets weigeren. „Vreeselijk graag Zij drukte zijn arm als om haar woorden kracht bij te zetten. „Goed, op je verjaardag „Och, dat duurt nog zoo lang Ik zou hem veel liever dadelijk willen Maar als je me op mijn verjaardag dat prachtige tapijt, dat ik je gewezen heb, geeft, hè, dat zou zalig zijn Zij keek hem schelmsch aan. „Het is heelemaal niet zoo duur," ging ze ijverig voort, „en denk eens aan, bij Sommers hebben ze er ook een. Die zullen wel al lang verbaasd geweest zijn, dat wij niet eens een tapijt bezitten Hans lachte verlegen. Hoe zoo'n kleine vrouw toch wel dacht, dat hij met zijn be scheiden salaris als kantoorbediende bij Wil- kens Co. Zulke uitgaven bestrijden kon Maar zij kon zoo kinderlijk, zoo hartelijk ver heugd zijn, als hij weer een van haar harte- wenschen vervuld had. O, hij zou zijn hart uit zijn lijf geven voor zijn aardig jong vrouwtje, met wie hij sinds een jaar zoo gelukkig leefde. „Nu, goed dan," zei hij energiek, om zijn bedenkingen den kop in tc drukken. Ella brak uit dankbaarheid en blijdschap bijna zijn arm in tweeën zij straalde. Terwijl zij onophoudelijk babbelde als een ekster, en haar bemerkingen over de japon nen en hoeden van de voorbij gangsters maak te, waarbij Hans ook nu en dan een „ik heb ook weer gauw een costuum noodig" of „mijn hoed vraagt ook om een nieuwe" hooren NOG EENMAAL SCHOKLAND. Een cultuur - historisch monument Er is zeer veel bruikbaar wetenschappelijk materiaal verzameld, waardoor het, na nauw keurige bestudeering en schifting daarvan, mogelijk zal zijn, zich een zuiver beeld te vormen van de oorspronkelijke bewoners van het eiland Schokland Toen de expeditie haar opsporingsarbeid aanving, aldus deelde dr. De Froe mede, wist men vrijwel niets aldra werd duidelijk in welke richting moest worden gezochtuit wat gevonden werd. zal waarschijnlijk kun- en blijken, welke vroegere periode eraan vooraf is gegaan en zullen waarschijnlijk ook conclusies kunnen worden getrokken voor de toekomst. Oude fundamenten. Doch de uitsluitend wetenschappelijke re sultaten spreken te weinig tot ons leekenver- tand en tot onze verbeelding, dan dat het zin zou hebben, daarop in dit artikel dieper in te gaan. Wat onze lezers ongetwijfeld meer zal inte resseeren, is de mededeeliing. dat bij de op gravingen de fundamenten van het 13e eeuw- sche kerkje, waarover we reeds in een vorig nummer schreven, vrijwel geheel zijn bloot gelegd. Uit boringen is gebleken, dat het kerkje is gebouwd op de wellicht eenige zand plaat die op het eiland beschikbaar was terwijl het overige gedeelte van het eiland zoo goed als geheel uit veen- en kleibodem bestond, heeft men blijkbaar destijds welover wogen en uit piëteit voor zijn kerk en zijn dooden die binnen het kerkgebouw begraven zouden worden, dc beste en veiligste plek voor dit doel uitgekozen. Plet- gebouw is geplaatst zuiver in de rich ting oost-westhet priesterkoor aan de oost zijde, de zware Romaansche toren met muren ter dikte van 1.40 meter, aan den westkant voor de muren werden goed gevormde groote baksteenen gebruikt alleen voor den ingang van den toren is een Bentheimer zandsteenen dorpel genomen. Duidelijk is dus nu, dank zij de verrichte opgravingen, de vorm van het middeleeuw- sche kerkje en de plaats waar het gestaan heeft, uit de gevonden fundamenten af te lezen. En wat nu De vraag dient gesteld, wat er nu verder gebeuren zal met deze resten van middel- eeuwsche christelijke beschaving. De anthropologische dienst heeft voorloopig zijn werk gedaan dr. De Froe en zijn stu denten hebben den hun toegemeten tijd nut tig en vruchtdragend besteed. Zij zijn, als die artikel verschijnt, reeds weer van het eiland vertrokken. Maar wat nu Moeten de resten van wat onze middelceuw- sche voorouders hadden gewrocht, tegelijk met hei eiland Schokland verloren gaan De Schoklanders hebben het altijd zooals uit de overleveringen blijkt, op hun eenzame stukje land ontzettend hard en zwaar gehad. De woelige Zuiderzee bedreigde niet alleen de mannen en jongens, die in zwakke huikjes haar bevoeren en bevischten ze bedreigde telkens ook het eiland, waarop de vrouwen en kinderen in hun armelijke huisjes achter bleven. De kerk was in nood en stormgetij de eenige toeverlaat. Wellicht is er geen plekje langs heel de Zuiderzee, waaruit door angst en vrees geprangde gemoederen zóó harts tochtelijk gebeden werd als juist in het kerk je van Schokland. Welnu, het komt ons voor, dat de resten van dit „monument-humain", deze overblijf selen van cultuur-historische en middel- eeuwsch-christelijke beschaving niet verloren mogen gaan. Het is ons bekend, dat de Di rectie van Zuiderzeewerken reeds van haar belangstelling heeft blijk gegeven. Zij zal ze ker bereid zijn, dit plekje grond te reservee ren en wellicht ook wel willen medewerken cm de fundamenten nog verder te ontgraven Maar de directie van de Zuiderzeewerken is ten Siotte niet een college tot instandhouding van wat uit vervlogen eeuwen behouden bleef. Zij heeft haar doel zoo goed als uitsluitend cp het nieuwe en op de toekomst gericht. Veeleer liggen de bemoeiingen tot behoud en conserveering van wat hier gevonden werd op het terrein van colleges als „Overijsselsch Regt en Geschiedenis", van „Het Oversticht", van het „Oudheidkundig Genootschap", „Mo numentenzorg", om slechts enkele te noemen. Het zou nuttig zijn. als een van hen het initiatief nam of dat men gezamenlijk pogin gen aanwendde om dit kleine plekje grond voor het nageslacht te bewaren, als herinne ring aan wie er eeuwen geleden hier, te mid den van het nu nieuw gewonnen land leefden. Toekomstbeeld. In onze verbeelding zien we reeds het zuid- estelijk deel van den Noord-Oost-polder. Overal rondom, langs goed onderhouden en mooi beplante wegen, staan welvarendeboe renhofsteden. Op welige akkers wuift het ge lende graan, dat straks tot voedsel voor ons volk zal dienen. Overal klinkt 't geluid van den vruchtdragenden arbeid van den mensch heel dit land is trouwens een bewijs en een symbool van wat menschelijk vernuft ver mag. Baar aan den uitersten zuidelijken rand, dicht tegen den dijk aan, die land van wa ter scheidt, wordt het oog getroffen door een groote groep boomen en bloeiende heesters. Zelfs weerkaatst het licht in een spiegelend wateroppervlak. We komen dichterbij. En zien nu, dat te midden van een met smaak aangelegd park. een ruïne ligtHet zijn resten van het oude visscherskerkje van Schokland. Het is 't eenig overgebleven plekje van het onher bergzaam stukje land, waar reeds acht eeu wen geleden honderden slecht met aardsche goederen gezegende menschen hebben gestre den en geleden en gebeden. Het is een herinnering aan de vergankelijk heid van den mensch en een hoopvol getui genis. dat uit al het oude en verkeerde het moest, liep hij peinzend naast haar voort. Van het geld, dat hij nu voor de lamp uit gegeven had, had hij eigenlijk heel wat voor hun dagelij ksch gebruik kunnen aanwenden. Nu bleef hem niets anders over, dan het geld, dat hij voor de huur had weggelegd, hiervoor te gebruiken. Maar dat- gaf weer een tekort. En hoe dat nu weer te dekken Toen het de eerste was, was het ontbre kende nog niet weer ingehaald, ofschoon Hans zich allerlei ontberingen opgelegd had. Hij rookte niet meer, ging niet meer uit. En door met de schrijfmachine afschriften te maken, had hij getracht iets extra te verdienen. Dik wijls zat hij 's avonds nog in de huiskamer en tikte ijverig op de machine, terwijl Ella reeds lang rustig sliep. En 's morgens vroeg was hij weer de eerste op het kantoor, om voor bureautijd nog een paar bladzijden te schrijven. Maar het was een Danaïdenarbeid. Het was zoo moeilijk eraan te komen, en zijn kleine Ella had nu eenmaal een bijzondere voorlief de, het mooie en moderne, dat haar beviel, te koopen. „Is die vaas niet beeldig. Hans vroeg zij dan met haar stralenden kinderglimlach. „Staat die nieuwe blouse mij goed „O, ja zeker, charmant", glimlachte hij dan steeds goedig en vol liefde. Zij was nog zoo jong en onervaren en ze voelde zich zoo ge lukkig Als hij er voor zorgen kon, zou zij nooit ontbering of nood leeren kennen. Maar het tekort werd steeds grooter. Reeds meer malen had Heiwig zich door zijn chef voor schot op zijn salaris laten geven, en als dan de eerste kwam, was alles dikwijls al ver bruikt. En daarbij kwamen van alle kanten aanmaningen. Hans werd steeds stiller en meer in zichzelf gekeerd. Met gerimpeld voor hoofd peinsde hij dikwijls voor zich heen. Dan noemde Ella hem schertsend een brom beer, en toen hij eenmaal zacht een aandui ding maakte, dat het toch beter was. wat meer te bezuinigen, keken de blauwe, anders zoo vroolijke oogen, hem zoo verdrietig aan, dat hij zijn woorden dadelijk weer introk en troostend zei„ik schaf wel raad, kind, wees maar niet verdrietig." Zoo droeg hij zijn zor gen alleen, daar zijn vrouw in haar opper vlakkigheid zijn gedachten en gevoelens niet vermocht te begrijpen. In den laatsten tijd kwam Hans, slechter geluimd dan ooit, thuis. Onrustig liep hij voortdurend in huis op en neer, alsof een geheime kracht, die hem geen rust liet, hem dreef. Ella schreef zijn slecht uitzien daaraan toe, dat hij zich overwerkte, kookte krachtige soep voor hem, bereidde zijn lievelingsspijzen, maar vol tegenzin schoof hij na eenige hap jes alle lekkere dingen van zich af. Nu was Ella toch onrustig. „Hans, wat heb je toch je werkt te veel, geloof ik." Ze streelde hem vol bezorgdheid. Maar een paar dagen later werd het haar duidelijk. Een ambtenaar verscheen om haar man in hechtenis te nemen wegens een ver- duisteringsgeval in de zaak voorgekomen. De dader had door uitwisschen van een paar getallen de sporen trachten te doen verdwij nen. Na eenige dagen vergeefs gezocht te heb ben, vermeerderden zich de bewijzen, die Hei wig als den dader lieten erkennen. Reeds lang was het weelderige uiterlijk van zijn vrouw onaangenaam opgevallen, wanneer ze in haar allermodernste japonnen haar man kwam af halen. Vanwaar kwam het geld daarvoor Ongeloovig staarde Ella den ambtenaar aan. Haar goede Hans, haar innig-goede man zou zoo iets hebben kunnen doen Zoo iets on zinnigs Zij lachte zacht. .Hans, zeg toch, dat het onzin is Spreek toch Jij bent het toch niet Maar wat was dat Bleek, willoos als een lam, dat naar de slachtbank gedreven wordt, wankelde haar man stom, als een schuldbe wuste, de deur uit, de trap af. Geen blik, Geen woord had hij voor haar Zij begreep het nog altijd niet. Ze ergerde zich over hem. Waarom zei hij dan niet, dat hij geen schuld had Hoe zwak, hoe onmannelijk was dat van hem Hij was toch natuurlijk onschuldig aan die zwarte verdachtmakiing Ze staarde voor zich heen in de bekoorlijke kamer, waarin de kristalprisma's van de mooie lamp, door het zonlicht bestraald,' nieuwe en betere, uit alle leed en smart de vreugde en het geluk geboren moeten worden. Ook om die reden zouden we van de kerk- ruïne van Schokland een rust- en pelgrims oord van den Noord-Oostpolder willen maken. glansden en fonkelden. En de bonte weer schijn gleed haar beneden over het mollige tapijt, over al de weeldedingen, waarmee de bewoonster haar sierlijke huis getooid had, om een vroolijk ondoordacht leven te leiden, En langzamerheid werd een eenzaam pein zende vrouw iets vreeselijks duidelijk, iets dat met ontzettende klaarheid reusachtig groot voor haar opstond. Het was een aanklacht. Een bittere, zware aanklacht. Jij, jij bent het geweest, die je man tto bedrog gebracht hebt Uit blinde liefde voor jou gaf hij je alles toe en beging uit nood die misdaad Toen wierp zij zich in wanhopige smart op het met bloemen doorwerkte tapijt, en ween de. Hans Heiwig bracht in zijn cel verschrikke lijke uren door. Het berouw, schaamte over zijn daad, over de strafwaardige zwakheid tegenover de lichtzinnigheid zijner vrouw, de spijt, dat zij hem nu zou verachten, niets meer van hem zou willen weten, brachten hem tot vertwijfeling. Haar ouders zouden haar zeker trachten te bewegen, zich van hem, die zulk een schande over de familie gebracht had, te laten scheiden. En op den middag, dat de gevangenen bezoeken van hun verwanten mochten ontvangen, gebeurde, wat hij gevreesd had. Ella's vader kwam, koud, uit de hoogte, hem zeggen, dat hij zijn dochter vanaf dit oogenblik niet meer als zijn vrouw te beschouwen had. Zeker, da; v/as toch ook vanzelf sprekend. En toch had hij in een hoekje van zijn hart nog een klei ne hoep gekoesterd. Maar nu was ook dat laatste vonkje uitgedoofd. Alles in en om hem was dood, zijn levensgeluk, zijn hart gebro ken Een uur, nadat zijn schoonvader vertrokken was, opende de deur zich weer. Een slanke gestalte kwam aarzelend, be vend, in het halfdonker van net kale vertrek binnen. „Hans riep zij zacht, alsof tranen haar stem verstikten. Langzaam hief hij het hoofd op, als droeg li ij een zwaren last. Daar zag hij haar. Ella als een boetelinge stond zij daar, zonk voor GEMEENTE WIERINGEN. BEKENDMAKING. De Bui gt meester van Wieringen maakt bekend, dat na 31 Augustus a.s. geen jachtgeweren meer zullen worden afgegeven. Zij, die voor teruggave in aanmer king wensen te komen, dienen zich dus vóór bovengenoemde datum ter secretarie te vervoegen. De Burgemeester voornoemd, L. C. KOLFF. NOG STEEDS NIET GOED VERDUISTERD. De politic verzoekt ons mede te deelen dat bij niet gced afschermen niet meer zal wor den gewaarschuwd, doch onherroepelijk pro cesverbaal zal «orden opgemaakt. Bij velen breken nog lichtstralen naar bui ten door. Dat mag nietIeder raam moet van buiten afgezien een zwart vlak z-ijn. Bij enkele café's en winkels zijn bij open en dichtgaan der deuren felle lichtstralen op straat te zien. Ook hier moet voor voldoende afscherming gezorgd worden. POLITIE Gevonden een bakkersmandje en een portemonnaie inh. eenige centen en sroodbonnen. Inl. Gem.-bode H.-hoef. UIESLAG VERLOTING Geitenfokvereeni- ging Wieringen., Hoofdprijs is gevallen op '.otn. 88. Op de volgende lotn. vielen prijzen 37, 104, 158, 191, 230. 408, 433. 4G4, 466. MUZIKALE RONDMARSCH. KON. „HARMONIE. liet prachtige weer werkte Zondag avond mede. dat. een massa fietsers zich naar Hippolytushoef begaven om van de aangekondigde rondmarsch te kunnen genieten. Ken dichte menigte bewoog zich door de straten achter de muziek aan. terwijl anderen weer wachtten op kruispunten en pleinen. Men kon zien. dat het publiek de opgewekte muziek van her keurige korps waardeerde en dat het een welkome afwisseling was in de spanning van het oorlogsgevaar, dat ons dagelijks beklemd. Lieve collectrices begeleidden het korps en hielden een open-schaal col lecte. Er werd gul gegeven en een be drag van f 71,19 cent kwam Harmonie ten goede. Namens de vereeniging alle gevers hartelijk dank en ook de meisjes, die zich zoo goed van hun taak hebben gekweten. hem neer en omvatte zijn knieën. .Vergeef me, Hans, o vergeef me. Ik was ie ongeluk! Nu zijn mijn oogen geopend!" Zij snikte zacht. .Laat dat, Ella, laat dat," zei hij smarte lijk, „waartoe dat alles Je zult mij snel ge noeg vergeten hebben. Je vader zal meer voor je zijn dan ik het ben. Je hebt gelijk. Het is nu toch eenmaal uit tusschen ons, ga nu maar liever. Het doet me alleen maar pijn „Mijn vader Denk je, dat ik naar mijn vader ga O. mijn Hans Hij heeft gepro beerd mij te overreden met hem mee te gaan. Maar ik sterf liever, dan dat ik jou in den steek laatIk wacht op je, en «hl weer goed maken, wat ik misdaan heb Ik wil werken, ontberingen lijden, ik wil cent voor cent spa ren om later met jou een nieuw leven te be ginnen Zij was opgestaan en hief haar rechterhand op als tot een gelofte. „Ella," stamelde hij. „Dat wil jij Wil je dat werkelijk Hij keek haar strak aan. zij kwam hem als een bovenaardsch wezen voor, verwonderlijk vreemd in de verandering, die uit het gedach- tenlooze kind een doelbewuste, denkende vrouw had gemaakt. „Ja. Hans. twijfel je daar nog aan zei ze trouwhartig, terwijl ze hem in onuitspreke lijke dankbare liefde omarmde. Toen kwam er. trots al zijn verdriet, een warm gevoel van geluk over hem. Hij had haar altijd voor te zwak, te mooi voor de ruwe werkelijkheid van het leven gehouden. Maar nu een harde hand haar uit den droom van haar onverstandige leven gewekt had. was de kracht, in haar ontwaakt, en de goed heid, die sluimerde, aan het licht gebracht. Vast en innig gaven zij elkaar de hand, keken in elkaar's. door tranen omfloersde oogen. Daar rammelde de bewaker met de sleutels. „De tijd is om Nog één handdruk. Toen trad zij. Ella. met opgericht hoofd en krachtigen tred naar bui ten. een nieuw leven te gemoet, een leven van ernstigen, moeilijken arbeid

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1940 | | pagina 1