taI - lil NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN 31e JAARGANG ZATERDAG 9 NOVEMBER 1940 No. 131 WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden 1 1.25. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telefoon Intercomm. No. 10. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels t 0.50 Iedere regel meer f 0.10 BEZOEKT ZONDAG a.s. de belangrijke comp. wedstrijd Terrein Betonweg H.-hoef. AANVANG 2 UUR. LEVENSLESSEN UIT DE PERS Oud worden en Jong blijven. Wie niet voortdurend groeit, is al sinds lang gestorven. We moeten uit onze ideeën groeien, als een school jon- gen uit zijn Zondagsche broek en tot op hoogen leeftijd ontvankelijk blijven voor het nieuwe. Spreken wij van onze oude, beproefde stelsels Eenmaal wa ren ze nieuw en zonder precedent. Een jonge, frissehe kop schiep ze. (De Middenstandskrant.) Bij ons, Over ons en Mèt ons. Wij willen onszelf behouden. Daarom mogen we niet denken, dat de afloop van den oorlog over ons lot zal beslis sen. Dat zal hij zeer zeker. Wijzelf zul len er echter bij moeten zijn, wanneer dat gebeurt, met eigen scheppende ge dachten. En gedachten, die niet stil moeten blijven staan bij de grenzen van het door den oorlog noodzakelijk ver wekte ressentiment. Wij moeten over den oorlog heenkijken in de wijde uit gestrektheid van de historische ontwik keling. Daar moeten we de oplossing zoeken voor onszelf, onze plaats in de toekomst. (N. Rott. Crt.) VOOR DEN ZONDAG. VROOMHEID EN VORMEN. In het Heldersch Predikbeurtenolad schrijft Ds. H. A. E. „Reeds langen tijd zijn wij de men- schen van de vrije vroomheid de vorm kwam er zoo niet op aan. Het godsdien stige leven binden aan regel, wet, voor schrift, omlijnde voorstelling, ach, neen, dat lag ons niet. Het heilige laten doordragen in het gewone leven, in het dagelijksche werk, dat was ideaal Niet waar Menigeen placht te zeggen wij dienen God niet enkel met bidden en kerkgaan en bijbellezen, wij dienen Hem even goed met ons werk op den akker, op 't kantoor, in de fabriek. En wat het kerkgaan betreftkunnen wij den Alomtegenwoordige niet beter vin den in de vrije natuur Daarom weg met die vormen de godsdienst zij het zuurdeeg, dat uw doen en denken door- dringt i In dit alles is een goed-bedoeld stre ven, maar wat komt er van terecht Verheven woorden worden zoo vaak leege frazen. God is overal, niet alleen in de kerk, maar hoe weinigen zijn het die Hem buiten de kerk vinden, aan' Hm denken Godsdienst geen vorm, geen leer, maar vrije vroomheid in het leven. Goed. maar wie ziet niet telkens het gevaar, dat wij met onze vormen' ook het wezen verliezen en er van den' wezenlijken godsdienst maar weinig overblijft Bedenken wij toch dit, dat alle leven zich uit in vormen van het groot heel al, dat geestelijk leven alleen maar stand houdt, als het vorm heeft gevonden en daarin wordt onderhouden. Wat ieder op elk oogenblik naar eigen goedvinden doet, is maar een slag in de lucht, ge doemd tot machteloosheid. In een tijd van veel persoonlijke zwakheid, moet het gemeenschappelijke ons steunen, moeten wij putten uit den onzichtbare schat, die in zichtbare vorm voor ons wordt bewaard, waarvan de kerk de draagster is, „uitdeelster van een menigvuldige genade." In een tijd als deze moeten wij onze onderlinge samenkomsten onderhouden ter verkrijging van volharding', lijdzaam heid, geduld in nood." HOLLANDS KLEINSTE GEMEENTE. De oude historie van Katwoude zal bij dc voorgenomen fusie van gemeenten een einde komen. 1000 Koeien en 234 inwoners. Nog steeds is het dorpje Katwoude nabij Monnikendam de kleinste ge meente van Noord-Holland en bijna van Nederland. Alleen in Gelderland en Zee land bevinden zich nog kleinere zelf standige gemeenten. Katwoude met z'n twee wethouders en vier gewone raads leden, met z'n duizend koeien en 234 inwoners zal niet lang meer op de lijst der Nederlandsche gemeenten staan. Het wordt vereenigd met Monnikendam, waarmee het thans reeds den burger vader Th. Heikens deelt, en nog een paar minder belangrijke gemeenten. Katwoude heeft geen groote rol ge speeld in de geschiedenis van Noord- Holland het bestond, maar deed niet van zich spreken. Reeds in 1323 wordt het toenmalige waterschap Cadwoudt vermeld in een schenkingsakte van Jan van Henegouwen, heer van Beaumont. Sindsdien bleef het bestaan, niettegen staande de overstroomingen, die het wellicht nog sterker teisterden dan an dere plaatsen in dit deèl van het Noor derkwartier, dat zooveel van hooge vloeden te lijden had. Het waterschap kreeg weldra het karakter van een ge meente en deze diende te worden be stuurd. Daartoe vergaderden de oude Cadwoudters zich eertijds in den zooge- PROVINCIAAL NIEUWS. VERSPILLINGEN BIJ HET HOOGHEEMRAADSCHAP Het Noordhollandsch Dagblad schrijft DAT IS TE ERG. Het is al weer verscheidene malen voorgekomen, dat we meenden de aan dacht te moeten vestigen op de manier, waarop men bij het Hoogheemraadschap Noorderkwartier denkt met het geld van de ingelanden-belastingplichtigen te moeten omspringen. We hebben de luxe-begrootingen die deze weelderige instelling kenmerken, uit elkaar gehaald om den volke te laten zien, dat dit groo. te waterschap waarbij meer dan half Noordholland belang heeft, veel lijkt op een ruif, waarvan het goed eten is, en cm de hoofdingelanden aan te sporen eens een hinderpaal te zetten tegen de jacht op voordeeltjs, die schier perma nent in deze instelling wordt gehouden. We kunnen bekennen, dat de critiek niets heeft gebaat. De geest in het be stuurscollege van dit instituut is in de loop der jaren zoo geworden, dat hij niet meer vatbaar is voor wat het algemeen belang eischt. Men heeft nauwelijks meer besef van de taak waarvoor men gesteld ismen stemt slechts voor schenkt in de vergaderngen nauwelijks meer aandacht aan de dngen, waarop eenig toezicht wel noodzakelijk is zooals bijv. de laatste begrooting. die wel wat wonderlijke cijfers hier en ver toont en drinkt de van room over laden koffie, eet de smakelijke sandwi- ches en incasseert de twaalf en een halve gulden presentiegeld en de reis penningen. Wezenlijke belangstelling schijnt men slechts te hebben voor de benoemingen van heemraden en dijk graven, betrekkingen, waar geldelijke voordeelen aan vast zitten. Over deze bijzondere belangstelling en over df passiviteit tegenover het dagelijks be stuur in casu het college van dijk graaf en heemraden hebben meer ingewijden 'n eigen, niet bepaald vlei ende meening. -We zullen voorloopig deze mening maar onder ons houden, maar het ergerlijke voorval dat in de jongste vergadering van dijkgraaf, heemraden en hoofdingelanden plaats vond en da; een uitvloeisel is van de belangstelling voor benoemingen en de passiviteit dei- hoofdingelanden, wenschen we hier aan de groote klok te hangen. Dijkgraaf D. Kooiman is onlangs over leden. Van de dooden niets dan goeds, maar het was ruim een jaar geleden reeds een onnoodigheid de van pensioe nen en inkomsten ruim voorziene heer Kooiman te benoemen tot dijkgraaf, een betrekking, die blijkens het salaris van 5150 per jaar, den vollen mensch eischt. Maar alsof het toen al niet mooi ge noeg was geweest, heeft men thans een nog sterker staaltje uitgehaald. Men heeft als nummer een op de voordracht voor dijkgraaf met bijna algemeene stemmen geplaatst den heer H. K. Kos ter uit Wieringèrwaard. De heer Kos ter, die van zuivel veel verstand heeft, maar van waterschapszaken het tame lijk weinig schijnt te hebben, is directeur van een zuivelfabriek, wethouder van Wieringerwaard. voorzitter van het F.N.Z. hetgeen f 1500 per jaar geeft een vermogend man en eigenaar van een zeer groot boerenbedrijf. Van cu mulatie van inkomens gesproken. Maar Jhet ergste is, dat de heer Koster 63 jaar hij een stijven arm opliep, is Korver er is en dus over nog geen 2 jaar weer als goed afgekomen en kan zijn werk ver dijkgraaf volgens wettelijke bepalin- volgen, gen op de leeftijdsgrens moet aftre- naamden Hoek-van-de-noord, een hoek in den dijk. In 1566 kregen de burgers daar echter een zoo hevig verschil van meening over het bestuursbeleid, dat zij elkaar in de haren vlogen en bloedig verwondden, zooals dat in vaktermen heet. Eenige inwoners van Cadwoudt zouden volgens de overlevering ten ge volge van dit debat het leven hebben verloren. Dit werd aanleiding om aan de overheid te vragen om een gemeente raad. Het verzoek werd ingewilligd en Cadwoudt kreeg tevens een zegel „voor stellende een Cat, sittende op eenen Boom." Nu ligt het dorpje daar vredig aan den groenen dijk, die de oude Gouwzee om vat. De laatste dijkdoorbraak die van 1916 is reeds weer vergeten en de bevolking der gemeente trekt rustig op met haar koeien. Monnikendam en Vo- lendam hebben zich tot vissehersplaat- sen ontwikkeld, Katwoude is een boe- rengemeente gebleven. Het dorpje lag altijd buiten het rumoerig gebeuren en feitelijk is dit nog zoo. Een glorietijd als bijvoorbeeld Graft en De Rijp heeft de plaats nooit gekend. De haringbuizen en walvischschepen, die uit deze plaat sen door de „Noeve sloot" langs Kat woude naar zee vertrokken, lieten de veeboeren onberoerd. Een geschiedenis, zoo volkomen zonder hoogtepunten, kon onmogelijk uitdrukking vinden in histo rische gebouwen of dergelijke uitingen. Iedere herinnering aan het lange verle den van de plaats zal men in Katwou de tevergeefs zoeken. Alleen het archief een der oudste van het Noorderkwar tier is er om te bewijzen, dat de plaats reeds lang bestaat. Dat deze merkwaardige gemeente een der rijkste is van ons land lijkt vreemd, maar is het toch niet. Andere dan de hoogst noodzakelijke gemeentelijke uit gaven heeft men hier nooit gedaan. Ei ;s pas een behoorlijke weg gekomen toen het hoogheemraadschap Hollands Noor derkwartier het waterschap overnam Straatverlichting kent men er niet, wa terleiding en electriciteit zijn er met veel moeite ingeburgerd geraakt. Elec- tricische stroom is er feitelijk op slink- sche wijze binnen gesmokkeld. Dat ge beurde zoo. De onderwijzer van de één- mansschool, tevens secretaris van het waterschap, had genoeg van petroleum lampen en wenschte zestien jaar gele den electriciteit. Het P.E.N. achtte de aanlegkosten echter te hoog. Er moest dus iets anders op worden, gevonden. Het geviel, dat in dien tijd het gemaal- tje moest worden gemoderniseerd. Dit pompstation, ondergebracht in den romp van den windmolen, die daar al bijna sinds Leegwaters tijd stond, maar ten slotte zijn wieken verloor, werd daarop van een electromoter voorzien. Er kwam een kabel, een transformator en alles wat er bij hoort en gelijk kon toen het dorp van stroom worden voorzien. Maar ondanks al deze moderne vin dingen, ondanks de drie telefoonaan sluitingen, die het dorp rijk is, leeft men hier nog juist als vroeger. Vreemde praktijken zijn hier in toepassing ge bracht om de vestiging van minder met aarsche goederen bedeelden tegen te gaan. Met man en macht heeft men getracht de stichting van het jachtha- ventje tegen te houden. De eigenaar daarvan was echter ook een Noord den. Om heel duideüjk te zijn de betrek- WIERINGERWAARD. Gevolgen van duisternis. Mede door king van dijkgraaf is een uitgezochte J de duisternis zijn hier deze week drie betrekking voor een flinken jongen in- personen, n.1. J. P., J. de V. en Jb. de genieur of meester in de rechten, die Gr., met de fiets te water gereden. Zij thuis is in het waterschapsrecht en die kwamen er met een nat pak overigens goed af. OP HET DRIETAL Melden we voor enkele dagen, dat Ds. R. de Zeeuw, Doopsgezind weer gepensionneerd moet worden enpredikant te Twisk, voorkwam die de functie van dijkgraaf, waarvoor!op een drietal ter beroeping van honderd gulden in de week staat, bij een predikant te Joure (Fr.), nu zijn vele andere functies hij heeft'komt dezelfde voor op een twee- niet te kennen gegeven daarvoor te zul-'lal in de Doopsgezinde Gemeente len bedanken nog wel even en-pas-J van Sappemeer (Gr.) in deze functie zich een toekomst kan veroveren. Men geeft deze functie aan iemand, die geen betrekking meer noo- dig heeft, die geen deskundige is in wa terschapszaken. die over twee jaar al sant zal waarnemen. Hier heeft men iemand volkomen on verdiend even aan een pensioen geholpen en aan een eerebaantje, dat in twee jaar toch nog een slordige tien duizend gulden zal geven. En het allerernstigste is, dat dit al les kennelijk bij afspraak is geschied. Reeds bij de eerste vrije stemming, waarbij officieel geen candidaten be kend zijn, kreeg de heer H. K. Koster reeds de overgroote meerderheid van veertien van de achttien aanwezige stemmen. Zoo werpt men in dit college en in deze instelling, waar nooit een eind komt aan het geld, elkaar het balletje toe en zoo besteedt men het geld van de belastingbetalers uit stad en dorp. En datterwijl men in de royaal ge drukte begrooting voor 1941 achteraan het staatje kan vinden van uitkeering aan oude werklieden en weduwen van werklieden, welke uitkeeringen variëe- ren van vier tot acht gulden per week. Eenige gulflens per week voor een kromgewerkte werkman, die weer wind trotseerde langs de dijken, hon derd gulden in de week voor iemand,, die er reeds warm in zit en die zijn be kwaamheid nog bewijzen moet. Het wordt tijd, dat aan dit gedoe een einde wordt gemaakt, zonder genade WIERINGERWAARD. Aanrijding. Dinsdagavond werd de brievenbesteller Korver door een luxe auto, waaraan ter rechterzijde een rij wiel was gebonden, aangereden. K. reed rechts van den weg. De rijksveldwach ter, die 's avonds nogal veel op den weg is, zag het ongeval gebeuren en heeft den automobilist, den heer P., alhier verbaliseert. Het scheen dat de auto maar met één licht reed. Behalve dat Hollander, die even koppig zijn zin wist door te drijven als de gemeentenaren hem trachtten tegen te werken. En wil men weten hoe het komt, dat Katwou de een der rijkste gemeenten is Bedenk dan dat een rechtgeaard Katwouder al tijd bij voorkeur op het gras loopt. Want immers „op den weg slijt klompen Thans treurt men hier algemeen om de aanstaande vereeniging met Monniken dam c.a., daar men zeer terecht vreest in een andere dan de laagste belasting klasse aangeslagen te zullen worden GEMOEDELIJKHEID LANGS DE SPOORLIJN. Het gebeurde tusschen Zwolle en Staphorst. Het voortsukkelende boemel treintje had voor het eerst in Dedems- vaart gestopt en vervolgde nu zijn boe melgangetje in de richting Staphorst. De voorste personenwagen was gereser veerd voor een ploeg arbeiders, die. zoo als later bleek, ergens vóór Staphorst aan het werk moesten. De machinist had dan ook opdracht gekregen „daar ergens" te stoppen. Maar waar JDe goede man wist in dit vlakke land, waar elk hekje op het andere lijkt, blijkbaar evenmin weg als de arbeiders die er hun tijd productief moesten maken. Goede raad was duur, maar gelukkig wandelde er een wegwerker langs den trein. De remmen knarsten en steunend en piepend kwam de lange trein tot stilstand. Moet ik hier wezen informeerde de machinist uit zijn machine leunend, alsof hij een gemoedelijk buurpraatje Enkh. C/t SINTERKLAAS EN DE DISTRIBUTIE Naar „dc Zaanlander" ver noemt, ligt het in het voornemen van de desbetreffende autoritei ten, den banketbakkers voor dc Sinti:/rklaasdagen meer armslag te geven, in zooverre, dat verschil lende artikelen voor eenigen tijd van de distributiemaatregelen zul len worden vrijgesteld. WETHOUDERSBENOEMING IN CASTRICUM. Raadsbesluit niet vernietigd De gemeenteraad van Castri- cum heeft in zijn enkele weken geleden gehouden vergadering tot tijdelijk wethouder benoemd den heer Spaansen. De burgemeester heeft daartegen bezwaar ge maakt, omdat hij den heer Spaan sen ongeschikt acht en tiavens deelde hij de raadsvergadering mede, dat hij tegen den heer Spaansen een aanklacht wegens bcleediging had ingediend en dat hij het raadsbesluit van die be noeming tot wethouder aan den Secretaris-Generaal van Binnen- landsche Zaken voor vernietiging zal voordragen. Naar men verneemt, heeft de Secretaris-Generaal geen aanlei ding gevonden het raadsbesluit te vernietigen. De heer Spaansen is dus wethouder. EEN „BRANDKAST" ONDER EEN BLOEMPERK. Het is in Heiloo gebeurd. Daar woont een oude man, een zonder ling, die overal bang voor is, die niet en niemand vertrouwt, die elke officieele instantie met een schuin oog gadeslaat. wilde beginnen. „Nee, doar ginds bie dat witte bord" wees de gids. „Mooi, dan gaan we maar weer," en krakend en knarsend kwam er weer beweging in de lange rij wagens. Een 100 meter verder weer de remmen erop, de deuren van de voorste wagon gingen open en de ploeg arbeiders trok het land in, terwijl de locomotief als afscheids groet een gillend fluissignaal deed hoo- ren, om een paar minuten later in het station Staphorst weer tot staan te ko men. Nu is het station van dit karakteris tieke boerendorp niet meer bevolkt. Men kan er geen kaarjtes koopen, er is geen ambtenaar meer, die, bij het verlaten van het perron, het kaartje controleert. De taak van het kaartjes ver koopen en controleeren is opgedragen aan den treinconducteur, die bij een lange trein wel eens moeite heeft dit alles bij te houden. Zoo kon het dan ook gebeuren, dat de conducteur in Staphorst in een dei- achterste wagens zat, terwijl vóór ee nige reizigers instapten. „Hebben jullie allemaal kaartjes klonk het plotseling van achteraf af. „Jabrulde het troepje nieuwe Lreingasten. „D'r in dan maar schreeuwde de man met de zwarte *pet, een zwaai naar den machinist en weer begon de trein zijn sukkelgang. We zijn er de laatste maanden toch wel wat gemoedelijker op geworden. (Prov. Overijselsche Crt.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1940 | | pagina 1