31e JAARGANG
DINSDAG 27 AUGUSTUS 1940
No. 99
NIEUWS» EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELKEN
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG.
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER WIERINGEN
BUREAU:
Hippolytushoef Wieringen
Telefoon Intercomm. No. JO.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels f 0.50
Iedere regel meer f o.iO
BINNENLANDSCH NIEUWS.
BOMMEN OP BERGEN.
liet A.N.P. meldde Zaterdag
Vrijdagavond ongeveer twaalf uur
verscheen een Engelsch vliegtuig bo
ven Bergen. Vijf bommen werden uiige
worpen. Drie kwamen niet tot ontploi-
fing, zoodat het waarschijnlijk tijd
bommen zijn. De materieele schade is
zeer gering. Persoonlijke ongelukken
kwamen niet voor.
ONGEWENSCHT BEZOEK
Kranige achtervolging.
Zaterdagochtend omstreeks twaalf
uur vermoedde G. te I-leiloo dat zich
•op zijn erf een persoon bevond, wiens
aanwezigheid hem verdacht voorkwam
Hij riep zijn zoon en samen hebben zij
den man gevolgd tot in het gemeente-
bosch, waar zij hem wisten te pakken
te krijgen. Zij gaven den man toen
over aan de politie, die hem meenamen
naar het Raadhuis, w aar hem een ver
hoor werd afgenomen. Hij gaf op ge
naamd te zijn D. S. en bleek 'n bekende
van de justitie te zijn. Hij had in een
zijner zakken eenigc voorwerpen, die
vermoedelijk uit de keuken van G.
waren ontvreemd.
MILITAIREN VAN DEN OPROUW-
DIENST AANGEHOUDEN.
Diefstal van paardenvoer.
Twee militairen van den Opbouw-
ilienst zijn te Amsterdam aangehou
den, wegens diefstal van twee zakken
paardenvoer uit de manege aan de
Vondelstraat te Amsterdam. Een der
militairen werd in het Vondelpark
op heeterdaad betrapt door twee agen
ten, toen hij de tweede zak voer op
zijn fiets vervoerde. De man bekende
het feit, en vertelde dat 'n ander hem
geholpen had. Ook deze is thans aan
gehouden. Beiden zullen voor den of
ficier van justitie geleid worden.
KABELBALLON BOOR BLIKSEM
GETROFFEN.
Te Woerden werd 'n Engelsche ka
belballon waargenomen, drijvende in
de richting van Utrecht, dus van West
naai' Oost. Toen de ballon boven Har-
melen was gekomen, sloegen er plot
seling vlammen uit, waarna een ont
ploffing werd gehoord. Waarschijn
lijk is de ballon door den bliksem ge
troffen, daar juist een hevig onweer
woedde.
EEN STEUNTREKKER
IN GOEDEN DOEN.
Bij een bewoner van de Laurier
straat te Amsterdam, die reeds lan
gen tijd steun trok, hebben de ambte
naren van den dienst van Maatschap-
pel ijken Steun, speciaal belast met
het opsporen van bedrog, een huiszoe
king gehouden, waarbij zij in het bed
een kistje vonden, dat f 11.000 aan
contanten inhield.
Hij beweerde, dat hot geld van een
erfenis afkomstig was Daar dit er
niets aan afdoet, dat hij, dit groote be
drag bezittend, zich al dien tijd 'en
onrechte steungelden heeft doen uitkee
ren. is tegen hem een gerechtelijke
vervolging ingesteld en hel geld in be
slag genomen. Verdenking was tegen
den man gerezen, toen eenigc recher
cheurs op straat bemerkten, dat hij
bezig was een gouden ring te verhan
delen.
RUIM VIJF TON OORLOGSCHADE
TE TILBURG.
De commissies tot schatting van de.
oorlogsschade in Tilburg hebben hun
rapporten uitgebracht aan B. en W.
In totaal zijn 2400 panden door het
oorlogsgeweld beschadigd. De totale
schade wordt geraamd op f 520.000, als
volgt gespecificeerd Eigendommen
f 263,000, inboedels en inventarissen
f 130,000, voorraden f 30.000 en bc-
drijfschade f 90,000.
VOOR ALLE INZAMELINGEN IS
TOESTEMMING NOODIG.
Ook voor vereenigingen en loterijen
met liefdadig doel.
Openbare geld- en goederen-inzamelingen
in den ruimen zin des woords, mogen volgens
een verordening van den Rijkscommissaris
oortaan slechts worden gehouden met toe
stemming van den procureur-generaal, of,
indien de inzameling in het ressort van meer
dan één gerechtshof wordt gehouden, van het
departement van Justitie.
De toestemming kan afhankelijk worden ge
steld van de vervulling van voorwaarden.
Van inzameling is ook sprake, wanneer, on
der mededeeling, dat de opbrengst (ontvangst,
winst) geheel of ten deele in het algemeen
belang of voor liefdadige doeleinden zal wor
den besteed
een prestatie in geld of goederen wordt ge
vraagd, waartegenover öf in het geheel geen
tegenprestatie staat óf slechts een dusdanige
waarvan de waarde in geenerlei verhouding
':ot het gepresteerde staat
de toetreding tot een vereeniging of de on
dersteuning (bevordering) van een vereeni
ging of stichting wordt verzocht, indien ui
het verzoek daartoe is op te maken, dat het
den verzoeker uitsluitend te doen is om de
aan de toetreding of de ondersteuning (be
vordering) verbonden prestaties in geld of
goederen
goederen verkocht, of bijeenkomsten op het
gebied van kunst, sport of anderszins worden
gehouden
loterijen of kansspelen (Aussspielungen)
worden gehouden.
BRANDSTOFFENDISTRIBUTIE.
Zij, die olie stoken, moeten toch
formulieren invullen.
In verband met de omstandigheid, dat vel)
eigenaren van met olie gestookte centrale
verwarmings- of andere ketels voorloopig de
nog in hun bezit zijnde voorraden olie zullen
kunnen gebruiken en dat bedrijven (b.v.
bakkers), nog voor een gedeelte hunner brand
stofbehoefte olie-toewij zingen ontvangen, is
de vraag gerezen of dor hen een der formu
lieren a. tot en met e. voor het verkrijgen van
vaste brandstoffen dient te worden ingevuld.
Dit moet inderdaad geschieden, doch in
11e gevallen dient op het formulier te wor
den gemeld, dat voorloopig nog hetzij ge
heel hetzij gedeeltelijk met olie zal worden
gestookt.
De betreffende formulieren zijn verkrijg
baar gesteld bij de plaatselijke distributie
diensten.
DE SCHOOL DES LEVENS.
Kijk eens Hans, wat een beeldige lamp
zei de jonge mevrouw Heiwig, terwijl zij haar
man op een uitstalling wefes. Haar mooie
blauwe oogen glansden vol begeerte.
„Als we die eens hadden." zuchtte ze.
„Zou je haar graag willen hebben vroeg
Hans goedig, en keek zijn snoezige blonde
vrouw teeder aan. Hij kon haar nu eenmaal
niets weigeren.
„Vreeselijk graag Zij drukte zijn arm als
om haar woorden kracht bij te zetten.
„Goed, op je verjaardag
„Och, dat duurt nog zoo lang Ik zou hem
veel liever dadelijk willen Maar als je me
op mijn verjaardag dat prachtige tapijt, dat
ik je gewezen heb, geeft, hè, dat zou zalig
zijn
Zij keek hem schelmsch aan.
„Het is heelemaal niet zoo duur," ging ze
ijverig voort, „en denk eens aan, bij Sommers
hebben ze er ook een. Die zullen wel al lang
verbaasd geweest zijn, dat wij niet eens een
tapijt bezitten
Hans lachte verlegen. Hoe zoo'n kleine
vrouw toch wel dacht, dat hij met zijn be
scheiden salaris als kantoorbediende bij Wil-
kens Co. Zulke uitgaven bestrijden kon
Maar zij kon zoo kinderlijk, zoo hartelijk ver
heugd zijn, als hij weer een van haar harte-
wenschen vervuld had.
O, hij zou zijn hart uit zijn lijf geven voor
zijn aardig jong vrouwtje, met wie hij sinds
een jaar zoo gelukkig leefde.
„Nu, goed dan," zei hij energiek, om zijn
bedenkingen den kop in tc drukken.
Ella brak uit dankbaarheid en blijdschap
bijna zijn arm in tweeën zij straalde.
Terwijl zij onophoudelijk babbelde als een
ekster, en haar bemerkingen over de japon
nen en hoeden van de voorbij gangsters maak
te, waarbij Hans ook nu en dan een „ik heb
ook weer gauw een costuum noodig" of „mijn
hoed vraagt ook om een nieuwe" hooren
NOG EENMAAL SCHOKLAND.
Een cultuur - historisch monument
Er is zeer veel bruikbaar wetenschappelijk
materiaal verzameld, waardoor het, na nauw
keurige bestudeering en schifting daarvan,
mogelijk zal zijn, zich een zuiver beeld te
vormen van de oorspronkelijke bewoners van
het eiland Schokland
Toen de expeditie haar opsporingsarbeid
aanving, aldus deelde dr. De Froe mede, wist
men vrijwel niets aldra werd duidelijk in
welke richting moest worden gezochtuit
wat gevonden werd. zal waarschijnlijk kun-
en blijken, welke vroegere periode eraan
vooraf is gegaan en zullen waarschijnlijk ook
conclusies kunnen worden getrokken voor de
toekomst.
Oude fundamenten.
Doch de uitsluitend wetenschappelijke re
sultaten spreken te weinig tot ons leekenver-
tand en tot onze verbeelding, dan dat het
zin zou hebben, daarop in dit artikel dieper
in te gaan.
Wat onze lezers ongetwijfeld meer zal inte
resseeren, is de mededeeliing. dat bij de op
gravingen de fundamenten van het 13e eeuw-
sche kerkje, waarover we reeds in een vorig
nummer schreven, vrijwel geheel zijn bloot
gelegd. Uit boringen is gebleken, dat het
kerkje is gebouwd op de wellicht eenige zand
plaat die op het eiland beschikbaar was
terwijl het overige gedeelte van het eiland
zoo goed als geheel uit veen- en kleibodem
bestond, heeft men blijkbaar destijds welover
wogen en uit piëteit voor zijn kerk en zijn
dooden die binnen het kerkgebouw begraven
zouden worden, dc beste en veiligste plek
voor dit doel uitgekozen.
Plet- gebouw is geplaatst zuiver in de rich
ting oost-westhet priesterkoor aan de oost
zijde, de zware Romaansche toren met muren
ter dikte van 1.40 meter, aan den westkant
voor de muren werden goed gevormde groote
baksteenen gebruikt alleen voor den ingang
van den toren is een Bentheimer zandsteenen
dorpel genomen.
Duidelijk is dus nu, dank zij de verrichte
opgravingen, de vorm van het middeleeuw-
sche kerkje en de plaats waar het gestaan
heeft, uit de gevonden fundamenten af te
lezen.
En wat nu
De vraag dient gesteld, wat er nu verder
gebeuren zal met deze resten van middel-
eeuwsche christelijke beschaving.
De anthropologische dienst heeft voorloopig
zijn werk gedaan dr. De Froe en zijn stu
denten hebben den hun toegemeten tijd nut
tig en vruchtdragend besteed. Zij zijn, als die
artikel verschijnt, reeds weer van het eiland
vertrokken.
Maar wat nu
Moeten de resten van wat onze middelceuw-
sche voorouders hadden gewrocht, tegelijk
met hei eiland Schokland verloren gaan
De Schoklanders hebben het altijd zooals
uit de overleveringen blijkt, op hun eenzame
stukje land ontzettend hard en zwaar gehad.
De woelige Zuiderzee bedreigde niet alleen de
mannen en jongens, die in zwakke huikjes
haar bevoeren en bevischten ze bedreigde
telkens ook het eiland, waarop de vrouwen
en kinderen in hun armelijke huisjes achter
bleven. De kerk was in nood en stormgetij de
eenige toeverlaat. Wellicht is er geen plekje
langs heel de Zuiderzee, waaruit door angst
en vrees geprangde gemoederen zóó harts
tochtelijk gebeden werd als juist in het kerk
je van Schokland.
Welnu, het komt ons voor, dat de resten
van dit „monument-humain", deze overblijf
selen van cultuur-historische en middel-
eeuwsch-christelijke beschaving niet verloren
mogen gaan. Het is ons bekend, dat de Di
rectie van Zuiderzeewerken reeds van haar
belangstelling heeft blijk gegeven. Zij zal ze
ker bereid zijn, dit plekje grond te reservee
ren en wellicht ook wel willen medewerken
cm de fundamenten nog verder te ontgraven
Maar de directie van de Zuiderzeewerken is
ten Siotte niet een college tot instandhouding
van wat uit vervlogen eeuwen behouden bleef.
Zij heeft haar doel zoo goed als uitsluitend
cp het nieuwe en op de toekomst gericht.
Veeleer liggen de bemoeiingen tot behoud
en conserveering van wat hier gevonden werd
op het terrein van colleges als „Overijsselsch
Regt en Geschiedenis", van „Het Oversticht",
van het „Oudheidkundig Genootschap", „Mo
numentenzorg", om slechts enkele te noemen.
Het zou nuttig zijn. als een van hen het
initiatief nam of dat men gezamenlijk pogin
gen aanwendde om dit kleine plekje grond
voor het nageslacht te bewaren, als herinne
ring aan wie er eeuwen geleden hier, te mid
den van het nu nieuw gewonnen land leefden.
Toekomstbeeld.
In onze verbeelding zien we reeds het zuid-
estelijk deel van den Noord-Oost-polder.
Overal rondom, langs goed onderhouden en
mooi beplante wegen, staan welvarendeboe
renhofsteden. Op welige akkers wuift het ge
lende graan, dat straks tot voedsel voor ons
volk zal dienen. Overal klinkt 't geluid van
den vruchtdragenden arbeid van den mensch
heel dit land is trouwens een bewijs en een
symbool van wat menschelijk vernuft ver
mag.
Baar aan den uitersten zuidelijken rand,
dicht tegen den dijk aan, die land van wa
ter scheidt, wordt het oog getroffen door een
groote groep boomen en bloeiende heesters.
Zelfs weerkaatst het licht in een spiegelend
wateroppervlak.
We komen dichterbij. En zien nu, dat te
midden van een met smaak aangelegd park.
een ruïne ligtHet zijn resten van het
oude visscherskerkje van Schokland. Het is
't eenig overgebleven plekje van het onher
bergzaam stukje land, waar reeds acht eeu
wen geleden honderden slecht met aardsche
goederen gezegende menschen hebben gestre
den en geleden en gebeden.
Het is een herinnering aan de vergankelijk
heid van den mensch en een hoopvol getui
genis. dat uit al het oude en verkeerde het
moest, liep hij peinzend naast haar voort.
Van het geld, dat hij nu voor de lamp uit
gegeven had, had hij eigenlijk heel wat voor
hun dagelij ksch gebruik kunnen aanwenden.
Nu bleef hem niets anders over, dan het geld,
dat hij voor de huur had weggelegd, hiervoor
te gebruiken. Maar dat- gaf weer een tekort.
En hoe dat nu weer te dekken
Toen het de eerste was, was het ontbre
kende nog niet weer ingehaald, ofschoon Hans
zich allerlei ontberingen opgelegd had. Hij
rookte niet meer, ging niet meer uit. En door
met de schrijfmachine afschriften te maken,
had hij getracht iets extra te verdienen. Dik
wijls zat hij 's avonds nog in de huiskamer
en tikte ijverig op de machine, terwijl Ella
reeds lang rustig sliep. En 's morgens vroeg
was hij weer de eerste op het kantoor, om
voor bureautijd nog een paar bladzijden te
schrijven.
Maar het was een Danaïdenarbeid. Het was
zoo moeilijk eraan te komen, en zijn kleine
Ella had nu eenmaal een bijzondere voorlief
de, het mooie en moderne, dat haar beviel, te
koopen.
„Is die vaas niet beeldig. Hans vroeg zij
dan met haar stralenden kinderglimlach.
„Staat die nieuwe blouse mij goed
„O, ja zeker, charmant", glimlachte hij dan
steeds goedig en vol liefde. Zij was nog zoo
jong en onervaren en ze voelde zich zoo ge
lukkig Als hij er voor zorgen kon, zou zij
nooit ontbering of nood leeren kennen. Maar
het tekort werd steeds grooter. Reeds meer
malen had Heiwig zich door zijn chef voor
schot op zijn salaris laten geven, en als dan
de eerste kwam, was alles dikwijls al ver
bruikt. En daarbij kwamen van alle kanten
aanmaningen. Hans werd steeds stiller en
meer in zichzelf gekeerd. Met gerimpeld voor
hoofd peinsde hij dikwijls voor zich heen.
Dan noemde Ella hem schertsend een brom
beer, en toen hij eenmaal zacht een aandui
ding maakte, dat het toch beter was. wat
meer te bezuinigen, keken de blauwe, anders
zoo vroolijke oogen, hem zoo verdrietig aan,
dat hij zijn woorden dadelijk weer introk en
troostend zei„ik schaf wel raad, kind, wees
maar niet verdrietig." Zoo droeg hij zijn zor
gen alleen, daar zijn vrouw in haar opper
vlakkigheid zijn gedachten en gevoelens niet
vermocht te begrijpen.
In den laatsten tijd kwam Hans, slechter
geluimd dan ooit, thuis. Onrustig liep hij
voortdurend in huis op en neer, alsof een
geheime kracht, die hem geen rust liet, hem
dreef. Ella schreef zijn slecht uitzien daaraan
toe, dat hij zich overwerkte, kookte krachtige
soep voor hem, bereidde zijn lievelingsspijzen,
maar vol tegenzin schoof hij na eenige hap
jes alle lekkere dingen van zich af. Nu was
Ella toch onrustig.
„Hans, wat heb je toch je werkt te veel,
geloof ik." Ze streelde hem vol bezorgdheid.
Maar een paar dagen later werd het haar
duidelijk. Een ambtenaar verscheen om haar
man in hechtenis te nemen wegens een ver-
duisteringsgeval in de zaak voorgekomen.
De dader had door uitwisschen van een paar
getallen de sporen trachten te doen verdwij
nen. Na eenige dagen vergeefs gezocht te heb
ben, vermeerderden zich de bewijzen, die Hei
wig als den dader lieten erkennen. Reeds lang
was het weelderige uiterlijk van zijn vrouw
onaangenaam opgevallen, wanneer ze in haar
allermodernste japonnen haar man kwam af
halen. Vanwaar kwam het geld daarvoor
Ongeloovig staarde Ella den ambtenaar aan.
Haar goede Hans, haar innig-goede man zou
zoo iets hebben kunnen doen Zoo iets on
zinnigs Zij lachte zacht.
.Hans, zeg toch, dat het onzin is Spreek
toch Jij bent het toch niet
Maar wat was dat Bleek, willoos als een
lam, dat naar de slachtbank gedreven wordt,
wankelde haar man stom, als een schuldbe
wuste, de deur uit, de trap af. Geen blik,
Geen woord had hij voor haar Zij begreep
het nog altijd niet. Ze ergerde zich over hem.
Waarom zei hij dan niet, dat hij geen schuld
had Hoe zwak, hoe onmannelijk was dat van
hem Hij was toch natuurlijk onschuldig aan
die zwarte verdachtmakiing
Ze staarde voor zich heen in de bekoorlijke
kamer, waarin de kristalprisma's van de
mooie lamp, door het zonlicht bestraald,'
nieuwe en betere, uit alle leed en smart de
vreugde en het geluk geboren moeten worden.
Ook om die reden zouden we van de kerk-
ruïne van Schokland een rust- en pelgrims
oord van den Noord-Oostpolder willen maken.
glansden en fonkelden. En de bonte weer
schijn gleed haar beneden over het mollige
tapijt, over al de weeldedingen, waarmee de
bewoonster haar sierlijke huis getooid had,
om een vroolijk ondoordacht leven te leiden,
En langzamerheid werd een eenzaam pein
zende vrouw iets vreeselijks duidelijk, iets dat
met ontzettende klaarheid reusachtig groot
voor haar opstond. Het was een aanklacht.
Een bittere, zware aanklacht. Jij, jij bent het
geweest, die je man tto bedrog gebracht hebt
Uit blinde liefde voor jou gaf hij je alles toe
en beging uit nood die misdaad
Toen wierp zij zich in wanhopige smart op
het met bloemen doorwerkte tapijt, en ween
de.
Hans Heiwig bracht in zijn cel verschrikke
lijke uren door. Het berouw, schaamte over
zijn daad, over de strafwaardige zwakheid
tegenover de lichtzinnigheid zijner vrouw, de
spijt, dat zij hem nu zou verachten, niets
meer van hem zou willen weten, brachten
hem tot vertwijfeling. Haar ouders zouden
haar zeker trachten te bewegen, zich van
hem, die zulk een schande over de familie
gebracht had, te laten scheiden. En op den
middag, dat de gevangenen bezoeken van hun
verwanten mochten ontvangen, gebeurde,
wat hij gevreesd had. Ella's vader kwam,
koud, uit de hoogte, hem zeggen, dat hij zijn
dochter vanaf dit oogenblik niet meer als
zijn vrouw te beschouwen had. Zeker, da;
v/as toch ook vanzelf sprekend. En toch had
hij in een hoekje van zijn hart nog een klei
ne hoep gekoesterd. Maar nu was ook dat
laatste vonkje uitgedoofd. Alles in en om hem
was dood, zijn levensgeluk, zijn hart gebro
ken
Een uur, nadat zijn schoonvader vertrokken
was, opende de deur zich weer.
Een slanke gestalte kwam aarzelend, be
vend, in het halfdonker van net kale vertrek
binnen.
„Hans riep zij zacht, alsof tranen haar
stem verstikten.
Langzaam hief hij het hoofd op, als droeg
li ij een zwaren last. Daar zag hij haar. Ella
als een boetelinge stond zij daar, zonk voor
GEMEENTE WIERINGEN.
BEKENDMAKING.
De Bui gt meester van Wieringen
maakt bekend, dat na 31 Augustus a.s.
geen jachtgeweren meer zullen worden
afgegeven.
Zij, die voor teruggave in aanmer
king wensen te komen, dienen zich
dus vóór bovengenoemde datum ter
secretarie te vervoegen.
De Burgemeester voornoemd,
L. C. KOLFF.
NOG STEEDS NIET GOED
VERDUISTERD.
De politic verzoekt ons mede te deelen dat
bij niet gced afschermen niet meer zal wor
den gewaarschuwd, doch onherroepelijk pro
cesverbaal zal «orden opgemaakt.
Bij velen breken nog lichtstralen naar bui
ten door.
Dat mag nietIeder raam moet van buiten
afgezien een zwart vlak z-ijn.
Bij enkele café's en winkels zijn bij open
en dichtgaan der deuren felle lichtstralen op
straat te zien. Ook hier moet voor voldoende
afscherming gezorgd worden.
POLITIE Gevonden een bakkersmandje en
een portemonnaie inh. eenige centen en
sroodbonnen.
Inl. Gem.-bode H.-hoef.
UIESLAG VERLOTING Geitenfokvereeni-
ging Wieringen., Hoofdprijs is gevallen op
'.otn. 88. Op de volgende lotn. vielen prijzen
37, 104, 158, 191, 230. 408, 433. 4G4, 466.
MUZIKALE RONDMARSCH.
KON. „HARMONIE.
liet prachtige weer werkte Zondag
avond mede. dat. een massa fietsers
zich naar Hippolytushoef begaven om
van de aangekondigde rondmarsch
te kunnen genieten.
Ken dichte menigte bewoog zich
door de straten achter de muziek aan.
terwijl anderen weer wachtten op
kruispunten en pleinen. Men kon zien.
dat het publiek de opgewekte muziek
van her keurige korps waardeerde en
dat het een welkome afwisseling was
in de spanning van het oorlogsgevaar,
dat ons dagelijks beklemd.
Lieve collectrices begeleidden het
korps en hielden een open-schaal col
lecte. Er werd gul gegeven en een be
drag van f 71,19 cent kwam Harmonie
ten goede.
Namens de vereeniging alle gevers
hartelijk dank en ook de meisjes, die
zich zoo goed van hun taak hebben
gekweten.
hem neer en omvatte zijn knieën.
.Vergeef me, Hans, o vergeef me. Ik was
ie ongeluk! Nu zijn mijn oogen geopend!"
Zij snikte zacht.
.Laat dat, Ella, laat dat," zei hij smarte
lijk, „waartoe dat alles Je zult mij snel ge
noeg vergeten hebben. Je vader zal meer voor
je zijn dan ik het ben. Je hebt gelijk. Het is
nu toch eenmaal uit tusschen ons, ga nu
maar liever. Het doet me alleen maar pijn
„Mijn vader Denk je, dat ik naar mijn
vader ga O. mijn Hans Hij heeft gepro
beerd mij te overreden met hem mee te gaan.
Maar ik sterf liever, dan dat ik jou in den
steek laatIk wacht op je, en «hl weer goed
maken, wat ik misdaan heb Ik wil werken,
ontberingen lijden, ik wil cent voor cent spa
ren om later met jou een nieuw leven te be
ginnen
Zij was opgestaan en hief haar rechterhand
op als tot een gelofte.
„Ella," stamelde hij. „Dat wil jij Wil je
dat werkelijk
Hij keek haar strak aan. zij kwam hem als
een bovenaardsch wezen voor, verwonderlijk
vreemd in de verandering, die uit het gedach-
tenlooze kind een doelbewuste, denkende
vrouw had gemaakt.
„Ja. Hans. twijfel je daar nog aan zei ze
trouwhartig, terwijl ze hem in onuitspreke
lijke dankbare liefde omarmde.
Toen kwam er. trots al zijn verdriet, een
warm gevoel van geluk over hem. Hij had
haar altijd voor te zwak, te mooi voor de
ruwe werkelijkheid van het leven gehouden.
Maar nu een harde hand haar uit den droom
van haar onverstandige leven gewekt had.
was de kracht, in haar ontwaakt, en de goed
heid, die sluimerde, aan het licht gebracht.
Vast en innig gaven zij elkaar de hand, keken
in elkaar's. door tranen omfloersde oogen.
Daar rammelde de bewaker met de sleutels.
„De tijd is om
Nog één handdruk. Toen trad zij. Ella. met
opgericht hoofd en krachtigen tred naar bui
ten. een nieuw leven te gemoet, een leven van
ernstigen, moeilijken arbeid