31e JAARGANG
DINSDAG 31 DECEMBER 1940
No. 152
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
WIERINGEN EN OMSTREKEN
OUDEJAARSKLOKKEN. ™aa>' ;'c blijft, e» wie ge-
HET PORTRET.
WIERINGER COURANT
VERSCHIJNT ELK?N
DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS
per 3 maanden f 1.25.
UITGEVER
CORN. J. BOSKER
WIERINGEN.
BUREAU
Hlppolytushoef Wleringen
Telefoon Intercomm. No. J9.
ADVERTENTIëN
Van 1 5 regels f 0.50
Iedere regel meer f o.lQ
I Het oude glijdt geruïschloos voorbij,
leerd heeft tot Ilem op te zien in dat
vertrouwen, die kan nog heerlijke
klanken in den Oudejaarsklok onder
scheiden.
Mogen we het Nieuwe Jaar dan ook
•met dat vertrouwen tegemoet gaan
'ij gaan luisteren naar de klanken
den Oudejaarsavond klok.
ie klanken zijn ditmaal wel heet
nher.
Waar bleven de echo's der klanken
m vorige jaren, die ons 't woord
n de dichteres voor den geest brach-
n „het hart bindt nu zijn lichte en
dijde belevingen tot 'n ruiker bijeen",
waar bleef de hoop, dat een zonnige
„Vrede" de wereld tot vernieuvven-
den zegen zou mogen zijn
Maar de doffe klanken van de zware
klokken, die nood en dood inluiden,
deden zich hoe langer hoe duidelijker
hooren ze gingen over ons heen en
we moesten gewennen.
De mensch, dit innerlijk stil is ge
worden, zooals dat op den Oudejaars
avond toch wel het geval mag zijn,
zit verslagen neer, en de vraag klinkt
omhoog Waarom dit alles
Maar voor wie waarlijk stil wordt,
zijn er nog andere tonen te vernemen,
de sonore klanken van een wonder
zuivere klok uit hoogere sferen, die
van nieuwe dingen getuigt.
De Oudejaarsavond moet er ons
niet toe brengen om ons te laten mee
voeren op de zachtvioeiendc golven
van het sentimenteele, om ons te ver
liezen in de weekmakende nevelen
van den weemoed en het onbestemde
verdriet.
liet stuksken tijd, dat wij een jaar
oemen, gaat nu weer onder in de
wigheid. Maar het is niet weg, als
f iets van hebben gemaakt, dat
Als wij tevreden zijn over wat
Voor anderen, voor wat wij tegen-
r Hem, die de eeuwigheid bewoont,
fjn geweest. In dez°n tijd moet een
nensch streng zijn tegenover zich
zeiven, een steun zijn voor anderen,
die gebogen zijn onder de smart van
naamloos wee, en onze plaats zoeken
tegenover de eeuwige, Dien wij niet
kunnen missen.
Voor wien het waarlijk om Hem te
doen is, zijn boven alle verontrusten
de, verootmoedigende klanken, verne
men wij achter de donkere wolken het
stil gespeel van gouden harpen, die
ons aanprijzen de rijke beloften van
oen nieuwen hemel en een nieuwe
aarde, waarop gerechtigheid woont.
levenstempo.
Een vraag, die men zich tegenwoor
dig vaak stelt, is deze zijn er nog ou
de menschen Het is een feit, dat een
mcnsch thans over het algemeen veel
langer jong blijft dan vroeger. Men ma
ke eens een eenvoudige vergelijking
men stelle zich zijn ouders eens voor
(in voorkomen, houding, gedraging,
kleeding) toen zij hun zilveren brui
loft vierden en stelle daarnaast een zil
veren bruidspaar van tegenwoordig.
Dan ziet men het verschil. Dit feit is
te merkwaardiger, daar het toch als 'n
paal boven water schijnt te staan, dat
men tegenwoordig over het. algemeen
veel sneller leeft dan vroeger, veel ner
veuzer, veel gejaagder, waardoor de
levensslijtage groot er zou moeten zijn.
Het minder snel oud worden dan vroe
ger is stellig een gevolg van vele (ook
uiterlijke) omstandigheden, maar onbe
twistbaar lijkt ons, dat het leven in al
zijn verschijningsvormen veel sneller
wordt beleefd dan vroeger. Wat is te
genwoordig een week Zij is om voor
wij het weten. Ademloos gaan wij er
door heen. Alles jaagt ons op ook de
ontspanningen, die wij tegenwoordig
beleven (voetbalwedstrijdfilm; jazz
band trein auto) zetten ons
midden in snelheid, snelheid en jacht.
Maar ondanks alles blijven de men
schen langer jong. Uiterlijk althans...
(II. Post.)
„Neen, werkelijk, het spijt me, je weet hoe
prettig ik 't altijd bij jullie vind, maar van
avond wil ik liever alleen zijn, heusch."
De stem aan den anderen kant van de lijn
tracht haar nog op allerlei manieren over te
halen, maar zij blijft bij haar besluit, zelfs nu
blijkt, dat, als zij komt, de vriendenkring vol
tallig zal zijn
Een tikje weemoedig legt ze den haak op 't
telefoontoestel en neemt weer plaats op 't
lage bankje bij den open haard. Ze kan zich
300 precies voorstellen hoe 't er in Gaydons
atelier uitziet. Ze weet, dat hij een Kerstboom
heeft, en dat er ouderwetscne kaarsen in zit
ten. 't Zou niets voor hem zijn die namaak-
kaarsjes van electriscrh licht. Zonder ziel zou
hij zeggen, en ze is het roerend met hem
eens. Natuurlijk heeft hij alles met hulst be
hangen en er hier en daar wat mistletoe tus-
schen gedaan. Onder den boom zullen roode
crackers liggen, gevuld met allerlei leukè sur
prises. Barney heeft natuurlijk de toepasse
lijke versjes gemaakt, en Lizzie. Gaydons mo
del en naar men beweert zijn laatste liefde,
voor den plumpudding gezorgd. Wat zal er
dezen keer inzitten Een geldstuk of een
talisman Wie zal de rum aansteken en wie
zal den pudding aansnijden Neen, ze wil
zich er niet verder in verdiepen, ze mocht an
ders eens spijt krijgen, dat ze heeft afge
zegd. Ze houdt van zulke bijeenkomsten,
maar ditmaal heeft ze een afspraak met zich
zelf
Het is nu ongeveer twee jaar geleden, dat
Paul haar verlaten heeft om zijn geluk bij
een andere vrouw te zoeken. Het lijkt haar
nog zoo kort geleden. Duidelijk staat het af
scheid haar voor den geest, de herinnering
is als eer. open wond, die niet wil heelen.
Nooit heeft ze zooveel van een man gehou
den, nooit heelt een man haar bestaan zóó
kunnen vullen als Paul. Zelfs haar kunst
heeft ze verwaarloosd omdat hij haar heele-
maal opeischte. Toch heeft hij haar verlaten,
toch is ze niet bij machte geweest hem te
behouden. Ze verwijt hem niets, dat zou ze
zelfs nu nog niet kunnen. Hoewel ze nooit
meer iets van hem gehoord heeft, weet ze.
dat hij met die andere vrouw naar Amerika
is gegaan en dat hij succes heeft in zaken.
Tenminste dat werd haar verteld.
Het verlangen hem terug te zien, zijn ste
vige armen om haar heen te voelen, is nog
hollands trots.
Daar is in de laatste weken weer
werk aan den winkel (aan den.win
keigeweest voor onze kloeke zee
redders. En inzonderheid de vermaarde
eddingboot „Dorus Rijkers" - hoe hand
liaaft zij dc reputatie van dezen groo-
ten naam - beeft weer van zich doen
spreken, door bij vliegend stormweer
en in een kokende zee uit te varen,
telkens opnieuw uit te varen, en men
schen te redden uit stervensnood.
Waarlijk, laat ons, Hollanders, er
niets verminderd, integendeel, het lijkt haar
het meest begeerlijke op aarde. Vroeger, toen
Paul haar nog liefhad, was haar vurigste
wensch beroemd te worden. Ze wilde haar
naam in groote letters op de reclamezuilen
en in ,de kranten zien. Dat was voor haar het
ware geluk. Nu ze dit bereikt heeft, beseft ze
pas hoe rijk ze was, in den tijd toen ze met
zingen nog geen droge boterham kon verdie
nen.
Haar gedachten dwalen even op dezen zij
weg af. Een groot deel van haar succes heeft
ze te danken aan Fred Heill, die haar altijd
begeleidt. Fred is het ook geweest, die telkens
nieuwe liederen met haar instudeerde, als de
oude het niet meer deden. Eigenlijk, als ze
't goed beschouwt, heeft ze alles aan hém te
danken. Zonder dat ze het direct merkte,
heeft hij haar altijd moreel gesteund en aan
gewakkerd. Het moet voor hem niet prettig
zijn nauwelijks of in 't geheel niet genoemd
te worden. Alleen de zangeres telt. En toch
hangt alles van zijn begeleiding af. Ze weet
waarom hij bij haar op den achtergrond blijft,
inplaats van alleen in een geheel andere
genre te stralen. Hij spreekt zelden over zijn
gevoelens ten opzichte van haar, maar ze
merkt ze uit alles. Toch kan ze hem niet het
verlangde geven. Hoewel Fred haar lang niet
onsympathiek is, voelt ze. dat een huwelijk
met hem nooit een volmaakt kan worden.
Steeds zal Paul tusschen hen staan, Paul die
door niemand te vervangen is. Zijn laatste
portret staat op de schouw tusschen een
paar tinnen kannetjes, die hij eens voor haar
heeft meegebracht en als ze er naar kijkt,
moet ze lachen en huilen tegelijk.
Twee jaar is een lange tijd, ze weet, dat
het te lang is geweest. Ze heeft hem destijds
gezegd, dat- hij ten allen tijde terug kan ko
men, dat ze altijd op hem zal blijven wach
ten. Nu beseft ze, dat- ze te veel heeft gezegd.
Het dreigt een obcessie te worden, dat wach
ten het werkt verlammend op haar werk,
ze kan zich niet heelemaal aan haar kunst
geven, en dat moet ze toch, wil ze tenminste
op dat punt gelukkig zijn. Daarom heeft ze
besloten er vanavond voor goed een eind aan
te maken. Als straks de klokken het nieuwe
jaar inluiden, zal ze niet alleen het laatste
blaadje van den kalender scheuren, doch te
vens zijn portret ergens bergen, op een plek
je, waar ze vrijwel nooit komt. Misschien zou
ze beter doen het te verscheuren en te ver
branden, maar dat vindt ze heiligschennis,
bezoedeling van iets, dat eens mooi was.
Ze gooit een houtblok ,n 't vuur en even
later laaien de vlammen hoog op. Ze geniet
van 't spel der grillige, telkens veranderende
figuren en draait er .heele sprookjes om heen.
trotsch op zijn, en met recht trotscb,
om in een tijd als deze zulke daden
van heldenmoed te vermelden en te
eeren. Er is uit vroeger eeuw een ve"s,
waarvan (als van zoovele uit dien tijd)
de dichter onbekend is, cn dat zoo be
gint
Waer datmen sicli al keer of wend,
End' waermen loopt of staet,
Waer datmen reyst of rost of rend,
End' waermen henen gaet,
Daer vintmen, 'tsy oock op wat Ree,
d'IIollander end' de Zeeuw,
Sy loopen door de woeste zee,
Als door het bosch de Leeuw.
Zoo is het nog. En wat hier in deze
laatste twee regels wordt gezegd, dat
geldt van onze wakkere redders aan
de kust. Bij de stormen van de laatste
weken zij liepen door de woeste zee
als door het bosch de Leeuw. Toen aan
Koen Bot, clen schipper van de „Dorus
Rijkers" werd gevraagd hoeveel men
schen hij nu al heeft gered of helpen
redden, kwam het antwoord 474.
Denk u dit. even in. 474 menschen ont
rukt aan een doodsgevaar, door bulde
renden storm en kokende zee heen.
En zc vinden het zoo eenvoudig, onze
redders, zoo gewoonweg plicht. „Wak
kere mannen, Hollands trots zingt
de jeugd van hen op de schoolbanken
Terecht. En laat dit woord ook zingen
door ons hart. Door het hart der natie.
(II. Post.)
omzetbelasting.
wijziging in de heffing.
Ook dokters, advocaten, e.d.
moeten betalen.
Het Verordeningenblad bevat 'n be
sluit van den Secretaris-Generaal van
Financiën betreffende ometzbelas-
ting (besluit op de Omzetbelasting 1940)
Onder den naam van omzetbelas
ting, wordt een belasting geheven,
waaraan zijn onderworpen dc leverin
gen van in het vrije verkeer zijnde goe
deren, welke hier te lande door fabri
kanten en andere ondernemers binnen
het kader van hun onderneming wor
den verricht, benevens de diensten,
welke hier te lande door ondernemers
worden verricht.
ITet tarief van do omzetbelasting be
draagt 2V-2 procent.
Met afwijking van dit percentage be
draagt het tarief van de belasting
I 1. 5 ten 100 voor de levering door
fabrikanten van hun producten met
uitzondering van
a. de leveringen van grondstoffen
aan een fabrikant
h. de leveringen van handelswaren
aan een groothandelaar of 'n kleinhan
delaar
c. dc leveringen van gas en clectri
cileit
d. de leveringen van dooi- den secre
taris-generaal van Financiën aan Ie
wijzen goederen.
2. Een half ten honderd voor de le
veringen door groothandelaren als zoo
danig.
Ten aanzien van de leveringen van
brood worden voormeld percentage
van 2,/<> tot 1 en voormeld percentage
van 5 tot 2 verminderd.
Ten aanzien van leveringen van melk
eieren, aardappelen, fruit, versche, ge
zouten, gedroogde en gekoelde groen
ten door den fabrikant van die goede
ren worden voormeld percentage van
twee en een half tot een en voormeld
percentage van vijf tot drie en een half
verminderd.
De omzetbelasting is verschuldigd
door den ondernemer, die de levering
of den dienst heeft verricht.
Van zeer ingrijpenden aard is deze
verordening no. 242, waarin een wijzi
ging van de omzetbelasting wordt inge
voerd. Was het thans gebruikelijk,
dat. zes procent van den verkoopsprijs
aan het publiek werd geheven, thans
zal in beginsel 21- procent van den fa
brikant worden gevraagd, - procent
van den groothandelaar en 21G pro
cent van den winkelier.
Gezien de usantieele winstmarges
in het Ncdcrlandsche bedrijfsleven,
komt er door deze wijziging, naar van
bevoegde zijde werd medegedeeld, geen
belangrijke prijsverhooging tot stand.
Mocht, evenwel de nieuwe wijze van
belastingheffing een dusdanigen in
vloed op den eindprijs van een be
paald product hebben, dat verhooging
van den prijs economisch verantwoord
is, dan moet niettemin voor elk geval
afzonderlijk machtiging gevraagd wor
den van den prijzeiicommissaris.
Een belangrijk hoogere opbrengst
van de omzetbelasting wordt verwacht,
doordien voortaan ook diensten onder
de omzetbelasting vallen. Transport
ondernemingen, artsen, advocaten enz.
zullen zelf eenmaal per kwartaal aan
Het doet haar denken aan een modern lied,
dat ze onlangs op een soirée zong. Het ent
housiasme was niet zoo bar groot, het mee-
rendeel der aanwezigen begreep de verwar
rende tonen niet. Ze was toen niet in een
stemming om het uit te leggen. Nu weet ze,
dat zc had kunnen volstaan met te zeggen
„Ga eens rustig voor den haard zitten, dan
zult U het begrijpen want ook dan zult U
tevergeefs naar een goede inleiding en een
pakkend slot zoeken."
Ze heeft nu genoeg gemijmerd. Resoluut
staat ze op. draait het groote licht aan en
neemt Pauls portret van zijn plaats. Nu in
eens maar doen, voor ze sentimenteel wordt.
Als ze daarna in de kamer terugkomt, is 't
alsof er iets is heengegaan. Er is een leegte
gekomen en 't kost haar moeite zich er over
heen te zetten. Daarom neemt ze een boek
en begint te lezen. Ze voelt zich gaandeweg
rustiger worden, ze heeft den strijd gewon
nen.
Dan, ineens, gaat de bel. Zeker bezoek bij
een van de buren. Tot haar ontsteltenis hoort
ze 't meisje haar naam zeggen. Wie komt
op dit uur nog bij haar Met spanning kijkt
ze naar de deur. Ze wordt koud en warm
tegelijk, al sze de stem herkent. Het volgende
oogenblik komt hij de kamer binnen. Stokstijf
blijft ze staan, geen woord komt over haar
lippen
„Hallo Johan," hij maakte aanstalten om
haar in zijn armen te sluiten. Ze maakt een
afwerende beweging, wat een spottenden
glimlach om zijn mond tot gevolg heeft.
„Ik dacht, dat je in Amerika zat", kan ze
cr eindelijk uitbrengen.
„Ik ben ook nog maar pas terug. Het leek
mij heerlijk om Oudejaarsavond met jou door
te brengen. Na al die drukte daarginds, doet
de rust hier weldadig aan. Gezellig heb je 't
veel leuker dan dat ouderwetsche huis, waar
je vroeger in bivakkeerde. Ik mag die moder
ne meubelen wel. Waarom maak je geen ge
bruik van de centrale verwarming Zoo'n
haard geeft niet de helft van de warmte en
tweemaal zooveel stof."
„Ik vind het vuur gezelliger en knusser,"
zegt ze een beetje bits.
..Ach zoo, nog steeds zoo'n droomstertje
Nonchalant gooit hij zijn hoed en jas op
ae coach, gaat in een gemakkelijken fauteuil
zitten en steekt een sigaret op.
„Je bent nog niets veranderd," zegt hij, als
ze de aangeboden sigaret weigert. „Door en
door degelijk. Ik geloof haast, dat die dege
lijkheid van je de oorzaak was. dat ik je ver
liet. Niet dat ik met Conny gelukkiger was,
o neen, dat drukke, lawaaierige gedoe begon
me al gauw te vervelen. Ja, nu ik zoo aan
onzen tijd terugdenk, herinner ik me alles
wat me op 't laatst zoo hinderde. Geen boek
op zijn kop. geen rommel op je bureautje,
nergens rondslingerende kleeren, alles even
netjes, en ordelijk. Dat werkt op den duur
enerveerend op me. En waarom maak je je
noo.it een beetje op
„Af en toe doe ik 't wel."
„Ja, als je optreedt natuurlijk, maar dat
bedoel ik niet. „Je schijnt nog al succes te
hebben, is 't niet Zing je nog steeds van die
naargeestige liederen 't. Is onbegrijpelijk,
dat de menschen daar naar luisteren willen.
In Amerika hebben ze goede stemmen. Heb
je Patricia Torch wel eens gehoord Neen
Ja, jij luistert natuurlijk nooit naar goede
jazzmuziek, dat is voor jou niet hoogstaand
genoeg. Vertel eens, ben je eigenlijk blij dat
ik weer terug ben
„Natuurlijk", zegt ze, maar in haar stem'
zit een vreemde klank, die zelfs hem niet
ontgaat. Ze kan niet genoeg naar hem kij
ken hij is zóó veranderd. Het is niet meer
de Paul van vroeger. Zijn mond hangt bij de
hoeken naar beneden, de uitdrukking in zijn
oogen is flets en tegelijker tijd brutaal, zelfs
zijn haar heeft geleden van het losbandige
leven. Hij is veel dikker geworden en ziet er
ongesoigneerd uit. Ze neemt het beeld goed
in zich op, dit beeld moet blijven, tot er geen
beeld meer zal zijn. tot hij in 't geheel niet
meer voor haar zal bestaan. Al had ze al
zijn foto's verbrand, dan nog zou de herin
nering aan hem levendig zijn gebleven. Nu,
door zijn terugkomst, is dit alles met één klap
verdwenen, wat overblijft, is leelijk en onbe
duidend.
Dat het lot hem juist vanavond op haar
pad heeft gevoerd Hoe zal ze 't hem zeg
gen Hij is driftig van nature en trotsch.
Hij laat zich niet gemakkelijk afschepen.
Het schijnt langzamerhand tot, hem door te
dringen, dat er iets hapert. Rusteloos begint
bij de kamer op en neer te loopen en blijft
tenslotte bij den vleugel staan. Onverschillig
rommelt hij wat in haar muziek, en houdt
dan ineens de foto in de hand, die ze deze
week heeft laten maken. Meteen ziet ze haal
kans. Ze neemt het portret uit de hand en
zet het op de schouw.
„Als ik me goed herinner, stond vroeger
mijn portrt daar altijd." In zijn stem ligt een
uitdaging, ze gaat er direct op in.
„Ja, maar nu zet ik dit er neer."
„Je wilt daarmee toch niet zeggen
Ze knikt bevestigend en de blik wraarmee
ze hem aankijkt, maakt, dat hij niet verder
spreekt. Hij begrijpt, dat hij verloren heeft,
maar met al het zelfgenoegzame dat in hem
is, tracht hij haar toch weer onder zijn beko
gifte moeten doen van hun „omzet."
liet systeem van „zogels plakken"
komt geheel te vervallen aangezien
voortaan slechts door middel van een
aangifte de omzetbelasting zal worden
geheven.
Wat de eerste levensbehoeften aan
gaat, hiervan zal slechts water onbe
last zijn. Gas en electra, welke tot dus
ver belast waren met onderscheiden
lijk 4 en 6 pCt., worden nu aan een ta
rief van 21-2 procent onderworpen.
BUITENLANDSCH NIEUWS.
drie honderd dooden in v.s.
tijdens kerstdagen.
New York, Dec. (D.N,B.) Volgens „As
sociated Press", hebben in de Vereen,
staten ongeveer 300 persoen door onge
vallen den dood gevonden.
textielcentrum van brazilië
door overstrooming
geteisterd,
liet D.X.B. meldt uit Rio de .Taneiro:
Doordat dc Prarhyba huiten haar oe
vers is getreden, is het Brazilïaansche
Textielcentrum Juiz dc Fora tijdens
de Kerstdagen door een ramp getrof
fen. De stad kwam geheel onder wa
ter te staan. Alleen in het centrum
van de stad stortten ongeveer 80 huizen
in. Er zijn verscheidene personen om
het leven gekomen. De materieele scha
de bedraagt ongeveer 100 millioen mil-
reïs. De treinverbinding met Rio de Ja
neiro en den staat Minas Geraes is tij
delijk verbroken.
evacuatie van burgers
der v.s. uit japan
De „Tokio Nitsji Nitsii" maakt mel-
Jing van geruchten, volgens welke de
Amerikaansche Regeering allen in Ja
pan wonenden Amerikaansche burger?
zal verzoeken Japan uiterlijk einde j|
nuari definitief te verlaten. Venll
zou aan Amerikaansche schepen! wol
den verboden na 31 Januari nog Japaj
sche havens aan te doen. Het blaf
wijst er in dit verband op, dat reed®
in de laatste weken Amerikaansche
schepen van Sjanghai onderscheiden»
lijk Manilla rechtstreeks naar del
eenigde Staten zijn teruggeroepen
der, zooals anders gebruikelijk is
pansche havens aan te doen. 1
In Jauari zoodeu daarentegen n
ring te brengen. Koel en beslist wijst ze
af. Ze verwacht nu een scène, maar hij 1
slechts onverschillig de schouders op. n<
hoed en jas en gaat heen.
Alleen gebleven, is 't of ze vrijér adL^..
Alles is nu voorbij. De ardige, knappe Paul
bestaat niet meer. In zijn plaats is een op
pervlakkig. ego-centrisch mensch gekomen,
iemand zonder eenige diepte.
Grappig, dat vermoeden van hem omtrent
het portret. Ze heeft hem opzettelijk in dien
waan gelaten. Als ze hem verteld had. dat die
foto van haar en Fred werd gemaakt op ver-
:oek van de omroepvereeniging, waar ze bin
nenkort eencerteeren, had ze hem niet zoo
gemakkelijk weggekregen.
Voor 't eerst bekijkt ze het portret wat be
ter. De gelijkenis is treffend. Eigenlijk zonde
om het zoo rond tè laten slingeren. Ze zal er
een lijstje voor koopen, dan kan het op de
schouw blijven staan.
Terwijl ze zoo naar het bekende gezicht
staat te kijken, bekruipt haar het verlangen
toch nog naar Gaydons atelier te gaan. Als
ze zich haast, kan ze er nog vóór twaalven
zijn.
Buiten adem komt ze bij haar vrienden
binnen vallen.
„Ik ben van idee veranderd. Ja, 't was toch
wel erg eerzaam. Leuk zeg. die boom en o.
éen brandende plumpudding."
Haar oogen zoeken die van Fred. Hij staat
met een mes in de hand klaar om den pud
ding aan te snijden als de rum is uitgebrand.
„Ik weet wel, wie nu het eerste stuk krijgt,"
roept Lizzie en allen kijken in Johans rich
ting.
Het is doodstil als het mes in de zeer inge
wikkelde substantie verdwijnt. Het is gemak
kelijk te verdeelen. ze zijn nu met zijn ach
ter.. Plechtig doet Fred met den doorgesne
den pudding de ronde en houdt dan bij Johan
stil. Met bevende hand neemt ze het eerste
stuk. Algemeene hilariteit volgt na deze ce
remonie.
,0 Johan, wat ben jij een gelukskind, nu
heb je den talisman ook nog,"
Verrukt kijkt ze in 't rond, dan neemt ze
het kleine, zilveren biggetje en overhandigt
het Fred. Iedereen weet wat dit beteekent,
maar nog voordat men tijd heeft hierop den
noodigen commentaar te geven, beginnen de
klokken te luiden, de schepen te loeien, de
kurk van de champagneflesch knalt. Er is
ineens een ontzettend kabaal, alleen roepen
en praten door elkaar. Alleen Johan en Fred
staan stil naast elkaar.
H. P.