31e JAARGANG DINSDAG 31 DECEMBER 1940 No. 152 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN OUDEJAARSKLOKKEN. ™aa>' ;'c blijft, e» wie ge- HET PORTRET. WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELK?N DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.25. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hlppolytushoef Wleringen Telefoon Intercomm. No. J9. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels f 0.50 Iedere regel meer f o.lQ I Het oude glijdt geruïschloos voorbij, leerd heeft tot Ilem op te zien in dat vertrouwen, die kan nog heerlijke klanken in den Oudejaarsklok onder scheiden. Mogen we het Nieuwe Jaar dan ook •met dat vertrouwen tegemoet gaan 'ij gaan luisteren naar de klanken den Oudejaarsavond klok. ie klanken zijn ditmaal wel heet nher. Waar bleven de echo's der klanken m vorige jaren, die ons 't woord n de dichteres voor den geest brach- n „het hart bindt nu zijn lichte en dijde belevingen tot 'n ruiker bijeen", waar bleef de hoop, dat een zonnige „Vrede" de wereld tot vernieuvven- den zegen zou mogen zijn Maar de doffe klanken van de zware klokken, die nood en dood inluiden, deden zich hoe langer hoe duidelijker hooren ze gingen over ons heen en we moesten gewennen. De mensch, dit innerlijk stil is ge worden, zooals dat op den Oudejaars avond toch wel het geval mag zijn, zit verslagen neer, en de vraag klinkt omhoog Waarom dit alles Maar voor wie waarlijk stil wordt, zijn er nog andere tonen te vernemen, de sonore klanken van een wonder zuivere klok uit hoogere sferen, die van nieuwe dingen getuigt. De Oudejaarsavond moet er ons niet toe brengen om ons te laten mee voeren op de zachtvioeiendc golven van het sentimenteele, om ons te ver liezen in de weekmakende nevelen van den weemoed en het onbestemde verdriet. liet stuksken tijd, dat wij een jaar oemen, gaat nu weer onder in de wigheid. Maar het is niet weg, als f iets van hebben gemaakt, dat Als wij tevreden zijn over wat Voor anderen, voor wat wij tegen- r Hem, die de eeuwigheid bewoont, fjn geweest. In dez°n tijd moet een nensch streng zijn tegenover zich zeiven, een steun zijn voor anderen, die gebogen zijn onder de smart van naamloos wee, en onze plaats zoeken tegenover de eeuwige, Dien wij niet kunnen missen. Voor wien het waarlijk om Hem te doen is, zijn boven alle verontrusten de, verootmoedigende klanken, verne men wij achter de donkere wolken het stil gespeel van gouden harpen, die ons aanprijzen de rijke beloften van oen nieuwen hemel en een nieuwe aarde, waarop gerechtigheid woont. levenstempo. Een vraag, die men zich tegenwoor dig vaak stelt, is deze zijn er nog ou de menschen Het is een feit, dat een mcnsch thans over het algemeen veel langer jong blijft dan vroeger. Men ma ke eens een eenvoudige vergelijking men stelle zich zijn ouders eens voor (in voorkomen, houding, gedraging, kleeding) toen zij hun zilveren brui loft vierden en stelle daarnaast een zil veren bruidspaar van tegenwoordig. Dan ziet men het verschil. Dit feit is te merkwaardiger, daar het toch als 'n paal boven water schijnt te staan, dat men tegenwoordig over het. algemeen veel sneller leeft dan vroeger, veel ner veuzer, veel gejaagder, waardoor de levensslijtage groot er zou moeten zijn. Het minder snel oud worden dan vroe ger is stellig een gevolg van vele (ook uiterlijke) omstandigheden, maar onbe twistbaar lijkt ons, dat het leven in al zijn verschijningsvormen veel sneller wordt beleefd dan vroeger. Wat is te genwoordig een week Zij is om voor wij het weten. Ademloos gaan wij er door heen. Alles jaagt ons op ook de ontspanningen, die wij tegenwoordig beleven (voetbalwedstrijdfilm; jazz band trein auto) zetten ons midden in snelheid, snelheid en jacht. Maar ondanks alles blijven de men schen langer jong. Uiterlijk althans... (II. Post.) „Neen, werkelijk, het spijt me, je weet hoe prettig ik 't altijd bij jullie vind, maar van avond wil ik liever alleen zijn, heusch." De stem aan den anderen kant van de lijn tracht haar nog op allerlei manieren over te halen, maar zij blijft bij haar besluit, zelfs nu blijkt, dat, als zij komt, de vriendenkring vol tallig zal zijn Een tikje weemoedig legt ze den haak op 't telefoontoestel en neemt weer plaats op 't lage bankje bij den open haard. Ze kan zich 300 precies voorstellen hoe 't er in Gaydons atelier uitziet. Ze weet, dat hij een Kerstboom heeft, en dat er ouderwetscne kaarsen in zit ten. 't Zou niets voor hem zijn die namaak- kaarsjes van electriscrh licht. Zonder ziel zou hij zeggen, en ze is het roerend met hem eens. Natuurlijk heeft hij alles met hulst be hangen en er hier en daar wat mistletoe tus- schen gedaan. Onder den boom zullen roode crackers liggen, gevuld met allerlei leukè sur prises. Barney heeft natuurlijk de toepasse lijke versjes gemaakt, en Lizzie. Gaydons mo del en naar men beweert zijn laatste liefde, voor den plumpudding gezorgd. Wat zal er dezen keer inzitten Een geldstuk of een talisman Wie zal de rum aansteken en wie zal den pudding aansnijden Neen, ze wil zich er niet verder in verdiepen, ze mocht an ders eens spijt krijgen, dat ze heeft afge zegd. Ze houdt van zulke bijeenkomsten, maar ditmaal heeft ze een afspraak met zich zelf Het is nu ongeveer twee jaar geleden, dat Paul haar verlaten heeft om zijn geluk bij een andere vrouw te zoeken. Het lijkt haar nog zoo kort geleden. Duidelijk staat het af scheid haar voor den geest, de herinnering is als eer. open wond, die niet wil heelen. Nooit heeft ze zooveel van een man gehou den, nooit heelt een man haar bestaan zóó kunnen vullen als Paul. Zelfs haar kunst heeft ze verwaarloosd omdat hij haar heele- maal opeischte. Toch heeft hij haar verlaten, toch is ze niet bij machte geweest hem te behouden. Ze verwijt hem niets, dat zou ze zelfs nu nog niet kunnen. Hoewel ze nooit meer iets van hem gehoord heeft, weet ze. dat hij met die andere vrouw naar Amerika is gegaan en dat hij succes heeft in zaken. Tenminste dat werd haar verteld. Het verlangen hem terug te zien, zijn ste vige armen om haar heen te voelen, is nog hollands trots. Daar is in de laatste weken weer werk aan den winkel (aan den.win keigeweest voor onze kloeke zee redders. En inzonderheid de vermaarde eddingboot „Dorus Rijkers" - hoe hand liaaft zij dc reputatie van dezen groo- ten naam - beeft weer van zich doen spreken, door bij vliegend stormweer en in een kokende zee uit te varen, telkens opnieuw uit te varen, en men schen te redden uit stervensnood. Waarlijk, laat ons, Hollanders, er niets verminderd, integendeel, het lijkt haar het meest begeerlijke op aarde. Vroeger, toen Paul haar nog liefhad, was haar vurigste wensch beroemd te worden. Ze wilde haar naam in groote letters op de reclamezuilen en in ,de kranten zien. Dat was voor haar het ware geluk. Nu ze dit bereikt heeft, beseft ze pas hoe rijk ze was, in den tijd toen ze met zingen nog geen droge boterham kon verdie nen. Haar gedachten dwalen even op dezen zij weg af. Een groot deel van haar succes heeft ze te danken aan Fred Heill, die haar altijd begeleidt. Fred is het ook geweest, die telkens nieuwe liederen met haar instudeerde, als de oude het niet meer deden. Eigenlijk, als ze 't goed beschouwt, heeft ze alles aan hém te danken. Zonder dat ze het direct merkte, heeft hij haar altijd moreel gesteund en aan gewakkerd. Het moet voor hem niet prettig zijn nauwelijks of in 't geheel niet genoemd te worden. Alleen de zangeres telt. En toch hangt alles van zijn begeleiding af. Ze weet waarom hij bij haar op den achtergrond blijft, inplaats van alleen in een geheel andere genre te stralen. Hij spreekt zelden over zijn gevoelens ten opzichte van haar, maar ze merkt ze uit alles. Toch kan ze hem niet het verlangde geven. Hoewel Fred haar lang niet onsympathiek is, voelt ze. dat een huwelijk met hem nooit een volmaakt kan worden. Steeds zal Paul tusschen hen staan, Paul die door niemand te vervangen is. Zijn laatste portret staat op de schouw tusschen een paar tinnen kannetjes, die hij eens voor haar heeft meegebracht en als ze er naar kijkt, moet ze lachen en huilen tegelijk. Twee jaar is een lange tijd, ze weet, dat het te lang is geweest. Ze heeft hem destijds gezegd, dat- hij ten allen tijde terug kan ko men, dat ze altijd op hem zal blijven wach ten. Nu beseft ze, dat- ze te veel heeft gezegd. Het dreigt een obcessie te worden, dat wach ten het werkt verlammend op haar werk, ze kan zich niet heelemaal aan haar kunst geven, en dat moet ze toch, wil ze tenminste op dat punt gelukkig zijn. Daarom heeft ze besloten er vanavond voor goed een eind aan te maken. Als straks de klokken het nieuwe jaar inluiden, zal ze niet alleen het laatste blaadje van den kalender scheuren, doch te vens zijn portret ergens bergen, op een plek je, waar ze vrijwel nooit komt. Misschien zou ze beter doen het te verscheuren en te ver branden, maar dat vindt ze heiligschennis, bezoedeling van iets, dat eens mooi was. Ze gooit een houtblok ,n 't vuur en even later laaien de vlammen hoog op. Ze geniet van 't spel der grillige, telkens veranderende figuren en draait er .heele sprookjes om heen. trotsch op zijn, en met recht trotscb, om in een tijd als deze zulke daden van heldenmoed te vermelden en te eeren. Er is uit vroeger eeuw een ve"s, waarvan (als van zoovele uit dien tijd) de dichter onbekend is, cn dat zoo be gint Waer datmen sicli al keer of wend, End' waermen loopt of staet, Waer datmen reyst of rost of rend, End' waermen henen gaet, Daer vintmen, 'tsy oock op wat Ree, d'IIollander end' de Zeeuw, Sy loopen door de woeste zee, Als door het bosch de Leeuw. Zoo is het nog. En wat hier in deze laatste twee regels wordt gezegd, dat geldt van onze wakkere redders aan de kust. Bij de stormen van de laatste weken zij liepen door de woeste zee als door het bosch de Leeuw. Toen aan Koen Bot, clen schipper van de „Dorus Rijkers" werd gevraagd hoeveel men schen hij nu al heeft gered of helpen redden, kwam het antwoord 474. Denk u dit. even in. 474 menschen ont rukt aan een doodsgevaar, door bulde renden storm en kokende zee heen. En zc vinden het zoo eenvoudig, onze redders, zoo gewoonweg plicht. „Wak kere mannen, Hollands trots zingt de jeugd van hen op de schoolbanken Terecht. En laat dit woord ook zingen door ons hart. Door het hart der natie. (II. Post.) omzetbelasting. wijziging in de heffing. Ook dokters, advocaten, e.d. moeten betalen. Het Verordeningenblad bevat 'n be sluit van den Secretaris-Generaal van Financiën betreffende ometzbelas- ting (besluit op de Omzetbelasting 1940) Onder den naam van omzetbelas ting, wordt een belasting geheven, waaraan zijn onderworpen dc leverin gen van in het vrije verkeer zijnde goe deren, welke hier te lande door fabri kanten en andere ondernemers binnen het kader van hun onderneming wor den verricht, benevens de diensten, welke hier te lande door ondernemers worden verricht. ITet tarief van do omzetbelasting be draagt 2V-2 procent. Met afwijking van dit percentage be draagt het tarief van de belasting I 1. 5 ten 100 voor de levering door fabrikanten van hun producten met uitzondering van a. de leveringen van grondstoffen aan een fabrikant h. de leveringen van handelswaren aan een groothandelaar of 'n kleinhan delaar c. dc leveringen van gas en clectri cileit d. de leveringen van dooi- den secre taris-generaal van Financiën aan Ie wijzen goederen. 2. Een half ten honderd voor de le veringen door groothandelaren als zoo danig. Ten aanzien van de leveringen van brood worden voormeld percentage van 2,/<> tot 1 en voormeld percentage van 5 tot 2 verminderd. Ten aanzien van leveringen van melk eieren, aardappelen, fruit, versche, ge zouten, gedroogde en gekoelde groen ten door den fabrikant van die goede ren worden voormeld percentage van twee en een half tot een en voormeld percentage van vijf tot drie en een half verminderd. De omzetbelasting is verschuldigd door den ondernemer, die de levering of den dienst heeft verricht. Van zeer ingrijpenden aard is deze verordening no. 242, waarin een wijzi ging van de omzetbelasting wordt inge voerd. Was het thans gebruikelijk, dat. zes procent van den verkoopsprijs aan het publiek werd geheven, thans zal in beginsel 21- procent van den fa brikant worden gevraagd, - procent van den groothandelaar en 21G pro cent van den winkelier. Gezien de usantieele winstmarges in het Ncdcrlandsche bedrijfsleven, komt er door deze wijziging, naar van bevoegde zijde werd medegedeeld, geen belangrijke prijsverhooging tot stand. Mocht, evenwel de nieuwe wijze van belastingheffing een dusdanigen in vloed op den eindprijs van een be paald product hebben, dat verhooging van den prijs economisch verantwoord is, dan moet niettemin voor elk geval afzonderlijk machtiging gevraagd wor den van den prijzeiicommissaris. Een belangrijk hoogere opbrengst van de omzetbelasting wordt verwacht, doordien voortaan ook diensten onder de omzetbelasting vallen. Transport ondernemingen, artsen, advocaten enz. zullen zelf eenmaal per kwartaal aan Het doet haar denken aan een modern lied, dat ze onlangs op een soirée zong. Het ent housiasme was niet zoo bar groot, het mee- rendeel der aanwezigen begreep de verwar rende tonen niet. Ze was toen niet in een stemming om het uit te leggen. Nu weet ze, dat zc had kunnen volstaan met te zeggen „Ga eens rustig voor den haard zitten, dan zult U het begrijpen want ook dan zult U tevergeefs naar een goede inleiding en een pakkend slot zoeken." Ze heeft nu genoeg gemijmerd. Resoluut staat ze op. draait het groote licht aan en neemt Pauls portret van zijn plaats. Nu in eens maar doen, voor ze sentimenteel wordt. Als ze daarna in de kamer terugkomt, is 't alsof er iets is heengegaan. Er is een leegte gekomen en 't kost haar moeite zich er over heen te zetten. Daarom neemt ze een boek en begint te lezen. Ze voelt zich gaandeweg rustiger worden, ze heeft den strijd gewon nen. Dan, ineens, gaat de bel. Zeker bezoek bij een van de buren. Tot haar ontsteltenis hoort ze 't meisje haar naam zeggen. Wie komt op dit uur nog bij haar Met spanning kijkt ze naar de deur. Ze wordt koud en warm tegelijk, al sze de stem herkent. Het volgende oogenblik komt hij de kamer binnen. Stokstijf blijft ze staan, geen woord komt over haar lippen „Hallo Johan," hij maakte aanstalten om haar in zijn armen te sluiten. Ze maakt een afwerende beweging, wat een spottenden glimlach om zijn mond tot gevolg heeft. „Ik dacht, dat je in Amerika zat", kan ze cr eindelijk uitbrengen. „Ik ben ook nog maar pas terug. Het leek mij heerlijk om Oudejaarsavond met jou door te brengen. Na al die drukte daarginds, doet de rust hier weldadig aan. Gezellig heb je 't veel leuker dan dat ouderwetsche huis, waar je vroeger in bivakkeerde. Ik mag die moder ne meubelen wel. Waarom maak je geen ge bruik van de centrale verwarming Zoo'n haard geeft niet de helft van de warmte en tweemaal zooveel stof." „Ik vind het vuur gezelliger en knusser," zegt ze een beetje bits. ..Ach zoo, nog steeds zoo'n droomstertje Nonchalant gooit hij zijn hoed en jas op ae coach, gaat in een gemakkelijken fauteuil zitten en steekt een sigaret op. „Je bent nog niets veranderd," zegt hij, als ze de aangeboden sigaret weigert. „Door en door degelijk. Ik geloof haast, dat die dege lijkheid van je de oorzaak was. dat ik je ver liet. Niet dat ik met Conny gelukkiger was, o neen, dat drukke, lawaaierige gedoe begon me al gauw te vervelen. Ja, nu ik zoo aan onzen tijd terugdenk, herinner ik me alles wat me op 't laatst zoo hinderde. Geen boek op zijn kop. geen rommel op je bureautje, nergens rondslingerende kleeren, alles even netjes, en ordelijk. Dat werkt op den duur enerveerend op me. En waarom maak je je noo.it een beetje op „Af en toe doe ik 't wel." „Ja, als je optreedt natuurlijk, maar dat bedoel ik niet. „Je schijnt nog al succes te hebben, is 't niet Zing je nog steeds van die naargeestige liederen 't. Is onbegrijpelijk, dat de menschen daar naar luisteren willen. In Amerika hebben ze goede stemmen. Heb je Patricia Torch wel eens gehoord Neen Ja, jij luistert natuurlijk nooit naar goede jazzmuziek, dat is voor jou niet hoogstaand genoeg. Vertel eens, ben je eigenlijk blij dat ik weer terug ben „Natuurlijk", zegt ze, maar in haar stem' zit een vreemde klank, die zelfs hem niet ontgaat. Ze kan niet genoeg naar hem kij ken hij is zóó veranderd. Het is niet meer de Paul van vroeger. Zijn mond hangt bij de hoeken naar beneden, de uitdrukking in zijn oogen is flets en tegelijker tijd brutaal, zelfs zijn haar heeft geleden van het losbandige leven. Hij is veel dikker geworden en ziet er ongesoigneerd uit. Ze neemt het beeld goed in zich op, dit beeld moet blijven, tot er geen beeld meer zal zijn. tot hij in 't geheel niet meer voor haar zal bestaan. Al had ze al zijn foto's verbrand, dan nog zou de herin nering aan hem levendig zijn gebleven. Nu, door zijn terugkomst, is dit alles met één klap verdwenen, wat overblijft, is leelijk en onbe duidend. Dat het lot hem juist vanavond op haar pad heeft gevoerd Hoe zal ze 't hem zeg gen Hij is driftig van nature en trotsch. Hij laat zich niet gemakkelijk afschepen. Het schijnt langzamerhand tot, hem door te dringen, dat er iets hapert. Rusteloos begint bij de kamer op en neer te loopen en blijft tenslotte bij den vleugel staan. Onverschillig rommelt hij wat in haar muziek, en houdt dan ineens de foto in de hand, die ze deze week heeft laten maken. Meteen ziet ze haal kans. Ze neemt het portret uit de hand en zet het op de schouw. „Als ik me goed herinner, stond vroeger mijn portrt daar altijd." In zijn stem ligt een uitdaging, ze gaat er direct op in. „Ja, maar nu zet ik dit er neer." „Je wilt daarmee toch niet zeggen Ze knikt bevestigend en de blik wraarmee ze hem aankijkt, maakt, dat hij niet verder spreekt. Hij begrijpt, dat hij verloren heeft, maar met al het zelfgenoegzame dat in hem is, tracht hij haar toch weer onder zijn beko gifte moeten doen van hun „omzet." liet systeem van „zogels plakken" komt geheel te vervallen aangezien voortaan slechts door middel van een aangifte de omzetbelasting zal worden geheven. Wat de eerste levensbehoeften aan gaat, hiervan zal slechts water onbe last zijn. Gas en electra, welke tot dus ver belast waren met onderscheiden lijk 4 en 6 pCt., worden nu aan een ta rief van 21-2 procent onderworpen. BUITENLANDSCH NIEUWS. drie honderd dooden in v.s. tijdens kerstdagen. New York, Dec. (D.N,B.) Volgens „As sociated Press", hebben in de Vereen, staten ongeveer 300 persoen door onge vallen den dood gevonden. textielcentrum van brazilië door overstrooming geteisterd, liet D.X.B. meldt uit Rio de .Taneiro: Doordat dc Prarhyba huiten haar oe vers is getreden, is het Brazilïaansche Textielcentrum Juiz dc Fora tijdens de Kerstdagen door een ramp getrof fen. De stad kwam geheel onder wa ter te staan. Alleen in het centrum van de stad stortten ongeveer 80 huizen in. Er zijn verscheidene personen om het leven gekomen. De materieele scha de bedraagt ongeveer 100 millioen mil- reïs. De treinverbinding met Rio de Ja neiro en den staat Minas Geraes is tij delijk verbroken. evacuatie van burgers der v.s. uit japan De „Tokio Nitsji Nitsii" maakt mel- Jing van geruchten, volgens welke de Amerikaansche Regeering allen in Ja pan wonenden Amerikaansche burger? zal verzoeken Japan uiterlijk einde j| nuari definitief te verlaten. Venll zou aan Amerikaansche schepen! wol den verboden na 31 Januari nog Japaj sche havens aan te doen. Het blaf wijst er in dit verband op, dat reed® in de laatste weken Amerikaansche schepen van Sjanghai onderscheiden» lijk Manilla rechtstreeks naar del eenigde Staten zijn teruggeroepen der, zooals anders gebruikelijk is pansche havens aan te doen. 1 In Jauari zoodeu daarentegen n ring te brengen. Koel en beslist wijst ze af. Ze verwacht nu een scène, maar hij 1 slechts onverschillig de schouders op. n< hoed en jas en gaat heen. Alleen gebleven, is 't of ze vrijér adL^.. Alles is nu voorbij. De ardige, knappe Paul bestaat niet meer. In zijn plaats is een op pervlakkig. ego-centrisch mensch gekomen, iemand zonder eenige diepte. Grappig, dat vermoeden van hem omtrent het portret. Ze heeft hem opzettelijk in dien waan gelaten. Als ze hem verteld had. dat die foto van haar en Fred werd gemaakt op ver- :oek van de omroepvereeniging, waar ze bin nenkort eencerteeren, had ze hem niet zoo gemakkelijk weggekregen. Voor 't eerst bekijkt ze het portret wat be ter. De gelijkenis is treffend. Eigenlijk zonde om het zoo rond tè laten slingeren. Ze zal er een lijstje voor koopen, dan kan het op de schouw blijven staan. Terwijl ze zoo naar het bekende gezicht staat te kijken, bekruipt haar het verlangen toch nog naar Gaydons atelier te gaan. Als ze zich haast, kan ze er nog vóór twaalven zijn. Buiten adem komt ze bij haar vrienden binnen vallen. „Ik ben van idee veranderd. Ja, 't was toch wel erg eerzaam. Leuk zeg. die boom en o. éen brandende plumpudding." Haar oogen zoeken die van Fred. Hij staat met een mes in de hand klaar om den pud ding aan te snijden als de rum is uitgebrand. „Ik weet wel, wie nu het eerste stuk krijgt," roept Lizzie en allen kijken in Johans rich ting. Het is doodstil als het mes in de zeer inge wikkelde substantie verdwijnt. Het is gemak kelijk te verdeelen. ze zijn nu met zijn ach ter.. Plechtig doet Fred met den doorgesne den pudding de ronde en houdt dan bij Johan stil. Met bevende hand neemt ze het eerste stuk. Algemeene hilariteit volgt na deze ce remonie. ,0 Johan, wat ben jij een gelukskind, nu heb je den talisman ook nog," Verrukt kijkt ze in 't rond, dan neemt ze het kleine, zilveren biggetje en overhandigt het Fred. Iedereen weet wat dit beteekent, maar nog voordat men tijd heeft hierop den noodigen commentaar te geven, beginnen de klokken te luiden, de schepen te loeien, de kurk van de champagneflesch knalt. Er is ineens een ontzettend kabaal, alleen roepen en praten door elkaar. Alleen Johan en Fred staan stil naast elkaar. H. P.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1940 | | pagina 1