32e JAARGANG DINSDAG 18 MAART 1941 No. 32 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WIERINGEN EN OMSTREKEN HET GOUD VAN DE EENZAME HOEVE WIERINGER COURANT VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG, DONDERDAG EN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS per 3 maanden f 1.30. UITGEVER CORN. J. BOSKER WIERINGEN. BUREAU Hippolytushoef Wieringen Telefoon Intercomm. No. 19. ADVERTENTIëN Van 1 5 regels f 0.60 Iedere regel meer f 0.12 GEEN KOFFIE MEER OP DEN BON, WEL SURROGAAT. Bij wijze van overgang van 17 Maart tot 27 April nog 125 gram koffie óf 250 gram kofficsurrogaat. Niet „offi cieel verpakt" surrogaat blijft vrij. VOOR ZES WEKEN VIJFTIG GRAM THEE. Voor surrogaat is een vergunning noodig. De Secretaris-generaal van het Departe ment van Landbouw en Visscherij maakt het volgende bekend Het ligt in de bedoeling de distributie van thee en koffie welke artikelen, zooals bekend, tot dusverre naar keuze op denzelfden bon verkrijgbaar werden gesteld, te vervangen door een distributie van thee en koffiesurro- gaat. In verband daarmede zal met ingang van Maandag 28 April het pubhek tegen in levering van een nader aan te wijzen bon naar keuze een bepaalde hoeveelheid thee of een bepaalde hoeveelheid thee of een bepaal de hoeveelheid koffiesurrogaat kunnen koo- pen. Koffie zal derhalve na genoemden da tum niet meer verkrijgbaar worden gesteld. Er zullen slechts bepaalde soorten koffie surrogaat, welke een van overheidswege vastgestelde samenstelling hebben, in distri butie worden gebracht. Deze surrogaten zijn kenbaar, doordat op de verpakking het woord „vergunning" en het nummer dier vergun ning staan aangegeven. Het vervaardigen van andere surrogaten dan de bovenbedoel de is sedert eenigen tijd verboden. Op deze wijze wordt vermeden, dat het publiek voor de bonnen, welke recht geven op koffiesurro gaat, eventueel minderwaardige soorten daar van zouden ontvangen. De thans nog bij den handel aanwezige voorraden koffiesurrogaat. waarvan de vervaardiging niet is geschied volgens van overheidswege gegeven voorschriften voor de samenstelling en welke dus ook niet verkrijgbaar zijn in de bovenomschreven officieele verpakking, vallen geheel bui ten de distributie en worden dus uitver kocht. zonder dat men daarbij bonnen behoeft in te leveren. Bij wijze van overgangsmaatregel wordt gedurende het tijdvak van Maandag 17 Maart tot en met Zondag 27 April op de met „17" gemerkte bon van de „bonkaart algemeen" naar keuze 50 gram thee of 125 gram koffie of 250 gram koffiesurro gaat, voorzooveT voorradig, beschikbaar gesteld. De grossiers en de détaillisten zullen door dezen maatregel in de gelegenheid worden gesteld de nog in hun bedrijf voorradige hoe veelheden koffie uit te verkoopen. Aangezien deze hoeveelheden beperkt zijn, zal uiteraard lang niet iedere consu ment gedurende de komende distributie- periode nog koffie kunnen koopen. Met betrekking tot het beschikbaar stellen van koffiesurrogaat wordt er met nadruk de aandacht op gevestigd, dat met het omscha kelen c'er industrie van koffie op koffiesur rogaat uiteraard eenige tijd gemoeid is, Zoo dat het verschijnen der nieuwe, van overheids wege voorgeschreven surrogaten in den han del, eerst tijdens de tweede helft der heden ingaande distributieperiode kan worden tege moet gezien. Degenen, die met bon „18" koffiesur rogaat willen kcopen, kunnen derhalve dezen bon bewaren, totdat zij dezen voor het kcopen van koffiesurrogaat kunnen besteden. Met het oog daarop is dan ook de heden ingaande distributieperiode gesteld op zes weken. De volgende perioden zullen vier we ken duren. In een officieele publicatie zijn de voor de detaillisten en instellingen van belang zijnde bijzonderheden betreffende de koffie- en theetoewijzingen vermeld. VOLKSTUINEN. Aangezien omtrent het houden van volks tuinen misvattingen ontstaan, maakt de Voedselcommissaris voor Noordholland het volgende bekend Als volkstuin is bedoeld een tuin, welke door den gebruiker wordt bewerkt en bezaaid om hiervoor voor eigen gezinsverbruik te oog sten. Elk gezamenlijk doen, hetzij in de be werking, hetzij in de bezaaiing, leidt tot de mogelijkheid, dat de oogst aan den Voedsel commissaris moet worden ingeleverd. Nadere voorschriften en bepalingen zullen zullen door het Rijksbureau voor Voedselvoor ziening in Oorlogstijd worden bekend ge maakt. FEUILLETON. door CHARLES ALDEN SELTZER. 8.) Brazo bereikte den uitgang en stond op een rots, hoog boven het water in het dal te kij ken. Hij had zijn schuilplaats gevonden Het dal was ongeveer een mijl lang en mis schien een halve mijl breed. De bodem was dicht begroeid met malsch gras en boomen, en de rivier, waarnaast hij stond, liep er mid den door naar een kloof, die zich in een begwand aan den Noordkant bevond. Overal in het rond verhieven zich bergtoppen, dood- sche sombere kolommen van vulkanische oor sprong, die het dal van de overige wereld af sloten. Het was duidelijk zichtbaar, dat hier nooit iemand was doorgedrongen, want er waren geen sporen van menschelijke aanwe zigheid. Brazo glimlachte. Hij liep terug over de wal, stak de rivier over, besteeg Blinky en reed hem langzaam door de spelonk en kwam in het dal uit. Hij merkte hoe Blinky de oo- ren spitste, toen hij de nieuwe weide plotse ling te zien kreeg. Een paradijs voor Blinky. Brazo reed een uur of langer door het dal. Toen keerde hjj terug naar een plek bij den ingang van den spelonk, zette den pony vast met een touw, lang genoeg dat hij het water bereiken kon en ging weer terug door de spelonk, om tenslotte te voorschijn te ko men aan de oever der rivier vanwaar hij het eerst den ingang naar het verborgen dal had gezien. De zon stond hoog aan den hemel toen Brazo door het bosch naar Henley's huisje AFMERKEN VAN EEN „GARANTIE-TOOM" BIGGEN. De Secretaris van de Landbouw-Crisis-Or- ganisatie voor Noordholland maakt aan de georganiseerden met een toekenning merken het volgende bekend Evenals in voorgaande jaren zal een „ga rantie-toom" biggen geheel worden afge- merkt. Dit is alleen van toepassing, als de biggen op eigen bedrijf zijn geboren. In ver band hiermede geldt weder ae bepaling, dat zij, die voor dit af mérken van hun toom in aanmerking willen komen, binnen 4 x 24 uur na de geboorte van deze biggen hiervan ken nis moeten geven bij hun Bureauhouder. Voorts wordt voorgeschreven, dat hij, die voor dit „volmerken" in aanmerking wil ko men, tijdig d.w.z. ten minste 8 dagen, voor dat de zeug werpt, aan zijn Bureauhouder moet kenbaar maken, dat hij de betreffende drachtige zeug in zijn bezit heeft. In verband met het- feit, dat na 1 Juli 1941 nog niet ge bruikte merken met 50 worden beperkt, dienen de fokkers hiermede bij het laten dek ken van hun zeug rekening te houden. Na 1 Juli 1941 zal een garantie-toom tot een ma ximum van 10 stuks worden afgemerkt. ALS ONZE RIJWIELBANDEN „AF" ZIJN!? Het valt niet te verhelen, dat de nadere bijzonderheden over de distributie van rij wielbanden bij zeer velen groote teleurstellint. hebben gewekt. Daaruit blijkt immers, dat volstrekt niet aan allen, die daaraan behoefte hebben, een nieuwen band zal worden ver strekt doch in het algemeen alleen aan die genen, die een rijwiel noodig hebben om zich naar de plaats hunner werkzaamheden te begeven en dan nog slechts, wanneer de daar toe af te leggen afstand meer dan vijf kilo meters bedraagt. Het zal, naar wij aannemen, wel niet anders en vrijgeviger kunnen, gezien de positie der onmisbare grondstof rubber, doch het is wel zeker, dat door deze rantsoe neering straks een groot aantal rijwielen uit het verkeer zal wegvallen. Voor de ex-berij-j ders beteekent dit in de eerste plaats een groot ongerief, want de fiets reeds nati onale vervoermiddel bij uitnemendheid vervangt in dezen tijd tram en bus en zelfs den trein nog veel meer dan vroeger het ge val was. Maar het beteekent ook voor velen het gemis van een bron van levensvreugde, nu het goede jaargetijde weer aanbreekt voor het massaal uitzwermen per fiets in de na tuur. In de komende maanden zou gezien de inkrimping en het duurder worden der andere vervoersmogelijkheden de fiets als middel om er „uit" te komen, zeker in nog veel grooter mate zijn benut. Het uitzwermen per fiets zal door de rantsoeneering belang rijk worden belemmerd en dat is niet alleen teleurstellend voor het individu doch ook een economisch nadeel voor de gemeenschap, want het toerisme, dat nog overbleef, zal er ender lijden en daarmede tevens onze toch reeds zoo zwaar beproefde vreemdelingenin dustrie. Om van de rijwielindustrie, fietsen- reparateurs e.d. niet te spreken. Het vervan gen van den rubberfietsband door een ande re bruikbare omlijsting van de velg welk een schitterende opgave is dit niet voor uit vinders om er hun vernuft op te beproeven. Men vindt tegenwoordig voor alles en nog wat bruikbare vervangingen uit, waarom geen fietsband uit naalaboomenhars of uit kaas- korsten Ook al zou men er wat ongerief bij moeten nemen, zooals bij de houtgasgene ratoren voor auto en bus. Het gaat wel, maar het gaat ook wel eens nietWij weten ervan mee te praten als geregeld gebruiker van de bussen, wier houtgasgeneratoraanhangsel in de wandeling „de snertketel" heet. In Dene marken hebben die „snertketels" blijkbaar ock reeds verstikkende dampen in de vervoer middelen zelf veroorzaakt, vandaar dat men daar volgens dagbladberichten een kanarie vogel of een witte muis in een kooitje tus- schen de passagiers ophangt omdat deze die ren sneller dan de mensch op giftige gassen reageeren. Mogen wij dit denkbeeld bij onze autoriteiten aanbevelen Wij zouden gaarne onze kleinkinderen vertellen, dat wij in het jaar 1941 tezamen met een kanarievogel aan een lus plachten te bengelen. GEMEENTE WIERINGEN. Uitvoering Oefening Kweekt Kunst. Zoo behoort dan de laatste winteruitvoering van O.K.K. weer tot het verleden en ondanks den bijzonderen tijd van aanvang, namelijk Zondagmiddag 3 uur, was de zaal geheel be zet, een teeken dat de O.K.K.-uitvoeringen een goede naam hebben. Vanzelfsprekend behoorden nu ook een aantal Wieringerwaar- ders tot de belangstellenden, waar een too- neelgroep uit hun heimat de revue, na het mandoline-concert zou verzorgen. Na een openingswoord door den directeur voorzitter, den heer Jongkind, bracht ons mooi mandoline-ensemble een viertal num mers ten gehooren, en we mochten niet alleen ging. Onder het loopen stond Brazo tweemaal stil en onderzocht zorgvuldig de omliggende heuvels. Hij zag geen ruiters. Misschien wa ven Neil en zijn mannen naar het Zuiden gereden, zooals Henley verondersteld had. Het kon Brazo nu weinig schelen, welken kant de ruiters uitgingen. Hij zelf ging ner gens heen. HOOFDSTUK V. Brazo voelde dat Henley hem bestudeerde, hem in het oog hield, hem taxeerde. Want telkens als Brazo het huis binnenkwam, keek Henley hem na. Zijn blik volgde Brazo de kamer door. Als Brazo bij de kachel stond te koken, lag Henley onbeweeglijk in zijn bed en keek naar hem met half-gesloten oo- gen. Brazo kon Henley's blik voelen. Henley stelde belang in alles wat Brazo deed. Geen enkele beweging, die Brazo maakte terwijl hij in huis was, ontsnapte aan Henley's oogen. Henley's waakzaamheid was niet critisch. Verre van dat. Zij was bewonderend, dank baar, waardeerend, een genoeglijke waak zaamheid. En toch was er iets meer in, een fijner en dieper gevoel, 'n verborgen listig heid. die gloeide in de diepten van zijn oogen en niet tot uitdrukking wilde komen. Brazo had dien gloed meermalen opgevan gen en was er door verbluft. Het was geen bespotting, het was geen scherts of vermaak. Na een poosje dacht Brazo er niet verder over, maar schreef het toe aan een geestelij ke ziekte, die Henley's kwaal meebracht. Het kon hem heelemaal niet schelen, als Henley naar hem keek. Hij was nu meer dan drie maanden bij Henley geweest en hij was van plan om te blijven tot Henley stierf of beter werd. En hij was er zeker van. dat Hen ley niet beter zou worden. Hij werd langzaam erger. Hij was magerder, zwakker, hulpbe- hoevender. Henley was een lange man, haast even lang als Brazo en Brazo dacht, dat Henley in zijn gezonde dagen lenig en sterk geweest moest zijn. Henley was weliswaar tien jaar ouder dan Brazo maar de baard, dien hij droeg was zwart, zooals hij altijd geweest was, nadat hij hem had laten groeien. Ook zijn haar was zwart en toen Brazo kwam om bij hem te blijven, was het zoo lang geweest, dat Brazo het geknipt had met een schaar, die hij op een plank vond. Ook Brazo had zijn baard laten groeien. Niet heelemaal zoo lang als die van Henley, maar hij leek er toch veel op. Op den dag toen Brazo Henley's haar knip te, haalde de laatste uit een hoek van zijn bed een bundel papieren, die met een koox-d vastgebonden waren, waaruit hij een portret haalde, dat hij zijn gast liet zijn. 7,Ik liet dit maken in Corney, bjj een man die daar portretten maakte op een dag, toen ik daar inkoopen ging doen. Ik voelde mij toen heel goed. Dat was ongeveer negen maanden geleden, een jaar nadat ik hier kwam." Hij keek scherp naar het portret eix toen naar Brazo. „Je ziet er net uit als ik toen," vervolgde hij. „voldoende om mijn. tweelingbroer te kunnen zijn Een tijdlang dacht Brazo, dat hij het ge heim van Henley's voortdurende observatie had begrepen. Het was zijn gelijkenis met den man. die Henley eens geweest was. Later veranderde hij van meening en was over tuigd, dat Henley enkel probeerde te ontdek ken welk soort man hjj was. Henley stelde hem op de proef, misschien een beetje cy nisch, om zijn kaï'akter te ontleden. Met welk doel Brazo kon het niet met zekei'heid zeggen. Maar later, toen hij over de zaak nadacht, kwam hij tot de overtuiging, dat hij in de plaats van Henley, zich ook een weinig zou verwonderen over het karakter van een man, die plotseling als uit de lucht was komen vallen, gebrandmerkt als moordenaar. Hij zou zich afvragen waarom de moordenaar hadnekkig maand op maand bleef, terwij hij wist, dat het zoeken naar hem feitelijk ge staakt was. Maar misschien zou hij zich ten slotte toch niet zoo erg verwonderd hebben, constateeren, dat de vereeniging weer met jeugdige krachten is versterkt, maar dat in derdaad de muziek ook aan volume is toege nomen. Wel vonden we bij het 4e nummer San Lorenzo, de diepe instrumenten eenigs- zwak tegenover de hoogere partijen. Immers in dit mooie nummer is 't als 't ware een vraag- en antwooi'dspel en komt 't klankge halte van zoowel hooge en lage instrumenten zoo duidelijk waarneembaar. Overigens niets dan lof en het publiek vroeg dan ook gretig om een bisnummer. waaraan vanzelfsprekend werd voldaan. En nu de revue „Zeg, Kijk uit zeg Ja, we zijn hier met revue's in de laatste jaren wel wat verwend. Die van de Gym, en nu de laatste van Apollo, het waren avonden vol spel, schakeering en schittering, en daarom waren nu onze verwachtingen wellicht ook wat hoog gespannen. We zullen dan ook wat water in de wijn met onze critische beschouwing moeten doen, al was 't dadelijk te bemerken, dat het hier aan goede regie heeft ontbroken. Immers de tweestemmige liedjes van de zeer jeugdige girls alsook van de soliste Mevr. N. Braaf- Smit, klonken wel beschaafd en zuiver, doch elke tooneelmimiek ontbrak, zoo ook bij 't Ons Genoegen Trio. Het was zoo houteiig, zoo stijf. Het was toch geen zanguitvoering De jodelzang op de bergen was iets beter, (voor 't jodelen ons compliment), doch ont brak 't aan ruimte voor 't doek de meisjes konden zich nauwelijks bewegen en waarom niet 't geheele tooneel met een bergen-decor op den achtergrond Met dergelijke dingen heeft 'n acteur en ook de regie rekening te houden, 't Indische decor was aardig, doch hier waren 't weer de medewerkende dames, die de tableau-sfeer in de war schopten, door te voelen of heur haar goed zat, alle zijden heen te blikken of gauw 'n paar woorden tot elkaar meenden te moeten zeggen, 't Optreden van Nelly Kossen als accordeonniste was in de eenvoudige liedjes heel goed, maar waarom nu dat „Dichter und Bauer", dat haar veel te zwaar lag De heeren A. Braaf en A. Woestenburg wa ren als Tutty en Frutty de conferenciers, die 't humoristische gedeelte vrijwel voor hun rekening hadden. Ze hadden goede momenten, ofschoon de heer Woestenburg te veel z'n dialect liet botvieren. In 't kort de revue stond wat maakselij als opvoering betreft nog in de kinderschoenen echter 't publiek was welwillend, en mocht deze revue-club nog eens met 'n geesteskind van den heer v. d. Brink naar Hippo komen, dan hopen we, dat we dan mogen schrijven „nu was 't in orde 'NGEZONDEN STUKKEN. Mijnheer de Redacteur. Verzoeke beleefd het volgende in uw blad te willen opnemen, bij voorbaat breng ik U daarvoor gaarne mijn dank. Beste Kees de Rijmelaar. Ik wist niet dat je zoo goed rijmen kon. Dat heeft je zeker nog al wat hoofdbrekens gekost, of ging dat nog al. Heusch Kees, je bent je carrière mis geloopen. Je had een goed opvolger kunnen worden van onze groo te Joost v. d. Vondel En wat was je royaal met de boter en dat in distributietijd. Maar alle gekheid op een stokje. Waarom deed je zoo leelijk tegen me. We waren altijd zulke goede vrienden. Jij behoort als hij zooveel van den moordenaar hield, als Henley van hem scheen te houden. Hij zou graag hebben, dat de man bleef en hij zou zeer waarschijnlijk deze wensch op vrijwel dezelfde manier verraden hebben, als Hen ley gedaan had. Wel, peinsde Brazo, hij bleef in ieder geval. En hij was van plan om te blijven tot Hen ley stierf. Er was weinig anders te doen dan te voorzien in de behoeften van den zieke. En deze be hoeften waren gering. Henley bracht het grootste deel van den tijd slapend door. Al$ hij niet *liep, nam hij den bundel pa- pieren uit den hoek van zijn bed. en schreef. Wat hij schreef, wist Brazo niet en het kon hem ook niet schelen. Brazo kon urenlang zitten op een omgewaaide boom in het bosch, vanwaar hjj de rotswanden rondom het bas sin kon bespieden. Bij zulke gelegenheden voelde hij, hoe volkomen afgezondei'd hij was en een verlangen naar het gezelschap van zijn medemenschen maakte zich van hem meester. En toch dacht hij er niet aan om Henley te verlaten. Hij hield van Henley had van het begin af van hem gehouden. Hij wist dat Henley spoedig zou sterven en hij zou hem niet verlaten. Er waren oogenblikken, waarin hij zich zeer verwonderde over Henley, over het huis je en het bassin. Henley had weinig vee, niet meer dan vijftig stuks. Hij leefde alleen bin nen honderd mijlen in den omtrek had hij geen buurman. Blijkbaar verkocht hij geer. vee hij bezat slechts een paar paarden op het oog had hij geen middelen die geld op - brachten. En toch was het huisje gevuld met allerlei soort voedsel en er waren nog meer voorraden in een der bijgebouwen. Henley had hem verteld, dat hij bij zijn laatste be zoek aan de stad, voor een jaar levensmidde len had ingeslagen. Blijkbaar had Henley middelen, die niet te zien waren. Maar Henley's aangelegenheden wekten Brazo's nieuwsgierigheid niet op. en de lan ge trage dagen gingen langzaam voorbij, zon der dat de laatste iets vroeg. toch niet tot de meeloopers. Ik heb jou ten minste altijd beschouwd als iemand met een eigen meening. Ik heb jou nooit gerangschikt onder de massa. Jij had de schoen dus niet aan te trekken, want jou paste hij niet. Of ben je soms ook pro-dit *>f pro-dat en ben je vergeten dat je Nederlander bent Maar neen, dat is niet zoo, daarvoor ken ik je te goed. Vindt je het dan zoo erg vreemd dat ik degenen, die tegen mijn vrouw onhebbelijk zijn, op hun nummer zet. Dat zou jij toch ook doen. Je meende mij nog te moeten waar schuwen. Maar als men een vriend waarschu wen wil gaat men naar hem toe en doet dat niet middels de krant. Waarvoor wilde je me waarschuwen Voor de ouders die hun kin deren op mij afsturen om op de bel te druk ken, tegen de deuren te schoppen of de rui ten kapot te gooien Of misschien voor de kinderen die mijn dochtertje lastig vallen. Dat vind ik anders een misselijk gedoe zeg. rk heb respect voor iemand die mij met open vizier tegemoet treedt, maar niet voor hen die ih het duister wroeten. Ik geef dezulken in overweging de rede van den Heer Commis saris in de Prov. Noord-Holland te lezen en te herlezen, daar kunnen ze heusch wat van leeren. Beste Kees je moet eens een kopje slappe thee (slap vanwege de distributie) komen orinken dan kunnen we weer eens gezellig praten, net als vroeger, misschien begrijpen we elkaar dan beter. Afgesproken. Tot ziens dan. Je vriend PIET. De Heer Metselaar moet nu eens ophouden met zijn gezeur en zijn oogen eens uitwrij ven dan zal hij zien dat ik voor schoolreisje t-n St. Nicolaasfeest altijd een gulden betaal de en op de laatste lijst van de kleuterschool een halve gulden. Het zal een ieder duidelijk zijn dat ik voor schoolreisje en St. Nicolaas feest, waaraan mijn dochtertje ook meedoet, niet met een dubbeltje aan kom dragen, 't Is eenvoudig belachelijk. Anders gaat men maar eens informeeren bij Meester de Jong of den Heer Bleeker. Verder is het mij niet duidelijk wat school reisjes enz. met algemeen sociaal belang, e.q. Winterhulp Nederland heeft- te maken. P. C. VIJN. BINNENLANDSCH NIEUWS. REORGANISATIE VAN HET MUZIEKLEVEN. Het A.N.P. meldtOp Donderdag 13 Maart jj. vond op het departement van volksvoor lichting en kunsten een bijeenkomst plaats, waaraan op uitnoodiging van den secretaris- generaal, dr. T. Goedewaagen, een twintigtal vooraanstaande musici deelnam. Bij deze bespreking hebben de secretaris-generaal en het hoofd van de afdeeling muziek, de heer J G. Goverts. een uiteenzetting gegeven om trent de richtlijnen, welke bij de reorganisa tie van het Nederlandsche muziekleven zul len gelden. DIRECTIE Z.W.-POLDER KOMT TE EDAM. Het staat thans vast, dat de direc tie van de werken ten behoeve van den Zuid-W estelijken polder in het Geen enkel lid van de gewapende troep bezocht meer het bassin, ofschoon Brazo er voor zorgde om zich overdag in het bescher mende bosch te houden en zich enkel in huis waagde, wanneer hij er zeker van was, dat hij niet gezien werd van de rotsranden die Henley's woonplaats omringden. Brazo liet Blinky in het verborgen dal blij ven. Somtijds, als zijn tegenwoordigheid niet vereischst werd, voor den zieken man, zadel de hij Blinky en draafde met hem verschei dene uren over den groenen bodem van het. kleine bassin, om hem in conditie te houden voor een dag waarop hij hem misschien noo dig zou hebben. Ook maakte Brazo meerdere verkenningstochten. Hij zocht verschillende smalle kloven op, die zich vertoonden in de granietmuren, die de plek omlijstenhij beklom de hellende wanden van droge water geulen. die diep de bergen inliepen hij be klom hooge. ruwe wanden en raakte twee maal haast verdwaald tusschen eenige hooge afgelegen toppen. Henley werd zwakker en scheen Brazo meer dan ooit te bespieden. En den laatsten tijd scheen er een zekeren ernst in zijn blik geko men te zijn. Het leek Brazo dat Henley hem over iets belangrijks wilde spreken, maar dat hij aarzelde en blijkbaar niet wist. of het wel wijs was om zijn gast te vertrouwen. Brazo moest wel begrijpen, dat er iets was, wat Henley hinderde maar wat de man op het hart had, moest er afkomen, zonder hulp van anderen. De maanden verstreken zonder dat Brazo één vraag stelde in Henley's aan gelegenheden. Brazo was niet nieuwsgierig naar Henley's geheimen, naar zijn verleden of zijn moeilijk heden. Hij had den man gevonden, toen de ze behoefte had aan verzorgingen en hij ver zorgde hem, tot hij er geen behoefte meer aan zou hebben. Dat was alles. Henley's oogen waren buitengewoon hel der, toen Brazo op een morgen het huis bin nentrad. Hij ging overeind zitten in zijn bed en staarde zijn gast lang aandachtig aan. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Wieringer courant | 1941 | | pagina 1