32e JAARGANG DONDERDAG 27 FEBRUARI 1941 No. 24 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOS WIERINGEN EN OMSTREKEN GEBROKEN TROTS GEMEENTERAAD ZIJPE. W1ERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN BUREAU ADVERTENTIëN: DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG UITGEVER Hippolytushoef Wieringen Van 1 5 regels f 0.50 ABONNEMENTSPRIJS CORN. J. BOSKER WIERINGEN. Telefoon Intercomm. No. 19. Iedere regel meer f 0.10 per 3 maanden f 1.25. HOE LAAT WORDT HET LICHT DE ZON Vrijdag 28 Februari Zaterdag 1 Maart op 8.30 onder 19.18 op 8.27 onder 19.19 BINNENLANDSCH NIEUWS. ER HEERSCHTE DROEFHEID IN HUIS. Want.er lag een doode in bed. Het is een zéér bekend feit, dat er momen teel een levendige handel wordt gedreven in clandestien geslacht varkensvleesch, waarbij prijzen van tusschen de twee en drie gulden voor een pondje varkensvlesch geen zeld zaamheid zijn. Al is de controle nog zoo scherp, toch zijn er nog boeren te vinden die in het voor uitzicht van een zoet winstje het er maar op te wagen clandestien te slachten. En hierbij gaan ze, dikwijls zoo geheimzin nig te werk, dat zelfs de meest scherpzinnige kommies er door den den tuin wordt geleid. Zulks gebeurde ook in een dorpje nabij Den Bosch, waar het volgende voorval een kommies zelf vertelde het aan het Huisgezin heeft plaats gehad. Ver afgelegen van de kom van het dorp, bevonden zich twee boerderijen, die tegen over elkaar lagen. De eigenaar van de eene boerderij kon al les zien wat er gaande was op het erf van de andere boerderij en zoo zag hij op een dag, tot zijn groote schrik, twee wel bekende kom miezen op het erf van zijn buurman, bezig met het nasnuffelen en nakijken van alles wat onder hun bereik lag. De schrik sloeg hem om 't hart, want hij zelf had dien morgen clandestien een var ken geslacht. Natuurlijk zouden de kommiezen ook bij hem komen en zouden ze het varken vinden. En dan Met angst dacht hij er aan, wat er dan zou gaan gebeuren. Haastig zocht hij zijn vrouw en knechts op en werd er een soort krijgsraad gehouden. Er moest toch iets gevonden worden om de kommiezen om den tuin te leiden. Ten slotte fluisterde zijn vrouw hem iets in het oor. Toen werd het pas geslachte varken, dat nog op de leer hing, in een helder wit laken gewikkeld, en daarna in de bedstee gelegd. De gordijnen werden neergelaten en allen keken bedroefd en nog bedroefder keken ze, toen eenige minuten later de kommiezen, de boerderij binnentraden. De boerin huilde en riep maar steeds „o, m'n arme jongen." De kommiezen, die meenden dat in de boer derij een doode te betreuren was, condoleer den de aanwezigen en trokken haastig af. Ze zouden op een anderen dag wel eens te rug komen. FEUILLETON. ROMAN VAN DE BEKENDE AMERIKAANSCHE SCHRIJFSTER VIOLET CARR. 21.) Dr. Daalman paste heelemaal niet in het schema, dat de leeraar, die zijn leerling de wereld in wilde laten trekken en zich om niets bekommerde, had uitgedacht. Het scheen van het succes af te hangen, of hij zijn vrouw haar vrijheid zou weergeven. Nu, en succes was er. Lore Moreno behoorde slechts aan de kunst Lore vermoedde wel, dat haar leeraar derge lijke gedachten in zich om droeg en zij dacht daar op dit oogenblik aan, toen verwijlden haar gedachten weer bij Gravin Oostenburg. Zij kende haar nietToen de gravin in haar vaderland een hoofdrol had gespeeld en Frank verliefd was, was Lore nog een kind geweest. Men had op Loringen heel zuinig moeten le ven, zoodat haar ouders en haar zusters ner gens heengingen, omdat zij de gasten niet behoorlijk zouden kunnen terugontvangen. Er werd zacht aan haar deur geklopt. Het meisje bracht een brief binnen. Verbaasd opende Lore het couvert. De brief was niet over de post bezorgd, wie kon haar dus schrij ven Een mooie, forsche mannenhand had ge schreven „Zeer geachte Mevrouw Daalman, Gravin Andrea Oostenburg ligt in mijn kli niek en heeft een zware operatie ondergaan. Er bestaat echter geen hoop meer, haar in het leven te houden, ofschoon wij al het mo gelijke gedaan hebben. De zieke is bij bewust zijn en verlangt naar U. Wij mogen haar niet opwinden, daarom verzoeken wy U aan haar wensch gevolg te willen geven, een doodzieke verhoort men immers zijn beede Met de meeste hoogachting, Professor Dokter Lewaldsen." Daarna volgde het juiste adres. Lore zat stil voor zich uit te staren, steeds weer had zij aan deze vrouw gedacht, had zij haar ge haat, omdat zij de liefde van Frank bezat. Nu had het noodlot onbarmhartig ingegrepen en wilde deze mooie levenslustige vrouw ver En ze kwamen ook terug, maar ditmaal om het varken inderdaad in beslag te nemen, want een knecht die te diep in het glaasje had gekeken, had in het dorpscafé zijn mond voorbij gepraat, waarna het verhaaltje ook ter oore van de kommiezen kwam, die er dit maal wel voor zorgden, dat de buit hun niet ontglipte. GEEN MELKPOEDER EN MELK VOOR BROOD ENZ. De secretaris-generaal van het departement van Landbouw en Visscherij heeft het gebrui- j ken van melkpoeder, andere dan magere melkpoeder en van melk, andere dan gecon denseerde melk en ondermelk in den zin van artikel 4 van het melkbesluit, bij de bereiding van brood, biscuit, koek, banket, beschuit en wafels verboden, BOUWMATERIAAL THANS BESCHIKBAAR. Centrale aankoopbureaux opgericht. Naar het A. N. P. verneemt, heeft een gun stige wijziging in de materiaalpositie het mo gelijk gemaakt, dat belangrijke hoeveelheden materialen, speciaal voor den wederopbouw, beschikbaar zijn en zullen worden gesteld. Er worden nu centrale aankoopbureaux voor bouwmaterialen opgericht, waar de zekerheid wordt verkregen, dat de materialen voor we- deropbouw-doeleinden worden gereserveerd en zoo efficiënt mogelijk worden gedistribu eerd. Het ligt in de bedoeling deze centrale aan koopbureaux in te richten voor Rotterdam, onder leiding van den „Diwero"), voor .de Grebbestreek, voor Noord-Brabant, voor Zee land en voor Zeeuwsch-Vlaanderen. Voor het Grebbegebied is men inmiddels reeds overge gaan tot de stichting van de „Mavog" (mate riaalvoorziening Grebbe), welke te Amers foort is gevestigd. Deze bureaux zullen ressorteeren onder het nieuw benoemde hoofd van de afdeeling ma terialen van den dienst van den algemeen gemachtigde voor den wederopbouw, den heer M. A. Schenk, die als chef van de inkoopaf- deeling van de Bataafsche Petroleum Maat schappij zijn sporen heeft verdiend op het gebied van contact met handel en industrie. DOOR KOLENDAMP OM HET LEVEN GEKOMEN. Een 16-jarige jongen, die op een woon schuit in den Amstel bij de Zuidergasfabriek verblijf hield, is daar door kolendamp be dwelmd aangetroffen. Pogingen om de levens geesten weer op te wekken, zijn helaas zon der resultaat gebleven. Door ongesteldheid van Burgemeester Bree- baart, werd de openbare vergadering van den Raad op Maandag 24 Febuari 1941, des na middags 3 uur gepresideerd door den wethou der den heer G. van der Sluijs. Deze sprak in zijn openingswoord de beste wenschen voor het herstel van den Burge meester uit, om vervolgens te herdenken den overleden Commissaris dezer Provincie en het overleden raadslid, den heer H. Dignum. Hij schetste daarbij het overleden raadslid als iemand met een bescheiden woord een beza digd oordeel, wiens gaven van hart zeker niet minder waren dan die van den overleden Commissaris dezer provincie. Dignum was een goed raadslid, maar bovenal hij was een goed mensch. Ook hem mogen wij eeren en ons medegevoel gaat dan allereerst uit naar zijn kinderen, die niet alleen hun vader, maar ook hun moeder verloren, want zij is haar man spoedig gevolgd. Spr. wees er voorts op dat wij ons gelukkig- mogen prijzen, dat een nieuwe commissaris is benoemd, die het vak door en door kent. Het is onze plicht hem onzen volledigen steun toe te zeggen, terwijl wij in dezen zoo moei lijken tijd gaarne een beroep op hem doen, indien wij zijn raad en bijstand behoeven. De ingekomen stukken. O.a. wordt medegedeeld dat de secretaris generaal geen bezwaar heeft tegen een grati ficatie van f 100 per persoon aan de gemeen teboden. Mevr. S. Rezelman-Grootes wenscht niet in aanmerking te komen voor een herbenoeming tot regentes van het Algemeen Weeshuis. De Voorzitter dankt Mevr. RezelmanGroo- tes voor het vele werk dat zij gedurende bijna 27 jaar in die functie heeft verricht. De directeur-generaal van de voedselvoor ziening deelt mede, dat de organisatie van het ophalen van afval nog niet behoeft te worden vastgesteld. De Vereeniging van Ned. Gemeenten be richt, dat zij zich tot den Secretaris-Generaal heeft gewend t.a.v. de steunverleening. Zij acht verhooging van steunnormen en steun aan kleine boeren dringend noodig. De geloofsbrieven van het nieuwbenoemde raadslid den heer J. Komen worden door een commissie onderzocht en vervolgens tot toe lating besloten. Benoeming Wijkverpleegster. In overleg met den Gemeentegeneesheer J. J. Boerma is voor de benoeming van een wijkverpleegster voor Noord-Zijpe, de volgen de aanbeveling opgemaakt 1 Zuster M. Dijkema, Amsterdam 2 Zuster E. van Leeuwen, Winschoten 3 Zuster P. J. Piek, Utrecht. Zuster Dijkema wordt met 8 stemmen be noemd, Zuster Piek verwierf 2 stemmen. Voor onderhoud van een graf wordt een rekening van f 150 van de erven van wijlen Dieuwertje Biersteker aanvaard. Op voorstel van B. en W. wordt besloten een extra bijdrage van f 10.te geven aan de federatie van V.V.V.'s in Noordholland bo ven het Noordzeekanaal. Een subsidie aanvrage. Teneinde intensiever te kunnen werken, verzoekt de afd. Zijpe van de Ned. Vereen, voor Luchtbescherming een jaarlij ksche sub sidie van f 100. De heer Jansma is niet tegen subsidie, mits de vereeniging zelf de contributie van 40 op 50 cent brengt. Immers men moet geen ver eeniging oprichten, als men vooruit weet dat de contributie te laag is. Nadat de Voorzitter er den heer Kok op gewezen heeft, dat deze vereeniging los staat van den luchtbeschermingsdienst, merkt de heer Kok op dat de vereeniging toch steun noodig heeft. Als de gemeente bijdraagt, wordt de last weer afgewenteld op de gemeen schap en dat is beter dan de contributie te verhoogen ten laste van enkelen. De heer Jansma oordeelt echter dat als men vrijwillig lid wordt men er ook wat voor over moet hebben. De Voorzitter deelt mede, dat de Burge meester van hoogerhand bevel heeft gekregen ac vereeniging op te richten. De heer Nannis zegt, de twijfelachtige eer te hebben bestuurslid van de vereeniging te zijn. Er zijn bijna geen leden. Propaganda- vergaderingen trekken miniem bezoek en als nu f 100.subsidie wordt gegeven, kan ten minste aan 't bevel tot het voeren van pro paganda worden voldaan. De heer Doorn vindt 't toch Jan Klaassen dat men als wethouder f 100 aan den Raad vraagt, terwijl men spreekt van twijfelachti ge eer. Spr. ziet in deze zaak voor 't platte land weinig nut. De heer Doedens vraagt van welken datum 1 bevel tot oprichten dezer vereeniging is. Boor den Secretaris wordt medegedeeld van voor den oorlog doch 't bevel is niet inge trokken. De heer Blom oordeelt dat men aan theorie weinig heeft, doch de Voorzitter wijst op de ervaring die hier en daar is opgedaan. De heer Veltman wijst erop, dat een ieder klaar staat zijn naaste te helpen, maar als iemand een lezing houdt die zich nooit met luchtbescherming heeft bemoeid, dan betee- kent een dergelijke propaganda niet veel. Waarom zou men de centen uit de portemon- naie van de burgers halen, dat is toch zeker niet bevolen. De heer Kok wil tot wederopzegging subsi diëeren, terwijl de heer Jansma niet weet of de f 100.nuttig wordt besteed voor de gemeente, maar 't voor een jaar wil probee- ren. De heer Nannis merkt nog op dat de plat telandsbevolking niet beseft wat er kan ge beuren. Wel is voorlichting noodig, maar huis aan huis verspreiding is niet te betalen. Met 6 tegen 4 stemmen wordt besloten de subsidie tot wederopzegging te verleenen, te gen stemden de heeren Blom, Veltman, Bos en Doorn. Voor het jaar 1941 wordt aan de beide R.K. schoolbesturen het voorschot op de gemeen nietigen. Lore belde, het meisje verscheen. „Vraag of juffrouw Therese dadelijk bij mij wil komen." Spoedig kwam deze de kamer binnen. „Lie ve Therese, ik moet dadelijk uit, kim je met me mee Tijd voor een nadere verklaring- geef ik je wel in de taxi. Ik moet een dood zieke bezoeken." Juffrouw Therese vroeg niets. Zij ging stil naar buiten en kwam een oogenblik later met hoed en mantel aan, terug. „De taxi staat te wachten," zei ze met haar zachte, aangename stem. Lore knikte dankbaar tegen haar, daarna gingen ze vlug naar buiten. Terwijl zij naast elkaar zaten, gaf Lore een korte verklaring. De wagen hield voor een groote, mooie villa stil, waar de kliniek gevestigd was. De oude dokter stond van zijn witten stoel op en kwam de beide vrouwen tegemoet. „Mevrouw Dr. Daalman vroeg hij hoffe lijk. Lore knikte en reikte hem haar hand. De dokter verzocht juffrouw Therese even te wachten en bracht Lore naar de ziekenka mer. Langzaam liep Lore op het bed toe. Ilaar knieën knikten plotseling. Het was ook een eigenaardige toestand. Zij, die tot nu toe de vrouw niet had gekend, zou nu naar haar toe komen. Alleen Wat kon deze gravin haar te zeggen hebben Zij waren toch vijandin nen. Twee vrouwen, die om de liefde van den zelfden man vochten, zijn toch immers altijd vijandinnen. Maar zij, Lore Daalman wilde toch niet voor haar liefde vechten Zij was toch weggegaan, zoodat deze vrouw gelukkig kon worden Een geel gelaat, omringd door verward, donker haar, hief zich uit het witte kussen omhoog. Twee bleeke handen trokken Lore naar zich toe. „Bent U zijn vrouw De vrouw van Frank Daalman Ik dank U, dat U gekomen bent." „Wat wilt U my zeggen fluisterde Lore, vol medelijden. De handen van de andere vrouw lieten haar niet los. „U bent een groot kunstenares geworden, ik weet alles, en nu zal Frank Daalman U voor altijd verloren hebben Deze woorden deden Lore vreemd aan, daar om zei ze „Laten wij niet over mij spreken, gravin. Wat kan ik voor U doen „Voor mij Niets Met mij is het gedaan Een ziekte, die ik al lang onder de leden had, kost mij nu mijn leven. Neen, wij willen over U spreken, mooie, kleine Lore Daalman J" Lore kromp ineen, de andere lachte ver strooid. „Ik ben naar Berlijn gekomen, om U er gens heen te drijven, al was het maar in één huwelijk met een schatrijken man. Maar U moet terug naar Frank en met hem leven, want nadat ik hem gesproken had, wist ik, dat hij nooit meer by mij terug zou komen, met mij had hij al lang afgedaan. En om zij nentwil kwam ik naar het dorp terug, anders nergens om. Maar hij wees my terug en ver telde my van U. Hy gaf echter toe, dat er een scheiding tusschen U beiden was ont staan, hy liet doorschemeren, dat U niet van hem hield, omdat U gedwongen was geworden met hem te trouwen. Hij zei mij ook, dat hij U liefhad, maar hij wilde U zelf de keuze laten doen tusschen hem, de kunst of een andere man. Zoo rustig, zoo trotsch vei*telde Frank Daalman mij dit alles, dat ik er koud van werd. En hy vertelde mij ook, dat het tusschen hem en mij voor goed uit was, ik kon dus niets met hem bereiken. Daarom wil ik voor voorzienigheid op Uw levensweg spelen, kleine Mevrouw Daalman. Maar het noodlot heeft mij met straffe hand in mijn eigen leven ingegrepen. En ik heb niets bereiktKeer naar uw man terug, me vrouw Ik zal rustig kunnen sterven, als ik v/eet, dat U hem gelukkig zult trachten te maken." De laatste woorden waren nauwelijks ver staanbaar geweest. Lore stond als versteend bij het bed. Sprak de zieke de waarheid Gravin Andrea streek over de blanke handen van de kunstenares. „Valt het U zoo zwaar, hem gelukkig te maken Zoudt U hem werkelijk ooit in Uw leven kunnen vergeten „Vergeten nooitMaai- ik zal de weg voor hem vrij maken. Toevallig heb ik gehoord, dat U elkaar vroeger liefgehad en dat U voor hem was teruggekomen." Er is iets van waar, maar het is uitgesloten, dat Frank nog zelfs vijf minuten van zijn leven zou kunnen geven aan een andere vrouw." Lore boog haar blonde hoofd. „Ga naar hem terug," verzocht de sterven de, „hij houdt van U, en een man als Frank Daalman laat men niet alleen. Zijn liefde en zijn trouw behooren U toe weet U niet, wat voor hemelsche geschenken dat zijn Lore leunde tegen het bed. „I kweet het niet „U moet gaan. Als hij het alleen zyn eens niet langer zou kunnen verdragen Lore werd lijkbleek. telijke vergoeding verleend. Door B. en W. wordt voorgesteld om den Heer P. Mosk te Schagerbrug te belasten met het toezicht bij den verkoop van voorwaarde lijk goedgekeurd vleesch in het klein over de vrij bank en hem hiervoor een vergoeding van f 50.per jaar toe te kennen. De Vleeschkeuringsdienst verstrekte de noo- dige toelichtingen en 't blijkt dat Mosk** de dienst reeds waarneemt. De heer Doorn wijst op 't scheeve dat in deze zaak altijd heeft gezeten. In St. Maartens brug is altijd veel uit nood geslacht, maar van het voorwaardelijk goedgekeurd vleesch kwam weinig onder de burgerij. Of 't goed koop zal zijn weet spr. niet, het vleesch wordt uit de noodslachtsplaats verkocht voor een gul den per pond. Spr. meent te weten dat er 90% van het voorwaardelijk goedgekeurde vleesch naar de gewone slagers gaat. Mocht dat niet 't geval zijn, dan zal spr. in de vol gende vergadering zijn woorden terugnemen. Het is voor spr. dus de vraag of Mosk dit var kentje goed zal wasschen. De Voorzitter noemt 't een onthulling die ae heer Doorn doet en maatregelen dienen dan genomen te worden. Spr. zal er den heer Mosk zoo noodig ernstig over onderhouden, want vrijbankvleesch moet goedkoop zijn, ter wijl een slager geen pond vleesch met een rond stempel in zijn winkel mag hebben. De heer Nannis is ook verbaasd over de mededeeling van den heer Doorn. Strenge maatregelen waren er reeds genomen en wanneer er nu nog fouten zyn, dienen die te worden weggenomen. Wanneer de toestand werkelijk zoo is als de heer Doom zegt, dient er een reorganisatie plaats te vinden. De heer Veltman is van oordeel dat een courante slager geen derde kwaliteit vrij bank vleesch naast zyn goede vleesch zal gaan verkoopen. De heer Bruin vraagt zich af of er dan een verkoopgelegenheid buiten de slagers gezocht moet worden. De heer Doedens dacht dat Mosk een baan tje toegeduwd moest worden, omdat zijn sa laris laag is. De Voorzitter antwoordt, dat Mosk gekozen is, omdat hij deskundig is. Den lieer Doom wordt gezegd dat hy goe de bewijzen tegen Oosterman zal dienen te hebben, waarop de heer Doom antwoordt dat hij dan niet hangt. Er zijn 375 noodslach- tingen per jaar, waar moet Oosterman met al dat vleesch heen. By de burgers komt 't niet. De heer Bruin weet pertinent dat de heer Kloosterman deze week te veel vleesch had, maar hy weet ook zeker, dat hij toen van een geslacht paard niets gehad heeft. Nadat B. en W. hebben toegezegd, de zaak te zullen onderzoeken wordt hun voorstel aangenomen. Besloten wordt tot intrekking van het op lSi Nov. jJ. genomen besluit tot heffing van ..Wat bedoelt U, gravin Oostenburg vroeg zy bevend. „Er zijn mannen, die vechten met de heele wereld en overwinnaar blijven, maar die aan een vrouw ten gronde gaan," antwoordde zij en zonk in de kussens terug. Een verandering had met haar plaats. De trekken werden scherp, het gezicht verviel. Lore liep naar de deur, opende deze, de dok ter en twee zusters kwamen haastig aanloo- pen. De oude dokter sloot de doode de oogen. „Zij heeft alles geregeld. Haar heele ver mogen gaat naar liefdadigheidsinstellingen. Ik dank U, mevrouw, dat U de laatste wcnsch van de overledene vervult hebt." „Dankt U mij niet, ik moet de gravin dank baar zyn, dat zij mij heeft laten roepen zei Lore en drukte den ouden dokter krach tig de hand. Hij begeleidde haar naar buiten. Zwygend zat Lore naast Therese in de taxi en reed naar haar huis terug. Dagen verliepen. Het was de dag voor Kerst mis. Lore pakte een kleine handkoffer. De dames vroegen niets, toen zij met' groote. stralende oogen verklaarde„Ik ga naar huis En zy vertrok. Zy wist niet of Frank thuis zou zijn, zij had in langen tijd niets van hem gehoord, maar zij werd met duizend banden naar villa Frederika getrokken. Als hij daar niet was, dan zou zij op hem wachten, en al zou het weken, maanden duren wachten zou zij op hem Met een taxi kwam zij aan. Een hevige sneeuwval belette ieder uitzicht en zoo werd de huurtaxi door niemand opgemerkt, die even voorbij de straatdeur stil hield. Lore betaalde ae chauffeur de vrachtprijs en zoo'n groote fooi, dat- de man niet wist hoe hij het had. Het sneeuwde en sneeuwde. Met moeite kwam Lore tegen de sneeuwstorm op. Einde lijk stond zij in de vestibule, waar de bedien de haar aankeek, alsof zy een spookverschy- ning was daarna kwam er een glimlach op zijn doorgroefd gezicht. Vlug hulp hij haar met haar mantel. „O mevrouw, wat zal Dr. Daalman blij zyn. Ik zal dadelijk „Niets ervan Ik wil mijn man verrassen Lore ging vlug de trap op. Hij keek haar na en ging daarna met een lachje van begrij pen naar de bediende-vertrekken terug. Da delijk vertelde hij aan de bedienden wat er gebeurd was. Lore stond in de studeerkamer van haar man. Deze was leeg Frank was hier, haar hart had haar dus goed geraden, waar kon hij echter zyn Zacht ging de jonge vrouw door de kamer en opende de volgende deur. Zy schrok en kromp ineen. Daar stond zij, achter de por- tieres verborgen. Groot, donker stond hij aan het venster en keek zwygend naar buiten. Toen keerde hij zich om en liep de kamer in. Zijn trekken schenen Lore hard en ver steend toe. Hij liep naar zijn schrijfbureau en liet zich in zyn bureaustoel neervallen, waarna hy zyn hoofd in zijn handen begroef. Opeens snikte hy het uit en Lore was er zoo van onder de indruk, dat zij bijna geen ge luid kon voortbrengen. Zij strompelde naar voren. „Frank De man keek als de bliksem getroffen op en keek in het gelaat, van zijn mooie, blonde vrouw, die plotseling voor hem stond, sprong op en drukte haar in zijn armen, terwijl hij stamelde „Lore, wat moet dit beteekenen Wat kom je doen Ga toch weg, je kunst heeft je noo dig. Je bent een groot kunstenares geworden, de heele wereld ligt aan je voet-en. Wat wil jc dan hier Hij was weer tot bedaren gekomen, schudde haar zacht heen en weer en vroeg nogmaals „Lore, waarom ben je terug gekomen Wil je mij nog eenmaal laten zien, hoe machte loos Frank Daalman tegenover jou is Lore keek hem lachend aan. al deden haar schouders pijn onder zijn harde greep. „Wat ik wil Ik wil je vrouw zyn. Frank. Omdat ik van je houd. Omdat het zoo vree- selyk eenzaam is in de wereld, omdat ik niet langer buiten je kan Hy zweeg. Verbaasd keek hij haar aan, toen trok hij haar naar zich toe en kuste haar steeds weer opnieuw. „Lore als dit een droom is, dan wil ik nooit meer wakker worden. „Lore, ik heb je lief en jij bent naar mij toegekomen. Jy Nu kan je niet meer terug, deze thuiskomst verbindt ons tot in de dood Hoor je, Lore Met een gelukkige glimlach nestelde zij zich in zyn armen. En buiten sneeuwde het, sneeuwde het steeds maar door. en werd de aarde in een wit. stil kleed gehuld.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1941 | | pagina 1